Mijn lieve, trouwe autootje...

24-10-2014 17:40 53 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben waarschijnlijk erg herkenbaar nu, maar soit. Ik moet gewoon even van me afschrijven denk ik...



Acht jaar was ik, toen mijn opa in 1993 met pensioen ging en een kleinere auto kocht. Hij had altijd grote auto's gereden, maar nu kwam er een kleine auto.



Ik was veel bij opa en oma: ik logeerde er iedere vakantie, en op de jaarlijkse gezinsvakantie naar Center Parcs ging oma ieder jaar mee. Opa reed dan mee, en bleef de eerste dag en kwam de laatste dag weer om oma op te halen. Sibling en ik, klein als we waren wilden dan altijd bij opa en oma in de auto!



Ik was dol op autowasserettes, dat je in de auto zat en al die borstels rond de auto draaiden. Toen opa de auto net had nam hij me mee naar de autowasstraat. Ik zat voorin, naast opa en samen keken we naar de ronddraaiende borstels en alles wat er nog meer te zien was. Voor een kind van acht was dat veel. Ik straalde en zag opa glunderen omdat ik het zo naar mijn zin had.



Vele ritjes in de auto met opa en oma. Tot een paar jaar geleden. Opa is inmiddels halverwege de tachtig, wordt vergeetachtig en heeft zware artrose in zijn been. En nog meer ouderdomskwalen. De arts was onverbiddelijk: opa mocht niet meer rijden. Dit deed hem natuurlijk verdriet. Hij wilde de auto verkopen, maar oma vond dat ze aan de kleinkinderen moesten denken. En zo ging de auto in overleg naar mij.



Dolgelukkig was ik. Mijn eerste eigen auto. Er moesten wat dingen gerepareerd worden maar oke, dat hadden we er heel erg graag voor over! Het bezorgde vriend en mij ontzettend veel vrijheid. We gingen overal heen, zelfs naar Antwerpen, helemaal met opa's auto! Schoonvader heeft er zelfs een stukje in gereden. We hebben onze kat opgehaald met de auto.



Maar met de ouderdom kwamen ook de gebreken. En nu, na drieënhalf jaar heel veel plezier van de auto te hebben gehad, moest hij onvermijdelijk naar de sloop. Drie dagen na zijn eenentwintigste verjaardag. Hij viel niet meer te maken en het werd gevaarlijk ermee te rijden. Dat kan dus niet, het moet wel veilig zijn! Niet alleen voor ons, maar ook voor andere weggebruikers.



Wat me het meest pijn deed was dat de ruitenwissers zijn vernield en er een band is lek gestoken. Dat mijn autootje zo aan zijn einde moest komen vind ik erg verdrietig. En het maakt me erg boos, dat mensen niet met zijn gore tengels van andermans spullen kunnen blijven.



Vriend heeft de auto naar de sloop gebracht en ik ga zo met het vrijwaringsbewijs naar de bank om de verzekering op te zeggen. Maandag dan de parkeervergunning opzeggen bij de gemeente. De belastingdienst gaat automatisch volgens mij.



Dat was het dan, opa's auto Waar we zoveel plezier van hebben gehad, en ook een tastbare herinnering aan toen hij nog die grote stoere man was die alles kon. Voel me wat verdrietig nu. En we moeten nu heel lang en heel hard sparen voor een nieuwe auto, dat wordt nog wat. We zitten dus nog wel een tijdje zonder auto. Dat hij niet meer gemaakt kon worden oke, maar het maakt me gewoon zo ontzettend verdrietig dat hij nog zo is toegetakeld. Moest het even kwijt denk ik, sorry voor het lange verhaal.
Alle reacties Link kopieren
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
Au, ik voel je pijn Ik ben zelf ook erg gehecht aan mijn kleine, oude autootje. Succes met de afhandeling, en met sparen voor een nieuwe auto, die misschien wel bijna net zo leuk is!
Alle reacties Link kopieren
Dank je Siepeltje, erg lief van je
Alle reacties Link kopieren
Aahw, doet pijn he? Mijn 1e auto moest ook naar de sloop, ik heb een week elke avond gehuild
Alle reacties Link kopieren
Dank je voor je lieve woorden grapes! Wat die oude kleine autootjes met je kunnen doen he
Alle reacties Link kopieren
beetjegek

Dank je voor je berichtje, voel me nu iets minder raar met mijn betraande gezicht

Zal mezelf zometeen maar wat opkalefateren voordat ik naar de bank loop
quote:blue_lagoon schreef op 24 oktober 2014 @ 17:48:

Dank je voor je lieve woorden grapes! Wat die oude kleine autootjes met je kunnen doen he Inderdaad! Hij brengt je jarenlang overal trouw naartoe, dus op één of andere manier gaat het toch een beetje als 'maatje' voelen. Terwijl het natuurlijk eigenlijk niet meer is dan een machine. Misschien helpt die gedachte jou ook wel een beetje
Alle reacties Link kopieren
Aw, dat is echt jammer en verdrietig. Maar wat geweldig dat je opa's auto nog zolang hebt kunnen gebruiken. Ik snap je, hecht ook zoveel waarde aan de fiets van omaatje.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel. Voel me ook altijd weemoedig als een auto naar de sloop gebracht wordt, laat staan als je er zoveel herinneringen aan hebt.



Herken het wel een beetje. Toen ik mijn oude auto inruilde, was dat de auto waar mijn overleden moeder nog ingezeten had. Ik heb toen de auto destijds ook met haar opgehaald. Veel herinneringen.



Ik weet, het is maar een machine, maar ja.
Alle reacties Link kopieren
Mijn eerste auto was uit 1990 en ook al in de familie sinds die tijd. Er hebben veel dierbaren in gezeten die nu inmiddels al overleden zijn. Ik heb hem een paar jaar geleden ook weg zien rijden op een grote wagen. Deed pijn om te zien.. Ik herken je gevoel heel erg. In het begin droomde ik zelfs wekelijks over mijn autootje.
Sterke blue... Veel mensen snappen dit verdriet niet maar ik heb ook altijd een band met m'n auto's. Toen m'n allereerste ook naar de sloop moet heb ik echt even paar dagen gejankt, maarja wat je al zegt.. Veiligheid gaat gewoon voor en dan kosten reparaties meer dan dat ooit de aanschafwaarde is geweest. Heb nu een vrij nieuwe auto dus hoop hier toch echt wel lang mee te doen! En wat een luxe, moest vet hard sparen maar ben dan ook zo trots op m'n bakkie!
Alle reacties Link kopieren
Wat asociaal dat het trouwe blik nog zo is toegetakeld. Ja, kan ik zeker begrijpen, iedereen moet ook met zijn/haar tengels van andermans spullen afblijven. Je bent trouwens niet alleen: ik heb serieus staan janken naast mijn Opel kadett op de brug toen de monteur zei dat hij echt niet nog een keer de kokerbalken kon oplappen. Mijn man (toen nog vriend) schaamde zich kapot, volgens de monteur had hij al volwassen mannen zien janken als kleine kinderen naast hun auto .
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het wel hoor, ik heb toen ik mijn rijbewijs gehaald heb, een auto van mijn ouders gehad.

Blij dat ik was, heb er 'maar' 2 jaar in gereden, en toen kwam er een hele mooie auto de stoep op rijden thuis.

Daar hadden man en ik het al over gehad, maar ik zei dat ik liever m'n eigen auto wilde houden, want die had ik toch van m'n ouders gehad, ondanks dat hij kraakte en piepte, was het wel mooi mijn auto.

Het laatste ritje dat ik met hem gereden heb, zat ik huilend achter het stuur, heb zelfs nog verteld tegen die auto waarom hij weg ging(ik praatte altijd al tegen hem), vond het zo zielig dat hij wegging.

Nu ben ik echt dolblij met m'n nieuwe auto hoor, maar als ik terug denk aan de oudere, vind ik het nog steeds zielig voor hem.



Ik heb hem dan wel niet zolang gehad als dat jij jouw auto in je leven had, maar ik begrijp je wel
Alle reacties Link kopieren
Ik snap best dat je het jammer vindt maar dit soort zinnen trek ik niet.



" Dat mijn autootje zo aan zijn einde moest komen vind ik erg verdrietig."
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Alle reacties Link kopieren
Hee Leergierig, hetzelfde hier, mijn moeder heeft ook nog in mijn autootje gezeten en toen ik ‘m eigenlijk weg wilde doen kon ik gewoon niet. Veel te zielig, kan ik 'm echt niet aandoen. Ik rij nu maar door totdat-ie echt op is, net als die van jou blue_lagoon. Ik snap het dan ook helemaal, en zeker als ze er dan ook nog aan hebben gezeten, bah. Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
grapes, inderdaad, hij was echt mijn maatje! Hij bracht ons overal naartoe inderdaad. Maar je hebt ook gelijk: het was een machine. Dat probeer ik me ook zoveel mogelijk voor te houden.



Cochise, koester de fiets van je oma! Wat bijzonder en speciaal dat je die nog hebt! Mijn oma heeft nog heel lang de fiets van haar moeder gehad, totdat die werd gestolen. Daar heeft ze serieus heel veel verdriet van gehad.



Leergierig, wat een herinneringen aan je moeder



Lichtpuntjes, wow, uit 1990! Ik kan me goed voorstellen dat het erg moeilijk voor je was, toen hij op de grote wagen wegreed



Doperwt inderdaad, op een aangegeven moment worden de reparatiekosten inderdaad hoger dan de waarde van de auto. Wat fijn dat je nu zo blij bent met je nieuwe auto! Hoop dat je er nog heel lang van kunt genieten!!



Lemoos2, ik kan me je reactie heel goed voorstellen hoor! Wel aandoenlijk, over volwassen mannen die als kleine kinderen huilen om hun auto, vind ik.



Oldwood, wat mooi dat je de auto van je ouders nog zo lang hebt mogen rijden. Zie je laatste ritje helemaal voor me...

Maar ook voor jou ben ik erg blij dat je nu een nieuwe auto hebt



Nouschi, sorry, beetje emotioneel ontoerekeningsvatbaar vandaag





Foliantje, dank je voor de hug, lief!



Bedankt voor alle berichtjes
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp dit ZO goed!!



Mijn moeder en ik hebben veel verdriet gehad toen opa's auto weg moest... Opa kon niet meer goed rijden en mijn moeder nam de auto over. Jaren in gereden. Opa overleed vorig jaar... Een moeilijke periode. En afgelopen zomer werd de auto afgekeurd... De auto was 22 jaar en de vele reparaties zouden niet meer logisch zijn. Zo verdrietig waren we, we hadden veel herinneringen aan deze auto en de tochtjes met opa!



Mijn eigen autootje was de 'extra' auto van mijn vader. Na mijn rijbewijs gehaald te hebben reed ik in die auto rond en wat voelde ik me zelfstandig en trots! Toen ik op mijzelf ging wonen wilde mijn vader de auto verkopen. Ik kon het niet verkroppen, hij was nog zo goed! En ik was er zo aan gehecht! Heb alles op alles gezet en hem uiteindelijk kunnen overkopen! Ik rij er nog elke dag met plezier in rond en stom gezegd voelt het inderdaad als een maatje hahaha! Met 10 jaar en 80.000 km op de teller hoop ik er nog lang van te genieten!



Snap je dus heeeeel goed
Alle reacties Link kopieren
Ach Rosun toch... Ik kan me zo goed voorstellen dat het een moeilijke periode is geweest. Wat verdrietig dat je opa er niet meer is En toen de auto afgekeurd... dan komt alles ook vlak achter elkaar he. Ik begrijp helemaal dat jullie ontzettend verdrietig waren. Koester de herinneringen, aan de auto en de tochtjes met je opa Een dikke knuffel van mij!



En wat goed om te lezen dat je de auto van je vader hebt kunnen overnemen en dat je er nog iedere dag met plezier in rond rijdt! Ik hoop ook dat je nog heel lang van je auto kunt genieten.



Ook jij ontzettend bedankt voor je lieve berichtje Rosun
Alle reacties Link kopieren
quote:blue_lagoon schreef op 24 oktober 2014 @ 20:11:

Ach Rosun toch... Ik kan me zo goed voorstellen dat het een moeilijke periode is geweest. Wat verdrietig dat je opa er niet meer is En toen de auto afgekeurd... dan komt alles ook vlak achter elkaar he. Ik begrijp helemaal dat jullie ontzettend verdrietig waren. Koester de herinneringen, aan de auto en de tochtjes met je opa Een dikke knuffel van mij!



En wat goed om te lezen dat je de auto van je vader hebt kunnen overnemen en dat je er nog iedere dag met plezier in rond rijdt! Ik hoop ook dat je nog heel lang van je auto kunt genieten.



Ook jij ontzettend bedankt voor je lieve berichtje Rosun



Dankjewel

En mijn opa was een wijs man en hij zei altijd als ik ergens afscheid van moest nemen dat er weer een nieuwe ... (in jouw geval auto) zou komen en dat je daar ook herinneringen mee opbouwt en aan gehecht raakt mettertijd



Dus denk daar maar aan, over een tijdje is die nieuwe auto daar en dan gaan jullie daar van genieten!
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij was jouw opa inderdaad een zeer wijs man Rosun Dat hebben vriend en ik ook tegen elkaar gezegd. Dat dit op zich niet het einde is maar het begin van iets nieuws. Dank je wel voor de glimlach die je zojuist op mijn gezicht hebt gebracht! Doet me goed, die fijne berichtjes.
Dat is even slikken, he?



Ik heb echt heel lang dezelfde auto gehad (herinner je hem?) en ik wist al tijden dat het er aan zat te komen dat het economisch niet meer rendabel was om hem aan het rijden te houden. Een heel rationele beslissing, maar toen ik de laatste keer in mijn autootje stapte om hem weg te brengen voelde dat toch een beetje weemoedig. Ik heb zo veel herinneringen waar die auto een rol bij speelde!



Vervolgens heeft het een paar maanden geduurd voordat ik me niet iedere keer lyrisch over mijn 'nieuwe' auto uitliet. Niet meer voortdurend bang hoeven zijn dat hij uitvalt, geen gerammel en geruis meer, niet al die kleine gebreken die het comfort beïnvloedden, etc. Dat maakt toch wel een behoorlijk verschil!
Alle reacties Link kopieren
Het is ontzettend rot en asociaal dat er mensen zijn die het nodig vinden iets van een ander te mollen of te stelen. Verder ben ik volgens mij veel te praktisch, het personificeren van een gebruiksvoorwerp daar snap ik echt niets van.
Alle reacties Link kopieren
Jazeker herinner ik me je auto nog Milonga. Ik vond het erg gezellig toen, we hebben samen heel wat afgekletst kan ik me herinneren Inderdaad een rationele beslissing, maar dat neemt niet weg dat je er weemoedig van wordt. Ik snap het heel goed, ook om de herinneringen! Voor jou ben ik ook oprecht blij dat je nu een fijne, nieuwe en vooral betrouwbare auto hebt Geniet ervan!



Samosa, inderdaad heel erg asociaal en ik kan er met mijn goede verstand niet bij. Toegegeven, ik ben ook al vanaf mijn zeventiende jaloers als ik een dikke bak zie staan die ik graag zou willen hebben maar nooit zou kunnen betalen maar om dan iets te vernielen van een ander... Nee dat snap ik oprecht niet. Zo ben ik gelukkig ook niet opgevoed.



En ach, iedereen is daar anders in. Voor mij spelen ook vooral de herinneringen heel erg mee.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar hoor Blue_Lagoon. Na 17 jaar was de mijne ook opgereden (had 'm vanaf nieuw). 2x nog maar net door de keuring heen en het 3e jaar helaas niet meer. Maar vond het echt niet leuk om er afscheid van te moeten nemen.



Nu alweer een paar jaar een nieuwe waar ik ook zeer zeker blij mee ben. Af en toe zie ik nog weleens hetzelfde type/model (en ook kleur) rijden en dan denk ik, wat, hoe kan het dat de mijne al 'op' was. Waarop zoon dan heel nuchter zegt: maar mss staat die bijv. wel altijd binnen? Tsja, dat zou kunnen natuurlijk. Maar heb er heel wat leuke tijden aan beleefd.



En het is altijd balen als je auto wordt beschadigd, nieuw of niet. Een ander heeft er gewoon af te blijven.
wij slapen nooit.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven