Zwanger
alle pijlers
Kinderwens openlijk bespreken
dinsdag 21 oktober 2014 16:18
Gisteren hadden we bezoek, en vriend vertelt opeens dat we na de bruiloft willen proberen zwanger te worden (ik dan, niet hij )
Aanvankelijk vond ik het niet zo heel leuk dat hij dit zomaar vertelde, maar later dacht ik: waarom ook niet eigenlijk?
Hoe open waren jullie over je kinderwens of dat je probeerde zwanger te worden? En waarom zou je juist wel of niet open er over zijn?
Aanvankelijk vond ik het niet zo heel leuk dat hij dit zomaar vertelde, maar later dacht ik: waarom ook niet eigenlijk?
Hoe open waren jullie over je kinderwens of dat je probeerde zwanger te worden? En waarom zou je juist wel of niet open er over zijn?
dinsdag 21 oktober 2014 22:59
dinsdag 21 oktober 2014 23:19
Wij hebben het pas verteld aan de mensen die dichtbij staan op het moment dat het niet lukte en ik regelmatig naar het ziekenhuis moest.
We kregen erg veel de vraag of wij niet eens moesten beginnen en dat deed mij erg veel pijn.
Nu krijg ik de vraag alleen nog van mensen die niet dichtbij staan en doet dat nog steeds zeer.
Maar wel zoveel begrip en steun van degene die het wel weten, waardoor ik mij stukken beter voel
We kregen erg veel de vraag of wij niet eens moesten beginnen en dat deed mij erg veel pijn.
Nu krijg ik de vraag alleen nog van mensen die niet dichtbij staan en doet dat nog steeds zeer.
Maar wel zoveel begrip en steun van degene die het wel weten, waardoor ik mij stukken beter voel
If you can dream it, you can do it.
woensdag 22 oktober 2014 08:38
Mja, I dunno... Ik zou gewoon antwoorden: ja maar het lukt vooralsnog niet, je hoort het wel als het zover is.
Ik heb het idee dat je een deel van die pijn ook zelf kan wegnemen. Als mensen weten dat je probeert zullen ze - denk ik - voorzichtiger zijn dan als je het geheim houdt maar je bent allebei 30, koophuis, 2 vaste contracten en je komt maar niet met het 'blijde nieuws'.
Nee ik zou júíst vertellen dat ik probeer. Ik ga er namelijk vanuit dat men dan - aangezien ze toch weten dat we proberen - rustig afwacht tot het raak is. En als ze na een halfjaar nog steeds geen blij nieuws hebben ontvangen, eens informeren naar hoe het gaat.
Ik heb echt het idee dat al die prying questions komen omdat mensen er geheimzinnig over doen, niet omdat ze heel direct en open zijn. En nee het is niet netjes om ernaar te vragen maar je kunt andere mensen nu eenmaal niet veranderen. Alleen de manier waarop jij ermee omgaat.
Heek ander voorbeeldje: als ik nieuwe mensen ontmoet dan vragen ze soms: wat doen je ouders/zijn je ouders nog bij elkaar/etc? Mijn moeder doet X, zeg ik dan. En je vader? Die is dood. Oh, sorry. Nee geeft niet, 't is al best lang geleden..
Mijn schoonzusje vertelt aan niemand dat haar moeder is overleden en klaagt altijd bij mij dat mensen zo vreselijk tactloos zijn als het op de dood van haar moeder aankomt. Maar ik denk dat dat aan haarzelf ligt. Ik heb die ervaring namelijk helemaal niet. Maar ik hou het ook niet krampachtig verborgen. Zij wil niet X-met de dode moeder zijn, maar maakt zichzelf dat eigenlijk omdat ze bang is dat het awkward is. Dus omdat zij er moeilijk over doet, vinden anderen het moeilijk.
Ik zeg gewoon: hij ging dood en dat vond ik heel erg want ik hield veel van hem. Maar nu niet meer hoor. En vervolgens ga ik over op de orde van de dag.
Zo zou ik het ook doen als iemand zegt: ben je nou nóg niet zwanger?! Wordt het niet eens tijd? Dan zou ik zeggen: tja ik zou wel willen, maar het is nog niet gelukt, maar als het is gelukt hoor je het wel. En overgaan tot de orde van de dag. Dan gaat men er echt niet naar vragen hoor.
Echt dat krampachtige geheimhouden maakt dingen alleen maar moeilijk als je 't mij vraagt. Mensen bedoelen het namelijk als grapje, of gewoon interesse. Je maakt het kwetsend omdat er voor jou een lading achter zit die je niet deelt en dus kunnen ze er geen rekening mee houden dat jij door zo'n vraag gekwetst wordt.
Het zou het meest netjes zijn als mensen er niet naar vragen. Maar we vragen allemaal wel eens naar iets dat gevoelig ligt. Hoe opener je zelf bent, hoe minder vragen je krijgt over dingen die gevoelig liggen, is mijn ervaring. Mensen willen het namelijk helemaal niet tot in detail weten. Dus als jij het globaal vertelt weten ze eigenlijk al genoeg. Verder zijn ze namelijk vooral met zichzelf bezig, net als jijzelf
Maar goed. Iedereen moet het zelf weten natuurlijk. Als jij het niet wil vertellen, vooral niet doen. Maar ik denk dat dat het moeilijker maakt ipv makkelijker.
Ik heb het idee dat je een deel van die pijn ook zelf kan wegnemen. Als mensen weten dat je probeert zullen ze - denk ik - voorzichtiger zijn dan als je het geheim houdt maar je bent allebei 30, koophuis, 2 vaste contracten en je komt maar niet met het 'blijde nieuws'.
Nee ik zou júíst vertellen dat ik probeer. Ik ga er namelijk vanuit dat men dan - aangezien ze toch weten dat we proberen - rustig afwacht tot het raak is. En als ze na een halfjaar nog steeds geen blij nieuws hebben ontvangen, eens informeren naar hoe het gaat.
Ik heb echt het idee dat al die prying questions komen omdat mensen er geheimzinnig over doen, niet omdat ze heel direct en open zijn. En nee het is niet netjes om ernaar te vragen maar je kunt andere mensen nu eenmaal niet veranderen. Alleen de manier waarop jij ermee omgaat.
Heek ander voorbeeldje: als ik nieuwe mensen ontmoet dan vragen ze soms: wat doen je ouders/zijn je ouders nog bij elkaar/etc? Mijn moeder doet X, zeg ik dan. En je vader? Die is dood. Oh, sorry. Nee geeft niet, 't is al best lang geleden..
Mijn schoonzusje vertelt aan niemand dat haar moeder is overleden en klaagt altijd bij mij dat mensen zo vreselijk tactloos zijn als het op de dood van haar moeder aankomt. Maar ik denk dat dat aan haarzelf ligt. Ik heb die ervaring namelijk helemaal niet. Maar ik hou het ook niet krampachtig verborgen. Zij wil niet X-met de dode moeder zijn, maar maakt zichzelf dat eigenlijk omdat ze bang is dat het awkward is. Dus omdat zij er moeilijk over doet, vinden anderen het moeilijk.
Ik zeg gewoon: hij ging dood en dat vond ik heel erg want ik hield veel van hem. Maar nu niet meer hoor. En vervolgens ga ik over op de orde van de dag.
Zo zou ik het ook doen als iemand zegt: ben je nou nóg niet zwanger?! Wordt het niet eens tijd? Dan zou ik zeggen: tja ik zou wel willen, maar het is nog niet gelukt, maar als het is gelukt hoor je het wel. En overgaan tot de orde van de dag. Dan gaat men er echt niet naar vragen hoor.
Echt dat krampachtige geheimhouden maakt dingen alleen maar moeilijk als je 't mij vraagt. Mensen bedoelen het namelijk als grapje, of gewoon interesse. Je maakt het kwetsend omdat er voor jou een lading achter zit die je niet deelt en dus kunnen ze er geen rekening mee houden dat jij door zo'n vraag gekwetst wordt.
Het zou het meest netjes zijn als mensen er niet naar vragen. Maar we vragen allemaal wel eens naar iets dat gevoelig ligt. Hoe opener je zelf bent, hoe minder vragen je krijgt over dingen die gevoelig liggen, is mijn ervaring. Mensen willen het namelijk helemaal niet tot in detail weten. Dus als jij het globaal vertelt weten ze eigenlijk al genoeg. Verder zijn ze namelijk vooral met zichzelf bezig, net als jijzelf
Maar goed. Iedereen moet het zelf weten natuurlijk. Als jij het niet wil vertellen, vooral niet doen. Maar ik denk dat dat het moeilijker maakt ipv makkelijker.
woensdag 22 oktober 2014 09:17
Voetjes, zo had ik er nog helemaal niet over nagedacht.
Nu is het ook niet zo dat mensen het ons al vragen, en dat ik er ongewild niet over kan praten. Maar ik kan me voorstellen dat mensen liever denken dat je nog geen kinderen wilt, dan dat ze weten dat het niet lukt, zodat je je dan niet gefaald voelt. Dat je het dan moeilijker maakt voor jezelf is denk ik wel zo. Toch heb ik wel het gevoel dat er nog een beetje een taboe ligt op het niet makkelijk kunnen krijgen van kinderen.
Nu is het ook niet zo dat mensen het ons al vragen, en dat ik er ongewild niet over kan praten. Maar ik kan me voorstellen dat mensen liever denken dat je nog geen kinderen wilt, dan dat ze weten dat het niet lukt, zodat je je dan niet gefaald voelt. Dat je het dan moeilijker maakt voor jezelf is denk ik wel zo. Toch heb ik wel het gevoel dat er nog een beetje een taboe ligt op het niet makkelijk kunnen krijgen van kinderen.
woensdag 22 oktober 2014 09:19
woensdag 22 oktober 2014 09:29
Wij hebben ook een kinderwens. Een half jaar dat we elkaar kenden heb ik de pil weggedaan omdat dat voor ons heel juist voelde en we na 3 mnd al wisten dat we met elkaar door wilden.
In februari kwam ik erachter dat ik zwanger was. Mijn zus en ouders wisten wel dat we graag kinderen wilden.
Na 2 wkn vertelt aan familie ( was toen ruim 7 wkn). We vonden dat zo leuk om te vertellen dat we het niet voor ons konden houden.
Helaas heeft schoonmoeder lief ( kan het goed met haar vinden) zich versproken aan iemand en was de buitenwereld op de hoogte terwijl wij dachten dat alleen de fam het wist.
Nu weet dus iedereen dat ik een miskraam heb gehad en dat we er mee bezig zijn..
Laatst vroeg een vriendin of we er nog steeds mee bezig waren. Heb toen geantwoord dat dat prive is en ik er niet over wil praten.
Dus als je het mij vraagt, ik ervaar het als heel vervelend dat iedereen dat weet en ik nu niet 1x geen wijn kan drinken omdat ze dan gelijk iets gaan denken.
Voor de 1e keer in me leven ben ik iemand tegengekomen met wie ik kinderen wil, heel bijzonder en dat kunnen we nu niet meer voor ons houden en dat vind ik heel jammer.
Me ouders en zus vertel ik wel alles, ook de teleurstelling als ik weer ongesteld ben geworden.
In februari kwam ik erachter dat ik zwanger was. Mijn zus en ouders wisten wel dat we graag kinderen wilden.
Na 2 wkn vertelt aan familie ( was toen ruim 7 wkn). We vonden dat zo leuk om te vertellen dat we het niet voor ons konden houden.
Helaas heeft schoonmoeder lief ( kan het goed met haar vinden) zich versproken aan iemand en was de buitenwereld op de hoogte terwijl wij dachten dat alleen de fam het wist.
Nu weet dus iedereen dat ik een miskraam heb gehad en dat we er mee bezig zijn..
Laatst vroeg een vriendin of we er nog steeds mee bezig waren. Heb toen geantwoord dat dat prive is en ik er niet over wil praten.
Dus als je het mij vraagt, ik ervaar het als heel vervelend dat iedereen dat weet en ik nu niet 1x geen wijn kan drinken omdat ze dan gelijk iets gaan denken.
Voor de 1e keer in me leven ben ik iemand tegengekomen met wie ik kinderen wil, heel bijzonder en dat kunnen we nu niet meer voor ons houden en dat vind ik heel jammer.
Me ouders en zus vertel ik wel alles, ook de teleurstelling als ik weer ongesteld ben geworden.
woensdag 22 oktober 2014 09:46
quote:understatement schreef op 22 oktober 2014 @ 09:17:
Voetjes, zo had ik er nog helemaal niet over nagedacht.
Nu is het ook niet zo dat mensen het ons al vragen, en dat ik er ongewild niet over kan praten. Maar ik kan me voorstellen dat mensen liever denken dat je nog geen kinderen wilt, dan dat ze weten dat het niet lukt, zodat je je dan niet gefaald voelt. Dat je het dan moeilijker maakt voor jezelf is denk ik wel zo. Toch heb ik wel het gevoel dat er nog een beetje een taboe ligt op het niet makkelijk kunnen krijgen van kinderen.
Juist en hoe verbreekt men een taboe? Miskramen komen voor bij 1 op de 10 vrouwen, 5% van de stellen wordt niet makkelijk zwanger. Dat zijn er echt heel veel. Als je nog open gaat zijn over abortus dan zijn de mensen die niet minstens eens in hun leven problematiek hebben gehad met zwanger worden/blijven/zijn echt in de grote minderheid hoor. Wij denken allemaal dat kinderen krijgen vanzelfsprekend is maar dat komt alleen maar omdat je er niemand over hoort.
En dat betekent natuurlijk niet dat je het op fb hoeft te zetten Mat maar als jij dat graag wil draagt het alleen maar bij aan project open minded natuurlijk
Voetjes, zo had ik er nog helemaal niet over nagedacht.
Nu is het ook niet zo dat mensen het ons al vragen, en dat ik er ongewild niet over kan praten. Maar ik kan me voorstellen dat mensen liever denken dat je nog geen kinderen wilt, dan dat ze weten dat het niet lukt, zodat je je dan niet gefaald voelt. Dat je het dan moeilijker maakt voor jezelf is denk ik wel zo. Toch heb ik wel het gevoel dat er nog een beetje een taboe ligt op het niet makkelijk kunnen krijgen van kinderen.
Juist en hoe verbreekt men een taboe? Miskramen komen voor bij 1 op de 10 vrouwen, 5% van de stellen wordt niet makkelijk zwanger. Dat zijn er echt heel veel. Als je nog open gaat zijn over abortus dan zijn de mensen die niet minstens eens in hun leven problematiek hebben gehad met zwanger worden/blijven/zijn echt in de grote minderheid hoor. Wij denken allemaal dat kinderen krijgen vanzelfsprekend is maar dat komt alleen maar omdat je er niemand over hoort.
En dat betekent natuurlijk niet dat je het op fb hoeft te zetten Mat maar als jij dat graag wil draagt het alleen maar bij aan project open minded natuurlijk
woensdag 22 oktober 2014 09:52
Ik blijf het wel lastig vinden. Aan de ene kant mogen mensen best weten dat we een kinderwens hebben, aan de andere kant vind ik het ook iets privees. Zeker nu man en ik getrouwd zijn, vliegen de opmerkingen ons om de oren, vooral op het werk. Het gaat van direct vragen of we een kinderwens hebben of zelfs of ik al zwanger ben, tot jij bent de volgende die aan de beurt is. Kinderwens ontken ik niet, maar vragen of ik zwanger ben daaarvan zeg ik dat ik dat impertinent vind. Maar goed de komende tijd zal ik wel veel betekenis volle blikken krijgen.
Dat vriendinnen weten dat we een wens hebben, is prima, maar ik ga niet aangeven dat we nu bezig zijn of zelfs wat mijn NOD. Ik heb vriendinnen die na een positieve test het meteen laten weten. Dat gaat mij wat te ver.
Wel twijfel of ik mijn beste vriendin laat weten dat we bezig zijn, omdat zij na 2 jaar proberen binnenkort de MM in gaat.
Dat vriendinnen weten dat we een wens hebben, is prima, maar ik ga niet aangeven dat we nu bezig zijn of zelfs wat mijn NOD. Ik heb vriendinnen die na een positieve test het meteen laten weten. Dat gaat mij wat te ver.
Wel twijfel of ik mijn beste vriendin laat weten dat we bezig zijn, omdat zij na 2 jaar proberen binnenkort de MM in gaat.
woensdag 22 oktober 2014 10:11
quote:voetjesinhetzand schreef op 22 oktober 2014 @ 09:46:
[...]
Juist en hoe verbreekt men een taboe? Miskramen komen voor bij 1 op de 10 vrouwen, 5% van de stellen wordt niet makkelijk zwanger. Dat zijn er echt heel veel. Als je nog open gaat zijn over abortus dan zijn de mensen die niet minstens eens in hun leven problematiek hebben gehad met zwanger worden/blijven/zijn echt in de grote minderheid hoor. Wij denken allemaal dat kinderen krijgen vanzelfsprekend is maar dat komt alleen maar omdat je er niemand over hoort.
Voetjes, de pionier in allerlei zwangerschapskwesties.
Maar ik snap je punt.
[...]
Juist en hoe verbreekt men een taboe? Miskramen komen voor bij 1 op de 10 vrouwen, 5% van de stellen wordt niet makkelijk zwanger. Dat zijn er echt heel veel. Als je nog open gaat zijn over abortus dan zijn de mensen die niet minstens eens in hun leven problematiek hebben gehad met zwanger worden/blijven/zijn echt in de grote minderheid hoor. Wij denken allemaal dat kinderen krijgen vanzelfsprekend is maar dat komt alleen maar omdat je er niemand over hoort.
Voetjes, de pionier in allerlei zwangerschapskwesties.
Maar ik snap je punt.
woensdag 22 oktober 2014 10:39
Wij hebben het niet verteld en voor ons was dat een goede keus.
Wij waren een van die stellen bij wie het dus niet ging. Toen we in de medische molen terecht kwamen hebben we dat aan een aantal mensen verteld, zodat we af en toe ons verhaal kwijt konden.
Vond het ook vervelend dat er mensen waren die overal heel hard riepen dat ze aan kinderen zouden beginnen per xx. Die het als een vanzelfsprekendheid zien dat ze 'gewoon' meteen zwanger zouden zijn.
Wij waren een van die stellen bij wie het dus niet ging. Toen we in de medische molen terecht kwamen hebben we dat aan een aantal mensen verteld, zodat we af en toe ons verhaal kwijt konden.
Vond het ook vervelend dat er mensen waren die overal heel hard riepen dat ze aan kinderen zouden beginnen per xx. Die het als een vanzelfsprekendheid zien dat ze 'gewoon' meteen zwanger zouden zijn.
.
woensdag 22 oktober 2014 10:54
Daar ben ik het mee eens. Hoewel ik weet dat het 3-6 maanden kan duren voordat het raak is, hoor ik alleen maar verhalen van mensen bij wie het in één keer raak was. Dan vraag je je toch af waar al die andere stellen zijn.
Overigens is er ook zo'n programma op 1, 2 of 3, baby boom, misschien is dat al realistischer.
Overigens is er ook zo'n programma op 1, 2 of 3, baby boom, misschien is dat al realistischer.
woensdag 22 oktober 2014 11:04
Juist. Dat taboe, dat creëeren we zelf. En ik zeg ook dat ik in december ga beginnen omdat mijn kindje dan in september geboren wordt. Maar dat komt omdat ik niet het risico wil lopen (of alleen een zeer klein risico) dat het kind net toevallig in de eerste week van juni geboren wordt. Dat zou me namelijk erg slecht uitkomen.
En ja ik heb ook het liefst een lente/najaarskindje en geen winter/herfst of hoogzomerkindje, ik heb ook het liefst dat hij/zij in september/oktober geboren wordt want dat zou perfect uitkomen met mijn coschappen. Ik weet alleen ook wel dat dat zeer hoogstwaarschijnlijk toch niet gaat gebeuren. Maar one can dream, toch?
Plannen is nu eenmaal het enige dat je kunt doen. En vervolgens accepteren dat het toch niet gaat zoals je wil.
En ja ik heb ook het liefst een lente/najaarskindje en geen winter/herfst of hoogzomerkindje, ik heb ook het liefst dat hij/zij in september/oktober geboren wordt want dat zou perfect uitkomen met mijn coschappen. Ik weet alleen ook wel dat dat zeer hoogstwaarschijnlijk toch niet gaat gebeuren. Maar one can dream, toch?
Plannen is nu eenmaal het enige dat je kunt doen. En vervolgens accepteren dat het toch niet gaat zoals je wil.
woensdag 22 oktober 2014 11:12
quote:matroesjka_ schreef op 22 oktober 2014 @ 10:57:
Precies. Als ik niet beter zou weten (door het forum) zou ik adhv mijn omgeving ook denken dat iedereen zomaar hop zwanger wordt. Want niemand vertelt hoe lang ze er over gedaan hebben.
Ik ook, terwijl ik 10 tantes heb met allemaal meerdere kinderen. Dus statistisch gezien moet er iig meer dan een miskraam zijn voorgekomen in mijn familie. Maar ik weet alleen van mijn moeder's overtijdbehandeling.
Maar goed, iedereen moet natuurlijk zelf weten of en wanneer hij iets verteld. Ik denk dan alleen bij mezelf: ja als jij met 36 en 10 jaar getrouwd nog steeds geen kinderen hebt terwijl je ze wel 'ooit' wil, maar dat 'privé' vindt, dan vind ik het toch een beetje naïef als je dan hoopt dat mensen niet vanalles in gaan vullen. Daarom vertel ik altijd maar gewoon hoe het zit. De waarheid is meestal gewoon veel saaier
Precies. Als ik niet beter zou weten (door het forum) zou ik adhv mijn omgeving ook denken dat iedereen zomaar hop zwanger wordt. Want niemand vertelt hoe lang ze er over gedaan hebben.
Ik ook, terwijl ik 10 tantes heb met allemaal meerdere kinderen. Dus statistisch gezien moet er iig meer dan een miskraam zijn voorgekomen in mijn familie. Maar ik weet alleen van mijn moeder's overtijdbehandeling.
Maar goed, iedereen moet natuurlijk zelf weten of en wanneer hij iets verteld. Ik denk dan alleen bij mezelf: ja als jij met 36 en 10 jaar getrouwd nog steeds geen kinderen hebt terwijl je ze wel 'ooit' wil, maar dat 'privé' vindt, dan vind ik het toch een beetje naïef als je dan hoopt dat mensen niet vanalles in gaan vullen. Daarom vertel ik altijd maar gewoon hoe het zit. De waarheid is meestal gewoon veel saaier
woensdag 22 oktober 2014 11:34
Overigens vind ik het wel jammer dat ik er bij mijn studie/'werk' niet over kan praten, zonder het idee dat die informatie bij mijn begeleider terecht kom en ik daardoor misschien minder interessant voor ze ben. Juist omdat het me zo bezighoud, zou ik het ook met mensen daar erover willen praten. Maar het lijkt daar ook wel een soort taboe, en ik voel me niet echt in de positie om dat dan maar eens aan te gaan kaarten. Toch zou ik wel graag willen weten wat de mogelijkheden zijn als ik een kind heb, waar ik dan maar op andere slinkse wijze achter moet komen.
Overigens vind ik dat ik mijn werk net zo goed met, als zonder kind zou kunnen doen. Maar ja.
Overigens vind ik dat ik mijn werk net zo goed met, als zonder kind zou kunnen doen. Maar ja.
woensdag 22 oktober 2014 12:26
Ik ben benieuwd hoeveel vrouwelijke PhD-ers er zijn met een kind (van de mensen die ik ken waar ik nu zit: 0. Maar dat zijn ook veel internationale studenten trouwens). Zal mijn hengeltje eens uitgooien.
Kende jij niet ook iemand die een PhD deed en een kind heeft? Waar doet zij haar PhD dan eigenlijk?
Kende jij niet ook iemand die een PhD deed en een kind heeft? Waar doet zij haar PhD dan eigenlijk?
woensdag 22 oktober 2014 12:41
quote:understatement schreef op 22 oktober 2014 @ 12:26:
Ik ben benieuwd hoeveel vrouwelijke PhD-ers er zijn met een kind (van de mensen die ik ken waar ik nu zit: 0. Maar dat zijn ook veel internationale studenten trouwens). Zal mijn hengeltje eens uitgooien.
Kende jij niet ook iemand die een PhD deed en een kind heeft? Waar doet zij haar PhD dan eigenlijk?
Ja klopt. Die doet dus 4x9 en vindt verder dat de rest niet moet zeiken want ze is tenslotte 36 uur per week op haar werk en ze is er goed in
Zoveel credits heb ik nog niet opgebouwd, dat ik dat kan zeggen haha
Ik ben benieuwd hoeveel vrouwelijke PhD-ers er zijn met een kind (van de mensen die ik ken waar ik nu zit: 0. Maar dat zijn ook veel internationale studenten trouwens). Zal mijn hengeltje eens uitgooien.
Kende jij niet ook iemand die een PhD deed en een kind heeft? Waar doet zij haar PhD dan eigenlijk?
Ja klopt. Die doet dus 4x9 en vindt verder dat de rest niet moet zeiken want ze is tenslotte 36 uur per week op haar werk en ze is er goed in
Zoveel credits heb ik nog niet opgebouwd, dat ik dat kan zeggen haha
