Kinderwens openlijk bespreken

21-10-2014 16:18 189 berichten
Gisteren hadden we bezoek, en vriend vertelt opeens dat we na de bruiloft willen proberen zwanger te worden (ik dan, niet hij )



Aanvankelijk vond ik het niet zo heel leuk dat hij dit zomaar vertelde, maar later dacht ik: waarom ook niet eigenlijk?



Hoe open waren jullie over je kinderwens of dat je probeerde zwanger te worden? En waarom zou je juist wel of niet open er over zijn?
Alle reacties Link kopieren
Ja hoor, bij goede vrienden en broers en zussen leggen wij dat gewoon op tafel. Daar hebben we al heel wat fijn advies en steun door gekregen. Nu is ons verhaal wel een stuk gecompliceerder dan 'wij hebben een kinderwens', maar in jouw geval zouden we het ook doen.



En soms heb ik even geen zin om er over te praten en dan zeg ik dat ook.
Bij ons leidde het gisteren dus tot een gesprek met een familielid waarin ik haar op het hart drukte om voorlopig vooral NIET zwanger te raken
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er niet zo heel open in geweest. Ja dat ik "ooit" kinderen wilde maar niet wanneer we er voor zouden gaan. Ik heb dan ook maar een aantal mensen verteld van de miskramen en de rest uiteindelijk dat ik zwanger was. Het roept bij mensen toch vragen op en vragen "en!?" Dat kan namelijk best confronterend zijn.



Ik heb ook een vriend & vriendin die heel blij vertelde dat zij al haar spiraal had laten verwijderen (toen was ik net zwanger) inmiddels is Derpje 7 maanden en zij is nog niet zwanger. Nu zwijgen ze er over want blijkbaar lukt het (nog) niet. Ik durf er eerlijk gezegd ook niet naar te vragen bang om ze te kwetsen. En ik denk dat zij er nu ook achter af spijt van hebben want ze kunnen nog geen nieuws brengen.





Ik zou hier wel 1 lijn intrekken met je vriend.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk niet dat ik het zo openlijk in de groep ga gooien tegen die tijd. Er zal ook niemand verbaasd zijn als ik vertel zwanger te zijn, iedereen weet wel dat we een kinderwens hebben ( alleen nu nog niet).



Mochten we gaan beginnen ga ik dit ook niet met iedereen bespreken. Mijn moeder zal zich alleen maar druk gaan maken, bij mijn ouders heeft het 4 jaar geduurd voor dat mijn moeder eindelijk zwanger was. Als ik na een jaar niet zwanger zou zijn zal die zich grote zorgen maken, dat wil ik niet.

Wel denk ik dat ik het mijn beste vriendin vertel, die vertel ik alles. En stel dat het toch niet lukt is het prettig om iemand te hebben waar ik mijn verhaal bij kan doen en kan uithuilen ( naast mijn partner dan).



Ik heb er ook niet zo'n zin in dat mensen opmerkingen gaan maken wanneer ik geen wijntje drink of een kilo aankom. Dat soort figuren heb je er ook tussen.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
Alle reacties Link kopieren
Ik neem aan dat je diegene dan goed genoeg kent om dat te zeggen
Alle reacties Link kopieren
Maar Derpina, is dat niet juist een situatie waar je je vriend en vriendin kunt steunen?

Misschien zit ze er wel vreselijk mee.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben het er van tevoren helemaal niet over gehad.



Iedereen wist wel dat ik snel, het liefst gisteren nog, kinderen wilde.



We zijn uiteindelijk snel aan kinderen begonnen, dus de eerste was voor iedereen wel echt een verrassing. De tweede ook, omdat die al na 14 maanden na de eerste kwam. Ook met niemand over gehad.

Nu zwanger van de derde en dat is/was eigenlijk voor niemand een verrassing. Veel mensen weten dat we er drie wilden en omdat die tweede zo snel kwam, verwacht iedereen de derde ook snel:)



Maakt me eigenlijk ook niets uit.
Wij waren er niet open over eigenlijk. Man en ik wisten heel lang heel zeker dat we geen kinderen wilden en dat staken we ook niet onder stoelen of banken. Ik voelde me dan ook een beetje een overloper naar het andere kamp toen we er opeens wel voor gingen. We deden uiteindelijk19 rondes over nr 1 en anderen waren ook wel behoorlijk verbaasd toen we aankondigden een kind te krijgen.



Volgens mij wist alleen mijn zus dat we er mee bezig waren, bij de tweede ook.
Alle reacties Link kopieren
En dan lukt het niet en moet je de hele tijd vragen daar over beantwoorden. Nee, ik zou er niet blij mee zijn. Alleen heel goede vrienden of familie maar niet nadat we dat samen besproken hadden.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Alle reacties Link kopieren
Klopt bootje ik heb er ook zeker al naar gevraagd maar zoals ik al zei er word nu over gezwegen ik heb het een aantal keer geprobeerd juist verteld over mijn miskramen etc. Maar het is echt zwijgstand nu.
Het eerste jaar met niemand over gesproken, na dat jaar wel. Medische molen gaat niet helemaal vanzelf en onopvallend, dus toen wisten ouders het. Toen we eenmaal aan het behandelen gingen ook op werk verteld, nadat er scheve gezichten kwamen waarom ik wel vrij kreeg op korte termijn en een ander niet. Mijn ziekenhuisbezoekjes stonden als 'vrij' op de planning en daar kwam gezeur over. Je kunt dat niet altijd in je eigen tijd doen omdat je soms op dag x van je cyclus moet komen. Drie jaar lang heeft iedereen enorm meegeleefd, en dat was ook speciaal.
Alle reacties Link kopieren
In principe ben ik wel open over onze kinderwens, ik heb alleen niet echt de behoefte om te hele tijd te moeten horen of ik al zwanger ben.



Vriend en ik gaan volgend jaar trouwen en ik denk dat schoonfamilie het wel verwacht. Ze vinden het al raar dat we niet eerst aan kinderen beginnen en ze snappen het trouwen ook niet echt.



Van mijn familie en vrienden krijg ik de vraag niet en ik bespreek het ook niet echt omdat het best gevoelig ligt. Er is bij ons geen sprake van 'pil uit het raam gooien en gaan met die banaan'.



Mijn beste vriendin en mijn moeder weten wel dat ik volgend jaar met mijn medicatie wil stoppen omdat ik nu nog niet zwanger mag worden zolang ik aan de medicijnen zit (reuma).



Ik zou het zelf niet zo leuk vinden als mijn vriend zou zeggen wanneer we willen beginnen omdat ik het hele proces ernaartoe best privé vind. Daarnaast snappen veel mensen mijn gezondheidssituatie ook niet, wat ik ze niet kwalijk neem.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben het er met mijn ouders en zelfs mijn opa en oma over gehad. Dat had er vooral mee te maken dat ik een aandoening heb die vruchtbaarheidsproblemen veroorzaakt en die mijn moeder en oma ook hebben. Was een beetje ervaringen uitwisselen dus.



Mijn schoonouders hebben we op de hoogte gebracht van onze wens toen we in het ziekenhuis liepen. Daar was echter weinig begrip. Zwanger worden doe je niet in het ziekenhuis, we moesten maar eens op vakantie gaan



Nu ben ik zwanger van de tweede, er zit straks 4 jaar tussen zoon 1 en zoon 2. Mijn ouders zijn op de hoogte dat de wens voor de tweede er al snel was na de eerste, maar mijn schoonouders denken dat we in de eerste ronde zwanger zijn geraakt van deze.



Het ligt er denk ik ook aan wat je wilt bereiken met zo'n mededeling. Toen we al een poos bezig waren met de eerste, hebben we ook wel met goede vrienden gepraat, gewoon om ons verhaal kwijt te kunnen. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat het niet vanzelfsprekend was. Als mensen er al naar vroegen, dan zei ik gewoon dat eraan gewerkt werd
Ik zou het wat algemener houden, dat je een kinderwens hebt en "over een poosje" die wens zou willen verwezenlijken.

Wij hadden ook openlijk gezegd wanneer we gingen starten (iui, 2 vrouwen, dus die dag naar het zkh was bekend) en dat had ik liever niet gehad want twee weken later was het al: "En?????" Nou, eh ja, gelukt dus... maar wij hebben die zwangerschap dus nog geen halve dag "voor onszelf" gehad.



Andersom kan het dus ook pijnlijk zijn dat je al járen aan het proberen bent maar nog steeds iedere maand te horen krijgt: "En???"



Ik zou het dus wel bespreken, maar oppervlakkiger.
Sandt2.0 is het uiteindelijk gelukt?



Nouschi ja dat lijkt me wel echt een nadeel ervan



Bootje, ja die persoon staat dicht bij genoeg dat ik dat kan zeggen en ze vond ook wel dat ik goede reden had om dat te zeggen





Andersom, kregen wij vorige week een zwangerschapsaankondiging waar ik stijl van achterover sloeg omdat hij altijd zo hard riep dat dat van hem echt nog lang niet hoefde en hij er 5 jaar voor nodig had om eindelijk te durven samenwonen
quote:matroesjka_ schreef op 21 oktober 2014 @ 16:35:

Sandt2.0 is het uiteindelijk gelukt?



Ja, eerste poging ivf voor dochter, 15 maanden na de geboorte weer ivf, weer eerste poging voor zoon. En daarna nog drie keer spontaan zwanger geworden. Twee miskramen gehad en derde poging ging goed, voor jongste zoon. Ze zijn nu 16, 14 en 11!
Alle reacties Link kopieren
In eerste instantie heb ik het alleen met een goede vriendin gedeeld die ook toevallig net gestopt was met de pil. Inmiddels heeft ze een kleine van 1,5 en is ze bezig voor de tweede terwijl wij met pijn en moeite nog voor nummer 1 bezig zijn.



Na een jaar en toen wij de medische molen in gingen heb ik het familie verteld en nog een aantal vriendinnen die dichtbij mij staan. En ik ervaar ontzettend veel steun van ze!



Mijn reden om het in het begin niet te veel mensen te vertellen is dat je niet altijd zit te wachten op de En? En? Is het al zover blikken? En daarbij is de verrassing natuurlijk veel groter als het wel zover is!
Alle reacties Link kopieren
Geweldig Sandt!



Ik vind vragen over moeilijke dingen echt niet vervelend. En als je niet dichtbij genoeg staat dan hang ik het gewoon niet aan je neus.
Alle reacties Link kopieren
Wij zijn er best open over. Ze weten ook dat het bij ons niet vanzelf gaat, jammer is wel dat we nu 'vrienden' leren kennen. Wij willen geen verantwoording aan hun afleggen, wanneer we een behandeling hebben en hoe dat afgelopen is. Dat is niet zoiets als 'oh, en vorige week heb ik een antibiotica kuurtje gehad, niet gelukt dus we gaan weer door. Dan weet je dat he'. Wordt wel verwacht helaas.... dus bij die heb ik wel spijt dat we het verteld hebben. Ze vragen nooit maar achter onze rug wordt moeilijk gedaan.



Van andere vrienden hebben we wel steun, doordat wij open waren durfde een ander stel ons toe te vertrouwen dat ook zij bezig zijn bij een ziekenhuis.



Dus goede en nare ervaringen.
Alle reacties Link kopieren
In hele algemene termen heb ik het er wel over gehad. Bij de tweede heb ik wel aangegeven dat we een tweede willen, maar niet wanneer. Dat vond ik echt te intiem. Bovendien had ik er echt geen zin in dat iedereen naar mijn buik zou gaan zitten staren. Nu was het bij de tweede erg snel raak, dus ik hoefde me niet lang in te houden.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
quote:bootje_op_de_golven schreef op 21 oktober 2014 @ 16:40:

Geweldig Sandt!



Ik vind vragen over moeilijke dingen echt niet vervelend. En als je niet dichtbij genoeg staat dan hang ik het gewoon niet aan je neus.



Eerst kon ik er ook wel grapjes over maken, maar juist die mensen die ver weg staan kunnen zo lomp zijn.



Op een feestje, sportmaatje van mijn man, ik wist niet eens hoe zijn vrouw heette, dus echt vage kennis; 'Dus jij bent bijna dertig en jullie hebben geen kinderen, waarom niet?'



Collega: 'Gaan jullie nu al weer op vakantie, ik zou maar eens gaan sparen voor een babykamer!'
Wat fijn voor jullie Sandt!
Alle reacties Link kopieren
Dat zijn lompe opmerkingen Sandt.

Maar goed dat zulke dingen nog niet tegen mij gezegd zijn
Alle reacties Link kopieren
Nee dat hebben wij niet gedaan. Men verwachtte het wel geloof ik.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven