Het ligt allemaal weer aan mij!

23-10-2014 16:16 166 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sorry alvast voor als dit een lange tekst word.

Ik heb het er nu al met 5 personen over gehad. Alle ""tips"" heb ik uitgeprobeerd Maar geen van de 5 gaf me advies waar ik wat mee kon.

Mijn beste vriendin zei: schakel je ouders gewoon in. ( ik ben nogal een papa kindje) Mijn ouders zeiden vervolgens : dat regel je maar lekker zelf met je buurman daar kunnen we ons niet in mengen. Mijn buurman steekt vervolgens zijn kop in het zand. En mijn vriend vind dat het natuurlijk allemaal weer aan mijn autisme ligt en dat het allemaal heus wel niet zo ernstig is zoals ik het zie.



Sinds ongeveer een half jaar hebben we nieuwe buren. Bestaande uit een man van ongeveer 60 en zijn dochter van net 28 met downsyndroom.

En al vanaf het aller eerste begin dat mijn vriend en ik er met onze 2 dochters een kop koffie kwamen drinken maakte mijn buurmeisje 4 jaar jonger dan ik en 2 jaar jonger dan mijn vriend) er al geen geheim van dat ze voor zover dat mogelijk is bij haar , verliefd is op mijn vriend. Heel aandoenlijk vond ik dat toen. Maar dat was toen...



Nu een half jaar later komt ze me echt de strot uit. Ze doet verschrikkelijk jaloers naar mij toe en uit zich ook echt jaloers. Ik vind haar niet meer leuk. Iedere dag krijgt mijn vriend liefdes briefjes terwijl hij er vanwege zijn beroep haast nooit is. In t begin liet ik ze hem nog wel eens zien maar nu gooi ik ze gewoon direct weg. Ze trekt mijn planten uit de tuin en als ik haar daar wat van zeg draait ze door. Als ik klaag bij de buurman zegt hij standaard ik zal met r praten. Wat natuurlijk niks helpt.



De eerste keer dat ze mij te lijf ging was bij haar thuis. Mijn vriendin was erbij.. We hingen voor de buurman zijn gordijnen op . Mijn buurmeisje stormt de kamer binnen knalt tegen het trapje aan en valt op de grond. Buurman en ik willen haar overeind helpen. Haar vader pakt ze bij zijn hand en mij grijpt ze volop in mijn haar. Met als gevolg een hele pluk eruit.



De 2e keer stond ze in hun tuin keihard te panikeren. Ik loop naar haar toe en vraag haar wat er is en vervolgens begint ze toch op me in te beuken. Dus ik maakte snel weer dat ik daar weg kwam.

Ik wilde alleen maar kijken of ik r kon helpen. Maar dat werd niet op prijs gesteld dus ik bedenk me voortaan wel 100x als ik haar weer zo aantref in de achtertuin.



De laatste keer dat ze me aanviel was met haar verjaardag anderhalve week geleden.

We gingen er met zn vieren naartoe en mijn vriend heeft zich helemaal af laten lebberen door haar. Onder het motto ach ze heeft down dus dat moet kunnen toch? En toen ik haar een hand wilde geven negeerde ze me straal en pas toen ze me een hand moest geven van haar vader deed ze dat. Maar wel op een ontzettende verschrikkelijke manier. Ze kneep mijn hele hand fijn Werd heel boos en krabde me en probeerde in mijn hand te bijten. Ik heb nu nog de plekken van haar nagels in mijn vel staan. Ik schrok me lam en was vooral verbaasd van het struisvogel gedrag van mijn vriend en de buurman. De buurman zei : Foei! dat mag niet! Dat doet de buurvrouw heel auw. En mijn vriend zag het zogenaamd niet.



En toen ik het er later met hem over had dat ik me niet meer veilig voel bij haar en dat ik dacht dat dat extreme gedrag van haar naar mij toe voort komt uit haar verliefdheid naar hem toe kreeg ik te horen dat ze ten eerste niet verliefd is op hem en ook niet kan worden ivm haar down .

En dat die 3 x dat ze me lichamelijk te lijf ging ook niet voort komen uit bewust gedrag. Ik denk daar dus anders over. Maar als ik dat zeg word dat eigenlijk altijd af geschoven op mijn autisme. Dat ik de wereld nou eenmaal anders zie.Oke dat kan zijn. Maar ik voel toch echt ze delfde pijn als iemand zonder autisme als ik aan mijn haren getrokken word enzo.



Heeft iemand advies voor mij?

Gaat het te ver om hiermee naar de politie te stappen? Het is wel in me op gekomen.Maar ik durf het niet. Ik wil geen aangifte doen. Maar wel advies inwinnen. Is iemand met down echt jaloers? Echt verliefd?

Herkent iemand dit gedrag?
quote:Cateautje schreef op 23 oktober 2014 @ 22:01:

[...]



Dat is precies wat ik bedoel. Als er al sprake is van een stoornis, want die hoeft er niet altijd te zijn.



Ik weet vrij zeker dat ik iets totaal anders bedoel.



Ik bedoel dat je iemand niet moet afrekenen op bepaald gedrag (wat jij wel doet in dit topic) en geef mijn visie over hoe gedrag beïnvloed kan worden (door het voor te zijn en zo min mogelijk aanleiding geven voor ongewenst gedrag). Dit is niet makkelijk (helemaal niet voor ouders), dus veroordeel ik mensen niet die het lastig vinden hier mee om te gaan. Soms kan het, in een professionele gestructureerde setting, met orthopedagogen en groepsbegeleiders wel een jaar duren voor iemand op een punt is waarbij het redelijk goed gaat en de behoefte om bepaald gedrag te uitten minimaal is. Daar kan je ouders niet op afrekenen, of de cliënt zelf.
Mamavk, dat lijkt me logisch. Wel is het zo dat een kind wat meer last heeft van de stoornis bijvoorbeeld meer oefening nodig heeft om tot inslijping te komen.

Wat de een makkelijk eigen maakt, zal de ander nooit lukken.
quote:mamavk schreef op 23 oktober 2014 @ 22:02:

[...]





Ik weet vrij zeker dat ik iets totaal anders bedoel.Denk het niet.
Alle reacties Link kopieren
quote:mamavk schreef op 23 oktober 2014 @ 22:02:

[...]





Ik weet vrij zeker dat ik iets totaal anders bedoel.









Ik weet het óók zeker.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
+ 10
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
quote:mamavk schreef op 23 oktober 2014 @ 21:32:

Sydroom van down wordt echt heel erg onderschat. Mede door het schattige aaibaarheidsgehalte wat deze mensen toegeschreven hebben gekregen. Ahhhh ze zijn zo lief, altijd vrolijk enz.

Ik ken de hedendaagse down-promotie-programma's niet, maar alleen die Corky van die tv-serie van vroeger. Lijkt me dat ze alleen degene die makkelijk in de omgang zijn in de media brengen, maar in het echt zijn er veel gradaties die niet te handelen zijn als je geen hulpverlener bent.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap niet wat TO nog bij de buren zoekt.

Het zijn 'maar' buren he en geen familie of hele goede vrienden. Het zal me niet gebeuren dat ik daar iedere keer (in angst) op visite moet en ik niet weet of ik wel of niet in elkaar gebeukt ga worden of met de kale plekken op mijn hoofd naar huis moet.



Mijn eerste vriendje had een oudere zus met een valse hond. Ik ben daar 2 x op visite geweest en met een bijna vol gescheten broek op de bank gezeten. Als je maar knipperde met je ogen wilde dat beest al een hap uit je poot bijten. En die lui deden er ook niks aan om dat beest ff een uurtje ergens anders neer te zetten.

Dus na 2 x had ik het wel gezien en ben er niet meer naar toe gegaan. De groeten.



Mijn tweede vriendje had een broer in een instelling. Ook een keer mee geweest op bezoek. Allemaal geestelijk gehandicapten waarvan er 2 een tong in mijn bek wilde proppen en over me heen zaten te kwijlen.

Ik ben nooit meer mee geweest.



Ik ga ook niet meer op visite bij mensen waar ik me de tering erger aan schreeuwende, gillende, onopgevoede kinderen en je niet eens meer een normaal gesprek kunt voeren met de ouders. Mijn pakkie-an niet.



Nee TO, blijf daar lekker vandaan. Waarom zou je je laten toetakelen of in angst zitten. En voor wie dan? Het is jouw kind niet dus je hoeft niet he....

Misschien ook beter voor dat meisje als ze jou of vriend niet meer ziet en gaat de liefde vanzelf weer over.
Alle reacties Link kopieren
Los van de oorzaak van dit gedrag, of het nu karakter, gedragsstoornis of een slechte opvoeding is, TO heeft nu met de uitwerking van dit gedrag te maken. Moet zij (net als iemand anders die hier postte), voor haar leven vrezen als ze de deur uit gaat? Zijn er gevallen bekend dat er mensen het ziekenhuis zijn ingeslagen door iemand met een down syndroom? En zo ja, mag zij zichzelf beschermen door bijv. Busje pepperspray of haarlak mee te nemen? Of is dit 'not done' in dit geval?

Of valt het allemaal wel mee?
quote:salinarosseno schreef op 24 oktober 2014 @ 08:33:

Ik snap niet wat TO nog bij de buren zoekt.

Het zijn 'maar' buren he en geen familie of hele goede vrienden. Het zal me niet gebeuren dat ik daar iedere keer (in angst) op visite moet en ik niet weet of ik wel of niet in elkaar gebeukt ga worden of met de kale plekken op mijn hoofd naar huis moet.



Mijn eerste vriendje had een oudere zus met een valse hond. Ik ben daar 2 x op visite geweest en met een bijna vol gescheten broek op de bank gezeten. Als je maar knipperde met je ogen wilde dat beest al een hap uit je poot bijten. En die lui deden er ook niks aan om dat beest ff een uurtje ergens anders neer te zetten.

Dus na 2 x had ik het wel gezien en ben er niet meer naar toe gegaan. De groeten.



Mijn tweede vriendje had een broer in een instelling. Ook een keer mee geweest op bezoek. Allemaal geestelijk gehandicapten waarvan er 2 een tong in mijn bek wilde proppen en over me heen zaten te kwijlen.

Ik ben nooit meer mee geweest.



Ik ga ook niet meer op visite bij mensen waar ik me de tering erger aan schreeuwende, gillende, onopgevoede kinderen en je niet eens meer een normaal gesprek kunt voeren met de ouders. Mijn pakkie-an niet.



Nee TO, blijf daar lekker vandaan. Waarom zou je je laten toetakelen of in angst zitten. En voor wie dan? Het is jouw kind niet dus je hoeft niet he....

Misschien ook beter voor dat meisje als ze jou of vriend niet meer ziet en gaat de liefde vanzelf weer over.Mee eens met jou, zou er niet meer heen gaan idd moet ik er ook niet aan denken om met ze te werken bah! Een keer in een instelling geweest omdat een collega van mij sportactiviteiten met ze doen kreeg gelijk een schop en weet ik het nee dank je
Alle reacties Link kopieren
Mensen met Down kunnen zeker verliefd worden. Daarnaast hebben ze vaak geen goedwerkende rem. Seksualiteit komt ook voor, ja ze hebben ook wel eens seks. Ooit bij een vereniging een volwassen man met het Down syndroom. Ze hebben een hoog aaibaar gehalte, maar mij werd gevraagd me niet door hem te laten knuffelen, omdat dit kon resulteren in een aflebber sessie (niet gelogen). Het ligt natuurlijk ook aan de ernst van de verstandelijke beperking, karakter enz. Ze kunnen onderling ook flink ruzie maken. Ik zal nooit vergeten dat we de combinatietest (deze was goed) lieten doen en dat schoonmoeder zei: och maakt niet uit, kindjes met Down zijn zo schattig. Helaas is dit vaak de beeldvorming door de media. Ja ze kunnen schattig zijn, maar ze kunnen ook woede en agressie hebben door het onvermogen zich te kunnen uiten.
Alle reacties Link kopieren
quote:mamavk schreef op 23 oktober 2014 @ 22:02:

[...]



...



Ik bedoel dat je iemand niet moet afrekenen op bepaald gedrag (wat jij wel doet in dit topic) en geef mijn visie over hoe gedrag beïnvloed kan worden (door het voor te zijn en zo min mogelijk aanleiding geven voor ongewenst gedrag). ...



Ineens klinkt dit topic net als een topic van een mishandelde partner die het gedrag van haar vriend probeert te duiden.



Sorrie, de wereld gaat gewoon rechtstreeks naar de kloten als we elkaar niet meer mogen afrekenen op gedrag. Negentig procent van alle relatieproblemen zouden voorkomen zijn als mensen elkaar gewoon op gedrag hadden beoordeeld in plaats van (lieve) woorden. Deze discussie is echt volkomen ontaard als mensen dit soort nonsens op pagina xx bloedserieus op gaan schrijven.



Echt, denk na, je moet mensen juist altijd beoordelen op gedrag. Ook mensen met een stoornis of beperking moeten in hun gedrag gestuurd worden als ze normoverschrijdend gedrag vertonen. Het kan niet zo zijn dat mensen met een stoornis of beperking een vrijbrief tot anarchie hebben.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt allemaal voor de adviezen. Het heeft 2 dagen geduurd maar er heeft inmiddels een gesprek plaats gevonden tussen vriend ,buurman en mij. ( buurmeisje was bij de zorgboerderij) De mensen waar ze in het weekend logeert konden niks voor me betekenen helaas ( iets met privacy en adviseerden me toch te praten met de buurman) De buurman heeft in ieder geval gezegd zijn dochter beter in de gaten te houden als ze zegt dat ze gaat wandelen. Want waar hij dacht dat ze ging wandelen ,stond ze dus bij ons de tuin (de plantjes te vernielen en) briefjes voor mijn vriend in de bus te gooien.En mijn vriend heeft me beloofd mij serieus te nemen als ik bij hem kom met wat me dwars zit over haar en het niet meer op mijn autisme af te schuiven. En hij heeft ook beloofd het buurmeisje duidelijk te maken dat hij haar vriend niet is en nooit zal worden.

Waar haar moeder is daar heb ik eerlijk gezegd geen idee van. Ze is in ieder geval niet in beeld. En echt heel close waren/zijn we niet eens als buren dat valt heel erg mee. Maar het gesprek viel me gelukkig heel erg mee. De buurman reageerde begripvol. En ik hoop dat het zijn vruchten af werp.

De tijd zal het leren.....
Alle reacties Link kopieren
Gelukkig maar. Wat een verhaal!



Als de buurman zorgt dat ze niet meer zonder supervisie naar buiten gaat, zou het klaar moeten zijn. Je vriend zou een kort, maar bijzonder duidelijk briefje terug kunnen schrijven. Wie weet maakt dat heel veel indruk en is het dan klaar.



Ik denk dat je het goed hebt aangepakt/opgelost. Hopelijk is dit een wake-up call voor je vriend. Dingen op autisme afschuiven ken ik vanuit m'n omgeving. Niet tof. Succes!
Alle reacties Link kopieren
Wat goed gedaan!
Hier spuit elf. In de supermarkt greep een keer een jongen/man met down mijn borst. Ik heb hem toen heel streng toegesproken dat hij best wist dat dat niet mag en dat hij dat ook nooit meer mag doen omdat dat me heel boos maakt.



Mijn vriendin werkt met mensen met down en die wist me te vertellen dat zij basisregels echt wel begrijpen en dat je ze daar echt op aan mag spreken(hou het simpel). Dus je kunt ze best aanspreken op hun gedrag maar op het niveau van een klein kind.



Daarnaast heeft je buurman een probleem en omdat hij toevallig naast je woont hoeft dat niet jou probleem te worden. Mensen met een mentale of fysieke handicap hebben geen streepje voor als het gaat om wat toelaatbaar is en niet.
Alle reacties Link kopieren
heel goed dat je de gesprek ben aangegaan, ik hoop dat het gesprek zijn vruchten afwerpt, ik vermoedde inderdaad al dat ze niet met je zouden praten ivb met privacy, misschien heb je met tip niet gelezen, maar je zou ook via google kunnen zoek naar forums die gespecialiseerd zijn in down syndroom, daar waar bijvoorbeeld ouders zijn, misschien kunnen die je ook veel beter tips geven,
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven