Werk & Studie
alle pijlers
Afstuderen met burn-out, tips gevraagd!
woensdag 22 oktober 2014 13:44
Hallo allemaal,
Ik heb hier al verschillende topics tegen gekomen die burn-out gerelateerd zijn, echter ben ik nog niks tegen gekomen over een burn-out terwijl je nog bezig bent met studeren.
Even 'kort' mijn verhaal: ik ben net in september begonnen met mijn 6e jaar van een HBO-opleiding in de zorg. De eerste 3 jaar heb ik met gemak afgerond, daarna een minor in de eerste helft van het 4e jaar met veel moeite afgerond. Daarna is het zo'n beetje misgegaan. Ik was toen min of meer overspannen, heb toen een half jaar mijn studie onderbroken en ben een paar maanden gaan reizen in Australië.In september 2013 mijn afstudeerstage begonnen, waar een scriptie bij zat. Nou, doordat ik alles perfect wilde doen en wilde bewijzen dat ik het kon behoorlijk mijn grenzen overgegaan wat in december leidde tot een burn-out (ook niet gek, van chillen in Australië, naar 60 uur per week aan de studie). Helaas heeft nooit iemand mij goed advies kunnen geven, en ben ik een beetje aan het proberen geweest om er wat van te maken. Wel van januari tot april een wekelijkse groep gevolgd bij de psycholoog met anderen die een burn-out hadden.
In februari van dit jaar (onder druk van school) begonnen met een stage, die helemaal verkeerd is gelopen, wegens vermoeidheid etc. en moeilijke communicatie met mijn stagebegeleidster (van beide kanten). Uiteindelijk daar met mijn scriptie begonnen en tot augustus mee aan de slag geweest, waar ik toen weer een terugslag kreeg, doordat eigenlijk teveel uren maakte en steeds moest blijven aanpassen voor een voldoende. Mijn burn-out is in mijn beleving begonnen wegens privé omstandigheden (lang verhaal), al begin 2013 waren er een hoop spanningen bij mij maar altijd bezig geweest om er maar voor te zorgen dat ik er niet aan hoefde te denken.
Toen mijn scriptie niet goed liep heb ik uiteindelijk een decaan gesproken (wat mij nooit door een enkele docent is aangeraden), en ondanks haar advies toch afgelopen september weer met een nieuwe stage begonnen (eigenlijk ook weer besloten vanuit de opleiding, aangezien een stage veel meer tijd kost om te herkansen). Het is namelijk zo dat mijn 10-jaar termijn om mijn diploma te halen in september 2015 afloopt.
De stage nu gaat aanzienlijk beter dan in februari, ik heb mijn verhaal duidelijk aan mijn stagebegeleiders uitgelegd en hier ook begrip voor vanuit hun. Bij de psycholoog kom ik nu nog steeds om te werken aan een onderliggend probleem: faalangst. Ik merk nu dat het soms wel averechts werkt, ik ben me pijnlijk bewust van mijn onzekerheden wat het moeilijk maakt om in een situatie te zitten waarbij je nog veel moet leren. Mede daardoor ervaar ik nu een terugval en merk dat ik het moeilijk vind stage zo in te vullen dat ik er goed in kan functioneren. Ik loop nu 3 dagen stage in de week, dagen van 7 uur, maar met 3 uur reistijd op een dag kom ik toch aan 10 uur per dag onderweg.
Het is allemaal best veel vind ik, en hiernaast ben ik volledig afhankelijk van mijn ouders. Ik krijg geen stagevergoeding en kan buiten stage om ook niet werken om wat bij te verdienen omdat ik daar de energie gewoonweg niet voor heb.
Ik vroeg me af of er meer mensen in een situatie hebben gezeten waar sprake was van een burn-out tijdens het studeren, en hoe deze afgerond te hebben ondanks dit. Of ervaring hebben met het (proberen) te verlengen van die 10-jaar termijn bij DUO. Ik kan hier namelijk weinig over vinden, en ben benieuwd of ze hier erg streng op zijn.
Sorry voor het lange verhaal, hopelijk is het een beetje duidelijk! Alle tips zijn welkom
Ik heb hier al verschillende topics tegen gekomen die burn-out gerelateerd zijn, echter ben ik nog niks tegen gekomen over een burn-out terwijl je nog bezig bent met studeren.
Even 'kort' mijn verhaal: ik ben net in september begonnen met mijn 6e jaar van een HBO-opleiding in de zorg. De eerste 3 jaar heb ik met gemak afgerond, daarna een minor in de eerste helft van het 4e jaar met veel moeite afgerond. Daarna is het zo'n beetje misgegaan. Ik was toen min of meer overspannen, heb toen een half jaar mijn studie onderbroken en ben een paar maanden gaan reizen in Australië.In september 2013 mijn afstudeerstage begonnen, waar een scriptie bij zat. Nou, doordat ik alles perfect wilde doen en wilde bewijzen dat ik het kon behoorlijk mijn grenzen overgegaan wat in december leidde tot een burn-out (ook niet gek, van chillen in Australië, naar 60 uur per week aan de studie). Helaas heeft nooit iemand mij goed advies kunnen geven, en ben ik een beetje aan het proberen geweest om er wat van te maken. Wel van januari tot april een wekelijkse groep gevolgd bij de psycholoog met anderen die een burn-out hadden.
In februari van dit jaar (onder druk van school) begonnen met een stage, die helemaal verkeerd is gelopen, wegens vermoeidheid etc. en moeilijke communicatie met mijn stagebegeleidster (van beide kanten). Uiteindelijk daar met mijn scriptie begonnen en tot augustus mee aan de slag geweest, waar ik toen weer een terugslag kreeg, doordat eigenlijk teveel uren maakte en steeds moest blijven aanpassen voor een voldoende. Mijn burn-out is in mijn beleving begonnen wegens privé omstandigheden (lang verhaal), al begin 2013 waren er een hoop spanningen bij mij maar altijd bezig geweest om er maar voor te zorgen dat ik er niet aan hoefde te denken.
Toen mijn scriptie niet goed liep heb ik uiteindelijk een decaan gesproken (wat mij nooit door een enkele docent is aangeraden), en ondanks haar advies toch afgelopen september weer met een nieuwe stage begonnen (eigenlijk ook weer besloten vanuit de opleiding, aangezien een stage veel meer tijd kost om te herkansen). Het is namelijk zo dat mijn 10-jaar termijn om mijn diploma te halen in september 2015 afloopt.
De stage nu gaat aanzienlijk beter dan in februari, ik heb mijn verhaal duidelijk aan mijn stagebegeleiders uitgelegd en hier ook begrip voor vanuit hun. Bij de psycholoog kom ik nu nog steeds om te werken aan een onderliggend probleem: faalangst. Ik merk nu dat het soms wel averechts werkt, ik ben me pijnlijk bewust van mijn onzekerheden wat het moeilijk maakt om in een situatie te zitten waarbij je nog veel moet leren. Mede daardoor ervaar ik nu een terugval en merk dat ik het moeilijk vind stage zo in te vullen dat ik er goed in kan functioneren. Ik loop nu 3 dagen stage in de week, dagen van 7 uur, maar met 3 uur reistijd op een dag kom ik toch aan 10 uur per dag onderweg.
Het is allemaal best veel vind ik, en hiernaast ben ik volledig afhankelijk van mijn ouders. Ik krijg geen stagevergoeding en kan buiten stage om ook niet werken om wat bij te verdienen omdat ik daar de energie gewoonweg niet voor heb.
Ik vroeg me af of er meer mensen in een situatie hebben gezeten waar sprake was van een burn-out tijdens het studeren, en hoe deze afgerond te hebben ondanks dit. Of ervaring hebben met het (proberen) te verlengen van die 10-jaar termijn bij DUO. Ik kan hier namelijk weinig over vinden, en ben benieuwd of ze hier erg streng op zijn.
Sorry voor het lange verhaal, hopelijk is het een beetje duidelijk! Alle tips zijn welkom
woensdag 22 oktober 2014 14:24
Ik vind het echt lullig voor je dat je je zo rot voelt maar hoe denk je daat het straks is in het grote-mensen-leven? Ik werk een uurtje of 60 á 70 in de week maar als ik moe ben kan ik echt niet even een paar maanden gaan chillen in Australië. Ik krijg nu ongetwijfeld een hoop forummers over me heen maar serieus, je hebt 10 jaar (10 jaar!) om je studie af te ronden. Ik vind dit echt een beetje verwend overkomen.
woensdag 22 oktober 2014 14:36
Ik ben het niet met je eens StoraHuntur. Niet iedereen is gemaakt voor een werkweek van 60-70 uur. Iedereen heeft zo zijn eigen 'max'.
Wat ik niet begrijp TO, waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken? De docenten zijn er niet om je van alles voor te kauwen en een gesprek met de decaan kon je ook zelf wel bedenken.
Ik heb zelf ook studievertraging opgelopen en dat begon bij de stage, maar toen de (lichamelijke) problemen begonnen heb ik gelijk een afspraak gemaakt met de decaan op eigen initiatief. Inmiddels ben ik gestopt omdat het gewoon niet gaat, maar ik heb er alles aan gedaan om het te proberen.
Daarnaast krijg ik ook het idee dat je je die stages een beetje laat aanpraten. Wat wil jij nou zelf? Wat is goed voor jou?
Ik begrijp je gevoel, ik zat tegen 't randje van een burn out maar ik heb op tijd ingegrepen en nu ben ik enigszins herstellende.
Wat ik niet begrijp TO, waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken? De docenten zijn er niet om je van alles voor te kauwen en een gesprek met de decaan kon je ook zelf wel bedenken.
Ik heb zelf ook studievertraging opgelopen en dat begon bij de stage, maar toen de (lichamelijke) problemen begonnen heb ik gelijk een afspraak gemaakt met de decaan op eigen initiatief. Inmiddels ben ik gestopt omdat het gewoon niet gaat, maar ik heb er alles aan gedaan om het te proberen.
Daarnaast krijg ik ook het idee dat je je die stages een beetje laat aanpraten. Wat wil jij nou zelf? Wat is goed voor jou?
Ik begrijp je gevoel, ik zat tegen 't randje van een burn out maar ik heb op tijd ingegrepen en nu ben ik enigszins herstellende.
woensdag 22 oktober 2014 14:55
quote:StoraHuntur schreef op 22 oktober 2014 @ 14:24:
Ik vind het echt lullig voor je dat je je zo rot voelt maar hoe denk je daat het straks is in het grote-mensen-leven? Ik werk een uurtje of 60 á 70 in de week maar als ik moe ben kan ik echt niet even een paar maanden gaan chillen in Australië. Ik krijg nu ongetwijfeld een hoop forummers over me heen maar serieus, je hebt 10 jaar (10 jaar!) om je studie af te ronden. Ik vind dit echt een beetje verwend overkomen.
+1 je had je problemen eerder moeten aanpakken dan ''wegrennen'' naar australie. Je hebt het zelf gewoon laten voor duren.
Misschien contact opnemen met het duo, als je iets op papier hebt staan van een diagnose, (wat ik denk niet het geval is bij jou) Oppakken!
Ik denk dat ze er wel streng in zijn. Als je op vakantie kan zal duo ook wel vinden dat je kon studeren.
Afhankelijk van je ouders klopt niet, met dat geld dat je gebruikte voor het vliegen naar australie had je zeker een paar maanden een kamertje van 300 euro kunnen huren (geloof dat een ticket iets van 900 is?)
Dus je maakte zelf de keus voor je lange dagen. Zelf verkeerde beslissingen gemaakt.
Ik vind het echt lullig voor je dat je je zo rot voelt maar hoe denk je daat het straks is in het grote-mensen-leven? Ik werk een uurtje of 60 á 70 in de week maar als ik moe ben kan ik echt niet even een paar maanden gaan chillen in Australië. Ik krijg nu ongetwijfeld een hoop forummers over me heen maar serieus, je hebt 10 jaar (10 jaar!) om je studie af te ronden. Ik vind dit echt een beetje verwend overkomen.
+1 je had je problemen eerder moeten aanpakken dan ''wegrennen'' naar australie. Je hebt het zelf gewoon laten voor duren.
Misschien contact opnemen met het duo, als je iets op papier hebt staan van een diagnose, (wat ik denk niet het geval is bij jou) Oppakken!
Ik denk dat ze er wel streng in zijn. Als je op vakantie kan zal duo ook wel vinden dat je kon studeren.
Afhankelijk van je ouders klopt niet, met dat geld dat je gebruikte voor het vliegen naar australie had je zeker een paar maanden een kamertje van 300 euro kunnen huren (geloof dat een ticket iets van 900 is?)
Dus je maakte zelf de keus voor je lange dagen. Zelf verkeerde beslissingen gemaakt.
woensdag 22 oktober 2014 14:56
woensdag 22 oktober 2014 15:00
@Storahuntur iedereen is inderdaad niet hetzelfde en ik denk juist dat TO er fout aan heeft gedaan om telkens maar weer tot de max te gaan. Burn-out als gevolg. Ik weet ook niet in welke sector jij werkt Storahuntur dat je 60 uur per week werkt alsof het niks is.
Geen enkel mens is hetzelfde en dat is maar goed ook.
Soms is het juist beter om even weg te gaan van de hele situatie en op vakantie te gaan.
Volgens mij had TO ook al aangegeven dat er privé omstandigheden waren. Wat die zijn gaat ons allen niks aan.
Lily27 ik snap dat je nu financieel krap bij kas zit, maar probeer toch met enige regelmaat momenten te kiezen waarop je ontspant.
Nu push je en push je door, maar uiteindelijk werkt dat averechts bij een burn-out. Zorg goed voor jezelf want op de lange termijn heb je alleen maar jezelf ermee.
Probeer ook niet alles én én te doen. Nu is het of het een of het ander. Je kan niet altijd alle ballen in de lucht houden.
Geen enkel mens is hetzelfde en dat is maar goed ook.
Soms is het juist beter om even weg te gaan van de hele situatie en op vakantie te gaan.
Volgens mij had TO ook al aangegeven dat er privé omstandigheden waren. Wat die zijn gaat ons allen niks aan.
Lily27 ik snap dat je nu financieel krap bij kas zit, maar probeer toch met enige regelmaat momenten te kiezen waarop je ontspant.
Nu push je en push je door, maar uiteindelijk werkt dat averechts bij een burn-out. Zorg goed voor jezelf want op de lange termijn heb je alleen maar jezelf ermee.
Probeer ook niet alles én én te doen. Nu is het of het een of het ander. Je kan niet altijd alle ballen in de lucht houden.
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
woensdag 22 oktober 2014 15:02
quote:lilly27 schreef op 22 oktober 2014 @ 13:44:
In september 2013 mijn afstudeerstage begonnen, waar een scriptie bij zat. Nou, doordat ik alles perfect wilde doen en wilde bewijzen dat ik het kon behoorlijk mijn grenzen overgegaan wat in december leidde tot een burn-out (ook niet gek, van chillen in Australië, naar 60 uur per week aan de studie).
Nou, ik vind het anders wel gek dat je van een studie binnen 3 maanden in een burn out raakt. Want in september 2013 begonnen met het afmaken van je studie/stage en in januari 2014 zat je al bij een wekelijks groepje met burn out bij de psycholoog.
Heb je bij je huisarts gevraagd om je lichamelijk te controleren? Heb je niet een tekort aan het een of ander, zoals ijzer of vitamine B12?
Ik had vorig jaar ook dat ik me erg moe voelde, slap, lusteloos (ik werkte wel gewoon). Bij mij werd gezegd dat ik een burn out had, omdat ik ook 60-70 uur per week werkte, maar uit de bloedtest bleek dat ik een ernstig vitamine D tekort had. Mijn vitamine D waarde was onder de 10, terwijl het minimaal 75 zou moeten zijn. Geen wonder dus dat ik me zo slap voelde. Na een aantal vitamine D shots van 50.000 IE voelde ik me weer goed. Niks burn out.
In september 2013 mijn afstudeerstage begonnen, waar een scriptie bij zat. Nou, doordat ik alles perfect wilde doen en wilde bewijzen dat ik het kon behoorlijk mijn grenzen overgegaan wat in december leidde tot een burn-out (ook niet gek, van chillen in Australië, naar 60 uur per week aan de studie).
Nou, ik vind het anders wel gek dat je van een studie binnen 3 maanden in een burn out raakt. Want in september 2013 begonnen met het afmaken van je studie/stage en in januari 2014 zat je al bij een wekelijks groepje met burn out bij de psycholoog.
Heb je bij je huisarts gevraagd om je lichamelijk te controleren? Heb je niet een tekort aan het een of ander, zoals ijzer of vitamine B12?
Ik had vorig jaar ook dat ik me erg moe voelde, slap, lusteloos (ik werkte wel gewoon). Bij mij werd gezegd dat ik een burn out had, omdat ik ook 60-70 uur per week werkte, maar uit de bloedtest bleek dat ik een ernstig vitamine D tekort had. Mijn vitamine D waarde was onder de 10, terwijl het minimaal 75 zou moeten zijn. Geen wonder dus dat ik me zo slap voelde. Na een aantal vitamine D shots van 50.000 IE voelde ik me weer goed. Niks burn out.
woensdag 22 oktober 2014 15:27
Dat halve jaar ertussenuit was een manier om ervoor te zorgen dat ik niet verder overspannen zou raken, ik liep toen al tegen mijn grenzen op, waardoor ik toen weloverwogen de keuze heb gemaakt om te werken ipv studeren. Toen heb ik geld bij elkaar gespaard om naar Australië te gaan en daar tot rust gekomen. Toen ben ik wel eenmalig bij een decaan geweest, waar ik toen niet echt begrip van kreeg.. vandaar dat ik er niet meer aan gedacht had later.
Als ik die burn-out niet gehad had zou ik nu al 2 jaar terug afgestuurd zijn, en het ruim binnen de 10 jaar gehaald hebben. Heb eerder twee jaar gestudeerd waar ik niet mijn draai kon vinden. Wel altijd hard gewerkt en bij beide studies mijn propedeuse in een jaar gehaald. Enkel verwend op het gebied dat ik de mogelijkheid had om die studie te kunnen laten vallen om iets te gaan doen wat ik echt leuk vindt.
En eerlijk is eerlijk, ik heb mezelf een beetje laten sturen door school, omdat ik gewoon aan de grond zat qua energie. Als je zelf niet de puf heb om keuzes te maken en niet goed durven te benoemen wat ik nodig heb gehad.
@Milna, er is bij die huisarts alles gecontroleerd, alles was goed. Maar die burn-out is niet van die 3 maanden stage, de oorzaak lag al eind 2012, toen steeds maar steeds door gegaan totdat het uiteindelijk eind 2013 niet meer ging. Ik dacht dat de oplossing lag in ontspannen en uitrusten en daarna weer keihard verder werken.
Het zit hem ook niet in het aantal uren wat ik werkte, maar voornamelijk in mijn perfectionisme en nooit nee kunnen zeggen uit enthousiasme voor het vak waardoor het voornamelijk energie vreet in plaats van geeft. En als je altijd alles zelf op wilt lossen trek je ook niet gauw aan de bel. Ik snap dus ook wel waar mijn fouten liggen, maar daar kan ik nu pas op anticiperen, vorig jaar lukte me dat niet.
Als ik die burn-out niet gehad had zou ik nu al 2 jaar terug afgestuurd zijn, en het ruim binnen de 10 jaar gehaald hebben. Heb eerder twee jaar gestudeerd waar ik niet mijn draai kon vinden. Wel altijd hard gewerkt en bij beide studies mijn propedeuse in een jaar gehaald. Enkel verwend op het gebied dat ik de mogelijkheid had om die studie te kunnen laten vallen om iets te gaan doen wat ik echt leuk vindt.
En eerlijk is eerlijk, ik heb mezelf een beetje laten sturen door school, omdat ik gewoon aan de grond zat qua energie. Als je zelf niet de puf heb om keuzes te maken en niet goed durven te benoemen wat ik nodig heb gehad.
@Milna, er is bij die huisarts alles gecontroleerd, alles was goed. Maar die burn-out is niet van die 3 maanden stage, de oorzaak lag al eind 2012, toen steeds maar steeds door gegaan totdat het uiteindelijk eind 2013 niet meer ging. Ik dacht dat de oplossing lag in ontspannen en uitrusten en daarna weer keihard verder werken.
Het zit hem ook niet in het aantal uren wat ik werkte, maar voornamelijk in mijn perfectionisme en nooit nee kunnen zeggen uit enthousiasme voor het vak waardoor het voornamelijk energie vreet in plaats van geeft. En als je altijd alles zelf op wilt lossen trek je ook niet gauw aan de bel. Ik snap dus ook wel waar mijn fouten liggen, maar daar kan ik nu pas op anticiperen, vorig jaar lukte me dat niet.
woensdag 22 oktober 2014 15:38
Even concluderend: ik weet dat ik het tot nu toe niet even handig heb aangepakt, maar wil deze studie graag afmaken. Maar dat ten koste van alles heeft me tot nu toe nergens gebracht, vandaar dat ik om tips vraag hier. Ik wil niet blijven terugvallen maar herstellen en na mijn afstuderen uiteindelijk fulltime (lees 40 uur per week) aan de slag kunnen.
woensdag 22 oktober 2014 16:20
Niet helemaal de lange OP gelezen dus kan mosterd zijn:
Ik heb destijds veel gehad aan de decaan. Als het goed is heeft jouw opleidingsinstituut dat ook, daar kun je aan de bel trekken als het om gezondheidsredenen niet meer gaat. Je kunt in aanmerking komen voor regelingen als verlenging van de diplomatermijn en op therapeutische basis studeren (wat in het geval van afstuderen een beetje lastig gaat worden maar ok).
Verder kun je een (studenten)psycholoog in de arm nemen voor begeleiding en niet te vergeten je afstudeerbegeleider.
Er is veel mogelijk, ben ik achter gekomen toen ik zelf in een burnout zat tijdens mijn studie. Docenten zijn echt niet te beroerd om mee te denken, maar dan moet je wel zélf aan de bel trekken en hulp vragen!! Alleen dit al kan je een heleboel rust opleveren, dan draai je niet meer in je eentje rondjes.
Succes
Ik heb destijds veel gehad aan de decaan. Als het goed is heeft jouw opleidingsinstituut dat ook, daar kun je aan de bel trekken als het om gezondheidsredenen niet meer gaat. Je kunt in aanmerking komen voor regelingen als verlenging van de diplomatermijn en op therapeutische basis studeren (wat in het geval van afstuderen een beetje lastig gaat worden maar ok).
Verder kun je een (studenten)psycholoog in de arm nemen voor begeleiding en niet te vergeten je afstudeerbegeleider.
Er is veel mogelijk, ben ik achter gekomen toen ik zelf in een burnout zat tijdens mijn studie. Docenten zijn echt niet te beroerd om mee te denken, maar dan moet je wel zélf aan de bel trekken en hulp vragen!! Alleen dit al kan je een heleboel rust opleveren, dan draai je niet meer in je eentje rondjes.
Succes
woensdag 22 oktober 2014 16:28
quote:goddess23 schreef op 22 oktober 2014 @ 15:00:
Probeer ook niet alles én én te doen. Nu is het of het een of het ander. Je kan niet altijd alle ballen in de lucht houden.
álle ballen? Doet ze zoveel dan?
Ik lees over een stage die eigenlijk wel relaxed is met slechts 3 dagen per week en 7 werkuren per dag en een TO die niet hoeft te werken naast haar studie/stage. Heerlijk toch. Wat een luxe. Ik zou willen dat ik maar 21 uur per week hoefde te werken en iemand anders mijn rekeningen betaalde.
Probeer ook niet alles én én te doen. Nu is het of het een of het ander. Je kan niet altijd alle ballen in de lucht houden.
álle ballen? Doet ze zoveel dan?
Ik lees over een stage die eigenlijk wel relaxed is met slechts 3 dagen per week en 7 werkuren per dag en een TO die niet hoeft te werken naast haar studie/stage. Heerlijk toch. Wat een luxe. Ik zou willen dat ik maar 21 uur per week hoefde te werken en iemand anders mijn rekeningen betaalde.
donderdag 23 oktober 2014 10:04
Ik denk dat het voor jou belangrijk is om bepaalde verwachtingen voor nu even los te laten. Je werkt niet naast je opleiding en je voelt je daardoor afhankelijk van je ouders. Maar zie dit als tijdelijk en weet dat er een dag komt dat je onafhankelijk bent. Je ouders doen dit misschien wel graag voor je? Diep van binnen weet je ook dat je het niet zal trekken als je ernaast Nog zou moeten werken.
Accepteer dat je alle tijd van de week nu nodig hebt voor je studie en de energie die het kost. Stage lopen, ook al is het niet fulltime, kost energie en zeker als je niet lekker in je vel zit. Plan om de zoveel weken bv iets leuks voor jezelf dan kun je dat als mijlpalen zien dat je weer verder bent gekomen.
Je wil ook 40 uur werken na je stage, dat vind ik best pittig. Ik denk dat je tegen die tijd een goede balans moet zoeken tussen werken en privé om te zorgen dat je niet meer doet dan je kan of wil of wat de omgeving van je verwacht. Je kunt altijd opbouwen.
Duo heeft een diagnose nodig van de arts, hij/zij zal daarvoor een formulier moeten ondertekenen (te vinden op de website of aan te vragen) als Duo een gegronde reden heeft kan het termijn opgeschoven worden.
Sterkte!
Accepteer dat je alle tijd van de week nu nodig hebt voor je studie en de energie die het kost. Stage lopen, ook al is het niet fulltime, kost energie en zeker als je niet lekker in je vel zit. Plan om de zoveel weken bv iets leuks voor jezelf dan kun je dat als mijlpalen zien dat je weer verder bent gekomen.
Je wil ook 40 uur werken na je stage, dat vind ik best pittig. Ik denk dat je tegen die tijd een goede balans moet zoeken tussen werken en privé om te zorgen dat je niet meer doet dan je kan of wil of wat de omgeving van je verwacht. Je kunt altijd opbouwen.
Duo heeft een diagnose nodig van de arts, hij/zij zal daarvoor een formulier moeten ondertekenen (te vinden op de website of aan te vragen) als Duo een gegronde reden heeft kan het termijn opgeschoven worden.
Sterkte!
donderdag 23 oktober 2014 10:19
Ik ben niet echt bekend met wat het betekend om een burn out te hebben maar 3 dagen lijkt mij wel redelijk te overzien.
Mijn stage/werk/school week is ook zwaar maar aan de andere kant vliegen de weken om. Voor je het weet ben je klaar.
Dus ik zou nog even doorbikkelen.
En als je dat niet overziet, zelf duo bellen? Snap eigenlijk sowieso niet dat je dat nog niet hebt gedaan.
Mijn stage/werk/school week is ook zwaar maar aan de andere kant vliegen de weken om. Voor je het weet ben je klaar.
Dus ik zou nog even doorbikkelen.
En als je dat niet overziet, zelf duo bellen? Snap eigenlijk sowieso niet dat je dat nog niet hebt gedaan.
donderdag 23 oktober 2014 10:31
Als je het nu al allemaal niet trekt, hoe denk je je dan straks in de Grote Mensenwereld te handhaven? Een burn-out/overspannen van een scriptie en stage van drie dagen. Daarnaast werk je niet, omdat je daar de energie niet voor hebt. En je hebt overal excuses voor; de docenten hadden je niet aangeraden om met de decaan te praten, dus dat deed je te laat, je stage is zó zwaar, je hebt veel reisuren, je vindt het veel. En oh ja, faalangst. Zoals zovelen die in de afstudeerfase zitten hoor, maar bij jou is het vast heel erg.
Heb je niet gewoon meer aan een schop onder je kont? Hou eens op met zuchten en steunen dat het zo zwaar is, drie dagen stage! Wees blij dat je een stage hebt en dat het slechts drie dagen is. Nee, jij vindt het heel zwaar want er zit óók nog eens drie uur reistijd bij per dag. Je wordt volledig financieel ondersteund door je ouders, dus daar heb je ook geen zorgen over. Nee, jij gaat daarover zitten piekeren.
Echt je zit zelf in een negatieve mindset en als je dat vol blijft houden wordt het echt werkelijk nooit wat.
Heb je niet gewoon meer aan een schop onder je kont? Hou eens op met zuchten en steunen dat het zo zwaar is, drie dagen stage! Wees blij dat je een stage hebt en dat het slechts drie dagen is. Nee, jij vindt het heel zwaar want er zit óók nog eens drie uur reistijd bij per dag. Je wordt volledig financieel ondersteund door je ouders, dus daar heb je ook geen zorgen over. Nee, jij gaat daarover zitten piekeren.
Echt je zit zelf in een negatieve mindset en als je dat vol blijft houden wordt het echt werkelijk nooit wat.
donderdag 23 oktober 2014 10:39
Wat Nessemeisje zegt.
Klinkt niet als extreme faalangst, maar de studie niet aankunnen (de stage) en het de schuld leggen bij anderen.
Een half jaar naar Australie, want 'ontspanning nodig'.. En dan nu de tijdsdruk voelen en thuis weer met de neus op de feiten gedrukt worden dat er nou eenmaal prestaties verwacht worden.
Tja, daar zul je maar aan moeten wennen.
Klinkt niet als extreme faalangst, maar de studie niet aankunnen (de stage) en het de schuld leggen bij anderen.
Een half jaar naar Australie, want 'ontspanning nodig'.. En dan nu de tijdsdruk voelen en thuis weer met de neus op de feiten gedrukt worden dat er nou eenmaal prestaties verwacht worden.
Tja, daar zul je maar aan moeten wennen.
donderdag 23 oktober 2014 11:16
Een van de belangrijkste dingen voor jou lijkt me regelmaat. Inclusief op vaste tijden ontspanning.
Je loopt 3 dagen in de week stage. Die dagen blok je af in je agenda, je maakt verder geen afspraken buiten de deur. De avonden besteed je aan ontspanning. Niet alleen tv kijken, maar lees bijvoorbeeld eens een boek (lezen van papier doet iets anders met je ademhaling dan naar een schermpje kijken) of ga zitten kleuren (in het Kleurtopic bij de pijler 'Overig' kun je genoeg kleurboeken, gratis kleurplaten en tips voor goedkope goede kleurpotloden vinden).
In mijn week (chronisch ziek + ook proberen af te studeren) heb ik 5 werkdagen en 2 weekeinddagen. De werkdagen besteed ik aan mijn studie. Jij houdt dus 2 volle dagen over om aan je studie te werken. Probeer om dit in een andere ruimte te doen dan waar je ontspant. Speek bijvoorbeeld met je ouders af dat jij de dagen dat je niet stage loopt van 9 tot 5 in de woonkamer mag zitten werken, aan de eettafel. Of ga naar de bibliotheek en ga daar zitten studeren. Belangrijkste is dat je vaste tijden hebt waarop je werkt. Vaste dagen, vaste tijden. De avonden heb je zo veel mogelijk voor jezelf. Op de dagen dat je studeert, kun je van de 2 avonden er 1 weg, of er kan iemand langskomen. De andere avond is om weer op te laden.
Probeer om in de weekeinden iedere dag zowel een leuk als een nuttig ding in te plannen. Help je ouders bijvoorbeeld in het huishouden, kook een avond, of spreek af dat jij de was doet. Op die manier bouw je wat vaardigheden en verantwoordelijkheden op in het huishouden, en leer je dat dat er ook nog is naast die 40-urige werkweek die jij zo graag wil.
Ik weet trouwens niet wat jij onder 'herstellen' verstaat. Maar, als je in de zorg werkt, zou je kunnen weten dat dat steeds minder staat voor 'volledig beter worden' en steeds meer voor 'worden wie je werkelijk bent'. Hou er dus rekening mee dat jij misschien nooit die 40-urige werkweek zal kunnen werken...
Je loopt 3 dagen in de week stage. Die dagen blok je af in je agenda, je maakt verder geen afspraken buiten de deur. De avonden besteed je aan ontspanning. Niet alleen tv kijken, maar lees bijvoorbeeld eens een boek (lezen van papier doet iets anders met je ademhaling dan naar een schermpje kijken) of ga zitten kleuren (in het Kleurtopic bij de pijler 'Overig' kun je genoeg kleurboeken, gratis kleurplaten en tips voor goedkope goede kleurpotloden vinden).
In mijn week (chronisch ziek + ook proberen af te studeren) heb ik 5 werkdagen en 2 weekeinddagen. De werkdagen besteed ik aan mijn studie. Jij houdt dus 2 volle dagen over om aan je studie te werken. Probeer om dit in een andere ruimte te doen dan waar je ontspant. Speek bijvoorbeeld met je ouders af dat jij de dagen dat je niet stage loopt van 9 tot 5 in de woonkamer mag zitten werken, aan de eettafel. Of ga naar de bibliotheek en ga daar zitten studeren. Belangrijkste is dat je vaste tijden hebt waarop je werkt. Vaste dagen, vaste tijden. De avonden heb je zo veel mogelijk voor jezelf. Op de dagen dat je studeert, kun je van de 2 avonden er 1 weg, of er kan iemand langskomen. De andere avond is om weer op te laden.
Probeer om in de weekeinden iedere dag zowel een leuk als een nuttig ding in te plannen. Help je ouders bijvoorbeeld in het huishouden, kook een avond, of spreek af dat jij de was doet. Op die manier bouw je wat vaardigheden en verantwoordelijkheden op in het huishouden, en leer je dat dat er ook nog is naast die 40-urige werkweek die jij zo graag wil.
Ik weet trouwens niet wat jij onder 'herstellen' verstaat. Maar, als je in de zorg werkt, zou je kunnen weten dat dat steeds minder staat voor 'volledig beter worden' en steeds meer voor 'worden wie je werkelijk bent'. Hou er dus rekening mee dat jij misschien nooit die 40-urige werkweek zal kunnen werken...
donderdag 23 oktober 2014 16:09
Welke studie doe je?
Ik denk dat je de post van blueeyes een paar keer goed moet lezen, want daar staan super goede tips in. Wat ook nog zou kunnen helpen is precies uitzoeken wat je nog moet doen en voor wanneer (september 2015, kun je op ieder moment in het jaar afstuderen bij je opleiding?). Moet je nog stageopdrachten maken, of is het stage lopen, onderzoek doen en die scriptie schrijven? Moet je een heel nieuwe scriptie schrijven, of ga je verder waar je was gebleven in augustus van dit jaar? Wat moet je dan nog precies schrijven en waar kun je die informatie vinden?
Hoeveel tijd in de week kun je besteden aan je afstuderen en op welke momenten kun jij dat het beste doen (bijvoorbeeld 's ochtends, of liever 's avonds?). Schrijf en plan dat per week in en houd je daar dan ook aan. Doe steeds een klein stukje en je zult zien dat je in één maand tijd ontzettend veel gedaan kunt krijgen.
Lukt het je wel om aan het scriptie-schrijven toe te komen, of dat ook al niet? Als daar je faalangst in de weg zit, dan kun je daar extra begeleiding voor vragen. Bij een deskundige bijvoorbeeld. Het helpt ook om steeds stukjes te laten lezen aan iemand die sowieso enthousiast zal zijn (je ouders? een goede vriendin wellicht?). Dan houd je de moed erin om ermee bezig te blijven.
Plannen is al het halve werk, wat betreft het afstuderen zelf tenminste. Geen ervaringen met een burn-out, hoewel ik denk dat véél studenten die hebben moeten afstuderen zich dat gevoel van 'Ojee, wat is het veel en zwaar en moeilijk' zich goed kunnen voorstellen hoor . Je bent daar niet de enige in.
Ik denk dat je de post van blueeyes een paar keer goed moet lezen, want daar staan super goede tips in. Wat ook nog zou kunnen helpen is precies uitzoeken wat je nog moet doen en voor wanneer (september 2015, kun je op ieder moment in het jaar afstuderen bij je opleiding?). Moet je nog stageopdrachten maken, of is het stage lopen, onderzoek doen en die scriptie schrijven? Moet je een heel nieuwe scriptie schrijven, of ga je verder waar je was gebleven in augustus van dit jaar? Wat moet je dan nog precies schrijven en waar kun je die informatie vinden?
Hoeveel tijd in de week kun je besteden aan je afstuderen en op welke momenten kun jij dat het beste doen (bijvoorbeeld 's ochtends, of liever 's avonds?). Schrijf en plan dat per week in en houd je daar dan ook aan. Doe steeds een klein stukje en je zult zien dat je in één maand tijd ontzettend veel gedaan kunt krijgen.
Lukt het je wel om aan het scriptie-schrijven toe te komen, of dat ook al niet? Als daar je faalangst in de weg zit, dan kun je daar extra begeleiding voor vragen. Bij een deskundige bijvoorbeeld. Het helpt ook om steeds stukjes te laten lezen aan iemand die sowieso enthousiast zal zijn (je ouders? een goede vriendin wellicht?). Dan houd je de moed erin om ermee bezig te blijven.
Plannen is al het halve werk, wat betreft het afstuderen zelf tenminste. Geen ervaringen met een burn-out, hoewel ik denk dat véél studenten die hebben moeten afstuderen zich dat gevoel van 'Ojee, wat is het veel en zwaar en moeilijk' zich goed kunnen voorstellen hoor . Je bent daar niet de enige in.
zondag 26 oktober 2014 00:43
Hoi!
Vervelend om te lezen dat je zo in de knel zit. Wel vind ik het goed dat je verschillende hulpbronnen hebt ingeschakeld zoals een decaan enz.
Wat betreft je ouders en kosten zou ik me niet druk maken. je hebt een regeling met hen getroffen blijkt en daar houden ze zich aan. Je hebt nog een jaar waarin jezelf kan laten zien.
Afstuderen ging bij mij oook niet vanzelf. Ik zat ook dicht tegen het randje van overspannen en depressief aan. Wat ik hier aan heb gedaan is toch kleine leuke dingen opgezocht en daar van genoten. Ik heb bv eenleesmap aangeschaft zodat ik elke avond in bed een tijdschift kon lezen en daar keek ik naar uit.
Houd het klein, laat het over je heen komen. Stel geen eisen, want daar kan die faalangst een gevolg van zijn. het enige wat nu geldt is dat jij op een kleine manier kan leren genieten van het leven, want dan heb je nieuwe energie voor je afstuderen.
Vervelend om te lezen dat je zo in de knel zit. Wel vind ik het goed dat je verschillende hulpbronnen hebt ingeschakeld zoals een decaan enz.
Wat betreft je ouders en kosten zou ik me niet druk maken. je hebt een regeling met hen getroffen blijkt en daar houden ze zich aan. Je hebt nog een jaar waarin jezelf kan laten zien.
Afstuderen ging bij mij oook niet vanzelf. Ik zat ook dicht tegen het randje van overspannen en depressief aan. Wat ik hier aan heb gedaan is toch kleine leuke dingen opgezocht en daar van genoten. Ik heb bv eenleesmap aangeschaft zodat ik elke avond in bed een tijdschift kon lezen en daar keek ik naar uit.
Houd het klein, laat het over je heen komen. Stel geen eisen, want daar kan die faalangst een gevolg van zijn. het enige wat nu geldt is dat jij op een kleine manier kan leren genieten van het leven, want dan heb je nieuwe energie voor je afstuderen.
zondag 26 oktober 2014 01:00
Hi meid,
Afgezien van dat ik het heel vervelend voor je vind, even praktisch:
1) vraag een studieloopbaanbegeleider (docent) waar je mee klikt. Om je studievoortgang in de gaten te houden.
2) vraag je decaan te helpen bij het schrijven van een verzoek richting de examencommissie. Je bent ziek en hebt ergo recht op een aangepast programma.
3) bij iedere hogeschool bieden ze cursussen en programma's voor faalangst. Je decaan weet daar meer van.
4) mocht je het gevoel krijgen dat alles te traag loopt, gesprek met opleidingsmanagement aanvragen. Al is het de directeur. Ook via Laks of ander studentenadviesorgaan je voor laten lichten over je rechten en mogelijkheden.
5) last but nog least, probeer via je decaan stagebegeleiding te krijgen die bij je past. Waar je chemie mee hebt.
Sterkte en succes!
Afgezien van dat ik het heel vervelend voor je vind, even praktisch:
1) vraag een studieloopbaanbegeleider (docent) waar je mee klikt. Om je studievoortgang in de gaten te houden.
2) vraag je decaan te helpen bij het schrijven van een verzoek richting de examencommissie. Je bent ziek en hebt ergo recht op een aangepast programma.
3) bij iedere hogeschool bieden ze cursussen en programma's voor faalangst. Je decaan weet daar meer van.
4) mocht je het gevoel krijgen dat alles te traag loopt, gesprek met opleidingsmanagement aanvragen. Al is het de directeur. Ook via Laks of ander studentenadviesorgaan je voor laten lichten over je rechten en mogelijkheden.
5) last but nog least, probeer via je decaan stagebegeleiding te krijgen die bij je past. Waar je chemie mee hebt.
Sterkte en succes!
zondag 26 oktober 2014 02:27
Ja, ervaring mee. Alleen pas aan einde van de studie toen alleen scriptie nog moest. Ipv in juni (zoals studiegenoten) in augustus afgerond en zo binnen het studiejaar kunnen blijven.
Bij jou ligt dat dus anders. Er zijn al veel tips gegeven.
Wat ik alleen uit ervaring kan meegeven: stop met denken in uren die je zou moeten of willen werken. Zoek naar je mogelijkheden om de studie af te ronden, en als je het financieel bolgewerkt krijgt door hulp, laat het daar dan bij.
Ik ben in het grote-mensen-werkende-leven weer burn-out geraakt door in dezelfde valkuilen als tijdens studie te trappen. Heb het idee van 40 uur werken compleet los moeten laten. Dat zegt niks over jou, ik bedoel er enkel mee te zeggen dat je nu niet kunt inschatten hoe de toekomst loopt. Blijf hulp zoeken tot je de juiste gevonden hebt, zodat de eisen die je stelt of faalangst die je hebt een positieve draai kan krijgen.
En anderen die reageren met '3 dagen dat moet toch te doen zijn' wil ik meegeven dat als je het niet zelf ervaren hebt, je het niet kunt snappen. Dan begrijp je oprecht niet dat die 3 dagen niet of moeilijk mogelijk zijn. Ik ben blij dat je het niet begrijpt, want dan heb je nooit ervaren hoe die uitputting voelt. Dat gevoel wens ik echt niemand toe, dus geniet van je energie
Bij jou ligt dat dus anders. Er zijn al veel tips gegeven.
Wat ik alleen uit ervaring kan meegeven: stop met denken in uren die je zou moeten of willen werken. Zoek naar je mogelijkheden om de studie af te ronden, en als je het financieel bolgewerkt krijgt door hulp, laat het daar dan bij.
Ik ben in het grote-mensen-werkende-leven weer burn-out geraakt door in dezelfde valkuilen als tijdens studie te trappen. Heb het idee van 40 uur werken compleet los moeten laten. Dat zegt niks over jou, ik bedoel er enkel mee te zeggen dat je nu niet kunt inschatten hoe de toekomst loopt. Blijf hulp zoeken tot je de juiste gevonden hebt, zodat de eisen die je stelt of faalangst die je hebt een positieve draai kan krijgen.
En anderen die reageren met '3 dagen dat moet toch te doen zijn' wil ik meegeven dat als je het niet zelf ervaren hebt, je het niet kunt snappen. Dan begrijp je oprecht niet dat die 3 dagen niet of moeilijk mogelijk zijn. Ik ben blij dat je het niet begrijpt, want dan heb je nooit ervaren hoe die uitputting voelt. Dat gevoel wens ik echt niemand toe, dus geniet van je energie
zondag 26 oktober 2014 02:14
Ja, maar ook hier pas echt aan de tax toen de scriptie geschreven moest worden.
Ik ben heel kinderachtig bij mijn ouders gaan logeren en mijn moeder controleerde elke twee uur wat ik had gedaan en hoe. Ik kreeg het namelijk zelf níet voor elkaar om die structuur aan te brengen (schreef wel zelf alles).
Suf, maar ben toen wel afgestudeerd. Zoek iemand die je heel concreet kan helpen met ondersteuning is dus mijn advies..
Ik ben heel kinderachtig bij mijn ouders gaan logeren en mijn moeder controleerde elke twee uur wat ik had gedaan en hoe. Ik kreeg het namelijk zelf níet voor elkaar om die structuur aan te brengen (schreef wel zelf alles).
Suf, maar ben toen wel afgestudeerd. Zoek iemand die je heel concreet kan helpen met ondersteuning is dus mijn advies..
Natte tosti..
zondag 26 oktober 2014 09:49
Ik heb nooit gestudeerd dus kan daar inhoudelijk geen tips over geven. Maar wat blueeyes schrijft vind ik een erg goede manier van aanpakken.
ik heb zelf ook in een burnout gezeten en het is verschrikkelijk.
het is niet een beetje moe. Het complete uitputting, je hoofd, je lijf, je energie, alles is op, nada, niks meer. En je hebt er zelf geen enkele controle over. Dat station ben je allang gepasseerd.
Nu rest alleen nog dingen stukje bij beetje op te pakken. Kijk alleen naar dat stukje/taak/onderdeel. Volbreng dat. Geniet van de trots als het is gelukt en zo door naar de volgende taak.
dit kan i
1 ding zijn, maar ook 1 werk/studiedag.
1 taak, en niet al peinzen over de andere dingen die wachten. Hapklare brokken moeten het worden.
sterkte!
ik heb zelf ook in een burnout gezeten en het is verschrikkelijk.
het is niet een beetje moe. Het complete uitputting, je hoofd, je lijf, je energie, alles is op, nada, niks meer. En je hebt er zelf geen enkele controle over. Dat station ben je allang gepasseerd.
Nu rest alleen nog dingen stukje bij beetje op te pakken. Kijk alleen naar dat stukje/taak/onderdeel. Volbreng dat. Geniet van de trots als het is gelukt en zo door naar de volgende taak.
dit kan i
1 ding zijn, maar ook 1 werk/studiedag.
1 taak, en niet al peinzen over de andere dingen die wachten. Hapklare brokken moeten het worden.
sterkte!
ik neem het leven met een korreltje zout... schijfje citroen en een glaasje tequila
