Niemand ziet me staan

19-10-2014 22:22 55 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hele dramatische titel, maar zo voelt het soms wel. Er zijn weinig mensen die interesse in mij tonen, zowel familie als vrienden niet. Ik ben nu aan het twijfelen of ik dit moet accepteren of dat ik er iets aan moet doen. Ik ben niet super sociaal, vind dit erg lastig. Maar ik twijfel of ik me eenzaam voel, of dat ik het vervelend vind/me schaam naar de buitenwereld toe.



Heeft iemand hier ervaring mee? Zowel mensen die er iets aan hebben gedaan, als mensen die er een goede en voor hun positieve draai aan hebben gegeven of het hebben geaccepteerd?
Bij sommige mensen kost het geen energie, daar kun je jezelf bij zijn zonder dat je merkt dat de ander allerlei oordelen heeft die het contact belemmeren. De kunst is deze mensen te vinden.



Er zijn mensen waar je inderdaad vanalles eerst moet meemaken zoals verre reizen, hoge functies, veel blabla, op een bepaalde manier gekleed moet zijn om in "hun" groep te passen. Daar kun je oppervlakkige gesprekken mee voeren, een enkele keer wat dieper, soms toch nog iets vinden waar je wel samen over kan praten, maar het gesprek zal vaak niet makkelijk vanzelf gaan. Ze accepteren jouw manier van zijn bij voorbaat zeg maar niet als je het zou hebben over de dingen die je wel kan of wel meemaakt omdat het niet aansluit bij hun wereldbeeld.



Bij anderen word je wel geaccepteerd zoals jij bent, de ander zal ook kijken naar wat jóu persoonlijk interesseert of in ieder geval geen waarde oordeel hebben waardoor het zoeken naar gespreksstof makkelijker wordt, gelijkwaardiger gezien wordt door de ander.



Soms heb je een overvloed aan teveel blabla mensen in je omgeving en ben je zelf te moe om om hen genoeg tegemoet te komen en kunnen zij jou niet voldoende tegemoet komen omdat jouw belevingswereld voor hen te anders is.



Dan kost het soms teveel energie voor jouzelf vind ik dan. Maar op andere momenten kan je met hen ook contact maken en heb je wel iets aan het sociaal samenzijn met hen en dus blijft dat eigenlijk altijd wel een afweging, zeker als je verder weinig anderen hebt waar je wel jezelf bij kan zijn.



Als je bijvoorbeeld vaak moe bent zoals ik, is het handig om te gaan met mensen die dat snappen en je rustig samen bijvoorbeeld een filmpje kan kijken of kopje thee kan drinken, maar soms zijn die anderen ook té moe en heb je een tijdlang wel erg weinig contact met die mensen. Als je zelf dan wat energie hebt is het handig terug te kunnen vallen op wellicht minder empathische mensen die jouw moeheid niet goed (willen/kunnen) snappen maar die wel nog energie hebben om samen af te spreken.



En soms veranderen die minder empathische mensen als ze zelf ook meer meegemaakt hebben.
quote:Groll schreef op 19 oktober 2014 @ 22:44:

Mensen willen graag trots zijn op hun vriendschappen; hoe hoger hun status is, des te trotser ze op je zijn.



Een goede arts of advocaat die wil je wel graag in je contactenlijst hebben. Die status straalt op jouzelf af. Als je belangrijke vrienden hebt dan word jijzelf daar ook belangrijker van.



Succes met je studie/sollicitaties.Ik hoor bij de mensen die liever omgaan met leuke lieve sociale mensen en of die putjesschepper zijn of arts maakt mij niks uit.
Alle reacties Link kopieren
quote:Groll schreef op 19 oktober 2014 @ 22:44:

Mensen willen graag trots zijn op hun vriendschappen; hoe hoger hun status is, des te trotser ze op je zijn.



Een goede arts of advocaat die wil je wel graag in je contactenlijst hebben. Die status straalt op jouzelf af. Als je belangrijke vrienden hebt dan word jijzelf daar ook belangrijker van.



Succes met je studie/sollicitaties.Hu??
Als ik energie heb dan houd ik ook van grappen en grollen, druk bezig zijn, alcohol drinken, de hele tijd dansen, praten over de enerverende dingen die je doet, gewoon zelf in mijn auto stappen of op de fiets en een eind rijden, de weg zoeken, mijn eigen gang gaan etc.



Als ik moe ben dan pas ik niet in die groepen, dan krijg je gezeur over dat je niet zo ongezellig moet zijn omdat je geen alcohol wil drinken, dan ben je wel erg stil als je niet dubbel ligt van de grappen, dan zoek ik graag een zitplaats op waarbij anderen af en toe ook nog mij even opzoeken in plaats van druk te blijven staan ergens ver weg is, dan is de weg zoeken al iets wat extra te veel is en ga ik graag met mensen om waarbij je gezamenlijk naar huis gaat en op elkaar let.



Ik kan als ik moe ben echt niet veranderen in iemand die energie heeft en vanalles meemaakt en druk wil vertellen. That's just me en daarvoor moet ik zelf aansluiting zoeken bij mensen die daarbij aansluiten. Omgekeerd kan het wel dat er mensen zijn die wel druk zijn, veel meemaken maar óók vanwege het feit dat je elkaar graag mag zich ook in mijn meer moeperiodes kunnen vinden.
Alle reacties Link kopieren
Wat gebeurt er als jij gewoon een verhaal begint? Wordt het dan afgekapt of kijken mensen verveeld rond?



Vriendschappen gaan over en weer qua interesse tonen. En inderdaad: het moet energie opleveren en niet kosten.
Je kan soms nog wel iets veranderen verder aan je verteltrant. De manier waarop je wat je wilt vertellen en kwijt wil vorm geeft. Als iemand langdradig, warrig, ééntonig iets vertelt op een manier en qua onderwerp die de ander niets interesseert dan wordt het een wel erg onbegonnen zaak voor de ander vaak.



Veel mensen hebben vaak niet superveel concentratie om naar lange zinnen te luisteren alsmede dat ze snel de draad kwijt zijn en zonder de juiste uitspringende bijvoeglijke naamwoorden het verhaal niet kunnen plaatsen.
Alle reacties Link kopieren
Ik merk de laatste tijd vooral dat er niet echt naar mij wordt geluisterd. Ook valt dit natuurlijk op omdat ik er tegenwoordig meer op let.



Soms komt er gewoon geen reactie en praat ik tegen de lucht. Of mijn verhaal wordt overgepakt en diegene gaat door over z'n eigen 'problemen'. Ik ben iets aan het vertellen en er komt iets tussendoor, daarna wordt het gesprek niet meer opgepakt. Waaruit ik de conclusie trek, blijkbaar niet interessant genoeg....



Ik kan goed luisteren, maar door bovenstaande redenen ben ik wel steeds minder gaan vertellen en praten. Omdat mensen nu eenmaal graag over zichzelf praten en ik weinig oprechte interesse voel in wat een ander te vertellen heeft
Alle reacties Link kopieren
quote:maranara schreef op 20 oktober 2014 @ 11:34:

Ik merk de laatste tijd vooral dat er niet echt naar mij wordt geluisterd..





Omdat mensen nu eenmaal graag over zichzelf praten en ik weinig oprechte interesse voel in wat een ander te vertellen heeftJij verwijt wéér anderen wat je zelf ook doet!?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Dus je luisterde eerst wel naar mensen ook al vond je het niet zo interessant? Omdat je zegt dat je wel goed kan luisteren?



Maar je merkt dat mensen niet naar jou luisteren. Luister je nog steeds naar anderen ook al interesseert het jou niet altijd zo? Of vind je het nu lastiger naar anderen te luisteren als het jou niet zo interesseert omdat zij helemaal niet naar jou luisteren als jij iets vertelt?
Zijn er momenten waarop je wel graag anderen luistert en waarom is dat dan wel?
Alle reacties Link kopieren
Nee, die laatste zin heb ik een beetje raar geschreven. Ik bedoel eigenlijk dat ik weinig interesse voel bij de ander als ik iets aan het vertellen ben.
Over welke dingen praat je graag of voor welke dingen zou je graag belangstelling van anderen willen? En welke anderen zijn dat? Is dat naaste familie, goede bekenden, vrienden of vage kennissen?
Alle reacties Link kopieren
quote:maranara schreef op 20 oktober 2014 @ 11:49:

Nee, die laatste zin heb ik een beetje raar geschreven. Ik bedoel eigenlijk dat ik weinig interesse voel bij de ander als ik iets aan het vertellen ben.Toch vertelt het wel iets over jou dat je die zin zo geschreven hebt.
En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is en wier handen boeien zijn.
Alle reacties Link kopieren
Vriendschappen kosten tijd, in de zin dat je erin moet (blijven) investeren.

Je moet contact (belletje, berichtje, live afspreken) houden om bij elkaars leven betrokken te blijven. En dat moet dus vanuit beide kanten komen.

Wanneer een vriendschap zo werkt, levert het je ook een hoop energie op!
Soms weten anderen ook niet goed wat je van hen verlangt in het gesprek. Dus dan vertel je het te feitelijk en weten ze niet goed hoe hun reactie zou moeten zijn, wat ze als antwoord zouden kunnen geven op het verhaal. En veel mensen zijn er ook niet goed in, nemen iets als kennisgeving aan als het geen raakvlakken heeft met hun interesses.
Je kunt je wel van tevoren gas afvragen of sociaal wenselijk gedrag je wat oplevert, maar dat weet je niet als je het niet probeert.

Als je je mond maar houdt wordt je sowieso niet interessant gevonden.
Als je al praat over sociaal wenselijk gedrag heb ik niet het idee dat je sowieso geïnteresseerd bent in je omgeving.



Ik heb een familielid die jaren en jaren nooit wat zei en gewoon vond dat een ander het gesprek met haar moest beginnen en dan sleurde je er met moeite 3 woorden uit.



Nu luistert helemaal niemand meer naar haar als ze iets zou willen vertellen. Consequent niet deelnemen aan conversaties wordt als onbeschoft ervaren. Als je weer contact wil hebben me mensen en niet onzichtbaar wil zijn zal je meer je best moeten doen.



Als je het tenminste rendabel vindt.
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me af waarom jij je dit afvraagt.

Zou het een topic waard zijn als het je echt niets kan schelen?

Wil je graag lezen dat je niet vreemd bent omdat het je niets kan schelen?

Of is het ' misschien kan het me wel niks schelen ' een manier om je te wapenen tegen iets?

Oprechte vragen hoor!



Ikzelf ben in eerste instantie ook niet zo leuk, en dat vind ik best lastig. Ik ben een beetje een boer, moet eerst even muurbloemerig de kat uit de boom kijken ofzo. Pas na een poosje ben ik leuk en grappig en gevat en diepzinnig en wijs en geweldig en sociaal (en vele andere dingen )

Ik hoop dat mijn kinders wat dat betreft meer van hun vader hebben. Die is gewoon gelijk zichzelf: leuk.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Logische vragen en zijn ook zeker vragen die ik ook aan mezelf stel.



Als je niet van de mensen om je heen terug krijgt dat je leuk, lief, gezellig wat dan ook ben dan ga je op een gegeven moment denken dat je dit ook niet bent. Heel zielig en sneu gezegd dat mensen je niet interessant vinden.



Daarnaast heb ik ook wel vaak dat ik denk dat het wel leuk klikt en dat mensen me leuk/aardig/gezellig vinden, maar dat ik hierin toch inschattingsfouten maak. Dat voelt extra naar en zorgt er wel voor dat ik een steeds hogere muur opbouw.



Ik probeer dus wel sociaal te zijn, maar het mislukt vaak.... En dan komt het 'Zie je wel' stemmetje, 'ik zei toch dat niemand je aardig vind, blabla. .
Iets is een uitwisseling tussen mensen met soms mooie motieven en soms minder mooie motieven. Leuk, gezellig, aardig, het gaat er meer om of je het bent dan dat anderen dat "zomaar" vinden.



Ik ken mensen die sommige anderen heel erg schattig, leuk, gezellig en aardig vinden maar die mensen kunnen ook verborgen draken en slangen zijn, alleen kijkt men daar niet doorheen. Zien ze alleen de zachtpratende, altijd glimlachende, ogenknipperende buitenkant.



Het gaat natuurlijk om de binnenkant en om de mensen die er écht toe doen. En om de klik.



Welke mensen vind jíj leuk, gezellig en aardig?
Alle reacties Link kopieren
Hoi Maranara.

Ik heb dit topic gelezen en ben weer verder gegaan. En toch weer teruggekomen. Meestal reageer ik op topics waar ik persoonlijk mee te maken heb gehad. Want voor mij zijn 'vreemde' situaties lastig om tips te geven.

Daarom wist ik ook niet zeker of ik hierop wilde reageren. Maar voila

Ook ik heb weinig vrienden. 1 echte. De liefste (en haar man inclusief). Ik heb ook moeite met sociale contacten. Nu heb ik een kind dus voel ik mij niet alleen. Ik zit elke avond alleen op de bank. Eenzaam voel ik mij echter nooit. Al vanaf 13 zorg ik voor mijzelf en vanaf 16 woon ik alleen. Hier op dit forum heb ik wel eens gevraagd naar schoolplein small talk advies. Dat advies heb ik opgevolgd met als resultaat dat dochter veel speelafspraken heeft en ik met de moeders en vaders klets. Ik ben dan niet mezelf en dat kost energie. Heel veel. Ik weet ook hoe dat komt. Ik ben hier het laatste jaar achtergekomen. Mijn hele jeugd was ik 'het kleine gekke zusje of dochter'. En dat bedoel ik niet op een schattige manier. Bij alles wat ik zei werd er met ogen gerold en gezucht of er werd letterlijk gezegd dat ik stom ben. Onzekerheid van zus en moeder maar het heeft me ingehaald nu. Ik ga bij voorbaat er vanuit dat mensen mij stom vinden en dat alles wat ik zeg dom is. Dat weet ik niet dat voel ik. Niet bewust maar het zit in mijn systeem. Kan je het nog volgen? :p Mijn verstand weet donders goed dat ik best leuk ben.



Voor mij heeft dit inzicht mij veel rust gegeven. Ik ben goed genoeg voor mezelf. Met al mijn eigenaardigheden. Want hoe ik hier aan kom daar kan ik niets aan doen. Wel hoe ik ermee omga.



Ik heb me erbij neergelegd dat ik geen grote vriendenkring zal hebben. Mijn hemel dat lijkt me vermoeiend. Mijn systeem dat zegt 'ze vinden je stom' is niet binnen een dag verandert. Maar ik doe nu wel meer moeite om met anderen te praten. Ook luisteren. Echt luisteren. (Dat heb ik ook een tijd niet meer gedaan. Ik wilde niet opgezadeld worden met andermans sores. Stel je voor dat ze je goed vinden luisteren en terug komen. Ze zullen achter mijn sores komen?? HELP.)

Maar zo nu en dan kom ik mensen tegen waarvan ik na een tijdje denk: wacht eens even, het is niet meer moeilijk. Zo ken ik nu een vrouw waar ik met alle liefde veel energie in steek. En dat is al dat geworstel dubbel en dwars waard.



Best een lap tekst. Ik ga het even doorlezen om de spelfouten en kromme zinnen te verwijderen. Ik tik op de telefoon. Best lastig. Ik hoop dat je er wat aan hebt, er misschien iets uit kunt halen. Wellicht heeft het bij jou ook een oorzaak waar je nooit zo bij stil hebt gestaan. En mocht je na het lezen denken: 'dit heeft totaal geen overeenkomst met mij' dan heb je toch maar mooi interesse getoond in een ander.



Alle reacties Link kopieren
quote:maranara schreef op 19 oktober 2014 @ 22:22:

Hele dramatische titel, maar zo voelt het soms wel. Er zijn weinig mensen die interesse in mij tonen, zowel familie als vrienden niet. Ik ben nu aan het twijfelen of ik dit moet accepteren of dat ik er iets aan moet doen. Ik ben niet super sociaal, vind dit erg lastig. Maar ik twijfel of ik me eenzaam voel, of dat ik het vervelend vind/me schaam naar de buitenwereld toe.





Of je er iets aan "moet" doen, hangt ervan af of je er last van hebt. Belemmert het je, mis je iets?

Ik heb het idee van wel, als ik je stukje lees.



Als je er last van hebt, kun je er beter iets aan doen, anders verandert er niets.



quote:maranara schreef op 20 oktober 2014 @ 01:34:

Ik weet ook zeker dat het met mijn houding te maken heeft, ik ben geen open persoon, maar wil ik dit worden? Wordt ik tegengehouden door 'sociale angst' of zit het sociale gewoon niet in me...



Mogelijk beide.

Ik krijg het idee dat je in elk geval een introvert persoon bent; iemand die van nature niet de neiging heeft om veel te communiceren met de buitenwereld.



Zelf ben ik dat wel.

Maar daarnaast ben ik ook wat sociaal angstig/verlegen. In mijn ogen zijn het 2 verschillende dingen, die ook wel weer samenhangen.

Aan het "verlegenheidsgedeelte" probeer ik iets te veranderen; het "introversiegedeelte" zal altijd wel ongeveer zo blijven.



Op wat voor manier heb jij moeite met "sociaal zijn"?



quote:maranara schreef op 20 oktober 2014 @ 02:05:

Sociaal doen/zijn kost mij vaak veel energie, de vraag voor mij is momenteel of ik er genoeg energie voor terug krijg om mij sociaal wenselijk te gedragen. Ik kan dit overigens best goed hoor en kost de ene keer meer moeite dan de andere keer.quote:Hoe hard moeten jullie 'werken' voor vriendschappen/contacten

Dat hangt bij mij erg af van om welk contact het gaat.

Ik heb een paar contacten in mijn leven (o.a. partner, naaste familie, een enkele vriendin/kennis/collega) die me geen energie kosten en bij wie ik me helemaal op mijn gemak voel en bij wie ik mijn eigen rustige, introverte zelf mag zijn. Dat zijn waardevolle contacten voor mij.

Veel andere contacten kosten me juist veel energie. Het meest energievretend zijn feestjes, borrels etc... Daar probeer ik me maar doorheen te slaan, als het moet
quote:apestaartje30 schreef op 21 oktober 2014 @ 10:29:

Hoi Maranara.

Ik heb dit topic gelezen en ben weer verder gegaan. En toch weer teruggekomen. Meestal reageer ik op topics waar ik persoonlijk mee te maken heb gehad. Want voor mij zijn 'vreemde' situaties lastig om tips te geven.

Daarom wist ik ook niet zeker of ik hierop wilde reageren. Maar voila

Ook ik heb weinig vrienden. 1 echte. De liefste (en haar man inclusief). Ik heb ook moeite met sociale contacten. Nu heb ik een kind dus voel ik mij niet alleen. Ik zit elke avond alleen op de bank. Eenzaam voel ik mij echter nooit. Al vanaf 13 zorg ik voor mijzelf en vanaf 16 woon ik alleen. Hier op dit forum heb ik wel eens gevraagd naar schoolplein small talk advies. Dat advies heb ik opgevolgd met als resultaat dat dochter veel speelafspraken heeft en ik met de moeders en vaders klets. Ik ben dan niet mezelf en dat kost energie. Heel veel. Ik weet ook hoe dat komt. Ik ben hier het laatste jaar achtergekomen. Mijn hele jeugd was ik 'het kleine gekke zusje of dochter'. En dat bedoel ik niet op een schattige manier. Bij alles wat ik zei werd er met ogen gerold en gezucht of er werd letterlijk gezegd dat ik stom ben. Onzekerheid van zus en moeder maar het heeft me ingehaald nu. Ik ga bij voorbaat er vanuit dat mensen mij stom vinden en dat alles wat ik zeg dom is. Dat weet ik niet dat voel ik. Niet bewust maar het zit in mijn systeem. Kan je het nog volgen? :p Mijn verstand weet donders goed dat ik best leuk ben.



Voor mij heeft dit inzicht mij veel rust gegeven. Ik ben goed genoeg voor mezelf. Met al mijn eigenaardigheden. Want hoe ik hier aan kom daar kan ik niets aan doen. Wel hoe ik ermee omga.



Ik heb me erbij neergelegd dat ik geen grote vriendenkring zal hebben. Mijn hemel dat lijkt me vermoeiend. Mijn systeem dat zegt 'ze vinden je stom' is niet binnen een dag verandert. Maar ik doe nu wel meer moeite om met anderen te praten. Ook luisteren. Echt luisteren. (Dat heb ik ook een tijd niet meer gedaan. Ik wilde niet opgezadeld worden met andermans sores. Stel je voor dat ze je goed vinden luisteren en terug komen. Ze zullen achter mijn sores komen?? HELP.)

Maar zo nu en dan kom ik mensen tegen waarvan ik na een tijdje denk: wacht eens even, het is niet meer moeilijk. Zo ken ik nu een vrouw waar ik met alle liefde veel energie in steek. En dat is al dat geworstel dubbel en dwars waard.



Best een lap tekst. Ik ga het even doorlezen om de spelfouten en kromme zinnen te verwijderen. Ik tik op de telefoon. Best lastig. Ik hoop dat je er wat aan hebt, er misschien iets uit kunt halen. Wellicht heeft het bij jou ook een oorzaak waar je nooit zo bij stil hebt gestaan. En mocht je na het lezen denken: 'dit heeft totaal geen overeenkomst met mij' dan heb je toch maar mooi interesse getoond in een ander.



Wauw
Alle reacties Link kopieren
quote:apestaartje30 schreef op 21 oktober 2014 @ 10:29:

En mocht je na het lezen denken: 'dit heeft totaal geen overeenkomst met mij' dan heb je toch maar mooi interesse getoond in een ander.





Onder het motto: Heb je er niks aan , heb je er toch wat aan.



Een mooi verhaal Apestaartje.
En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is en wier handen boeien zijn.
Groll heeft zeer zeker gelijk. Toen ons bedrijf succesvol en goedlopend was, hadden we vele "vrienden" werden vaak uitgenodigd voor feestjes en verjaardagen. Nu het minder gaat, en zelfs gaan stoppen en daardoor in de Wsnp terecht komen zijn we " vrienden" kwijtgeraakt. Ze bellen niet meer, komen niet langs. Alleen onze echte vrienden laten ons niet vallen. We hebben er een hoop van geleerd en als het weer de goede kant opgaat dan hebben we geen belang bij die nep vrienden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven