Psyche
alle pijlers
Angstig voor co-schappen. Voel me lamgeslagen.
dinsdag 21 oktober 2014 10:58
[Samenvatting:
Heel hard gewerkt aan studie. Zware stage gehad. Hard mijn best gedaan. Ondanks geprobeerd te voorkomen, kritiek gehad op houding met betrekking tot hierarchie op de afdeling. Drie weken vakantie gehad.. Nu 4 weken vrij--> Krijg mezelf niet van de bank af. Moe, angstig, verdrietig. Bang voor de co-schappen, vooral vanwege hierarchie en werkdruk. Onzeker. Voelt alsof ik verdrink.]
Heel hard gewerkt aan studie. Zware stage gehad. Hard mijn best gedaan. Ondanks geprobeerd te voorkomen, kritiek gehad op houding met betrekking tot hierarchie op de afdeling. Drie weken vakantie gehad.. Nu 4 weken vrij--> Krijg mezelf niet van de bank af. Moe, angstig, verdrietig. Bang voor de co-schappen, vooral vanwege hierarchie en werkdruk. Onzeker. Voelt alsof ik verdrink.]
dinsdag 21 oktober 2014 21:17
Ik had al een hele post getypt over dat elke begeleider wat anders wil maar ik denk dat ik toch wel iets algemeens kan zeggen. Ik denk dat je het verst komt door lekker mee te doen (zelf dingen uitzoeken, actief opdrachten aannemen) maar niet de leiding te nemen. Jij bent de co, dus jij komt achter de specialist of arts-assistent met wie je meeloopt aan. Je moet jezelf echt zien als een assistent. Als begeleider is het dus fijn als je assistent wat voor je uitzoekt als je zelf te druk bent en desnoods een keer koffie haalt maar een assistent bepaald het beleid verder niet. Is dat een beetje een duidelijk verhaal?
dinsdag 21 oktober 2014 21:22
O, ik bedenk me net een voorbeeld. Ik had een keer een co met me meelopen die het op zich prima deed. Ging zelf al anamneses afnemen omdat ze wist dat dat haar taak was, als ik iets voor haar te doen had altijd enthousiast, kennis op peil. Tot zover prima. Tot ik een van mijn patienten had staan reanimeren en daarna een gesprek had met de familie. Ik vertelde wat er aan de hand was en liet een stilte vallen om hen de kans te geven het even op hen in te laten werken. Zij vulde de stilte vervolgens op door verder uitleg te gaan geven. Kijk, en dan ga je (in mijn mening) als co over de streep. Het kan honderd keer de juiste uitleg zijn en ook nog iets wat de familie moet weten maar dat is te assertief.
dinsdag 21 oktober 2014 21:27
Wat ik wil zien in een co? Enthousiast, leergierig, bereid om dingen aan te pakken.
Denk vooral aan je eerste indruk. Als je op tijd bent, niet sacherijnig kijkt, geen telefoon in je handen hebt en duidelijk uitstraalt dat je er zin in hebt, is de helft al gewonnen. Geinteresseerd, dus stel eens een vraag. Ik neem aan dzt je een aantal feedback momenten moet verzamelen? Dan in ieder geval op je "zorgpunten" (zoals je die zelf ziet) feedback vragen.
stel jezelf aan het begin van een coscap een aantal reele doelen. Mocht iemand vragen "wat je wil leren" dan heb je je antwoord klaar.
Denk vooral aan je eerste indruk. Als je op tijd bent, niet sacherijnig kijkt, geen telefoon in je handen hebt en duidelijk uitstraalt dat je er zin in hebt, is de helft al gewonnen. Geinteresseerd, dus stel eens een vraag. Ik neem aan dzt je een aantal feedback momenten moet verzamelen? Dan in ieder geval op je "zorgpunten" (zoals je die zelf ziet) feedback vragen.
stel jezelf aan het begin van een coscap een aantal reele doelen. Mocht iemand vragen "wat je wil leren" dan heb je je antwoord klaar.
dinsdag 21 oktober 2014 21:32
En bedenk wat je aanspreekt in het coschap waar je mee bezig bent. Er wordt je zeker gevraagd waar je in wil specialiseren. Houd dat vaag, maar zeg iets over dat co schap.
iets als: daar ben ik nog niet over uit, maar ik merk dat interne me aanspreekt omdat ik breed moet denken en de verschillende onderdelen van anamnese en lichamelijk onderzoek moet combineren. Maar dan natuurlijk iets wat bij jou past.
wil je zeggen waar je coschap doet?
iets als: daar ben ik nog niet over uit, maar ik merk dat interne me aanspreekt omdat ik breed moet denken en de verschillende onderdelen van anamnese en lichamelijk onderzoek moet combineren. Maar dan natuurlijk iets wat bij jou past.
wil je zeggen waar je coschap doet?
dinsdag 21 oktober 2014 21:34
quote:Ephina schreef op 21 oktober 2014 @ 20:35:
Hoezo, voetjesinhetzand ?
Omdat mijn zusje net als jij altijd heel bang is dat ze andere mensen tekort doet. En dan vooral als ze iets voor haar doen en ze het gevoel heeft dat ze niet genoeg laat zien dat ze ziet wat die ander voor haar gedaan heeft.
Jij zit met die opmerking van teuntje. Niemand denkt dat je dáárom niks van de rest van de adviezen meekrijgt, diegene zei alleen om te relativeren: dat is er slechts 1 uit velen. En zelfs al was het zo, dan nog geeft iemand geen advies zodat jij er wat mee doet, maar om te helpen. Dus als je er niks mee doet/het negeert is dat ook niet meteen onaardig.
Hoezo, voetjesinhetzand ?
Omdat mijn zusje net als jij altijd heel bang is dat ze andere mensen tekort doet. En dan vooral als ze iets voor haar doen en ze het gevoel heeft dat ze niet genoeg laat zien dat ze ziet wat die ander voor haar gedaan heeft.
Jij zit met die opmerking van teuntje. Niemand denkt dat je dáárom niks van de rest van de adviezen meekrijgt, diegene zei alleen om te relativeren: dat is er slechts 1 uit velen. En zelfs al was het zo, dan nog geeft iemand geen advies zodat jij er wat mee doet, maar om te helpen. Dus als je er niks mee doet/het negeert is dat ook niet meteen onaardig.
dinsdag 21 oktober 2014 21:35
@ Betjebig; dat valt best mee hoor. Natuurlijk zijn er altijd mensen die het liefst de prof himself willen spreken, maar over het algemeen is je eigen grenzen bewaken het sleutelwoord.
Als ik niet zeker ben over een beleid, en het daarom dus eerst met mijn supervisor wil bespreken, dan zeg ik mijn patiënt dat gewoon. Ik zou niet weten waarom ze me dan minder serieus zouden nemen. Eerder als ik maar een beetje in de rondte zou doen zonder overleg, maar ook niet weten waar ik mee bezig ben, maar dat doe ik dys niet Als ik wel zeker ben, maar formeel beslist supervisor, dan koppel ik dat ook zo terug aan mn patiënt 'dit en dit gaan we doen, ik bespreek het ook nog even met mn collega, indien hij nog aanvullingen heeft hoort u het nog'.
Normaal gesproken gaat dat prima. Bij een co kijkt er altijd nog even iemand, dus dat is weer wat anders, maar hebben ouders iig hier op de kinderafdeling tevoren ook altijd toestemming voor gegeven (weten dus tevoren dat ze met co te maken hebben, dat jij dat moet vragen verbaast mij eerlijk gezegd) en dat wordt praktisch nooit geweigerd. Ik denk dat de onzekerheid dus meer in jouw arts-angst zit, dan in het systeem, maar kan zijn dat anderen andere ervaringen hebben.
Als ik niet zeker ben over een beleid, en het daarom dus eerst met mijn supervisor wil bespreken, dan zeg ik mijn patiënt dat gewoon. Ik zou niet weten waarom ze me dan minder serieus zouden nemen. Eerder als ik maar een beetje in de rondte zou doen zonder overleg, maar ook niet weten waar ik mee bezig ben, maar dat doe ik dys niet Als ik wel zeker ben, maar formeel beslist supervisor, dan koppel ik dat ook zo terug aan mn patiënt 'dit en dit gaan we doen, ik bespreek het ook nog even met mn collega, indien hij nog aanvullingen heeft hoort u het nog'.
Normaal gesproken gaat dat prima. Bij een co kijkt er altijd nog even iemand, dus dat is weer wat anders, maar hebben ouders iig hier op de kinderafdeling tevoren ook altijd toestemming voor gegeven (weten dus tevoren dat ze met co te maken hebben, dat jij dat moet vragen verbaast mij eerlijk gezegd) en dat wordt praktisch nooit geweigerd. Ik denk dat de onzekerheid dus meer in jouw arts-angst zit, dan in het systeem, maar kan zijn dat anderen andere ervaringen hebben.
dinsdag 21 oktober 2014 21:49
Elliot heeft ook goede posts. Inderdaad, zorg dat je je taken kent, en je verdiept in patiënten en ziektebeelden, ook zonder dat daar specifiek naar gevraagd wordt. Een co die zich niet interesseert voor de patiënten op de afdeling, kan ik persoonlijk gewoon niet zoveel mee, ik heb wel wat meer te doen, vaak 2 co's meelopen (reguliere en senior) en mijn complete afdelingswerk. Ik geef graag onderwijs, maar niet aan mensen die na een week nog niet weten wat de opnameindicatie van de patiënten eigenlijk is en hun whatsapp gesprekken belangrijker vinden.
Met oprechte interesse kom je zo ver. Ik weet niet of je echt vasg moet blijven over wat je wilt gaan doen? Waarom adviseer je dat poppedoppie? Persoonlijk heb ik het altijd gewoon gezegd en kon ik daar dan ook wel weer gebruik van maken (bv extra kinder-dingen bij oog en derma, kno etc.)
Dat voorbeeld van Elliot vind ik trouwens ook te ver gaan. Net zoals wij eens een co hadden die de specialisten steeds verbeterde (ten onrechte) super irritant. En waar ik me ook echt groen en geel aan geërgerd heb was een co die steeds als ik een oudergesprek voerde, pal voor mijn neus ging staan. Nu ben ik sowieso al heel klein en fijn gebouwd, en hij heel groot, dus optisch hielp dat ook al niet zo, want dan stellen ouders automatisch hem de vragen. En moest ik me weer naar voren dringen om antwoord te geven Maar goed, de meeste mensen met een beetje inzicht in normale omgangsnormen stellen zich prima op, en doen dat gelukkig niet
Met oprechte interesse kom je zo ver. Ik weet niet of je echt vasg moet blijven over wat je wilt gaan doen? Waarom adviseer je dat poppedoppie? Persoonlijk heb ik het altijd gewoon gezegd en kon ik daar dan ook wel weer gebruik van maken (bv extra kinder-dingen bij oog en derma, kno etc.)
Dat voorbeeld van Elliot vind ik trouwens ook te ver gaan. Net zoals wij eens een co hadden die de specialisten steeds verbeterde (ten onrechte) super irritant. En waar ik me ook echt groen en geel aan geërgerd heb was een co die steeds als ik een oudergesprek voerde, pal voor mijn neus ging staan. Nu ben ik sowieso al heel klein en fijn gebouwd, en hij heel groot, dus optisch hielp dat ook al niet zo, want dan stellen ouders automatisch hem de vragen. En moest ik me weer naar voren dringen om antwoord te geven Maar goed, de meeste mensen met een beetje inzicht in normale omgangsnormen stellen zich prima op, en doen dat gelukkig niet
dinsdag 21 oktober 2014 21:53
Ah Marie, herkenbaar dat laatste voorbeeld! Ik heb een (mannelijke) co eens expliciet gezegd dat hij zich als co-assistent voor moest stellen. Hij deed dat steeds niet, zei alleen zijn naam, waardoor patienten dachten dat hij de specialist was. Heel irritant!
Ik vroeg me ook af waarom je dat adviseert Poppedoppie. Ik reken er co's niet op af als ze zeggen zich eigenlijk ergens anders in te specialiseren. Als ze inderdaad ook maar interesse hebben voor het huidige co-schap.
Ik vroeg me ook af waarom je dat adviseert Poppedoppie. Ik reken er co's niet op af als ze zeggen zich eigenlijk ergens anders in te specialiseren. Als ze inderdaad ook maar interesse hebben voor het huidige co-schap.
dinsdag 21 oktober 2014 22:00
quote:marie123 schreef op 21 oktober 2014 @ 21:49:
Elliot heeft ook goede posts. Inderdaad, zorg dat je je taken kent, en je verdiept in patiënten en ziektebeelden, ook zonder dat daar specifiek naar gevraagd wordt. Een co die zich niet interesseert voor de patiënten op de afdeling, kan ik persoonlijk gewoon niet zoveel mee, ik heb wel wat meer te doen, vaak 2 co's meelopen (reguliere en senior) en mijn complete afdelingswerk. Ik geef graag onderwijs, maar niet aan mensen die na een week nog niet weten wat de opnameindicatie van de patiënten eigenlijk is en hun whatsapp gesprekken belangrijker vinden.
Met oprechte interesse kom je zo ver. Ik weet niet of je echt vasg moet blijven over wat je wilt gaan doen? Waarom adviseer je dat poppedoppie? Persoonlijk heb ik het altijd gewoon gezegd en kon ik daar dan ook wel weer gebruik van maken (bv extra kinder-dingen bij oog en derma, kno etc.)
Dat voorbeeld van Elliot vind ik trouwens ook te ver gaan. Net zoals wij eens een co hadden die de specialisten steeds verbeterde (ten onrechte) super irritant. En waar ik me ook echt groen en geel aan geërgerd heb was een co die steeds als ik een oudergesprek voerde, pal voor mijn neus ging staan. Nu ben ik sowieso al heel klein en fijn gebouwd, en hij heel groot, dus optisch hielp dat ook al niet zo, want dan stellen ouders automatisch hem de vragen. En moest ik me weer naar voren dringen om antwoord te geven Maar goed, de meeste mensen met een beetje inzicht in normale omgangsnormen stellen zich prima op, en doen dat gelukkig niet
Nu ben ik nog geen co, maar ik vraag me wel af hoe dit gaat. Stel je hebt een zaal met iemand met diverticulitis, een maagbypass, coloncarcinoom en een ileus liggen. En je moet de volgende dag van al die ziektes alles tot in detail weten. En operaties voorbereiden (nu we toch heelkunde als voorbeeld hebben), en je werkt van 7.30-18.00, maar er komt nog een interessant spoedgebal binnen om 16.30 dus je bent pas om 21u thuis. En je moet dan én nog al die ziektes leren én operaties opzoeken. Daar heb je dan toch simpelweg niet genoeg tijd voor?
Of moet je voor je coschap alvast leren voor dat coschap?
Elliot heeft ook goede posts. Inderdaad, zorg dat je je taken kent, en je verdiept in patiënten en ziektebeelden, ook zonder dat daar specifiek naar gevraagd wordt. Een co die zich niet interesseert voor de patiënten op de afdeling, kan ik persoonlijk gewoon niet zoveel mee, ik heb wel wat meer te doen, vaak 2 co's meelopen (reguliere en senior) en mijn complete afdelingswerk. Ik geef graag onderwijs, maar niet aan mensen die na een week nog niet weten wat de opnameindicatie van de patiënten eigenlijk is en hun whatsapp gesprekken belangrijker vinden.
Met oprechte interesse kom je zo ver. Ik weet niet of je echt vasg moet blijven over wat je wilt gaan doen? Waarom adviseer je dat poppedoppie? Persoonlijk heb ik het altijd gewoon gezegd en kon ik daar dan ook wel weer gebruik van maken (bv extra kinder-dingen bij oog en derma, kno etc.)
Dat voorbeeld van Elliot vind ik trouwens ook te ver gaan. Net zoals wij eens een co hadden die de specialisten steeds verbeterde (ten onrechte) super irritant. En waar ik me ook echt groen en geel aan geërgerd heb was een co die steeds als ik een oudergesprek voerde, pal voor mijn neus ging staan. Nu ben ik sowieso al heel klein en fijn gebouwd, en hij heel groot, dus optisch hielp dat ook al niet zo, want dan stellen ouders automatisch hem de vragen. En moest ik me weer naar voren dringen om antwoord te geven Maar goed, de meeste mensen met een beetje inzicht in normale omgangsnormen stellen zich prima op, en doen dat gelukkig niet
Nu ben ik nog geen co, maar ik vraag me wel af hoe dit gaat. Stel je hebt een zaal met iemand met diverticulitis, een maagbypass, coloncarcinoom en een ileus liggen. En je moet de volgende dag van al die ziektes alles tot in detail weten. En operaties voorbereiden (nu we toch heelkunde als voorbeeld hebben), en je werkt van 7.30-18.00, maar er komt nog een interessant spoedgebal binnen om 16.30 dus je bent pas om 21u thuis. En je moet dan én nog al die ziektes leren én operaties opzoeken. Daar heb je dan toch simpelweg niet genoeg tijd voor?
Of moet je voor je coschap alvast leren voor dat coschap?
dinsdag 21 oktober 2014 22:02
Door al je voorkeur uit te spreken beperk je jezelf (ik vind dit co schap toch niet leuk, waarom zou ik mijn best doen) maar ook vindt niet iedere supervisor het even leuk om te horen dat je ander vakgebied prefereert, waar je als co eigenlijk nog geen idee hebt wat elk specialisme nu eigenlijk inhoudt. Het suggereert een starre instelling en een weinig brede blik. Persoonlijk ben ik een heel andere kant opgegaan dan ik voor mijn coschappen had bedacht. Gelukkig had ik alle wegen voor mijzelf open gelaten, ook naar de omgeving toe. Een vriendin wilde chirurg worden, riep dat ook tegen iedereen. Die heeft het behoorlijk met zichzslf gehad voor ze aan ons durfde toegeven toch huisarts te willen worden. Terwijl wij als vriendengroep dat natuurlijk prima vonden... als ze maar deed wat ze zou willen. Zij had gewild dat ze minder stellig haar keuze aan iedereen had verkondigd. De huisartsopleiding binnenkomen bleek ook lastiger: ook in de sollicitatieprocedure bleek iemand betrokken die wist van haar chirurg-ambitie. Leg dan maar eens uit dat je nu echt oprecht huisarts wil worden... ze voelden zich tweede keus.
enfin: er is niets mis mee om het vaag te houden, al je opties open. Er komt nog genoeg tijd om te kiezen.
aldus sprak oma
enfin: er is niets mis mee om het vaag te houden, al je opties open. Er komt nog genoeg tijd om te kiezen.
aldus sprak oma
dinsdag 21 oktober 2014 22:03
Heel veel mensen vinden de co-schappen ook vooral zwaar omdat dat het eerste moment is dat ze 'gewoon' moeten werken. Ik heb een aantal promovendi gehad die eerst gepromoveerd zijn, en toen pas hun co-schappen hebben gedaan. Die vonden het allemaal best meevallen. En vooral dat ze zo vaak vakantie hadden .
Zo erg is het ook allemaal niet hoor. En misschien dat er een drukke bij zit, maar dan valt het bij het volgende co-schap wel weer mee.
Ik denk dat het juist ook een voordeel kan zijn dat je ietsje ouder bent dan iemand die in een keer VWO en vier jaar geneeskunde heeft gedaan. Iets meer levenservaring, iets meer natuurlijk overwicht bij patiënten.
En ja, je zult wel eens iemand tegenkomen waar je niet goed mee overweg kunt, of die totaal onredelijk is. Jammer dan, s avonds even lekker klagen en snel weer vergeten. Want dat zal de minderheid zijn, met de meeste mensen gaat het prima.
Ik doe ook onderzoek in een UMC, en ik vind de opmerkingen van de arts onderzoekers maar vreemd. Juist op onderzoeksafdelingen is er meestal weinig tot geen hiërarchie, waarschijnlijk waren dat gewoon mensen die zelf onzeker waren, en daarom dan graag iemand hebben waar ze op neer kunnen kijken.
Zeker met het oog op je vroegere klachten, is het waarschijnlijk wel slim om even weer wat hulp te zoeken. Je blijft helaas altijd een gevoeligheid houden (trust me, daar weet ik ook alles van) dus dan is op tijd bijsturen juist een heel goed plan!
Zo erg is het ook allemaal niet hoor. En misschien dat er een drukke bij zit, maar dan valt het bij het volgende co-schap wel weer mee.
Ik denk dat het juist ook een voordeel kan zijn dat je ietsje ouder bent dan iemand die in een keer VWO en vier jaar geneeskunde heeft gedaan. Iets meer levenservaring, iets meer natuurlijk overwicht bij patiënten.
En ja, je zult wel eens iemand tegenkomen waar je niet goed mee overweg kunt, of die totaal onredelijk is. Jammer dan, s avonds even lekker klagen en snel weer vergeten. Want dat zal de minderheid zijn, met de meeste mensen gaat het prima.
Ik doe ook onderzoek in een UMC, en ik vind de opmerkingen van de arts onderzoekers maar vreemd. Juist op onderzoeksafdelingen is er meestal weinig tot geen hiërarchie, waarschijnlijk waren dat gewoon mensen die zelf onzeker waren, en daarom dan graag iemand hebben waar ze op neer kunnen kijken.
Zeker met het oog op je vroegere klachten, is het waarschijnlijk wel slim om even weer wat hulp te zoeken. Je blijft helaas altijd een gevoeligheid houden (trust me, daar weet ik ook alles van) dus dan is op tijd bijsturen juist een heel goed plan!
dinsdag 21 oktober 2014 22:10
quote:voetjesinhetzand schreef op 21 oktober 2014 @ 22:00:
[...]
Nu ben ik nog geen co, maar ik vraag me wel af hoe dit gaat. Stel je hebt een zaal met iemand met diverticulitis, een maagbypass, coloncarcinoom en een ileus liggen. En je moet de volgende dag van al die ziektes alles tot in detail weten. En operaties voorbereiden (nu we toch heelkunde als voorbeeld hebben), en je werkt van 7.30-18.00, maar er komt nog een interessant spoedgebal binnen om 16.30 dus je bent pas om 21u thuis. En je moet dan én nog al die ziektes leren én operaties opzoeken. Daar heb je dan toch simpelweg niet genoeg tijd voor?
Of moet je voor je coschap alvast leren voor dat coschap?Het valt in de praktijk echt wel mee hoeveel je moet weten (er vanuit gaande dat je in de jaren daarvoor goed hebt opgelet), en de kans dat je als co tot 21.00 uur in het ziekenhuis moet blijven is vrij onwaarschijnlijk.
[...]
Nu ben ik nog geen co, maar ik vraag me wel af hoe dit gaat. Stel je hebt een zaal met iemand met diverticulitis, een maagbypass, coloncarcinoom en een ileus liggen. En je moet de volgende dag van al die ziektes alles tot in detail weten. En operaties voorbereiden (nu we toch heelkunde als voorbeeld hebben), en je werkt van 7.30-18.00, maar er komt nog een interessant spoedgebal binnen om 16.30 dus je bent pas om 21u thuis. En je moet dan én nog al die ziektes leren én operaties opzoeken. Daar heb je dan toch simpelweg niet genoeg tijd voor?
Of moet je voor je coschap alvast leren voor dat coschap?Het valt in de praktijk echt wel mee hoeveel je moet weten (er vanuit gaande dat je in de jaren daarvoor goed hebt opgelet), en de kans dat je als co tot 21.00 uur in het ziekenhuis moet blijven is vrij onwaarschijnlijk.
dinsdag 21 oktober 2014 22:11
Ja dat denk ik ook wel Nausicaa. Ik werk op dit moment ook 45u per week en heb hiervoor al 2 jaar ft gewerkt. Vind ft werken stiekem fijner dan studeren, ik vind het moeilijk om zelf structuur aan te brengen in een dag. Maar qua werkuren ga ik het dus niet echt veel zwaarder krijgen, alleen kan ik nu een week vrij nemen voor een tentamen. Dat scheelt.
Ik ben dan ook vooral heel bang dat alle artsen heel onaardig zijn of dat ik per ongeluk iemand erger ziek/dood maak of dat ik het allemaal vreselijk onderschat en een burn-out krijg.
Ik ben dan ook vooral heel bang dat alle artsen heel onaardig zijn of dat ik per ongeluk iemand erger ziek/dood maak of dat ik het allemaal vreselijk onderschat en een burn-out krijg.
dinsdag 21 oktober 2014 22:12
Ontzettend fijn dat jullie met zulke praktische voorbeelden komen! Een beetje weten wat ik moet verwachten maakt het al de helft beter! Ik ga co-schappen lopen in Leiden en omstreken.
Wat betreft een co die zich niet voorstelt met "co-assistent", een co die bij een slechtnieuwsgesprek een stilte op vult en een co die zich vóór de arts neerzet... .. Dat zou écht niet in me opkomen. Sterker nog, ik voel nu al plaatsvervangende schaamte.
Ook bij onze simulatiegesprekken met medestudenten dienen wij ons voor te stellen met voornaam, achternaam - co-assistent.
Ik wil op dit moment niets liever dan gyn. Maar ik wacht eerst rustig alle co's af. Ik hoop wel mijn semi-arts te lopen op gyn.
Wat betreft een co die zich niet voorstelt met "co-assistent", een co die bij een slechtnieuwsgesprek een stilte op vult en een co die zich vóór de arts neerzet... .. Dat zou écht niet in me opkomen. Sterker nog, ik voel nu al plaatsvervangende schaamte.
Ook bij onze simulatiegesprekken met medestudenten dienen wij ons voor te stellen met voornaam, achternaam - co-assistent.
Ik wil op dit moment niets liever dan gyn. Maar ik wacht eerst rustig alle co's af. Ik hoop wel mijn semi-arts te lopen op gyn.
dinsdag 21 oktober 2014 22:14
quote:samosa schreef op 21 oktober 2014 @ 22:10:
[...]
Het valt in de praktijk echt wel mee hoeveel je moet weten (er vanuit gaande dat je in de jaren daarvoor goed hebt opgelet), en de kans dat je als co tot 21.00 uur in het ziekenhuis moet blijven is vrij onwaarschijnlijk.Wij hebben meer dan een jaar wachttijd tussen coschappen en master, dus vraag me af hoeveel er is blijven hangen straks eerlijk gezegd. Van neuro weet ik nu al bijna niks meer met al die spinothalamicus dingen enzo. Echt geen idee meer hoe dat zat. 'Iets met sensibele en motorische zenuwbanen'... Dat was het wel
[...]
Het valt in de praktijk echt wel mee hoeveel je moet weten (er vanuit gaande dat je in de jaren daarvoor goed hebt opgelet), en de kans dat je als co tot 21.00 uur in het ziekenhuis moet blijven is vrij onwaarschijnlijk.Wij hebben meer dan een jaar wachttijd tussen coschappen en master, dus vraag me af hoeveel er is blijven hangen straks eerlijk gezegd. Van neuro weet ik nu al bijna niks meer met al die spinothalamicus dingen enzo. Echt geen idee meer hoe dat zat. 'Iets met sensibele en motorische zenuwbanen'... Dat was het wel
dinsdag 21 oktober 2014 22:21
quote:voetjesinhetzand schreef op 21 oktober 2014 @ 22:11:
Ik ben dan ook vooral heel bang dat alle artsen heel onaardig zijn of dat ik per ongeluk iemand erger ziek/dood maak of dat ik het allemaal vreselijk onderschat en een burn-out krijg.
Dit..
Of dat die paar 6jes in het laatste jaar me toch gaan nekken. Dat mijn kennis onvoldoende is. Dat ik hele domme dingen zeg. Dat mensen zich aan mij ergeren. Dat ik me vergeet voor te stellen aan een verpleegkundige waardoor ik a la Elliot in Scrubs alle kutklusjes van alle co-assistenten krijg ipv alleen de mijne. Etc. etc..
Ik ben dan ook vooral heel bang dat alle artsen heel onaardig zijn of dat ik per ongeluk iemand erger ziek/dood maak of dat ik het allemaal vreselijk onderschat en een burn-out krijg.
Dit..
Of dat die paar 6jes in het laatste jaar me toch gaan nekken. Dat mijn kennis onvoldoende is. Dat ik hele domme dingen zeg. Dat mensen zich aan mij ergeren. Dat ik me vergeet voor te stellen aan een verpleegkundige waardoor ik a la Elliot in Scrubs alle kutklusjes van alle co-assistenten krijg ipv alleen de mijne. Etc. etc..
dinsdag 21 oktober 2014 22:22
quote:voetjesinhetzand schreef op 21 oktober 2014 @ 22:14:
[...]
Wij hebben meer dan een jaar wachttijd tussen coschappen en master, dus vraag me af hoeveel er is blijven hangen straks eerlijk gezegd. Van neuro weet ik nu al bijna niks meer met al die spinothalamicus dingen enzo. Echt geen idee meer hoe dat zat. 'Iets met sensibele en motorische zenuwbanen'... Dat was het wel Idd! Ik heb dan maar vanaf maart moeten wachten en die tijd opgevuld met gyn, gyn, gyn... Maar ál die andere dingen? Al sla je me dood...
[...]
Wij hebben meer dan een jaar wachttijd tussen coschappen en master, dus vraag me af hoeveel er is blijven hangen straks eerlijk gezegd. Van neuro weet ik nu al bijna niks meer met al die spinothalamicus dingen enzo. Echt geen idee meer hoe dat zat. 'Iets met sensibele en motorische zenuwbanen'... Dat was het wel Idd! Ik heb dan maar vanaf maart moeten wachten en die tijd opgevuld met gyn, gyn, gyn... Maar ál die andere dingen? Al sla je me dood...
dinsdag 21 oktober 2014 22:30
O joh, dat komt vanzelf weer terug. En je hoeft echt niet alles te weten hoor. Wat mij ontzettend hielp was dat een internist mijn eerste co-schap zei: 'Ach, ik weet ook wel eens iets niet. Dan laat ik de patient nog eens terugkomen en dan zoek ik het in de tussentijd op'. Niemand weet alles op zn vakgebied en dat wordt als co helemaal niet van je verwacht. Als je maar niet bij iemand die met rectaal bloedverlies op de SEH komt eens lekker uitgebreid gaat praten over de pijn die hij heeft in zijn linkervoet (true story).
elliot wijzigde dit bericht op 21-10-2014 22:30
Reden: Stomme spelfout
Reden: Stomme spelfout
% gewijzigd
dinsdag 21 oktober 2014 22:30
quote:voetjesinhetzand schreef op 21 oktober 2014 @ 22:29:
Ephina, ik heb bijna alleen maar 6jes ik ben niet zo geschikt voor tentamens leren geloof ik Hoe gaat de VGT je af dan? Ik heb gemiddeld een V. Soms een enkele G. Thesis? Is dat je wetenschapsstageverslag? Bij ons is dat met letters. Ik heb nu sowieso genoeg punten voor een ruim voldoende. Ik hoop nog op een goed (commissie beoordeelt verslag).
Ephina, ik heb bijna alleen maar 6jes ik ben niet zo geschikt voor tentamens leren geloof ik Hoe gaat de VGT je af dan? Ik heb gemiddeld een V. Soms een enkele G. Thesis? Is dat je wetenschapsstageverslag? Bij ons is dat met letters. Ik heb nu sowieso genoeg punten voor een ruim voldoende. Ik hoop nog op een goed (commissie beoordeelt verslag).
dinsdag 21 oktober 2014 22:32
quote:Elliot schreef op 21 oktober 2014 @ 22:30:
O joh, dat komt vanzelf weer terug. En je hoeft echt niet alles te weten hoor. Wat mij ontzettend hielp was dat een internist mijn eerste co-schap zei: 'Ach, ik weet ook wel eens iets niet. Dan laat ik de patient nog eens terugkomen en dan zoek ik het in de tussentijd op'. Niemand weet alles op zn vakgebied en dat wordt als co helemaal niet van je verwacht. Als je maar niet bij iemand die met rectaal bloedverlies op de SEH komt eens lekker uitgebreid gaat praten over de pijn die hij heeft in zijn linkervoet (true story).
Wauw, das wel bijzonder ja . You guys make it sound alsof co-schappen voornamelijk veel common sense is . Das fijn, want dat zit wel goed.
Ik denk er wel aan zo'n anamnese kaartje te kopen. Zou dat handig zijn?
O joh, dat komt vanzelf weer terug. En je hoeft echt niet alles te weten hoor. Wat mij ontzettend hielp was dat een internist mijn eerste co-schap zei: 'Ach, ik weet ook wel eens iets niet. Dan laat ik de patient nog eens terugkomen en dan zoek ik het in de tussentijd op'. Niemand weet alles op zn vakgebied en dat wordt als co helemaal niet van je verwacht. Als je maar niet bij iemand die met rectaal bloedverlies op de SEH komt eens lekker uitgebreid gaat praten over de pijn die hij heeft in zijn linkervoet (true story).
Wauw, das wel bijzonder ja . You guys make it sound alsof co-schappen voornamelijk veel common sense is . Das fijn, want dat zit wel goed.
Ik denk er wel aan zo'n anamnese kaartje te kopen. Zou dat handig zijn?
dinsdag 21 oktober 2014 22:34
