Relaties
alle pijlers
Heftige ruzie om kattenharen
vrijdag 10 oktober 2014 11:25
Hallo allemaal, (sorry voor onderwerpnaam, ging wat mis)
het zit me heel hoog en moet het even kwijt. Gisteren heftige ruzie gehad omdat man weer ging klagen over de kattenharen. Ik werd heel boos omdat het al de zoveelste keer was dat hij erover ging klagen terwijl ik dagelijks stofzuig en zeker om de dag (ook dagelijks) ons kat brostel. Hij doe niets in de huishouding en weigerd de kat te borstelen omdat het niet zijn kat is! Kat is pas 7 maanden. Ik wilde al lang een kat en de kinderen ook. Hij heeft ingestemd en heeft zelfs geholpen met zoeken.
Toen hij gisteren weer z'n opmerking maakte dat "nu weer z'n zooitje was" werd ik echt woest. Ik zei dat ik zijn gezeur spuugzat was en dat hij of moest helpen of zijn mond moest houden. Hij had het over de kat buiten zetten zodat hij nooit meer terug kon! En pakte hem op om dit ook daadwerkelijk te gaan doen!! Ik deed de achterdeur snel dicht en waarschuwde hem dat als hij dit deed hij het wel zou weten. Toen deed hij ons kat via de voordeur naar buiten (kat is een binnenkat die altijd achter in de tuin gaat maar nooit voor lang). Dochter greep in en pakte hem weer snel om binnen te zetten.
Ik heb in mn boosheid gezegd dat ik hem buiten zal zetten en niet de kat, en heb daar geen spijt van. Man is sinds gisteren boven, heeft de door mij opgeschepte eten van gisteren laten staan en is nu ook wakker maar komt niet naar beneden.
Het gaat mij niet zozeer om de kat, al hou ik heel van onze kat, gaat het mij meer om het niets doen van mijn man maar wel lopen klagen. Huishouding is al jaren punt van discussie geweest en ik heb mij daar zelfs bij neer gelegd. Vraag en verwacht niets meer van hem, en dan nog wel lopen zeuren van hoe en wanneer er wordt schoongemaakt. ...?? Hij zit lekker de hele dag op de bank is te beroerd om iets te doen. Zelf als ik aan het stofzuigen ben..moet ik hem vragen om op te staan. Vorige week heb ik het bewust niet gevraagd en hij bleef languit op de bank liggen!!! Ik heb toen om hem heen moeten stofzuigen.
Ook de dag daarvoor ging ik hardlopen en nam de kids mee...dochter deed mee en zootje ging op fiets. Kwam ik terug en ging gelijk koken. Toen vroeg hij mij vanuit de bank om aardappelen voor hem te brengen zodat hij ze kon schillen. Die kleine dingen erger ik me matteloos aan. Ik zei dat ik het liever zelf deed dan de moeite nemen om het te brengen.
De hele dag op de bank op zn mobiel maar wel lopen klagen over kattenharen en dan weigeren wat te doen!! bah....
het zit me heel hoog en moet het even kwijt. Gisteren heftige ruzie gehad omdat man weer ging klagen over de kattenharen. Ik werd heel boos omdat het al de zoveelste keer was dat hij erover ging klagen terwijl ik dagelijks stofzuig en zeker om de dag (ook dagelijks) ons kat brostel. Hij doe niets in de huishouding en weigerd de kat te borstelen omdat het niet zijn kat is! Kat is pas 7 maanden. Ik wilde al lang een kat en de kinderen ook. Hij heeft ingestemd en heeft zelfs geholpen met zoeken.
Toen hij gisteren weer z'n opmerking maakte dat "nu weer z'n zooitje was" werd ik echt woest. Ik zei dat ik zijn gezeur spuugzat was en dat hij of moest helpen of zijn mond moest houden. Hij had het over de kat buiten zetten zodat hij nooit meer terug kon! En pakte hem op om dit ook daadwerkelijk te gaan doen!! Ik deed de achterdeur snel dicht en waarschuwde hem dat als hij dit deed hij het wel zou weten. Toen deed hij ons kat via de voordeur naar buiten (kat is een binnenkat die altijd achter in de tuin gaat maar nooit voor lang). Dochter greep in en pakte hem weer snel om binnen te zetten.
Ik heb in mn boosheid gezegd dat ik hem buiten zal zetten en niet de kat, en heb daar geen spijt van. Man is sinds gisteren boven, heeft de door mij opgeschepte eten van gisteren laten staan en is nu ook wakker maar komt niet naar beneden.
Het gaat mij niet zozeer om de kat, al hou ik heel van onze kat, gaat het mij meer om het niets doen van mijn man maar wel lopen klagen. Huishouding is al jaren punt van discussie geweest en ik heb mij daar zelfs bij neer gelegd. Vraag en verwacht niets meer van hem, en dan nog wel lopen zeuren van hoe en wanneer er wordt schoongemaakt. ...?? Hij zit lekker de hele dag op de bank is te beroerd om iets te doen. Zelf als ik aan het stofzuigen ben..moet ik hem vragen om op te staan. Vorige week heb ik het bewust niet gevraagd en hij bleef languit op de bank liggen!!! Ik heb toen om hem heen moeten stofzuigen.
Ook de dag daarvoor ging ik hardlopen en nam de kids mee...dochter deed mee en zootje ging op fiets. Kwam ik terug en ging gelijk koken. Toen vroeg hij mij vanuit de bank om aardappelen voor hem te brengen zodat hij ze kon schillen. Die kleine dingen erger ik me matteloos aan. Ik zei dat ik het liever zelf deed dan de moeite nemen om het te brengen.
De hele dag op de bank op zn mobiel maar wel lopen klagen over kattenharen en dan weigeren wat te doen!! bah....
woensdag 22 oktober 2014 00:40
quote:dubiootje schreef op 22 oktober 2014 @ 00:30:
Inderdaad Dorothy. Zo zul je hem telkens om toestemming moeten vragen om met de kinderen naar het buitenland te gaan. Zelfs als hij niet meer fysiek gewelddadig wordt, wat te hopen is, kan hij je mentaal en emotioneel blijven kwellen.Oh jeetje natuurlijk! !! zo zie je maar, dat was ik dus helemaal vergeten Ik heb geen idee van wat voor een ex hij zal zijn...maar hoop echt niet dat hij moeilijk gaat doen om de kinderen. Ik denk dat ik zo snel mogelijk de dingen moet gaan afronden. Want ik heb het gevoel dat hij zich nu zo gedrag omdat hij stiekem ergens denk dat het iets tijdelijk is, dat ik wil scheiden dus.
Inderdaad Dorothy. Zo zul je hem telkens om toestemming moeten vragen om met de kinderen naar het buitenland te gaan. Zelfs als hij niet meer fysiek gewelddadig wordt, wat te hopen is, kan hij je mentaal en emotioneel blijven kwellen.Oh jeetje natuurlijk! !! zo zie je maar, dat was ik dus helemaal vergeten Ik heb geen idee van wat voor een ex hij zal zijn...maar hoop echt niet dat hij moeilijk gaat doen om de kinderen. Ik denk dat ik zo snel mogelijk de dingen moet gaan afronden. Want ik heb het gevoel dat hij zich nu zo gedrag omdat hij stiekem ergens denk dat het iets tijdelijk is, dat ik wil scheiden dus.
woensdag 22 oktober 2014 00:46
Mijn ex (maar ik ben jong, geen kinderen, dus is ook raar om mijn situatie met die van jou te vergelijken) was tijdens onze relatie mijn beste vriend. We waren als vrienden uit elkaar gegaan. Als vrienden, voor een week. Na die week besefte hij dat hij mij terug wilde, en heeft hij zich ontpopt tot mijn ergste vijand. Iemand waar je alles mee gedeeld hebt, die je door en door kent, kan je kwetsen als geen ander. Bereid je voor dat jouw (ex)partner dit ook kan gaan doen.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 22 oktober 2014 00:48
Hij gaat als ex waarschijnlijk nog erger worden dan hij als echtgenoot is. Jullie verbond is dan verbroken, jij hebt hem afgewezen en verlaten, zijn dromen verstoord, zijn gezin kapotgemaakt. Zodra hij doorheeft dat hij je echt niet terugkrijgt, heeft hij geen redenen meer om je nog te proberen te charmeren. Aan de kinderen laat hij zich niets gelegen liggen. Waarom zou hij zijn gedrag nu opeens gaan veranderen? Ze zijn voor hem nooit een reden geweest om jou normaal en respectvol te behandelen. Daar gaat hij nu echt niet mee beginnen.
Probeer inderdaad zo snel mogelijk een aantal dingen vast te leggen, een ouderschapsplan zou voorrang moeten hebben, zou ik zeggen. Zonder dat kun je niet scheiden en bovendien leg je daarin afspraken over de kinderen vast, en die zijn het belangrijkste. Financiële zaken, het huis in het buitenland, dat kan allemaal later. Misschien is hij nu nog bereid met je samen te werken omdat hij nog niet echt gelooft dat je wil gaan.
Probeer inderdaad zo snel mogelijk een aantal dingen vast te leggen, een ouderschapsplan zou voorrang moeten hebben, zou ik zeggen. Zonder dat kun je niet scheiden en bovendien leg je daarin afspraken over de kinderen vast, en die zijn het belangrijkste. Financiële zaken, het huis in het buitenland, dat kan allemaal later. Misschien is hij nu nog bereid met je samen te werken omdat hij nog niet echt gelooft dat je wil gaan.
Ga in therapie!
woensdag 22 oktober 2014 00:51
quote:DorothyParker schreef op 22 oktober 2014 @ 00:46:
Mijn ex (maar ik ben jong, geen kinderen, dus is ook raar om mijn situatie met die van jou te vergelijken) was tijdens onze relatie mijn beste vriend. We waren als vrienden uit elkaar gegaan. Als vrienden, voor een week. Na die week besefte hij dat hij mij terug wilde, en heeft hij zich ontpopt tot mijn ergste vijand. Iemand waar je alles mee gedeeld hebt, die je door en door kent, kan je kwetsen als geen ander. Bereid je voor dat jouw (ex)partner dit ook kan gaan doen.Jeetje Dorothy!
Mijn ex (maar ik ben jong, geen kinderen, dus is ook raar om mijn situatie met die van jou te vergelijken) was tijdens onze relatie mijn beste vriend. We waren als vrienden uit elkaar gegaan. Als vrienden, voor een week. Na die week besefte hij dat hij mij terug wilde, en heeft hij zich ontpopt tot mijn ergste vijand. Iemand waar je alles mee gedeeld hebt, die je door en door kent, kan je kwetsen als geen ander. Bereid je voor dat jouw (ex)partner dit ook kan gaan doen.Jeetje Dorothy!
woensdag 22 oktober 2014 01:32
Meamore, ik wil je ook niet bang maken hoor. Ik weet niet dat iedereen zo erg is als mijn ex.
Had gewoon nooit gedacht dat mijn ex zo'n smerig spelletje kon spelen. De dag dat we onze spullen inpakte, waren we nog samen aan het lachen, herinneringen aan het ophalen en liedjes aan het zingen. Was hij nog bezig over een meisje waar hij een oogje op had, en was ik hem nog versiertips aan het geven.
Een week kwamen de doodsbedreigingen. Werd alles wat ik hem in die 5 jaar verteld had, tegen mij gebruikt. Hij kende al mijn zwakke plekken, en heeft van allen gebruik gemaakt.
Had gewoon nooit gedacht dat mijn ex zo'n smerig spelletje kon spelen. De dag dat we onze spullen inpakte, waren we nog samen aan het lachen, herinneringen aan het ophalen en liedjes aan het zingen. Was hij nog bezig over een meisje waar hij een oogje op had, en was ik hem nog versiertips aan het geven.
Een week kwamen de doodsbedreigingen. Werd alles wat ik hem in die 5 jaar verteld had, tegen mij gebruikt. Hij kende al mijn zwakke plekken, en heeft van allen gebruik gemaakt.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 22 oktober 2014 09:01
Ik heb ook geen kinderen met deze ex, maar ook hij ontpopte zich tot een ex from hell.
Later weer charmeoffensief en nu ben ik weer de bitch(ondanks dat ik weet hoe hij is, doet het mij toch wel pijn)... tis al 1,5 jaar geleden dat hij met veel bombarie vertrok, hij heeft toen ook "zelfmoord willen plegen" tussen haakjes want ik geloof wel dat hij toen super in de war was. Maar hij wou liever nog zieliger gevonden worden dan ik en mijn kinderen.
Toch he, is mijn leven nu véél makkelijker en mooier als toen hij nog mijn partner was. Heerlijk vind ik het dat ik gewoon vrij ben in wat ik doe en zelfs in wat ik denk. En mijn familie en vrienden, die tijdens de relatie erg op de achtergrond waren geschoven, geven mij nu zoveel steun en liefde! Die nemen mij zoals ik ben! Dat deed ex dus niet...
Het is zwaar! Helemaal opnieuw beginnen eigenlijk, maar ik geloof heilig dat dat het meer dan waard is. Juist ook voor de kinderen.
Heb geleerd: een goede moeder is een gelukkige moeder
Hoe jouw ex(to be) zich zal ontpoppen is helemaal aan zichzelf! Zijn eigen keus en verantwoordelijkheid.
Later weer charmeoffensief en nu ben ik weer de bitch(ondanks dat ik weet hoe hij is, doet het mij toch wel pijn)... tis al 1,5 jaar geleden dat hij met veel bombarie vertrok, hij heeft toen ook "zelfmoord willen plegen" tussen haakjes want ik geloof wel dat hij toen super in de war was. Maar hij wou liever nog zieliger gevonden worden dan ik en mijn kinderen.
Toch he, is mijn leven nu véél makkelijker en mooier als toen hij nog mijn partner was. Heerlijk vind ik het dat ik gewoon vrij ben in wat ik doe en zelfs in wat ik denk. En mijn familie en vrienden, die tijdens de relatie erg op de achtergrond waren geschoven, geven mij nu zoveel steun en liefde! Die nemen mij zoals ik ben! Dat deed ex dus niet...
Het is zwaar! Helemaal opnieuw beginnen eigenlijk, maar ik geloof heilig dat dat het meer dan waard is. Juist ook voor de kinderen.
Heb geleerd: een goede moeder is een gelukkige moeder
Hoe jouw ex(to be) zich zal ontpoppen is helemaal aan zichzelf! Zijn eigen keus en verantwoordelijkheid.
woensdag 22 oktober 2014 09:52
Voor mij is scheiden ook een goede beslissing geweest, Crazyinlove, maar met je uitspraak dat een goede moeder een gelukkige moeder is ben ik het toch niet eens. Er zijn legio mensen die uit elkaar gaan omdat ze alleen of met een ander gelukkiger denken te worden, en dat is dan soms ook zo. Dat zegt helemaal niets over het geluk van de kinderen. Dat straalt niet af of zo. Juist die partner waar hun vader of moeder zo dolgelukkig mee is, kan voor de kinderen een nachtmerrie zijn.
Ik geloof eerder dat het andersom is: als mijn kinderen gelukkig zijn, ben ik gelukkig. Of ik weet dan in elk geval dat ik het goed doe, ook als ik niet gelukkig ben. En als ze ongelukkig zijn, kan ik ook niet gelukkig zijn. Ik heb net als jij een heel zware periode doorgemaakt na de scheiding, toen was ik niet gelukkig. Dat hebben de kinderen vast gevoeld. Toch was ik toen wel een goede moeder. Ik stelde bij mijn beslissingen (en met name in de heel moeilijke omgang met mijn ex) hun belang voorop en dat heeft ze uiteindelijk goed gedaan. Het betekende wel dat ik ze soms op het moment zelf aan pijn moest blootstellen (met name op momenten waarop mijn ex ze gebruikte om mij te raken).
Ik geloof eerder dat het andersom is: als mijn kinderen gelukkig zijn, ben ik gelukkig. Of ik weet dan in elk geval dat ik het goed doe, ook als ik niet gelukkig ben. En als ze ongelukkig zijn, kan ik ook niet gelukkig zijn. Ik heb net als jij een heel zware periode doorgemaakt na de scheiding, toen was ik niet gelukkig. Dat hebben de kinderen vast gevoeld. Toch was ik toen wel een goede moeder. Ik stelde bij mijn beslissingen (en met name in de heel moeilijke omgang met mijn ex) hun belang voorop en dat heeft ze uiteindelijk goed gedaan. Het betekende wel dat ik ze soms op het moment zelf aan pijn moest blootstellen (met name op momenten waarop mijn ex ze gebruikte om mij te raken).
Ga in therapie!
zaterdag 25 oktober 2014 02:14
Hallo Anemoon en alle anderen,
We hebben de kinderen inmiddels verteld dat we gaan scheiden. Dochter was erg verdrietig , mijn zoontje lijkt hier minder van bewust en "lijkt" het allemaal wat makkelijker te kunnen hebben. Mijn man probeert wel steeds zijn best te doen om alles weer goed te maken. Zegt nog vaak sorry en dat hij dit nooit meer zal doen. Ook vraagt hij mij steeds om hem niet te laten vallen. We gaan (nog) gelukkig goed met elkaar om en kunnen nu blijkbaar wel normaal met elkaar praten. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat ik me nu goed voel, wetende dat het binnenkort over zal zijn en bij hem waarschijnlijk nog de hoop dat het nog goed komt. Toch zegt hij vaak mijn beslissing te respecteren omdat hij juist weet en beseft dat hij te ver is gegaan. We hebben volgende week nog een uitje staan met zn 4en. Die stond al voor de ruzie gepland. Ik moet eerlijk zeggen dat ik vaak twijfels heb. Vooral als hij zegt dat ik nu weet wat ik heb....wat we hebben....dat hij het nooit meer zal doen.....dat hij niet zonder mij kan....end. maar blijf mezelf herhalen dat die gevoel tijdelijk is en dat het voor hem binnen aantal weken weer hetzelfde zal zijn. Ik blijf mezelf herhalen dat hij gewoon te ver is gegaan en dat ik niet spijt wil hebben van het wel blijven. Ik heb gelukkig veel steun van mn vriendinnen die mij steeds herinneren aan al eerdere spijt betuigingen van man en hoe het altijd weer hetzelfde wordt.
Ik blijft voorlopig in ons huis met de kids en hij zal dan elders gaan. Ik ben ook erachter gekomen dat ik al ingeschreven stond bij een woningstichting en dus hetzelfde nummer kon gebruiken. Ik had me al 2 jaar geleden ingeschreven maar nooit meer ingelogd, ik dacht dat het al vervallen was.
We hebben de kinderen inmiddels verteld dat we gaan scheiden. Dochter was erg verdrietig , mijn zoontje lijkt hier minder van bewust en "lijkt" het allemaal wat makkelijker te kunnen hebben. Mijn man probeert wel steeds zijn best te doen om alles weer goed te maken. Zegt nog vaak sorry en dat hij dit nooit meer zal doen. Ook vraagt hij mij steeds om hem niet te laten vallen. We gaan (nog) gelukkig goed met elkaar om en kunnen nu blijkbaar wel normaal met elkaar praten. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat ik me nu goed voel, wetende dat het binnenkort over zal zijn en bij hem waarschijnlijk nog de hoop dat het nog goed komt. Toch zegt hij vaak mijn beslissing te respecteren omdat hij juist weet en beseft dat hij te ver is gegaan. We hebben volgende week nog een uitje staan met zn 4en. Die stond al voor de ruzie gepland. Ik moet eerlijk zeggen dat ik vaak twijfels heb. Vooral als hij zegt dat ik nu weet wat ik heb....wat we hebben....dat hij het nooit meer zal doen.....dat hij niet zonder mij kan....end. maar blijf mezelf herhalen dat die gevoel tijdelijk is en dat het voor hem binnen aantal weken weer hetzelfde zal zijn. Ik blijf mezelf herhalen dat hij gewoon te ver is gegaan en dat ik niet spijt wil hebben van het wel blijven. Ik heb gelukkig veel steun van mn vriendinnen die mij steeds herinneren aan al eerdere spijt betuigingen van man en hoe het altijd weer hetzelfde wordt.
Ik blijft voorlopig in ons huis met de kids en hij zal dan elders gaan. Ik ben ook erachter gekomen dat ik al ingeschreven stond bij een woningstichting en dus hetzelfde nummer kon gebruiken. Ik had me al 2 jaar geleden ingeschreven maar nooit meer ingelogd, ik dacht dat het al vervallen was.
zaterdag 25 oktober 2014 07:56
dat doe je goed,
al die twijfels horen erbij, je kunt inderdaad nu beter vertrouwen op alles dat ooit gebeurd is.
Als hij zich wil 'bewijzen' en echt wilt veranderen kan dat ook 'op afstand'.. Nu moet je aan jezelf denken en rust voor de kinderen behouden, zo goed als kan dan....want het blijft een verdrietige situatie. maar je doet het echt goed hoor!
al die twijfels horen erbij, je kunt inderdaad nu beter vertrouwen op alles dat ooit gebeurd is.
Als hij zich wil 'bewijzen' en echt wilt veranderen kan dat ook 'op afstand'.. Nu moet je aan jezelf denken en rust voor de kinderen behouden, zo goed als kan dan....want het blijft een verdrietige situatie. maar je doet het echt goed hoor!
zaterdag 25 oktober 2014 09:36
Moeilijke situatie joh! Maar wel heel moedig dat je deze stappen nu zet. En fijn dat hij (tot nu toe) meewerkt en bereid is om jou met de kinderen in het huis te laten wonen.
En inderdaad, mocht manlief echt het licht hebben gezien, dan kan hij dat ook bewijzen als hij straks op zichzelf woont. Heb jij eindelijk je ruimte en je rust. En kan hij eerst mooi leren om wat zelfstandiger te worden met het huishouden en de administratie.
En inderdaad, mocht manlief echt het licht hebben gezien, dan kan hij dat ook bewijzen als hij straks op zichzelf woont. Heb jij eindelijk je ruimte en je rust. En kan hij eerst mooi leren om wat zelfstandiger te worden met het huishouden en de administratie.
zaterdag 25 oktober 2014 09:53
Het nadeel is vaak dat als iemand je grenzen te vaak is over gegaan dat je gevoel weg is. Zelfs al zou je nu weer bij hem blijven dan is het uit medelijden of voor je kinderen maar niet voor je zelf. Houden van heeft grenzen en bij elk kunstje die je partner je flikt gaat daar iets van af tot er niets meer over.
In die gedachte kun je rust vinden maar maak niet de vergissing die veel vrouwen maken na een scheiding als de man besluit in he offensief te gaan. Ik lees vaak over vrouwen die van alles pikken om de boel niet te laten escaleren en daarmee leveren ze dat gevoel voor vrijheid meteen in. Bij iedere rotstreek, bedreiging, gezeik over de kinderen er ook meteen vol tegen in gaan.
Veel vrouwen laten zich leiden door angst of volstrekt misplaatst gevoel van loyaliteit of schuld hoe de nader zich ook misdraagt.
Hij heeft dit alles aan zich zelf te danken en vertel hem ook dat je het jammer vindt maar dit voor hem ook een moment kan zijn voor een nieuwe start. Dat het nooit meer goed komt en dat de tijd voorbij is dat je voor gedrag zal zwichten, sterker nog, als hij het je lastig maakt dat je werkelijk alles zal aangrijpen om het hem nog lastiger te maken omdat er bij jouw ook nog veel woede zit over zijn gedrag. Dat je dat gevoel niet op hem wil loslaten maar dat je het wel kan als hij je daar toe dwingt.
Dit zijn dingen die je rustig kan zeggen zodat het wel tot hem doordringt dat de tijd van spelletjes voorbij is. Vrouwen denken vaak dat ze geen invloed hebben in hoe het verloop zal gaan maar laat je niets afpakken meer.
Dit is je kans op een nieuw leven en hoe leuk dat wordt ligt aan hoe je vanaf nu met hem omgaat. Dus geen gezeur over, hij mag de tafel houden als ik maar van hem af bent want daar mee ze je bij hem een mechanisme in werking waardoor hij weer gaat kijken waar de grenzen liggen, dat heeft hij namelijk jullie hele huwelijk ook al gedaan en die eigenschap is niet bij hem veranderd en gaat ook niet meer veranderen.
In die gedachte kun je rust vinden maar maak niet de vergissing die veel vrouwen maken na een scheiding als de man besluit in he offensief te gaan. Ik lees vaak over vrouwen die van alles pikken om de boel niet te laten escaleren en daarmee leveren ze dat gevoel voor vrijheid meteen in. Bij iedere rotstreek, bedreiging, gezeik over de kinderen er ook meteen vol tegen in gaan.
Veel vrouwen laten zich leiden door angst of volstrekt misplaatst gevoel van loyaliteit of schuld hoe de nader zich ook misdraagt.
Hij heeft dit alles aan zich zelf te danken en vertel hem ook dat je het jammer vindt maar dit voor hem ook een moment kan zijn voor een nieuwe start. Dat het nooit meer goed komt en dat de tijd voorbij is dat je voor gedrag zal zwichten, sterker nog, als hij het je lastig maakt dat je werkelijk alles zal aangrijpen om het hem nog lastiger te maken omdat er bij jouw ook nog veel woede zit over zijn gedrag. Dat je dat gevoel niet op hem wil loslaten maar dat je het wel kan als hij je daar toe dwingt.
Dit zijn dingen die je rustig kan zeggen zodat het wel tot hem doordringt dat de tijd van spelletjes voorbij is. Vrouwen denken vaak dat ze geen invloed hebben in hoe het verloop zal gaan maar laat je niets afpakken meer.
Dit is je kans op een nieuw leven en hoe leuk dat wordt ligt aan hoe je vanaf nu met hem omgaat. Dus geen gezeur over, hij mag de tafel houden als ik maar van hem af bent want daar mee ze je bij hem een mechanisme in werking waardoor hij weer gaat kijken waar de grenzen liggen, dat heeft hij namelijk jullie hele huwelijk ook al gedaan en die eigenschap is niet bij hem veranderd en gaat ook niet meer veranderen.
zaterdag 25 oktober 2014 12:27
Dankjewel voor je bemoedigende woorden. Het gevoel dat hij steeds beetje bij beetje mijn affectie /liefde en respect voor hem beschadigd en inderdaad liefde heeft ook zijn grenzen. Ik moet dat ook leren. Als ik door gaat met de relatie is uit medelijden en schuldgevoel naar hem toe maar niet uit liefde.
zaterdag 25 oktober 2014 15:07
quote:meamore schreef op 25 oktober 2014 @ 02:14:
...
Ik blijft voorlopig in ons huis met de kids en hij zal dan elders gaan. Ik ben ook erachter gekomen dat ik al ingeschreven stond bij een woningstichting en dus hetzelfde nummer kon gebruiken. Ik had me al 2 jaar geleden ingeschreven maar nooit meer ingelogd, ik dacht dat het al vervallen was.
Okay, ik hoop dat jullie er zo uitkomen en hij inderdaad doet wat hij zegt en echt op zoek gaat. Die van mij deed dat namelijk niet, want hij was ervan overtuigd dat het weer goed zou komen en reeg de ene loze belofte aan de andere leugen. Toen het in zijn ogen onbestaanbare scenario dat ik van hem weg wilde echt door leek te gaan was het gedaan met de zoete broodjes.
Ik kan mijn situatie natuurlijk niet 1-op-1 op de jouwe projecteren, maar ik lees bij deze man signalen waar je goed op moet gaan letten. Zorg dat je zeker weet dat hij écht op zoek gaat naar woningen en blijf zelf ook reageren en moeite doen want ik ben bang dat hij gaat rekken en misschien zelfs dat hij een heel ander register open trekt op het moment dat duidelijk wordt dat hij zijn zin niet krijgt. Hou je taai!
...
Ik blijft voorlopig in ons huis met de kids en hij zal dan elders gaan. Ik ben ook erachter gekomen dat ik al ingeschreven stond bij een woningstichting en dus hetzelfde nummer kon gebruiken. Ik had me al 2 jaar geleden ingeschreven maar nooit meer ingelogd, ik dacht dat het al vervallen was.
Okay, ik hoop dat jullie er zo uitkomen en hij inderdaad doet wat hij zegt en echt op zoek gaat. Die van mij deed dat namelijk niet, want hij was ervan overtuigd dat het weer goed zou komen en reeg de ene loze belofte aan de andere leugen. Toen het in zijn ogen onbestaanbare scenario dat ik van hem weg wilde echt door leek te gaan was het gedaan met de zoete broodjes.
Ik kan mijn situatie natuurlijk niet 1-op-1 op de jouwe projecteren, maar ik lees bij deze man signalen waar je goed op moet gaan letten. Zorg dat je zeker weet dat hij écht op zoek gaat naar woningen en blijf zelf ook reageren en moeite doen want ik ben bang dat hij gaat rekken en misschien zelfs dat hij een heel ander register open trekt op het moment dat duidelijk wordt dat hij zijn zin niet krijgt. Hou je taai!
zaterdag 25 oktober 2014 15:31
quote:waterplant schreef op 25 oktober 2014 @ 09:53:
... maak niet de vergissing die veel vrouwen maken na een scheiding als de man besluit in he offensief te gaan. Ik lees vaak over vrouwen die van alles pikken om de boel niet te laten escaleren en daarmee leveren ze dat gevoel voor vrijheid meteen in. ...
Veel vrouwen laten zich leiden door angst of volstrekt misplaatst gevoel van loyaliteit of schuld hoe de nader zich ook misdraagt.
...
Dus geen gezeur over, hij mag de tafel houden als ik maar van hem af bent want daar mee ze je bij hem een mechanisme in werking waardoor hij weer gaat kijken waar de grenzen liggen, dat heeft hij namelijk jullie hele huwelijk ook al gedaan en die eigenschap is niet bij hem veranderd en gaat ook niet meer veranderen.
Oeh, vinger op de zere plek (voor mij). Die van die tafel heb ik letterlijk uit mijn strot gekregen Resultaat was juist eindeloos gedoe om de spullen, want dat was voor hem weer een ingang.
Verder inderdaad een hoop energie gestoken in conflict-management tegen de klippen op om "het maar niet te laten escaleren". Blijkbaar was mijn definitie van "escaleren" niet helemaal waterpas want ik zie nu nog beelden van de laatste dagen in één huis in mijn nachtmerries die ik destijds geslikt heb "om het maar rustig te houden". Bij ons was "rustig" als hij een nacht niet krijsend op de trap stond, mijn bed niet had ondergepist en geen overdosis oostblok-spierverslappers had geslikt.
Oftewel: welke grenzen?
... maak niet de vergissing die veel vrouwen maken na een scheiding als de man besluit in he offensief te gaan. Ik lees vaak over vrouwen die van alles pikken om de boel niet te laten escaleren en daarmee leveren ze dat gevoel voor vrijheid meteen in. ...
Veel vrouwen laten zich leiden door angst of volstrekt misplaatst gevoel van loyaliteit of schuld hoe de nader zich ook misdraagt.
...
Dus geen gezeur over, hij mag de tafel houden als ik maar van hem af bent want daar mee ze je bij hem een mechanisme in werking waardoor hij weer gaat kijken waar de grenzen liggen, dat heeft hij namelijk jullie hele huwelijk ook al gedaan en die eigenschap is niet bij hem veranderd en gaat ook niet meer veranderen.
Oeh, vinger op de zere plek (voor mij). Die van die tafel heb ik letterlijk uit mijn strot gekregen Resultaat was juist eindeloos gedoe om de spullen, want dat was voor hem weer een ingang.
Verder inderdaad een hoop energie gestoken in conflict-management tegen de klippen op om "het maar niet te laten escaleren". Blijkbaar was mijn definitie van "escaleren" niet helemaal waterpas want ik zie nu nog beelden van de laatste dagen in één huis in mijn nachtmerries die ik destijds geslikt heb "om het maar rustig te houden". Bij ons was "rustig" als hij een nacht niet krijsend op de trap stond, mijn bed niet had ondergepist en geen overdosis oostblok-spierverslappers had geslikt.
Oftewel: welke grenzen?
zaterdag 25 oktober 2014 17:07
Ik lees best vaak dat vrouwen het, net als jij "netjes en rustig" willen afhandelen met als gevolg dat ze tot in de lengte der dagen bang blijven voor hun ex. Mensen zoals de man van to uit jouw ex hebben maar voor een ding respect en dat is iemand die nog enger zijn dan zij zelf.
Maak ook duidelijk dat je bereid bent om ongekend ver te gaan om van hem af te komen. Je hoeft niet in details te treden en zeg het altijd op een rustige manier maar altijd met een stem da je het meent. Er worden zoveel vrouwen bedreigd gechanteerd en mishandeld dat het te absurd voor woorden is.
Het gevolg is dat je helemaal nooit van zo iemand afkomt en hij je leven nog meer bepaald na de scheiding dan tijdens je relatie. Dat gaat niet alleen ten koste van je zelf maar ook van je kinderen. Als iemand oorlog wil dan is het ook oorlog. Je kunt een nette scheiding alleen aangaan met iemand die voor rede vatbaar is en net als jij de kinderen het belangrijkst vindt.
Bij het eerste teken van agressie is het al belangrijk dat je laat merken dat je niet bang bent en dat er met jou niet te spotten valt. Ik heb een keer een klap gehad van een vriendje en ik heb hem veel harder terug geslagen met de mededeling dat ik hem zou doodslaan als hij ooit nog een vinger naar mij uit zou steken en dat hij beter mijn huis uit kon gaan. Razend was ik. Geen schreeuwen of gillen maar oh wat meende ik het.
Ik hoop echt dat dit sommige vrouwen aan het denken zet. Dit is geen oproep tot geweld maar wel om je zelf en je kinderen te beschermen en op te komen voor je rechten om een vrij mens te mogen zijn zonder over je schouder te hoeven kijken.
Maak ook duidelijk dat je bereid bent om ongekend ver te gaan om van hem af te komen. Je hoeft niet in details te treden en zeg het altijd op een rustige manier maar altijd met een stem da je het meent. Er worden zoveel vrouwen bedreigd gechanteerd en mishandeld dat het te absurd voor woorden is.
Het gevolg is dat je helemaal nooit van zo iemand afkomt en hij je leven nog meer bepaald na de scheiding dan tijdens je relatie. Dat gaat niet alleen ten koste van je zelf maar ook van je kinderen. Als iemand oorlog wil dan is het ook oorlog. Je kunt een nette scheiding alleen aangaan met iemand die voor rede vatbaar is en net als jij de kinderen het belangrijkst vindt.
Bij het eerste teken van agressie is het al belangrijk dat je laat merken dat je niet bang bent en dat er met jou niet te spotten valt. Ik heb een keer een klap gehad van een vriendje en ik heb hem veel harder terug geslagen met de mededeling dat ik hem zou doodslaan als hij ooit nog een vinger naar mij uit zou steken en dat hij beter mijn huis uit kon gaan. Razend was ik. Geen schreeuwen of gillen maar oh wat meende ik het.
Ik hoop echt dat dit sommige vrouwen aan het denken zet. Dit is geen oproep tot geweld maar wel om je zelf en je kinderen te beschermen en op te komen voor je rechten om een vrij mens te mogen zijn zonder over je schouder te hoeven kijken.
dinsdag 28 oktober 2014 01:39
Hallo allemaal,
ben inmiddels naar de psy geweest. Was erg heftig, ik was erg gespannen daarvoor en stortte zowat in bij dit eerste gesprek. Ik moest een beetje gaan vertellen over mezelf en ook beetje van mn jeugd en natuurlijk over thuis. Om verhaal kort te maken; psy vond het toch belangrijk om traject in te gaan. Hij zei meteen al het gevoel te hebben dat ik niet op tijd hulp vraag en mezelf in de achtergrond zet. Hij zei dat het blijkbaar een patroon is die in ieder geval in kaart gebracht moest worden en het leifst doorbroken.
Het heeft mj veel aan het denken gezet...en hoe meer ik over mijn man dacht hoe bozer ik werd. Ik heb hem vandaag op een rustige manier uitgelegd dat dit niet zo verder kan....en dat ik wil dat hij zo snel mogelijk een plek zoek om te vertrekken. Hij had nog geen poging gedaan om dit te doen en ik wil niet onder 1 dak leven met een man waarmee ik eigenlijk al emotioneel gescheiden van ben.
Hij zei dit zo snel mogelijk te gaan regelen.
ben inmiddels naar de psy geweest. Was erg heftig, ik was erg gespannen daarvoor en stortte zowat in bij dit eerste gesprek. Ik moest een beetje gaan vertellen over mezelf en ook beetje van mn jeugd en natuurlijk over thuis. Om verhaal kort te maken; psy vond het toch belangrijk om traject in te gaan. Hij zei meteen al het gevoel te hebben dat ik niet op tijd hulp vraag en mezelf in de achtergrond zet. Hij zei dat het blijkbaar een patroon is die in ieder geval in kaart gebracht moest worden en het leifst doorbroken.
Het heeft mj veel aan het denken gezet...en hoe meer ik over mijn man dacht hoe bozer ik werd. Ik heb hem vandaag op een rustige manier uitgelegd dat dit niet zo verder kan....en dat ik wil dat hij zo snel mogelijk een plek zoek om te vertrekken. Hij had nog geen poging gedaan om dit te doen en ik wil niet onder 1 dak leven met een man waarmee ik eigenlijk al emotioneel gescheiden van ben.
Hij zei dit zo snel mogelijk te gaan regelen.
