Thuis
alle pijlers
Mijn lieve, trouwe autootje...
vrijdag 24 oktober 2014 17:40
Ik ben waarschijnlijk erg herkenbaar nu, maar soit. Ik moet gewoon even van me afschrijven denk ik...
Acht jaar was ik, toen mijn opa in 1993 met pensioen ging en een kleinere auto kocht. Hij had altijd grote auto's gereden, maar nu kwam er een kleine auto.
Ik was veel bij opa en oma: ik logeerde er iedere vakantie, en op de jaarlijkse gezinsvakantie naar Center Parcs ging oma ieder jaar mee. Opa reed dan mee, en bleef de eerste dag en kwam de laatste dag weer om oma op te halen. Sibling en ik, klein als we waren wilden dan altijd bij opa en oma in de auto!
Ik was dol op autowasserettes, dat je in de auto zat en al die borstels rond de auto draaiden. Toen opa de auto net had nam hij me mee naar de autowasstraat. Ik zat voorin, naast opa en samen keken we naar de ronddraaiende borstels en alles wat er nog meer te zien was. Voor een kind van acht was dat veel. Ik straalde en zag opa glunderen omdat ik het zo naar mijn zin had.
Vele ritjes in de auto met opa en oma. Tot een paar jaar geleden. Opa is inmiddels halverwege de tachtig, wordt vergeetachtig en heeft zware artrose in zijn been. En nog meer ouderdomskwalen. De arts was onverbiddelijk: opa mocht niet meer rijden. Dit deed hem natuurlijk verdriet. Hij wilde de auto verkopen, maar oma vond dat ze aan de kleinkinderen moesten denken. En zo ging de auto in overleg naar mij.
Dolgelukkig was ik. Mijn eerste eigen auto. Er moesten wat dingen gerepareerd worden maar oke, dat hadden we er heel erg graag voor over! Het bezorgde vriend en mij ontzettend veel vrijheid. We gingen overal heen, zelfs naar Antwerpen, helemaal met opa's auto! Schoonvader heeft er zelfs een stukje in gereden. We hebben onze kat opgehaald met de auto.
Maar met de ouderdom kwamen ook de gebreken. En nu, na drieënhalf jaar heel veel plezier van de auto te hebben gehad, moest hij onvermijdelijk naar de sloop. Drie dagen na zijn eenentwintigste verjaardag. Hij viel niet meer te maken en het werd gevaarlijk ermee te rijden. Dat kan dus niet, het moet wel veilig zijn! Niet alleen voor ons, maar ook voor andere weggebruikers.
Wat me het meest pijn deed was dat de ruitenwissers zijn vernield en er een band is lek gestoken. Dat mijn autootje zo aan zijn einde moest komen vind ik erg verdrietig. En het maakt me erg boos, dat mensen niet met zijn gore tengels van andermans spullen kunnen blijven.
Vriend heeft de auto naar de sloop gebracht en ik ga zo met het vrijwaringsbewijs naar de bank om de verzekering op te zeggen. Maandag dan de parkeervergunning opzeggen bij de gemeente. De belastingdienst gaat automatisch volgens mij.
Dat was het dan, opa's auto Waar we zoveel plezier van hebben gehad, en ook een tastbare herinnering aan toen hij nog die grote stoere man was die alles kon. Voel me wat verdrietig nu. En we moeten nu heel lang en heel hard sparen voor een nieuwe auto, dat wordt nog wat. We zitten dus nog wel een tijdje zonder auto. Dat hij niet meer gemaakt kon worden oke, maar het maakt me gewoon zo ontzettend verdrietig dat hij nog zo is toegetakeld. Moest het even kwijt denk ik, sorry voor het lange verhaal.
Acht jaar was ik, toen mijn opa in 1993 met pensioen ging en een kleinere auto kocht. Hij had altijd grote auto's gereden, maar nu kwam er een kleine auto.
Ik was veel bij opa en oma: ik logeerde er iedere vakantie, en op de jaarlijkse gezinsvakantie naar Center Parcs ging oma ieder jaar mee. Opa reed dan mee, en bleef de eerste dag en kwam de laatste dag weer om oma op te halen. Sibling en ik, klein als we waren wilden dan altijd bij opa en oma in de auto!
Ik was dol op autowasserettes, dat je in de auto zat en al die borstels rond de auto draaiden. Toen opa de auto net had nam hij me mee naar de autowasstraat. Ik zat voorin, naast opa en samen keken we naar de ronddraaiende borstels en alles wat er nog meer te zien was. Voor een kind van acht was dat veel. Ik straalde en zag opa glunderen omdat ik het zo naar mijn zin had.
Vele ritjes in de auto met opa en oma. Tot een paar jaar geleden. Opa is inmiddels halverwege de tachtig, wordt vergeetachtig en heeft zware artrose in zijn been. En nog meer ouderdomskwalen. De arts was onverbiddelijk: opa mocht niet meer rijden. Dit deed hem natuurlijk verdriet. Hij wilde de auto verkopen, maar oma vond dat ze aan de kleinkinderen moesten denken. En zo ging de auto in overleg naar mij.
Dolgelukkig was ik. Mijn eerste eigen auto. Er moesten wat dingen gerepareerd worden maar oke, dat hadden we er heel erg graag voor over! Het bezorgde vriend en mij ontzettend veel vrijheid. We gingen overal heen, zelfs naar Antwerpen, helemaal met opa's auto! Schoonvader heeft er zelfs een stukje in gereden. We hebben onze kat opgehaald met de auto.
Maar met de ouderdom kwamen ook de gebreken. En nu, na drieënhalf jaar heel veel plezier van de auto te hebben gehad, moest hij onvermijdelijk naar de sloop. Drie dagen na zijn eenentwintigste verjaardag. Hij viel niet meer te maken en het werd gevaarlijk ermee te rijden. Dat kan dus niet, het moet wel veilig zijn! Niet alleen voor ons, maar ook voor andere weggebruikers.
Wat me het meest pijn deed was dat de ruitenwissers zijn vernield en er een band is lek gestoken. Dat mijn autootje zo aan zijn einde moest komen vind ik erg verdrietig. En het maakt me erg boos, dat mensen niet met zijn gore tengels van andermans spullen kunnen blijven.
Vriend heeft de auto naar de sloop gebracht en ik ga zo met het vrijwaringsbewijs naar de bank om de verzekering op te zeggen. Maandag dan de parkeervergunning opzeggen bij de gemeente. De belastingdienst gaat automatisch volgens mij.
Dat was het dan, opa's auto Waar we zoveel plezier van hebben gehad, en ook een tastbare herinnering aan toen hij nog die grote stoere man was die alles kon. Voel me wat verdrietig nu. En we moeten nu heel lang en heel hard sparen voor een nieuwe auto, dat wordt nog wat. We zitten dus nog wel een tijdje zonder auto. Dat hij niet meer gemaakt kon worden oke, maar het maakt me gewoon zo ontzettend verdrietig dat hij nog zo is toegetakeld. Moest het even kwijt denk ik, sorry voor het lange verhaal.
vrijdag 24 oktober 2014 22:43
Zeventien jaar is ook lang iceteapeach! Kan me voorstellen dat het niet leuk was afscheid te moeten nemen, zeventien jaar is een hele lange tijd en dan was je ook nog de eerste en enige eigenaar Gelukkig heb jij ook een fijne nieuwe auto! Als ik mijn type auto zie rijden zullen de herinneringen ook wel boven komen denk ik. En inderdaad, je hebt gewoon van andermans spullen af te blijven. Een andere auto hier in de straat is met sleutelkrassen in de lak bewerkt. ZO ontzettend asociaal...
Ik kan me wel inleven in je collega itsme1973! Snap haar helemaal.
Ik kan me wel inleven in je collega itsme1973! Snap haar helemaal.
vrijdag 24 oktober 2014 22:52
Aaaaahw dat is ook wel een hele mooie herinnering! Ik ben vandaag ook veranderd in een menselijke tuinsproeier moet ik eerlijk toegeven, ik lijk de Niagara Falls wel Maar goed, dat gun ik mezelf vandaag dan ook maar.
Ben naar de bank geweest om de verzekering op te zeggen en maandag de gemeente bellen om de parkeervergunning op te zeggen. Dan is alles afgehandeld. En dan vooruit kijken, naar een nieuwe auto. Waarmee we ook weer herinneringen gaan maken.
Ben naar de bank geweest om de verzekering op te zeggen en maandag de gemeente bellen om de parkeervergunning op te zeggen. Dan is alles afgehandeld. En dan vooruit kijken, naar een nieuwe auto. Waarmee we ook weer herinneringen gaan maken.
vrijdag 24 oktober 2014 22:53
Oh wat naar dat ie vernield is ook nog pfff.
Deze maand is mijn oude trouwe autootje ook naar de sloop gereden, viel echt van ouderdom uit elkaar. Heel naar, maar wat heeft ie mij veel plezier bezorgd en geen een keer heeft ie mij laten staan langs de weg, ook niet voor de klapband want toen dat gebeurde reed m'n zus Hihihihi.
Deze maand is mijn oude trouwe autootje ook naar de sloop gereden, viel echt van ouderdom uit elkaar. Heel naar, maar wat heeft ie mij veel plezier bezorgd en geen een keer heeft ie mij laten staan langs de weg, ook niet voor de klapband want toen dat gebeurde reed m'n zus Hihihihi.
vrijdag 24 oktober 2014 22:59
zondag 26 oktober 2014 11:38
ik weet hoe je je voelt hoor BL !
Ik heb 11 jaar geleden mijn eerste autootje gekocht.
Toen we hem gingen halen heb ik de hele weg naar huis zitten smilen want ik reed in MIJN eigen auto. Inmiddels is ie 21 jaar oud en de verf bladdert er van af. Gelukkig is hij pas weer door de keuring zonder gebreken gekomen dus ik kan weer een jaar rijden.
De kinderen hebben hem tuf genoemd en ik hoop dat tuf en ik nog een paar jaar samen kunnen tuffen hahaha !
Ik heb 11 jaar geleden mijn eerste autootje gekocht.
Toen we hem gingen halen heb ik de hele weg naar huis zitten smilen want ik reed in MIJN eigen auto. Inmiddels is ie 21 jaar oud en de verf bladdert er van af. Gelukkig is hij pas weer door de keuring zonder gebreken gekomen dus ik kan weer een jaar rijden.
De kinderen hebben hem tuf genoemd en ik hoop dat tuf en ik nog een paar jaar samen kunnen tuffen hahaha !
zondag 26 oktober 2014 13:47
zondag 26 oktober 2014 15:54
Ik hoop het ook, het is zo lekker ouderwetsch rijden zonder electrische ramen en stuurbekrachtiging
Paar jaar geleden met strenge vorst waren alle deuren dichtgevroren en ben ik door de kofferbak naar binnengekropen en kreeg het portier van binnenuit gelukkig weer open
Ik mis je op het kattentopic !
Paar jaar geleden met strenge vorst waren alle deuren dichtgevroren en ben ik door de kofferbak naar binnengekropen en kreeg het portier van binnenuit gelukkig weer open
Ik mis je op het kattentopic !
zondag 26 oktober 2014 18:47
zondag 26 oktober 2014 19:17
Herkenbaar paper-clip! De dag dat we onze kat hebben opgehaald werd hij bij ons thuis meteen verwelkomd met een superzacht pluche sluimerbed en een radiatorhangmat. Beiden keurt meneer geen blik waardig. Hebben wel geprobeerd hem in het sluimerbed te zetten maar hij vlucht er letterlijk uit. Het superzachte pluche vensterbankkussen vermijdt hij ook vakkundig. Nog een geluk dat hij wel wat doet met het knuffelhol!!
Boodschappentassen daarentegen en kartonnen dozen vindt hij helemaal tha bomb, haha!
Boodschappentassen daarentegen en kartonnen dozen vindt hij helemaal tha bomb, haha!
zondag 26 oktober 2014 19:22
zondag 26 oktober 2014 19:29
Ik zie het helemaal voor me, het ingedeukte rooster Inderdaad heerlijk die eigenzinnigheid! Was vandaag de salontafel aan het schoonmaken met een doekje en had de spullen die erop staan even op de bank gezet, waaronder een fotodienblad. Gaat meneer heel parmantig midden op dat dienblad zitten
Heerlijk. Hij houdt van kattenmelk (heeft hij 1x gekregen) en dus kwam ik op het idee om melkgistkattensnoepjes mee te nemen. Hij keek ernaar en keek vervolgens mij aan met een blik die vertelde 'waarom krijg ik geen fatsoenlijke snoepjes vandaag' haha! En liep vervolgens weg.
Net even moeilijk, keek mijn bankrekening en zag dat de autoverzekering voor de laatste keer is afgeschreven en zit hier nu met het plastic parkeerpasje van de parkeervergunning die ik morgen op ga zeggen. Laatste tastbare herinnering, we moesten de sleutel ook inleveren en de kentekenplaten mochten we ook niet houden. Maar heb mezelf meteen herpakt! We hebben de juiste beslissing gemaakt.
zondag 26 oktober 2014 19:32
zondag 26 oktober 2014 19:54
Nou paper-clip, eerlijk gezegd kon ik dat niet meer aan. Hij was zo toegetakeld (ik weet niet door wie). Ik kon het zelfs niet opbrengen om echt afscheid te nemen, wil mijn auto herinneren zoals hij was. Oeps dat klinkt wel weer heel dramatisch (sorry, Nouschi ) dus heb echt niets meer behalve mijn herinneringen. Maar die zijn wel mooi.
Dat zou fantastisch zijn, als je dochter tegen die tijd in Tuf kan rijden! Kan me voorstellen dat je hem niet wil missen. En inderdaad, van het geld dat we nu overhouden kunnen we sparen voor een nieuwe auto (en een nieuw appartement, en de bruiloft, vakantie... we willen gewoon teveel!!)
Dat zou fantastisch zijn, als je dochter tegen die tijd in Tuf kan rijden! Kan me voorstellen dat je hem niet wil missen. En inderdaad, van het geld dat we nu overhouden kunnen we sparen voor een nieuwe auto (en een nieuw appartement, en de bruiloft, vakantie... we willen gewoon teveel!!)
zondag 26 oktober 2014 19:57
zondag 26 oktober 2014 20:02
Dat zie ik mezelf ook wel doen, woon hier nu al ruim acht jaar. En ow jee, zwanger staat volgens mij inderdaad garant voor extra hormonen! Dan kan ik het me helemaal voorstellen.
Wensen zijn inderdaad goed, zou alleen zo blij zijn als er eens eentje uit zou komen
Hoop dat er ook wensen van jouw lijstje uit mogen komen!
Wensen zijn inderdaad goed, zou alleen zo blij zijn als er eens eentje uit zou komen
Hoop dat er ook wensen van jouw lijstje uit mogen komen!
