Zwanger
alle pijlers
Rammelt het echt nu?
donderdag 23 oktober 2014 11:18
Tot mijn 27e altijd heel hard geroepen dat ik geen kinderen wilde. Om mij heen kregen echter steeds meer vriendinnen kinderen en heel langzaam werd mijn ' nee' een ' misschien' en uiteindelijk een ' ja' .
Inmiddels ben ik bijna 31 en heb ik sinds een jaar een vriend. We zijn na een paar weken al samen gaan wonen in zijn kleine appartement in een stad waar we ons beiden niet helemaal thuis voelen. We zijn dus aan het kijken naar een huis in mijn geboortedorp maar ivm onzekerheid op mijn werk, zal dit nog even op zich laten wachten.
Sinds wij een relatie hebben, fantaseren we heel voorzichtig over trouwen en kinderen krijgen en zijn we zeker dat we deze grote stappen met elkaar willen zetten, over een jaar of 2. Maar sinds een week, ik weet niet wat er met me aan de hand is, lijk ik alleen maar aan trouwen en kinderen te kunnen denken. Maar verder dan ' ik wil kinderen met hem!!' kom ik niet. Nog geen beeld bij ons als ouders, ik smelt niet weg als ik kinderen zie (op die leuke baby's van mijn vrienden na), schreeuwende en huilende kinderen geven me nog steeds hoofdpijn etc.
Ik slik de pil sinds kort niet meer om medische redenen en we gebruiken nu alleen condooms. Mocht dat fout gaan dan is het kind absoluut welkom maar komt het praktisch gezien echt niet uit.
Gisteren heb ik het met een goede vriendin besproken. Zij vond het hartstikke leuk en zei dat ik mijn gevoel moest volgen, ondanks wat de omgeving er van vindt of het praktisch is. Ik maak me namelijk ontzettend druk over wat de omgeving denkt en ben erg bang voor afkeurende blikken omdat we dan zo ontzettend snel zouden zijn in alles en niemand dit van mij zou verwachten. Ik durf deze nieuwe gedachten nog niet met mijn vriend te bespreken omdat ik hem niet wil laten schrikken. Vreemd genoeg heb ik mezelf deze week wel tegen moeten houden hem ten huwelijk te vragen (echt op mijn tong moeten bijten!)
Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Rammelt het nu dan echt of is dit een moment van verstandsverbijstering? Hoe ging dit bij jullie?
Inmiddels ben ik bijna 31 en heb ik sinds een jaar een vriend. We zijn na een paar weken al samen gaan wonen in zijn kleine appartement in een stad waar we ons beiden niet helemaal thuis voelen. We zijn dus aan het kijken naar een huis in mijn geboortedorp maar ivm onzekerheid op mijn werk, zal dit nog even op zich laten wachten.
Sinds wij een relatie hebben, fantaseren we heel voorzichtig over trouwen en kinderen krijgen en zijn we zeker dat we deze grote stappen met elkaar willen zetten, over een jaar of 2. Maar sinds een week, ik weet niet wat er met me aan de hand is, lijk ik alleen maar aan trouwen en kinderen te kunnen denken. Maar verder dan ' ik wil kinderen met hem!!' kom ik niet. Nog geen beeld bij ons als ouders, ik smelt niet weg als ik kinderen zie (op die leuke baby's van mijn vrienden na), schreeuwende en huilende kinderen geven me nog steeds hoofdpijn etc.
Ik slik de pil sinds kort niet meer om medische redenen en we gebruiken nu alleen condooms. Mocht dat fout gaan dan is het kind absoluut welkom maar komt het praktisch gezien echt niet uit.
Gisteren heb ik het met een goede vriendin besproken. Zij vond het hartstikke leuk en zei dat ik mijn gevoel moest volgen, ondanks wat de omgeving er van vindt of het praktisch is. Ik maak me namelijk ontzettend druk over wat de omgeving denkt en ben erg bang voor afkeurende blikken omdat we dan zo ontzettend snel zouden zijn in alles en niemand dit van mij zou verwachten. Ik durf deze nieuwe gedachten nog niet met mijn vriend te bespreken omdat ik hem niet wil laten schrikken. Vreemd genoeg heb ik mezelf deze week wel tegen moeten houden hem ten huwelijk te vragen (echt op mijn tong moeten bijten!)
Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Rammelt het nu dan echt of is dit een moment van verstandsverbijstering? Hoe ging dit bij jullie?
donderdag 23 oktober 2014 11:26
Geen idee wat er aan de hand is, maar maak je alsjeblieft niet druk om wat de omgeving denkt of zou kunnen denken.
Ik ben het wel eens met je vriendin. Waarom er nu niet voor gaan? Als je vriend dat ook wil natuurlijk...
Heb je het er al met je vriend over gehad? Misschien denkt hij er wel hetzelfde over?
Bij ons ging het zo:
Wij zaten gezellig samen op de bank tv te kijken, ik vroeg: zullen we gaan trouwen, hij zei: ja is goed..
En een half jaar later zijn we getrouwd
We zaten een aantal jaren later weer op de bank: zal ik stoppen met de pil? Hij: ja, is goed..
Wij zijn daarin heel nuchter en het maakt ons verder echt niet uit wat anderen denken
Ik ben het wel eens met je vriendin. Waarom er nu niet voor gaan? Als je vriend dat ook wil natuurlijk...
Heb je het er al met je vriend over gehad? Misschien denkt hij er wel hetzelfde over?
Bij ons ging het zo:
Wij zaten gezellig samen op de bank tv te kijken, ik vroeg: zullen we gaan trouwen, hij zei: ja is goed..
En een half jaar later zijn we getrouwd
We zaten een aantal jaren later weer op de bank: zal ik stoppen met de pil? Hij: ja, is goed..
Wij zijn daarin heel nuchter en het maakt ons verder echt niet uit wat anderen denken
Wees jezelf want een origineel is altijd meer waard dan een kopie
donderdag 23 oktober 2014 11:30
Het is niet voor niets dat mensen bij een 25 jarige die zegt absoluut geen kinderen te willen zeggen wacht maar als je de dertig nadert dan praat je wel anders. Gewoon omdat de meeste vrouwen uiteindelijk toch kinderen willen.
Jij bent dus zo'n vrouw die keurig aan dat beeld voldoet.
Je omgeving zal dus echt niet gek opkijken als je nu verteld dat je zwanger wil worden of zwanger bent.
Jij bent dus zo'n vrouw die keurig aan dat beeld voldoet.
Je omgeving zal dus echt niet gek opkijken als je nu verteld dat je zwanger wil worden of zwanger bent.
donderdag 23 oktober 2014 11:45
Wat sugarmiss zegt 
Tot ongeveer mijn 34ste kon ik nog weleens elninjoo-achtige uitspraken doen. Ik ben nog steeds (inmiddels 2 kinderen rijker) niet verliefd op andermans kroost.
Zo rond mijn 35-ste sloeg bij ons de twijfel toe, tot die tijd overtuigd kindvrij. Toen de knoop doorgehakt en op mijn 37ste onze eerste, 6 weken geleden de tweede geboren en intens verliefd op beiden.
Vooral niet druk maken over wat anderen van je vinden, verder! Zodra je kinderen hebt moet je sws een gladde rug hebben
Tot ongeveer mijn 34ste kon ik nog weleens elninjoo-achtige uitspraken doen. Ik ben nog steeds (inmiddels 2 kinderen rijker) niet verliefd op andermans kroost.
Zo rond mijn 35-ste sloeg bij ons de twijfel toe, tot die tijd overtuigd kindvrij. Toen de knoop doorgehakt en op mijn 37ste onze eerste, 6 weken geleden de tweede geboren en intens verliefd op beiden.
Vooral niet druk maken over wat anderen van je vinden, verder! Zodra je kinderen hebt moet je sws een gladde rug hebben
Computer says nooooo
donderdag 23 oktober 2014 12:19
van schreeuwende kinderen krijgt iedereen hoofdpijn lijkt me hoor! en ik smelt ook niet van elke baby. kennelijk heb je het gevoel dat je er wel aan toe bent. zou het eens rustig aan bespreken met je vriend.. en dan vanzelf komt er wel een keer het moment dat je er voor besluit te gaan.
bij ons ging het zo: zwager belde dat ons neefje geboren was. vriend zei: ik wil ook een kindje met jou. Ik boos, want wou net de deur uit komt ie met zoiets groots aan (het idee was: over een paar jaar, eerst nog....) twee weken later ben ik gestopt met de pil. ik moest denk ik even wennen aan het idee dat 'nu' ook kon omdat het tot dan toe altijd 'later' zou zijn.. en opeens wou ik helemaal niet meer wachten.
bij ons ging het zo: zwager belde dat ons neefje geboren was. vriend zei: ik wil ook een kindje met jou. Ik boos, want wou net de deur uit komt ie met zoiets groots aan (het idee was: over een paar jaar, eerst nog....) twee weken later ben ik gestopt met de pil. ik moest denk ik even wennen aan het idee dat 'nu' ook kon omdat het tot dan toe altijd 'later' zou zijn.. en opeens wou ik helemaal niet meer wachten.
donderdag 23 oktober 2014 12:27
Fijn dat dit niet heel vreemd is
Ik heb dit dus nog niet met mijn vriend besproken omdat ik hier zelf pas een week mee rond loop. Voor hetzelfde geld zakt dit gevoel weer net zo snel als het kwam. Twee weken terug zei vriend wel heel lief ' Newsletter, ik wil kindjes met jou en met jou trouwen.'
We hebben geen extra slaapkamer nu en zou ik het onverstandig vinden om nu te beginnen. Mijn cyclus is nog helemaal van slag en onregelmatig dus de kans dat het nu zou lukken, lijkt me ook vrij klein. Maar begin je dan alvast met proberen of wacht je tot je, in ons geval, een passend huis hebt?
Ik heb dit dus nog niet met mijn vriend besproken omdat ik hier zelf pas een week mee rond loop. Voor hetzelfde geld zakt dit gevoel weer net zo snel als het kwam. Twee weken terug zei vriend wel heel lief ' Newsletter, ik wil kindjes met jou en met jou trouwen.'
We hebben geen extra slaapkamer nu en zou ik het onverstandig vinden om nu te beginnen. Mijn cyclus is nog helemaal van slag en onregelmatig dus de kans dat het nu zou lukken, lijkt me ook vrij klein. Maar begin je dan alvast met proberen of wacht je tot je, in ons geval, een passend huis hebt?
donderdag 23 oktober 2014 12:30
Het duurt minimaal 9 maanden voordat er een kind is, en dan ga je ervanuit dat het de eerste keer meteen lukt. In die tijd kun je prima een huis zoeken en verhuizen. Meestal duurt het langer, misschien heb je wel anderhalf jaar om te zoeken, te verhuizen en te baren
Dus nee, daar zou ik het zelf niet voor laten, maar goed, dat is aan iedereen persoonlijk en ligt ook aan hoeveel haast je hebt.
Dus nee, daar zou ik het zelf niet voor laten, maar goed, dat is aan iedereen persoonlijk en ligt ook aan hoeveel haast je hebt.
donderdag 23 oktober 2014 12:30
donderdag 23 oktober 2014 12:30
Ja had ik ook toen ik stopte met de pil. Is nooit meer weggegaan
Nu getrouwd en de AC mag er zo'n beetje uit. Ik ben 24 (baby dus) en studeer nog (omg) en ben met z'n tweetjes op een tropisch eiland getrouwd (aso) en daarna nog eens in NL met beste vrienden en directe familie, maar niet in het wit, zonder auto, receptie, bruidstaart, feestavond, band, tafelschikking, gewoon met lekker eten op een warme nazomeravond en veel drinken (de hórror, ik had niet eens een draaiboek).
En mensen hadden/hebben er zo'n uitgesproken mening over maar who cares?!
Ik leef lekker voor mezelf en niet voor de roddel
Nu getrouwd en de AC mag er zo'n beetje uit. Ik ben 24 (baby dus) en studeer nog (omg) en ben met z'n tweetjes op een tropisch eiland getrouwd (aso) en daarna nog eens in NL met beste vrienden en directe familie, maar niet in het wit, zonder auto, receptie, bruidstaart, feestavond, band, tafelschikking, gewoon met lekker eten op een warme nazomeravond en veel drinken (de hórror, ik had niet eens een draaiboek).
En mensen hadden/hebben er zo'n uitgesproken mening over maar who cares?!
Ik leef lekker voor mezelf en niet voor de roddel
donderdag 23 oktober 2014 12:32
quote:voetjesinhetzand schreef op 23 oktober 2014 @ 12:30:
Ja had ik ook toen ik stopte met de pil. Is nooit meer weggegaan
Nu getrouwd en de AC mag er zo'n beetje uit. Ik ben 24 (baby dus) en studeer nog (omg) en ben met z'n tweetjes op een tropisch eiland getrouwd (aso) en daarna nog eens in NL met beste vrienden en directe familie, maar niet in het wit, zonder auto, receptie, bruidstaart, feestavond, band, tafelschikking, gewoon met lekker eten op een warme nazomeravond en veel drinken (de hórror, ik had niet eens een draaiboek).
En mensen hadden/hebben er zo'n uitgesproken mening over maar who cares?!
Ik leef lekker voor mezelf en niet voor de roddel Haha, wat heerlijk geschreven. Ik zou willen dat ik zo in het leven stond. Lijkt me ontzettend bevrijdend!
Ja had ik ook toen ik stopte met de pil. Is nooit meer weggegaan
Nu getrouwd en de AC mag er zo'n beetje uit. Ik ben 24 (baby dus) en studeer nog (omg) en ben met z'n tweetjes op een tropisch eiland getrouwd (aso) en daarna nog eens in NL met beste vrienden en directe familie, maar niet in het wit, zonder auto, receptie, bruidstaart, feestavond, band, tafelschikking, gewoon met lekker eten op een warme nazomeravond en veel drinken (de hórror, ik had niet eens een draaiboek).
En mensen hadden/hebben er zo'n uitgesproken mening over maar who cares?!
Ik leef lekker voor mezelf en niet voor de roddel Haha, wat heerlijk geschreven. Ik zou willen dat ik zo in het leven stond. Lijkt me ontzettend bevrijdend!
donderdag 23 oktober 2014 12:45
quote:newsletter schreef op 23 oktober 2014 @ 12:32:
[...]
Haha, wat heerlijk geschreven. Ik zou willen dat ik zo in het leven stond. Lijkt me ontzettend bevrijdend!
It takes some practice
Mensen hebben gewoon altijd wel een mening. Ik werd er gewoon een beetje moe van om daar telkens rekening mee te houden. Want dan hebben ze wel weer over iets anders een mening. Dus nu laat ik mensen lekker hun mening hebben en zeg ik 'bedankt voor je advies, ik zal er eens over denken'.
Echt mijn leven is zoveel makkelijker sindsdien
[...]
Haha, wat heerlijk geschreven. Ik zou willen dat ik zo in het leven stond. Lijkt me ontzettend bevrijdend!
It takes some practice
Mensen hebben gewoon altijd wel een mening. Ik werd er gewoon een beetje moe van om daar telkens rekening mee te houden. Want dan hebben ze wel weer over iets anders een mening. Dus nu laat ik mensen lekker hun mening hebben en zeg ik 'bedankt voor je advies, ik zal er eens over denken'.
Echt mijn leven is zoveel makkelijker sindsdien
donderdag 23 oktober 2014 14:49
quote:matroesjka_ schreef op 23 oktober 2014 @ 14:45:
De kans is overigens heel groot dat veel van de mensen aan wie je ooit verteld hebt geen kind te willen in zichzelf gedacht hebben: ik spreek je over 10 jaar nog wel eens.Dat denk ik zelf wel eens bij mezelf, als ik iets zeg. Dan denk ik niet 'ik spreek je over 10 jaar nog wel eens', maar meer van: 'daar denk ik vast heel anders over over 10 jaar'
De kans is overigens heel groot dat veel van de mensen aan wie je ooit verteld hebt geen kind te willen in zichzelf gedacht hebben: ik spreek je over 10 jaar nog wel eens.Dat denk ik zelf wel eens bij mezelf, als ik iets zeg. Dan denk ik niet 'ik spreek je over 10 jaar nog wel eens', maar meer van: 'daar denk ik vast heel anders over over 10 jaar'
donderdag 23 oktober 2014 14:58
Ach, er wordt altijd gepraat maar don't flatter yourself, mensen die hardop uitspreken dat het nu nog echt te vroeg is denken daar echt niet de héle dag aan. Die schuiven voor het avondeten weer aan tafel en dan gaat het weer over iets anders.
Toen ik mijn man leerde kennen was mijn eerste vraag of hij kinderen wilde. Binnen een jaar ben ik gestopt met de pil. Uiteindelijk waren we bijna drie jaar samen toen ik uiteindelijk zwanger raakte. Ik ben getrouwd toen ik twee maanden zwanger was en dat is ook gevraagd tijdens het avondeten. En de 'bruiloft' (ik noem het liever onze trouwdag) was met een bups van 25 mensen naar het gemeentehuis, eten en om elf uur naar bed. Totaal niet traditioneel, wel helemaal ons. Oh, en ik had ook geen wit aan en we zijn in mijn Fiat 500 naar het gemeentehuis gereden...
Toen ik mijn man leerde kennen was mijn eerste vraag of hij kinderen wilde. Binnen een jaar ben ik gestopt met de pil. Uiteindelijk waren we bijna drie jaar samen toen ik uiteindelijk zwanger raakte. Ik ben getrouwd toen ik twee maanden zwanger was en dat is ook gevraagd tijdens het avondeten. En de 'bruiloft' (ik noem het liever onze trouwdag) was met een bups van 25 mensen naar het gemeentehuis, eten en om elf uur naar bed. Totaal niet traditioneel, wel helemaal ons. Oh, en ik had ook geen wit aan en we zijn in mijn Fiat 500 naar het gemeentehuis gereden...
donderdag 23 oktober 2014 15:53
quote:matroesjka_ schreef op 23 oktober 2014 @ 14:45:
De kans is overigens heel groot dat veel van de mensen aan wie je ooit verteld hebt geen kind te willen in zichzelf gedacht hebben: ik spreek je over 10 jaar nog wel eens.
Dat klopt inderdaad, haha. Het is een cliché maar dat is het niet voor niets. Het is vaak waar.
Ik ben bijna de drempel over om mijn gedachten en gevoelens van afgelopen week met mijn vriend te bespreken. Nu alleen nog even bedenken hoe ik dit kan doen zonder hem de stuipen op het lijf te jagen. Eerder als mensen vroegen hoe wij tegenover kinderen stonden riep ik direct ' Voorlopig echt nog niet, over een jaar of 2 of 3 ofzo.' Ik dacht elke keer bij mijn vriend een hele kleine teleurstelling te zien. Ook toen ik stopte met de pil en heel hard riep dat er voorlopig echt nog geen kinderen zouden komen, dacht ik teleurstelling te zien. Dat was voor dat ik deze gevoelens kreeg en het is dus geen wishful thinking maar misschien wel verkeerd geïnterpreteerd. Pas als ik het met mijn vriend bespreek, zal ik weten hoe hij er in staat. Het is geen prater dus vaak weet ik niet hoe hij ergens in staat of dat hij er überhaupt over nadenkt. Ik moet er echt naar vragen.
De kans is overigens heel groot dat veel van de mensen aan wie je ooit verteld hebt geen kind te willen in zichzelf gedacht hebben: ik spreek je over 10 jaar nog wel eens.
Dat klopt inderdaad, haha. Het is een cliché maar dat is het niet voor niets. Het is vaak waar.
Ik ben bijna de drempel over om mijn gedachten en gevoelens van afgelopen week met mijn vriend te bespreken. Nu alleen nog even bedenken hoe ik dit kan doen zonder hem de stuipen op het lijf te jagen. Eerder als mensen vroegen hoe wij tegenover kinderen stonden riep ik direct ' Voorlopig echt nog niet, over een jaar of 2 of 3 ofzo.' Ik dacht elke keer bij mijn vriend een hele kleine teleurstelling te zien. Ook toen ik stopte met de pil en heel hard riep dat er voorlopig echt nog geen kinderen zouden komen, dacht ik teleurstelling te zien. Dat was voor dat ik deze gevoelens kreeg en het is dus geen wishful thinking maar misschien wel verkeerd geïnterpreteerd. Pas als ik het met mijn vriend bespreek, zal ik weten hoe hij er in staat. Het is geen prater dus vaak weet ik niet hoe hij ergens in staat of dat hij er überhaupt over nadenkt. Ik moet er echt naar vragen.
donderdag 23 oktober 2014 17:30
Newsletter, je vriend is de man met wie jij evt. wilt trouwen, evt. kinderen wilt. Is hij dan ook niet bij uitstek de man met wie jij álles kunt bespreken? Als dit geen prettig gesprek wordt, is het ook gelijk duidelijk nog niet het moment. Echt 'gewoon' bespreken. Rustig, zonder afleiding, geen tv. Echt serieus praten, beginnetje maken om hierover na te denken. Succes!!
donderdag 23 oktober 2014 17:43
Ik kan ook alles met hem bespreken en ik kan me ook geen afwijzende of negatieve reactie voorstellen. Hij is altijd ontzettend lief en begripvol en dat zal nu niet anders zijn. Toch vind i het spannend. Ben al de hele dag (dag nummer zoveel op een rij) met dit onderwerp bezig en elk uur lijk ik minder beren op de weg te zien en een stapje dichterbij te komen dus wil er vanavond samen echt even voor gaan zitten.
Mijn ouders wilden vanavond op de koffie komen maar dat heb ik al tegen kunnen houden dus als het goed is dan hebben we de ruimte en tijd vanavond.
Mijn ouders wilden vanavond op de koffie komen maar dat heb ik al tegen kunnen houden dus als het goed is dan hebben we de ruimte en tijd vanavond.
