Psyche
alle pijlers
ander leven, soms lastig
zondag 26 oktober 2014 08:18
Ik ben zoals jullie inmiddels wel weten na een relatie van 10 jaar weer single. Dat was mede mijn eigen keuze waar ik nog steeds achter sta.
Ex en ik zijn heel vriendschappelijk uit mekaar gegaan, we zien mekaar ook nog steeds en dat is veel gezelliger dan toen we nog samen waren.
Echter, ik vind het niet altijd makkelijk eerlijk gezegd. Dat is na 10 jaar 'veiligheid' natuurlijk ook niet zo raar en ik denk dat gewoon wat tijd nodig heeft. ( )
De 1e paar weken heb ik veel leuke dingen gedaan voor de afleiding, en dat was ook wel echt even nodig.
Maar ik heb inmiddels een beetje het idee dat ik hele tijd maar de kroeg in wil vluchten in de hoop dat aandacht te krijgen en veel gaan drinken om het een en ander te 'verdoven' .
En als vrienden niet kunnen dan baal ik daarvan. Ben laatst wel alleen gegaan, maar echt leuk vond ik dat niet. Bovendien dan ga je echt met de hoop op wat aandacht... )
En ik geloof niet dat dat erg praktisch is...
Ik kan mij in weekenden in mijn eentje wel vermaken hoor, maar van de andere kant vind ik het veel alleen zijn niet altijd makkelijk.
En dat vind ik heel stom van mezelf.
Nou ja nogmaals ik snap echt wel dat het tijd nodig heeft om te wennen aan een 'nieuw' leven, maar nu, 4 maanden verder, begin ik toch wel ongeduldig te zijn en heb ik echt even geen zin meer in die onzekerheden...
Wat ik hiermee wil: even van me afschrijven, misschien herkent iemand dit? Is het normaal dat ik nog steeds best wel heen en weer stuiter qua emoties?
Ex en ik zijn heel vriendschappelijk uit mekaar gegaan, we zien mekaar ook nog steeds en dat is veel gezelliger dan toen we nog samen waren.
Echter, ik vind het niet altijd makkelijk eerlijk gezegd. Dat is na 10 jaar 'veiligheid' natuurlijk ook niet zo raar en ik denk dat gewoon wat tijd nodig heeft. ( )
De 1e paar weken heb ik veel leuke dingen gedaan voor de afleiding, en dat was ook wel echt even nodig.
Maar ik heb inmiddels een beetje het idee dat ik hele tijd maar de kroeg in wil vluchten in de hoop dat aandacht te krijgen en veel gaan drinken om het een en ander te 'verdoven' .
En als vrienden niet kunnen dan baal ik daarvan. Ben laatst wel alleen gegaan, maar echt leuk vond ik dat niet. Bovendien dan ga je echt met de hoop op wat aandacht... )
En ik geloof niet dat dat erg praktisch is...
Ik kan mij in weekenden in mijn eentje wel vermaken hoor, maar van de andere kant vind ik het veel alleen zijn niet altijd makkelijk.
En dat vind ik heel stom van mezelf.
Nou ja nogmaals ik snap echt wel dat het tijd nodig heeft om te wennen aan een 'nieuw' leven, maar nu, 4 maanden verder, begin ik toch wel ongeduldig te zijn en heb ik echt even geen zin meer in die onzekerheden...
Wat ik hiermee wil: even van me afschrijven, misschien herkent iemand dit? Is het normaal dat ik nog steeds best wel heen en weer stuiter qua emoties?
zondag 26 oktober 2014 08:30
Ja, dat is normaal. Je hebt in die 10 jaar een manier van leven opgebouwd met partner, en nu ben je op zoek naar een nieuw leefpatroon. Dat heeft tijd nodig.
Alle vanzelfsprekendheden vallen weg op zo'n moment. Samen slapen, samen eten wordt alleen slapen, alleen eten. En in de weekenden merk je dat het meest. De 'samen' dingen zijn erniet meer,daarvoor in de plaats komen vanzelf met de tijd weer je eigen dingen.
Goed dat je ziet dat steeds de kroeg in vluchten dat niet oplost. Het is wel logisch dat je weer meer buiten de deur bent en op stap gaat, tegelijk: als je dat te veel doet kom je aan het vinden van je eigen nieuwe evenwicht misschien niet toe.
Sterkte, het wordt echt beter.
Alle vanzelfsprekendheden vallen weg op zo'n moment. Samen slapen, samen eten wordt alleen slapen, alleen eten. En in de weekenden merk je dat het meest. De 'samen' dingen zijn erniet meer,daarvoor in de plaats komen vanzelf met de tijd weer je eigen dingen.
Goed dat je ziet dat steeds de kroeg in vluchten dat niet oplost. Het is wel logisch dat je weer meer buiten de deur bent en op stap gaat, tegelijk: als je dat te veel doet kom je aan het vinden van je eigen nieuwe evenwicht misschien niet toe.
Sterkte, het wordt echt beter.
zondag 26 oktober 2014 08:32
Ik weet nog dat ik het raar vond om alles voor me zelf te doen. Niet alleen eten koken maar ook leven zelf. Als je samen woont doe je eigenlijk best heel veel voor een gezamenlijke toekomst en dat viel weg.
Ik wilde ook geen andere vriend maar het maakte het wel heel vreemd en ik voelde me een beetje vreemd ongemotiveerd. Er was een soort doel weg maar dan ook met veel dingen.
Ik was blij dat ik van die persoon af was maar ik merkte ook dat ik niet zo goed was om alleen maar de dingen te doen voor me zelf. Van het bed verschonen tot carriere maken, ik dacht over alles na of ik dat zinnig vond of niet terwijl in de relatie dacht ik daar nooit over na.
Bij mij kwam de ommekeer toen ik besloot dat ik alles in mijn huis zou veranderen hoe ik het leuk vond. Sommige dingen kregen een lik verf, meubels werden verschoven of er uit gegooid, ik ging elke week naar een bepaalde bioscoop voor alternatieve films, las weer boeken, pakte allerlei vage hobby's op en ging ook veel met vrienden iets leuks doen. Ik genoot van de avonden dat ik gezellig met kaarsjes het me zelf leuk had.
Ik weet dat ik het heerlijk vond om geen tv meer te kijken dat deed ik wel met vrienden maar nooit alleen. TV kijken is geen activiteit maar piekertijd als je dat 7 avonden per week doet.
Dus niet onzeker worden maar het gezellig maken met je zelf en niet over de toekomst nadenken was voor mij de oplossing.
Ik wilde ook geen andere vriend maar het maakte het wel heel vreemd en ik voelde me een beetje vreemd ongemotiveerd. Er was een soort doel weg maar dan ook met veel dingen.
Ik was blij dat ik van die persoon af was maar ik merkte ook dat ik niet zo goed was om alleen maar de dingen te doen voor me zelf. Van het bed verschonen tot carriere maken, ik dacht over alles na of ik dat zinnig vond of niet terwijl in de relatie dacht ik daar nooit over na.
Bij mij kwam de ommekeer toen ik besloot dat ik alles in mijn huis zou veranderen hoe ik het leuk vond. Sommige dingen kregen een lik verf, meubels werden verschoven of er uit gegooid, ik ging elke week naar een bepaalde bioscoop voor alternatieve films, las weer boeken, pakte allerlei vage hobby's op en ging ook veel met vrienden iets leuks doen. Ik genoot van de avonden dat ik gezellig met kaarsjes het me zelf leuk had.
Ik weet dat ik het heerlijk vond om geen tv meer te kijken dat deed ik wel met vrienden maar nooit alleen. TV kijken is geen activiteit maar piekertijd als je dat 7 avonden per week doet.
Dus niet onzeker worden maar het gezellig maken met je zelf en niet over de toekomst nadenken was voor mij de oplossing.
zondag 26 oktober 2014 08:41
zondag 26 oktober 2014 08:51
Nee dat is idd. geen uitvlucht, daar ben ik ook wel achter.
M.a.w is het handiger dat ik dat beperk tot af en toe met vrienden voor de gezelligheid de kroeg in, niet op te mijden dat ik alleen thuis zit.
Dat ik alles voor mezelf moet doen daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Dat is niet altijd handig, maar je hoeft ook weer niks te overleggen, dat is ook wel relaxed.
Ja dat zeggen ze idd. Ok dan ben ik dus nog zo'n maand of 6 bezig met dubben en simmen , joepie..
Wat betreft een andere vriend, heel stom, maar daar was ik de laatste tijd juist veel te veel op gefocussed. Ook uit angst om de rest van mijn leven alleen te blijven etc. (en omdat ik ook wel reacties krijg van mensen 'ja maar dan ben je nu alleen...'. Ja wat moet je dan, in een relatie blijven omdat je niet alleen durft te zijn?)
Maar goed ik denk dat ik dat nog maar even los moet laten, dat weet ik wel.
M.a.w is het handiger dat ik dat beperk tot af en toe met vrienden voor de gezelligheid de kroeg in, niet op te mijden dat ik alleen thuis zit.
Dat ik alles voor mezelf moet doen daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Dat is niet altijd handig, maar je hoeft ook weer niks te overleggen, dat is ook wel relaxed.
Ja dat zeggen ze idd. Ok dan ben ik dus nog zo'n maand of 6 bezig met dubben en simmen , joepie..
Wat betreft een andere vriend, heel stom, maar daar was ik de laatste tijd juist veel te veel op gefocussed. Ook uit angst om de rest van mijn leven alleen te blijven etc. (en omdat ik ook wel reacties krijg van mensen 'ja maar dan ben je nu alleen...'. Ja wat moet je dan, in een relatie blijven omdat je niet alleen durft te zijn?)
Maar goed ik denk dat ik dat nog maar even los moet laten, dat weet ik wel.
zondag 26 oktober 2014 09:01
Ik heb eens een vriendin gehad die na bijna 20 jaar bij haar vriend/ toen man weg ging. Zij wilde ook ineens bijna ieder weekend uit om alles te 'vergeten'. Als iemand nadat een relatie uit is steeds uit wil en leuke dingen wil gaan doen terwijl dat ook niet was toen zij samen waren, dan pas ik daarvoor.
Grijp jezelf bij elkaar en ga leuke dingen alleen doen. Als jullie zo goed uit elkaar zijn gegaan dan kun je het er met hem over hebben.
En denk eerst even aan jezelf en den daarna aan een andere lover.
Grijp jezelf bij elkaar en ga leuke dingen alleen doen. Als jullie zo goed uit elkaar zijn gegaan dan kun je het er met hem over hebben.
En denk eerst even aan jezelf en den daarna aan een andere lover.
Never give up hope.
zondag 26 oktober 2014 09:07
Dank je Suzie, goed wat je zegt.
De 1e paar weken had ik mijn vrienden en de afleiding echt even nodig. Daarna (en dat doe ik nog steeds) ben ik inderdaad gaan proberen om meer dingen alleen te doen. Dat is soms erg leuk en soms niet makkelijk.
Mijn ex weet dat ik het soms lastig vind, dat heeft hij ook. (al gaat het anders bij hem, hij is tenslotte een man dus hij laat het niet merken. Wat niet zeggen wil dat hij het niet lastig vindt ben ik wel achter)
Maar goed af en toe wat leuks doen alleen of met vrienden is niks mis mee maar inderdaad moet ik eerst aan mezelf denken en dus bepaalde emoties er laten zijn. (bleeeeggh..)
De 1e paar weken had ik mijn vrienden en de afleiding echt even nodig. Daarna (en dat doe ik nog steeds) ben ik inderdaad gaan proberen om meer dingen alleen te doen. Dat is soms erg leuk en soms niet makkelijk.
Mijn ex weet dat ik het soms lastig vind, dat heeft hij ook. (al gaat het anders bij hem, hij is tenslotte een man dus hij laat het niet merken. Wat niet zeggen wil dat hij het niet lastig vindt ben ik wel achter)
Maar goed af en toe wat leuks doen alleen of met vrienden is niks mis mee maar inderdaad moet ik eerst aan mezelf denken en dus bepaalde emoties er laten zijn. (bleeeeggh..)
zondag 26 oktober 2014 10:12
al open je 10x hetzelfde topic,als het je helpt verwerken, prima toch.
Je bent superlang samen geweest, vergeet niet dat je dan een beetje door een rouwproces heen gaat, en dat je nog vanalles met jezlef mee kanb gan maken, Geef jezelf gewoon de tijd en ga door alle fases en emoties heen.
Is het handig om nu al meteen vrienden te zijn met je ex= Een jaartje elkaar niet zien om ieder eigen emoties te verwerken is misschien ook wel goed. De jaren wis je er niet mee uit en de vriendschap waarschijnlijk ook niet.
Ik ga overigens niet uit voor de aandacht maar voor de leuke afwisseling op mijn dagelijks leven. Zo kan je het natuurlijk ook bekijken.. niets forceren..
Je bent superlang samen geweest, vergeet niet dat je dan een beetje door een rouwproces heen gaat, en dat je nog vanalles met jezlef mee kanb gan maken, Geef jezelf gewoon de tijd en ga door alle fases en emoties heen.
Is het handig om nu al meteen vrienden te zijn met je ex= Een jaartje elkaar niet zien om ieder eigen emoties te verwerken is misschien ook wel goed. De jaren wis je er niet mee uit en de vriendschap waarschijnlijk ook niet.
Ik ga overigens niet uit voor de aandacht maar voor de leuke afwisseling op mijn dagelijks leven. Zo kan je het natuurlijk ook bekijken.. niets forceren..
..popcorn?
zondag 26 oktober 2014 10:47
quote:nola schreef op 26 oktober 2014 @ 10:12:
al open je 10x hetzelfde topic,als het je helpt verwerken, prima toch.
.
Over mn ex even niet zien heb ik nagedacht en ook al gedaan. Dat voelt echter niet prettig. We geven nog heel veel om mekaar en dat zal altijd zo blijven. Echter de verliefdheid (als ik voor mezelf spreek) en de 'relationele' passie is gewoon over. Het gaat sinds we de knoop door hebben gehakt ook heel goed tussen ons. Is misschien vreemd hoor, maar de manier waarop wij uit mekaar zijn gegaan is echt fijn.
Ik denk echter dat de emoties en gevoelens waar ik mee zit niet echt met hem te maken hebben, dat ik hem zo mis zeg maar.
Ik denk inderdaad dat ik wel te veel ga forceren door ieder weekend perse de kroeg in te willen om maar niet alleen te zijn.
Beter alleen maar echt alleen voor de gezelligheid en sowieso te veel fixeren op een nieuwe vriend is niet zo handig geloof ik.
(en emoties wegdrinken is al helemaal niet praktisch. schrok ik wel van hoor, dat ik blijkbaar drank nodig heb om het gezellig te hebben enz. moet ik wel beetje mee oppassen.)
Dingen alleen doen gaat vrij goed trouwens. Laatst iets gedaan wat ik jaren doodeng vond maar wat zo ontzettend mee viel: alleen naar de bios. Heerlijk, geen gezeur, de film kunnen zien die ik wil enz.
Alleen op vakantie, nu even niet maar ik zeg niet dat dat nooit gebeurt. Heeft echt voordelen.
Wel raar, mijn moeder is een paar weken geleden in haar eentje een paar weken wezen kamperen in Friesland waar ze vandaan komt en veel mensen kent. Ze heeft heel veel vreemde reacties gehad van 'huh? Kamperen in je eentje???')
Ik vind het wel raar dat dat blijkbaar zo'n taboe is. Wat is er mis mee, je kunt doen en laten waar je zin in hebt. Ik snap dat echt niet.
He wat zijn jullie weer lief...!
al open je 10x hetzelfde topic,als het je helpt verwerken, prima toch.
.
Over mn ex even niet zien heb ik nagedacht en ook al gedaan. Dat voelt echter niet prettig. We geven nog heel veel om mekaar en dat zal altijd zo blijven. Echter de verliefdheid (als ik voor mezelf spreek) en de 'relationele' passie is gewoon over. Het gaat sinds we de knoop door hebben gehakt ook heel goed tussen ons. Is misschien vreemd hoor, maar de manier waarop wij uit mekaar zijn gegaan is echt fijn.
Ik denk echter dat de emoties en gevoelens waar ik mee zit niet echt met hem te maken hebben, dat ik hem zo mis zeg maar.
Ik denk inderdaad dat ik wel te veel ga forceren door ieder weekend perse de kroeg in te willen om maar niet alleen te zijn.
Beter alleen maar echt alleen voor de gezelligheid en sowieso te veel fixeren op een nieuwe vriend is niet zo handig geloof ik.
(en emoties wegdrinken is al helemaal niet praktisch. schrok ik wel van hoor, dat ik blijkbaar drank nodig heb om het gezellig te hebben enz. moet ik wel beetje mee oppassen.)
Dingen alleen doen gaat vrij goed trouwens. Laatst iets gedaan wat ik jaren doodeng vond maar wat zo ontzettend mee viel: alleen naar de bios. Heerlijk, geen gezeur, de film kunnen zien die ik wil enz.
Alleen op vakantie, nu even niet maar ik zeg niet dat dat nooit gebeurt. Heeft echt voordelen.
Wel raar, mijn moeder is een paar weken geleden in haar eentje een paar weken wezen kamperen in Friesland waar ze vandaan komt en veel mensen kent. Ze heeft heel veel vreemde reacties gehad van 'huh? Kamperen in je eentje???')
Ik vind het wel raar dat dat blijkbaar zo'n taboe is. Wat is er mis mee, je kunt doen en laten waar je zin in hebt. Ik snap dat echt niet.
He wat zijn jullie weer lief...!
zondag 26 oktober 2014 20:02
Wees welkom pollewop. Heb het net even teruggelezen en ze zegt idd. goede dingen.
WP: bedoel je een beetje dat als je een vaste relatie hebt dingen nogal vanzelfsprekend zijn? Dat voelt nogal veilig, het gevaar is wel (en dat is o.a. in mijn relatie gebeurd) dat het saai wordt en dat de sleur erin komt.
En als je dan weer alleen bent dan is die 'veiligheid' weg, maar dat creeert wel nieuwe mogelijkheden en kansen.
Hoe die voor mij zijn en worden dat weet ik uiteraard niet, maar ik weet wel dat het beter voelt dan in ´de comfortzone´ blijven.
Ik ben sowieso wel in de war. Ik was de afgelopen jaren niet erg romantisch en dromerig en in ware liefde en dat soort ´bullshit´ geloofde ik totaal niet. Ik had mezelf wijsgemaakt dat dat allemaal gelul was en alleen voor meisjes die in sprookjes geloofden en ik was dus wat harder geworden.
Nu ik weer alleen ben en dus meer nadenk realiseer ik mij echter dat ik zo van binnen helemaal niet ben, en dat ik eigenlijk nog steeds een dromerig meisje ben. Dat dromerige laat ik dus weer toe, heel gek, maar dat voelt veel beter dan mezelf wijsmaken dat ik een harde tante ben.
Of de ware bestaat weet ik nog niet, en als het wel zo is dan heb ik hem kennelijk nog niet ontmoet
Ik ben overigens de afgelopen maanden al tot zo veel nieuwe inzichten gekomen.. dat is toch wel het voordeel van meer alleen zijn.
WP: bedoel je een beetje dat als je een vaste relatie hebt dingen nogal vanzelfsprekend zijn? Dat voelt nogal veilig, het gevaar is wel (en dat is o.a. in mijn relatie gebeurd) dat het saai wordt en dat de sleur erin komt.
En als je dan weer alleen bent dan is die 'veiligheid' weg, maar dat creeert wel nieuwe mogelijkheden en kansen.
Hoe die voor mij zijn en worden dat weet ik uiteraard niet, maar ik weet wel dat het beter voelt dan in ´de comfortzone´ blijven.
Ik ben sowieso wel in de war. Ik was de afgelopen jaren niet erg romantisch en dromerig en in ware liefde en dat soort ´bullshit´ geloofde ik totaal niet. Ik had mezelf wijsgemaakt dat dat allemaal gelul was en alleen voor meisjes die in sprookjes geloofden en ik was dus wat harder geworden.
Nu ik weer alleen ben en dus meer nadenk realiseer ik mij echter dat ik zo van binnen helemaal niet ben, en dat ik eigenlijk nog steeds een dromerig meisje ben. Dat dromerige laat ik dus weer toe, heel gek, maar dat voelt veel beter dan mezelf wijsmaken dat ik een harde tante ben.
Of de ware bestaat weet ik nog niet, en als het wel zo is dan heb ik hem kennelijk nog niet ontmoet
Ik ben overigens de afgelopen maanden al tot zo veel nieuwe inzichten gekomen.. dat is toch wel het voordeel van meer alleen zijn.
zondag 26 oktober 2014 20:22
quote:waterplant schreef op 26 oktober 2014 @ 08:32:
Ik weet nog dat ik het raar vond om alles voor me zelf te doen. Niet alleen eten koken maar ook leven zelf. Als je samen woont doe je eigenlijk best heel veel voor een gezamenlijke toekomst en dat viel weg.
Ik wilde ook geen andere vriend maar het maakte het wel heel vreemd en ik voelde me een beetje vreemd ongemotiveerd. Er was een soort doel weg maar dan ook met veel dingen.
ik merkte ook dat ik niet zo goed was om alleen maar de dingen te doen voor me zelf. Van het bed verschonen tot carriere maken, ik dacht over alles na of ik dat zinnig vond of niet terwijl in de relatie dacht ik daar nooit over na.
Dus niet onzeker worden maar het gezellig maken met je zelf en niet over de toekomst nadenken was voor mij de oplossing.Echt exact wat ik voel. Alleen dan dat ik de relatie wel best terug zou willen. (Zeker de eerste maanden, nu zijn we 4,5 maand verder en begint het te wennen...soms).
Ik weet nog dat ik het raar vond om alles voor me zelf te doen. Niet alleen eten koken maar ook leven zelf. Als je samen woont doe je eigenlijk best heel veel voor een gezamenlijke toekomst en dat viel weg.
Ik wilde ook geen andere vriend maar het maakte het wel heel vreemd en ik voelde me een beetje vreemd ongemotiveerd. Er was een soort doel weg maar dan ook met veel dingen.
ik merkte ook dat ik niet zo goed was om alleen maar de dingen te doen voor me zelf. Van het bed verschonen tot carriere maken, ik dacht over alles na of ik dat zinnig vond of niet terwijl in de relatie dacht ik daar nooit over na.
Dus niet onzeker worden maar het gezellig maken met je zelf en niet over de toekomst nadenken was voor mij de oplossing.Echt exact wat ik voel. Alleen dan dat ik de relatie wel best terug zou willen. (Zeker de eerste maanden, nu zijn we 4,5 maand verder en begint het te wennen...soms).
zondag 26 oktober 2014 22:31
Die laatste zin van waterplant realiseer ik me dus ook sinds een paar dagen. Ik was zo bang om alleen te blijven dat ik me erg focuste op flirten/aandacht enz.
Maar idd. eerst het maar even gezellig met mezelf maken.
Had ik het vanmorgen nog over met mijn zus, ze vertelde dat een vriendin altijd zei: het is belangrijk om eerst van jezelf te houden en daarna pas van een ander. Dat is een ontzettende uitspraak, maar het klopt wel.
Iedereen zei het de laatste tijd al, maar ik geloof dat ik me sowieso niet druk hoef te maken of ik ooit een ander....
Ik was vanmiddag (nee niet uit zieligheid, had met een vriend afgesproken) tot vanavond in mijn stamkroeg.
Daar heb ik weer erg gezellig zitten kletsen met mensen... .
(verder niks gebeurt hoor, wel weer leuke mensen ontmoet)
He het was al topic 500 over dit onderwerp, maar ik krijg toch weer hele goede tips. Zullen we hem maar alive houden, voor mij en andere gedumpten
Maar idd. eerst het maar even gezellig met mezelf maken.
Had ik het vanmorgen nog over met mijn zus, ze vertelde dat een vriendin altijd zei: het is belangrijk om eerst van jezelf te houden en daarna pas van een ander. Dat is een ontzettende uitspraak, maar het klopt wel.
Iedereen zei het de laatste tijd al, maar ik geloof dat ik me sowieso niet druk hoef te maken of ik ooit een ander....
Ik was vanmiddag (nee niet uit zieligheid, had met een vriend afgesproken) tot vanavond in mijn stamkroeg.
Daar heb ik weer erg gezellig zitten kletsen met mensen... .
(verder niks gebeurt hoor, wel weer leuke mensen ontmoet)
He het was al topic 500 over dit onderwerp, maar ik krijg toch weer hele goede tips. Zullen we hem maar alive houden, voor mij en andere gedumpten
maandag 27 oktober 2014 21:23
Hi Classicqueen,
Ik sluit me even 'gezellig' bij dit topic aan, al is mijn situatie heel anders dan de jouwe. Mijn relatie duurde amper een jaar, maar het heeft meer inpact op me dan het aflopen van de relaties van 4 en 7 jr die ik ook heb gehad. Heeft vast iets met de manier van het beëindigen ervan te maken en dat ik daar dit keer helemaal niet achterstond en niet begreep.
Ik merk ook de neiging om meteen te daten /aandacht te zoeken. Maar dan niet omdat ik daar zin in heb, maar om het gat te dichten en om niet alleen te zijn nu. Een volstrekt verkeerde motivatie natuurlijk, dat realiseer ik me ook. Moet de pijn aangaan, dat probeer ik nu te doen. En verder dingen voor mezelf te plannen waar ik echt blij van word. En rustig aan verder. De clichés inderdaad, net als van jezelf houden etc.
En joh, 4 maanden op 10 jaar is niet zo veel, neem de tijd en relax, het komt allemaal wel weer! (he wat fijn om dat tegen een ander te kunnen zeggen )
Ik sluit me even 'gezellig' bij dit topic aan, al is mijn situatie heel anders dan de jouwe. Mijn relatie duurde amper een jaar, maar het heeft meer inpact op me dan het aflopen van de relaties van 4 en 7 jr die ik ook heb gehad. Heeft vast iets met de manier van het beëindigen ervan te maken en dat ik daar dit keer helemaal niet achterstond en niet begreep.
Ik merk ook de neiging om meteen te daten /aandacht te zoeken. Maar dan niet omdat ik daar zin in heb, maar om het gat te dichten en om niet alleen te zijn nu. Een volstrekt verkeerde motivatie natuurlijk, dat realiseer ik me ook. Moet de pijn aangaan, dat probeer ik nu te doen. En verder dingen voor mezelf te plannen waar ik echt blij van word. En rustig aan verder. De clichés inderdaad, net als van jezelf houden etc.
En joh, 4 maanden op 10 jaar is niet zo veel, neem de tijd en relax, het komt allemaal wel weer! (he wat fijn om dat tegen een ander te kunnen zeggen )
dinsdag 28 oktober 2014 18:39
Laraaa, wees welkom. Ik denk dat we dit topic maar ff alive moeten houden .
Ik heb echt precies hetzelfde als jou, idd. omdat je geen zin hebt om alleen te zijn. (want dan ga je nadenken en komen de gevoelens. al is het voor de lange termijn echt beter als je die laat komen)
Ach en wat is nou tijd, dat is iets praktisch verzonnen door de mens. Heeft niks met je gevoelsleven te maken bedenk ik me zojuist...
Ik had ook weer even een rotdag. Mijn ex is namelijk weer eens niet zo tactisch geweest. (nee ik mis het niet nee haha...)
Zal een poging doen het beknopt te vertellen. Hij is groot fan van de voetbalclub van onze woonplaats. Uiteraard ben ik ook regelmatig meegegaan. Hij/we hebben daar een soort van vriendengroep waar we na de wedstrijden in het supportershome wat mee drinken enz. (nou ja wat, duurt vaak uren, is erg gezellig.)
Ik had afgelopen zaterdag ook impulsief bedacht dat ik weer eens zou gaan.
Ik ben echter een gevoelsmens en ben HSP (hoogsensitief, ik voel sferen heel erg aan en neem ongewild emoties over van anderen enz.)
Iedereen deed heel afstandelijk en raar (of ik lucht was) en ik voelde me echt zwaar klote. Ik snapte er ook helemaal niks van, heb na de wedstrijd nog heel snel wat gedronken en ben toen naar huis gegaan.
Komt mijn ex vanmiddag met het verhaal dat een van de meiden van de groep (ik ken haar, niet heel goed, maar vind haar een ontzettende leuke meid) een paar weken geleden hem heeft laten weten dat ze hem leuk vind. Ze doen het overigens (bewust) nog heel rustig aan.
Maar goed, iedereen van de groep wist het dus al, behalve ik.
Zij hadden gezegd dat hij dat echt zelf aan mij moest vertellen (volkomen mee eens), en dat had hij dus nog niet gedaan. (ja zei hij net, ik wist toch niet zaterdag dat je komen zou tering jantje, je bent geen 6 meer, daar verzin je dan maar wat op hoor..lekker tactisch)
Hij had tegen de groep gezegd dat ze tegen mij hun mond moesten houden. En ik snap nu dus waarom iedereen zo afstandelijk tegen mij deed.
Een iemand van de groep is overigens (terecht) wel heel kwaad op hem geworden dat zij hun mond moesten houden omdat hij nog niks verteld had)
Godgloeiendeteringjantje (excuses les mots), hoe tachtisch kan je zijn zeg.
Van haar snapte ik trouwens ook weinig, ze ontliep me zaterdag volkomen (en dat snap ik ook heel goed nu ik weet hoe het zit), maar op FB van de week deed ze weer normaal tegen me. Ik snapte er dus geen zak van..
Ok nu het moraal van het verhaal: ik snap mezelf niet. Ik heb zelf maanden geleden besloten dat ik vriendschap wilde, geen relatie meer. Ik ben niet meer verliefd op hem en ik heb me om eerlijk te zijn de laatste maanden met hem aardig verveeld.
En toch, ik heb (nu begin ik weer) vanmiddag vreselijk zitten janken. Waarom toch! Ik gun hem alles, zij is een leuke meid en toch voelt dit alsof ik overreden word door een vrachtwagen...
En ja het alleen zijn is echt niet altijd heel leuk, al weet ik dat ik er even doorheen moet ipv me meteen weer in iets nieuws te storten. (ik vind dat hij dat overigens wel doet, maar goed dat moet hij zelf weten. ook twijfel ik of hij ook echt op haar verliefd is, dat hij het niet gewoon wel leuk vindt dat hij wat aandacht krijgt en dat iemand hem leuk vindt. Maar goed nogmaals dat zijn mijn zaken niet en dat interesseert me ook niet zolang ik hem niet over een paar maanden op hoef te vegen als dit met haar niet gaat werken.. . )
Zo. dat lucht op. Nogmaals ik snap ff niks van mezelf.
(en hoop dat mijn verhaal een beetje te volgen is...)
Wel heel erg goed getimed: Ik zing al een jaar of 10, vooral klassiek/opera. We zijn nu bezig met de opera Carmen van Bizet. Ik doe ook een duet en aria uit Carmen.
Carmen is een zigeunermeisje die qua liefde nogal 'flierefluiterig is'. Ze is bloedmooi, en half Seveilla wil haar. Echter mannen die haar willen vindt ze niet zo interessant, ze vindt mannen die haar niet willen veel interessanter.
Verder is ze dus nogal wispelturig en veranderlijk in de liefde en neemt ze het over het algemeen niet zo nauw.
Ze is in ieder geval geen type voor een langdurige vaste relatie.
Echt even heerlijk om zo'n rol te doen! (ik mag straks weer, joepie!)
Zo, wat een verhaal...
Ik heb echt precies hetzelfde als jou, idd. omdat je geen zin hebt om alleen te zijn. (want dan ga je nadenken en komen de gevoelens. al is het voor de lange termijn echt beter als je die laat komen)
Ach en wat is nou tijd, dat is iets praktisch verzonnen door de mens. Heeft niks met je gevoelsleven te maken bedenk ik me zojuist...
Ik had ook weer even een rotdag. Mijn ex is namelijk weer eens niet zo tactisch geweest. (nee ik mis het niet nee haha...)
Zal een poging doen het beknopt te vertellen. Hij is groot fan van de voetbalclub van onze woonplaats. Uiteraard ben ik ook regelmatig meegegaan. Hij/we hebben daar een soort van vriendengroep waar we na de wedstrijden in het supportershome wat mee drinken enz. (nou ja wat, duurt vaak uren, is erg gezellig.)
Ik had afgelopen zaterdag ook impulsief bedacht dat ik weer eens zou gaan.
Ik ben echter een gevoelsmens en ben HSP (hoogsensitief, ik voel sferen heel erg aan en neem ongewild emoties over van anderen enz.)
Iedereen deed heel afstandelijk en raar (of ik lucht was) en ik voelde me echt zwaar klote. Ik snapte er ook helemaal niks van, heb na de wedstrijd nog heel snel wat gedronken en ben toen naar huis gegaan.
Komt mijn ex vanmiddag met het verhaal dat een van de meiden van de groep (ik ken haar, niet heel goed, maar vind haar een ontzettende leuke meid) een paar weken geleden hem heeft laten weten dat ze hem leuk vind. Ze doen het overigens (bewust) nog heel rustig aan.
Maar goed, iedereen van de groep wist het dus al, behalve ik.
Zij hadden gezegd dat hij dat echt zelf aan mij moest vertellen (volkomen mee eens), en dat had hij dus nog niet gedaan. (ja zei hij net, ik wist toch niet zaterdag dat je komen zou tering jantje, je bent geen 6 meer, daar verzin je dan maar wat op hoor..lekker tactisch)
Hij had tegen de groep gezegd dat ze tegen mij hun mond moesten houden. En ik snap nu dus waarom iedereen zo afstandelijk tegen mij deed.
Een iemand van de groep is overigens (terecht) wel heel kwaad op hem geworden dat zij hun mond moesten houden omdat hij nog niks verteld had)
Godgloeiendeteringjantje (excuses les mots), hoe tachtisch kan je zijn zeg.
Van haar snapte ik trouwens ook weinig, ze ontliep me zaterdag volkomen (en dat snap ik ook heel goed nu ik weet hoe het zit), maar op FB van de week deed ze weer normaal tegen me. Ik snapte er dus geen zak van..
Ok nu het moraal van het verhaal: ik snap mezelf niet. Ik heb zelf maanden geleden besloten dat ik vriendschap wilde, geen relatie meer. Ik ben niet meer verliefd op hem en ik heb me om eerlijk te zijn de laatste maanden met hem aardig verveeld.
En toch, ik heb (nu begin ik weer) vanmiddag vreselijk zitten janken. Waarom toch! Ik gun hem alles, zij is een leuke meid en toch voelt dit alsof ik overreden word door een vrachtwagen...
En ja het alleen zijn is echt niet altijd heel leuk, al weet ik dat ik er even doorheen moet ipv me meteen weer in iets nieuws te storten. (ik vind dat hij dat overigens wel doet, maar goed dat moet hij zelf weten. ook twijfel ik of hij ook echt op haar verliefd is, dat hij het niet gewoon wel leuk vindt dat hij wat aandacht krijgt en dat iemand hem leuk vindt. Maar goed nogmaals dat zijn mijn zaken niet en dat interesseert me ook niet zolang ik hem niet over een paar maanden op hoef te vegen als dit met haar niet gaat werken.. . )
Zo. dat lucht op. Nogmaals ik snap ff niks van mezelf.
(en hoop dat mijn verhaal een beetje te volgen is...)
Wel heel erg goed getimed: Ik zing al een jaar of 10, vooral klassiek/opera. We zijn nu bezig met de opera Carmen van Bizet. Ik doe ook een duet en aria uit Carmen.
Carmen is een zigeunermeisje die qua liefde nogal 'flierefluiterig is'. Ze is bloedmooi, en half Seveilla wil haar. Echter mannen die haar willen vindt ze niet zo interessant, ze vindt mannen die haar niet willen veel interessanter.
Verder is ze dus nogal wispelturig en veranderlijk in de liefde en neemt ze het over het algemeen niet zo nauw.
Ze is in ieder geval geen type voor een langdurige vaste relatie.
Echt even heerlijk om zo'n rol te doen! (ik mag straks weer, joepie!)
Zo, wat een verhaal...
dinsdag 28 oktober 2014 20:03
Ooh meid wat een rot situatie zeg van dat kroeg uitje. Dat je je toch rot voelt, ookal wil je hem niet meer, vind ik best logisch hoor. Hij gaat al verder met zijn leven en misschien met een ander, tuurlijk doet dat pijn. Je hebt niet voor niets zo lang van hem gehouden,ookal gun je het hem wel. Ik kan me dat gevoel goed voorstellen. Mijn ex had na mij ook best snel een ander en ik gunde hem dat heus maar het deed wel zeer. Het is gewoon een soort bevestiging dat het dus echt over is.
Het is zeker moeilijk om weer een leven op te bouwen na een lange relatie. Je leven draaide om elkaar en nu moet je je eigen ritme weer opzoeken. Geef het tijd! Als jij het nodig hebt om deze periode door te komen door eerst veel uit te gaan, so be it.
Wees niet te hard voor jezelf! Waarom zou je jezelf dwingen om elke avond alleen op de bank te gaan zitten na te denken over wat je wel/niet wil.. Dat komt vanzelf wel!
Neemt niet weg dat het een moeilijk periode is maar het komt goed, echt..
Het is zeker moeilijk om weer een leven op te bouwen na een lange relatie. Je leven draaide om elkaar en nu moet je je eigen ritme weer opzoeken. Geef het tijd! Als jij het nodig hebt om deze periode door te komen door eerst veel uit te gaan, so be it.
Wees niet te hard voor jezelf! Waarom zou je jezelf dwingen om elke avond alleen op de bank te gaan zitten na te denken over wat je wel/niet wil.. Dat komt vanzelf wel!
Neemt niet weg dat het een moeilijk periode is maar het komt goed, echt..
dinsdag 28 oktober 2014 21:55
Ha Classicqueen,
Wat een supertoffe rol heb je, mooi dat dat juist nu kan, op die manier kun je je in een hele andere rol/gevoel inleven als waar je nu zelf zit. Geeft vast een goede energieboost!
Wat een gedoe zaterdag...het maakt het meteen ingewikkeld als je met je ex in de zelfde vriendengroep zit. Ook voor de vrienden trouwens, die willen natuurlijk niemand in voor het hoofd stoten, maar dan is zo'n situatie super ongemakkelijk.
En joh, ik vind het niet raar dat het iets met je doet, ook al sta je achter je beslissing, het is even superconfronterend. Even met je neus op de feiten gedrukt. Je mist hem misschien niet zo zeer, maar wel het samenzijn, het delen en de relatie..., en dat is dan nu wel even heel definitief, auch! Tuurlijk voel je dat. En joh, of het voor hem te snel is? Geen idee, mannen gaan daar toch vaak op een andere manier mee om (ik wou dat ik het kon )
Tsja, dat gevoel laten komen, 't blijft lastig voor me, ik heb erg de neiging om het weg te rationaliseren en er een oordeel aan te hangen (ik overdrijf, stel je niet aan, dramaqueen, het zou nu echt al minder moeten zijn). Kennelijk vind ik er van alles van, waarmee ik het probeer weg te drukken. Moet ik niet doen want het blijft bestaan.
Ik heb me voorgenomen om een tijd geen contact meer te hebben,dat lukt aardig goed, ik moest hem alleen (via facebook chat) 1 praktisch ding vragen, waarbij ik voor de vorm ook maar wat interesse toonde in werk etc. Waarbij hij bij mij het zelfde deed. Ik merkte meteen dat het me zo veel stress gaf dat ik ook aangaf dat ik het te moeilijk vond en eigenlijk geen contact wilde nu om die reden. Waarop hij aangaf het zelfde te hebben en hij bang was verkeerde dingen te zeggen.
Okay, goedzo...maar dan wel afsluiten met dat hij me meer mist dan ik weet. Man...en daar loop ik dan weer keihard op vast. Dat moet hij niet zeggen, hij wist het namelijk allemaal niet meer en heeft er een punt achter gezet. Hoezo mis je me dan?! Ik moest en moet me verschrikkelijk inhouden om niet daarop in te gaan en door te gaan vragen/aanvallen/zoeken. Dat zit dan nu alweer een paar dagen in mijn hoofd, ik hou me in hoor, maar damnit, vermoeidend is het wel.
Wat een supertoffe rol heb je, mooi dat dat juist nu kan, op die manier kun je je in een hele andere rol/gevoel inleven als waar je nu zelf zit. Geeft vast een goede energieboost!
Wat een gedoe zaterdag...het maakt het meteen ingewikkeld als je met je ex in de zelfde vriendengroep zit. Ook voor de vrienden trouwens, die willen natuurlijk niemand in voor het hoofd stoten, maar dan is zo'n situatie super ongemakkelijk.
En joh, ik vind het niet raar dat het iets met je doet, ook al sta je achter je beslissing, het is even superconfronterend. Even met je neus op de feiten gedrukt. Je mist hem misschien niet zo zeer, maar wel het samenzijn, het delen en de relatie..., en dat is dan nu wel even heel definitief, auch! Tuurlijk voel je dat. En joh, of het voor hem te snel is? Geen idee, mannen gaan daar toch vaak op een andere manier mee om (ik wou dat ik het kon )
Tsja, dat gevoel laten komen, 't blijft lastig voor me, ik heb erg de neiging om het weg te rationaliseren en er een oordeel aan te hangen (ik overdrijf, stel je niet aan, dramaqueen, het zou nu echt al minder moeten zijn). Kennelijk vind ik er van alles van, waarmee ik het probeer weg te drukken. Moet ik niet doen want het blijft bestaan.
Ik heb me voorgenomen om een tijd geen contact meer te hebben,dat lukt aardig goed, ik moest hem alleen (via facebook chat) 1 praktisch ding vragen, waarbij ik voor de vorm ook maar wat interesse toonde in werk etc. Waarbij hij bij mij het zelfde deed. Ik merkte meteen dat het me zo veel stress gaf dat ik ook aangaf dat ik het te moeilijk vond en eigenlijk geen contact wilde nu om die reden. Waarop hij aangaf het zelfde te hebben en hij bang was verkeerde dingen te zeggen.
Okay, goedzo...maar dan wel afsluiten met dat hij me meer mist dan ik weet. Man...en daar loop ik dan weer keihard op vast. Dat moet hij niet zeggen, hij wist het namelijk allemaal niet meer en heeft er een punt achter gezet. Hoezo mis je me dan?! Ik moest en moet me verschrikkelijk inhouden om niet daarop in te gaan en door te gaan vragen/aanvallen/zoeken. Dat zit dan nu alweer een paar dagen in mijn hoofd, ik hou me in hoor, maar damnit, vermoeidend is het wel.
dinsdag 28 oktober 2014 23:18
Oww maar dat we een beetje dezelfde vriendengroep hebben (ik ga niet zo vaak naar voetbal, hij vaker) is geen drama. We zijn heel fijn, als hele goede maatjes uit mekaar gegaan.
En maatjes blijven we ook echt want we geven wel om mekaar.
Maar goed, deze actie was niet erg tactisch van me.
Ik durfde het echt niet, maar heb net (op fb) haar ook even gezegd via PB dat ik maar niet begreep waarom iedereen zo raar deed en dat ik het wel leuk vind dat ze hem leuk vindt enz., en dat ik het echt verder prima vind. (en dat meen ik ook echt, ik wil echt niet meer verder met hem qua relatie)
Dat durfde ik overigens niet, maar dat wilde ik toch ff zeggen. En of ze er wat mee doet, geen idee.
Verder gun ik hem echt alles, maar ja nou heeft hij het gezellig en ik uuhhmm, ook wel, maar toch ben ik nog alleen.
Nou ja het is ook geen competitie en het komt allemaal wel.
Maar ja, toch doet het ook wel even pijn, jullie verwoorden het exact hoe ik het voel.
Volkomen offtopic, maar het zingen ging echt lekker net! Ik deed een vrij lastige aria, die is zo leuk, ik ben dol op die aria.
(zal jullie verder niet te veel lastig vallen met opera-geklets)
Laraa: het is puur je ratio die zegt dat je overdrijft enzovoort.
Probeer te leren om 'je hoofd' te negeren en je gevoel er te laten zijn. Dat deed ik vanmiddag ook toen ik zat te brullen. Nee dat is niet leuk, maar het lucht ook wel ff op om het er gewoon te laten zijn.
En maatjes blijven we ook echt want we geven wel om mekaar.
Maar goed, deze actie was niet erg tactisch van me.
Ik durfde het echt niet, maar heb net (op fb) haar ook even gezegd via PB dat ik maar niet begreep waarom iedereen zo raar deed en dat ik het wel leuk vind dat ze hem leuk vindt enz., en dat ik het echt verder prima vind. (en dat meen ik ook echt, ik wil echt niet meer verder met hem qua relatie)
Dat durfde ik overigens niet, maar dat wilde ik toch ff zeggen. En of ze er wat mee doet, geen idee.
Verder gun ik hem echt alles, maar ja nou heeft hij het gezellig en ik uuhhmm, ook wel, maar toch ben ik nog alleen.
Nou ja het is ook geen competitie en het komt allemaal wel.
Maar ja, toch doet het ook wel even pijn, jullie verwoorden het exact hoe ik het voel.
Volkomen offtopic, maar het zingen ging echt lekker net! Ik deed een vrij lastige aria, die is zo leuk, ik ben dol op die aria.
(zal jullie verder niet te veel lastig vallen met opera-geklets)
Laraa: het is puur je ratio die zegt dat je overdrijft enzovoort.
Probeer te leren om 'je hoofd' te negeren en je gevoel er te laten zijn. Dat deed ik vanmiddag ook toen ik zat te brullen. Nee dat is niet leuk, maar het lucht ook wel ff op om het er gewoon te laten zijn.
woensdag 29 oktober 2014 15:26
Sodemieter wat ik voel ik me ruk zeg... Als ik heel eerlijk ben denk ik niet dat het heel veel te maken heeft
met zaterdag (al neem ik het hem wel kwalijk) maar dat ik er toch nog niet overheen ben enz. (ik ben degene die de
knoop doorgehakt heeft)
En ik weet dat het vreselijk fout is, maar het kwetst me echt verschrikkelijk dat hij (nou ja het is nog wel heel erg
in de kinderschoenen) interesse heeft in een andere vrouw. Echt, dit had ik niet verwacht.
Ja ik ben een slecht mens, ik weet het, maar ik gun het hem niet en ik heb zo sterk het gevoel dat 'dat wijf'
met haar tegels van 'mijn' vent af moet blijven...
Echt ik snap er niks van... misschien hou ik nog meer van hem dan dat ik dacht..
Godsammekraken wat is dit pijnlijk zeg... op dit moment spring ik met liefde in de rijn of zuip ik 12 flessen wijn leeg/ ga ik aan de drugs, weet ik veel.
(een hele goede vriend van me is onderweg )
Ik probeerde net trouwens met hem in gesprek te gaan, maar dat werd
een behoorlijk heftige discussie...
He, we gingen zo goed met mekaar om. Toch te snel ben ik bang...
met zaterdag (al neem ik het hem wel kwalijk) maar dat ik er toch nog niet overheen ben enz. (ik ben degene die de
knoop doorgehakt heeft)
En ik weet dat het vreselijk fout is, maar het kwetst me echt verschrikkelijk dat hij (nou ja het is nog wel heel erg
in de kinderschoenen) interesse heeft in een andere vrouw. Echt, dit had ik niet verwacht.
Ja ik ben een slecht mens, ik weet het, maar ik gun het hem niet en ik heb zo sterk het gevoel dat 'dat wijf'
met haar tegels van 'mijn' vent af moet blijven...
Echt ik snap er niks van... misschien hou ik nog meer van hem dan dat ik dacht..
Godsammekraken wat is dit pijnlijk zeg... op dit moment spring ik met liefde in de rijn of zuip ik 12 flessen wijn leeg/ ga ik aan de drugs, weet ik veel.
(een hele goede vriend van me is onderweg )
Ik probeerde net trouwens met hem in gesprek te gaan, maar dat werd
een behoorlijk heftige discussie...
He, we gingen zo goed met mekaar om. Toch te snel ben ik bang...
