Overig
alle pijlers
Rouw na dood huisdier
woensdag 22 oktober 2014 14:39
Afgelopen weekend is mijn huisdier overleden. Het was mijn beste maatje en hoe verdrietig ik ook was, ik werd altijd blij als het beestje me kwam begroeten. Het dier is heel lang ziek geweest en we zijn tig keer naar de dierenarts gegaan. Toch voel ik me schuldig. Ik denk steeds, als ik nou dit en dit... leefde ze dan nog? Ik voel me rot als ik denk aan haar laatste momenten en aan de pijn die ze had. Mijn vrienden reageren heel begripvol dus dat is wel fijn. Heeft iemand dit ook, zo'n gevoel.
woensdag 22 oktober 2014 14:41
woensdag 22 oktober 2014 14:57
Wat sneu 
Een huisdier is toch een groot onderdeel van je leven, natuurlijk ga je die vreselijk missen.. Wat voor beestje was het?
Probeer zoveel mogelijk te denken aan de leuke momenten waar je om hebt gelachen als je je verdrietig voelt. Bedenk dat je hebt gedaan wat je kon maar hou je leuke herinneringen in stand, niet de treurige momenten.
Sterkte..
Een huisdier is toch een groot onderdeel van je leven, natuurlijk ga je die vreselijk missen.. Wat voor beestje was het?Probeer zoveel mogelijk te denken aan de leuke momenten waar je om hebt gelachen als je je verdrietig voelt. Bedenk dat je hebt gedaan wat je kon maar hou je leuke herinneringen in stand, niet de treurige momenten.
Sterkte..
woensdag 22 oktober 2014 15:06
Ja ik heb dat ook gehad..
Als ik...of had ik dat anders gedaan...et cetera...
2 dagen na de dood van het beestje had ik over haar gedroomd...dat ze bij de schuifpui stond en ik haar een keer kon aaien. Na het aaien liep ze vrolijk weg... net een afscheid...
Vanaf dat moment kon ik het loslaten...
TO: Je hebt er echt alles aan gedaan lees ik ( diertje was al ziek en je ging veel naar de dierenarts)
Dieren die ziek zijn verdienen zorg...maar ook rust als ze echt te ziek zijn. Soms is laten gaan het beste wat je voor een dier kunt doen.
Sterkte...
Als ik...of had ik dat anders gedaan...et cetera...
2 dagen na de dood van het beestje had ik over haar gedroomd...dat ze bij de schuifpui stond en ik haar een keer kon aaien. Na het aaien liep ze vrolijk weg... net een afscheid...
Vanaf dat moment kon ik het loslaten...
TO: Je hebt er echt alles aan gedaan lees ik ( diertje was al ziek en je ging veel naar de dierenarts)
Dieren die ziek zijn verdienen zorg...maar ook rust als ze echt te ziek zijn. Soms is laten gaan het beste wat je voor een dier kunt doen.
Sterkte...
woensdag 22 oktober 2014 15:12
Je huisdier was al een tijd ziek, je hebt meerdere keren deskundig hulp gezocht. Ik denk niet dat je meer had kunnen doen. Waar heb je precies je twijfels over?
Hier helaas ook dit weekend afscheid moeten nemen van een van mijn katten. Ze is doodgereden. Volgens een groot deel van dit forum zou ik me in tegenstelling tot jou wel heel schuldig moeten voelen omdat ik ze bewust aan dat risico heb blootgesteld door ze de vrijheid te geven. Maar ik voel me wel heel verdrietig maar absoluut niet schuldig. Ik denk met name terug aan al die keren dat ik ze buiten zag lopen en jaloers was op het geweldig leven wat ze had. En ik hoop maar dat ze op slag dood is geraakt na de aanrijding.
Hier helaas ook dit weekend afscheid moeten nemen van een van mijn katten. Ze is doodgereden. Volgens een groot deel van dit forum zou ik me in tegenstelling tot jou wel heel schuldig moeten voelen omdat ik ze bewust aan dat risico heb blootgesteld door ze de vrijheid te geven. Maar ik voel me wel heel verdrietig maar absoluut niet schuldig. Ik denk met name terug aan al die keren dat ik ze buiten zag lopen en jaloers was op het geweldig leven wat ze had. En ik hoop maar dat ze op slag dood is geraakt na de aanrijding.
woensdag 22 oktober 2014 15:12
Begin
dit jaar had ik 5 konijnen. In het voorjaar kreeg er eentje een tumor
aan zijn kaak. Inoperabel dus lieten we hem inslapen. Toen kreeg de
volgende tumoren. Wel operabel dus opereren. Drie keer hebben we haar
laten opereren om de tumoren weg te snijden. In augustus lieten we haar
inslapen. Haar zus die met haar samenwoonde, voelde ineens wat mager aan
aan haar ruggengraat. Ook kanker, die is in september ingeslapen. En in
de zomer kreeg er eentje maden in de huid en overleed aan myasis.
Vier konijnen begraven dus. Ik heb het nog niet helemaal verwerkt omdat
het zo snel ging. Ze waren allemaal broer en zus. Ik heb er nu nog
eentje dus hebben we een maatje voor haar genomen. Nel en Bob zijn heel
gelukkig samen. Ik kan weer een beetje genieten dus, na al die ellende.
Nu maar hopen dat Nel geen kanker krijgt maar ik vrees met grote vrezen
van wel. Ik hou erg veel van mijn konijnen. Ik ga hun koppen schilderen
om het een plekje te geven, zo verwerk ik die dingen wel vaker.
dit jaar had ik 5 konijnen. In het voorjaar kreeg er eentje een tumor
aan zijn kaak. Inoperabel dus lieten we hem inslapen. Toen kreeg de
volgende tumoren. Wel operabel dus opereren. Drie keer hebben we haar
laten opereren om de tumoren weg te snijden. In augustus lieten we haar
inslapen. Haar zus die met haar samenwoonde, voelde ineens wat mager aan
aan haar ruggengraat. Ook kanker, die is in september ingeslapen. En in
de zomer kreeg er eentje maden in de huid en overleed aan myasis.
Vier konijnen begraven dus. Ik heb het nog niet helemaal verwerkt omdat
het zo snel ging. Ze waren allemaal broer en zus. Ik heb er nu nog
eentje dus hebben we een maatje voor haar genomen. Nel en Bob zijn heel
gelukkig samen. Ik kan weer een beetje genieten dus, na al die ellende.
Nu maar hopen dat Nel geen kanker krijgt maar ik vrees met grote vrezen
van wel. Ik hou erg veel van mijn konijnen. Ik ga hun koppen schilderen
om het een plekje te geven, zo verwerk ik die dingen wel vaker.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
woensdag 22 oktober 2014 15:18
quote:baukje schreef op 22 oktober 2014 @ 15:12:
Hier helaas ook dit weekend afscheid moeten nemen van een van mijn katten. Ze is doodgereden. Volgens een groot deel van dit forum zou ik me in tegenstelling tot jou wel heel schuldig moeten voelen omdat ik ze bewust aan dat risico heb blootgesteld door ze de vrijheid te geven.
Wat een onzin zeg.. Ja, het is een risico die verbonden is aan het buitenleven van een kat, maar dat wil nog niet zeggen dat het JOUW schuld is. Daarnaast zijn er ook buitenkatten die dood gaan aan ouderdom of een ziekte, en niet door een aanrijding. Wat gemeen om te zeggen ook als je verdriet hebt om het verlies.
Hopelijk heeft je katje hier niks van meegekregen en kan jij het ook snel een plekje geven.
Sterkte
Hier helaas ook dit weekend afscheid moeten nemen van een van mijn katten. Ze is doodgereden. Volgens een groot deel van dit forum zou ik me in tegenstelling tot jou wel heel schuldig moeten voelen omdat ik ze bewust aan dat risico heb blootgesteld door ze de vrijheid te geven.
Wat een onzin zeg.. Ja, het is een risico die verbonden is aan het buitenleven van een kat, maar dat wil nog niet zeggen dat het JOUW schuld is. Daarnaast zijn er ook buitenkatten die dood gaan aan ouderdom of een ziekte, en niet door een aanrijding. Wat gemeen om te zeggen ook als je verdriet hebt om het verlies.
Hopelijk heeft je katje hier niks van meegekregen en kan jij het ook snel een plekje geven.
Sterkte
woensdag 22 oktober 2014 15:23
quote:baukje schreef op 22 oktober 2014 @ 15:12:
Je huisdier was al een tijd ziek, je hebt meerdere keren deskundig hulp gezocht. Ik denk niet dat je meer had kunnen doen. Waar heb je precies je twijfels over?
Hier helaas ook dit weekend afscheid moeten nemen van een van mijn katten. Ze is doodgereden. Volgens een groot deel van dit forum zou ik me in tegenstelling tot jou wel heel schuldig moeten voelen omdat ik ze bewust aan dat risico heb blootgesteld door ze de vrijheid te geven. Maar ik voel me wel heel verdrietig maar absoluut niet schuldig. Ik denk met name terug aan al die keren dat ik ze buiten zag lopen en jaloers was op het geweldig leven wat ze had. En ik hoop maar dat ze op slag dood is geraakt na de aanrijding.
Och lieve Baukje, wat naar om dit te zeggen.
Van die schuldkwestie dan.
Ik heb mijn kat altijd de vrijheid gegeven, en mijn eigen kat doodgereden.
Over schuldgevoel gesproken.
Als je een beest niet moedwillig laat lijden, is schuld gevoel niet echt op zijn plaats.
Je huisdier was al een tijd ziek, je hebt meerdere keren deskundig hulp gezocht. Ik denk niet dat je meer had kunnen doen. Waar heb je precies je twijfels over?
Hier helaas ook dit weekend afscheid moeten nemen van een van mijn katten. Ze is doodgereden. Volgens een groot deel van dit forum zou ik me in tegenstelling tot jou wel heel schuldig moeten voelen omdat ik ze bewust aan dat risico heb blootgesteld door ze de vrijheid te geven. Maar ik voel me wel heel verdrietig maar absoluut niet schuldig. Ik denk met name terug aan al die keren dat ik ze buiten zag lopen en jaloers was op het geweldig leven wat ze had. En ik hoop maar dat ze op slag dood is geraakt na de aanrijding.
Och lieve Baukje, wat naar om dit te zeggen.
Van die schuldkwestie dan.
Ik heb mijn kat altijd de vrijheid gegeven, en mijn eigen kat doodgereden.
Over schuldgevoel gesproken.
Als je een beest niet moedwillig laat lijden, is schuld gevoel niet echt op zijn plaats.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
woensdag 22 oktober 2014 15:45
Ottertje87: heel herkenbaar.
Had ik maar ...... is heel wat keren bij me boven gekomen zowel bij mijn katten die ik in de loop van mijn leven heb laten inslapen (had ik moeten wachten....) als bij mijn kat die zelf is overleden (s 'middags zou de dierenarts komen maar s 'morgens overleed mijn kater). Had ik niet sneller moeten zijn....
Ik heb het trouwens ook bij het overlijden van mijn moeder gehad. Ze lag in het ziekenhuis en werd opgegeven. Had ik ..... niet verder moeten praten, protesteren iets iets moeten doen.....
Had ik maar..... ja ik ken het.
Had ik maar ...... is heel wat keren bij me boven gekomen zowel bij mijn katten die ik in de loop van mijn leven heb laten inslapen (had ik moeten wachten....) als bij mijn kat die zelf is overleden (s 'middags zou de dierenarts komen maar s 'morgens overleed mijn kater). Had ik niet sneller moeten zijn....
Ik heb het trouwens ook bij het overlijden van mijn moeder gehad. Ze lag in het ziekenhuis en werd opgegeven. Had ik ..... niet verder moeten praten, protesteren iets iets moeten doen.....
Had ik maar..... ja ik ken het.
woensdag 22 oktober 2014 16:59
woensdag 22 oktober 2014 17:00
woensdag 22 oktober 2014 17:28
quote:Eindeloos schreef op 22 oktober 2014 @ 15:23:
[...]
Och lieve Baukje, wat naar om dit te zeggen.
Van die schuldkwestie dan.
Ik heb mijn kat altijd de vrijheid gegeven, en mijn eigen kat doodgereden.
Over schuldgevoel gesproken.
Als je een beest niet moedwillig laat lijden, is schuld gevoel niet echt op zijn plaats.Weet je ik ben natuurlijk verdrietig om de dood van de kat. Maar eigenlijk ben ik nog veel verdrietiger om het verdriet van mijn 17 jarige dochter. Hoewel het niet specifiek haar katten zijn heeft ze de katten zich wel toegeëigend (in zoverre katten zich laten toe eigenen). Maar zij geeft ze te eten, verschoont de bak en de katten slapen 's nacht bij haar op bed. En als ze een keer weg is op het moment dat de katten naar binnen zouden moeten belt ze altijd om te vragen of de katten toch al binnen zijn. Gelukkig heeft ze het broertje nog.
[...]
Och lieve Baukje, wat naar om dit te zeggen.
Van die schuldkwestie dan.
Ik heb mijn kat altijd de vrijheid gegeven, en mijn eigen kat doodgereden.
Over schuldgevoel gesproken.
Als je een beest niet moedwillig laat lijden, is schuld gevoel niet echt op zijn plaats.Weet je ik ben natuurlijk verdrietig om de dood van de kat. Maar eigenlijk ben ik nog veel verdrietiger om het verdriet van mijn 17 jarige dochter. Hoewel het niet specifiek haar katten zijn heeft ze de katten zich wel toegeëigend (in zoverre katten zich laten toe eigenen). Maar zij geeft ze te eten, verschoont de bak en de katten slapen 's nacht bij haar op bed. En als ze een keer weg is op het moment dat de katten naar binnen zouden moeten belt ze altijd om te vragen of de katten toch al binnen zijn. Gelukkig heeft ze het broertje nog.
woensdag 22 oktober 2014 20:05
Ik herken het ook. Mijn hond is begin februari overleden, is bijna een maand ziek geweest. Zijn prostaat was vergroot, hij zou een tumor hebben en moest geopereerd. Het bleek geen tumor te zijn, maar hij heeft de narcose niet overleefd. Het verdriet wordt minder scherp, maar heel eerlijk; mijn hart is nog gebroken. Hij hoorde bij mij, het is echt of ik een stukje van mezelf kwijt ben.
