Kinderwens openlijk bespreken

21-10-2014 16:18 189 berichten
Gisteren hadden we bezoek, en vriend vertelt opeens dat we na de bruiloft willen proberen zwanger te worden (ik dan, niet hij )



Aanvankelijk vond ik het niet zo heel leuk dat hij dit zomaar vertelde, maar later dacht ik: waarom ook niet eigenlijk?



Hoe open waren jullie over je kinderwens of dat je probeerde zwanger te worden? En waarom zou je juist wel of niet open er over zijn?
Alle reacties Link kopieren
quote:bloemetje77 schreef op 21 oktober 2014 @ 18:47:

[...]





Maar wat zeg je dan als 'vrienden' ( die je niet wekelijks spreekt maar wel al langer kent bijvoorbeeld) op een verjaardag 1 op 1 heel vriendelijk in een gesprek over bijvoorbeeld de kinderen van anderen, aan je vragen: en jullie, denken jullie al aan kinderen?



Wat zeg jij dan?



Dat we daar niet over praten, dat het iets tussen ons is, of wat dan ook. Een beetje hetzelfde als wanneer mensen naar ons inkomen zouden vragen.



Maar ik moet zeggen dat deze vraag ons nooit echt is gesteld. Naar mijn ervaring zijn mensen hier best beleefd in. Ze lieten de keus om daar wel of niet over te praten blijkbaar uit zichzelf al bij ons.
Alle reacties Link kopieren
quote:Noah_ schreef op 21 oktober 2014 @ 18:53:

Met sommigen heb ik het openlijk en gelijk besproken (moeder), met anderen niet (vader); ouders zijn gescheiden.



Mijn moeder moest aan het idee wennen, maar stond én staat volledig achter mij (ik word bam-mam). Mijn vader heb ik wel ingelicht, maar pas vrij kort voordat ik zwanger werd (is traject van 3 jaar geweest). Hij is volkomen door het lint gegaan en heeft - zijn woorden - alles op alles gezet om ervoor te zorgen dat dit kind (dat nu wel, maar toen nog niet) niet geboren mag worden. Manipulatie, chantage, bedreiging. Ook is hij boos dat het hem niet eerder is verteld, want dan had hij kunnen zorgen dat ik van mijn plan kon worden afgehouden. En hij voelt zich gepikeerd dat mijn moeder het wel wist. Even vergetend dat ik met mijn moeder een geweldige band heb, en met hem (al sinds mijn kindertijd) niet.



Van mijn zusje vond hij het heel normaal dat ze pas vertelde dat ze kinderen wilde toen ze zwanger was, ik had wat hem betreft (ik ben ruim in de 30) vooraf toestemming moeten vragen. Doei!!



Resultaat is overigens wel dat hij met mij gebroken heeft. Hij hoeft mij niet meer als dochter. wow. Wauw. Wat erg!
Alle reacties Link kopieren
Wij doen dat niet.
Alle reacties Link kopieren
Inkomen zou ik ook gewoon vertellen? Wat is er in 's hemelsnaam erg aan als mensen weten wat we verdienen? Dat zien ze toch wel ongeveer af aan hoe we wonen



Ik vraag trouwens nooit naar zwangerschappen. Of inkomens. Ik wacht rustig af tot en óf mij iets verteld wordt

Dus ik snap het eigenlijk van 2 kanten niet: vanwaar de vraag, en vanwaar niet eerlijk antwoord geven.



Maar misschien ben ik naïef. Ik ga er nl. altijd vanuit dat mijn vriendinnen dat uit oprechte interesse en liefde graag van me zouden weten. Zoals ik bij hen. Het zou niet in me opkomen dat het negatief kon zijn als een vriendin aan me zou vragen hoe het staat met de kinderwens of hoeveel ik verdien.
Inkomen mogen mensen van mij ook weten



Ik heb wel een paar keer de vraag gehad, en dan geantwoord met "ja maar we moeten eerst nog wat zaken regelen" en dat is ook gewoon de waarheid. Startpunt is ook al een paar keer veranderd en dat bespreek ik ook gewoon met vriendinnen. Maar ik heb geen vriendinnen die elke keer "EN???" gaan vragen of er vanalles van denken als ik geen wijn drink want dat doe ik toch niet
Alle reacties Link kopieren
quote:bloemetje77 schreef op 21 oktober 2014 @ 18:47:

[...]





Maar wat zeg je dan als 'vrienden' ( die je niet wekelijks spreekt maar wel al langer kent bijvoorbeeld) op een verjaardag 1 op 1 heel vriendelijk in een gesprek over bijvoorbeeld de kinderen van anderen, aan je vragen: en jullie, denken jullie al aan kinderen?



Wat zeg jij dan?



Ik zeg gewoon dat ik ze niet wil.

Bij mij heeft dat allemaal niet zo´n beladenheid dat ik dat prive wil houden.
Wij zijn er heel open over geweest. Bij man's familie leefde heel erg de hoop dat man alsnog een kind zou krijgen (hij was 40 toen ik zwanger raakte) dus toen de wens ontstond, wist men er van. Bij mijn kant heb ik het mijn broers wel direct verteld, mijn ouders niet, die gaven al aan dat ze zich nog te jong vonden om grootouders te worden. Echter, toen we de medische molen in gingen, waren ze heel enthousiast.



Met collega's kwam het onderwerp kinderen vaak ten sprake, dus daar wisten ze het wel. Toen ik zwanger bleek na onze IVF poging, wist mijn leidinggevende het nog eerder dan mijn moeder (man had gebeld voor de uitslag en belde mij dus op het werk)! Hij vroeg of ik mijn moeder al had gebeld. Eh nee, ik wist het echt net een minuut! Hier dus onze vreugde maar gedeeld, iedereen wist dat we met IVF bezig waren en wist dat we die dag de uitslag kregen. Het was mooi hoe iedereen meeleefde met ons!
Alle reacties Link kopieren
Er zijn 3 vriendinnen van mij en mijn vriends zus op de hoogte van onze concrete plannen. De rest zal eht niks verbazen als het zover is.

Als iemand vraagt of we kinderen willen zeg ik wel altijd ja. En als ze vragen wanneer dan, is mijn standaard antwoord, dat weten we nog niet precies. En daar is iedereen wel tevreden mee eigenlijk.

Heel geheimzinnig will ik er niet over doen.

We zijn 30, hebben beide een vaste Baan en zijn al lang samen, dus het zit er wel aan te komen zeg Maar.
Alle reacties Link kopieren
Mijn schoonvader doet altijd heel geheimzinnig over wat hij verdient tot hij teveel wijn op heeft
Alle reacties Link kopieren
quote:vivaforum14 schreef op 21 oktober 2014 @ 18:44:

Ik heb ook gewoon tegen mensen gezegd dat we een kinderwens hadden hoor. Waarom niet? Vind het juist beetje gek als iemand zwanger is, die je eerder nooit over kinderen gehoord hebt.



Je vindt het dus gek als iemand een kinderwens juist niét met jou besproken heeft?

Dat is voor mij de omgekeerde wereld! Waar is de tijd gebleven dat het hebben van een kinderwens iets intiems en romantisch was, iets tussen twee geliefden?!



(Ja, ik weet het, ik ben een ouderwetse tuthola, maar ik kan me er echt weinig bij voorstellen!)
Alle reacties Link kopieren
Matroesjka, waarom vond je het aanvankelijk "niet zo heel leuk dat hij dit zomaar vertelde"? Kun je dat uitleggen of was het gewoon een onverklaarbaar gevoel? Hadden jullie het er al wel over gehad of jullie dit met de omgeving zouden delen?
Alle reacties Link kopieren
quote:iones schreef op 21 oktober 2014 @ 18:09:

Mijn vraag is eigenlijk waarom mensen er NIET open over zijn.

Ik was er altijd open over dat ik geen kinderen wilde. En vriendinnen waren er open over dat ze ze wel wilden.



Hoef je toch niet geheimzinnig over te doen?Ik vind praten over óf wij kinderen willen ook absoluut geen probleem. Alleen wannéér precies gaat niemand iets aan. Wat zouden anderen daar mee opschieten om dat te weten? En wat schiet ik ermee op? NOD's delen, "nee sorry, vanavond kan ik niet, ik ovuleer dus we moeten seksen", dat soort dingen? Ik moet er niet aan denken. Als het zover is horen ze het vanzelf (en ik heb het idee dat ik dat geen 10 weken voor me kan houden), de rest is gewoon privé.
Het is idd wel een beetje romantisch om met zn tweeën bezig te zijn met zwanger worden en dat met niemand te delen.
@melissa, nou gewoon omdat ik zo gewend ben dat die dingen niet besproken worden dat ik er een seconde even van schrok dat hij gewoon heel nonchalant zei van 'ja en dan hopelijk na de bruiloft een kindje krijgen'
Terwijl ik het wel met mijn vriendinnen bespreek dus die schrik sloeg ook een beetje nergens op.
Alle reacties Link kopieren
quote:voetjesinhetzand schreef op 21 oktober 2014 @ 19:03:

Inkomen zou ik ook gewoon vertellen? Wat is er in 's hemelsnaam erg aan als mensen weten wat we verdienen? Dat zien ze toch wel ongeveer af aan hoe we wonen



Ik vraag trouwens nooit naar zwangerschappen. Of inkomens. Ik wacht rustig af tot en óf mij iets verteld wordt

Dus ik snap het eigenlijk van 2 kanten niet: vanwaar de vraag, en vanwaar niet eerlijk antwoord geven.



Maar misschien ben ik naïef. Ik ga er nl. altijd vanuit dat mijn vriendinnen dat uit oprechte interesse en liefde graag van me zouden weten. Zoals ik bij hen. Het zou niet in me opkomen dat het negatief kon zijn als een vriendin aan me zou vragen hoe het staat met de kinderwens of hoeveel ik verdien.



Bij mij heeft het niks te maken met of iets uit oprechtheid wordt gevraagd of niet. Het gaat mij er meer om dat we geen behoefte hebben om 'gevolgd' te worden als het om zoiets gaat. En dat het me niet in het belang van een kind lijkt om algemeen bekend te hebben in welke mate en wanneer ze gepland waren. En ja, toch ook gewoon dat het me minder leuk lijkt als mensen het weten. Dat stukje intimiteit, het met z'n tweeën beleven. De romantiek is er dan voor mij een beetje af zeg maar.



Misschien heeft het ook te maken met hoe je in het algemeen met dingen omgaat. Want wij delen sowieso niet alles met iedereen. Dingen zoals financiën, sommige medische dingen, kinderwens en seksleven bespreken wij gewoon niet met anderen. Ik praat graag met vriendinnen en ouders, maar met mijn partner heb ik nét dat beetje meer intimiteit. Daar vallen dit soort dingen onder. Daar deel ik echt alles mee. Dus een andere privacygrens dan met vriendinnen en ouders.



Vragen stellen over inkomen of kinderwens doe ik ook nooit. Net als jij: mensen bepalen zelf wel of ze behoefte hebben om daar over te praten.
Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 21 oktober 2014 @ 19:43:

Terwijl ik het wel met mijn vriendinnen bespreek dus die schrik sloeg ook een beetje nergens op.Nou ja, op zich vind ik dat je niet hoeft te zeggen dat dat gevoel (dat je schrok) nergens op slaat. Je mag best het gevoel hebben dat je het met sommige mensen liever wel deelt en met anderen liever niet. Dat kan.
Oh nee, dat is het niet, ik heb er eigenlijk als ik er over nadenk helemaal geen probleem mee dat de mensen die er gisteren waren dat weten. Ik schrok meer van dat vriend zo open er over was.
Alle reacties Link kopieren
quote:bloemetje77 schreef op 21 oktober 2014 @ 18:47:

[...]





Maar wat zeg je dan als 'vrienden' ( die je niet wekelijks spreekt maar wel al langer kent bijvoorbeeld) op een verjaardag 1 op 1 heel vriendelijk in een gesprek over bijvoorbeeld de kinderen van anderen, aan je vragen: en jullie, denken jullie al aan kinderen?



Wat zeg jij dan?Dat lijkt me nou geen enkel probleem, om dan aan te geven dat dat tussen jouzelf en je partner blijft. Je mag toch grenzen aangeven?
Noah met jouw verhaal valt in eens het kwartje wie je vorige nickname was. Ik had je wel voorbij zien komen maar de link niet gelegd. Zat me een tijdje terug al af te vragen hoe het met je zou gaan. Wat ben ik blij te lezen dat je inmiddels zwanger bent en al zo ver.



Hier hebben we niets vertelt totdat we de mmm in gingen. Als mensen het vroegen was ik er ook open in. Soms ook heel bot. Zo hebbeb wij ook een preek gehad dat we met een kinderwens toch echt moesten beginnen. Toen heb ik zegt dat hij al wel 3 miskramen en 2,5 jaar te laat was en dat hij bij de volgende spuit wel mocht kijken hoe het gaat. Daarna gezegd dat hij voortaan dit soort opmerking achterwege kan laten. De man was daarna klaar met dit soort opmerkingen.



Toen we voor nummer 2 weer de mmm in gingen hebben we niets gezegd. Aangezien we weinig kans hebben natuurlijk zijn we gelijk de mmm in gegaan. Toen wij aan onze ouders en broer zus meldde dat ik weer zwanger was was iedereen erg verbaast. Zeker nadat ze hoorde dat het toch weer een IVF baby is. Niemand had verwacht dat we dit niet zouden vertellen. Over 3 weken krijgen de rest het te horen en ik denk dat ook hun stijl achterover slaan.
Maar, als iemand tegen mij zou zeggen "dat is iets tussen mij en mijn partner" is mijn eerste gedachte dat je er of al mee bezig bent of dat op korte termijn gaat doen. Anders zeggen mensen gewoon dat dat later wel komt denk ik
Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 21 oktober 2014 @ 19:49:

Oh nee, dat is het niet, ik heb er eigenlijk als ik er over nadenk helemaal geen probleem mee dat de mensen die er gisteren waren dat weten. Ik schrok meer van dat vriend zo open er over was.



Fijn dat je er verder niet mee zit. Dus jullie hebben (een beetje onverhoopt misschien, maar nu toch weloverwogen!) nu het idee dat jullie het wel met de omgeving willen delen?



Ik vind het zelf altijd prettig om thuis duidelijk te hebben welke dingen binnen het gezin blijven. Dan weet je maar hoe de ander zich erbij voelt en kom je niet voor verrassingen te staan als de ander ineens dacht iets wel te kunnen vertellen.
quote:voetjesinhetzand schreef op 21 oktober 2014 @ 19:03:

Inkomen zou ik ook gewoon vertellen? Wat is er in 's hemelsnaam erg aan als mensen weten wat we verdienen? Dat zien ze toch wel ongeveer af aan hoe we wonen .Even off topic. Pas hier mee op. Waar je woont zegt niet alles. Ik ook erg open maar bij salaris hou ik tegenwoordig toch wel voor mijzelf. Mensen kunnen rare dingen doen, zeggen en vragen als dit weten.
Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 21 oktober 2014 @ 19:53:

Maar, als iemand tegen mij zou zeggen "dat is iets tussen mij en mijn partner" is mijn eerste gedachte dat je er of al mee bezig bent of dat op korte termijn gaat doen. Anders zeggen mensen gewoon dat dat later wel komt denk ik Ja? Oh nou ik moet zeggen dat mijn partner en ik dit nu al ongeveer 8 jaar antwoorden (sinds we zijn gaan samenwonen). Dus dan kunnen ze lang wachten.
Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 21 oktober 2014 @ 19:53:

Maar, als iemand tegen mij zou zeggen "dat is iets tussen mij en mijn partner" is mijn eerste gedachte dat je er of al mee bezig bent of dat op korte termijn gaat doen. Anders zeggen mensen gewoon dat dat later wel komt denk ik Dit.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven