Relaties
alle pijlers
Eis ik teveel?
dinsdag 21 oktober 2014 23:37
Goedenavond!
Lees al een tijdje mee hier maar toch zelf een account aangemaakt omdat ik een beetje met iets zit ..
Ik ben al 1,5 jaar samen met mijn vriend, hij is 22 en ik 18. De liefde zit opzich wel goed, alhoewel we de laatste tijd vaak discussies hebben over vanalles en nog wat.. Daarnaast verschillen we ook in een paar dingen, wat vooral bij mij toch een soort van twijfel oproept maar ik me daar toch soms schuldig om voel want hij is echt heel lief. Dan bedoel ik dingen zoals:
- niveauverschil, ik studeer nu aan de Universiteit en hij is bezig met een mbo-opleiding. Ik ben bijvoorbeeld ook echt een taal-nazi terwijl hij vrijwel altijd met spelfouten schrijft en op whatsapp begrijp ik hem soms ook niet ..
- ambitieverschil. Dit heeft weer te maken met bovenstaande. Ik vind studeren en kennis opdoen heel belangrijk en wil ook -als alles goed gaat- een eigen praktijk oprichten later. Hij leeft meer onder het motto van "nu". Dat is natuurlijk ook wel goed maarja, fantaseren over de toekomst samen gaat moeilijk nu..
- zelfstandigheid. Ik ben al klaar om op mezelf te wonen en al op zoek naar een kamer maar hij woont nog bij zijn moeder en wil pas over een paar jaar uit huis.
- geld. Ik werk naast mijn studie parttime en zorg ervoor dat ik altijd wel wat spaargeld heb. Hij is laatst op vakantie geweest en heeft AL z'n geld opgemaakt.. Wel cadeautjes voor mij gekocht, heel lief natuurlijk! Alleen hij is nu al 3 maanden terug en ik ben degene die betaalt als we uiteten gaan of de popcorn als we naar de bios gaan.. Ik vind dit niet erg en voel me ook een beetje als een zeur maar toch knaagt het wel.. Hij leent nu geld van zijn moeder om met het OV naar school te gaan. Ik heb een maand geleden van mijn spaargeld een scooter gekocht en ik ben dus degene die hem steeds ophaalt, of ik breng hem in de ochtend naar school toe terwijl hij nog nooit iets van benzine voor me heeft betaald omdat hij dus geen geld heeft. Ik ben bijvoorbeeld ook nu bezig met mijn rijbewijs en hij niet.
Soms betrap ik mezelf erop dat ik verlang naar iemand waar ik tegenop kan kijken, waar ik diepe gesprekken mee kan voeren. Maar dan voel ik me weer schuldig tegenover mijn vriend want hij doet echt zijn best en hij zegt ook soms dat hij het gevoel heeft dat ik toch iets anders zoek. We kunnen zo goed lachen samen en krijg vlinders als ik hem zie, maar toch blijft dit gevoel aan me knagen..
Bedankt voor het lezen en tips etc zijn heel erg welkom!
Lees al een tijdje mee hier maar toch zelf een account aangemaakt omdat ik een beetje met iets zit ..
Ik ben al 1,5 jaar samen met mijn vriend, hij is 22 en ik 18. De liefde zit opzich wel goed, alhoewel we de laatste tijd vaak discussies hebben over vanalles en nog wat.. Daarnaast verschillen we ook in een paar dingen, wat vooral bij mij toch een soort van twijfel oproept maar ik me daar toch soms schuldig om voel want hij is echt heel lief. Dan bedoel ik dingen zoals:
- niveauverschil, ik studeer nu aan de Universiteit en hij is bezig met een mbo-opleiding. Ik ben bijvoorbeeld ook echt een taal-nazi terwijl hij vrijwel altijd met spelfouten schrijft en op whatsapp begrijp ik hem soms ook niet ..
- ambitieverschil. Dit heeft weer te maken met bovenstaande. Ik vind studeren en kennis opdoen heel belangrijk en wil ook -als alles goed gaat- een eigen praktijk oprichten later. Hij leeft meer onder het motto van "nu". Dat is natuurlijk ook wel goed maarja, fantaseren over de toekomst samen gaat moeilijk nu..
- zelfstandigheid. Ik ben al klaar om op mezelf te wonen en al op zoek naar een kamer maar hij woont nog bij zijn moeder en wil pas over een paar jaar uit huis.
- geld. Ik werk naast mijn studie parttime en zorg ervoor dat ik altijd wel wat spaargeld heb. Hij is laatst op vakantie geweest en heeft AL z'n geld opgemaakt.. Wel cadeautjes voor mij gekocht, heel lief natuurlijk! Alleen hij is nu al 3 maanden terug en ik ben degene die betaalt als we uiteten gaan of de popcorn als we naar de bios gaan.. Ik vind dit niet erg en voel me ook een beetje als een zeur maar toch knaagt het wel.. Hij leent nu geld van zijn moeder om met het OV naar school te gaan. Ik heb een maand geleden van mijn spaargeld een scooter gekocht en ik ben dus degene die hem steeds ophaalt, of ik breng hem in de ochtend naar school toe terwijl hij nog nooit iets van benzine voor me heeft betaald omdat hij dus geen geld heeft. Ik ben bijvoorbeeld ook nu bezig met mijn rijbewijs en hij niet.
Soms betrap ik mezelf erop dat ik verlang naar iemand waar ik tegenop kan kijken, waar ik diepe gesprekken mee kan voeren. Maar dan voel ik me weer schuldig tegenover mijn vriend want hij doet echt zijn best en hij zegt ook soms dat hij het gevoel heeft dat ik toch iets anders zoek. We kunnen zo goed lachen samen en krijg vlinders als ik hem zie, maar toch blijft dit gevoel aan me knagen..
Bedankt voor het lezen en tips etc zijn heel erg welkom!
woensdag 22 oktober 2014 02:25
Ik heb het over in het algemeen, jij noemt uitzonderingen.
Overal is wel een of meedere uitzonderingen te vinden.
Ik kan me niet voorstellen dat je geen enkele verbanden ziet.
Loop een dag door een vmbo school en observeer de scholieren, ga de dag erna naar een gymnasium. Vele zaken zijn hetzelfde of vergelijkbaar, zeker, maar er zijn zeker ook bepaalde verschillen. Wederom in het algemeen, ik heb het hier niet over afzonderlijke gevallen.
Ik respecteer je mening, ik probeer het alleen te begrijpen.
Overal is wel een of meedere uitzonderingen te vinden.
Ik kan me niet voorstellen dat je geen enkele verbanden ziet.
Loop een dag door een vmbo school en observeer de scholieren, ga de dag erna naar een gymnasium. Vele zaken zijn hetzelfde of vergelijkbaar, zeker, maar er zijn zeker ook bepaalde verschillen. Wederom in het algemeen, ik heb het hier niet over afzonderlijke gevallen.
Ik respecteer je mening, ik probeer het alleen te begrijpen.
woensdag 22 oktober 2014 02:32
Anders tegen zaken aankijken: mensen die een lagere opleiding genoten hebben, wensen doorgaans ook op vrij jonge leeftijd gezinnen te stichten. Academici hebben vaak eerst nog een andere prioriteit: in bepaalde mate carriere maken en later aan kinderen beginnen. Er wordt anders gekeken naar wat bij welke leeftijd past. Vriendinnen van mij die mbo gedaan hebben werden met 23 gevraagd wanneer ze de ware nou eens zouden vinden en zouden gaan trouwen/kinderen krijgen. Bij de meiden waarmee ik op de uni zat, kwamen die vragen pas rond hun 28e/30e. Mij werd ook gezegd aach nu al een relatie (ik was 24)! Je bent nog zo jong! Andere verwachtingen. Dit is maar een voorbeeld en geldt natuurlijk niet voor iedereen.
woensdag 22 oktober 2014 02:36
Ik probeer jouw mening ook te begrijpen. Ik kom in mijn dagelijks leven alle soorten mensen tegen. Nog nooit heb ik op basis van gesprekken een onderscheid kunnen maken tussen diploma's.
Mijn partner heeft ook geen hoger onderwijs genoten, maar kan wel een discussie voeren over de sluier van onwetendheid van John Rawls.
Mijn partner heeft ook geen hoger onderwijs genoten, maar kan wel een discussie voeren over de sluier van onwetendheid van John Rawls.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 22 oktober 2014 02:41
Ik heb dat ook gezien in mijn relatie destijds.
'Schoonfamilie' en ex vonden dat ik met 24 aan de man moest en dachten serieus richting trouwen. Ik schrok me wezenloos toen ik dat hoorde. Waren ik en mijn (ex)studiegenoten nog helemaal niet mee bezig, vonden trouwen iets voor als je 30 was.
Beide meningen hadden aanhangers (riepen verschillende reacties op), maar er was wel in het algemeen een duidelijk verschil. Mensen met hogere opleiding vonden me nog veel te jong, met een lagere opleiding vonden het ook tijd worden om te trouwen. De verwachtingen waren simpelweg anders.
'Schoonfamilie' en ex vonden dat ik met 24 aan de man moest en dachten serieus richting trouwen. Ik schrok me wezenloos toen ik dat hoorde. Waren ik en mijn (ex)studiegenoten nog helemaal niet mee bezig, vonden trouwen iets voor als je 30 was.
Beide meningen hadden aanhangers (riepen verschillende reacties op), maar er was wel in het algemeen een duidelijk verschil. Mensen met hogere opleiding vonden me nog veel te jong, met een lagere opleiding vonden het ook tijd worden om te trouwen. De verwachtingen waren simpelweg anders.
woensdag 22 oktober 2014 02:46
Hier juist niet. Meiden waarmee ik op de universiteit zat/zit willen nu (26 jaar) allemaal kinderen. Mensen met een "lagere opleiding" weten dat het leven duur is, en willen eerst een financiële buffer.
Ik heb sinds mijn 21ste een vaste relatie en heb nog nooit iemand "je bent nog zo jong, ach zo vroeg" horen zeggen.
Misschien is het te wijten aan onze leefomgeving .
Ik heb sinds mijn 21ste een vaste relatie en heb nog nooit iemand "je bent nog zo jong, ach zo vroeg" horen zeggen.
Misschien is het te wijten aan onze leefomgeving .
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 22 oktober 2014 02:51
woensdag 22 oktober 2014 02:57
Oke ik begin het denk ik te begrijpen. Jij lijkt meer naar de mensen om je heen te kijken, ik kijk meer vanuit een groter perspectief en meer in het algemeen. Ik kijk meer naar bepaalde (mogelijke) verbanden/overeenkomsten in de ene denkbeeldige groep en de andere en jij juist meer naar de diversiteit in het geheel.
Denk dat voor beiden wel wat te zeggen valt en ik zie je punt nu. Maar neemt voor mij nog niet geheel weg dat er globaal gezien verschillen zijn die lijken paralel te lopen met opleiding (in vele sociaal wetenschappelijke artikelen gebeurt dit ook: fenomeen x komt beduidend vaker voor bij mensen met opleidingsniveau y en veel minder bij niveau z). Er zijn echter vele factoren die bepaalde zaken kunnen verklaren. Toch lijkt vanuit mijn vakgebied en studies die ik gelezen heb opleiding vaak een van de factoren te zijn.
Je hebt zeker in interessant perspectief, ik laat mijn gedachten er nog eens over gaan.
Denk dat voor beiden wel wat te zeggen valt en ik zie je punt nu. Maar neemt voor mij nog niet geheel weg dat er globaal gezien verschillen zijn die lijken paralel te lopen met opleiding (in vele sociaal wetenschappelijke artikelen gebeurt dit ook: fenomeen x komt beduidend vaker voor bij mensen met opleidingsniveau y en veel minder bij niveau z). Er zijn echter vele factoren die bepaalde zaken kunnen verklaren. Toch lijkt vanuit mijn vakgebied en studies die ik gelezen heb opleiding vaak een van de factoren te zijn.
Je hebt zeker in interessant perspectief, ik laat mijn gedachten er nog eens over gaan.
woensdag 22 oktober 2014 03:07
Het feit dat jouw leefomgeving zo anders lijkt dan de mijne terwijl we redelijk vergelijkbare opleidingen hebben genoten (1 master en een tweede bachelor), schijnt er natuurlijk wel een ander licht op.
Geeft reden te geloven dat de plek waar ik ben opgegroeid daarin meer meespeelt dan opleiding (limburg is gemiddeld genomen wat conservatiever, mensen met hogere opleidingen trekken er weg). Of geen van beiden wie weet.
Ik heb mijn mening nog niet verworpen (vind bepaalde dingen nog te sterk om toevallig te zijn), maar ik ga hier echt eens over nadenken. Thanks!
Geeft reden te geloven dat de plek waar ik ben opgegroeid daarin meer meespeelt dan opleiding (limburg is gemiddeld genomen wat conservatiever, mensen met hogere opleidingen trekken er weg). Of geen van beiden wie weet.
Ik heb mijn mening nog niet verworpen (vind bepaalde dingen nog te sterk om toevallig te zijn), maar ik ga hier echt eens over nadenken. Thanks!
woensdag 22 oktober 2014 06:15
Uit ervaring kan ik je melden dat iemand ver onder je niveau op de lange termijn niet gaat werken. Heb je wel genoeg zelfvertrouwen om te weten wat je waard bent? Er zijn mensen die pas op hun 30e aan een serieuze relatie beginnen. Je hebt tijd genoeg. Je klinkt als een ambitieuze dame die het ver gaat schoppen. Daar heb je een man bij nodig die je daarin ondersteunt en die bij de wereld past waarin je gaat verkeren.
woensdag 22 oktober 2014 06:40
woensdag 22 oktober 2014 07:34
Anna ik ben het wel deels met je eens, maar ik vind het verschil HBO en universiteit echt miniem. In beide gevallen woon je vaak als student op kamers en ben je pas rond je 22e klaar met je opleiding. MBO en uni vind ik wel een groot verschil, en als TO daar nu al zo tegenaan loopt acht ik de kans dat ze over vier jaar nog samen zijn miniem. Saar, aan jou de keus of je nog zo lang wilt worstelen of niet...
woensdag 22 oktober 2014 07:51
To, je verhaal is herkenbaar. Bij mij en mijn ex was ook dat soort irritaties dat de doorslag gaf. Mijn ex vond ik in bepaalde opzichten nog erg puberaal, terwijl ik op dat moment juist op mezelf ging wonen en volwassen aan het worden was.
Rond de tijd dat het echt niet meer liep, leerde ik mijn huidige vriend kennen en merkte ik het verschil. Bij mijn ex was het leuk om 'verkering' te hebben en leuke dingen mee te doen. Met mijn huidige vriend heb ik een gelijkwaardige relatie.
Rond de tijd dat het echt niet meer liep, leerde ik mijn huidige vriend kennen en merkte ik het verschil. Bij mijn ex was het leuk om 'verkering' te hebben en leuke dingen mee te doen. Met mijn huidige vriend heb ik een gelijkwaardige relatie.
woensdag 22 oktober 2014 08:05
Ik denk dat verschillen tussen opleidingsniveaus je ook meer op zullen vallen als zelf meer tot een bepaald stereotype behoort. Ik ben (al zeg ik het zelf) een heel stereotypisch universitair student: veel boekenkennis, altijd in discussie en ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik had moeten gaan doen als ik niet had kunnen studeren. Hiermee omschrijf ik vast niet erg goed waar veel mensen aan denken bij de stereotype student, maar ik hoop dat jullie me dat kunnen vergeven.
Anyway, ik denk wel degelijk verschillen te zien tussen HBO en WO. En ik oordeel daar niet over, maar ik constateer gewoon dat ze er zijn. Wat op zich ook niet heel gek is, want het HBO zou meer praktijkgerichte mensen aan moeten trekken, en het WO meer theoriegerichte mensen. Maar nogmaals, ik denk dat het zien van die verschillen ook gerelateerd is aan hoe sterk je je identificeert met je eigen opleidingsniveau. Waarmee ik enkel bedoel te zeggen dat het universitaire klimaat mij heel goed past, en dat ik soms mensen om me heen zie bij wie ik denk dat dat minder zo is.
Anyway, ik denk wel degelijk verschillen te zien tussen HBO en WO. En ik oordeel daar niet over, maar ik constateer gewoon dat ze er zijn. Wat op zich ook niet heel gek is, want het HBO zou meer praktijkgerichte mensen aan moeten trekken, en het WO meer theoriegerichte mensen. Maar nogmaals, ik denk dat het zien van die verschillen ook gerelateerd is aan hoe sterk je je identificeert met je eigen opleidingsniveau. Waarmee ik enkel bedoel te zeggen dat het universitaire klimaat mij heel goed past, en dat ik soms mensen om me heen zie bij wie ik denk dat dat minder zo is.
That's a fine looking high horse
woensdag 22 oktober 2014 08:32
quote:DorothyParker schreef op 22 oktober 2014 @ 01:54:
Krijg echt de kriebels van het woord "niveau". Ik heb zelf 2 masters, maar ik geloof echt niet dat een diploma iets zegt over iemands kennis of denkwijze.
Ik geloof ook niet dat iemand "anders" is. Niet dankzij diploma. Niet dankzij leefomgeving.
En ik krijg de kriebels van mensen die denken dat iedereen hetzelfde niveau heeft. een diploma zegt nIet alles, wel iets. Op je 22e nog moeten beginnen aan het MBO is een teken aan de wand: dan is er ergens de afgelopen 6 jaar iefs heel erg mis gegaan.
Uiteraard zijn er LOI bouwvakkers die in hun keet diepfilosofische gesprekken voeren en universitair opgeleide mensen die niet kunnen spellen. Maar het zijn uitzonderingen. En over het algemeen kun je wel zeggen dat er een verschil in niveau is.
En ik snap heel goed dat TO niet zit te wachten op zo'n niveau verschil. Want dat bepaalt je hele toekomstbeeld. Hij gaat niet opeens heel anders met geld om, dus dat zij het meerendeel binnenbrengt en hij hef zomaar uitgeeft, dat gaat waarschijnlijk zo blijven. Hij gaat ook niet opeens heel initiatiefrijk en zelfstandig worden, dus zij zal dingen moeten blijven regelen zoals dat halen en brengen en zorgen dat ze verder komen in het leven. Dus ja, ik kan me heel goed voorstellen dat dat niet is wat je wil. Dat komt inderdaad door niveauverschil en daf mag ze best benoemen zonder half gestenigd te worden.
Krijg echt de kriebels van het woord "niveau". Ik heb zelf 2 masters, maar ik geloof echt niet dat een diploma iets zegt over iemands kennis of denkwijze.
Ik geloof ook niet dat iemand "anders" is. Niet dankzij diploma. Niet dankzij leefomgeving.
En ik krijg de kriebels van mensen die denken dat iedereen hetzelfde niveau heeft. een diploma zegt nIet alles, wel iets. Op je 22e nog moeten beginnen aan het MBO is een teken aan de wand: dan is er ergens de afgelopen 6 jaar iefs heel erg mis gegaan.
Uiteraard zijn er LOI bouwvakkers die in hun keet diepfilosofische gesprekken voeren en universitair opgeleide mensen die niet kunnen spellen. Maar het zijn uitzonderingen. En over het algemeen kun je wel zeggen dat er een verschil in niveau is.
En ik snap heel goed dat TO niet zit te wachten op zo'n niveau verschil. Want dat bepaalt je hele toekomstbeeld. Hij gaat niet opeens heel anders met geld om, dus dat zij het meerendeel binnenbrengt en hij hef zomaar uitgeeft, dat gaat waarschijnlijk zo blijven. Hij gaat ook niet opeens heel initiatiefrijk en zelfstandig worden, dus zij zal dingen moeten blijven regelen zoals dat halen en brengen en zorgen dat ze verder komen in het leven. Dus ja, ik kan me heel goed voorstellen dat dat niet is wat je wil. Dat komt inderdaad door niveauverschil en daf mag ze best benoemen zonder half gestenigd te worden.
woensdag 22 oktober 2014 08:35
mijn ouders/schoonouders waren ook bang dat het niet zou werken tussen mij en mijn vriend vanwege niveau verschil..
ik deed spw opleiding toen we elkaar leerden kennen en hij was aan het afstuderen als arts.
en soms loop je daar inderdaad tegenaan.
hij gebruikt moeilijkere woorden en denkt op een andere manier.
maar wij proberen juist te leren van elkaar.
ik zie dat ik heel erg gegroeid ben ook door hem
maar wij hebben daarbij ook leeftijdsverschil van 10 jaar.
ik deed spw opleiding toen we elkaar leerden kennen en hij was aan het afstuderen als arts.
en soms loop je daar inderdaad tegenaan.
hij gebruikt moeilijkere woorden en denkt op een andere manier.
maar wij proberen juist te leren van elkaar.
ik zie dat ik heel erg gegroeid ben ook door hem
maar wij hebben daarbij ook leeftijdsverschil van 10 jaar.
A woman with class is timeless
woensdag 22 oktober 2014 08:36
Saar,
Je bent pas anderhalf jaar samen en hij is je eerste grote verliefdheid denk ik? Natuurlijk ervaar je dat heel intens. En lust doet ook een hoop qua slappe knieën.
Maar zo klinkt het niet als een stabiele relatie met toekomstperspectief, omgaan met financiën, zelfstandigheid en ambities liggen uit elkaar. En het is erg onvolwassen om dan vervolgens op jou en zijn moeders zak te teren. Het is ongetwijfeld een lieve jongen maar dat laatste zou voor mij erg onaantrekkelijk worden.
Je bent pas anderhalf jaar samen en hij is je eerste grote verliefdheid denk ik? Natuurlijk ervaar je dat heel intens. En lust doet ook een hoop qua slappe knieën.
Maar zo klinkt het niet als een stabiele relatie met toekomstperspectief, omgaan met financiën, zelfstandigheid en ambities liggen uit elkaar. En het is erg onvolwassen om dan vervolgens op jou en zijn moeders zak te teren. Het is ongetwijfeld een lieve jongen maar dat laatste zou voor mij erg onaantrekkelijk worden.
woensdag 22 oktober 2014 08:38
quote:Thordis schreef op 22 oktober 2014 @ 08:32:
[...]
En ik krijg de kriebels van mensen die denken dat iedereen hetzelfde niveau heeft. een diploma zegt nIet alles, wel iets. Op je 22e nog moeten beginnen aan het MBO is een teken aan de wand: dan is er ergens de afgelopen 6 jaar iefs heel erg mis gegaan.
Ik geloof zeker in niveauverschil. Maar TO is 18 en dus net begonnen aan de universiteit. Dat zegt nog niks over haar 'niveau', pas als ze de universiteit afgerond heeft, heeft ze een universitairniveau. Nu VWO?
[...]
En ik krijg de kriebels van mensen die denken dat iedereen hetzelfde niveau heeft. een diploma zegt nIet alles, wel iets. Op je 22e nog moeten beginnen aan het MBO is een teken aan de wand: dan is er ergens de afgelopen 6 jaar iefs heel erg mis gegaan.
Ik geloof zeker in niveauverschil. Maar TO is 18 en dus net begonnen aan de universiteit. Dat zegt nog niks over haar 'niveau', pas als ze de universiteit afgerond heeft, heeft ze een universitairniveau. Nu VWO?
woensdag 22 oktober 2014 08:45
Toen ik 18 was had ik ook al een relatie van 2,5 jaar, met een type zoals de vriend van TO. Ik had ambitie, hij was liever lui dan moe. Ik hield ontzettend veel van hem, maar uiteindelijk heb ik er toch een punt achter gezet, omdat we gewoonweg niet hetzelfde wilden in/van het leven.
Het leven is te kort om met lelijke mannen te dansen!
woensdag 22 oktober 2014 08:47
Niet mee verdergaan, zonde van je tijd.
Je bent nog maar 18 jaar en zoals iemand anders zei; dan hoort een relatie gewoon leuk te zijn en meerwaarde te hebben.
Ik geloof er niet in om op deze leeftijd aan een relatie te 'werken', jullie wonen niet samen, hebben geen kinderen.
Veelteveel gedoe, je komt vanzelf iemand tegen met wie het beter/makkelijker gaat.
Geniet van je studentenleven zonder alteveel moeilijke dingen.
De kans dat de/een relatie het gaat redden als je al op deze leeftijd begint is toch erg klein.
Je bent nog maar 18 jaar en zoals iemand anders zei; dan hoort een relatie gewoon leuk te zijn en meerwaarde te hebben.
Ik geloof er niet in om op deze leeftijd aan een relatie te 'werken', jullie wonen niet samen, hebben geen kinderen.
Veelteveel gedoe, je komt vanzelf iemand tegen met wie het beter/makkelijker gaat.
Geniet van je studentenleven zonder alteveel moeilijke dingen.
De kans dat de/een relatie het gaat redden als je al op deze leeftijd begint is toch erg klein.
