Zwanger
alle pijlers
Doodsbang voor spontane miskraam
zaterdag 25 oktober 2014 21:16
Hallo allemaal,
Afgelopen donderdag was ik elf weken zwanger en had ik termijnecho. Op 6 en 8 weken had ik goede echo's gehad met mooi kloppend hartje, dus ik was nu vooral benieuwd naar de precieze uitgerekende datum.
Tot onze grote schrik en ook die van echoscopiste bleek er geen hartslag meer te zijn. Ik ben echt zo verdrietig. Tweede miskraam in vier maanden en nu best ver onderweg voor mijn gevoel.
Maar goed, het vruchtje is ongeveer een week geleden gestopt met groeien en zo. Met de verloskundige besproken dat vruchtje er komende week wel uit moet, voor ons is dat vanwege praktische redenen ook het fijnst. We hebben dit weekend genomen om te kijken of het vanzelf af komt en maandag moeten we ons melden in het ziekenhuis.
Maar ik ben zo bang, ik hoop echt dat het tot maandag blijft zitten. En ik wil een curettage en geen pillen. Dit vanwege mijn inleidingsdrama met vorige zwangerschap met medicijnen en de pijn die ik bij mijn vorige miskraam (bbz) heb gehad. Ik ben echt zo bang dat het morgen komt. Mijn buik voelt steeds meer opgeblazen, maar heb nog geen kramp of bloedverlies.
Ik ben bang voor de pijn, het bloedverlies, dat het mis gaat als in dat niet alles eruit komt of teveel bloed. Ik ben bang om het vruchtje door te spoelen als het op de wc gebeurd, maar ook bang om het te zien en te herkennen.
Iemand hier die me iets gerust kan stellen?
Afgelopen donderdag was ik elf weken zwanger en had ik termijnecho. Op 6 en 8 weken had ik goede echo's gehad met mooi kloppend hartje, dus ik was nu vooral benieuwd naar de precieze uitgerekende datum.
Tot onze grote schrik en ook die van echoscopiste bleek er geen hartslag meer te zijn. Ik ben echt zo verdrietig. Tweede miskraam in vier maanden en nu best ver onderweg voor mijn gevoel.
Maar goed, het vruchtje is ongeveer een week geleden gestopt met groeien en zo. Met de verloskundige besproken dat vruchtje er komende week wel uit moet, voor ons is dat vanwege praktische redenen ook het fijnst. We hebben dit weekend genomen om te kijken of het vanzelf af komt en maandag moeten we ons melden in het ziekenhuis.
Maar ik ben zo bang, ik hoop echt dat het tot maandag blijft zitten. En ik wil een curettage en geen pillen. Dit vanwege mijn inleidingsdrama met vorige zwangerschap met medicijnen en de pijn die ik bij mijn vorige miskraam (bbz) heb gehad. Ik ben echt zo bang dat het morgen komt. Mijn buik voelt steeds meer opgeblazen, maar heb nog geen kramp of bloedverlies.
Ik ben bang voor de pijn, het bloedverlies, dat het mis gaat als in dat niet alles eruit komt of teveel bloed. Ik ben bang om het vruchtje door te spoelen als het op de wc gebeurd, maar ook bang om het te zien en te herkennen.
Iemand hier die me iets gerust kan stellen?
Only dead fish go with the flow.
zaterdag 25 oktober 2014 21:45
Allereerst een
Ik ben helaas ervaringsdeskundiger. Ook ik heb in de afgelopen zes maanden twee (spontane) miskramen gehad. Ook al een hartje zien kloppen...
Beide keren voelde ik het wel aankomen toen het begon. De pijn is vervelend, maar lang niet zo heftig als bij een echte bevalling. Het bloedverlies stopte bij mij na verlies van de vruchtjes vrij snel. Persoonlijk vond ik het juist fijn om het op deze manier mee te maken (en uitgebreid te bekijken), dat heeft mij wel geholpen bij de verwerking. Maar ik kan me voorstellen dat eerdere negatieve ervaringen je angst gevoed hebben. Sterkte!
Ik ben helaas ervaringsdeskundiger. Ook ik heb in de afgelopen zes maanden twee (spontane) miskramen gehad. Ook al een hartje zien kloppen...
Beide keren voelde ik het wel aankomen toen het begon. De pijn is vervelend, maar lang niet zo heftig als bij een echte bevalling. Het bloedverlies stopte bij mij na verlies van de vruchtjes vrij snel. Persoonlijk vond ik het juist fijn om het op deze manier mee te maken (en uitgebreid te bekijken), dat heeft mij wel geholpen bij de verwerking. Maar ik kan me voorstellen dat eerdere negatieve ervaringen je angst gevoed hebben. Sterkte!
zaterdag 25 oktober 2014 22:19
Dank voor jullie reacties!
Ana Isabel, je hebt gelijk. Ik probeer het ook over me heen te laten komen en op mijn lichaam te vertrouwen, maar dat wil nog niet echt. Ik ga het proberen!
Fijn Clifford, om te lezen over jouw ervaringen. Wel ontzettend naar dat je die ervaringen moest hebben, maar uit je post haal ik wel weer wat moed voor mezelf.
Thanks Dance!
Ana Isabel, je hebt gelijk. Ik probeer het ook over me heen te laten komen en op mijn lichaam te vertrouwen, maar dat wil nog niet echt. Ik ga het proberen!
Fijn Clifford, om te lezen over jouw ervaringen. Wel ontzettend naar dat je die ervaringen moest hebben, maar uit je post haal ik wel weer wat moed voor mezelf.
Thanks Dance!
Only dead fish go with the flow.
zaterdag 25 oktober 2014 22:26
Ook hier een ervaringsdeskundige, hartje gestopt met 11 weken, waarschijnlijk op de dag van de echo.
Bij mij zagen het vruchtje en mijn baarmoeder er nog goed en intact uit. Dit duidde er volgens de verloskundige op dat mijn lichaam nog niet door had dat het fout zat, waardoor de kans dat het vruchtje op korte termijn door mijn lichaam afgestoten zou worden heel klein was. Mij werd toen verteld dat het nog zeker 3 of 4 weken zou kunnen duren voordat mijn lichaam zelf in actie zou komen.
Ik weet niet of je iets hebt kunnen/willen zien en of daarover gesproken is, maar dat gaf mij wel een enigszins gerust gevoel. (daarover dan, ik vond het doodeng om met een dood vruchtje rond te lopen en kon me totaal niet ontspannen, omdat je het nu eenmaal met je meedraagt, echt ontzettend veel sterkte gewenst, het is zo naar).
De gynaecoloog vertelde mij trouwens dat ze als het fout gaat rond deze termijn liever voor een curettage gaan, omdat er anders sprake kan zijn van veel bloedverlies en er ook al iets van de placenta aangemaakt is.
Ik weet ook niet of daar iets over gezegd is?
Wat mij ook nog bijstaat is dat ik ook dacht aan een hele bevalling ondergaan en dat ik steeds het beeld op het scherm bij de echo voor me zag. (groot scherm om 'lekker' op mee te kunnen kijken naar je kindje ) Daardoor zat ook echt een groot kind in mijn gedachten. Het hielp me qua angst wel om me te realiseren dat het echt met alles erbij, erop en eraan nog maar iets van 10 centimeter was.
Wens je ontzettend veel sterkte en hoop voor je dat maandag snel onder narcose geholpen word (en voor wat het waard is, ik was vrijwel meteen daarna weer zwanger, zoontje is nu alweer 10 maanden).
Nogmaals sterkte!
Bij mij zagen het vruchtje en mijn baarmoeder er nog goed en intact uit. Dit duidde er volgens de verloskundige op dat mijn lichaam nog niet door had dat het fout zat, waardoor de kans dat het vruchtje op korte termijn door mijn lichaam afgestoten zou worden heel klein was. Mij werd toen verteld dat het nog zeker 3 of 4 weken zou kunnen duren voordat mijn lichaam zelf in actie zou komen.
Ik weet niet of je iets hebt kunnen/willen zien en of daarover gesproken is, maar dat gaf mij wel een enigszins gerust gevoel. (daarover dan, ik vond het doodeng om met een dood vruchtje rond te lopen en kon me totaal niet ontspannen, omdat je het nu eenmaal met je meedraagt, echt ontzettend veel sterkte gewenst, het is zo naar).
De gynaecoloog vertelde mij trouwens dat ze als het fout gaat rond deze termijn liever voor een curettage gaan, omdat er anders sprake kan zijn van veel bloedverlies en er ook al iets van de placenta aangemaakt is.
Ik weet ook niet of daar iets over gezegd is?
Wat mij ook nog bijstaat is dat ik ook dacht aan een hele bevalling ondergaan en dat ik steeds het beeld op het scherm bij de echo voor me zag. (groot scherm om 'lekker' op mee te kunnen kijken naar je kindje ) Daardoor zat ook echt een groot kind in mijn gedachten. Het hielp me qua angst wel om me te realiseren dat het echt met alles erbij, erop en eraan nog maar iets van 10 centimeter was.
Wens je ontzettend veel sterkte en hoop voor je dat maandag snel onder narcose geholpen word (en voor wat het waard is, ik was vrijwel meteen daarna weer zwanger, zoontje is nu alweer 10 maanden).
Nogmaals sterkte!
zondag 26 oktober 2014 17:10
Dank je wel murpeltje, voor je reactie, helpt echt om me enigszins gerust te stellen.
Helaas begin ik bloed te verliezen, lichtroze bij het afvegen. Het lijkt dus te beginnen. Ik heb geen idee hoe lang dit proces kan duren, of ik nog kans heb op curettage of dat het nu de natuurlijke weg moet.
Morgen is wel pas de intake, dus ik verwacht morgen zoiezo niks, dus denk dat het tanden op elkaar wordt en hopen dat het me valt.
Baal er zo van. In juli onwijs veel pijn met bbz en geen kindje, nu dit weer, had in ieder geval van mijn lichaam gehoopt dat dit ook niet zou werken en dat ik kans had om dit pijnloos te laten verlopen. Maar ja, zal je altijd zien, dit doet het dan weer wel goed...
Helaas begin ik bloed te verliezen, lichtroze bij het afvegen. Het lijkt dus te beginnen. Ik heb geen idee hoe lang dit proces kan duren, of ik nog kans heb op curettage of dat het nu de natuurlijke weg moet.
Morgen is wel pas de intake, dus ik verwacht morgen zoiezo niks, dus denk dat het tanden op elkaar wordt en hopen dat het me valt.
Baal er zo van. In juli onwijs veel pijn met bbz en geen kindje, nu dit weer, had in ieder geval van mijn lichaam gehoopt dat dit ook niet zou werken en dat ik kans had om dit pijnloos te laten verlopen. Maar ja, zal je altijd zien, dit doet het dan weer wel goed...
Only dead fish go with the flow.
maandag 27 oktober 2014 16:38
Vanochtend bij de gyn geweest en helaas werd het slechte nieuws bevestigd. Niet dat ik nog hoop had op beter, maar toch balen.
Vrijdag kan ik pas terecht voor curettage. Gelukkig dacht zij nog geen enkele beweging in mijn buik te zien, de kleine krampjes en het lichte bloedverlies kunnen volgens haar nog weken aanhouden, dus geen reden om te denken dat het voor vrijdag vanzelf komt.
Verder met de verloskundige besproken hoe bang ik ben en ik mag hun nu bellen als het toch vanzelf komt. Dan komen ze en proberen ze me er door heen te helpen. Dat geeft me wel een geruster gevoel. Al met al een stuk beter dan in het weekend, ook al zal ik pas echt weer rustig slapen na komende vrijdag.
Vrijdag kan ik pas terecht voor curettage. Gelukkig dacht zij nog geen enkele beweging in mijn buik te zien, de kleine krampjes en het lichte bloedverlies kunnen volgens haar nog weken aanhouden, dus geen reden om te denken dat het voor vrijdag vanzelf komt.
Verder met de verloskundige besproken hoe bang ik ben en ik mag hun nu bellen als het toch vanzelf komt. Dan komen ze en proberen ze me er door heen te helpen. Dat geeft me wel een geruster gevoel. Al met al een stuk beter dan in het weekend, ook al zal ik pas echt weer rustig slapen na komende vrijdag.
Only dead fish go with the flow.
maandag 27 oktober 2014 18:48
Ook hier een ervaringsdeskundige, gelukkig nu 31 weken zwanger van een voor tot zover bekend gezond kindje. Dat schrijf ik heel bewust sannenas, dat het nu misgaat zegt namelijk níets over de kans om straks wel een goede zwangerschap te hebben! Ik hoop dat je daar wat steun aan hebt, aan die gedachte. Het voelt nu niet zo, en je voelt je in de steek gelaten door je lijf en door de natuur maar echt, het komt goed.
Ik kwam er ook pas bij de echo achter dat t vruchtje gestopt was met groeien, eerst gewacht tot het vanzelf op gang kwam, dat lukte niet dus pillen, maar uiteindelijk na 6 weken bloeden bleef de miskraam onvolledig en ben ik toch voor een curettage gegaan. Het vruchtje was toen al wel afgedreven, ik heb er verder geen blik op willen werpen, alles snel weggespoeld. Je hóeft er niet naar te kijken hè, als je niet wil.
Ik kwam er ook pas bij de echo achter dat t vruchtje gestopt was met groeien, eerst gewacht tot het vanzelf op gang kwam, dat lukte niet dus pillen, maar uiteindelijk na 6 weken bloeden bleef de miskraam onvolledig en ben ik toch voor een curettage gegaan. Het vruchtje was toen al wel afgedreven, ik heb er verder geen blik op willen werpen, alles snel weggespoeld. Je hóeft er niet naar te kijken hè, als je niet wil.
maandag 27 oktober 2014 22:34
Hoi Sannennas,
ik hoop dat de gynaecoloog je enigszins gerust heeft kunnen stellen.
Ik heb speciaal voor je topic weer eens ingelogd, want de angst die jij nu voelt, had ik ook en die staat me nog zo goed bij.
Kun je niet proberen of je toch eerder mag? Bij mij bleef de onrust tot ik onder narcose ging. Ik mocht meteen komen, op 1 januari om 09:00 uur was ik aan de beurt, werd op alle fronten meegewerkt, vond dat erg prettig.
Voor de ingreep kreeg ik een roesje tegen de angst (zelf om gevraagd, gewoon doen als je je rot voelt) nog voor de narcose. Ik vond het al eng om die pillen in te brengen voor de ingreep, wilde er niets van voelen of meekrijgen en dat is ook niet gebeurd (heb later nog twee curettages gehad, onder andere ivm placentaresten na 'gewone' bevalling en draai er nu mijn hand niet meer voor om).
Als je in de tussentijd nog heel bang blijft, zou ik naar de huisarts gaan om iets kalmerends of iets om op te kunnen slapen (of een borrel nemen voor het slapengaan). Mijn gynaecoloog vertelde mij ook dat tegen de tijd dat het vruchtje eventueel vanzelf afkomt, het vaak al aan het ontbinden is en je dus niet echt een kindje erin herkent. Dat is denk ik het verschil tussen een miskraam en een missed abortion, maar dat weet ik niet zeker.
Ik ga in ieder geval heel hard voor je duimen dat het blijft zitten tot vrijdag en dat dan alles voorspoedig verloopt en dan wens ik je meteen daarna een nieuwe zwangerschap met een goede afloop!
ik hoop dat de gynaecoloog je enigszins gerust heeft kunnen stellen.
Ik heb speciaal voor je topic weer eens ingelogd, want de angst die jij nu voelt, had ik ook en die staat me nog zo goed bij.
Kun je niet proberen of je toch eerder mag? Bij mij bleef de onrust tot ik onder narcose ging. Ik mocht meteen komen, op 1 januari om 09:00 uur was ik aan de beurt, werd op alle fronten meegewerkt, vond dat erg prettig.
Voor de ingreep kreeg ik een roesje tegen de angst (zelf om gevraagd, gewoon doen als je je rot voelt) nog voor de narcose. Ik vond het al eng om die pillen in te brengen voor de ingreep, wilde er niets van voelen of meekrijgen en dat is ook niet gebeurd (heb later nog twee curettages gehad, onder andere ivm placentaresten na 'gewone' bevalling en draai er nu mijn hand niet meer voor om).
Als je in de tussentijd nog heel bang blijft, zou ik naar de huisarts gaan om iets kalmerends of iets om op te kunnen slapen (of een borrel nemen voor het slapengaan). Mijn gynaecoloog vertelde mij ook dat tegen de tijd dat het vruchtje eventueel vanzelf afkomt, het vaak al aan het ontbinden is en je dus niet echt een kindje erin herkent. Dat is denk ik het verschil tussen een miskraam en een missed abortion, maar dat weet ik niet zeker.
Ik ga in ieder geval heel hard voor je duimen dat het blijft zitten tot vrijdag en dat dan alles voorspoedig verloopt en dan wens ik je meteen daarna een nieuwe zwangerschap met een goede afloop!
dinsdag 28 oktober 2014 14:37
Dank jullie wel voor de reacties. Goed om te horen dat het bij iedereen goed is gekomen.
Vandaag was ik even gaan werken. Ik wilde even mijn gedachten verzetten. Op zich was het erg fijn. Enige jammere vond ik dat ik onze directeur moest bellen om mijn beperkte aanwezigheid door te geven en ik vreselijk heb zitten huilen aan de telefoon. En ook bij een andere manager, baal daar een beetje van.
Murpeltje, bijzonder om te lezen dat jij het ook zo hebt ervaren. Ik heb aangegeven dat ik graag eerder wilde, maar er was echt geen plek. Ik had nog slaappillen van na mijn bbz, dus die heb ik een paar nachten ingenomen, best redelijk geslapen. Nog een paar dagen volhouden...
Vandaag was ik even gaan werken. Ik wilde even mijn gedachten verzetten. Op zich was het erg fijn. Enige jammere vond ik dat ik onze directeur moest bellen om mijn beperkte aanwezigheid door te geven en ik vreselijk heb zitten huilen aan de telefoon. En ook bij een andere manager, baal daar een beetje van.
Murpeltje, bijzonder om te lezen dat jij het ook zo hebt ervaren. Ik heb aangegeven dat ik graag eerder wilde, maar er was echt geen plek. Ik had nog slaappillen van na mijn bbz, dus die heb ik een paar nachten ingenomen, best redelijk geslapen. Nog een paar dagen volhouden...
Only dead fish go with the flow.
vrijdag 31 oktober 2014 15:40
Curettage is achter de rug. Ik lig nu nog in het ziekenhuis, te wachten tot ik naar huis mag.
Het is me tot nu toe alles mee gevallen. Moest alleen huilen toen ik uit de narcose kwam, maar dat schijnt normaal te zijn.
Ik heb nu geen pijn gelukkig. Blijkbaar ben ik wel veel bloed verloren en zijn ze een stuk langer bezig geweest dan ze hadden voorspeld. Dus komende dagen lekker rustig aan doen.
Dank jullie wel nogmaals voor de reacties afgelopen week, heb er veel steun aan gehad.
Het is me tot nu toe alles mee gevallen. Moest alleen huilen toen ik uit de narcose kwam, maar dat schijnt normaal te zijn.
Ik heb nu geen pijn gelukkig. Blijkbaar ben ik wel veel bloed verloren en zijn ze een stuk langer bezig geweest dan ze hadden voorspeld. Dus komende dagen lekker rustig aan doen.
Dank jullie wel nogmaals voor de reacties afgelopen week, heb er veel steun aan gehad.
Only dead fish go with the flow.
vrijdag 31 oktober 2014 15:53
Sterkte lieve schat!
Ik voel met je mee. Hier 5 miskramen gehad... En iedere keer ben je er weer kapot van.
Rust goed uit en wees niet bang om je gevoelens te uiten. De ene dag denk je er niet aan, de andere dag lig je alsmaar te huilen. Zoek steun bij je vriend, familie en natuurlijk bij ons als het niet gaat!
Dikke
Ik voel met je mee. Hier 5 miskramen gehad... En iedere keer ben je er weer kapot van.
Rust goed uit en wees niet bang om je gevoelens te uiten. De ene dag denk je er niet aan, de andere dag lig je alsmaar te huilen. Zoek steun bij je vriend, familie en natuurlijk bij ons als het niet gaat!
Dikke
vrijdag 31 oktober 2014 20:24
Zo, dat heb je maar gehad. Ik voelde me na de curettage de volgende dag nog echt prut, was niet tot veel meer in staat dan op de bank hangen onder een dekentje. En ik ben geen miepert, ik was gewoon echt van slag af.
Laat je lekker verwennen door je partner, probeer je gevoelens te uiten en je verdriet eruit te huilen, dat lucht op. Sterkte!
Laat je lekker verwennen door je partner, probeer je gevoelens te uiten en je verdriet eruit te huilen, dat lucht op. Sterkte!
vrijdag 31 oktober 2014 20:54
Hoi Sannennas,
Heb veel aan je gedacht afgelopen dagen, maar kwam er met mijn reacties steeds niet door op het nieuwe forum
(of ze waren ineens weg).
Ben blij voor je dat het erop zit en dat het meegevallen is.
Huilen is niet gek hoor, je hebt je hormonen nog en je verdriet en de opluchting, de angst de pijn. Je zou voor minder!
Nu kun je in ieder geval weer vooruit gaan kijken.
Ik zie het niet zoals sommigen als een sterretje of echt een kindje, toch meer als jammer maar helaas, maar heb wel een echo fotootje bewaard en keek daar in het begin best vaak naar en dan even huilen en dan kon ik er weer tegenaan.
Ik vind huilen heilzaam, het lucht op en helpt je vooruit. Dus gooi ze er maar lekker uit en laat je goed verwennen.
Veel sterkte verder nog.
Heb veel aan je gedacht afgelopen dagen, maar kwam er met mijn reacties steeds niet door op het nieuwe forum
(of ze waren ineens weg).
Ben blij voor je dat het erop zit en dat het meegevallen is.
Huilen is niet gek hoor, je hebt je hormonen nog en je verdriet en de opluchting, de angst de pijn. Je zou voor minder!
Nu kun je in ieder geval weer vooruit gaan kijken.
Ik zie het niet zoals sommigen als een sterretje of echt een kindje, toch meer als jammer maar helaas, maar heb wel een echo fotootje bewaard en keek daar in het begin best vaak naar en dan even huilen en dan kon ik er weer tegenaan.
Ik vind huilen heilzaam, het lucht op en helpt je vooruit. Dus gooi ze er maar lekker uit en laat je goed verwennen.
Veel sterkte verder nog.
vrijdag 31 oktober 2014 23:21
Woe srs, vijf keer, dat is wel echt kl*te. Wat verdrietig.
Dank jullie Broedkippetje en Teigera. Moet inderdaad proberen rustig aan te doen en niet door te denderen...
Irritant hè Murpel, dat nieuwe forum?! Bedankt dat je alsnog de moeite neemt om je ervaringen op te schrijven.
Ik zie het ongeveer hetzelfde als jij, het voelt niet alsof ik echt een kindje kwijt ben waar ik een band mee had, maar wel de belofte en het vooruitzicht. Deze keer, want het gaat vast ooit weer lukken.
Ik had nog echofoto's van 6 en 8 weken en ook een lelijke van de termijnecho. Bij controle bij de gyn van de week heb ik nog een mooie van deze week gevraagd, wilde die toch graag hebben en heb hem er al een paar keer bij gepakt.
Maar ondanks het rationele... Bij mijn bbz wist ik niet dat ik zwanger was en heb ik veel last gehad van het gevoel dat ik niks had gedaan om dat kindje te beschermen (ik weer dat ik niks kon doen, maar gevoel...). En nu kwam ineens de gedachte bij me op: ze zijn in ieder geval samen nu, met vier maandjes ertussen. En dat stelt me dan gerust, maar maakt me ook verdrietig. En nu zit ik weer te huilen... Dus voor zover het rationele deel![☺️]()
Dank jullie Broedkippetje en Teigera. Moet inderdaad proberen rustig aan te doen en niet door te denderen...
Irritant hè Murpel, dat nieuwe forum?! Bedankt dat je alsnog de moeite neemt om je ervaringen op te schrijven.
Ik zie het ongeveer hetzelfde als jij, het voelt niet alsof ik echt een kindje kwijt ben waar ik een band mee had, maar wel de belofte en het vooruitzicht. Deze keer, want het gaat vast ooit weer lukken.
Ik had nog echofoto's van 6 en 8 weken en ook een lelijke van de termijnecho. Bij controle bij de gyn van de week heb ik nog een mooie van deze week gevraagd, wilde die toch graag hebben en heb hem er al een paar keer bij gepakt.
Maar ondanks het rationele... Bij mijn bbz wist ik niet dat ik zwanger was en heb ik veel last gehad van het gevoel dat ik niks had gedaan om dat kindje te beschermen (ik weer dat ik niks kon doen, maar gevoel...). En nu kwam ineens de gedachte bij me op: ze zijn in ieder geval samen nu, met vier maandjes ertussen. En dat stelt me dan gerust, maar maakt me ook verdrietig. En nu zit ik weer te huilen... Dus voor zover het rationele deel
Only dead fish go with the flow.
Komt zeker goed met ons allebei meis! Heel veel sterkte en een dikke knuffel! 
