Waar ligt de grens tussen helpen en redden?

21-10-2014 09:38 24 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn ex en ik zijn nu 5 maanden uit elkaar en hij is 3 maanden in een afkickkliniek geweest. Toen hij terug kwam maakte hij het na 1 dag uit. Ik heb al eerder in topic mijn verhaal gedaan, maar lef het toch nog even kort uit.



Vriend was erg depressief en was suïcidaal. Ook was hij of mede of hierdoor aseksueel. Dat is iets waar wij nooit achter zullen komen. Hij was ook verslaafd en ik heb uiteindelijk ervoor gezorgd dat hij naar een kliniek ging omdat het echt niet meer ging en ik mij heel erg zorgde maakte. In de kliniek is hij Vreemd gegaan met een medewerkster en toen hij terugkwam heeft hij mij dus gedumpt



Nu achteraf krijg ik vaak te horen dat ik te veel heb geprobeerd hem te redden. Dit vind ik erg lastig want ik heb inderdaad veel gedaan, misschien te veel. Zijn ouders belde mij vaak dat ik moest komen als ik op school was omdat zij niet tot hem Door konden dringen en ja dan kwam ik. Hij was het belangrijkste voor mij en de gedachte om hem kwijt te raken vond ik erger dan school missen of mijn eigen problemen en seksuele behoefte aan de kant zetten.



Als ik nu terug kijk zou ik niet weten hoe ik anders had kunnen reageren, want naar mijn idee was hij op het randje van er aan onderdoor gaan en ik zou het mijzelf nooit hebben kunnen vergeven als ik er niet voor hem was geweest.



Maar nu dus de vraag, hoe ben je er voor iemand als het zo erg is zonder achteraf het verwijt te krijgen dat je hebt gered. Als ik niet naar hem toe was gegaan, had ik hem dan tekort gedaan en was ik dan ook een slechte vriendin? Ik heb vaak het gevoel dat in een relatie met iemand waar het zo slecht mee gaat er gewoon geen goed is. Wat je ook doet je krijgt uiteindelijk toch het verwijt dat je verkeerd hebt gehandeld en het jouw fout is.



Ik zit nu zelf in een ernstige depressie doordat hij mij zo opeens aan de kant heeft gezet na zijn herstel. Ik heb zoveel nare dingen meegemaakt met hem Door dit alles maar dat maakte niet uit want hij zou weer beter worden en dan zou ik zien dat wij weer gelukkig zijn en dat wij er samen doorheen zijn gekomen en gelukkig oud konder worden samen. Maar nee, hij had mij niet meer nodig en is nu in ieder geval een heel stuk beter en gelukkig en zoekt totaal geen contact en ik heb niet het gevoel dat hij ook maar een beetje aan mij denkt. Ik weet dat ik nu invul, maar voel mij zo erg belazerd.



Is er een goed in zo een situatie?
Alle reacties Link kopieren
Ik kan alleen maar zeggen wat jammer dat jij nu met de gebakken peren zit. Door hem zo geholpen te hebben.

Ik weet niet hoe oud je bent, maar dat zijn ouders gevraagd hebben, om te komen voor hem. Vind ik eigenlijk niet goed.



Zo wordt je onbedoelt steeds met hem geconfronteerd.



Het is heel mooi iemand helpen maar vaak zijn de hulpvragen zo complex dat je er niet uitkomt.

Ik geloof dat je iemand niet kan redden als hij zelf niet wil.

Of er wat aan wil doen.
Alle reacties Link kopieren
Vergeet hem en ga je zelf geen wat als vragen stellen. Dat heeft geen zin.

Stort je op school en vriendinnen en hopelijk zit je komende zomer ergens op een strand met een wel leuke jongen.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
Het heeft geen zin om jezelf dit af te blijven vragen. Er is geen goed of fout. Jij deed wat jou op dat moment het beste leek, dat is het belangrijkste. Kan zijn dat je het er naderhsnd niet mee eens bent maar dan haal je je schouders op, leert ervan en gaat verder.



Succes.
Alle reacties Link kopieren
Best TO,

Ik heb zelf mijn ex, verslaafd aan alcohol, lang geleden vaak laten opnemen.

Uit eindelijk heb ik voor mezelf gekozen en de relatie stopgezet, hem buiten de deur gezet.

Ik was op, hij was niet te redden, maar ik wel.



Van zijn ouders was het verwijt dat het mijn schuld was, zijn verslaving, die er niet was, tuurlijk niet, dat ik de relatie beëindigd had, tja alles was mijn schuld.



Ik heb hier vreselijk mee gezeten, maar ik wist dat ik juist gehandeld had ik heb namelijk iemand gered die te redden was IKKE.

Met heel veel moeite ben ik uit een diep dal gekropen maar nog steeds heel trots dat ik het gedaan heb, wel verdrietig voor het mens (mijn ex) die ik heb moeten laten gaan.

Dat is wat je doet of zult moeten doen, jezelf redden.

Het is niet de bedoeling dat jij er ook aan onderdoor gaat.



Beter is dus: Loslaten en opnieuw beginnen, puinruimen en weer leven. Dat kun je.
black-shoes wijzigde dit bericht op 21-10-2014 09:58
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
When I find a colour darker than black, I'll wear it. But until then, I'm wearing black!
Alle reacties Link kopieren
Jouw vriend heeft nooit een relatie met jou gehad. Hij had maar 1 relatie, die met zijn verslaving.

Dit heb je niet beseft.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het helemaal eens met black-shoes.



Je hebt gedaan wat je kon. Desondanks werd je zonder pardon aan de kant gezet. Dat steekt en het is begrijpelijk dat je je vervelend voelt.



Maar kies nu voor jezelf. Er is nu toch ook een soort van blok van je been gevallen. Nu ben je helemaal vrij om uit te huilen en vervolgens echt helemaal voor jezelf te kiezen.



Ga vooral leuke dingen. Verwen jezelf maar eens goed.



En onthou het volgende:

Liever GEEN relatie dan een SLECHTE relatie.
Jij was geen slechte vriendin als je niet was gekomen op verzoek van zijn ouders, zij waren slechte ouders dat ze het jou, terwijl je op school zat, durfden te vragen.
Alle reacties Link kopieren
Goed zou zijn: eerst voor jezelf zorgen, daarna pas voor een ander. Dat houdt in dat jij niet in de eerste plaats 'een goede vriendin' moet zijn maar in de eerste plaats gewoon vrij jezelf moet kunnen zijn. Want wat levert het je op, om jezelf op te offeren voor de ander? Je hebt nu geleerd dat er toch altijd wel iemand is die vind dat jij het fout hebt gedaan en dat je er bovendien nooit op kan rekenen dat iemand net zo goed voor jou zorgt als jij voor hem.



Maar je moet ook kunnen zien dat jij jezelf in deze situatie brengt: waarschijnlijk geeft het jou een fijn gevoel over jezelf als iemand anders jou nodig heeft. Dat zul je dus nog wel vaker tegenkomen in relaties, want daar voel jij te toe aangetrokken. Dat kun je niet voorkomen, maar er wel mee leren omgaan. Probeer er in de toekomst je ogen voor te openen en vraag je steeds af of je jezelf wel voldoende ruimte geeft. Uiteindelijk heb je alleen echt iets aan anderen te geven als het vanuit jezelf komt en je het niet doet om (aandacht, respect, liefde, een goed gevoel over jezelf) terug te 'krijgen'. Nu deed je dat nog wel, je was volledig gericht op het goed doen voor je vriend, zijn ouders en de buitenwereld. Dat hoeft niet meer, je mag het zelf ook leuk hebben.
pluk de nacht
Alle reacties Link kopieren
De vraag helpen of redden is niet relevant.



Wat relevant is: waarom zoek je geen psychisch gezonde partner zonder ernstige verslavingproblematiek en die in staat is tot normale seks?



Wat maakt iemand met multiproblematiek een interessante kandidaat om een vaste relatie mee aan te gaan?



Helpen is de spijkers vasthouden terwijl hij hamert of afdrogen wanneer hij af wast. Redden is het ook niet, want het klinkt redeloos verloren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt geen nare dingen meegemaakt door hem, hebt nare dingen mee gemaakt door je eigen keuzes.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk op het moment dat je zelf je eigen grenzen overgaat om hem te helpen.

Dat je je eigen prioriteiten verlaagd en hem helpen, goed houden prio 1 wordt.

Want dat hoort niet. Samen 100 procent maar hij moet altijd nog meer ervoor doen dan jij. En dat is niet gebeurd denk ik. Jij hebt alles aan de kant gezet, alles van jezelf laten varen om hem te helpen. Dat is ongelijkwaardig. En dan ben je op een gegeven moment aan het redden. Jij kan het niet doen, hij moet het doen met behulp van zijn netwerk.



Oftewel; onthoud goed voor je verdere leven, probeer te herkennen wanneer je weer geneigd bent om jezelf voorbij te lopen. Probeer in oog te houden wanneer voor jou gevoel je weegschaal doorslaat. Je helpt elkaar in een relatie, maar als het langere tijd ongelijkwaardig is dan gaat het kapot. Dan zijn de verhoudingen zoek en wordt het er vaak niet leuker op!



En inderdaad als jij het lastig vindt om niet te veel te helpen, ga dan zeker geen relatie aan met iemand die problemen heeft. Zoek een leuke stabiele jongen uit.
Alle reacties Link kopieren
Een persoon is niet zijn/haar verslaving. Verslaafde mensen kunnen heel lief, leuk en nog veel meer zijn. Daardoor had je het niet meteen door dat het een verloren strijd was om de liefde voor zijn verslaving omdat je al gek op hem was. Neem dat jezelf niet zo kwalijk, het overkomt de besten onder ons. Maar onthoud dat je zo iemand nooit zelf kunt helpen, ze moeten het zélf willen. Het is NIET jouw schuld en eigenlijk ook niet die van hem, het is gewoon erg verdrietig zoiets.



Richt je op jezelf en wees een beetje lief voor jezelf. Over een tijdje heb je weer ruimte en kun je misschien iemand anders treffen, met minder issues. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Een afhankelijkheidsrelatie (een relatie die niet wederzijds gelijkwaardig is) is gewoon geen liefdesrelatie, hoezeer de helper ook uit liefde denkt te handelen.



Je ex heeft zich losgemaakt van zijn hulpverleenster. Zijn geliefde heeft daar nu pijn van, omdat ze zich bedrogen voelt.



Jij had niet én die hulpverleenster én de geliefde moeten zijn. Want daarom kom je bedrogen uit. Maar je mag gewoon geen liefde terugverwachten in ruil voor hulp, dat is een kapitale denkfout. Zo werkt de liefde gewoon niet.
Alle reacties Link kopieren
Voor échte hulp krijg je nooit liefde terug. Misschien een waarderende opmerking, veel, veel later, dat het toch het beste was.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Eensch met kerol..
Alle reacties Link kopieren
quote:Als ik nu terug kijk zou ik niet weten hoe ik anders had kunnen reageren, want naar mijn idee was hij op het randje van er aan onderdoor gaan en ik zou het mijzelf nooit hebben kunnen vergeven als ik er niet voor hem was geweest.

Je overschatte je macht verkregen uit je opgeklopte gevoel van "nodig zijn". Hulpverleners zijn trouwens vaak het eerste doelwit omdat die de hulpnemer herinneren aan zijn machteloosheid en vernedering.



Zodra hij weer op zijn eigen benen kan staan is die dus de eerste die een figuurlijke optater kan krijgen waarmee hij nadrukkelijk de band verbreekt en zijn eigenwaarde herstelt.



Deze trend is vaak aanwezig hoewel de meesten dit gelukkig wel fatsoenlijk af weten te handelen, met betaling of een cadeautje voor de moeite.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Helpen is als iemand zelf ook zijn best doet, zijn eigen invloed aanwendt om problemen op te lossen, zich inspant om verbetering te krijgen en jij denkt mee, stimuleert hem zijn in zijn pogingen in eigen oplossingen vinden enz. Aanmoedigen, voorwaarden mee helpen scheppen, op de rit helpen dat die ander zijn/haar dingen zelf (weer) kan en doet.



Redden is als jij de problemen van de ander "overneemt": jij gaat oplossingen zoeken, jij gaat doen wat hij nalaat (maar zelf zou moeten doen), jij gaat hem ontlasten, zorgen dat hij zo min mogelijk narigheid en consequenties ondervindt van zijn eigen gedrag/ onkunde/ onwetendheid/ niet zelf zijn zaken regelen/ niet zelf de (professionele) hulp (willen) zoeken die hij werkelijk nodig heeft.



Redden is hem helpen de situatie in stand te houden zoals ie is, de status quo daarmee "goedvinden", zijn verleden, pijn, omstandigheden en "zo ben ik nou eenmaal" als valide argumenten/ excuses beschouwen dat het dan okay is dat hij zich zo voelt en mag voelen en daar niks aan kan doen of hoeft te doen.



Redden is het okay vinden dat je dan langdurige troost en aandacht en hulp van anderen mag verlangen, dat iedereen om je heen voor je rent en inspant om je een beetje op te peppen, terwijl hij zelf allerlei zelfdestructieve dingen blijft doen, die de problemen alleen maar in stand houden en zelfs verergeren (verslaving als extra probleem er nog bij krijgt).



Redden is als een ander en diens leven en geluk (of minder ongelukkig maken) meer prioriteit geeft dan wat je zelf zou willen en nodig hebt in het leven, aan geluk, aan inspanning doet voor je eigen leven, je eigen mentale of fysieke gesteldheid en je eigen toekomst. ALs jouw toekomstige geluk afhangt van of die persoon beter in zijn vel komt te zitten en jij de enige bent die zich daarvoor inspant.



Redden is dus gokken op dat jij invloed kan uitoefenen op een ander (zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid), jouw taak is geworden, terwijl dat niet binnen jouw bereik ligt. Met het idee dat het zich een keer terugbetaalt, jij die geliefde ooit zal mogen krijgen maar dan zonder die zware problemen en dat zware gemoed, dus uiteindelijk de mooie versie en zijn beste zelf (die jij door die schaduwkanten heen altijd al vermoedde dat die er ook was) voor jou ooit weggelegd zullen zijn en JIJ eindelijk de partner krijgt die je in hem zag/ziet/ verdiend hebt.



Redden is dus investeren in de ander, terwijl diegene zelf dat niet doet en hopen dat met al jouw onvoorwaardelijke liefde en toewijding ooit zijn pijn en tekorten geheeld/ genezen kunnen worden en hij jou dankbaar is en (eindelijk) eens voor jou die volwaardige partner en relatie wordt, ook jou kan steunen en zijn volle liefde geven, en het allemaal in orde komt.



Iemand stimuleren en op de rit helpen kan hooguit. Dat zetje geven zodat ie het zelf weer kan en erin gaat geloven/ erop gaat vertrouwen dat ie het zelf kan, anderen niet (blijvend) nodig heeft. En erop vertrouwen dat je het zelf (weer) kan, kan alleen maar als dat gebaseerd is op eigen ervaring. Zolang anderen het voor je blijven doen, krijg je dat geloven in en vertrouwen op jezelf dus niet.



Dat krijg je alleen door zelf te vallen en zelf weer op te staan (en sommigen krijgen dat nooit, helaas).



Het is lullig om er later achter te komen dat al je inspanningen en liefde hem niet hebben kunnen helpen, dat hij het zelf moest doen en leren. En nog lulliger als je daarna niet meer nodig blijkt. Hij jou als hulpverlener nodig had, maar eenmaal op eigen benen hij geen hulpverlener meer nodig heeft. Dat hij jou zo is gaan zien, jou en jouw liefdevolle toewijding totaal vanzelfsprekend heeft genomen toendertijd, omdat hij (dacht dat hij) het zo nodig had.



Niet eens over nadacht misschien, wat jij als partner nodig had of tekortkwam of wegcijferde, omdat ie al zo vol zat met zichzelf, zijn eigen problemen, tekorten, afhankelijkheden, te vol om uberhaubt ook nog aan een ander/anderen te denken.



En nu hij is opgeknapt en het leven weer kan omarmen, hij veel meer een volwaardig partner kan zijn, is die "beste"/betere zonniger kant voor een ander opeens. (btw wel onprofessioneel dan daar in die kliniek!! Relatie met clienten?? Maar ja, wie weet is zij professioneel hulpverlener en heeft hij daar meer aan, als partner, kan zij het niet scheiden prive, is zij ook een redder?!). En dat is zuur idd. Heel zuur.



Aan de andere kant mag jij misschien gaan ervaren dat je die invloed niet op iemand hebt en daar niet je tijd en aandacht in moet steken als diegene dat zelf niet doet, maar allereerst die zorgzaamheid en liefde in jezelf mag (en moet?) steken, of iig in mensen, dieren en dingen waar jij wel invloed op hebt. Dat je met alle liefde een ander niet kan "helen", dat dat alleen van binnenuit mogelijk is (zij het met professionele hulp die dat innerlijke helpt te helen).



En lieverd, het is nu tijd dat je dat niet van hem krijgt, maar de liefde en toewijding die jij dus 200% in een ander kan stoppen, eens in jezelf gaat stoppen. Heel lief zijn voor jezelf nu, heel goed voor jezelf zorgen, je tijd alleen maar geven aan empathische mensen die er nu voor jou willen zijn, die jou nu eens begrijpen en jou dat zetje geven, leuke dingen ondernemen ook al heb je er geen zin in nu, van alles doen wat goed is voor en bijdraagt aan jouw fysieke en/of mentale gezondheid.



Ik denk dat je jezelf vooral gemist hebt. Steek je tijd/aandacht dus nu in je eigen ontwikkeling en niet in je afvragen waaraan je dit "verdiend hebt": je krijgt niet wat je verdient. Je krijgt eerder wat je vraagt voor jezelf, van het leven, van andere mensen dan dat je dat moet "verdienen" en terugverwachten.



Het is vaak zo dat iemand je niet meer los kan zien van de rollen waar jullie in zaten. Jij herinnert hem aan zijn zware tijd, aan zwaarte, dat zit voor hem aan jou geassocieerd (onbewust danwel bewust). Met haar heeft ie een andere associatie: van hoop, van (weer) in zichzelf geloven, van zich beter en beter voelen, enz. Dat krijg je er niet af, dat zijn (denk ik) grotendeels onbewuste processen.



Exverslaafden en andere zwaar problematische dingen uit het (al dan niet recente) verleden kunnen vaak ook beter hun "oude leventje" uit de weg gaan, omdat dat oude leventje ze ook weer in oude patronen kan terug doen vallen.



Ook exen die niet voor niks uit elkaar zijn gegaan en na een periode van gemis het toch weer gaan proberen met elkaar vervallen meestal terug in hun oude patronen. Omdat ze die patronen samen zo ontwikkeld hebben. Na een tijdje alleen (enuit die wisselwerking) denken ze dan: "dat kan ik nu wel anders" maar in no time halen ze oude wisselwerking weer in elkaar naar boven.



Ik denk dat dit alles niet voor niks is geweest, lieverd. Jij zal meer je eigenliefde en eigen belangen moeten leren bewaken en voorop (blijven) stellen en dan wellicht iemand tegenkomen die wel in staat is om een gezonde evenwichtige en gelijkwaardige relatie met jou te hebben. Waar je geen hulpverlener bent, en die niet van jou afhankelijk is voor zijn humeur en om hem te moeten behoeden voor zijn zelfdestructie.



Het was een ongelijkwaardige, vrij eenzijdige relatie met je ex, waar jij buitenproportioneel meer aandacht, tijd, liefde en moeite in gestoken hebt dan goed was voor jou. En dan je terugkreeg, niet wederzijds dus, maar speculerend op toekomst en hoe hij zou kunnen worden/zijn, niet op hoe hij was op dat moment.



Dat lijkt mooi en altruistisch, maar niet gezond voor jezelf en jij hebt daardoor tekorten in jezelf laten oplopen. Dus logisch dat je nu zelf die tekorten en gemis voelt. En ook jij kan die voorlopig alleen maar van binnen "helen" en jezelf geven wat je nodig hebt. Zorgen dat je zelf weer in evenwicht komt. En dat gaat lukken ook, als je je empathische vermogens aan jezelf gaat besteden. ALs je vindt dat je nu eens (jou)zelf zo mag gaan behandelen als wat je allemaal voor een ander doet en overhebt. Als je vindt dat jij al die toewijding zelf verdient (van jezelf dus).



Je zal weer opkrabbelen (en gun jezelf daarbij een coach oid, om versneld die verwerking & persoonlijke groei door te gaan), en hopelijk nooit meer een ander belangrijker maken dan jijzelf, of zoveel meer dan jijzelf. Het is shit, maar dit is een valkuil voor "de helper/ redder" want zelden betaalt dit zich terug (door diezelfde persoon). Gewoon alleen al omdat eenmaal aangenomen rollen tov elkaar bijna niet meer te veranderen zijn: een "ego" wordt niet op enig moment de empathische en andersom.



Hooguit kan in een gezonde wederzijdse evenwaardige relatie tijdelijk de een en dan weer de ander wat meer nodig hebben of wat afhankelijker zijn van de steun en hulp, maar niet vanaf het begin en ook niet op langere duur scheef zitten. Deze relatie was niet goed voor jou en had je reserves op den duur uitgeput (en ik denk dat al lang en breed gebeurd is en je daardoor je nu zo depressief, leeg en uitgeteld voelt).



Bouw jezelf svp weer op, het kan, en dan ken je je eigen veerkracht pas goed! Ik heb zelf ook moeten leren niet al mijn kracht weg te geven aan 1 of meer anderen, en zeker niet als je je eigen "bronnen" daarmee uitput.



Sterkte en veel succes!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
quote:diamond-gloss schreef op 21 oktober 2014 @ 13:17:

Eensch met kerol..Ik ook. Helder geformuleerd.
Alle reacties Link kopieren
Hij was het eerste jaar niet verslaafd. Wij zijn een tijdje uit elkaar geweest en toen is het ontstaan. Toch bedacht dat de liefde te sterk was en dat we het nog een keer wilde proberen ondanks de verslaving. Zou het niet kunnen zijn dat mijn ex inderdaad mij zag als hulpverlener en mij daarom achter zich wilde laten en die medewerkster wel heel verleidelijk was omdat zij niks te maken had met alle ellende voor de kliniek en dat hij daarom met haar vreemd ging? Zou het niet misschien goed zijn om aan hem te vragen of dat zo is? Of in ieder geval of ik te veel heb geprobeerd om te redden? Misschien dat het toch goed zou kunnen komen.. of niet. Weet ook niet of ik dat wel wil. Maar toen ik hem voor t eerst zag was mijn eerste gedachte al gelijk met hem ga ik trouwen. En dat is stom want ik zag alleen zijn rug maar dat zit zo diep. Ik wil alleen hem en ik weet niet waarom.. Hij is altijd een moeilijk persoon geweest. Moeilije te bereiken en vage shit maar ondanks dat toch heel veel liefde naar elkaar toe ons liedje was ook i won't give up en dat is zo moeilijk loss te laten
Suzy65: Wat een mooie post. Ikzelf ben al jaren mijn reddingscomplex aan het onderdrukken en het was heel leerzaam om dit te lezen.



Bij mij ging het vooral om een familielid dat ik niet heb kunnen redden en die daardoor niet meer leeft. Vooral in het begin had ik het gevoel dat ik gefaald had. Nu zie ik veel meer dat het een ongezonde relatie was en dat die (oudere) persoon niet zoveel steun van mij had mogen vragen.



Tegenwoordig ga ik expres moeilijke gevallen uit de weg. Oude vrienden mogen instorten of depressies krijgen, die zal ik altijd steunen. Maar mensen bij wie ik langdurige problemen vermoed, worden niet als nieuwe vriend aangenomen.



Heel hard, maar dat is zelfbescherming. Ooit heb ik een vriendin elke dag gemaild om haar zo te stimuleren om haar scriptie af te maken (is nooit gebeurd). Belachelijk eigenlijk, zij was allang volwassen. Zonde van mijn energie.
TO,



soms kun je door 'te willen redden'... onbewust bijdragen aan verergering van het probleem van iemand.



en heel soms kun je door gewone, normale dingen te doen, een wereld van verschil uitmaken voor een ander.



je weet het gewoon niet.... het ligt helemaal aan die ander en daar heb je gewoon geen invloed op.



ik zou me niet druk maken om wat een ander van je zegt of vindt. Mensen hebben nou eenmaal altijd kritiek... als je linksom gaat krijg je commentaar dat je beter rechtsom had kunnen gaan en vice versa.



Moraal van het verhaal.... doe wat jij denkt dat zelf goed is.



zolang je geen Florence Nightinggale syndroom hebt, zit je goed. geloof me maar.
Alle reacties Link kopieren
Jij hebt gedaan wat je kon en hij heeft het gered. Dat hij jou daarna op deze manier bedankt is niet netjes maar hij zal wel zijn redenen hebben.



Zelf heb ik ook ooit iemand gered. zij heeft het kontakt ook afgebroken. Ik weet bijna zeker dat ze er zonder mij nu niet meer was. Soms kijk ik nog op haar FB om te zien hoe het met haar gaat. Dan ben ik blij dat ze weer goed in het leven staat.



Zelf ben ik ook een keer gered, ik ben de redster ook nog steeds dankbaar. Al heeft zij het kontakt ook afgebroken.

Deze dingen gebeuren in het leven.



Je hebt gedaan wat je moest doen, je hebt het goed gedaan.
wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting.
Alle reacties Link kopieren
Het enige goede in zo'n relatie is eruit stappen zodat je jezelf kunt redden van een ondergang.

Je had hooguit de verantwoordelijkheid voor hem terug bij hem kunnen leggen, maar hij is een verslaafde (ook al gebruikt hij nu niets, het blijft een verslaafde) en dus neemt hij die verantwoordelijkheid niet.



Als je voor jezelf duidelijk krijgt waarom je zo eager was dat je zelfs een verslaafde en dus afhankelijk en onverantwoord persoon als levenspartner wil, kun je stappen nemen om te voorkomen dat je opnieuw voor hetzelfde gaat koezen. Dat ben je na alles waar je eerder voor koos verplicht aan jezelf.



Bedenk: het was je eigen keuze om een relatie te willen met verslavingsproblematiek en de persoon die daaraan vast zat. In deze volgorde, want dat was het. Je hebt hier iets uitgehaald, iets wat je niets heeft gebracht.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven