Kinderen
alle pijlers
Bewust geen kinderen en voordelen voor jou
dinsdag 21 oktober 2014 13:57
hallo,
Ik ben nieuw hier en heb eigenlijk nooit een kinderwens gehad, zie mezelf niet als moeder. In mijn omgeving zie ik juist zussen/broers en vrienden wel kinderen krijgen.
Heb jij bewust geen kinderen en heb je hier ooit aan getwijfeld? Wat zijn voor jou de voordelen?
Alvast bedankt voor de reacties
Ik ben nieuw hier en heb eigenlijk nooit een kinderwens gehad, zie mezelf niet als moeder. In mijn omgeving zie ik juist zussen/broers en vrienden wel kinderen krijgen.
Heb jij bewust geen kinderen en heb je hier ooit aan getwijfeld? Wat zijn voor jou de voordelen?
Alvast bedankt voor de reacties
dinsdag 21 oktober 2014 19:18
quote:sugarmiss schreef op 21 oktober 2014 @ 18:51:
Toen ik nog kinderloos was had ik nooit het idee dat ik dan op een andere manier mijn steentje aan de maatschappij moest bijdragen.
Je hoort ook van mensen bij wie het niet lukt dat ze dan op een andere manier invulling aan hun leven moeten geven. Ze gaan cariere maken, een studie doen, zich helemaal toeleggen op een hobby.
Ik weet wel zeker dat ik dan gewoon had doorgeleefd als altijd en ik mij niet ineens zou gaan afvragen wat ik dan zou moeten doen.
Deze vragen en antwoorden ging ik mij pas stellen nadat ik mijn kind had gekregen omdat juist dan je leven op zijn kop staatIk heb ook niet het idee dat ik de maatschappij moet dienen ofzo. Ik ben attent voor mijn dierbaren en zal nooit rommel op straat of in de natuur gooien, maar veel verder gaat mijn verantwoordelijkheidsgevoel voor de maatschappij echt niet. Denk juist dat kindvrijen de maatschappij dienen door een klein beetje bij te dragen tegen de overbevolking. Maar het is natuurlijk niet daarom dat ik kindvrij ben. Dat is gewoon mijn persoonlijke egoistische keus, net zoals een ander uit egoistische overwegingen besluit wél 'n kind te nemen.
Toen ik nog kinderloos was had ik nooit het idee dat ik dan op een andere manier mijn steentje aan de maatschappij moest bijdragen.
Je hoort ook van mensen bij wie het niet lukt dat ze dan op een andere manier invulling aan hun leven moeten geven. Ze gaan cariere maken, een studie doen, zich helemaal toeleggen op een hobby.
Ik weet wel zeker dat ik dan gewoon had doorgeleefd als altijd en ik mij niet ineens zou gaan afvragen wat ik dan zou moeten doen.
Deze vragen en antwoorden ging ik mij pas stellen nadat ik mijn kind had gekregen omdat juist dan je leven op zijn kop staatIk heb ook niet het idee dat ik de maatschappij moet dienen ofzo. Ik ben attent voor mijn dierbaren en zal nooit rommel op straat of in de natuur gooien, maar veel verder gaat mijn verantwoordelijkheidsgevoel voor de maatschappij echt niet. Denk juist dat kindvrijen de maatschappij dienen door een klein beetje bij te dragen tegen de overbevolking. Maar het is natuurlijk niet daarom dat ik kindvrij ben. Dat is gewoon mijn persoonlijke egoistische keus, net zoals een ander uit egoistische overwegingen besluit wél 'n kind te nemen.
dinsdag 21 oktober 2014 19:19
Thaorchild, weet je wel waar je het over hebt? Het is niet voor niets dat huwelijken stranden vanwege de vruchtbaarheidsbehandelingen. Weet jij hoe zwaar het is? Ik wel namelijk, en dan heb ik één poging achter de rug die is gelukt. Moet je nagaan hoe het is voor koppels die er jarenlang voor knokken. Je hebt koppels die meer naar elkaar toe trekken - zoals bij ons - maar je hebt ook koppels die niet kunnen omgaan met de spanning. Dat komt er dan toch een keer uit.
Goed, terug ontopic. Zelf heb ik dus in het medisch circuit gezeten. Man en ik hadden destijds afgesproken dat wanneer de IVF pogingen niet mochten lukken, we door zouden gaan met ons leven. We hebben ons verloofd een maand voor de IVF procedure, een belofte aan elkaar dat we samen door wilden, met of zonder kind. Dan zouden we meer gaan reizen en een mooie woning zoeken. Ik zou er net zo blij mee zijn geweest als een leven met een kind.
Goed, terug ontopic. Zelf heb ik dus in het medisch circuit gezeten. Man en ik hadden destijds afgesproken dat wanneer de IVF pogingen niet mochten lukken, we door zouden gaan met ons leven. We hebben ons verloofd een maand voor de IVF procedure, een belofte aan elkaar dat we samen door wilden, met of zonder kind. Dan zouden we meer gaan reizen en een mooie woning zoeken. Ik zou er net zo blij mee zijn geweest als een leven met een kind.
dinsdag 21 oktober 2014 19:21
quote:thaorchid schreef op 21 oktober 2014 @ 19:06:
Overigens ken ik stellen die na een hele lange en kostbare ivf procedure eindelijk een kind kregen en na amper 6 maanden gingen scheiden want :" die weg naar een kind was toch heel zwaar en dat trok ik niet " Welja.......
Ik had een kennisje die 8+! jaar bezig was met proberen een kind te krijgen, dat lukte uiteindelijk maar kind bleek zwaar raar en gedragsgestoord wat al bleek bij 3 maanden notabene, pa op de grote vaart is uitgevaren en nooit ooit meer terug gekomen en zij kon kind totaal niet aan. 8 jaar bezig geweest om hem te krijgen maar het was niet perfect dus hoppa, pa weg . Geen idee wat zij gedaan heeft, ze kon hem niet aan (man en ik hebben een keer hem gezien en het hele huis was compleet en geheel kapotgetrapt door dat jong), we zijn nog met ze uit wezen eten, resultaat: het restaurantpersoneel overstuur en mogal pissed off, wij compleet pisnijdig en de leren bekleding van man's peperdure auto haast compleet aan barrels door dat pokkejong. En moeders zei toen we haar en dat product thuis brachten: tja, dat is het resultaat van per se een kind willen hebben met hulpmiddelen.. hij is moeilijk en ik kan hem ook niet aan
Het was een zware avond kan ik jullie vertellen want dat jong was compleet onhandelbaar.
We hebben haar ook nooit meer gezien. totaal geen behoefte aan.Wat 'n ellende zeg! Doe je er jaren alles voor en krijg je stank voor dank van je broedsel. Maar ook niet erg slim dat jullie dat kind mee uit eten hebben genomen. Sowieso is een etentje al minder aantrekkelijk met 'n klein kind erbij, laat staan als je wist dat die meid zo'n monster gebaard had.
Overigens ken ik stellen die na een hele lange en kostbare ivf procedure eindelijk een kind kregen en na amper 6 maanden gingen scheiden want :" die weg naar een kind was toch heel zwaar en dat trok ik niet " Welja.......
Ik had een kennisje die 8+! jaar bezig was met proberen een kind te krijgen, dat lukte uiteindelijk maar kind bleek zwaar raar en gedragsgestoord wat al bleek bij 3 maanden notabene, pa op de grote vaart is uitgevaren en nooit ooit meer terug gekomen en zij kon kind totaal niet aan. 8 jaar bezig geweest om hem te krijgen maar het was niet perfect dus hoppa, pa weg . Geen idee wat zij gedaan heeft, ze kon hem niet aan (man en ik hebben een keer hem gezien en het hele huis was compleet en geheel kapotgetrapt door dat jong), we zijn nog met ze uit wezen eten, resultaat: het restaurantpersoneel overstuur en mogal pissed off, wij compleet pisnijdig en de leren bekleding van man's peperdure auto haast compleet aan barrels door dat pokkejong. En moeders zei toen we haar en dat product thuis brachten: tja, dat is het resultaat van per se een kind willen hebben met hulpmiddelen.. hij is moeilijk en ik kan hem ook niet aan
Het was een zware avond kan ik jullie vertellen want dat jong was compleet onhandelbaar.
We hebben haar ook nooit meer gezien. totaal geen behoefte aan.Wat 'n ellende zeg! Doe je er jaren alles voor en krijg je stank voor dank van je broedsel. Maar ook niet erg slim dat jullie dat kind mee uit eten hebben genomen. Sowieso is een etentje al minder aantrekkelijk met 'n klein kind erbij, laat staan als je wist dat die meid zo'n monster gebaard had.
woensdag 22 oktober 2014 00:32
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 22 oktober 2014 01:20
quote:gladoortje74 schreef op 21 oktober 2014 @ 14:17:
Ik
ben erg dol op kinderen en ben ook wel een moederlijk type. Ik hou
ervan om voor anderen te zorgen. Toch heb ik bewust geen kinderen. Ik
ben niet geschikt om moeder te zijn, om veel redenen. Ik zal ze niet
allemaal noemen maar mijn psychische problemen zijn de voornaamste. Ik
wil liever niet dat een kind dat mee moet maken, een moeder die
depressief is of erg angstig.
Ik denk dat anderen het veel beter kunnen doen, kinderen op de wereld
zetten. Ik heb ook zo mijn kwaliteiten dus ik voel me er niet minder om.
Ik kan erg goed voor dieren zorgen bijvoorbeeld. Ik ken mijn sterke en
zwakke kanten goed en wil niet dat ik bepaalde dingen aan mijn kinderen
door zou geven. Ik zou ook zeker de hele tijd het gevoel hebben
jammerlijk te falen en ik zou me steeds vreselijk zorgen maken. Nu hoef
ik dat niet. Ik kan een kind niet de stabiliteit geven die ik nodig vind
voor een kind, daar komt het op neer. Dan begin ik er liever niet aan.
Dat scheelt een boel verdriet en zorgen.Zo heb ik ook altijd gedacht...liever geen kind opvoeden met mijn psychische stoornis. Maar kwam bovenop dat ik erachter kwam rond mn 30e dat het voor mij uberhaupt moeilijk kan zijn om een kind te krijgen.Des dochter.Ben ook nooit zwanger geraakt...wil het ook geen kind aandoen..mij als moeder.Mijn moeder heeft ook psychische stoornis dus weet waar ik het over heb. Maar nu ik over de 40 ben maakt het me wel vaak verdrietig dat voor mij geen gezinsleven is weggelegd. Dan zie ik schattige kindjes en dan breek ik af en toe weer.
Ik
ben erg dol op kinderen en ben ook wel een moederlijk type. Ik hou
ervan om voor anderen te zorgen. Toch heb ik bewust geen kinderen. Ik
ben niet geschikt om moeder te zijn, om veel redenen. Ik zal ze niet
allemaal noemen maar mijn psychische problemen zijn de voornaamste. Ik
wil liever niet dat een kind dat mee moet maken, een moeder die
depressief is of erg angstig.
Ik denk dat anderen het veel beter kunnen doen, kinderen op de wereld
zetten. Ik heb ook zo mijn kwaliteiten dus ik voel me er niet minder om.
Ik kan erg goed voor dieren zorgen bijvoorbeeld. Ik ken mijn sterke en
zwakke kanten goed en wil niet dat ik bepaalde dingen aan mijn kinderen
door zou geven. Ik zou ook zeker de hele tijd het gevoel hebben
jammerlijk te falen en ik zou me steeds vreselijk zorgen maken. Nu hoef
ik dat niet. Ik kan een kind niet de stabiliteit geven die ik nodig vind
voor een kind, daar komt het op neer. Dan begin ik er liever niet aan.
Dat scheelt een boel verdriet en zorgen.Zo heb ik ook altijd gedacht...liever geen kind opvoeden met mijn psychische stoornis. Maar kwam bovenop dat ik erachter kwam rond mn 30e dat het voor mij uberhaupt moeilijk kan zijn om een kind te krijgen.Des dochter.Ben ook nooit zwanger geraakt...wil het ook geen kind aandoen..mij als moeder.Mijn moeder heeft ook psychische stoornis dus weet waar ik het over heb. Maar nu ik over de 40 ben maakt het me wel vaak verdrietig dat voor mij geen gezinsleven is weggelegd. Dan zie ik schattige kindjes en dan breek ik af en toe weer.
woensdag 22 oktober 2014 05:52
quote:Pingu schreef op 22 oktober 2014 @ 00:32:
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?Nee daar voel ik me niet schuldig over hoewel ik weet dat ze vast toffe grootouders zouden zijn. Zij hebben weer andere voordelen zoals qualitytime met hun dochter. We zien elkaar regelmatig omdat ik bewust in de omgeving ben blijven wonen en we ondernemen ook nog regelmatig samen wat en maken soms ook reizen samen.
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?Nee daar voel ik me niet schuldig over hoewel ik weet dat ze vast toffe grootouders zouden zijn. Zij hebben weer andere voordelen zoals qualitytime met hun dochter. We zien elkaar regelmatig omdat ik bewust in de omgeving ben blijven wonen en we ondernemen ook nog regelmatig samen wat en maken soms ook reizen samen.
woensdag 22 oktober 2014 09:06
quote:Pingu schreef op 22 oktober 2014 @ 00:32:
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?Mijn ouders hebben mijn leven al meer dan genoeg gestuurd door hun wensen op mij te projecteren, me dunkt! Ik voel me dus niet schuldig. Ik vind het jammer voor mijn moeder, maar zij is nu eenmaal een heel ander persoon dan ik. Zij vond kinderen schattig en wilde ze graag. Ik heb dat gewoon niet.
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?Mijn ouders hebben mijn leven al meer dan genoeg gestuurd door hun wensen op mij te projecteren, me dunkt! Ik voel me dus niet schuldig. Ik vind het jammer voor mijn moeder, maar zij is nu eenmaal een heel ander persoon dan ik. Zij vond kinderen schattig en wilde ze graag. Ik heb dat gewoon niet.
woensdag 22 oktober 2014 12:01
quote:Pingu schreef op 22 oktober 2014 @ 00:32:
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?
Ik vind kinderen, en dus ook kleinkinderen, geen vanzelfsprekendheid en je ouders kunnen niet van je verwachten dat jij om die reden kinderen gaat krijgen.
Toch snap ik je gevoel wel hoor. Ik was stiekem best een beetje blij toen mijn zus kinderen kreeg, nu hoef ik niet meer...
Al is het wel een beetje jammer dat mijn moeder nu over niets anders meer kan praten dan de kleinkinderen, maar ik neem aan dat dit een fase is die ook weer overgaat.
Ik bedenk nu, als je ouders kleine kinderen echt heel leuk vinden, kunnen ze misschien iets betekenen voor andere kinderen? Bijvoorbeeld door een kindje dat zelf geen grootouders heeft, te "adopteren" als kleinkind en hier regelmatig wat mee te gaan ondernemen.
Ik vind kinderen ook niet supergeweldig (vind het gewoon mensen, met hun goede en slechte kanten) en ben er ook nog niet uit of ik ze wel wil. Maar hoe zit dat met jullie ouders? Ik voel me nl soms wel schuldig dat mijn ouders geen opa en oma zijn, want ik weet hoe ontzettend leuk ze het zouden vinden. Ik kan daar soms echt mee zitten, hoewel ze het nooit hebben uitgesproken en ik weet dat je geen kinderen moet krijgen omdat een ander dat leuk vindt. Maar herkennen jullie dat gevoel?
Ik vind kinderen, en dus ook kleinkinderen, geen vanzelfsprekendheid en je ouders kunnen niet van je verwachten dat jij om die reden kinderen gaat krijgen.
Toch snap ik je gevoel wel hoor. Ik was stiekem best een beetje blij toen mijn zus kinderen kreeg, nu hoef ik niet meer...
Al is het wel een beetje jammer dat mijn moeder nu over niets anders meer kan praten dan de kleinkinderen, maar ik neem aan dat dit een fase is die ook weer overgaat.
Ik bedenk nu, als je ouders kleine kinderen echt heel leuk vinden, kunnen ze misschien iets betekenen voor andere kinderen? Bijvoorbeeld door een kindje dat zelf geen grootouders heeft, te "adopteren" als kleinkind en hier regelmatig wat mee te gaan ondernemen.
donderdag 23 oktober 2014 09:08
Wat een voordeel kindvrij zijn.
Ben net lekker wakker geworden
Ga lekker op het gemakje douchen, eten, met m'n hondje lopen, eten koken en dan is het tijd om richting m'n werk te gaan. Wat een relaxed leven.
Ik heb trouwens geen schuldgevoel tegen over mijn moeder dat ze waarschijnlijk geen oma gaat worden. Mijn vader is trouwens buitenlander en woont daar ook, dus wat hij vind is al helemaal niet interessant. Maar heb ook een zus en die riep van kleins af aan al geen kinderen te willen. Woont ook nog bij mijn moeder en heeft nog nooit een relatie gehad, heeft ze ook geen behoefte aan. Ik riep eerst wel dat ik ze wilde, maar dat is op mijn 20ste ineens omgeslagen. En nu al 4 jaar staat het vast voor mij geen kinderen. Mijn moeder weet dat ook en accepteert dat. Het belangrijkste vind ze dat we gelukkig zijn en dat we gezond zijn en dat zijn haar dochters allebei. Meer kan ze zich niet wensen zegt ze dan altijd. Ben zo blij dat ik altijd maar dan altijd alles met m'n moeder heb kunnen bespreken. Is gewoon een fijn en lief mens, kan me ook geen betere moeder voorstellen. Ben ook gewoon zo trots dat ze het allemaal zo goed gedaan heeft in haar uppie.
Ben net lekker wakker geworden
Ga lekker op het gemakje douchen, eten, met m'n hondje lopen, eten koken en dan is het tijd om richting m'n werk te gaan. Wat een relaxed leven.
Ik heb trouwens geen schuldgevoel tegen over mijn moeder dat ze waarschijnlijk geen oma gaat worden. Mijn vader is trouwens buitenlander en woont daar ook, dus wat hij vind is al helemaal niet interessant. Maar heb ook een zus en die riep van kleins af aan al geen kinderen te willen. Woont ook nog bij mijn moeder en heeft nog nooit een relatie gehad, heeft ze ook geen behoefte aan. Ik riep eerst wel dat ik ze wilde, maar dat is op mijn 20ste ineens omgeslagen. En nu al 4 jaar staat het vast voor mij geen kinderen. Mijn moeder weet dat ook en accepteert dat. Het belangrijkste vind ze dat we gelukkig zijn en dat we gezond zijn en dat zijn haar dochters allebei. Meer kan ze zich niet wensen zegt ze dan altijd. Ben zo blij dat ik altijd maar dan altijd alles met m'n moeder heb kunnen bespreken. Is gewoon een fijn en lief mens, kan me ook geen betere moeder voorstellen. Ben ook gewoon zo trots dat ze het allemaal zo goed gedaan heeft in haar uppie.
Leef & laat leven!
donderdag 23 oktober 2014 09:24
quote:milna schreef op 21 oktober 2014 @ 15:40:
Voordelen (in willekeurige volgorde):
- vrijheid, vrijheid, vrijheid!
- lekker uitslapen
- geen kind bezig hoeven houden met spelletjes e.d. en voor het kind bedenken wat voor leuks hij/zij allemaal kan doen
- niet verplicht elke dag gezonde dingen hoeven koken voor een opgroeiend kind
- niet in een speeltuin of andere kinderattracties hoeven zitten de hele middag
- lekker doorslapen 's nachts
- geen problemen met werk en verlof vragen als je een ziek kind hebt dat niet naar school of de kinderopvang kan
- je bent niet voor de rest van je leven via je kind gebonden aan de vader van het kind
- geen poep of kots of snot hoeven schoonmaken
- geen stress of je het allemaal wel goed doet in de opvoeding en verzorging
- geen gezeur om cadeautjes of snoep in de winkel
- als je zelf ziek bent, kun je gewoon in bed blijven liggen omdat je niemand anders hoeft te verzorgen
- minder rommel en geen speelgoed in huis
- op vakantie waar je maar naar toe wil
- geen oppas hoeven regelen als je zomaar ergens naartoe wil
- pff, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Nadelen:
- een baby is wel heel, heel schattig! Maar ja, ook zij groeien op, dus het babyplezier is maar voor relatief korte duur.
Ik herken hier anders erg weinig in. Mijn kind sliep snel door, als ze ziek is, kan ze gewoon bij de gastouder komen zodat ik aan het werk kan, mijn kind slaapt soms langer uit dan ik zelf doe, kan zichzelf heel goed vermaken, als baby al. Er wordt in de winkel niet gezeurd om snoep of lekkers, nog nooit een driftbui in een winkel gehad.
En wat betreft gezonde dingen koken: dat doe je toch ook voor jezelf? Daar voel je je toch veel beter door? Komt nog bij, een frietje of een keer pannenkoeken kan best.
En ik kan ook op vakantie gaan waar ik zelf heen wil, kind gaat gewoon mee.
Ik vind heel veel van bovenstaande argumenten weg te poetsen. Maar nogmaals: dat is mijn mening.
Voordelen (in willekeurige volgorde):
- vrijheid, vrijheid, vrijheid!
- lekker uitslapen
- geen kind bezig hoeven houden met spelletjes e.d. en voor het kind bedenken wat voor leuks hij/zij allemaal kan doen
- niet verplicht elke dag gezonde dingen hoeven koken voor een opgroeiend kind
- niet in een speeltuin of andere kinderattracties hoeven zitten de hele middag
- lekker doorslapen 's nachts
- geen problemen met werk en verlof vragen als je een ziek kind hebt dat niet naar school of de kinderopvang kan
- je bent niet voor de rest van je leven via je kind gebonden aan de vader van het kind
- geen poep of kots of snot hoeven schoonmaken
- geen stress of je het allemaal wel goed doet in de opvoeding en verzorging
- geen gezeur om cadeautjes of snoep in de winkel
- als je zelf ziek bent, kun je gewoon in bed blijven liggen omdat je niemand anders hoeft te verzorgen
- minder rommel en geen speelgoed in huis
- op vakantie waar je maar naar toe wil
- geen oppas hoeven regelen als je zomaar ergens naartoe wil
- pff, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Nadelen:
- een baby is wel heel, heel schattig! Maar ja, ook zij groeien op, dus het babyplezier is maar voor relatief korte duur.
Ik herken hier anders erg weinig in. Mijn kind sliep snel door, als ze ziek is, kan ze gewoon bij de gastouder komen zodat ik aan het werk kan, mijn kind slaapt soms langer uit dan ik zelf doe, kan zichzelf heel goed vermaken, als baby al. Er wordt in de winkel niet gezeurd om snoep of lekkers, nog nooit een driftbui in een winkel gehad.
En wat betreft gezonde dingen koken: dat doe je toch ook voor jezelf? Daar voel je je toch veel beter door? Komt nog bij, een frietje of een keer pannenkoeken kan best.
En ik kan ook op vakantie gaan waar ik zelf heen wil, kind gaat gewoon mee.
Ik vind heel veel van bovenstaande argumenten weg te poetsen. Maar nogmaals: dat is mijn mening.
donderdag 23 oktober 2014 09:45
Bewust geen kinderen voor ons.
Ze voegen niets toe lijkt ons. Meer lasten dan lusten.
We houden van onze vrijheid; verre reizen, spontaan uit eten gaan, uitgaan, en sparen flink.
Ik vind kinderen meestal niet leuk. Zeker niet als ze schreeuwen en huilen.
Ik gruwel van mijn vriendin die ooit zei: Zonder kind zal ik nooit gelukkig zijn. Brrrrrr.... arm kindje.
MIjn broertje is sinds 2 maanden vader, dat vind ik wel heel mooi om te zien; hoe liefdevol hij met haar omgaat. Maar voor mezelf: nee
Ze voegen niets toe lijkt ons. Meer lasten dan lusten.
We houden van onze vrijheid; verre reizen, spontaan uit eten gaan, uitgaan, en sparen flink.
Ik vind kinderen meestal niet leuk. Zeker niet als ze schreeuwen en huilen.
Ik gruwel van mijn vriendin die ooit zei: Zonder kind zal ik nooit gelukkig zijn. Brrrrrr.... arm kindje.
MIjn broertje is sinds 2 maanden vader, dat vind ik wel heel mooi om te zien; hoe liefdevol hij met haar omgaat. Maar voor mezelf: nee
donderdag 23 oktober 2014 14:12
Vinden jullie ook dat kinderen tegenwoordig niet echt kind meer zijn? Ik ben vrijwilliger in een speeltuin en je ziet daar nu kinderen tot maximaal 10 jaar. Vroeger was dat tot 14 jaar. Nu zie je meisjes in groep 7 en 8 al met handtasjes, make-up en hakken. In mijn klas had nog niemand dat in groep 8. En het merendeel speelde buiten en had nog speelgoed. Ik verbaas me erover dat kinderen in de onderbouw al een smartphone of tablet hebben. Voelen ze zich echt zo gauw te oud om te spelen?
donderdag 23 oktober 2014 14:28
Ik verbaas me daar ook over hondenmens. Het is echter wel zo dat kinderen steeds eerder volwassen worden. Kreeg een man vroeger pas tegen zijn achtiende de baard in de keel, nu is dat veel vroeger. Ook de menstruatie komt jaren eerder dan vroeger. Ik kan me voorstellen dat de interesses ook naar voren verschuiven.
donderdag 23 oktober 2014 14:35
Verantwoordelijkheid weegt mij zwaar (komt ook door het verantwoordelijkheidsgevoel wat ik heb), het kost geld en je bent idd je vrijheid van je dagen invullen zoals jij wilt kwijt! En een groot deel van je vrije tijd. Ander nadeel is dat ik heb geleerd wat onvoorwaardelijke liefde is en dit in een relatie ook zou willen. Vraag me alleen af of dit mogelijk is.
Maar ik zou de kleine man (inmiddels bijna 8) voor geen goud willen missen. Mooiste wat ik heb! Gezellig ventje.
Maar ik zou de kleine man (inmiddels bijna 8) voor geen goud willen missen. Mooiste wat ik heb! Gezellig ventje.
donderdag 23 oktober 2014 14:51
quote:milna schreef op 21 oktober 2014 @ 15:40:
Voordelen (in willekeurige volgorde):
-
- minder rommel en geen speelgoed in huis
.
Ik haal deze er even uit, want op zich is het zo dat het bij ons thuis netter werd, toen er kinderen kwamen. Man en ik zijn rommelkonten, maar met de baby kwam (op den duur) structuur en de noodzaak om voor grijpgrage handjes op te ruimen. En dat ook nog eens op dagelijkse basis
Verder zijn er massa's nadelen aan het hebben van kinderen. Toch heb ik ze en ben ik er blij mee.
Voordelen (in willekeurige volgorde):
-
- minder rommel en geen speelgoed in huis
.
Ik haal deze er even uit, want op zich is het zo dat het bij ons thuis netter werd, toen er kinderen kwamen. Man en ik zijn rommelkonten, maar met de baby kwam (op den duur) structuur en de noodzaak om voor grijpgrage handjes op te ruimen. En dat ook nog eens op dagelijkse basis
Verder zijn er massa's nadelen aan het hebben van kinderen. Toch heb ik ze en ben ik er blij mee.
Later is nu
donderdag 23 oktober 2014 14:56
quote:elninjoo schreef op 21 oktober 2014 @ 15:58:
Heb best vaak gehoord van mensen dat ze van hun kinderen houden en ze niet kwijt zouden willen, maar als ze het over konden doen, ze er toch echt geen genomen hadden. Mensen beginnen er toch vaak te makkelijk aan denk ik. Omdat ze doen wat het merendeel doet, of ze volgen hun hormonen?
Ik heb dat de laatste tijd ook wel eens gedacht, maar dat is vooral doordat mijn dochter en ik dezelfde chronische ziekte hebben (waar ik nog niet van wist toen ik zwanger werd) Zij heeft er meer last van dan ik, maar het belemmerd mij ook zeker in mijn moederschap, waardoor ik gevoelsmatig de kinderen te kort doe.
Ik vraag me wel eens af hoe het zou zijn geweest, zonder kinderen, maar ik weet ook dat ik ze zó graag wilde, dat ik toen wel een hele goede reden gehad had moeten hebben om het niet te doen.
Niet vruchtbaar zijn was voor mij waarschijnlijk wel zo'n reden geweest, trouwens.
Heb best vaak gehoord van mensen dat ze van hun kinderen houden en ze niet kwijt zouden willen, maar als ze het over konden doen, ze er toch echt geen genomen hadden. Mensen beginnen er toch vaak te makkelijk aan denk ik. Omdat ze doen wat het merendeel doet, of ze volgen hun hormonen?
Ik heb dat de laatste tijd ook wel eens gedacht, maar dat is vooral doordat mijn dochter en ik dezelfde chronische ziekte hebben (waar ik nog niet van wist toen ik zwanger werd) Zij heeft er meer last van dan ik, maar het belemmerd mij ook zeker in mijn moederschap, waardoor ik gevoelsmatig de kinderen te kort doe.
Ik vraag me wel eens af hoe het zou zijn geweest, zonder kinderen, maar ik weet ook dat ik ze zó graag wilde, dat ik toen wel een hele goede reden gehad had moeten hebben om het niet te doen.
Niet vruchtbaar zijn was voor mij waarschijnlijk wel zo'n reden geweest, trouwens.
Later is nu
donderdag 23 oktober 2014 14:58
Ik heb niet alles gelezen, maar wat ik een groot nadeel zou vinden (en wat ik ook om me heen bij bewust kinderlozen zie) is dat naarmate je ouder wordt je leven steeds eenzamer en je wereld steeds kleiner wordt. Tuurlijk, als je in je twenties bent lijkt het zo leuk, die vrijheid, lekker reizen, lekker met vrienden of met een partner avonturen beleven, maar als ik naar de eind-veertigers en de vijftigers zonder kinderen (en soms ook zonder partner) kijk, dan zou ik niet met ze willen ruilen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 23 oktober 2014 15:05
Ik ben nu 25 en heb totaal geen kinderwens. Wel een paar keer rammelende eierstokken gehad maar gelukkig waaide dat over.
Toch lijkt het moederschap me wel op een bepaalde manier mooi, maar denk niet dat het iets voor mij is.
Verder zijn er veels te veel mensen op de wereld en moeten ze maar eens met maatregelen komen zoals 2 kinderen per stel. Geen tweede leg meer bv.
Ik heb twee honden en ben dus een stukje van mijn vrijheid kwijt, waar ik van tevoren uiteraard goed over nagedacht heb. Ik zou ze voor geen goud willen missen!
Daarnaast ben ik ook geen voorstander van een pup aanschaffen, aangezien er genoeg honden zijn die een thuis zoeken. Mijn honden zijn dan ook geadopteerd.
Toch lijkt het moederschap me wel op een bepaalde manier mooi, maar denk niet dat het iets voor mij is.
Verder zijn er veels te veel mensen op de wereld en moeten ze maar eens met maatregelen komen zoals 2 kinderen per stel. Geen tweede leg meer bv.
Ik heb twee honden en ben dus een stukje van mijn vrijheid kwijt, waar ik van tevoren uiteraard goed over nagedacht heb. Ik zou ze voor geen goud willen missen!
Daarnaast ben ik ook geen voorstander van een pup aanschaffen, aangezien er genoeg honden zijn die een thuis zoeken. Mijn honden zijn dan ook geadopteerd.
It takes a smart brunette, to play a dumb blonde
donderdag 23 oktober 2014 15:12
Ik zie zelf veel veertigers en vijftigers juist heel gelukkig zijn zonder kinderen. Kinderen zijn niet verantwoordelijk voor mijn geluk. Veel mensen zien hun kinderen niet meer. Veel mensen met kinderen zijn ook eenzaam.
Wel is het leven van veertigers en vijftigers met kinderen anders dan zonder kinderen. Maar dat ze minder gelukkig zijn en eenzamer, nee dat ligt echt aan jezelf. Net als dat je er zelf bij bent dat je wereld kleiner wordt. Maar deze aspecten gelden voor zowel mensen met kinderen als mensen zonder kinderen.
Mijn schoonmoeder heeft er serieus verdriet van dat wij geen kinderen willen. Zij zorgt heel graag en nu ze dat niet meer voor haar kinderen kan doen, wil ze dat graag voor haar kleinkinderen doen.
Wel is het leven van veertigers en vijftigers met kinderen anders dan zonder kinderen. Maar dat ze minder gelukkig zijn en eenzamer, nee dat ligt echt aan jezelf. Net als dat je er zelf bij bent dat je wereld kleiner wordt. Maar deze aspecten gelden voor zowel mensen met kinderen als mensen zonder kinderen.
Mijn schoonmoeder heeft er serieus verdriet van dat wij geen kinderen willen. Zij zorgt heel graag en nu ze dat niet meer voor haar kinderen kan doen, wil ze dat graag voor haar kleinkinderen doen.
