Kinderen
alle pijlers
Niet op een lijn over onderzoeken kind
donderdag 23 oktober 2014 20:03
Binnenkort heeft mijn jongste (9) de intake bij een GGZ-instelling omdat ik regelmatig met mijn handen in het haar zit over vooral haar driftbuien. Mijn oudste heeft ASS en ik zie daar bij jongste ook wel wat trekjes van, maar ook totaal andere 'eigenaardigheden'. Vader van de jongste, met wie ik nooit getrouwd ben geweest, zie haar trekjes ook wel maar vindt ze vrij normaal of niet storend ('Iedereen is wel eens druk, ongeconcentreerd, driftig'). Mijn wens om haar te laten onderzoeken vindt hij ook best overdreven (want zijn oppas die een Mbo-opleiding heeft in de zorg vindt haar ook normaal pittig). De driftbuien, die niet heel frequent maar wel héél heftig zijn, heeft ze vooral bij mij. Ik vermoed dat dat komt doordat ze vaker hier is, en het bij haar vader 'rustiger' is omdat hij altijd vrij is als ze er is (dus geen lange schooldag + opvang). Als ze bij haar vader vandaan hier komt moet ze wel altijd weer even 'aarden', niet altijd op een heel rustige manier.
Ex gaat wel mee naar de intake, maar ik begreep dat hij pas na het gesprek wil besluiten of we verder gaan met een eventueel diagnose- en hulptraject. Ik wil heel graag verder, want ik zie hoe mijn oudste is gegroeid door de hulp die ze na haar diagnose (recent) heeft gekregen.
Op zich kan ik me er 'eenvoudig' vanaf maken omdat ik als enige gezag heb, maar die weg wil ik niet ingaan. Ik geef juist vaker toe (we hebben al eens iets gehad met school), juist om niet de indruk te geven dat ik mijn macht uitoefen of zo.
Hoe gaan getrouwde ouders om met zo'n meningsverschil? De GGZ is vrij duidelijk over dat ze toestemming willen van beide gezaghebbende ouders. Maar wat doe je dan als de een wel en de ander niet wil?
Ex gaat wel mee naar de intake, maar ik begreep dat hij pas na het gesprek wil besluiten of we verder gaan met een eventueel diagnose- en hulptraject. Ik wil heel graag verder, want ik zie hoe mijn oudste is gegroeid door de hulp die ze na haar diagnose (recent) heeft gekregen.
Op zich kan ik me er 'eenvoudig' vanaf maken omdat ik als enige gezag heb, maar die weg wil ik niet ingaan. Ik geef juist vaker toe (we hebben al eens iets gehad met school), juist om niet de indruk te geven dat ik mijn macht uitoefen of zo.
Hoe gaan getrouwde ouders om met zo'n meningsverschil? De GGZ is vrij duidelijk over dat ze toestemming willen van beide gezaghebbende ouders. Maar wat doe je dan als de een wel en de ander niet wil?
donderdag 23 oktober 2014 20:15
Dan niet, want de GGZ wil toestemming van beide ouders, daar zijn ze niet voor niets duidelijk in.
Een stoornis is ook constant aanwezig, niet alleen bij jou. Als ze bij anderen gewoon pittig is, dan zal je ook naar je eigen gedrag en skills moeten durven kijken, voordat je wat in gang gaat zetten waarmee je kind voor altijd een etiketje heeft. Je ex-man heeft gewoon een punt.
Een stoornis is ook constant aanwezig, niet alleen bij jou. Als ze bij anderen gewoon pittig is, dan zal je ook naar je eigen gedrag en skills moeten durven kijken, voordat je wat in gang gaat zetten waarmee je kind voor altijd een etiketje heeft. Je ex-man heeft gewoon een punt.
You know how I know? Because I reeaally think so!
donderdag 23 oktober 2014 20:19
quote:MrsStanleyWalker schreef op 23 oktober 2014 @ 20:15:
Dan niet, want de GGZ wil toestemming van beide ouders, daar zijn ze niet voor niets duidelijk in.
Een stoornis is ook constant aanwezig, niet alleen bij jou. Als ze bij anderen gewoon pittig is, dan zal je ook naar je eigen gedrag en skills moeten durven kijken, voordat je wat in gang gaat zetten waarmee je kind voor altijd een etiketje heeft. Je ex-man heeft gewoon een punt.
Als er sprake is van een stoornis is die er inderdaad altijd, maar hij hoeft zich niet overal hetzelfde te uiten. Kinderen met autisme (en voldoende intelligentie) kunnen zich buiten de deur vaak heel goed aanpassen en doen wat er van ze verwacht wordt. Dat vergt echter zoveel van ze dat ze continu onder hoogspanning staan, en waar kun je dat er beter veilig uitgooien dan bij je moeder.
Ik weet overigens niet of jongste ook ASS heeft, maar ik ben er wel vrij zeker van dat ze ergens in valt.
Dan niet, want de GGZ wil toestemming van beide ouders, daar zijn ze niet voor niets duidelijk in.
Een stoornis is ook constant aanwezig, niet alleen bij jou. Als ze bij anderen gewoon pittig is, dan zal je ook naar je eigen gedrag en skills moeten durven kijken, voordat je wat in gang gaat zetten waarmee je kind voor altijd een etiketje heeft. Je ex-man heeft gewoon een punt.
Als er sprake is van een stoornis is die er inderdaad altijd, maar hij hoeft zich niet overal hetzelfde te uiten. Kinderen met autisme (en voldoende intelligentie) kunnen zich buiten de deur vaak heel goed aanpassen en doen wat er van ze verwacht wordt. Dat vergt echter zoveel van ze dat ze continu onder hoogspanning staan, en waar kun je dat er beter veilig uitgooien dan bij je moeder.
Ik weet overigens niet of jongste ook ASS heeft, maar ik ben er wel vrij zeker van dat ze ergens in valt.
donderdag 23 oktober 2014 20:27
quote:MrsStanleyWalker schreef op 23 oktober 2014 @ 20:15:
Dan niet, want de GGZ wil toestemming van beide ouders, daar zijn ze niet voor niets duidelijk in.
Ze heeft eenhoofdig gezag toch?
quote:Een stoornis is ook constant aanwezig, niet alleen bij jou. Als ze bij anderen gewoon pittig is, dan zal je ook naar je eigen gedrag en skills moeten durven kijken, voordat je wat in gang gaat zetten waarmee je kind voor altijd een etiketje heeft. Je ex-man heeft gewoon een punt.Ook voor hulp aan de ouders is de ggz een prima ingang.
Dan niet, want de GGZ wil toestemming van beide ouders, daar zijn ze niet voor niets duidelijk in.
Ze heeft eenhoofdig gezag toch?
quote:Een stoornis is ook constant aanwezig, niet alleen bij jou. Als ze bij anderen gewoon pittig is, dan zal je ook naar je eigen gedrag en skills moeten durven kijken, voordat je wat in gang gaat zetten waarmee je kind voor altijd een etiketje heeft. Je ex-man heeft gewoon een punt.Ook voor hulp aan de ouders is de ggz een prima ingang.
donderdag 23 oktober 2014 20:36
Poeee ik herken dit heel erg. Ik heb een kennis die in hetzelfde schuitje zit! Ook gescheiden overigens en de betreffende man dacht er precies hetzelfde over: ach t valt allemaal wel mee. Uiteindelijk blijkt dat het betreffende kind als jaren een sluimerende toestand heeft van epilepsie en een zeer lage intelligentie. Heeft heel wat jaren gekost en veel onderzoeken. Maar mama had het wel bij het juiste eind. Vooral die driftbuien zijn / waren behoorlijk heftig. En zeker op latere leeftijd kan je dat gewoon niet aan, lichamelijk. Ze worden fysiek steeds sterker
donderdag 23 oktober 2014 20:43
Ik durf wel naar mijn eigen rol te kijken hoor, ik doe niet anders. Voor mijn oudste heb ik diverse gesprekken gehad en eigenlijk vooral complimenten gekregen over mijn aanpak. Het is zoals het is, en zo'n stoornis gaat nu eenmaal niet weg hoe goed je ook opvoedt.
Oudste heeft een aantal zware jaren achter de rug, vooral door haar eigen onbegrip over waarom dingen bij haar moeilijker gingen bij anderen of wat gewoon niet lukte. Bij jongste zie ik ook dat haar leeftijdsgenoten op sociaal gebied anders doen, of sneller gaan in hun ontwikkeling. Dat heeft ze nu nog niet zo door omdat ze op school ook met jongere kinderen kan spelen (of met jongens, die ook wat meer op haar niveau zitten), maar rond de puberteit zie ik dat wel verkeerd gaan. Dat wil ik voor zijn. Ik weet niet of je daar bij een 9-jarige al wat mee moet, maar dat horen we dan wel van de professionals.
Oudste heeft een aantal zware jaren achter de rug, vooral door haar eigen onbegrip over waarom dingen bij haar moeilijker gingen bij anderen of wat gewoon niet lukte. Bij jongste zie ik ook dat haar leeftijdsgenoten op sociaal gebied anders doen, of sneller gaan in hun ontwikkeling. Dat heeft ze nu nog niet zo door omdat ze op school ook met jongere kinderen kan spelen (of met jongens, die ook wat meer op haar niveau zitten), maar rond de puberteit zie ik dat wel verkeerd gaan. Dat wil ik voor zijn. Ik weet niet of je daar bij een 9-jarige al wat mee moet, maar dat horen we dan wel van de professionals.
donderdag 23 oktober 2014 21:00
Als vader ook meegemaakt, niet eens zijn met de moeder over de noodzaak van "professionele" hulp.
Zodra je het medische circuit in gaat, dan vraag je om een diagnose, en dan krijg je die ook. Dan is het ook de bedoeling dat je de behandeling afmaakt. Weet één ding zeker, die is nooit af.
De Wajongh-uitkering stel je dan zeker, en de zekerheid dat dat levenslang duurt. Werkgevers zijn hier niet happig op.
Wat zegt je omgeving? Ze is pittig. Mooi toch?
Kun je ermee omgaan? Kennelijk heb je daar twijfels. Waarom, voor je oudste ging dat toch ook goed?
Denk goed na of er iets is met jouw kind of met jou. Gewoon eerlijk zijn en gericht hulp te zoeken als het moeilijk is, voor jou of voor haar.
Zodra je het medische circuit in gaat, dan vraag je om een diagnose, en dan krijg je die ook. Dan is het ook de bedoeling dat je de behandeling afmaakt. Weet één ding zeker, die is nooit af.
De Wajongh-uitkering stel je dan zeker, en de zekerheid dat dat levenslang duurt. Werkgevers zijn hier niet happig op.
Wat zegt je omgeving? Ze is pittig. Mooi toch?
Kun je ermee omgaan? Kennelijk heb je daar twijfels. Waarom, voor je oudste ging dat toch ook goed?
Denk goed na of er iets is met jouw kind of met jou. Gewoon eerlijk zijn en gericht hulp te zoeken als het moeilijk is, voor jou of voor haar.
donderdag 23 oktober 2014 21:06
Slensor, zoals jij het neerzet kijken veel van mijn familieleden er ook naar. Als je gaat zoeken naar gebreken krijg je vanzelf een diagnose. Ik vraag me af of dat zo is. Je hoeft immers geen diagnose te hebben om hulp te kunnen krijgen, denk ik.
Mijn oudste had van mij niet dat traject in gehoeven. Dat wilde ze zelf, maar achteraf ben ik heel blij dat we dat gedaan hebben. Het is voor haar heel fijn om te weten hoe het komt dat zij anders denkt dan anderen, en nu krijgt ze gericht praktische handvatten om dingen te leren die voor anderen vanzelfsprekend zijn.
Mijn oudste had van mij niet dat traject in gehoeven. Dat wilde ze zelf, maar achteraf ben ik heel blij dat we dat gedaan hebben. Het is voor haar heel fijn om te weten hoe het komt dat zij anders denkt dan anderen, en nu krijgt ze gericht praktische handvatten om dingen te leren die voor anderen vanzelfsprekend zijn.
donderdag 23 oktober 2014 21:13
Als je als enige het gezag hebt, en dat kan de GGZ telefonisch navragen bij het gezagsregister van de rechtbank, dan heb je formeel geen toestemming van de niet-gezaghebbende ouder nodig.
Zelf kun je ook een uittreksel opvragen bij het gezagsregister.
Mijn wederhelft mét gezag vond onderzoeken onzin. Zuchtend en steunend is hij toch maar op de site van de psycholoog gaan kijken, en was vervolgens verbijsterd over de herkenning. Met de psycholoog had hij telefonisch direct een goede klik (zeer bijzonder) en nu vertrouwt hij haar in álles.
Je man klinkt zakelijker en nuchterder dan jij. Laat de regie in de GGZ dan ook een beetje aan hem over, dat werkt bij ons thuis ook beter. Ik sta er te emotioneel in.
Succes !
Zelf kun je ook een uittreksel opvragen bij het gezagsregister.
Mijn wederhelft mét gezag vond onderzoeken onzin. Zuchtend en steunend is hij toch maar op de site van de psycholoog gaan kijken, en was vervolgens verbijsterd over de herkenning. Met de psycholoog had hij telefonisch direct een goede klik (zeer bijzonder) en nu vertrouwt hij haar in álles.
Je man klinkt zakelijker en nuchterder dan jij. Laat de regie in de GGZ dan ook een beetje aan hem over, dat werkt bij ons thuis ook beter. Ik sta er te emotioneel in.
Succes !
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 23 oktober 2014 21:15
Ik heb Borderline, en een hele driftige dochter van 10, ik dacht eerst ook, oh jeej als ze ook maar niet iets mankeert..Maar ze is aan het puberen geslagen, en ik was ook een pittige puber. Als baby was het ook een driftkop.
Ik zeg niet dat jouw dochter niets mankeert maar plak er niet gelijk een stempel op. Geheid dat ze die krijgt als je naar het GGZ gaat met haar..
Ik zeg niet dat jouw dochter niets mankeert maar plak er niet gelijk een stempel op. Geheid dat ze die krijgt als je naar het GGZ gaat met haar..
donderdag 23 oktober 2014 21:22
Afgezien van de driftbuien zijn er wel wat meer dingetjes die ik opvallend vind. Zo heeft ze zeker tot een jaar of 7 gefladderd, kon ze als kleuter uren alleen op een schommel zitten of rondjes rennen in de tuin, en wordt ze door leerkrachten steevast 'jong in haar gedrag' genoemd. Dat zijn allemaal geen gekke dingen bij een jong kind, maar misschien wel voor een 9-jarige? Ik weet het ook niet, dus ik wil het graag horen van mensen die ervoor geleerd hebben.
Ander dingetje is dat ze als baby/peuter nooit huilde bij een inenting, totaal onbewogen zat ze erbij, en vorige week waren er 4 volwassenen nodig om twee vaccinaties te zetten
Ander dingetje is dat ze als baby/peuter nooit huilde bij een inenting, totaal onbewogen zat ze erbij, en vorige week waren er 4 volwassenen nodig om twee vaccinaties te zetten
donderdag 23 oktober 2014 21:29
quote:slensor schreef op 23 oktober 2014 @ 21:00:
Als vader ook meegemaakt, niet eens zijn met de moeder over de noodzaak van "professionele" hulp.
Zodra je het medische circuit in gaat, dan vraag je om een diagnose, en dan krijg je die ook. Dan is het ook de bedoeling dat je de behandeling afmaakt. Weet één ding zeker, die is nooit af.
De Wajongh-uitkering stel je dan zeker, en de zekerheid dat dat levenslang duurt. Werkgevers zijn hier niet happig op.
Ik weet niet uit welke hoek je deze ervaring hebt, maar ik heb andere ervaringen als professional. Niet iedereen krijgt een diagnose. NIet iedereen met een diagnose krijgt een Wajong. Als een jong-volwassene met een diagnose de juiste begeleiding heeft gehad, zal een werkgever geen verschil zien tussen iemand met een diagnose en iemand zonder diagnose.
Als vader ook meegemaakt, niet eens zijn met de moeder over de noodzaak van "professionele" hulp.
Zodra je het medische circuit in gaat, dan vraag je om een diagnose, en dan krijg je die ook. Dan is het ook de bedoeling dat je de behandeling afmaakt. Weet één ding zeker, die is nooit af.
De Wajongh-uitkering stel je dan zeker, en de zekerheid dat dat levenslang duurt. Werkgevers zijn hier niet happig op.
Ik weet niet uit welke hoek je deze ervaring hebt, maar ik heb andere ervaringen als professional. Niet iedereen krijgt een diagnose. NIet iedereen met een diagnose krijgt een Wajong. Als een jong-volwassene met een diagnose de juiste begeleiding heeft gehad, zal een werkgever geen verschil zien tussen iemand met een diagnose en iemand zonder diagnose.
donderdag 23 oktober 2014 21:34
donderdag 23 oktober 2014 21:37
quote:Nelladella1 schreef op 23 oktober 2014 @ 21:32:
Wij stonden er anders in: ik wilde het niet, man wel. Toen ben ik daar maar in meegegaan. Achteraf spijt. Het had geen verstrekkende gevolgen, maar we zijn het erover eens dat we het niet hadden moeten doen.Waarom had je er spijt van? Heeft je kind het als belasting ervaren?
Wij stonden er anders in: ik wilde het niet, man wel. Toen ben ik daar maar in meegegaan. Achteraf spijt. Het had geen verstrekkende gevolgen, maar we zijn het erover eens dat we het niet hadden moeten doen.Waarom had je er spijt van? Heeft je kind het als belasting ervaren?
donderdag 23 oktober 2014 21:37
donderdag 23 oktober 2014 21:39
Wij vrouwen denken vaak veel verder door. Begin gewoon bij de eerste stap.
Hij wil mee naar de intake. Ik denk dat ze bij de GGZ wel vaker dit soort situaties tegenkomen. Als het goed is kunnen zij jullie daar verder in adviseren/begeleiden.
Zeg tegen hem; fijn dat je mee gaat naar de intake. Gezien de problemen die ik gehad heb bij de oudste en hoe dat kind is opgeknapt. Gun ik dit het andere kind ook. Laten we naar de intake gaan en kijken wat daar uitkomt.
Misschien jouw geschiedenis met de oudste zie jij te snel problemen. Of misschien dat de vader het allemaal bagatelliseert. Of misschien hebben jullie allebei gelijk. Hopelijk krijgen jullie meer duidelijkheid bij de GGZ.
Hij wil mee naar de intake. Ik denk dat ze bij de GGZ wel vaker dit soort situaties tegenkomen. Als het goed is kunnen zij jullie daar verder in adviseren/begeleiden.
Zeg tegen hem; fijn dat je mee gaat naar de intake. Gezien de problemen die ik gehad heb bij de oudste en hoe dat kind is opgeknapt. Gun ik dit het andere kind ook. Laten we naar de intake gaan en kijken wat daar uitkomt.
Misschien jouw geschiedenis met de oudste zie jij te snel problemen. Of misschien dat de vader het allemaal bagatelliseert. Of misschien hebben jullie allebei gelijk. Hopelijk krijgen jullie meer duidelijkheid bij de GGZ.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 23 oktober 2014 21:56
quote:Aztec schreef op 23 oktober 2014 @ 21:34:
...
En wel of geen diagnose: ze kunnen je wel handvaten geven hoe je met je dochter om kunt gaan,
@Aztec daar heb je een punt.
Geldt ook voor de vader. Inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraak zonder uitzicht.
Waar ik aan twijfel is of dit soort relatieproblemen niet te vaak leiden tot kinderetiketten. Vader/moeder weten het niet meer, dus kind krijgt etiket.
...
En wel of geen diagnose: ze kunnen je wel handvaten geven hoe je met je dochter om kunt gaan,
@Aztec daar heb je een punt.
Geldt ook voor de vader. Inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraak zonder uitzicht.
Waar ik aan twijfel is of dit soort relatieproblemen niet te vaak leiden tot kinderetiketten. Vader/moeder weten het niet meer, dus kind krijgt etiket.
