Kinderen
alle pijlers
Bewust geen kinderen en voordelen voor jou
dinsdag 21 oktober 2014 13:57
hallo,
Ik ben nieuw hier en heb eigenlijk nooit een kinderwens gehad, zie mezelf niet als moeder. In mijn omgeving zie ik juist zussen/broers en vrienden wel kinderen krijgen.
Heb jij bewust geen kinderen en heb je hier ooit aan getwijfeld? Wat zijn voor jou de voordelen?
Alvast bedankt voor de reacties
Ik ben nieuw hier en heb eigenlijk nooit een kinderwens gehad, zie mezelf niet als moeder. In mijn omgeving zie ik juist zussen/broers en vrienden wel kinderen krijgen.
Heb jij bewust geen kinderen en heb je hier ooit aan getwijfeld? Wat zijn voor jou de voordelen?
Alvast bedankt voor de reacties
dinsdag 21 oktober 2014 17:49
Kinderen vind ik wel leuk.
Maar het opvoeden lijk me niet leuk.
Voordelen.
Vrijheid , uitslapen in het weekend,fulltime blijven werken en mn eigen centen verdienen, weinig stress,ff lekker zitten als ik gewerkt heb,sporten, reizen, uitgaan,en toch is opvoeden niet mn ding,en ik weet dat ik er niet geschikt voor ben.
ik ben 41 jaar,en ook toen ik jonger was,had ik die kinder wens niet,
Maar het opvoeden lijk me niet leuk.
Voordelen.
Vrijheid , uitslapen in het weekend,fulltime blijven werken en mn eigen centen verdienen, weinig stress,ff lekker zitten als ik gewerkt heb,sporten, reizen, uitgaan,en toch is opvoeden niet mn ding,en ik weet dat ik er niet geschikt voor ben.
ik ben 41 jaar,en ook toen ik jonger was,had ik die kinder wens niet,
dinsdag 21 oktober 2014 17:55
Ik heb echt een enorme hekel aan andermans' kinderen die enkel schreeuwen, totaal niet opgevoed zijn en minimaal 3-4 dagen per week gedumpt worden door pa en ma omdat ze een last zijn voor hun eigen praaivasie
Voor liefhebbende ouders die uit liefde genoegen nemen met minder en dus helemaal zelf voor hun kroost zorgen heb ik diep respect mits niet over de rug van de belastingbetaler that is
Voor liefhebbende ouders die uit liefde genoegen nemen met minder en dus helemaal zelf voor hun kroost zorgen heb ik diep respect mits niet over de rug van de belastingbetaler that is
dinsdag 21 oktober 2014 17:57
Ik heb geen kinderwens en wist dit al vanaf mijn tiende jaar. Ben nu 43 en tot nu toe nog nooit de behoefte gehad.
Nooit rammelende eierstokken ook.
Ik denk dat het onder andere met mijn eigen jeugd te maken heeft; die was niet heel gezellig, daardoor psychisch niet altijd stabiel.
En daardoor weer bang dat ik mijn rarigheden op mijn kind zou overdragen, plus dat er autisme en depressie in mijn familie voorkomt.
Ik vind het wel goed zo (ik heb drie katten
Nooit rammelende eierstokken ook.
Ik denk dat het onder andere met mijn eigen jeugd te maken heeft; die was niet heel gezellig, daardoor psychisch niet altijd stabiel.
En daardoor weer bang dat ik mijn rarigheden op mijn kind zou overdragen, plus dat er autisme en depressie in mijn familie voorkomt.
Ik vind het wel goed zo (ik heb drie katten
dinsdag 21 oktober 2014 18:04
quote:lilalinda schreef op 21 oktober 2014 @ 14:10:
je bent van 1987?
dan komt die kinderwens nog wel
Zeiden ze tegen mij ook. Ook van die rammelende eierstokken en dat soort dingen meer.
Maar het gebeurde gewoon niet. Nu ben ik 44 en het is er nog steeds niet. Zou trouwens ook te laat zijn.
Voordelen? Vrij zijn!
Spijt? Nee. Misschien ooit een beetje maar ik zal er niet naar omzien. Heeft geen in en ik heb immers ook van mijn keuze geprofiteerd.
je bent van 1987?
dan komt die kinderwens nog wel
Zeiden ze tegen mij ook. Ook van die rammelende eierstokken en dat soort dingen meer.
Maar het gebeurde gewoon niet. Nu ben ik 44 en het is er nog steeds niet. Zou trouwens ook te laat zijn.
Voordelen? Vrij zijn!
Spijt? Nee. Misschien ooit een beetje maar ik zal er niet naar omzien. Heeft geen in en ik heb immers ook van mijn keuze geprofiteerd.
dinsdag 21 oktober 2014 18:04
@ Sugar miss ik ben eigenlijk erg zeker van mijn zaak en ik vind het erg apart dat er veel mensen in je omgeving voor je in kunnen vullen of je nog een kinderwens gaat krijgen 
En krijg een goed gevoel als ik dit dus allemaal lees. Ik krijg dus geen kinderen omdat het zo hoort zeg maar (in dorpen lijkt dit meer te zijn dan in een stad?)
En krijg een goed gevoel als ik dit dus allemaal lees. Ik krijg dus geen kinderen omdat het zo hoort zeg maar (in dorpen lijkt dit meer te zijn dan in een stad?)
dinsdag 21 oktober 2014 18:07
quote:sugarmiss schreef op 21 oktober 2014 @ 17:27:
Ik snap niet dat iemand die zegt bewust geen kinderen te willen op een forum moet navragen wat de voordelen van geen kinderen zijn.
Dan durf ik te wedden dat je binnen nu en 10 jaar toch aan het proberen bent om kinderen te krijgen.
Als je echt geen kinderen wil dan hoef je namelijk niet aan een ander te vragen wat de voordelen zijn van het niet krijgen van kinderen. .
Dan ben je gewoon zeker van je zaak en heb je eigen voor jou goede redenen.
Ik kan het je wel uitleggen. Uiteindelijk zijn het namelijk niet redenen die de doorslag geven om wel of niet aan kinderen te beginnen, maar gevoel of behoefte. En dat is niet te definiëren.
De meeste mensen willen kinderen, dat is instinct of is hormoonbepaald of zo. Zo zijn mensen geprogrammeerd, zoals alle dieren. En als jij dan een van de weinigen bent die dat niet wil, dan snap je dat niet en krab je jezelf nog eens achter de oren hoe dat nou kan, en of je wel normaal bent, en of je dan geen spijt krijgt.
Ik snap niet dat iemand die zegt bewust geen kinderen te willen op een forum moet navragen wat de voordelen van geen kinderen zijn.
Dan durf ik te wedden dat je binnen nu en 10 jaar toch aan het proberen bent om kinderen te krijgen.
Als je echt geen kinderen wil dan hoef je namelijk niet aan een ander te vragen wat de voordelen zijn van het niet krijgen van kinderen. .
Dan ben je gewoon zeker van je zaak en heb je eigen voor jou goede redenen.
Ik kan het je wel uitleggen. Uiteindelijk zijn het namelijk niet redenen die de doorslag geven om wel of niet aan kinderen te beginnen, maar gevoel of behoefte. En dat is niet te definiëren.
De meeste mensen willen kinderen, dat is instinct of is hormoonbepaald of zo. Zo zijn mensen geprogrammeerd, zoals alle dieren. En als jij dan een van de weinigen bent die dat niet wil, dan snap je dat niet en krab je jezelf nog eens achter de oren hoe dat nou kan, en of je wel normaal bent, en of je dan geen spijt krijgt.
dinsdag 21 oktober 2014 18:08
Ik wist 't ook al onbewust als 4-jarige (vond kinderen jonger dan mijzelf toen al helemaal niet leuk) en in de puberteit zei ik al dat ik geen kinderen wilde. Mijn moeder zei toen wacht maar tot je vriendinnen kinderen krijgen, maar toen ik begin 20 bij 'n vriendin op kraamvisite was geweest wist ik het écht zeker en mijn moeder zag aan mijn gezicht dat ik het meende en ze heeft er gelukkig ook nooit over gezeurd 'n kleinkind te willen. Er is nooit 'n spoortje van twijfel geweest, rammelende eierstokken ken ik niet. Ben nu 45.
dinsdag 21 oktober 2014 18:11
Kinderen? Nee, dank je. Ik ben ook 27 en totaal geen behoefte aan. Ik heb geen kinderwens en zie mezelf best oud worden zonder kids. Altijd die verantwoordelijkheid, ik moet er niet aan denken. Misschien dat het verandert als ik ooit de ware tegenkom, maar ik betwijfel het.... ik hou van mijn Pippi-Lankous-bestaan: ik doe mijneigen zin
dinsdag 21 oktober 2014 18:15
Hormonen zijn ondingen. Mijn lichaam schreeuwde om een zwangerschap toen ik begin 20 was, toen al! Met 25 de eerste, met 27 de tweede en nu is het klaar, maar mijn lijf schreeuwt nog steeds. Toch komt er hier echt geen derde meer! Ik ben zielsgelukkig met mijn mannen maar weet heel goed dat hier de grens ligt.
Ik heb twee bewust kindvrije vriendinnen en probeer altijd een balans te vinden in wat ze wel/niet willen. Meestal spreken we zonder kinderen af. Ze hebben geen hekel aan kinderen (de mijne dan) maar ik ga ze niet opzadelen met luiers, troep etc.
Voordelen van kindvrij zijn: uitslapen en vrijheid. Maar.... Met een goede partner en achtervang is ook met kinderen heel veel mogelijk.
Het grootste nadeel van moeder zijn: de zorgen.
Het grootste voordeel van moeder zijn: het leven van een compleet andere kant meemaken. En in die zin is het een absolute verrijking. Voor beide kanten is iets te zeggen.
Ik heb twee bewust kindvrije vriendinnen en probeer altijd een balans te vinden in wat ze wel/niet willen. Meestal spreken we zonder kinderen af. Ze hebben geen hekel aan kinderen (de mijne dan) maar ik ga ze niet opzadelen met luiers, troep etc.
Voordelen van kindvrij zijn: uitslapen en vrijheid. Maar.... Met een goede partner en achtervang is ook met kinderen heel veel mogelijk.
Het grootste nadeel van moeder zijn: de zorgen.
Het grootste voordeel van moeder zijn: het leven van een compleet andere kant meemaken. En in die zin is het een absolute verrijking. Voor beide kanten is iets te zeggen.
dinsdag 21 oktober 2014 18:19
Hier ook een echt geen kinderwens.
Net 24 en geniet van m'n heerlijke leven. Net m'n diploma, een leuke baan, samenwonend met een hele lieve vriend, en gelukkig met onze kleine puppy (is ons kindje)! Heb ik trouwens mijn handen vol aan.
Kinderen passen hier niet. Zelfde als trouwen, dat wil ik ook niet!! Gelukkig vind vriendlief het ook allemaal prima zo.
Net 24 en geniet van m'n heerlijke leven. Net m'n diploma, een leuke baan, samenwonend met een hele lieve vriend, en gelukkig met onze kleine puppy (is ons kindje)! Heb ik trouwens mijn handen vol aan.
Kinderen passen hier niet. Zelfde als trouwen, dat wil ik ook niet!! Gelukkig vind vriendlief het ook allemaal prima zo.
Leef & laat leven!
dinsdag 21 oktober 2014 18:20
Ik heb juist wel een fijne jeugd gehad en ben geadopteerd door lieve ouders. Ben blij dat ik bij hun gewenst was. Vooral mijn basisschooltijd was leuk doordat ik toen veel vriendinnen had. Ik voelde me wel al anders dan de rest, maar dat werd nog geaccepteerd. En we woonden aan een plantsoen waar altijd wel iemand was om te spelen. Heerlijke tijd waar ik nog vaak aan terugdenk. Mijn middelbare schooltijd was juist een rottijd. Omdat ik nog nauwelijks vrije tijd over hield en veel gepest werd. Dat pesten heeft toch ook een grote stempel gezet. En ook de mislukkingen in werk. Heb het gevoel gekregen dat ik niet goed genoeg ben. Zou het ook erg vinden als mijn kind niet geliefd zou zijn, omdat het op mij lijkt. Dan is het ook maar goed dat ik nooit een kinderwens had.
dinsdag 21 oktober 2014 18:27
Ik kies er ook voor kindvrij te blijven, maar wil toch even ingaan op zovelen die praten over 'niet de verantwoordelijkheid willen'.
Verantwoordelijkheid heb je toch voor jezelf? Ik voel het als een verplichting en als verantwoordelijkheid dat ik mijn best doe inde dingen die ik doe. M.a.w. verantwoordelijkheid héb je al als volwassene, of je nu wel of geen kinderen krijgt. Geen kinderen is in bepaald opzicht misschien nog wel duidelijker een voorbeeld van 'je verantwoordelijkheid serieus nemen'; in mijn ervaring zijn er heel veel bewust kindvrijen die héél goed hebben nagedacht over waaróm ze ze dan niet willen. Ik bedoel niet te impliceren dat dat voor mensen met kinderen níet geldt overigens (helaas lijkt t er bij sommigen wel op maar daar ga ik nu even niet van uit)
Me minder vrouw voelen heb ik gelukkig geen last van, wél van die (zelf opgelegde) verplichting om ook iets bij te dragen aan de maatschappij. Maar dan dus niet in de vorm van een kind / nieuw mens op de wereld zetten, maar de leefwereld om ons heen zoveel mogelijk beter maken als ik kan (ja ik ben een idealist maar ik bedoel hier ook 'kleine dingen': mensen op straat groeten met een glimlach, geen rommel op straat gooien, oogje in het zeil houden in de wijk (tot mijn verdriet zijn de grootste rommelmakers de mensen met kinderen óf de kinderen zelf...) klaar staan voor kennissen die problemen hebben in de opvoeding en raad vragen (ik heb redelijk wat pedagogische kennis / inzicht door studies)
Zo voelt het bijna als een soort 'division of labour'; de één baart en voedt op, de ander doet andere dingen waar de opvoeder soms niet aan toe komt, en zo hoop ik dat iedereen zich op een waardevolle manier gerespecteerd en gewaardeerd kan voelen - zonder te verwachten dat iedereen het zelfde doet of kiest als jij zelf.
Verantwoordelijkheid heb je toch voor jezelf? Ik voel het als een verplichting en als verantwoordelijkheid dat ik mijn best doe inde dingen die ik doe. M.a.w. verantwoordelijkheid héb je al als volwassene, of je nu wel of geen kinderen krijgt. Geen kinderen is in bepaald opzicht misschien nog wel duidelijker een voorbeeld van 'je verantwoordelijkheid serieus nemen'; in mijn ervaring zijn er heel veel bewust kindvrijen die héél goed hebben nagedacht over waaróm ze ze dan niet willen. Ik bedoel niet te impliceren dat dat voor mensen met kinderen níet geldt overigens (helaas lijkt t er bij sommigen wel op maar daar ga ik nu even niet van uit)
Me minder vrouw voelen heb ik gelukkig geen last van, wél van die (zelf opgelegde) verplichting om ook iets bij te dragen aan de maatschappij. Maar dan dus niet in de vorm van een kind / nieuw mens op de wereld zetten, maar de leefwereld om ons heen zoveel mogelijk beter maken als ik kan (ja ik ben een idealist maar ik bedoel hier ook 'kleine dingen': mensen op straat groeten met een glimlach, geen rommel op straat gooien, oogje in het zeil houden in de wijk (tot mijn verdriet zijn de grootste rommelmakers de mensen met kinderen óf de kinderen zelf...) klaar staan voor kennissen die problemen hebben in de opvoeding en raad vragen (ik heb redelijk wat pedagogische kennis / inzicht door studies)
Zo voelt het bijna als een soort 'division of labour'; de één baart en voedt op, de ander doet andere dingen waar de opvoeder soms niet aan toe komt, en zo hoop ik dat iedereen zich op een waardevolle manier gerespecteerd en gewaardeerd kan voelen - zonder te verwachten dat iedereen het zelfde doet of kiest als jij zelf.
dinsdag 21 oktober 2014 18:37
quote:DappereGerbera schreef op 21 oktober 2014 @ 18:27:
Ik kies er ook voor kindvrij te blijven, maar wil toch even ingaan op zovelen die praten over 'niet de verantwoordelijkheid willen'.
Verantwoordelijkheid heb je toch voor jezelf? Ik voel het als een verplichting en als verantwoordelijkheid dat ik mijn best doe inde dingen die ik doe. M.a.w. verantwoordelijkheid héb je al als volwassene, of je nu wel of geen kinderen krijgt. Geen kinderen is in bepaald opzicht misschien nog wel duidelijker een voorbeeld van 'je verantwoordelijkheid serieus nemen'; in mijn ervaring zijn er heel veel bewust kindvrijen die héél goed hebben nagedacht over waaróm ze ze dan niet willen. Ik bedoel niet te impliceren dat dat voor mensen met kinderen níet geldt overigens (helaas lijkt t er bij sommigen wel op maar daar ga ik nu even niet van uit)
Me minder vrouw voelen heb ik gelukkig geen last van, wél van die (zelf opgelegde) verplichting om ook iets bij te dragen aan de maatschappij. Maar dan dus niet in de vorm van een kind / nieuw mens op de wereld zetten, maar de leefwereld om ons heen zoveel mogelijk beter maken als ik kan (ja ik ben een idealist maar ik bedoel hier ook 'kleine dingen': mensen op straat groeten met een glimlach, geen rommel op straat gooien, oogje in het zeil houden in de wijk (tot mijn verdriet zijn de grootste rommelmakers de mensen met kinderen óf de kinderen zelf...) klaar staan voor kennissen die problemen hebben in de opvoeding en raad vragen (ik heb redelijk wat pedagogische kennis / inzicht door studies)
Zo voelt het bijna als een soort 'division of labour'; de één baart en voedt op, de ander doet andere dingen waar de opvoeder soms niet aan toe komt, en zo hoop ik dat iedereen zich op een waardevolle manier gerespecteerd en gewaardeerd kan voelen - zonder te verwachten dat iedereen het zelfde doet of kiest als jij zelf.Mooi gezegd Dapperegerbera
Ik kies er ook voor kindvrij te blijven, maar wil toch even ingaan op zovelen die praten over 'niet de verantwoordelijkheid willen'.
Verantwoordelijkheid heb je toch voor jezelf? Ik voel het als een verplichting en als verantwoordelijkheid dat ik mijn best doe inde dingen die ik doe. M.a.w. verantwoordelijkheid héb je al als volwassene, of je nu wel of geen kinderen krijgt. Geen kinderen is in bepaald opzicht misschien nog wel duidelijker een voorbeeld van 'je verantwoordelijkheid serieus nemen'; in mijn ervaring zijn er heel veel bewust kindvrijen die héél goed hebben nagedacht over waaróm ze ze dan niet willen. Ik bedoel niet te impliceren dat dat voor mensen met kinderen níet geldt overigens (helaas lijkt t er bij sommigen wel op maar daar ga ik nu even niet van uit)
Me minder vrouw voelen heb ik gelukkig geen last van, wél van die (zelf opgelegde) verplichting om ook iets bij te dragen aan de maatschappij. Maar dan dus niet in de vorm van een kind / nieuw mens op de wereld zetten, maar de leefwereld om ons heen zoveel mogelijk beter maken als ik kan (ja ik ben een idealist maar ik bedoel hier ook 'kleine dingen': mensen op straat groeten met een glimlach, geen rommel op straat gooien, oogje in het zeil houden in de wijk (tot mijn verdriet zijn de grootste rommelmakers de mensen met kinderen óf de kinderen zelf...) klaar staan voor kennissen die problemen hebben in de opvoeding en raad vragen (ik heb redelijk wat pedagogische kennis / inzicht door studies)
Zo voelt het bijna als een soort 'division of labour'; de één baart en voedt op, de ander doet andere dingen waar de opvoeder soms niet aan toe komt, en zo hoop ik dat iedereen zich op een waardevolle manier gerespecteerd en gewaardeerd kan voelen - zonder te verwachten dat iedereen het zelfde doet of kiest als jij zelf.Mooi gezegd Dapperegerbera
dinsdag 21 oktober 2014 18:44
Dappere Gerbera volgens mij verwar je nu verantwoordelijkheidsgevoel hebben met verantwoordelijk zijn.
Als kinderloze vrouw kun je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebben en uit je post meen ikwel te halen dat je dat hebt . Maar jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf.
Als je een kind hebt dan ben je ineens verantwoordelijk voor een ander. Dat is niet hetzelfde als verantwoordelijkheidsgevoel. Je hebt namelijk ouders die hun kind van 3 gerust alleen buiten laten spelen. Dan heb je dus geen verantwoordelijk heidsgevoel. Hoewel
je wel verantwoordelijk bent voor dat kind.
Juist dat verantwoordelijk zijn voor een kind valt soms zwaar omdat je voor jezelf nog wel genoegen zou ne en met minder maar voor kind toch vind dat het beter moet.
Als je moe bent en geen zin hebt om te koken denk je ach een broodje of een zak chips kan best voor een keer.
Maar helaas ben je verantwoordelijk voor kind dus moet er toch een min of meer verantwoorde maaltijd komen.
Juist de dingen die je extra moet doen en die je normaal niet zou doen vind ik zwaar aa een kind hebben.
Als kinderloze vrouw kun je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebben en uit je post meen ikwel te halen dat je dat hebt . Maar jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf.
Als je een kind hebt dan ben je ineens verantwoordelijk voor een ander. Dat is niet hetzelfde als verantwoordelijkheidsgevoel. Je hebt namelijk ouders die hun kind van 3 gerust alleen buiten laten spelen. Dan heb je dus geen verantwoordelijk heidsgevoel. Hoewel
je wel verantwoordelijk bent voor dat kind.
Juist dat verantwoordelijk zijn voor een kind valt soms zwaar omdat je voor jezelf nog wel genoegen zou ne en met minder maar voor kind toch vind dat het beter moet.
Als je moe bent en geen zin hebt om te koken denk je ach een broodje of een zak chips kan best voor een keer.
Maar helaas ben je verantwoordelijk voor kind dus moet er toch een min of meer verantwoorde maaltijd komen.
Juist de dingen die je extra moet doen en die je normaal niet zou doen vind ik zwaar aa een kind hebben.
dinsdag 21 oktober 2014 18:51
Ik lees overigens hier meer drama mét kindertjes, onzekerheid over het hebben van een kindje wat er al is, oververmoeid, klagen en zulks meer, jankdagen, twijffeldagen en dat kinderen zooooooooooooo leuk zijn. En dat moeten wij, die kinderen niet leuk vinden maar pruimen en o, vooral geen commentaar. En ik ken 2 moeders die er niet áán wilden, ze toch hebben gekregen tegen heug en meug want "mijn vriendinnen hebben ze ook" en ze vinden ze helemaal top maar schoppen ze wel zonder gène 4 van de 5 dagen naar de opvang want : ik moet mezelf ook ontwikkelen hoor , dat kind doet het ook best bij de oppas hoor , daar hoef ik niet bij te zijn;-) En ik het weekend klagen dat ze niet kunnen gaan en staan waar ze willen want: een kind. Joh, écht?
Het is allemaal nogal dubbel zal ik maar zeggen
Het is allemaal nogal dubbel zal ik maar zeggen
dinsdag 21 oktober 2014 18:51
Toen ik nog kinderloos was had ik nooit het idee dat ik dan op een andere manier mijn steentje aan de maatschappij moest bijdragen.
Je hoort ook van mensen bij wie het niet lukt dat ze dan op een andere manier invulling aan hun leven moeten geven. Ze gaan cariere maken, een studie doen, zich helemaal toeleggen op een hobby.
Ik weet wel zeker dat ik dan gewoon had doorgeleefd als altijd en ik mij niet ineens zou gaan afvragen wat ik dan zou moeten doen.
Deze vragen en antwoorden ging ik mij pas stellen nadat ik mijn kind had gekregen omdat juist dan je leven op zijn kop staat
Je hoort ook van mensen bij wie het niet lukt dat ze dan op een andere manier invulling aan hun leven moeten geven. Ze gaan cariere maken, een studie doen, zich helemaal toeleggen op een hobby.
Ik weet wel zeker dat ik dan gewoon had doorgeleefd als altijd en ik mij niet ineens zou gaan afvragen wat ik dan zou moeten doen.
Deze vragen en antwoorden ging ik mij pas stellen nadat ik mijn kind had gekregen omdat juist dan je leven op zijn kop staat
dinsdag 21 oktober 2014 18:54
quote:thaorchid schreef op 21 oktober 2014 @ 18:51:
Ik lees overigens hier meer drama mét kindertjes, onzekerheid over het hebben van een kindje wat er al is, oververmoeid, klagen en zulks meer, jankdagen, twijffeldagen en dat kinderen zooooooooooooo leuk zijn. En dat moeten wij, die kinderen niet leuk vinden maar pruimen en o, vooral geen commentaar. En ik ken 2 moeders die er niet áán wilden, ze toch hebben en ze vinden ze helemaal top maar schoppen ze wel 4 van de 5 dagen naar de opvang want : ik moet mezelf ook ontwikkelen hoor , dat kind doet het ook best bij de oppas hoor
Het is allemaal nogal dubbel zal ik maar zeggen Dat snap ik ook niet. Bij sommige topics op dit forum denk ik ook waarom ben dan in vredesnaam aan kinderen begonnen. Het is niet verplicht om kinderen te krijgen.
Ik lees overigens hier meer drama mét kindertjes, onzekerheid over het hebben van een kindje wat er al is, oververmoeid, klagen en zulks meer, jankdagen, twijffeldagen en dat kinderen zooooooooooooo leuk zijn. En dat moeten wij, die kinderen niet leuk vinden maar pruimen en o, vooral geen commentaar. En ik ken 2 moeders die er niet áán wilden, ze toch hebben en ze vinden ze helemaal top maar schoppen ze wel 4 van de 5 dagen naar de opvang want : ik moet mezelf ook ontwikkelen hoor , dat kind doet het ook best bij de oppas hoor
Het is allemaal nogal dubbel zal ik maar zeggen Dat snap ik ook niet. Bij sommige topics op dit forum denk ik ook waarom ben dan in vredesnaam aan kinderen begonnen. Het is niet verplicht om kinderen te krijgen.
dinsdag 21 oktober 2014 18:58
quote:sugarmiss schreef op 21 oktober 2014 @ 18:54:
[...]
Dat snap ik ook niet. Bij sommige topics op dit forum denk ik ook waarom ben dan in vredesnaam aan kinderen begonnen. Het is niet verplicht om kinderen te krijgen.Als het verplicht zou zijn had ik me toch al een partij bekeuringen binnen gekregen wegens het verspillen van de geslachtsrijpe leeftijd zonder het voortbrengen van minimaal één gelukt product
[...]
Dat snap ik ook niet. Bij sommige topics op dit forum denk ik ook waarom ben dan in vredesnaam aan kinderen begonnen. Het is niet verplicht om kinderen te krijgen.Als het verplicht zou zijn had ik me toch al een partij bekeuringen binnen gekregen wegens het verspillen van de geslachtsrijpe leeftijd zonder het voortbrengen van minimaal één gelukt product
dinsdag 21 oktober 2014 19:02
quote:sugarmiss schreef op 21 oktober 2014 @ 18:44:
Dappere Gerbera volgens mij verwar je nu verantwoordelijkheidsgevoel hebben met verantwoordelijk zijn.
Als kinderloze vrouw kun je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebben en uit je post meen ikwel te halen dat je dat hebt . Maar jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf.
Als je een kind hebt dan ben je ineens verantwoordelijk voor een ander. Dat is niet hetzelfde als verantwoordelijkheidsgevoel. Je hebt namelijk ouders die hun kind van 3 gerust alleen buiten laten spelen. Dan heb je dus geen verantwoordelijk heidsgevoel. Hoewel
je wel verantwoordelijk bent voor dat kind.
Juist dat verantwoordelijk zijn voor een kind valt soms zwaar omdat je voor jezelf nog wel genoegen zou ne en met minder maar voor kind toch vind dat het beter moet.
Als je moe bent en geen zin hebt om te koken denk je ach een broodje of een zak chips kan best voor een keer.
Maar helaas ben je verantwoordelijk voor kind dus moet er toch een min of meer verantwoorde maaltijd komen.
Juist de dingen die je extra moet doen en die je normaal niet zou doen vind ik zwaar aa een kind hebben.Inderdaad, kinderen zijn afhankelijk van je in alle opzichten en hun geluk ligt daarom wel in jouw handen. Dat vind ik een hele verantwoordelijkheid. Ook de basis voor hun verdere geluk ligt in de handen van de ouders.
Dappere Gerbera volgens mij verwar je nu verantwoordelijkheidsgevoel hebben met verantwoordelijk zijn.
Als kinderloze vrouw kun je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebben en uit je post meen ikwel te halen dat je dat hebt . Maar jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf.
Als je een kind hebt dan ben je ineens verantwoordelijk voor een ander. Dat is niet hetzelfde als verantwoordelijkheidsgevoel. Je hebt namelijk ouders die hun kind van 3 gerust alleen buiten laten spelen. Dan heb je dus geen verantwoordelijk heidsgevoel. Hoewel
je wel verantwoordelijk bent voor dat kind.
Juist dat verantwoordelijk zijn voor een kind valt soms zwaar omdat je voor jezelf nog wel genoegen zou ne en met minder maar voor kind toch vind dat het beter moet.
Als je moe bent en geen zin hebt om te koken denk je ach een broodje of een zak chips kan best voor een keer.
Maar helaas ben je verantwoordelijk voor kind dus moet er toch een min of meer verantwoorde maaltijd komen.
Juist de dingen die je extra moet doen en die je normaal niet zou doen vind ik zwaar aa een kind hebben.Inderdaad, kinderen zijn afhankelijk van je in alle opzichten en hun geluk ligt daarom wel in jouw handen. Dat vind ik een hele verantwoordelijkheid. Ook de basis voor hun verdere geluk ligt in de handen van de ouders.
dinsdag 21 oktober 2014 19:04
Ik zie dat bij een vriendin van mij die soms wat te ruw is naar haar kind in haar ongeduld. Kinderen kunnen nu eenmaal drammerige dreinchagrijnen zijn. En ik zeg het je eerlijk, ik kan daar niet tegen. En dan is het dus goed dat ik geen kinderen heb.
Die vriendin wilde wel persé kinderen maar had dit van zichzelf ook kunnen weten, ze is immers best stressgevoelig en kan ongeduldig zijn.
Die vriendin wilde wel persé kinderen maar had dit van zichzelf ook kunnen weten, ze is immers best stressgevoelig en kan ongeduldig zijn.
dinsdag 21 oktober 2014 19:06
quote:sugarmiss schreef op 21 oktober 2014 @ 18:51:
Toen ik nog kinderloos was had ik nooit het idee dat ik dan op een andere manier mijn steentje aan de maatschappij moest bijdragen.
Je hoort ook van mensen bij wie het niet lukt dat ze dan op een andere manier invulling aan hun leven moeten geven. Ze gaan cariere maken, een studie doen, zich helemaal toeleggen op een hobby.
Ik weet wel zeker dat ik dan gewoon had doorgeleefd als altijd en ik mij niet ineens zou gaan afvragen wat ik dan zou moeten doen.
Deze vragen en antwoorden ging ik mij pas stellen nadat ik mijn kind had gekregen omdat juist dan je leven op zijn kop staat
Misschien komt het doordat mijn leven nogal lang op de kop heeft gestaan, dat ik mij dat ben gaan afvragen en ben gaan beseffen (en mezelf dus-vrijwillig-verplichten mijn verantwoordelijkheid als MENS te nemen zonder daar eerst moeder voor te moeten zijn.
Ik bedoel het niet aanvallend trouwens mocht dat zo overkomen. Maar het zou geen kwaad kunnen als meer mensen zich verantwoordelijk voelen als mens en niet pas of alleen als ouder. We leven tenslotte allemaal samen in de maatschappij.
Je gaf een voorbeeld over eten; ik voel dus ook díe verantwoordelijkheid / vind dat ik verantwoordelijk ben mezelf goed te voeden. Bij jou lijkt het alsof je dat doet puur en alleen voor het kind, niet voor jezelf alleen. Klopt dat , of interpreteer ik je verkeerd?
@Biloba thanx.
Toen ik nog kinderloos was had ik nooit het idee dat ik dan op een andere manier mijn steentje aan de maatschappij moest bijdragen.
Je hoort ook van mensen bij wie het niet lukt dat ze dan op een andere manier invulling aan hun leven moeten geven. Ze gaan cariere maken, een studie doen, zich helemaal toeleggen op een hobby.
Ik weet wel zeker dat ik dan gewoon had doorgeleefd als altijd en ik mij niet ineens zou gaan afvragen wat ik dan zou moeten doen.
Deze vragen en antwoorden ging ik mij pas stellen nadat ik mijn kind had gekregen omdat juist dan je leven op zijn kop staat
Misschien komt het doordat mijn leven nogal lang op de kop heeft gestaan, dat ik mij dat ben gaan afvragen en ben gaan beseffen (en mezelf dus-vrijwillig-verplichten mijn verantwoordelijkheid als MENS te nemen zonder daar eerst moeder voor te moeten zijn.
Ik bedoel het niet aanvallend trouwens mocht dat zo overkomen. Maar het zou geen kwaad kunnen als meer mensen zich verantwoordelijk voelen als mens en niet pas of alleen als ouder. We leven tenslotte allemaal samen in de maatschappij.
Je gaf een voorbeeld over eten; ik voel dus ook díe verantwoordelijkheid / vind dat ik verantwoordelijk ben mezelf goed te voeden. Bij jou lijkt het alsof je dat doet puur en alleen voor het kind, niet voor jezelf alleen. Klopt dat , of interpreteer ik je verkeerd?
@Biloba thanx.
dinsdag 21 oktober 2014 19:06
Overigens ken ik stellen die na een hele lange en kostbare ivf procedure eindelijk een kind kregen en na amper 6 maanden gingen scheiden want :" die weg naar een kind was toch heel zwaar en dat trok ik niet " Welja.......
Ik had een kennisje die 8+! jaar bezig was met proberen een kind te krijgen, dat lukte uiteindelijk maar kind bleek zwaar raar en gedragsgestoord wat al bleek bij 3 maanden notabene, pa op de grote vaart is uitgevaren en nooit ooit meer terug gekomen en zij kon kind totaal niet aan. 8 jaar bezig geweest om hem te krijgen maar het was niet perfect dus hoppa, pa weg . Geen idee wat zij gedaan heeft, ze kon hem niet aan (man en ik hebben een keer hem gezien en het hele huis was compleet en geheel kapotgetrapt door dat jong), we zijn nog met ze uit wezen eten, resultaat: het restaurantpersoneel overstuur en mogal pissed off, wij compleet pisnijdig en de leren bekleding van man's peperdure auto haast compleet aan barrels door dat pokkejong. En moeders zei toen we haar en dat product thuis brachten: tja, dat is het resultaat van per se een kind willen hebben met hulpmiddelen.. hij is moeilijk en ik kan hem ook niet aan
Het was een zware avond kan ik jullie vertellen want dat jong was compleet onhandelbaar.
We hebben haar ook nooit meer gezien. totaal geen behoefte aan.
Ik had een kennisje die 8+! jaar bezig was met proberen een kind te krijgen, dat lukte uiteindelijk maar kind bleek zwaar raar en gedragsgestoord wat al bleek bij 3 maanden notabene, pa op de grote vaart is uitgevaren en nooit ooit meer terug gekomen en zij kon kind totaal niet aan. 8 jaar bezig geweest om hem te krijgen maar het was niet perfect dus hoppa, pa weg . Geen idee wat zij gedaan heeft, ze kon hem niet aan (man en ik hebben een keer hem gezien en het hele huis was compleet en geheel kapotgetrapt door dat jong), we zijn nog met ze uit wezen eten, resultaat: het restaurantpersoneel overstuur en mogal pissed off, wij compleet pisnijdig en de leren bekleding van man's peperdure auto haast compleet aan barrels door dat pokkejong. En moeders zei toen we haar en dat product thuis brachten: tja, dat is het resultaat van per se een kind willen hebben met hulpmiddelen.. hij is moeilijk en ik kan hem ook niet aan
Het was een zware avond kan ik jullie vertellen want dat jong was compleet onhandelbaar.
We hebben haar ook nooit meer gezien. totaal geen behoefte aan.
dinsdag 21 oktober 2014 19:16
quote:DappereGerbera schreef op 21 oktober 2014 @ 19:06:
[...]
Bij jou lijkt het alsof je dat doet puur en alleen voor het kind, niet voor jezelf alleen. Klopt dat , of interpreteer ik je verkeerd?
Klopt wel. Hoewel ik wel besef dat dit eigenlijk niet goed is.
Je moet natuurlijk ook goed voor jezelf zorgen.
[...]
Bij jou lijkt het alsof je dat doet puur en alleen voor het kind, niet voor jezelf alleen. Klopt dat , of interpreteer ik je verkeerd?
Klopt wel. Hoewel ik wel besef dat dit eigenlijk niet goed is.
Je moet natuurlijk ook goed voor jezelf zorgen.
