Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskraam september/oktober 2014
maandag 20 oktober 2014 14:26
Hoi allemaal,
Ik ben 28 jaar en al bijna 8 jaar samen met mijn lieve vriend.
We zijn nu al bijna een jaar aan het proberen om zwanger te worden. Afgelopen augustus was het dan zover: ik was zwanger!
Wat waren we gelukkig. Helaas was dit geluk van korte duur en heb ik op 19 september een miskraam gehad.
Ik ben nog niet ongesteld geweest nadien. Als ik goed tel vanaf de eerste dag van mijn laatste menstruatie (= miskraam) moet ik komende vrijdag ongesteld worden.
Uiteraard hoop ik dat dit niet zo is en dat ik zwanger ben! Spannend!
Hopelijk kunnen we elkaar hier op de hoogte houden en elkaars ervaringen delen.
Ik ben 28 jaar en al bijna 8 jaar samen met mijn lieve vriend.
We zijn nu al bijna een jaar aan het proberen om zwanger te worden. Afgelopen augustus was het dan zover: ik was zwanger!
Wat waren we gelukkig. Helaas was dit geluk van korte duur en heb ik op 19 september een miskraam gehad.
Ik ben nog niet ongesteld geweest nadien. Als ik goed tel vanaf de eerste dag van mijn laatste menstruatie (= miskraam) moet ik komende vrijdag ongesteld worden.
Uiteraard hoop ik dat dit niet zo is en dat ik zwanger ben! Spannend!
Hopelijk kunnen we elkaar hier op de hoogte houden en elkaars ervaringen delen.
maandag 20 oktober 2014 23:07
Wat rot voor je Nemoo.
Ik heb afgelopen week een curettage gehad omdat mijn miskraam maar niet op gang kwam. Ik zou toen 9 weken zwanger zijn geweest maar vruchtje is al gestopt met groeien net voor de 7 weken. Heel vervelende periode omdat ik maar aan het afwachten was totdat het echt mis zou gaan. Gelukkig kon ik vorige week snel terecht in het ziekenhuis. Snel daarna namen mijn zwangerschapssymptomen ook af, die waren gewoon doorgegaan terwijl het vruchtje al niet meer leefde.
Wel extra vervelend dat jullie al zo lang bezig waren om zwanger te raken. Hopelijk lukt het nu snel om weer zwanger te raken.
Ik krijg waarschijnlijk midden volgende week mijn eisprong. Dat gaat allemaal weer snel door na een curettage. Ik was de vorige keer in 1x zwanger maar daar durf ik nu niet op te hopen! Ik ben trouwens bijna 28 en ook al een hele tijd samen met mijn vriend.
Ik heb afgelopen week een curettage gehad omdat mijn miskraam maar niet op gang kwam. Ik zou toen 9 weken zwanger zijn geweest maar vruchtje is al gestopt met groeien net voor de 7 weken. Heel vervelende periode omdat ik maar aan het afwachten was totdat het echt mis zou gaan. Gelukkig kon ik vorige week snel terecht in het ziekenhuis. Snel daarna namen mijn zwangerschapssymptomen ook af, die waren gewoon doorgegaan terwijl het vruchtje al niet meer leefde.
Wel extra vervelend dat jullie al zo lang bezig waren om zwanger te raken. Hopelijk lukt het nu snel om weer zwanger te raken.
Ik krijg waarschijnlijk midden volgende week mijn eisprong. Dat gaat allemaal weer snel door na een curettage. Ik was de vorige keer in 1x zwanger maar daar durf ik nu niet op te hopen! Ik ben trouwens bijna 28 en ook al een hele tijd samen met mijn vriend.
dinsdag 21 oktober 2014 08:34
Hoi Loesjess,
Wat erg voor jullie! Wat lijkt me dat vervelend dat je weet dat het fout is maar dat je moet afwachten.
Had je het wel al tegen veel mensen verteld? Wanneer kwamen jullie erachter dat het vruchtje was gestopt met groeien?
Ik heb vanmorgen een vroege zwangerschapstest gedaan omdat ik niet meer kon wachten. Helaas gaf deze een streepje in plaats van een plusje.
Ik vind het ook zo moeilijk omdat ik niet weet waar ik in mijn cyclus ben. Als het weer zoals normaal is dan zal ik komende vrijdag ongesteld worden. We gaan het daarna weer proberen.
Maar het proberen/hopen moet niet alles overschaduwen en dat is best lastig.
Hopelijk kunnen we elkaar goed op de hoogte houden en elkaar steunen en tips e.d. geven?!
Wat erg voor jullie! Wat lijkt me dat vervelend dat je weet dat het fout is maar dat je moet afwachten.
Had je het wel al tegen veel mensen verteld? Wanneer kwamen jullie erachter dat het vruchtje was gestopt met groeien?
Ik heb vanmorgen een vroege zwangerschapstest gedaan omdat ik niet meer kon wachten. Helaas gaf deze een streepje in plaats van een plusje.
Ik vind het ook zo moeilijk omdat ik niet weet waar ik in mijn cyclus ben. Als het weer zoals normaal is dan zal ik komende vrijdag ongesteld worden. We gaan het daarna weer proberen.
Maar het proberen/hopen moet niet alles overschaduwen en dat is best lastig.
Hopelijk kunnen we elkaar goed op de hoogte houden en elkaar steunen en tips e.d. geven?!
dinsdag 21 oktober 2014 10:43
Hoi, ik (30) lees hier ook even mee. Mijn miskraam begon half september (bij 6,5 weken) en heeft bijna 3 weken geduurd. Het is nu ongeveer 2,5 week geleden dat ik uiteindelijk het vruchtje heb verloren. Best heftig allemaal. We waren ongeveer een half jaar bezig en zo blij dat het relatief snel gelukt was. Als het goed was gegaan, was ik nu bijna 12 weken geweest. Aan de andere kant heb ik eigenlijk de hele tijd het gevoel gehad dat het niet goed zat. Ik hoopte zo dat mijn gevoel niet klopte, maar helaas...
We hadden het al aan onze ouders verteld. Vond ik wel fijn, want die leven nu wel mee en er komen voorlopig ook geen opmerkingen wanneer ze nou eindelijk opa en oma worden.
Mijn cyclus is heel lang, dus het gevoel dat het ook wel weer even kan duren, vind ik heel moeilijk. Ik ben de dag na het verliezen van het vruchtje weer begonnen met mijn temperatuur bijhouden (ik weet dus nooit precies waar mijn eisprong zit). Die eisprong lijk ik nu wel getraceerd te hebben (paar dagen geleden), maar zeker weten doe ik het niet. Ik zou over 8 dagen weer ongesteld moeten worden, maar het zou me ook niets verbazen als mijn cyclus totaal ontregeld is (al hoop ik van niet).
De HCG-hormonen zijn inmiddels wel uit mijn lijf, maar ik heb het bij vlagen nog steeds moeilijk: verdrietig enzo. Mijn man heeft dat niet echt, die is veel rationeler. Ik meestal ook, maar soms... Ik vind het vooral heel moeilijk dat je weer opnieuw moet beginnen.
We hadden het al aan onze ouders verteld. Vond ik wel fijn, want die leven nu wel mee en er komen voorlopig ook geen opmerkingen wanneer ze nou eindelijk opa en oma worden.
Mijn cyclus is heel lang, dus het gevoel dat het ook wel weer even kan duren, vind ik heel moeilijk. Ik ben de dag na het verliezen van het vruchtje weer begonnen met mijn temperatuur bijhouden (ik weet dus nooit precies waar mijn eisprong zit). Die eisprong lijk ik nu wel getraceerd te hebben (paar dagen geleden), maar zeker weten doe ik het niet. Ik zou over 8 dagen weer ongesteld moeten worden, maar het zou me ook niets verbazen als mijn cyclus totaal ontregeld is (al hoop ik van niet).
De HCG-hormonen zijn inmiddels wel uit mijn lijf, maar ik heb het bij vlagen nog steeds moeilijk: verdrietig enzo. Mijn man heeft dat niet echt, die is veel rationeler. Ik meestal ook, maar soms... Ik vind het vooral heel moeilijk dat je weer opnieuw moet beginnen.
dinsdag 21 oktober 2014 11:15
*breekt even in*
Sterkte meiden. Ik schrijf mee in het mei topic dus het is al achter de rug. Het wordt echt beter, met soms een enorme baaldag. Wij hebben veel aan elkaar in het groepje, dus wens jullie ook veel steun aan elkaar. En als je al eens zwanger bent geweest, is de kans heel groot dat het wel weer lukt. Zet'm op!
*breekt uit*
Sterkte meiden. Ik schrijf mee in het mei topic dus het is al achter de rug. Het wordt echt beter, met soms een enorme baaldag. Wij hebben veel aan elkaar in het groepje, dus wens jullie ook veel steun aan elkaar. En als je al eens zwanger bent geweest, is de kans heel groot dat het wel weer lukt. Zet'm op!
*breekt uit*
dinsdag 21 oktober 2014 11:56
Hee Bloes,
Wat komt jouw verhaal me bekend voor.
Ik had ook sterk het gevoel dat er iets niet goed was. Dat is je moeder intuïtie heb ik me laten vertellen door mijn moeder.
Fijn dat jij het je ouders hebt verteld. Zo kunnen ze je ook steunen in deze moeilijke tijd.
Ik vind het ook zo lastig dat ik niet weet waar ik ergens in mijn cyclus zit. Ik probeer maar rustig te wachten tot het moment dat in ongesteld word maar dit valt niet mee.
Ik voel dat er in mijn lijf veel gebeurd en heb zo nu en dan steekjes/buikpijn laag in de buik. Dus dit zouden de eerste tekenen van een aankomende ongesteldheid kunnen zijn.
@Valentina82: bedankt voor je lieve woorden.
Fijn dat we elkaar kunnen helpen/steunen/infomeren hier!
Wat komt jouw verhaal me bekend voor.
Ik had ook sterk het gevoel dat er iets niet goed was. Dat is je moeder intuïtie heb ik me laten vertellen door mijn moeder.
Fijn dat jij het je ouders hebt verteld. Zo kunnen ze je ook steunen in deze moeilijke tijd.
Ik vind het ook zo lastig dat ik niet weet waar ik ergens in mijn cyclus zit. Ik probeer maar rustig te wachten tot het moment dat in ongesteld word maar dit valt niet mee.
Ik voel dat er in mijn lijf veel gebeurd en heb zo nu en dan steekjes/buikpijn laag in de buik. Dus dit zouden de eerste tekenen van een aankomende ongesteldheid kunnen zijn.
@Valentina82: bedankt voor je lieve woorden.
Fijn dat we elkaar kunnen helpen/steunen/infomeren hier!
dinsdag 21 oktober 2014 12:43
Hallo allemaal,
Ik wil graag meelezen en mijn verhaal delen in dit topic.
Op 3 september had ik een positieve test in mijn handen. Dolgelukkig waren ik en mijn vriend. Waren namelijk pas een goede 2/3 maanden bezig. Helaas konden we niet lang genieten van dit gelukkige gevoel. Op 18 september kreeg ik bloedverlies en de dag erna gelijk een echo. Daarop zagen we het hartje kloppen en zag het er op het eerste oog goed uit. Toch bleef de ongerustheid. En kreeg ik 22 september na hevige buikpijnen een miskraam. De dag erop een echo om te bevestigen dat het vruchtzakje leeg was. Na een week ben ik gestopt met bloeden, en weer een week later had ik een negatieve zwangerschapstest. Nu weer vol goede moed verder om opnieuw zwanger te worden. Helaas is dit niet altijd makkelijk. Nog erg veel last van stemmingswisselingen en verdriet. Ook het wachten op een nieuwe zwangerschap is erg zwaar. Als ik het goed heb uitgerekend doormiddel van ovulatietesten weet ik wanneer me vruchtbare dagen waren. En zou ik vanaf aankomende vrijdag ongesteld kunnen worden. Hopen dat dit niet zo is. Je denkt van alles te voelen en ben je nu wel niet zwanger?? Fingers crossed!!!
Ik wil graag meelezen en mijn verhaal delen in dit topic.
Op 3 september had ik een positieve test in mijn handen. Dolgelukkig waren ik en mijn vriend. Waren namelijk pas een goede 2/3 maanden bezig. Helaas konden we niet lang genieten van dit gelukkige gevoel. Op 18 september kreeg ik bloedverlies en de dag erna gelijk een echo. Daarop zagen we het hartje kloppen en zag het er op het eerste oog goed uit. Toch bleef de ongerustheid. En kreeg ik 22 september na hevige buikpijnen een miskraam. De dag erop een echo om te bevestigen dat het vruchtzakje leeg was. Na een week ben ik gestopt met bloeden, en weer een week later had ik een negatieve zwangerschapstest. Nu weer vol goede moed verder om opnieuw zwanger te worden. Helaas is dit niet altijd makkelijk. Nog erg veel last van stemmingswisselingen en verdriet. Ook het wachten op een nieuwe zwangerschap is erg zwaar. Als ik het goed heb uitgerekend doormiddel van ovulatietesten weet ik wanneer me vruchtbare dagen waren. En zou ik vanaf aankomende vrijdag ongesteld kunnen worden. Hopen dat dit niet zo is. Je denkt van alles te voelen en ben je nu wel niet zwanger?? Fingers crossed!!!
dinsdag 21 oktober 2014 12:57
Opnieuw zwanger worden, vind ik ook heel erg spannend. Zal nu ook wel iets minder onbezorgd zijn dan de eerste keer. Ik had namelijk echt helemaal niet door dat het niet goed zat. Ik kwam erachter bij de eerste echo met 7 weken.
Bij mij wisten veel mensen dat ik zwanger was. Ik vond het juist wel fijn dat ik niet helemaal hoefde uit te leggen waarom ik even niet kon werken en waarom ik verdrietig was. Iedereen begreep het meteen.
@ Bloes, lijkt me ook erg lastig om nu te weten dat het misschien niet zo snel weer gaat lukken. Ik heb het gevoel dat ik het pas echt achter me kan laten als ik weer zwanger ben.
@ Nemoo: Jammer dat hij negatief was! Hopelijk was je gewoon te vroeg.
@ Dropje: Hopelijk lukt het je om weer zo snel zwanger te raken. Dan is die stomme onzekerheid ook weg.
Bij mij wisten veel mensen dat ik zwanger was. Ik vond het juist wel fijn dat ik niet helemaal hoefde uit te leggen waarom ik even niet kon werken en waarom ik verdrietig was. Iedereen begreep het meteen.
@ Bloes, lijkt me ook erg lastig om nu te weten dat het misschien niet zo snel weer gaat lukken. Ik heb het gevoel dat ik het pas echt achter me kan laten als ik weer zwanger ben.
@ Nemoo: Jammer dat hij negatief was! Hopelijk was je gewoon te vroeg.
@ Dropje: Hopelijk lukt het je om weer zo snel zwanger te raken. Dan is die stomme onzekerheid ook weg.
dinsdag 21 oktober 2014 16:42
@ nemoo. Je verhaal lijkt heel veel op de mijne. Ook ik zit met spanning te wachten of ik rondom vrijdag ongesteld moet worden.
@bloes. Hoop dat het nu snel lukt bij je. En ook ik heb veel
Last van de hormonen en het verdriet.
@loesjesss Ik hoop het ook. Ik denk hetzelfde als jij. Kan het pas achter me laten als ik weer zwanger zou zijn.
@bloes. Hoop dat het nu snel lukt bij je. En ook ik heb veel
Last van de hormonen en het verdriet.
@loesjesss Ik hoop het ook. Ik denk hetzelfde als jij. Kan het pas achter me laten als ik weer zwanger zou zijn.
dinsdag 21 oktober 2014 17:07
@dropje1986, ja ik had het ook gelezen. Het lijkt idd erg op elkaar.
Ik vrees dat ik ongesteld ga worden. Ik heb alle verschijnselen helaas, maar toch nog even afwachten,je weet maar nooit! Ik wist ook niet precies wanneer mijn vruchtbare dagen waren. Maar ik ben er bang voor.
Was ook te mooi om waar te zijn. Na de miskraam zonder eerst ongesteld te worden alweer zwanger zijn!
Ik vrees dat ik ongesteld ga worden. Ik heb alle verschijnselen helaas, maar toch nog even afwachten,je weet maar nooit! Ik wist ook niet precies wanneer mijn vruchtbare dagen waren. Maar ik ben er bang voor.
Was ook te mooi om waar te zijn. Na de miskraam zonder eerst ongesteld te worden alweer zwanger zijn!
dinsdag 21 oktober 2014 17:54
Dat was niet zo'n slimme actie. One Born Every Minute kijken op TLC waar er een kindje dood gaat. Daar kwamen de tranen hoor, niet te stoppen.
Ahhh, jammer hoor Nemoo! Ik ga er zelf ook niet op hopen. De kans is wel heel klein dat het meteen weer goed gaat.
Ik had tijdens mijn zwangerschap trouwens echt geen libido meer over. Merk wel dat dat ook weer terug aan het komen is, heel handig . Maar eerst moet dat stomme bloeden eens gaan stoppen. Was vandaag ineens weer erger in de ochtend dan de andere dagen. Ook geen touw aan vast te knopen.
Ahhh, jammer hoor Nemoo! Ik ga er zelf ook niet op hopen. De kans is wel heel klein dat het meteen weer goed gaat.
Ik had tijdens mijn zwangerschap trouwens echt geen libido meer over. Merk wel dat dat ook weer terug aan het komen is, heel handig . Maar eerst moet dat stomme bloeden eens gaan stoppen. Was vandaag ineens weer erger in de ochtend dan de andere dagen. Ook geen touw aan vast te knopen.
woensdag 22 oktober 2014 07:26
Hoop het niet voor je nemoo.
Duim voor je. Maar meestal voel je het zelf al goed aankomen.
Zou idd wel heel snel zijn als het in een keer weer goed gaat.
Maar je leest het vaker op internet en dan ga je wel hopen.
Dat zijn altijd moeilijke momenten loesjesss. Soms denk je dat je
al veel aankunt, maar overvalt je het verdriet toch.
Maar alle babydingen intreseren je zo, dat je er toch veel naar toe trekt.
Fijne dag vandaag.
Duim voor je. Maar meestal voel je het zelf al goed aankomen.
Zou idd wel heel snel zijn als het in een keer weer goed gaat.
Maar je leest het vaker op internet en dan ga je wel hopen.
Dat zijn altijd moeilijke momenten loesjesss. Soms denk je dat je
al veel aankunt, maar overvalt je het verdriet toch.
Maar alle babydingen intreseren je zo, dat je er toch veel naar toe trekt.
Fijne dag vandaag.
woensdag 22 oktober 2014 11:46
Poeh, gisteravond ineens weer heel veel last van buikpijn en bloedverlies. Dacht dat dat nu ondertussen wel afgelopen zou zijn. Vandaag dus maar weer heel rustig aan doen. Mag ook nog steeds geen tampons gebruiken en ohhhh wat vind ik maandverband vies!
Vandaag gaat het gelukkig weer een stuk beter. Ook fijn dat ik een telefoonnummer heb gekregen van het ziekenhuis dat ik 24 u kan bellen als ik vragen heb.
Ik merk ook dat die babydingen me blijven trekken. Blijf ook op marktplaats naar leuke kamertjes en dergelijke zoeken. Maar het kopen stel ik toch nog even uit!
Vandaag gaat het gelukkig weer een stuk beter. Ook fijn dat ik een telefoonnummer heb gekregen van het ziekenhuis dat ik 24 u kan bellen als ik vragen heb.
Ik merk ook dat die babydingen me blijven trekken. Blijf ook op marktplaats naar leuke kamertjes en dergelijke zoeken. Maar het kopen stel ik toch nog even uit!
woensdag 22 oktober 2014 12:24
@Loesjesss, dat herken ik ook. Ik vind opeens alle babyzaken erg interessant en wil niets liever dan de lieve babytjes van mijn vriendinnen vasthouden en knuffelen. Dit heeft ermee te maken denk ik omdat we er toch mee bezig zijn.
Wat fijn dat je een telefoonnummer hebt gekregen dat je altijd mag bellen.
Hopelijk is je bloedverlies snel minder. Dan voel je je ook weer wat frisser he!
@Dropje1986: Heb jij al ongesteldheidsverschijnselen? Ik hoop heel erg voor je van niet! Spannend is dit he? Ik lees op internet dat sommige pas na 6 tot 8 weken ongesteld worden.
Als ik tel vanaf de eerste dag van mijn miskraam, dat is was 19 september, dan zou ik eigenlijk al ongesteld moeten zijn geweest omdat mijn normale cyclus gemiddeld 29 dagen was. Dus 17 oktober. Maar het is vrij normaal dat je lichaam nog een beetje van slag is. Hoe zit dit bij jou?
Fijne dag allemaal!
Wat fijn dat je een telefoonnummer hebt gekregen dat je altijd mag bellen.
Hopelijk is je bloedverlies snel minder. Dan voel je je ook weer wat frisser he!
@Dropje1986: Heb jij al ongesteldheidsverschijnselen? Ik hoop heel erg voor je van niet! Spannend is dit he? Ik lees op internet dat sommige pas na 6 tot 8 weken ongesteld worden.
Als ik tel vanaf de eerste dag van mijn miskraam, dat is was 19 september, dan zou ik eigenlijk al ongesteld moeten zijn geweest omdat mijn normale cyclus gemiddeld 29 dagen was. Dus 17 oktober. Maar het is vrij normaal dat je lichaam nog een beetje van slag is. Hoe zit dit bij jou?
Fijne dag allemaal!
woensdag 22 oktober 2014 15:53
Ik heb nog geen ongesteldheidsverschijnselen. Heb wel met ovulatietesten mijn vruchtbare dagen al uit kunnen rekenen. En dan zou ik na 14 dagen ongesteld moeten worden. Dit zou dan aankomende vrijdag ongeveer zijn. Nu heb ik het geluk gehad dat ik al na een week niet meer bloedde.
Looesjesss hoop dat je bloedde snel stopt. Dit herinnerde mij er heel erg aan. Dus duim voor je. Fijn dat we het zo kunnen delen en dames die echt weten hoe je je voelt.
Looesjesss hoop dat je bloedde snel stopt. Dit herinnerde mij er heel erg aan. Dus duim voor je. Fijn dat we het zo kunnen delen en dames die echt weten hoe je je voelt.
woensdag 22 oktober 2014 16:41
Hallo dames,
Hier alweer een tijdje geleden een MK gehad, begin maart. Was toen 1e ronde raak. Lange nasleep gehad, en sindsdien weer aan het proberen, helaas nog niet gelukt. Deze ronde begonnen met ovutesten van clearblue, kijken of die meer duidelijkheid gaan bieden ... Tot nu toe nog geen positieve ovutest, cyclus is sinds MK onregelmatig geworden, hopelijk eind deze week mijn ei.
@Nemoo: spannend, zou mooi zijn!
Dat we allemaal snel weer zwanger mogen worden
Hier alweer een tijdje geleden een MK gehad, begin maart. Was toen 1e ronde raak. Lange nasleep gehad, en sindsdien weer aan het proberen, helaas nog niet gelukt. Deze ronde begonnen met ovutesten van clearblue, kijken of die meer duidelijkheid gaan bieden ... Tot nu toe nog geen positieve ovutest, cyclus is sinds MK onregelmatig geworden, hopelijk eind deze week mijn ei.
@Nemoo: spannend, zou mooi zijn!
Dat we allemaal snel weer zwanger mogen worden
donderdag 23 oktober 2014 16:44
Hoi allemaal, ik kwam weer even lezen en dus ook schrijven.
@ nemoo: hoe gaat het met de ongesteldheidsverschijnselen? Ben je het al of toch nog niet? Ben benieuwd.
@ loesjesss: is het bloedverlies inmiddels al minder of gestopt? Dat zou fijn zijn, want dan kun je weer door. Bij mij duurde het bijna 3 weken en al die tijd, zeker de laatste week, voelde echt alsof mijn leven stilstond.
@ dropje1986: ik hoop natuurlijk dat je niet ongesteld wordt! Hoe gaat het nu? Vrijdag is morgen al...
@roosje5: wat balen dat je cyclus onregelmatig geworden is door de MK. Is 'ie ook langer geworden?
Mijn cyclus is niet extreem lang, gewoon zo'n 35 dagen. Dat was voor de MK tenminste, hoe het nu zit, weet ik niet. 35 dagen valt nog binnen wat normaal is, maar het is wel een week langer dan de meeste mensen hebben en daardoor heb je in een jaar tijd wel minder kans. Dat vind ik wel jammer.
Daarom was ik zo blij dat het relatief snel raak was. Hopelijk is dat nu ook weer zo.
Hier: als het klopt, had ik vorige week woensdag mijn eisprong. Daar hebben we wel gebruik van gemaakt. Gisteren heb ik bijna de hele dag last van brandend maagzuur gehad. Heel rot. Maar de laatste keer dat ik het ook zo hevig had, was ongeveer een week voordat ik ongesteld moest worden... en toen bleek ik dus zwanger te zijn!
Verder nog geen klachten, de vorige keer was ik steeds duizelig en nu helemaal niet. Mijn temperatuur is ook niet zo hoog als de vorige keer toen ik zwanger bleek, dus er zal nu wel niets aan de hand zijn. Maar het is best lastig om er niet op te hopen.
Ik denk ook dat ik de MK pas achter me kan laten als ik weer zwanger ben (en zelfs dan zal het wel moeilijk zijn). Maar ik ben best bang dat het nu weer lang gaat duren...
@ nemoo: hoe gaat het met de ongesteldheidsverschijnselen? Ben je het al of toch nog niet? Ben benieuwd.
@ loesjesss: is het bloedverlies inmiddels al minder of gestopt? Dat zou fijn zijn, want dan kun je weer door. Bij mij duurde het bijna 3 weken en al die tijd, zeker de laatste week, voelde echt alsof mijn leven stilstond.
@ dropje1986: ik hoop natuurlijk dat je niet ongesteld wordt! Hoe gaat het nu? Vrijdag is morgen al...
@roosje5: wat balen dat je cyclus onregelmatig geworden is door de MK. Is 'ie ook langer geworden?
Mijn cyclus is niet extreem lang, gewoon zo'n 35 dagen. Dat was voor de MK tenminste, hoe het nu zit, weet ik niet. 35 dagen valt nog binnen wat normaal is, maar het is wel een week langer dan de meeste mensen hebben en daardoor heb je in een jaar tijd wel minder kans. Dat vind ik wel jammer.
Daarom was ik zo blij dat het relatief snel raak was. Hopelijk is dat nu ook weer zo.
Hier: als het klopt, had ik vorige week woensdag mijn eisprong. Daar hebben we wel gebruik van gemaakt. Gisteren heb ik bijna de hele dag last van brandend maagzuur gehad. Heel rot. Maar de laatste keer dat ik het ook zo hevig had, was ongeveer een week voordat ik ongesteld moest worden... en toen bleek ik dus zwanger te zijn!
Verder nog geen klachten, de vorige keer was ik steeds duizelig en nu helemaal niet. Mijn temperatuur is ook niet zo hoog als de vorige keer toen ik zwanger bleek, dus er zal nu wel niets aan de hand zijn. Maar het is best lastig om er niet op te hopen.
Ik denk ook dat ik de MK pas achter me kan laten als ik weer zwanger ben (en zelfs dan zal het wel moeilijk zijn). Maar ik ben best bang dat het nu weer lang gaat duren...
donderdag 23 oktober 2014 17:20
Hier nog steeds geen ongesteldheidsverschijnselen.
Dus het kan nog steeds.
Maar had vanochtend een test gedaan en die was negatief.
Kan ook pas zondag zijn dat ik ongesteld moet worden.
Dus is echt even afwachten allemaal.
Ik weet nu niet precies wat mijn cyclus is.
Hoop dat iedereen wat positief nieuws gaat krijgen.
Dus het kan nog steeds.
Maar had vanochtend een test gedaan en die was negatief.
Kan ook pas zondag zijn dat ik ongesteld moet worden.
Dus is echt even afwachten allemaal.
Ik weet nu niet precies wat mijn cyclus is.
Hoop dat iedereen wat positief nieuws gaat krijgen.
donderdag 23 oktober 2014 17:33
Ik wil ook graag mijn verhaal met jullie delen.
Na 2 jaar onderzoek of het lichamelijk mogelijk was om een zwangerschap uit te dragen mochten we eind 2013 aan de slag. Ik kamp namelijk met een zeldzame ziekte en wat aangeboren afwijkingen aan mijn organen.
In januari 2014 was het al zo ver ik was zwanger. Met 6.5 weken moest ik voor controle naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. Deze echo was al niet veel belovend, er was niet goed te zien of er een vruchtje in het vruchtzakje zat. Ik werd voor 2 weken naar huis gestuurd en kwam met 8.5 weken terug om nogmaals te kijken. Helaas was het vruchtje gestopt met groeien. Ik ben naar huis gestuurd met medicatie. Hier ben ik meteen mee begonnen, helaas zonder al te goed resultaat.. Ik heb enorme buikpijn en veel bloedverlies gehad. Zoveel grote stolsels en weefsel kwamen naar buiten dat ik er van uit ging dat de miskraam compleet was. Na 2 weken kon ik voor de controle komen om te kijken of mijn baarmoeder schoon was. Helaas niet dus.. Weer werd ik naar huis gestuurd met de medicatie de arts had er vertouwen in dat het goed ging komen. Meteen weer gestart. Wat een troep is dat zeg zo'n enorme buikpijn (en ik ben heel veel gewend) en wat een bloedverlies. Ik kon niet meer op mijn benen staan zo slap was ik. Ik moest weer 2 weken wachten voor de controle echo, deze termijn houden ze aan om het goed de kans te geven dat ook alles schoon is. Wat een teleurstelling was dat, ik moest met spoed een curettage ondergaan. Mijn baarmoeder was nog steeds niet schoon en ik was zo afgezwakt dat ik niks meer zelf kon. Gelukkig was de verpleging heel lief maar er zijn toch te veel foute gemaakt. Ik ben 's avonds laat naar huis gestuurd zonder een dokter gezien te hebben of een vervolg afspraak te krijgen die later toe gestuurd zou worden. Maar een geluk ik was schoon na 12.2 weken.
5 weken na de curettage werd ik weer ongesteld. Eind juli na (4 maanden) ben ik weer zwanger geraakt. Dolgelukkig dat het toch vrij snel weer zover was. Met 7.6 weken ging ik naar het ziekenhuis voor de echo. Het hartje klopte goed alleen werd ik wel een week terug gezet. Ik las vanaf dag 1 mee in het topic uitgerekend in de eerst week va....... Hier las ik dat er veel terug waren gezet dus daar maakte ik me niet zo'n zorgen om. Toch hield iets me tegen om mee te gaan schrijven in dit topic. iets in mij zei dat er iets niet goed was. En ja hoor ik had gelijk. Bij de volgende echo klopte het hartje niet meer.. De grond zakte onder me vandaan wat een verdriet! De groei klopte deze keer wel precies dus dat vond ik zo raar. Mijn vriend wou dat ik nog 1 keer voor de pillen ging omdat een curettage 1.5 weken zou duren voor ik aan de buurt was. Dus gingen we weer naar huis om te starten met iets naar buiten te krijgen wat je eigenlijk helemaal niet wilt. Zaterdags verloor ik na veel krampen en bloedverlies het vruchtje het zag er uit als een heel klein mini mensje. Die keer daarvoor hebben we het door de wc gespoeld en dat heeft me nooit een fijn gevoel gegeven. Nu stond ik daar met een mini mensje in mijn hand en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit door de wc te spoelen. Als je eenmaal het hartje hebt zien kloppen is die liefde meteen zo groot. Anders als de keer ervoor dat we dat niet gezien hebben. We zijn naar de bossen gegaan waar we graag komen en daar hebben we het begraven. Maar hier was het nog niet mee af. ik bleef zo'n buikpijn houden dat ik donderdags met spoed naar het ziekenhuis ben gebracht. Hier bleek weer dat mijn baarmoeder niet schoon was. 'S avonds laat lag ik dan ook weer op de operatietafel voor een curettage. 3 dagen ben ik moeten blijven omdat ik zoveel pijn had. We hebben hierdoor ook mijn ouders in moeten lichten omdat die er niks van snapte wat er aan de hand was. We hadden bewust nog niemand over de zwangerschap verteld omdat ik eerst zekerheid wou hebben of wel echt alles goed was. Ik ben deze keer zo slecht behandeld in het ziekenhuis. 'S nachts moest ik voor de eerste keer naar de wc, dus ik bel de zuster omdat ik al een week niet meer fatsoenlijk op mijn benen kon staan door de grote hoeveelheid bloed die ik was verloren. Krijg ik te horen je weet de weg. Ik wou me niet laten kennen dus loop aan, dit was geen goed idee ik viel flauw. Komt de zuster even later binnen met pijnstillers zegt ze wat lig je te doen. Ja wat denk je zelf tr*t. Krijg ik te horen dat ik gewoon op moest staan normaal adem moest halen en aan leuke dingen moest denken. Toen brak ik echt! Zo is er nog zoveel voorgevallen dat ik jullie bespaard laat.
Ik ben nu weer lekker thuis en hoop dat ik me snel wat beter voel. Toch ben ik al met al weer 10 weken zwanger geweest. Ik krijg gelukkig veel hulp van mijn moeder want alleen red ik het echt niet. Nog steeds heb ik veel buikkrampen en vraag me af of dit wel normaal is. Ik lees voornamelijk bij iedereen na een curettage dat ze heel snel weer de oude zijn.
Sterkte voor iedereen!
Ik heb dit trouwens ook in een ander topic geschreven maar het past hier beter.
Na 2 jaar onderzoek of het lichamelijk mogelijk was om een zwangerschap uit te dragen mochten we eind 2013 aan de slag. Ik kamp namelijk met een zeldzame ziekte en wat aangeboren afwijkingen aan mijn organen.
In januari 2014 was het al zo ver ik was zwanger. Met 6.5 weken moest ik voor controle naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. Deze echo was al niet veel belovend, er was niet goed te zien of er een vruchtje in het vruchtzakje zat. Ik werd voor 2 weken naar huis gestuurd en kwam met 8.5 weken terug om nogmaals te kijken. Helaas was het vruchtje gestopt met groeien. Ik ben naar huis gestuurd met medicatie. Hier ben ik meteen mee begonnen, helaas zonder al te goed resultaat.. Ik heb enorme buikpijn en veel bloedverlies gehad. Zoveel grote stolsels en weefsel kwamen naar buiten dat ik er van uit ging dat de miskraam compleet was. Na 2 weken kon ik voor de controle komen om te kijken of mijn baarmoeder schoon was. Helaas niet dus.. Weer werd ik naar huis gestuurd met de medicatie de arts had er vertouwen in dat het goed ging komen. Meteen weer gestart. Wat een troep is dat zeg zo'n enorme buikpijn (en ik ben heel veel gewend) en wat een bloedverlies. Ik kon niet meer op mijn benen staan zo slap was ik. Ik moest weer 2 weken wachten voor de controle echo, deze termijn houden ze aan om het goed de kans te geven dat ook alles schoon is. Wat een teleurstelling was dat, ik moest met spoed een curettage ondergaan. Mijn baarmoeder was nog steeds niet schoon en ik was zo afgezwakt dat ik niks meer zelf kon. Gelukkig was de verpleging heel lief maar er zijn toch te veel foute gemaakt. Ik ben 's avonds laat naar huis gestuurd zonder een dokter gezien te hebben of een vervolg afspraak te krijgen die later toe gestuurd zou worden. Maar een geluk ik was schoon na 12.2 weken.
5 weken na de curettage werd ik weer ongesteld. Eind juli na (4 maanden) ben ik weer zwanger geraakt. Dolgelukkig dat het toch vrij snel weer zover was. Met 7.6 weken ging ik naar het ziekenhuis voor de echo. Het hartje klopte goed alleen werd ik wel een week terug gezet. Ik las vanaf dag 1 mee in het topic uitgerekend in de eerst week va....... Hier las ik dat er veel terug waren gezet dus daar maakte ik me niet zo'n zorgen om. Toch hield iets me tegen om mee te gaan schrijven in dit topic. iets in mij zei dat er iets niet goed was. En ja hoor ik had gelijk. Bij de volgende echo klopte het hartje niet meer.. De grond zakte onder me vandaan wat een verdriet! De groei klopte deze keer wel precies dus dat vond ik zo raar. Mijn vriend wou dat ik nog 1 keer voor de pillen ging omdat een curettage 1.5 weken zou duren voor ik aan de buurt was. Dus gingen we weer naar huis om te starten met iets naar buiten te krijgen wat je eigenlijk helemaal niet wilt. Zaterdags verloor ik na veel krampen en bloedverlies het vruchtje het zag er uit als een heel klein mini mensje. Die keer daarvoor hebben we het door de wc gespoeld en dat heeft me nooit een fijn gevoel gegeven. Nu stond ik daar met een mini mensje in mijn hand en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit door de wc te spoelen. Als je eenmaal het hartje hebt zien kloppen is die liefde meteen zo groot. Anders als de keer ervoor dat we dat niet gezien hebben. We zijn naar de bossen gegaan waar we graag komen en daar hebben we het begraven. Maar hier was het nog niet mee af. ik bleef zo'n buikpijn houden dat ik donderdags met spoed naar het ziekenhuis ben gebracht. Hier bleek weer dat mijn baarmoeder niet schoon was. 'S avonds laat lag ik dan ook weer op de operatietafel voor een curettage. 3 dagen ben ik moeten blijven omdat ik zoveel pijn had. We hebben hierdoor ook mijn ouders in moeten lichten omdat die er niks van snapte wat er aan de hand was. We hadden bewust nog niemand over de zwangerschap verteld omdat ik eerst zekerheid wou hebben of wel echt alles goed was. Ik ben deze keer zo slecht behandeld in het ziekenhuis. 'S nachts moest ik voor de eerste keer naar de wc, dus ik bel de zuster omdat ik al een week niet meer fatsoenlijk op mijn benen kon staan door de grote hoeveelheid bloed die ik was verloren. Krijg ik te horen je weet de weg. Ik wou me niet laten kennen dus loop aan, dit was geen goed idee ik viel flauw. Komt de zuster even later binnen met pijnstillers zegt ze wat lig je te doen. Ja wat denk je zelf tr*t. Krijg ik te horen dat ik gewoon op moest staan normaal adem moest halen en aan leuke dingen moest denken. Toen brak ik echt! Zo is er nog zoveel voorgevallen dat ik jullie bespaard laat.
Ik ben nu weer lekker thuis en hoop dat ik me snel wat beter voel. Toch ben ik al met al weer 10 weken zwanger geweest. Ik krijg gelukkig veel hulp van mijn moeder want alleen red ik het echt niet. Nog steeds heb ik veel buikkrampen en vraag me af of dit wel normaal is. Ik lees voornamelijk bij iedereen na een curettage dat ze heel snel weer de oude zijn.
Sterkte voor iedereen!
Ik heb dit trouwens ook in een ander topic geschreven maar het past hier beter.
donderdag 23 oktober 2014 17:56
@ asterisks: , wat een verhaal. Wat een pech heb jij gehad, heb geen curretage gehad dus heb geen idee hoe dit herstel is. Heb wel lang verloop van mijn miskraam gehad, met 6 weken begon ik wat buikpijn en bloedverlies te krijgen, naar VK geweest en daar bleek met de echo dat ik een miskraam had (begin maart). Pas 2 weken daarna heb ik mijn echte miskraam gehad, veel bloedverlies en buikpijn. Ook daarna bleef ik kleine beetjes oud bloed verliezen en in mei wat alles pas echt weer op de rit.
@bloes: mijn cyclus was voor de MK altijd strak 35 dagen, vond ik ook wel jammer dat het aan de lange kant was, maar ik wist wel wanneer mijn ei was, nu varieert het van 29-38 dagen. Zit nu op dag 18 van mijn cyclus en ovutest is nog steeds negatief, dus word dit keer weer een lange ronde denk ik.
@dropje: succes! Ik ga voor je duimen
@bloes: mijn cyclus was voor de MK altijd strak 35 dagen, vond ik ook wel jammer dat het aan de lange kant was, maar ik wist wel wanneer mijn ei was, nu varieert het van 29-38 dagen. Zit nu op dag 18 van mijn cyclus en ovutest is nog steeds negatief, dus word dit keer weer een lange ronde denk ik.
@dropje: succes! Ik ga voor je duimen
vrijdag 24 oktober 2014 10:43
@ Asterisks: Wat een vreselijk verhaal! Dat moet echt traumatisch zijn geweest. Ik heb zelf ook een curettage achter de rug. Ik heb bewust niet gekozen voor de pillen. Als ik jouw verhaal zo lees, ben ik daar heel blij mee. Ik had wel het geluk dat ik vrij snel geholpen kon worden. Maar al met al heeft er tussen de eerste 'slechte' echo en de curettage toch nog 2,5 week gezeten.
Hoe lang is jouw curettage nu geleden? Bij mij is hij vorige week woensdag gedaan en ik heb er nog best veel last van. Zeker als ik even iets actiefs onderneem. Had gedacht dat dit veel sneller voorbij zou zijn. De reactie die je in het ziekenhuis kreeg, is echt beneden alle peil. Bij mij was juist iedereen heel meelevend.
@ Bloes: Hoop dat het raak is! Maar altijd zo lastig om zelf in te schatten. Je gaat zo ontzettend op alle veranderingen in je lichaam letten dat je jezelf ook zo makkelijk voor de gek houdt.
@ Roosje: Wat jammer zeg, dat het nu niet zo snel is gelukt. Hopelijk geven de testen wat meer duidelijkheid over je eisprong. Merk je je eisprong niet aan andere dingen?
@ Dropje: Wie weet is het komende zondag toch nog raak!
Hoe lang is jouw curettage nu geleden? Bij mij is hij vorige week woensdag gedaan en ik heb er nog best veel last van. Zeker als ik even iets actiefs onderneem. Had gedacht dat dit veel sneller voorbij zou zijn. De reactie die je in het ziekenhuis kreeg, is echt beneden alle peil. Bij mij was juist iedereen heel meelevend.
@ Bloes: Hoop dat het raak is! Maar altijd zo lastig om zelf in te schatten. Je gaat zo ontzettend op alle veranderingen in je lichaam letten dat je jezelf ook zo makkelijk voor de gek houdt.
@ Roosje: Wat jammer zeg, dat het nu niet zo snel is gelukt. Hopelijk geven de testen wat meer duidelijkheid over je eisprong. Merk je je eisprong niet aan andere dingen?
@ Dropje: Wie weet is het komende zondag toch nog raak!
vrijdag 24 oktober 2014 14:15
Dankjewel voor de reacties. Ik merk dat het best oplucht om er met jullie over te praten.
@ Nemoo heeft de ongesteldheid inmiddels doorgezet? Zou mooi zijn dat je dan weet waar je aan toe bent. Maar nog mooier als het al weer raak zou zijn!
@ Bloes Ik hoop dat het raak is! Ik kon mijn eerst miskraam ook pas gaan verwerken nadat ik weer zwanger bleek te zijn. Vraag me af hoe het deze keer gaat ben veel emotioneler dan de eerste keer.
@ Roosje heb je al een positieve ovulatietest? Ik hoop het voor je!
@ Loesjesss Ik heb 9 oktober de curettage gehad, inmiddels al weer 2 weken geleden. Het bloeden is bij mij deze keer na een week gestopt. Ik heb nog steeds een rot menstruatie gevoel maar dan heel zwaar en regelmatig van die gemene steken die uitstralen naar mijn benen. Bij de eerste curettage had ik na een week nergens meer last van alleen heb ik 2 weken gevloeid. Ik ga er eigenlijk ook vanuit dat de klachten al weg hadden moeten zijn. Als het maandag nog zo is ga ik bellen met de gynaecoloog. Ik heb vandaag ook veel slijm, vraag me af of dit het cervix slijm al kan zijn. Alleen ben bang dat het dan toch nog niet helemaal goed is want dit is best geel dat heb ik voorheen nooit gehad. Zou ook snel zijn alleen wel precies 2 weken na de curettage.. Ik heb eerst voor de pillen gekozen op advies van de gynaecoloog omdat door mijn voorgeschiedenis narcose best riskant is. Maar voor mij NOOIT meer die pillen!
2 keer kwam ik er pas achter tijdens de echo dat het echt niet goed was. Heb daarvoor geen druppel bloed verloren. Al wist ik van binnen dat het niet goed zat, de schok is er niet minder om.
voor iedereen
@ Nemoo heeft de ongesteldheid inmiddels doorgezet? Zou mooi zijn dat je dan weet waar je aan toe bent. Maar nog mooier als het al weer raak zou zijn!
@ Bloes Ik hoop dat het raak is! Ik kon mijn eerst miskraam ook pas gaan verwerken nadat ik weer zwanger bleek te zijn. Vraag me af hoe het deze keer gaat ben veel emotioneler dan de eerste keer.
@ Roosje heb je al een positieve ovulatietest? Ik hoop het voor je!
@ Loesjesss Ik heb 9 oktober de curettage gehad, inmiddels al weer 2 weken geleden. Het bloeden is bij mij deze keer na een week gestopt. Ik heb nog steeds een rot menstruatie gevoel maar dan heel zwaar en regelmatig van die gemene steken die uitstralen naar mijn benen. Bij de eerste curettage had ik na een week nergens meer last van alleen heb ik 2 weken gevloeid. Ik ga er eigenlijk ook vanuit dat de klachten al weg hadden moeten zijn. Als het maandag nog zo is ga ik bellen met de gynaecoloog. Ik heb vandaag ook veel slijm, vraag me af of dit het cervix slijm al kan zijn. Alleen ben bang dat het dan toch nog niet helemaal goed is want dit is best geel dat heb ik voorheen nooit gehad. Zou ook snel zijn alleen wel precies 2 weken na de curettage.. Ik heb eerst voor de pillen gekozen op advies van de gynaecoloog omdat door mijn voorgeschiedenis narcose best riskant is. Maar voor mij NOOIT meer die pillen!
2 keer kwam ik er pas achter tijdens de echo dat het echt niet goed was. Heb daarvoor geen druppel bloed verloren. Al wist ik van binnen dat het niet goed zat, de schok is er niet minder om.
voor iedereen
vrijdag 24 oktober 2014 15:48
Ik heb sowieso na twee weken een controle bij de gynaecoloog. Heb jij die niet gehad Asterisks? Ik zou ook een beetje bang worden van geel slijm. Ik zou misschien wel eerder bellen als dat slijm die kleur blijft houden, zeker in combinatie met je pijnklachten. In ieder geval je temperatuur goed in de gaten houden. Als je verhoging krijgt, kan dat wijzen op een baarmoederontsteking.
Ik kwam er inderdaad ook pas bij de echo achter. Helemaal geen bloed verloren, daarom ook gekozen voor curettage. Ik heb ook echt tot aan de curettage veel last gehad van zwangerschapssymptomen. Meteen na de curettage namen die gelukkig wel af. Ik vind het echt niet erg om misselijk te zijn door de zwangerschap maar de gedachte dat die misselijkheid kwam van een zwangerschap die geen kans meer had van slagen, was een kwelling.
Ik kwam er inderdaad ook pas bij de echo achter. Helemaal geen bloed verloren, daarom ook gekozen voor curettage. Ik heb ook echt tot aan de curettage veel last gehad van zwangerschapssymptomen. Meteen na de curettage namen die gelukkig wel af. Ik vind het echt niet erg om misselijk te zijn door de zwangerschap maar de gedachte dat die misselijkheid kwam van een zwangerschap die geen kans meer had van slagen, was een kwelling.
vrijdag 24 oktober 2014 16:02
Ik heb een telefonische controle afspraak gehad met de gynaecoloog. Ik hoef pas over een half jaar op controle te komen. Ik mocht wel eerder komen als ik het niet vertrouw. Nog een probleem wat ik heb is dat mijn lichaam geen koorts aan kan maken dit komt ook al niet vaak voor. Hieraan kan ik dus niks zien. Wat jammer is want dat is vaak het eerste symptoom waaraan je kan zien dat het niet goed is. Als ik eenmaal weet dat er iets niet goed is is het ook meteen goed mis. Ik heb precies hetzelfde ervaren met de zwangerschapsklachten. Natuurlijk heb je alle klachten er voor over als alles goed is. Maar als je eenmaal weet dat het geen kans van slagen heeft zijn die klachten ineens veel zwaarder omdat je niet weet waarvoor je het doet.
