Reizen
alle pijlers
Alleen op vakantie: doodongelukkig
dinsdag 7 oktober 2014 21:49
Ik zit in mijn eentje in Zuid-Spanje. Al vaker heb ik alleen gereisd en dat beviel goed. Maar nu niet......
Eigenlijk zou ik met een vriendin op vakantie gaan, maar net voordat we zouden boeken werd er bij haar kanker ontdekt. Daarom heb ik twee weken geleden besloten om dan maar alleen te gaan. Ik was er ook echt aan toe, want mijn werk was de laatste weken echt klote. Ik wil eigenlijk een andere baan, maar veranderen kan niet echt vanwege de crisis.
Afgelopen weekend had ik het erg naar mijn zin. Leuk hostel, leuke mensen etc. Ik voelde me echt goed. En sinds gisteren ineens, bam! Zwaarmoedig en gewoon echt heel erg moe en nergens zin in. Vandaag ongesteld geworden en verkouden. Ik heb vandaag al meerdere keren op mijn hotelkamer zitten huilen. Ellendig voel ik me. En ik vind mn leven (werk etc) ineens heel erg kut. Nu heb ik nog geen ticket naar huis geboekt. Ik ben op de bonnefooi weg gegaan. Maar had in gedachten toch wel meer dan een week weg te blijven. Nu heb ik het echt gehad en wil eigenlijk naar huis. Ik heb net al gekeken voor vliegtickets. Maar om nu al naar huis te gaan, is ook sonde. Ik heb eigenlijk geen zin in herfst. Maar blijven voel ik ook niks voor. Ik weet even niet wat ik met mezelf aan moet. Ik ben erg labiel zo lijkt het. Gelukkig heb ik wel een ereader met veel boeken bij me. Dat scheelt.
Sorry moest even mijn verhaal kwijt. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet op dit moment.
Eigenlijk zou ik met een vriendin op vakantie gaan, maar net voordat we zouden boeken werd er bij haar kanker ontdekt. Daarom heb ik twee weken geleden besloten om dan maar alleen te gaan. Ik was er ook echt aan toe, want mijn werk was de laatste weken echt klote. Ik wil eigenlijk een andere baan, maar veranderen kan niet echt vanwege de crisis.
Afgelopen weekend had ik het erg naar mijn zin. Leuk hostel, leuke mensen etc. Ik voelde me echt goed. En sinds gisteren ineens, bam! Zwaarmoedig en gewoon echt heel erg moe en nergens zin in. Vandaag ongesteld geworden en verkouden. Ik heb vandaag al meerdere keren op mijn hotelkamer zitten huilen. Ellendig voel ik me. En ik vind mn leven (werk etc) ineens heel erg kut. Nu heb ik nog geen ticket naar huis geboekt. Ik ben op de bonnefooi weg gegaan. Maar had in gedachten toch wel meer dan een week weg te blijven. Nu heb ik het echt gehad en wil eigenlijk naar huis. Ik heb net al gekeken voor vliegtickets. Maar om nu al naar huis te gaan, is ook sonde. Ik heb eigenlijk geen zin in herfst. Maar blijven voel ik ook niks voor. Ik weet even niet wat ik met mezelf aan moet. Ik ben erg labiel zo lijkt het. Gelukkig heb ik wel een ereader met veel boeken bij me. Dat scheelt.
Sorry moest even mijn verhaal kwijt. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet op dit moment.
woensdag 8 oktober 2014 00:03
quote:muts87 schreef op 07 oktober 2014 @ 23:06:
Ik snap de discussie omtrent vriendin niet zo. Zij is al heel mijn leven mijn beste vriendin en haar ziekte doet me verdriet. Ook nu heb ik dagelijks contact met haar. En nu mag ik me nooit meer ergens rot om voelen of zo? Kom op, jullie kennen haar, mij en onze vriendschap niet. Toen ik laatst bij haar was zei ze nog hoe fijn ze het vindt dat ik haar niet als patiënt zie en gewoon ook over normake dingen praat en klaag. (Zoals laatst over een paar pukkels) en een van de eerste dingen die ze zei na diagnose was: jij moet gewoon lekker op vakantie gaan hoor!
Ontopic: ik ga morgen naar Cadiz, schijnt heel mooi te zijn. Vrouw van het hotel raadde het aan. Dit weekend waarschijnlijk naar Sevilla. Bij de Farmacia net pcm gehaald. Net ook moeten overgeven, maar nu voel ik me wel beter. En nu ga ik voor het eerst een boek van karen slaughter lezen. Ben benieuwd.Tuurlijk wel meid. Natuurlijk is het heel erg dat jouw vriendin zo ziek is en ik geloof je meteen als je zegt dat dat jouw heel erg veel verdriet doet maar dat staat los van het feit dat jij je ook weleens gewoon kut kunt voelen. Vooral hormonen gaan vaak een eigen leven leiden.
Ik snap de discussie omtrent vriendin niet zo. Zij is al heel mijn leven mijn beste vriendin en haar ziekte doet me verdriet. Ook nu heb ik dagelijks contact met haar. En nu mag ik me nooit meer ergens rot om voelen of zo? Kom op, jullie kennen haar, mij en onze vriendschap niet. Toen ik laatst bij haar was zei ze nog hoe fijn ze het vindt dat ik haar niet als patiënt zie en gewoon ook over normake dingen praat en klaag. (Zoals laatst over een paar pukkels) en een van de eerste dingen die ze zei na diagnose was: jij moet gewoon lekker op vakantie gaan hoor!
Ontopic: ik ga morgen naar Cadiz, schijnt heel mooi te zijn. Vrouw van het hotel raadde het aan. Dit weekend waarschijnlijk naar Sevilla. Bij de Farmacia net pcm gehaald. Net ook moeten overgeven, maar nu voel ik me wel beter. En nu ga ik voor het eerst een boek van karen slaughter lezen. Ben benieuwd.Tuurlijk wel meid. Natuurlijk is het heel erg dat jouw vriendin zo ziek is en ik geloof je meteen als je zegt dat dat jouw heel erg veel verdriet doet maar dat staat los van het feit dat jij je ook weleens gewoon kut kunt voelen. Vooral hormonen gaan vaak een eigen leven leiden.
woensdag 8 oktober 2014 00:14
Spreek je de taal een beetje of helemaal niet? Zit je tussen meer toeristen of alleen maar spanjaarden? Want ik kan je aanraden om ook wat contacten te proberen te leggen, gewoon hier en daar een praatje in een kroegje of terrasje, dat maakt het zoveel leuker dan je te isoleren op je hotelkamer.
Vroeg naar bed met een boek is prima, dat is ook bijtanken. En misschien in de zon zittend wat plannen maken voor komend jaar, wat je anders zou willen in je leven, hoe je dat evt kan aanpakken? Beetje mijmeren over wat je zou willen (doen) als alles mogelijk was? (dus niet alleen wat je nu niet bevalt, maar fantaseren en bedenken wat je dan wel zou willen).
Je kan op elk moment terug naar huis, als je je echt alleen blijft voelen. Zo ver is het niet vliegen, moet je maar denken. Het is goed dat je naar andere plaatsjes gaat, dingen onderneemt en de dagen dat je er bent voor zover mogelijk toch geniet van in een andere (en zonnige!) omgeving te zijn.
klinkt misschien raar, maar het kan heel goed zijn om tegen jezelf aan te lopen, die eenzaamheid of stilte na een drukke periode kan heel louterend zijn (is mijn ervaring). Ook al loopt het anders dan je je had voorgesteld, je kan er toch nog een paar dagen iets van maken. En als het gevoel aanhoudt kan je bij jezelf (zonder afleiding van anderen, werk, dagelijkse patronen) eens echt bij jezelf te rade gaan wat je (echt) in de weg staat, wat je mist, anders zou willen. Kans bij uitstek om dichtbij jezelf te zijn. Dat is niet altijd makkelijk, maar wel belangrijk.
Probeer helemaal in het "nu" te zijn, de zon op je huid te voelen, de koude golven, de uitzichten op je in te laten werken, lekker te eten en drinken, strand- of stadswandeling te maken, te luisteren naar de andere taal en geluiden om je heen, mensen observeren op een terrasje, kortom: je zintuigen de kost te geven. Sterkte en succes!
Vroeg naar bed met een boek is prima, dat is ook bijtanken. En misschien in de zon zittend wat plannen maken voor komend jaar, wat je anders zou willen in je leven, hoe je dat evt kan aanpakken? Beetje mijmeren over wat je zou willen (doen) als alles mogelijk was? (dus niet alleen wat je nu niet bevalt, maar fantaseren en bedenken wat je dan wel zou willen).
Je kan op elk moment terug naar huis, als je je echt alleen blijft voelen. Zo ver is het niet vliegen, moet je maar denken. Het is goed dat je naar andere plaatsjes gaat, dingen onderneemt en de dagen dat je er bent voor zover mogelijk toch geniet van in een andere (en zonnige!) omgeving te zijn.
klinkt misschien raar, maar het kan heel goed zijn om tegen jezelf aan te lopen, die eenzaamheid of stilte na een drukke periode kan heel louterend zijn (is mijn ervaring). Ook al loopt het anders dan je je had voorgesteld, je kan er toch nog een paar dagen iets van maken. En als het gevoel aanhoudt kan je bij jezelf (zonder afleiding van anderen, werk, dagelijkse patronen) eens echt bij jezelf te rade gaan wat je (echt) in de weg staat, wat je mist, anders zou willen. Kans bij uitstek om dichtbij jezelf te zijn. Dat is niet altijd makkelijk, maar wel belangrijk.
Probeer helemaal in het "nu" te zijn, de zon op je huid te voelen, de koude golven, de uitzichten op je in te laten werken, lekker te eten en drinken, strand- of stadswandeling te maken, te luisteren naar de andere taal en geluiden om je heen, mensen observeren op een terrasje, kortom: je zintuigen de kost te geven. Sterkte en succes!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 8 oktober 2014 00:47
quote:minnimouse schreef op 08 oktober 2014 @ 00:01:
[...]
Kunt wel merken dat jij een man bent. Weet je wel wat die hormonen met je kunnen doen? Ik lig ook weleens jankend op bed en dan vraag ik me af wat er nou aan de hand is en dan weet ik het zelf niet eens.
Ontopic: blijf maar lekker in Spanje. Ga al die mooie boeken uitlezen, ontspan, rust uit, zwem, bekijk steden. Je gaat er spijt van krijgen als je nu terug gaat. Even door de zure appel heen bijten en wie weet ziet de wereld er morgen weer beter uit.
Sterkte met je vriendin.
Dit is wel grappig, je beschuldigd iemand ervan niet genoeg mee te leven omdat hij een man is, en vervolgens geef je hetzelfde non-antwoord: "kijk het even aan en dan is het vast beter"
Maar goed, er valt ook niet zoveel aan te doen, TO, ik zou alleen niet te bang zijn om gewoon naar huis te gaan als je je rot voelt omdat dat zonde van de vakantie is.
Daar blijven tegen heug en meug is ook zonde.
Het is waarschijnlijk ook gewoon heel anders dan je je had voorgesteld, zo zonder vriendin.
[...]
Kunt wel merken dat jij een man bent. Weet je wel wat die hormonen met je kunnen doen? Ik lig ook weleens jankend op bed en dan vraag ik me af wat er nou aan de hand is en dan weet ik het zelf niet eens.
Ontopic: blijf maar lekker in Spanje. Ga al die mooie boeken uitlezen, ontspan, rust uit, zwem, bekijk steden. Je gaat er spijt van krijgen als je nu terug gaat. Even door de zure appel heen bijten en wie weet ziet de wereld er morgen weer beter uit.
Sterkte met je vriendin.
Dit is wel grappig, je beschuldigd iemand ervan niet genoeg mee te leven omdat hij een man is, en vervolgens geef je hetzelfde non-antwoord: "kijk het even aan en dan is het vast beter"
Maar goed, er valt ook niet zoveel aan te doen, TO, ik zou alleen niet te bang zijn om gewoon naar huis te gaan als je je rot voelt omdat dat zonde van de vakantie is.
Daar blijven tegen heug en meug is ook zonde.
Het is waarschijnlijk ook gewoon heel anders dan je je had voorgesteld, zo zonder vriendin.
woensdag 8 oktober 2014 01:00
quote:minnimouse schreef op 08 oktober 2014 @ 00:01:
[...]
Kunt wel merken dat jij een man bent. Weet je wel wat die hormonen met je kunnen doen? Ik lig ook weleens jankend op bed en dan vraag ik me af wat er nou aan de hand is en dan weet ik het zelf niet eens.
Ontopic: blijf maar lekker in Spanje. Ga al die mooie boeken uitlezen, ontspan, rust uit, zwem, bekijk steden. Je gaat er spijt van krijgen als je nu terug gaat. Even door de zure appel heen bijten en wie weet ziet de wereld er morgen weer beter uit.
Sterkte met je vriendin.Sorry, zo was het niet bedoeld. In mijn eerste reactie liet ik trouwens zien dat ik wel degelijk geloof dat hormonen een rol kunnen spelen. En ik beschreef hoe mijn vrouw daarmee omgaat. Dat komt neer op het advies wat jij schrijft (zoals Paleviolet al terecht opmerkte).
[...]
Kunt wel merken dat jij een man bent. Weet je wel wat die hormonen met je kunnen doen? Ik lig ook weleens jankend op bed en dan vraag ik me af wat er nou aan de hand is en dan weet ik het zelf niet eens.
Ontopic: blijf maar lekker in Spanje. Ga al die mooie boeken uitlezen, ontspan, rust uit, zwem, bekijk steden. Je gaat er spijt van krijgen als je nu terug gaat. Even door de zure appel heen bijten en wie weet ziet de wereld er morgen weer beter uit.
Sterkte met je vriendin.Sorry, zo was het niet bedoeld. In mijn eerste reactie liet ik trouwens zien dat ik wel degelijk geloof dat hormonen een rol kunnen spelen. En ik beschreef hoe mijn vrouw daarmee omgaat. Dat komt neer op het advies wat jij schrijft (zoals Paleviolet al terecht opmerkte).
woensdag 8 oktober 2014 07:37
Muts, ik heb niet alles gelezen, dus misschien is het al gezegd. Ga naar Sevilla, the Nomad Hostel. Zat ik een paar weken geleden. Nooit zo'n mooi en schoon hostel gezien. Ga lekkere dingen halen op de markt in Triana en aan de rivier zitten met een boek. Chec Couchsurfing.com. Er worden veel meetings georganiseerd in Sevilla. Daar heb ik paar jaar geleden hele leuke mensen leren kennen die ik paar weken terug weer heb ontmoet. Sevilla is fantastisch!
Tarifa vond ik ook heel erg leuk overigens. Ook gezellig hostel: the Melting Pot.
Tarifa vond ik ook heel erg leuk overigens. Ook gezellig hostel: the Melting Pot.
woensdag 8 oktober 2014 23:13
Hoi allemaal,
Volgens mij ben ik bipolair, want zo slecht als ik me gister voelde, zo goed gaat t vandaag. Cadiz is heerlijk. Vandaag heel de dag gzlezen en Sangria gedronken. En: in zee geewommen. Me Gusta! En om het compleet te maken: een heuse local aan de haak geslagen. Hij sprak geen woord Engels dus handrn en voeten werk. Oh en wel een beetje typisch Spaans allemaal, met dat gecharmeer. Maar het was wel leuk, een verzetje wat ik nodig had. Nu wil die morgen met me naar het strand en hij whatsappt me steeds. Hahahaha. Oh jee.....
Volgens mij ben ik bipolair, want zo slecht als ik me gister voelde, zo goed gaat t vandaag. Cadiz is heerlijk. Vandaag heel de dag gzlezen en Sangria gedronken. En: in zee geewommen. Me Gusta! En om het compleet te maken: een heuse local aan de haak geslagen. Hij sprak geen woord Engels dus handrn en voeten werk. Oh en wel een beetje typisch Spaans allemaal, met dat gecharmeer. Maar het was wel leuk, een verzetje wat ik nodig had. Nu wil die morgen met me naar het strand en hij whatsappt me steeds. Hahahaha. Oh jee.....
vrijdag 10 oktober 2014 18:53
Twee dagen lang voelde ik me super, maar nu bam: terug bij af! Ik vraag me af of dit wel normaal is. Ik weet t gewoon niet meer. Ik voel me heel eenzaam. Ik wilde mijn hotel nog een nachtje verlengen maar dat kon niet, want ik ben maar alleen. Geen idee nu dus wat ik morgen ga doen. Van de ene kant wil ik naar huis. Maar ja, en dan? Ik heb geen zin in koud. En confrontatie met wat mijn leven is. Mijn werk etc. Nog meer dan een week thuis zitten trekt me ook niet. Ik had echt gehoopt dat ik me goed zou voelen ver weg, dat deze hele vakantie me goed zou doen. Weg van alles en iedereen. Maar nu komt alles ff tien keer zo erg binnen. Terwijl het gisteren nog goed ging. Ik weet t niet meer. Mss moet ik mezelf even bij elkaar rapen en op stap gaan. Meestal doet dat me goed. Maar ik heb er even geen energie voor. Naar huis gaan schrikt me af. Maar hier zo blijven ook. Wat nu ?
zaterdag 11 oktober 2014 12:08
Hoe voel je je na een nachtje slapen? Het klinkt alsof het inderdaad niet zoveel uitmaakt waar je bent. Dan zou ik lekker daar blijven, want de zon helpt vast een beetje. Probeer je niet constant af te vragen waarom je je nou zo rot voelt. Ga de dingen doen waarvan je weet dat je je er beter van gaat voelen. Zet hem op!
maandag 20 oktober 2014 17:31
Ik heb het idee dat als ik alleen op reis ben ik me ook wat labieler voel! Doe lekker waar je behoefte aan hebt ook al is het zuren op je nest. En ik houd altijd in m'n hoofd dat zodra ik thuis ben de heimwee stopt, en het gewone saaie leven weer verder gaat. Probeer te genieten van het weg zijn van thuis!
maandag 20 oktober 2014 19:48
Hoi lieve mensen 
Sinds een paar dagen weer thuis. Ik ben van Cadiz naar Sevilla gegaan. Daar een heel leuk Brits koppel leren kennen, die ik wss met NYE weer zie. Daarna naar Gibraltar gegaan; bijzondere plek. En Jerez de la Frontera. Ondanks dips goed naar mijn zin gehad. Maar volgend jaar ga ik gewoon weer met iemand samen.
Sinds een paar dagen weer thuis. Ik ben van Cadiz naar Sevilla gegaan. Daar een heel leuk Brits koppel leren kennen, die ik wss met NYE weer zie. Daarna naar Gibraltar gegaan; bijzondere plek. En Jerez de la Frontera. Ondanks dips goed naar mijn zin gehad. Maar volgend jaar ga ik gewoon weer met iemand samen.
