Relaties
alle pijlers
Ruzie met moeder.
zaterdag 18 oktober 2014 20:28
Hoi allemaal.
Ik heb zojuist een vette ruzie met mijn moeder gehad.
Ik ben 19 jaar en woon in het huis van mijn moeder. Mijn moeder heeft nu een relatie van een jaar, en is 2 maanden geleden bij hem ingetrokken. Ik ben dit jaar gaan studeren. Ik zou ook op kamers gaan, alles geregeld, op het laatste moment ging mijn moeder alleen weg, we hebben alleen nog een hond. Die is nu 15 jaar. De hond wilde ze niet meenemen. Ik heb er toen nog een paar weken voor gezorgd, totdat ik definitief op kamers zou gaan. Toen dat gebeurde wilde mijn moeder de hond laten inslapen, omdat ze hem niet bij die vriend wilde hebben. Ik vond dat ze dat echt niet kon doen, 15 jaar lang hebben we hem gehad, hij mankeert ook niets, en nu is hij opeens tot last en moet hij dood. Helaas veranderde ze niet van gedachten, en heb ik besloten om niet op kamers te gaan (huisdieren waren niet toegestaan) en zorg ik sindsdien voor hem.
Ik heb wel aangegeven dat ik volgend jaar mei op kamers ga. Tot die tijd heeft ze de tijd om te kijken wat ze met de hond wilt. Laten inslapen zit in ieder geval niet bij de opties.
Maar de afgelopen tijd heeft ze dus al heel wat spullen meegenomen. Spullen die ze daar ook heeft, maar dan toch van haar eigen wilt. Ik heb daar tot nu toe nooit iets over gezegd. Wat ze meenam kocht ik iedere keer weer nieuw. Maar nu wilde ze de oven en het elektrische gasfornuis meenemen. Op zich geen probleem, we hebben hier ook nog een ander magnetron staan, is dan wel geen combi, maar oké. Maar dat gasfornuis.. Ze kwam met het idee om dan gewoon te ruilen. Die van die vriend is echt vies. Dan zou ik die dus krijgen, en hun die van ons. Op dat moment was dat echt de druppel. Wat dat betreft kan ik gewoon een nieuw elektronisch gasfornuis kopen, maar het hele principe maakte me zo boos. Ze denkt echt alleen maar aan zichzelf. Toen ik niet toegaf zei ze ; Ahh, het is toch nog maar voor een half jaartje. Dus ik zei toen terug ; Dan kan jij toch ook het nog een half jaar met die doen. Maar nee, want ze had de keuken helemaal schoongemaakt en daar wilde ze een mooi gasfornuis in hebben. En ook als ik het niet oké vond zou ze hem gewoon ophalen als ik er niet was. Ik werk gigantisch veel, om überhaupt de huur te kunnen betalen (huis met 4 kamers). Ik moet ook iedere maand leven van mij spaargeld die eigenlijk was bedoeld voor mijn toekomst. Ik reis iedere dag 2 uur heen en 2 uur terug omdat ik niet op kamer kon door haar. Het enige wat mijn moeder doet is mij afzeiken 'ik geef de hond niet genoeg aandacht, ben teveel weg van huis'. Haar vis heeft ze ook hier gelaten en ik haat dat beest echt. Die kom en al die beeldjes schoonmaken is echt een ramp. Daarna denk ik dan alweer ; Agg, het is maar een vis, zoveel werk is het niet, maar heb het al zo druk. Ik hou eigenlijk altijd mijn mond en hou mijn frustraties altijd voor me, omdat ik haar niet wil kwetsen, maar vanavond lukte het me gewoon niet. Ik was zo boos en verdrietig dat ze me zo behandelde. Het dwangmatig krabben gaat de laatste tijd ook heel erg slecht. Ik heb de laatste tijd de ene break down na de andere.
Ik heb altijd zoveel gegeven, en ik krijg er gewoon nooit iets voor terug. Nu voel ik me heel rot dat ik niet aardig voor haar was. Morgen zal ik dan ook de oven en het gasfornuis langs brengen, de gedachte dat ze nu verdrietig is maakt dat ik me alleen maar rotter voel.
Ik heb zojuist een vette ruzie met mijn moeder gehad.
Ik ben 19 jaar en woon in het huis van mijn moeder. Mijn moeder heeft nu een relatie van een jaar, en is 2 maanden geleden bij hem ingetrokken. Ik ben dit jaar gaan studeren. Ik zou ook op kamers gaan, alles geregeld, op het laatste moment ging mijn moeder alleen weg, we hebben alleen nog een hond. Die is nu 15 jaar. De hond wilde ze niet meenemen. Ik heb er toen nog een paar weken voor gezorgd, totdat ik definitief op kamers zou gaan. Toen dat gebeurde wilde mijn moeder de hond laten inslapen, omdat ze hem niet bij die vriend wilde hebben. Ik vond dat ze dat echt niet kon doen, 15 jaar lang hebben we hem gehad, hij mankeert ook niets, en nu is hij opeens tot last en moet hij dood. Helaas veranderde ze niet van gedachten, en heb ik besloten om niet op kamers te gaan (huisdieren waren niet toegestaan) en zorg ik sindsdien voor hem.
Ik heb wel aangegeven dat ik volgend jaar mei op kamers ga. Tot die tijd heeft ze de tijd om te kijken wat ze met de hond wilt. Laten inslapen zit in ieder geval niet bij de opties.
Maar de afgelopen tijd heeft ze dus al heel wat spullen meegenomen. Spullen die ze daar ook heeft, maar dan toch van haar eigen wilt. Ik heb daar tot nu toe nooit iets over gezegd. Wat ze meenam kocht ik iedere keer weer nieuw. Maar nu wilde ze de oven en het elektrische gasfornuis meenemen. Op zich geen probleem, we hebben hier ook nog een ander magnetron staan, is dan wel geen combi, maar oké. Maar dat gasfornuis.. Ze kwam met het idee om dan gewoon te ruilen. Die van die vriend is echt vies. Dan zou ik die dus krijgen, en hun die van ons. Op dat moment was dat echt de druppel. Wat dat betreft kan ik gewoon een nieuw elektronisch gasfornuis kopen, maar het hele principe maakte me zo boos. Ze denkt echt alleen maar aan zichzelf. Toen ik niet toegaf zei ze ; Ahh, het is toch nog maar voor een half jaartje. Dus ik zei toen terug ; Dan kan jij toch ook het nog een half jaar met die doen. Maar nee, want ze had de keuken helemaal schoongemaakt en daar wilde ze een mooi gasfornuis in hebben. En ook als ik het niet oké vond zou ze hem gewoon ophalen als ik er niet was. Ik werk gigantisch veel, om überhaupt de huur te kunnen betalen (huis met 4 kamers). Ik moet ook iedere maand leven van mij spaargeld die eigenlijk was bedoeld voor mijn toekomst. Ik reis iedere dag 2 uur heen en 2 uur terug omdat ik niet op kamer kon door haar. Het enige wat mijn moeder doet is mij afzeiken 'ik geef de hond niet genoeg aandacht, ben teveel weg van huis'. Haar vis heeft ze ook hier gelaten en ik haat dat beest echt. Die kom en al die beeldjes schoonmaken is echt een ramp. Daarna denk ik dan alweer ; Agg, het is maar een vis, zoveel werk is het niet, maar heb het al zo druk. Ik hou eigenlijk altijd mijn mond en hou mijn frustraties altijd voor me, omdat ik haar niet wil kwetsen, maar vanavond lukte het me gewoon niet. Ik was zo boos en verdrietig dat ze me zo behandelde. Het dwangmatig krabben gaat de laatste tijd ook heel erg slecht. Ik heb de laatste tijd de ene break down na de andere.
Ik heb altijd zoveel gegeven, en ik krijg er gewoon nooit iets voor terug. Nu voel ik me heel rot dat ik niet aardig voor haar was. Morgen zal ik dan ook de oven en het gasfornuis langs brengen, de gedachte dat ze nu verdrietig is maakt dat ik me alleen maar rotter voel.
zondag 19 oktober 2014 21:57
en met opvang zou je , je hond ook gewoon nog kunnen zien, maar eerlijk gezegd vind ik als je zo druk bent en niet in de middag thuis etc het zielig voor de hond, een hond is geen poes die lekker zn eigen gang gaat, een hond moet minstens 3x op een dag uitgelaten worden, aandacht krijgen. als je zo druk bent met werken en studeren is een hond ook totaal niet handig.
zondag 19 oktober 2014 22:03
Is er familie vrienden naar wie je toe kan??? Met hond eventueel?
Morgen niet naar school maar gelijk naar algemeen maatschappelijk werk voor hulp en advies.
Ga ergens logeren. En ga zo snel mogelijk op zoek naar eigen woonruimte, zodat je niet meer afhankelijk bent van je moeder.
Raar mens, wispelturige egoïstische vrouw!!!
Heb je een vriendin of kennis waar je mag gaan logeren.
Morgen niet naar school maar gelijk naar algemeen maatschappelijk werk voor hulp en advies.
Ga ergens logeren. En ga zo snel mogelijk op zoek naar eigen woonruimte, zodat je niet meer afhankelijk bent van je moeder.
Raar mens, wispelturige egoïstische vrouw!!!
Heb je een vriendin of kennis waar je mag gaan logeren.
zondag 19 oktober 2014 22:06
Jij bent echt nog veel te lief voor je moeder.
Je moeder moet zich diep schamen voor hetgeen wat zij nu aan het doen is.
Hoe durft ze haar dochter het zo moeilijk te maken. Belachelijk zeg.
En die arme hond... wat fijn dat jij voor hem zorgt zeg. Je bent echt een heel goed persoon.
Ik heb geen adviezen, maar ik wil je wel veel sterkte wensen. Hopelijk helpt het om het in ieder geval een beetje van je af te schrijven.
Je moeder moet zich diep schamen voor hetgeen wat zij nu aan het doen is.
Hoe durft ze haar dochter het zo moeilijk te maken. Belachelijk zeg.
En die arme hond... wat fijn dat jij voor hem zorgt zeg. Je bent echt een heel goed persoon.
Ik heb geen adviezen, maar ik wil je wel veel sterkte wensen. Hopelijk helpt het om het in ieder geval een beetje van je af te schrijven.
She needed a hero. So that's what she became.
zondag 19 oktober 2014 22:06
quote:mabelle schreef op 19 oktober 2014 @ 22:03:
Is er familie vrienden naar wie je toe kan??? Met hond eventueel?
Morgen niet naar school maar gelijk naar algemeen maatschappelijk werk voor hulp en advies.
Ga ergens logeren. En ga zo snel mogelijk op zoek naar eigen woonruimte, zodat je niet meer afhankelijk bent van je moeder.
Raar mens, wispelturige egoïstische vrouw!!!
Heb je een vriendin of kennis waar je mag gaan logeren.dit dus en zou ook meteen al t contact met je 'moeder' verbreken.
Is er familie vrienden naar wie je toe kan??? Met hond eventueel?
Morgen niet naar school maar gelijk naar algemeen maatschappelijk werk voor hulp en advies.
Ga ergens logeren. En ga zo snel mogelijk op zoek naar eigen woonruimte, zodat je niet meer afhankelijk bent van je moeder.
Raar mens, wispelturige egoïstische vrouw!!!
Heb je een vriendin of kennis waar je mag gaan logeren.dit dus en zou ook meteen al t contact met je 'moeder' verbreken.
zondag 19 oktober 2014 22:11
Wat erg dat je moeder je vijand is.
Geef haar je hond niet mee, breng hem morgen naar een veilig logeeradres en ga zo snel mogelijk op zoek naar een kamer waar huisdieren wel (desnoods) tijdelijk mogen verblijven. Vraag studiegenoten en docenten om hulp!
Communiceer nu even alleen maar zakelijk met je moeder, of ze maakt alle huurtoeslag over die ze je verschuldigd is sinds jij alleen de volledige huur betaald of je geeft haar aan bij de gemeente.
Tot hier en niet verder. Kies voor jou!
Geef haar je hond niet mee, breng hem morgen naar een veilig logeeradres en ga zo snel mogelijk op zoek naar een kamer waar huisdieren wel (desnoods) tijdelijk mogen verblijven. Vraag studiegenoten en docenten om hulp!
Communiceer nu even alleen maar zakelijk met je moeder, of ze maakt alle huurtoeslag over die ze je verschuldigd is sinds jij alleen de volledige huur betaald of je geeft haar aan bij de gemeente.
Tot hier en niet verder. Kies voor jou!
zondag 19 oktober 2014 22:15
quote:mousson schreef op 19 oktober 2014 @ 21:57:
en met opvang zou je , je hond ook gewoon nog kunnen zien, maar eerlijk gezegd vind ik als je zo druk bent en niet in de middag thuis etc het zielig voor de hond, een hond is geen poes die lekker zn eigen gang gaat, een hond moet minstens 3x op een dag uitgelaten worden, aandacht krijgen. als je zo druk bent met werken en studeren is een hond ook totaal niet handig.Mijn hond word 3x per dag uitgelaten, en krijgt genoeg aandacht. Ook al ben ik thuis, hij is al 15 en ligt dus vooral te slapen in zijn mandje.
en met opvang zou je , je hond ook gewoon nog kunnen zien, maar eerlijk gezegd vind ik als je zo druk bent en niet in de middag thuis etc het zielig voor de hond, een hond is geen poes die lekker zn eigen gang gaat, een hond moet minstens 3x op een dag uitgelaten worden, aandacht krijgen. als je zo druk bent met werken en studeren is een hond ook totaal niet handig.Mijn hond word 3x per dag uitgelaten, en krijgt genoeg aandacht. Ook al ben ik thuis, hij is al 15 en ligt dus vooral te slapen in zijn mandje.
zondag 19 oktober 2014 22:17
zondag 19 oktober 2014 22:25
Je moeder is knettergek. Op geen enkele manier de hond aan haar meegeven. Wel om je misschien een beetje gerust te stellen; een dierenarts laat een gezonde hond niet zomaar inslapen hoor.
Kies voor jezelf en zoek een kamer/studio waar de hond meekan. Hij is al oud dus heeft vast niet zoveel ruimte nodig.
Kies voor jezelf en zoek een kamer/studio waar de hond meekan. Hij is al oud dus heeft vast niet zoveel ruimte nodig.
zondag 19 oktober 2014 22:32
zondag 19 oktober 2014 22:41
quote:mabelle schreef op zondag 19 oktober 2014 22:32 En geen huur meer betalen!
Het huis staat op haar naam, zij trekt de huurtoeslag. Woningbouw gaat haar dan op de nek zitten. Verwijs ze lekker door naar haar. Laat haar haar eigen zaken regelen. Tegen de tijd dat huisuitzetting dreigt kun jij mak op jezelf wonen.
Dit.
En inderdaad, geef je hond niet mee.
Het huis staat op haar naam, zij trekt de huurtoeslag. Woningbouw gaat haar dan op de nek zitten. Verwijs ze lekker door naar haar. Laat haar haar eigen zaken regelen. Tegen de tijd dat huisuitzetting dreigt kun jij mak op jezelf wonen.
Dit.
En inderdaad, geef je hond niet mee.
.
zondag 19 oktober 2014 22:55
Ik heb even geloept want je kwam me al bekend voor. Je hebt al zovaak je moeder uit de brand geholpen. Jij gedraagt je volwassen maar zij als een kind. Ik vind het niet fair.. Zelfs toen je jonger was moest je haar rotzooi opruimen. Echt , ga aan jezelf denken nu. (En hond)
Je bent echt een goed mens maar denk ook aan jezelf!
Je bent echt een goed mens maar denk ook aan jezelf!
.
zondag 19 oktober 2014 23:14
Houd alstjeblieft de hond bij haar uit de buurt! Ik ben bang dat ze het arme beest alsnog in laat slapen.
Verander de sloten of logeer (tijdelijk) bij iemand anders (familie,vrienden?) met de hond.
En ga zo snel mogelijk op zoek naar een plekje voor jezelf waar de hond ook welkom is.
En laat je moeder lekker in de stront zakken met haar nieuwe vriend, gasfornuis en haar stomme vis!
Jij moet nu aan jezelf (en de hond) gaan denken.
Sterkte en een dikke voor jou.
Verander de sloten of logeer (tijdelijk) bij iemand anders (familie,vrienden?) met de hond.
En ga zo snel mogelijk op zoek naar een plekje voor jezelf waar de hond ook welkom is.
En laat je moeder lekker in de stront zakken met haar nieuwe vriend, gasfornuis en haar stomme vis!
Jij moet nu aan jezelf (en de hond) gaan denken.
Sterkte en een dikke voor jou.
zondag 19 oktober 2014 23:24
Waar woon je .Als je hier in de buurt woont wil ik wel op je hond passen hoor.Ik ben woe vrij.Ik heb zelf thuis ook een klein oudje maar wel 1 die sociaal is.
Meid ik word echt verdrietig van je verhaal,dat doet een moeder haar kind toch niet aan.En je hebt al helemaal geen gevoel als je een gezonde hond wil laten inslapen.
Meid ik word echt verdrietig van je verhaal,dat doet een moeder haar kind toch niet aan.En je hebt al helemaal geen gevoel als je een gezonde hond wil laten inslapen.
Bedenk niet wat je wilt hebben, maar geniet van wat je hebt
zondag 19 oktober 2014 23:30
Bah, wat een naar verhaal en wat een loeder van een moeder. Sorry voor mijn woorden, maar om je eigen kind zo te laten barsten. En dan onder het mom van:"Jij wilde de hond houden, in het huis blijven voor de hond, dan mag je ook het huis betalen". En dat vind ik nog niet eens het ergste, maar dat ze ook gewoon de huurtoeslag blijft opstrijken. Had dan in ieder geval hetgeen gedaan dat gewoon een fatsoensnorm is en dat is dat geld naar je dochter doorspelen.
De tips die hier zijn gegeven heb ik ook aan gedacht, maar als ik in zo'n situatie zou zitten zou ik het niet zo snel doen. Dan zou ik mijn moeder in de problemen brengen en op de een of andere manier voelt dat ook weer niet goed. Je zou het moeten kunnen, maar meestal is dat nog het moeilijkste van alles. Ik heb dan ook verder geen tips, maar wel sterkte met de situatie.
De tips die hier zijn gegeven heb ik ook aan gedacht, maar als ik in zo'n situatie zou zitten zou ik het niet zo snel doen. Dan zou ik mijn moeder in de problemen brengen en op de een of andere manier voelt dat ook weer niet goed. Je zou het moeten kunnen, maar meestal is dat nog het moeilijkste van alles. Ik heb dan ook verder geen tips, maar wel sterkte met de situatie.
zondag 19 oktober 2014 23:34
Aan wie maak je de huur over? Je moeder of de woningbouwvereniging? Want als het de eerste is zou ik eens beginnen met de huurtoeslag er af te trekken.
Verder ben je absoluut een lieverd en heb je al veel te lang met je laten sollen door iemand die de titel 'moeder' niet waard is maar het is echt tijd om het heft in eigen handen te nemen en te denken in mogelijkheden ipv problemen. Kop op. Je komt er wel. Je moet t alleen gaan doen
Verder ben je absoluut een lieverd en heb je al veel te lang met je laten sollen door iemand die de titel 'moeder' niet waard is maar het is echt tijd om het heft in eigen handen te nemen en te denken in mogelijkheden ipv problemen. Kop op. Je komt er wel. Je moet t alleen gaan doen
maandag 20 oktober 2014 09:45
Jeetje, wat een kreng van een moeder !
Je zegt dat ze daar nog ingeschreven staat en het contract op haar naam staat?
Ik zou de huur gewoon even lekker niet betalen. Dan heb je nog een aantal maanden voordat je eruit gegooid wordt en kun je ondertussen zoeken naar een kamer waar huisdieren wel toegestaan zijn. Je moeder krijgt een bevel om het gehele bedrag in 1x te betalen.
Ik zou zo'n moeder echt op deze manier aanpakken, maar volgens mij ben jij veeeel te lief.
Sterkte meid! En verander heel snel de sloten zodat je hond veilig is
Je zegt dat ze daar nog ingeschreven staat en het contract op haar naam staat?
Ik zou de huur gewoon even lekker niet betalen. Dan heb je nog een aantal maanden voordat je eruit gegooid wordt en kun je ondertussen zoeken naar een kamer waar huisdieren wel toegestaan zijn. Je moeder krijgt een bevel om het gehele bedrag in 1x te betalen.
Ik zou zo'n moeder echt op deze manier aanpakken, maar volgens mij ben jij veeeel te lief.
Sterkte meid! En verander heel snel de sloten zodat je hond veilig is
maandag 20 oktober 2014 11:37
Fenna, ik heb even je topic van een jaar geleden gelezen. Daarin kom je over dat je je verantwoordelijk voelt voor je moeder, omdat zij niet in staat is goed voor zichzelf te zorgen. Maar dat ben je niet, jij bent niet degene die voor haar moet zorgen, dat moet ze zelf doen.
Voor nu, zoek een kamer/huis waar je wel huisdieren mag houden. Het liefst per direct, jij bent je moeder niets verschuldigd.
Voor nu, zoek een kamer/huis waar je wel huisdieren mag houden. Het liefst per direct, jij bent je moeder niets verschuldigd.
maandag 20 oktober 2014 11:39
quote:doemaarzonnebloemen schreef op 20 oktober 2014 @ 11:24:
Ze woont in Regio Zuid-Holland, schreef ze eerder. Het zou fijn zijn dat mensen haar helpen, want ik vertrouw haar moeder ook niet. Juist omdat ze in een keer omdraait en nu ineens de hond wel wil hebben.Nee, ze zoekt een kamer in regio Zuid-Holland, schreef ze
Ze woont in Regio Zuid-Holland, schreef ze eerder. Het zou fijn zijn dat mensen haar helpen, want ik vertrouw haar moeder ook niet. Juist omdat ze in een keer omdraait en nu ineens de hond wel wil hebben.Nee, ze zoekt een kamer in regio Zuid-Holland, schreef ze
Het leven is te kort om met lelijke mannen te dansen!
maandag 20 oktober 2014 21:40
Ik gaf vanavond bijna toe..
Hulpverlener van haar gaf aan dat ze de hond ook kon opeisen. Dan moet ze een melding doen, en als ik hem dan verwaarloos, word hij meegenomen. Nu is hij verre van verwaarloosd, en wist ze zelf ook gelukkig meteen dat dat een verloren zaak was. Toen belde ze mij boos op, het was nu gewoon klaar, het was haar hond en ze wilde hem terug.
Maar nu belde ze me dus verdrietig op, ze mist hem heel erg, heeft het heel moeilijk met het nuchter blijven, wilt hem heel graag een weekje en daarna krijg ik hem weer terug.
Ik vond het zo zielig.
Ze wilde hem zelf dan met de auto komen halen. Dat wilde ik hem niet aandoen, hij raakt helemaal over zijn toeren in een auto, dus ik zat erover na te denken om hem langs te brengen. Ik was zijn spullen al aan het pakken, tot ze belde, ik had nog niet verteld dat ik de hond wilde brengen, dus ze vroeg het opnieuw. Ik kwam toen met het voorstel dat ze de vis anders ook wel meteen mee kon nemen. Toen antwoordde ze terug ; Wat denk je nu zelf ?! En toen gooide ze de hoorn erop. Toen was het voor mij klaar. Ze heeft nu even zin in de hond en moet hij opdraven, en ik blijf opgescheept met de vis omdat die haar niet aanstaat.
Mijn vriend vond de hond een week bij mijn moeder laten ook niet in het belang van de hond. Hij begreep dat ik het rot voor haar vond, maar hij is al best oud, en heeft het hier prima. Van die veranderingen gaat hij dus echt niet gelukkiger worden.
Als hij wel zou gaan word zijn mand in de gang gezet omdat ik de woonkamer geen plaats is, vlak bij de voordeur waar het overigens nog best fris is en hun woonkamerdeur zit ook altijd dicht, waardoor hij daar dan in zijn eentje zit.
Aan de ene kant heb ik het met haar te doen, aan de andere kant frustreert het me dat ze alleen maar aan zichzelf denkt.
Hulpverlener van haar gaf aan dat ze de hond ook kon opeisen. Dan moet ze een melding doen, en als ik hem dan verwaarloos, word hij meegenomen. Nu is hij verre van verwaarloosd, en wist ze zelf ook gelukkig meteen dat dat een verloren zaak was. Toen belde ze mij boos op, het was nu gewoon klaar, het was haar hond en ze wilde hem terug.
Maar nu belde ze me dus verdrietig op, ze mist hem heel erg, heeft het heel moeilijk met het nuchter blijven, wilt hem heel graag een weekje en daarna krijg ik hem weer terug.
Ik vond het zo zielig.
Ze wilde hem zelf dan met de auto komen halen. Dat wilde ik hem niet aandoen, hij raakt helemaal over zijn toeren in een auto, dus ik zat erover na te denken om hem langs te brengen. Ik was zijn spullen al aan het pakken, tot ze belde, ik had nog niet verteld dat ik de hond wilde brengen, dus ze vroeg het opnieuw. Ik kwam toen met het voorstel dat ze de vis anders ook wel meteen mee kon nemen. Toen antwoordde ze terug ; Wat denk je nu zelf ?! En toen gooide ze de hoorn erop. Toen was het voor mij klaar. Ze heeft nu even zin in de hond en moet hij opdraven, en ik blijf opgescheept met de vis omdat die haar niet aanstaat.
Mijn vriend vond de hond een week bij mijn moeder laten ook niet in het belang van de hond. Hij begreep dat ik het rot voor haar vond, maar hij is al best oud, en heeft het hier prima. Van die veranderingen gaat hij dus echt niet gelukkiger worden.
Als hij wel zou gaan word zijn mand in de gang gezet omdat ik de woonkamer geen plaats is, vlak bij de voordeur waar het overigens nog best fris is en hun woonkamerdeur zit ook altijd dicht, waardoor hij daar dan in zijn eentje zit.
Aan de ene kant heb ik het met haar te doen, aan de andere kant frustreert het me dat ze alleen maar aan zichzelf denkt.
maandag 20 oktober 2014 21:42
quote:isa__88 schreef op 19 oktober 2014 @ 22:55:
Ik heb even geloept want je kwam me al bekend voor. Je hebt al zovaak je moeder uit de brand geholpen. Jij gedraagt je volwassen maar zij als een kind. Ik vind het niet fair.. Zelfs toen je jonger was moest je haar rotzooi opruimen. Echt , ga aan jezelf denken nu. (En hond)
Je bent echt een goed mens maar denk ook aan jezelf!
Oei, ik dacht dat je me echt herkende
En ik weet het.. Maar het patroon doorbreken is zo lastig.. Ik voel me zo schuldig als ze niet gelukkig is.
Ik heb even geloept want je kwam me al bekend voor. Je hebt al zovaak je moeder uit de brand geholpen. Jij gedraagt je volwassen maar zij als een kind. Ik vind het niet fair.. Zelfs toen je jonger was moest je haar rotzooi opruimen. Echt , ga aan jezelf denken nu. (En hond)
Je bent echt een goed mens maar denk ook aan jezelf!
Oei, ik dacht dat je me echt herkende
En ik weet het.. Maar het patroon doorbreken is zo lastig.. Ik voel me zo schuldig als ze niet gelukkig is.
maandag 20 oktober 2014 22:12
Fenna, jij zal haar nooit gelukkig kunnen maken, hoe hard je je best doet en hoe graag jij het ook zal willen.
Jouw moeder is niet gelukkig en zal nooit gelukkig worden als ze niet ophoudt met drinken en aan haar welzijn denkt. Jij kan daar niets aan doen, echt niet.
Het enige wat jij kan doen is goed zijn voor je zelf en degene die wél in staat zijn om jouw zorgen op waarde te schatten alleen aan je moeder is het verspilde moeite en bovendien geeft het je ook nog eens een schuldgevoel.
Jij bent nooit verantwoordelijk hoe jouw moeder zich voelt. Zij zal niet meer veranderen dus die frustraties die je daarover hebt houd je of je moet accepteren dat ze nu eenmaal zo is.
Praat anders hierover met maatschappelijk werk en vraag tips en tricks. Een patroon doorbreken is ontzettend moeilijk en zeker als daar ook nog eens loyaliteit bij komt kijken.
Jouw moeder is niet gelukkig en zal nooit gelukkig worden als ze niet ophoudt met drinken en aan haar welzijn denkt. Jij kan daar niets aan doen, echt niet.
Het enige wat jij kan doen is goed zijn voor je zelf en degene die wél in staat zijn om jouw zorgen op waarde te schatten alleen aan je moeder is het verspilde moeite en bovendien geeft het je ook nog eens een schuldgevoel.
Jij bent nooit verantwoordelijk hoe jouw moeder zich voelt. Zij zal niet meer veranderen dus die frustraties die je daarover hebt houd je of je moet accepteren dat ze nu eenmaal zo is.
Praat anders hierover met maatschappelijk werk en vraag tips en tricks. Een patroon doorbreken is ontzettend moeilijk en zeker als daar ook nog eens loyaliteit bij komt kijken.
