Er werd van de week een vraag gesteld op dit forum of het raar was dat je ouders je naar je vakantiebestemming brengen.
.
Haha, ik heb dat topic ook gelezen en zou voor een singles reis me waarschijnlijk liever laten afzetten door een vriendin...vind het stom van mezelf, maar zou me toch een beetje voor schut voelen
Er werd van de week een vraag gesteld op dit forum of het raar was dat je ouders je naar je vakantiebestemming brengen.
Dan denk ik : ''Hoezo raar? Wat maakt dat nou uit? Je loopt toch niet hand in hand met ze?''
Je mag toch wel een beetje hulp aanvaarden van ze, de meeste ouders doen het graag. Ik zie echt het probleem niet.
Dat vind ik ook niet zo vreemd. Als ouders en kind daar overeenstemming in hebben, dan is dat toch oké?
Sterker nog, ik heb mijn moeder wel meegenomen op vakantie. Ze was gek op reizen maar na de dood van mijn vader zou ze zoiets niet meer in haar eentje gedaan hebben. Ik ben ook blij dat we har hebben meegenomen, want ze is zelf ook niet oud geworden. Ik blij omdat ik mooie extra herinneringen aan mijn moeder heb, zij destijds blij omdat ze wel op reis kon.
Ja, ik sla geld van ouders en schoonouders af. Bij mijn ouders geldt de regel dat de geldkraan dichtgaat zodra kind is afgestudeerd. Nadien heb ik nooit het geld van mijn ouders nodig gehad. Schoonouders hebben ons wel eens geld willen geven, maar hebben dat niet aangenomen. Wij hebben het geld gewoonweg niet nodig. Niet een paar duizend en niet een paar ton.
En hoe doe je dat dan met een eventuele erfenis na hun overlijden? Weiger je die ook omdat je het niet nodig hebt?
Ik ben al heel jong zelfstandig, zonder financiele steun van mijn ouders op mezelf gaan wonen, studeren etc. Zelfstandig dus zeker wel. Ik kookte mijn eigen eten, kon de weg vinden overal naartoe, maakte mijn bedje op. Maar als ze me hadden aangeboden me financieel te ondersteunen had ik wellicht wel mijn studie kunnen afmaken. Nu niet.
Ik ben dan ook erg hard aan het sparen voor als mijn kleintjes groot zijn.
Tuurlijk zeg je dat je nu geld zou afslaan, je zegt daarna namelijk meteen dat ze de geldkraan hebben dichtgedraaid. Maar als ze nu op de stoep zouden staan met 500 euro en zeggen dat ze het je heel graag willen geven?
Vraag me af wat je dan zou doen.
Mijn ouders hebben de geldkraan dichtgedraaid, mijn schoonouders niet. En ja, wij hebben idd aangeboden geld niet aangenomen van mijn schoonouders.
Verontschuldig je nooit voor je eigen mening. Zou wel graag willen weten waarom je mijn uitlating als BS bestempeld.
Zoals inmiddels al veel vaker gezegd: zelfstandigheid heeft in de hier genoemde gevallen helemaal niets (maar dan ook echt niets) te maken met het accepteren van geld van je ouders. Daarom.
anoniem_22945 wijzigde dit bericht op 22-07-2008 15:20
Reden:
kleine aanvulling
Mag je trots zijn op jezelf. Geld geweigerd,maar wel o zo zelfstandig.
Hoef je niet zo lullig over te doen, en ik heb al eerder aangegeven dat ik helemaal niet zelfstandig ben. Financieel wel, maar heb wel degelijk nog steeds de praktische hulp van mijn ouders nodig.
OMG, ik hoop toch dat mijn dochters niet zo koppig worden later, en dat ze zeker niet deze twee dingen (giften vs zelfstandigheid) door elkaar gaan halen.
Ik spaar met liefde voor ze, zoals waarschijnlijk elke ouder.
Hoef je niet zo lullig over te doen, en ik heb al eerder aangegeven dat ik helemaal niet zelfstandig ben. Financieel wel, maar heb wel degelijk nog steeds de praktische hulp van mijn ouders nodig.
Nou dan, dan accepteer je het zelf toch ook?
Wat maakt het nou uit of ze je geld geven, of dat ze bijvoorbeeld een keer iets praktisch in huis doen door een klusje te doen waar je anders een klusjesman voor in moet huren?
Dus jij hebt liever dat het geld van je ouders naar een ander gaat i.p.v. naar jou?
Geld waar ze voor hebben gewerkt, geld wat ze hebben gespaard. Simpelweg omdat je zelfstandig wilt zijn???
Welke ander zou het dan heen moeten gaan? Broers, zussen, weeshuis? Het kan mij idd niet zo vreselijk veel schelen waar de erfenis heengaat. Dat is namelijk niet iets wat ik bepaal, maar mijn ouders en schoonouders. Als mijn vader wil dat alles naar de zeehondenopvang in Pietburen gaat en heb ik daar vrede mee. Ik hoef er niks om te laten of iets extra's voor toe doen.
Welke ander zou het dan heen moeten gaan? Broers, zussen, weeshuis? Het kan mij idd niet zo vreselijk veel schelen waar de erfenis heengaat. Dat is namelijk niet iets wat ik bepaal, maar mijn ouders en schoonouders. Als mijn vader wil dat alles naar de zeehondenopvang in Pietburen gaat en heb ik daar vrede mee. Ik hoef er niks om te laten of iets extra's voor toe doen.
Het geld moet ergens naar toe Lillia, das toch logisch.
Welke ander zou het dan heen moeten gaan? Broers, zussen, weeshuis? Het kan mij idd niet zo vreselijk veel schelen waar de erfenis heengaat. Dat is namelijk niet iets wat ik bepaal, maar mijn ouders en schoonouders. Als mijn vader wil dat alles naar de zeehondenopvang in Pietburen gaat en heb ik daar vrede mee. Ik hoef er niks om te laten of iets extra's voor toe doen.
Maar stel... ze halen het in hun hoofd het aan jou na te laten? Wat doe je dan?
OMG, ik hoop toch dat mijn dochters niet zo koppig worden later, en dat ze zeker niet deze twee dingen (giften vs zelfstandigheid) door elkaar gaan halen.
Ik spaar met liefde voor ze, zoals waarschijnlijk elke ouder.
Niks met koppigheid te maken maar met een bepaalde trots op hetgeen ik en mijn man hebben opgebouwd door de jaren heen. Alles wat wij hebben, op materieel gebied dan, hebben wij zelf gemaakt. En daar zijn wij echt heel trots op!
Anoniem_17202
dinsdag 22 juli 2008 om 15:33
Ik durf te beweren, dat voor de meeste ouders hun kinderen de belangrijkste personen in hun leven zijn.
Natuurlijk zijn er vrienden, broers, zussen, natuurlijk is een weeshuis ook belangrijk e.d. Maar de liefde voor je kinderen is ( in de meeste gevallen) onvoorwaardelijk. En ik denk dat de meeste opuders ook willen dat hun geld naar de kinderen gaat i.p.v. naar een zeehondencreche.
Het valt mij, in reactie op de OP, ook op idd dat veel vriendinnen gruwelijk afhankelijk zijn. Bij een vriendin vind ik het zelfs nogal extreem. Haar inboedel is voor een groot deel door haar ouders bekostigd, de babykamer door ouders en schoonouder, haar dochter gaat niet naar de opvang maar beide opa's en oma's passen vrijwel elke dag (ook in het weekend) op. Zo kan ik nog wel even doorgaan..... Maar naar de buitenwereld idd met dr autootje en huisje doen alsof ze het allemaal zelfstandig voor elkaar heeft. Prima verder hoor...maar dat vind ik wel opvallend idd.
Oh ja, en ik ken er nog eentje die nog steeds met haar ouders op vakantie gaat zodat ze het niet zelf hoeft te betalen. Ze is 28!
Maar goed, zo ken ik ook een "man" die op zijn 33e nog steeds (niet eens weer) bij zijn ouders woont. Triest...
Ik durf te beweren, dat voor de meeste ouders hun kinderen de belangrijkste personen in hun leven zijn.
Natuurlijk zijn er vrienden, broers, zussen, natuurlijk is een weeshuis ook belangrijk e.d. Maar de liefde voor je kinderen is ( in de meeste gevallen) onvoorwaardelijk. En ik denk dat de meeste opuders ook willen dat hun geld naar de kinderen gaat i.p.v. naar een zeehondencreche.