Gezondheid
alle pijlers
2 ouders met uitgezaaide kanker
donderdag 23 oktober 2014 23:36
Hallo,
Ik ben een moeder van een groot gezin, drukke baan en ik heb twee ouders (rond de 60) met uitgezaaide kanker. Dit weet ik sinds een paar weken. Ze zijn beide niet te genezen. Terwijl ik normaal een zeer emotioneel en gevoelig persoon ben, is het net of dit niet bij mij binnen komt. Iemand tips hoe ik met deze situatie om moet gaan? Ik denk dat mijn ouders niet lang meer zullen leven....
Ik ben een moeder van een groot gezin, drukke baan en ik heb twee ouders (rond de 60) met uitgezaaide kanker. Dit weet ik sinds een paar weken. Ze zijn beide niet te genezen. Terwijl ik normaal een zeer emotioneel en gevoelig persoon ben, is het net of dit niet bij mij binnen komt. Iemand tips hoe ik met deze situatie om moet gaan? Ik denk dat mijn ouders niet lang meer zullen leven....
donderdag 23 oktober 2014 23:40
donderdag 23 oktober 2014 23:51
Wel heel erg, zo jong nog.
Je staat inderdaad in de overlevingsstand en laat slechts binnen wat er binnen mag komen om door te kunnen gaan. Dat gaat een tijd best goed maar het komt er straks een keer allemaal uit.
Ik heb dit vorig jaar zelf zo meegemaakt en na het overlijden van mijn vader toen, kwam het er allemaal uit. Tot die tijd had ik geen tijd en aandacht voor mezelf. Ook hier vier kinderen, drukke baan en dan al die mantelzorg en gevoelens. Na het overlijden heb ik tijdelijk wat minder gewerkt, heb tijd voor mezelf genomen en ben ook bij een goede psycholoog geweest. Dat heeft allemaal geholpen.
Heb je voor nu wel het idee dat je je ouders voldoende aandacht kunt geven?
Je staat inderdaad in de overlevingsstand en laat slechts binnen wat er binnen mag komen om door te kunnen gaan. Dat gaat een tijd best goed maar het komt er straks een keer allemaal uit.
Ik heb dit vorig jaar zelf zo meegemaakt en na het overlijden van mijn vader toen, kwam het er allemaal uit. Tot die tijd had ik geen tijd en aandacht voor mezelf. Ook hier vier kinderen, drukke baan en dan al die mantelzorg en gevoelens. Na het overlijden heb ik tijdelijk wat minder gewerkt, heb tijd voor mezelf genomen en ben ook bij een goede psycholoog geweest. Dat heeft allemaal geholpen.
Heb je voor nu wel het idee dat je je ouders voldoende aandacht kunt geven?
vrijdag 24 oktober 2014 00:25
Je krijgt nogal wat op je bordje Daan6.
Eens met de anderen: overlevingsstand. En het is maar goed ook dat onze psyche zo werkt. Je familie heeft je nodig en het zal je achteraf helpen om er ook voor ze te zijn, ook al loop je op je tandvlees. Dat laatste vergeet je snel, maar dat eerste draag je je leven lang bij je.
Accepteer of vraag hulp, alle kinders een middagje bij de buren kan heel waardevol zijn zeg maar. Probeer momenten te vinden dat je ruimte kunt geven aan je emoties, al was het een topic op dit forum. Zorg dat je niet overloopt wat dat betreft. Net als in het vliegtuig, ouders moeten hun reddingsvest eerst aantrekken.
Als het mij zou overkomen dan denk ik, en hoop ik eigenlijk ook, dat ik ook zo zou reageren, vooral praktisch.
De emoties komen vanzelf wel, voel je daar niet schuldig over. En anders hebben wij hier op het forum nog wel zielige verhalen genoeg om ze bij je aan te wakkeren
Eens met de anderen: overlevingsstand. En het is maar goed ook dat onze psyche zo werkt. Je familie heeft je nodig en het zal je achteraf helpen om er ook voor ze te zijn, ook al loop je op je tandvlees. Dat laatste vergeet je snel, maar dat eerste draag je je leven lang bij je.
Accepteer of vraag hulp, alle kinders een middagje bij de buren kan heel waardevol zijn zeg maar. Probeer momenten te vinden dat je ruimte kunt geven aan je emoties, al was het een topic op dit forum. Zorg dat je niet overloopt wat dat betreft. Net als in het vliegtuig, ouders moeten hun reddingsvest eerst aantrekken.
Als het mij zou overkomen dan denk ik, en hoop ik eigenlijk ook, dat ik ook zo zou reageren, vooral praktisch.
De emoties komen vanzelf wel, voel je daar niet schuldig over. En anders hebben wij hier op het forum nog wel zielige verhalen genoeg om ze bij je aan te wakkeren
vrijdag 24 oktober 2014 01:19
Verdrietig zeg! Dikke knuffel en alle sterkte die je nodig hebt. Overlevingsmodus = een normale reactie in een geval als dit. Voel je er a.j.b. niet schuldig over, dit is teveel in 1 keer en dan ga je uit bescherming in deze modus. Is een normaal mechanisme.
Geniet van de tijd die je nog met je ouders hebt. Ga de komende tijd aan, zorg leef, zit in die achtbaan. Je zult het druk genoeg krijgen en geregeld het gevoel hebben dat je in een slechte film beland bent. Maar ga het maar aan. En later, als er dan plek voor is, komen die emoties vanzelf. Sterkte meis!
Geniet van de tijd die je nog met je ouders hebt. Ga de komende tijd aan, zorg leef, zit in die achtbaan. Je zult het druk genoeg krijgen en geregeld het gevoel hebben dat je in een slechte film beland bent. Maar ga het maar aan. En later, als er dan plek voor is, komen die emoties vanzelf. Sterkte meis!
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
vrijdag 24 oktober 2014 23:01
Ik denk dat het je overlevingsmechanisme is. Die zorgt ervoor dat je stukje bij beetje binnen kunt laten. Ik ben binnen een maand mijn beide ouders verloren en als ik dit mechanisme niet had gehad dan zat ik nu behoorlijk in de kreukels. Dn had ik ook niet meer voor ze kunnen doen bij leven wat ik nu gedaan heb. Het komt echt wel, vertrouw maar op jezelf.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid en nog een waardevolle tijd met je ouders.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid en nog een waardevolle tijd met je ouders.
zaterdag 25 oktober 2014 08:34
daan6,
Normaal vraagt een nieuwe baan naast een druk gezin al genoeg energie en aandacht.
Eén ouder met kanker naast een nieuwe baan en een druk gezin is al zwaar, laat staan 2 . . . .
Jij hebt een heel bord vol gekregen en moet je daar maar mee redden, momenteel sta je even on hold. Dat is niet zo vreemd want jij weet nu ook even niet hoe het allemaal verder moet.
Zou dit wel aan huisarts laten weten, als kennisgeving. Zodat je, wanneer het nodig is, adequate hulp kunt krijgen. Sein ook je beste vrienden in, zodat die er voor je kunnen zijn wanneer het nodig is.
En, laat het ook op je werk weten. Het is nogal wat, het zou best eens kunnen voorkomen dat het je allemaal even aanvliegt en dan weet werkgever niet wat er aan de hand is? Allemaal om je in te dekken, om om jezelf te denken.
Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd, hier op het forum staat je warme bad wel klaar. Schrijf het van je af wanneer je het nodig hebt, dat kan echt heel heilzaam zijn!
Normaal vraagt een nieuwe baan naast een druk gezin al genoeg energie en aandacht.
Eén ouder met kanker naast een nieuwe baan en een druk gezin is al zwaar, laat staan 2 . . . .
Jij hebt een heel bord vol gekregen en moet je daar maar mee redden, momenteel sta je even on hold. Dat is niet zo vreemd want jij weet nu ook even niet hoe het allemaal verder moet.
Zou dit wel aan huisarts laten weten, als kennisgeving. Zodat je, wanneer het nodig is, adequate hulp kunt krijgen. Sein ook je beste vrienden in, zodat die er voor je kunnen zijn wanneer het nodig is.
En, laat het ook op je werk weten. Het is nogal wat, het zou best eens kunnen voorkomen dat het je allemaal even aanvliegt en dan weet werkgever niet wat er aan de hand is? Allemaal om je in te dekken, om om jezelf te denken.
Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd, hier op het forum staat je warme bad wel klaar. Schrijf het van je af wanneer je het nodig hebt, dat kan echt heel heilzaam zijn!
zaterdag 25 oktober 2014 08:42
Weet je, in afscheid nemen zijn geen regels. Wel oordelen. Leg die oordelen maar meteen naast je neer want daar ga je alleen maar last van krijgen. Ik ga je ook niet vertellen wat je moet doen, ik ga je alleen een tip geven: als jij het even niet weet vraag het je ouders dan. Bij mijn vader was het niet meer te doen, die was echt zichzelf niet meer, al heel lang niet, maar we hadden nog een paar uur met mijn moeder. Ik heb haar toen gevraagd wat wij NU nog voor haar konden doen. Wat ze nog zou willen. Ze zei toen iets heel waardevols waar ik zelf niet op zou zijn gekomen.
Jij hebt misschien nog wel een langere tijd. Vraag je ouders gewoon eens wat ze van jou verwachten, wat ze willen, zeg ze wat jij zou willen. En je hoeft echt niet overal aan te voldoen maar dan heb je een idee in welke richting je het moet zoeken.
Je zult het nooit redden in je eigen ogen nu álles goed te doen, maar reken maar dat je voor je ouders enorm waardevol zult zijn.
Jij hebt misschien nog wel een langere tijd. Vraag je ouders gewoon eens wat ze van jou verwachten, wat ze willen, zeg ze wat jij zou willen. En je hoeft echt niet overal aan te voldoen maar dan heb je een idee in welke richting je het moet zoeken.
Je zult het nooit redden in je eigen ogen nu álles goed te doen, maar reken maar dat je voor je ouders enorm waardevol zult zijn.
zaterdag 25 oktober 2014 08:52
Bedankt voor je tip Whopper, eigenlijk zie ik door de bomen het bos niet meer. Ik heb het gevoel dat ik nog van alles zou willen met ze en mijn zussen. Op vakantie gaan, etentjes en uitjes etc. Maar als ik naar mijn ouders kijk, willen ze dat allemaal niet.....
Ze geven ook nog niet aan wat ze wel zouden willen. Ik vond het moeilijk om bespreekbaar te maken. Maar ik heb aangegeven graag een mooie foto met mijn ouders, kinderen etc te willen laten maken. Hier deden mijn ouders wat lacherig over. Wil je een foto voor het bidprentje???? Gelukkig willen mijn ouders wel meewerken.ik ben normaal niet iemand die veel vraagt van mijn ouders.
Ze geven ook nog niet aan wat ze wel zouden willen. Ik vond het moeilijk om bespreekbaar te maken. Maar ik heb aangegeven graag een mooie foto met mijn ouders, kinderen etc te willen laten maken. Hier deden mijn ouders wat lacherig over. Wil je een foto voor het bidprentje???? Gelukkig willen mijn ouders wel meewerken.ik ben normaal niet iemand die veel vraagt van mijn ouders.