Relaties
alle pijlers
Ervaringen herenigingen in de toekomst, überhaupt mogelijk?
vrijdag 31 oktober 2014 13:24
In het leven horen relaties en breuken bij het leven. In verleden ook wel relaties gehad en uiteraard maak je fouten. Soms leer je gedurende de relatie dat je teveel verschilt dat het moment niet juist was of dat je zelf fouten maakte.
Ik ben iemand die daar sowieso al moeite mee heeft, liefdesverdriet maar na een hele lange periode kan ik het los laten. En ik heb ook vaak pech met relaties dat er dingen in het leven gebeuren waar niemand niks aan kan doen maar wel veel invloed.
Twee jaar geleden leerde ik een meisje kennen na een moeilijke periode. Vanaf dat moment lachte het leven mij tegemoet. Alleen na enkele maanden kwamen er grote zakelijke tegenslagen.Als in de zin van pompen of verzuipen. Ik probeerde alle tijd die ik over had er voor mijn vriendin te zijn. (vrienden en andere hobbits schoten erbij in).
Uiteraard had ik mijn foutjes en de stress van het werk had invloed. Ik heb daar wel aan gewerkt en rekening gehouden (maar misschien te weinig).
Eigenlijk als we bij elkaar waren was alles perfect (op de normale dingen na). hele weekend 24/7 bij elkaar. Alleen er was veel stress, ik met mijn werk en zij met haar studie/ouders.
Er kwamen irritaties en ruzietjes, en achteraf bezien om de domste dingen, zaken waar als je lekker in je vel zit luchtig over doet en niet zo zwaar aan tilt. De laatste maanden van de relatie kwam ik in wat rustiger vaarwater (zakelijk gezien) maar bij haar nam de stress van studie problemen toe. Ik merkte dat aan feit dat ze snel geïrriteerd was en boos werd (niet alleen naar mij maar ook anderen). En bij alles wat ik deed of zei, met de beste intentie en liefde, werd dit altijd negatief opgepakt.
Op een dag barste de bom na een dom voorval en zei ik iets wat ik niet moest zeggen. Ze was begrijpelijk woest maar later gingen we nog vakantie uitzoeken.Pas na een gesprek met haar moeder kwam er de pauze. En ja in een pauze, dat volgensmij nooit werkt, werd ik onzeker en bang en was mijzelf niet. Het ging uit en dat was het dan.
Tijd heelt alle wonden en in het verleden was dat ook zo. Maar nu lijkt het alsof tijd de wonden juist laat etteren. Ik denk 24/7 aan haar en inmiddels is het al zo ver dat ik bij een psychiater en psycholoog loop. Meestal is tijd een factor die je tijd geeft tot bezinning, dat je ziet dat het niet klikte. Maar hoe meer tijd verstrijkt hoe meer ik zie hoe er andere factoren mee speelden en hoe zij woorden en intenties van mij 180 graden draaide.
Een van de laatste paar dingen die ze zei waren: "had je maar meer moeten laten zien dat je van mij hield" en "ik mis ons wel ja maar ik wil het niet meer terug" "je weet nog steeds niet waarom het uit ging".
Dat voelt als een steek onder de gordel en ergens heb ik het gevoel dat ze ons ook daadwerkelijk mist.
Ik heb de illusie al laten varen dat het binnenkort nog weer wat word, realiteit is dat zoiets alleen zelden voor komt?
Ik wil haar alleen nog een brief schrijven, vertellen hoe ik het ervaarde en dat hoe zij op het laatst alles een negatieve wending gaf niet eerlijk is. Hebben jullie nog tips of hebben jullie ervaringen ermee (in omgeving) dat mensen elkaar wel weer vinden?
Ik ben iemand die daar sowieso al moeite mee heeft, liefdesverdriet maar na een hele lange periode kan ik het los laten. En ik heb ook vaak pech met relaties dat er dingen in het leven gebeuren waar niemand niks aan kan doen maar wel veel invloed.
Twee jaar geleden leerde ik een meisje kennen na een moeilijke periode. Vanaf dat moment lachte het leven mij tegemoet. Alleen na enkele maanden kwamen er grote zakelijke tegenslagen.Als in de zin van pompen of verzuipen. Ik probeerde alle tijd die ik over had er voor mijn vriendin te zijn. (vrienden en andere hobbits schoten erbij in).
Uiteraard had ik mijn foutjes en de stress van het werk had invloed. Ik heb daar wel aan gewerkt en rekening gehouden (maar misschien te weinig).
Eigenlijk als we bij elkaar waren was alles perfect (op de normale dingen na). hele weekend 24/7 bij elkaar. Alleen er was veel stress, ik met mijn werk en zij met haar studie/ouders.
Er kwamen irritaties en ruzietjes, en achteraf bezien om de domste dingen, zaken waar als je lekker in je vel zit luchtig over doet en niet zo zwaar aan tilt. De laatste maanden van de relatie kwam ik in wat rustiger vaarwater (zakelijk gezien) maar bij haar nam de stress van studie problemen toe. Ik merkte dat aan feit dat ze snel geïrriteerd was en boos werd (niet alleen naar mij maar ook anderen). En bij alles wat ik deed of zei, met de beste intentie en liefde, werd dit altijd negatief opgepakt.
Op een dag barste de bom na een dom voorval en zei ik iets wat ik niet moest zeggen. Ze was begrijpelijk woest maar later gingen we nog vakantie uitzoeken.Pas na een gesprek met haar moeder kwam er de pauze. En ja in een pauze, dat volgensmij nooit werkt, werd ik onzeker en bang en was mijzelf niet. Het ging uit en dat was het dan.
Tijd heelt alle wonden en in het verleden was dat ook zo. Maar nu lijkt het alsof tijd de wonden juist laat etteren. Ik denk 24/7 aan haar en inmiddels is het al zo ver dat ik bij een psychiater en psycholoog loop. Meestal is tijd een factor die je tijd geeft tot bezinning, dat je ziet dat het niet klikte. Maar hoe meer tijd verstrijkt hoe meer ik zie hoe er andere factoren mee speelden en hoe zij woorden en intenties van mij 180 graden draaide.
Een van de laatste paar dingen die ze zei waren: "had je maar meer moeten laten zien dat je van mij hield" en "ik mis ons wel ja maar ik wil het niet meer terug" "je weet nog steeds niet waarom het uit ging".
Dat voelt als een steek onder de gordel en ergens heb ik het gevoel dat ze ons ook daadwerkelijk mist.
Ik heb de illusie al laten varen dat het binnenkort nog weer wat word, realiteit is dat zoiets alleen zelden voor komt?
Ik wil haar alleen nog een brief schrijven, vertellen hoe ik het ervaarde en dat hoe zij op het laatst alles een negatieve wending gaf niet eerlijk is. Hebben jullie nog tips of hebben jullie ervaringen ermee (in omgeving) dat mensen elkaar wel weer vinden?
vrijdag 31 oktober 2014 13:39
Ik ga haar niets verwijten. Zij had met veel dingen gelijk. Alleen was het wel zo dat ik denk dat ze door haar eigen gemoedstoestand zaken negatief zag, ook gezien moment waarin ze verkeerde volstrekt begrijpelijk.
Vrienden van mij zeggen dat ik blij moet zijn dat het uit is maar het vreet wel aan mij
Om een dom voorbeeld te noemen:
ze had moeite met een vak, docente zei dat ze dat nooit zou halen. Dus ik zeg: "schatje, ik was vroeger altijd wel goed daarin, ik lees het boek wel en help je er dan mee"
haar reactie: "dus je vind mij dom en denkt dat ik het niet kan".
Of als toen het uit was en ik een lopend project afronden: "jammer dat je er niet bij was, was voor ons en onze droom"
haar reactie: "ach je had toch af moeten maken" .
Dat doet gewoon heel erg pijn en vind ik niet reëel.
Vrienden van mij zeggen dat ik blij moet zijn dat het uit is maar het vreet wel aan mij
Om een dom voorbeeld te noemen:
ze had moeite met een vak, docente zei dat ze dat nooit zou halen. Dus ik zeg: "schatje, ik was vroeger altijd wel goed daarin, ik lees het boek wel en help je er dan mee"
haar reactie: "dus je vind mij dom en denkt dat ik het niet kan".
Of als toen het uit was en ik een lopend project afronden: "jammer dat je er niet bij was, was voor ons en onze droom"
haar reactie: "ach je had toch af moeten maken" .
Dat doet gewoon heel erg pijn en vind ik niet reëel.
vrijdag 31 oktober 2014 14:21
@ marana
Ik vind het verschrikkelijk hoe ze denkt over bepaalde dingen, hoe zij het ziet of zag. Ook dat ze denkt dat ik niet genoeg van haar hield.
1% denkt in mij dat goed komt na een brief. Alleen de rationele ik weet ook wel dat het meer hoop en illusie is dan realiteit. Maar ik hoop dat die brief haar ooit aan het denken zet. Dat ze zeg na een half jaar of jaar denkt: "hey, hans had toch wel gelijk". Wellicht dat ze dan denkt zal hem eens een berichtje sturen.
De realiteit laat mij weten dat ik geen hoop mag hebben maar hoop is wat mij nog iets geeft om de realiteit te kunnen aanvaarden.
En wellicht zoek ik "mooie" verhalen dat mensen zich herenigen met hun ex zodat ik dat kleine beetje hoop kan voeden.
Beetje als het eind van de never ending story waar het jongetje een pareltje van licht heeft in een om hem heen zijnde duistere wereld, iets dat nog hoop geeft en van waaruit je verder kunt bouwen ook al kun je de toekomst nooit voorspellen.
Ik vind het verschrikkelijk hoe ze denkt over bepaalde dingen, hoe zij het ziet of zag. Ook dat ze denkt dat ik niet genoeg van haar hield.
1% denkt in mij dat goed komt na een brief. Alleen de rationele ik weet ook wel dat het meer hoop en illusie is dan realiteit. Maar ik hoop dat die brief haar ooit aan het denken zet. Dat ze zeg na een half jaar of jaar denkt: "hey, hans had toch wel gelijk". Wellicht dat ze dan denkt zal hem eens een berichtje sturen.
De realiteit laat mij weten dat ik geen hoop mag hebben maar hoop is wat mij nog iets geeft om de realiteit te kunnen aanvaarden.
En wellicht zoek ik "mooie" verhalen dat mensen zich herenigen met hun ex zodat ik dat kleine beetje hoop kan voeden.
Beetje als het eind van de never ending story waar het jongetje een pareltje van licht heeft in een om hem heen zijnde duistere wereld, iets dat nog hoop geeft en van waaruit je verder kunt bouwen ook al kun je de toekomst nooit voorspellen.
vrijdag 31 oktober 2014 14:33
Schrijf de brief, gewoon om je gedachten te ordenen en het van je af te schrijven. En verbrand deze daarna ritueel. Of bindt deze aan een luchtballon.
Zij is verder gegaan met haar leven. En zeer waarschijnlijk is ze helemaal niet meer bezig met jou. En denk ze niet zo veel meer over jou na, in positieve of negatieve zin. En dat zou jij ook moeten doen.
Zij is verder gegaan met haar leven. En zeer waarschijnlijk is ze helemaal niet meer bezig met jou. En denk ze niet zo veel meer over jou na, in positieve of negatieve zin. En dat zou jij ook moeten doen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 31 oktober 2014 15:50
@himlaya, dat weet ik.
Realisme is wat mij somber maakt.
Maar het icoon gewoon het feit an zich dat je weinig romantici zie tegenwoordig. Relaties en liefde lijken meer en meer een soort van "commercieel" iets.
Je leest berichten dat scheidingen toenemen en dat mensen makkelijker van relatie naar relatie gaan, bij de minste ribbeling.
ik heb/had oude ouders. Waar de een in afrika zat en de ander in NL en die elkaar liefdesbrieven schreven en soms weken/maanden moesten wachten op antwoord. Die ruzie hadden maar op eind zeiden ik hou van jou en samen de problemen aanpakten.
In dat idee ben ik opgevoed. En het lijkt alsof ik mijn tijd gemist heb.
Het lijkt als twee uur geleden dat ze zeik hou van jou, wanneer kom je. maar in feite zijn er 3 maand voorbij.Mijn geest en lichaam schreeuwen "bewijs het, laat zien hoeveel je van haar houdt" en het realisme drukt mij terug in de werkelijkheid, waarin realisme zegt dat het zinloos.
Realisme is wat mij somber maakt.
Maar het icoon gewoon het feit an zich dat je weinig romantici zie tegenwoordig. Relaties en liefde lijken meer en meer een soort van "commercieel" iets.
Je leest berichten dat scheidingen toenemen en dat mensen makkelijker van relatie naar relatie gaan, bij de minste ribbeling.
ik heb/had oude ouders. Waar de een in afrika zat en de ander in NL en die elkaar liefdesbrieven schreven en soms weken/maanden moesten wachten op antwoord. Die ruzie hadden maar op eind zeiden ik hou van jou en samen de problemen aanpakten.
In dat idee ben ik opgevoed. En het lijkt alsof ik mijn tijd gemist heb.
Het lijkt als twee uur geleden dat ze zeik hou van jou, wanneer kom je. maar in feite zijn er 3 maand voorbij.Mijn geest en lichaam schreeuwen "bewijs het, laat zien hoeveel je van haar houdt" en het realisme drukt mij terug in de werkelijkheid, waarin realisme zegt dat het zinloos.
vrijdag 31 oktober 2014 16:06
Heel herkenbaar hoe machteloos en toch hoopvol je je moet voelen... Toen ik nog een relatie met mijn ex had, heeft hij het na 1 jaar ook uitgemaakt. Ik terug thuis gaan wonen en alleen maar bezig met hoe ik hem terug kon krijgen. Totaal geen eigen leven meer en echt radeloos. Nou, ik kreeg hem terug hoor! Totdat hij na een halfjaar toch besloot dat hij niet gelukkig meer met mij was. Ik weer terug naar huis met al m'n spullen. Weer dezelfde fout gemaakt door hem te 'overtuigen' dat we geweldig samen waren en dat dit niet het einde kon zijn. En ja hoor, na 2 weken zag hij toch weer in dat ik de moeite wel waard was. Ik kon alleen maar blij zijn en was weer dolgelukkig met hem. Trouwplannen gemaakt en zwanger van hem geworden. Toen onze zoon 2 maanden was, is hij er vandoor gegaan met een collega en zelfs toen heb ik alles er aan gedaan om hem weer bij me te krijgen...
Dit is niet gelukt (gelukkig) en ik ben alleen verder gegaan. Hij had immers een ander dus dat maakte het voor mij wat 'makkelijker'. Maar oh my god wat ben ik blij dat we niet meer samen zijn! Ik ben over hem heen gekomen en heb ondertussen weer een nieuwe relatie (welke helaas ook snel zal eindigen ivm vreemdgaan vanuit hem maar voorheen was ik wel echt gelukkig met mijn vriend en heb ik nooit meer aan mijn ex gedacht op die manier).
Wat ik eigenlijk wil zeggen, doe dit jezelf niet aan! Ik ben ook zo, heb wel 100 brieven geschreven maar mijn ervaring is dat dat geen enkele zin heeft. Vaak wil de ander het misschien nogmaals proberen omdat ze natuurlijk ook verdriet hebben na een breuk maar als het dan weer goed is beseffen ze weer waarom ze in eerste instantie niet meer wilde.
Je klinkt als iemand die een meisje verdient wat er net zo voor wil gaan als jij en geloof me, die zijn er genoeg!
Dit is niet gelukt (gelukkig) en ik ben alleen verder gegaan. Hij had immers een ander dus dat maakte het voor mij wat 'makkelijker'. Maar oh my god wat ben ik blij dat we niet meer samen zijn! Ik ben over hem heen gekomen en heb ondertussen weer een nieuwe relatie (welke helaas ook snel zal eindigen ivm vreemdgaan vanuit hem maar voorheen was ik wel echt gelukkig met mijn vriend en heb ik nooit meer aan mijn ex gedacht op die manier).
Wat ik eigenlijk wil zeggen, doe dit jezelf niet aan! Ik ben ook zo, heb wel 100 brieven geschreven maar mijn ervaring is dat dat geen enkele zin heeft. Vaak wil de ander het misschien nogmaals proberen omdat ze natuurlijk ook verdriet hebben na een breuk maar als het dan weer goed is beseffen ze weer waarom ze in eerste instantie niet meer wilde.
Je klinkt als iemand die een meisje verdient wat er net zo voor wil gaan als jij en geloof me, die zijn er genoeg!
vrijdag 31 oktober 2014 16:24
@mefunny, ja dat zeggen mijn vrienden en psycho ook. ik wil gewoon een beetje "positieve" feedback of wellicht beetje hoop.
Ik zal ook eerlijk bekennen dat ik mijn foutjes had. Of wellicht dat ik te eerlijk was en soms te gefocust op werk.
Maar ik haat het zo. Mijn werkzaamheden waren zwaar, en voor omgeving en relatie is dat ook niet altijd leuk (lees weinig tijd, avonds in slaap vallen, stress). Maar de kracht om dat te volbrengen putte ik uit feit dat ik het voor haar deed (heb zelf niets nodig afgezien van een kus en een knuffel, dure gadgets,status, etc kan mij gestolen worden).
En echt op moment dat alle projecten voltooid waren gaat de stekker eruit. De hele essentie van volbrengen word in een klap nietig gedaan door feit dat ik dat verlies waar ik het meeste om geef, en wat ze misschien niet realiseerde.
En meestal zijn de redenen voor een relatiebreuk duidelijk. (ook in verleden zo ervaren). Maar dit keer ben ik zo teneergeslagen om het feit dat de redenen zo fout zijn.
Ik zal ook eerlijk bekennen dat ik mijn foutjes had. Of wellicht dat ik te eerlijk was en soms te gefocust op werk.
Maar ik haat het zo. Mijn werkzaamheden waren zwaar, en voor omgeving en relatie is dat ook niet altijd leuk (lees weinig tijd, avonds in slaap vallen, stress). Maar de kracht om dat te volbrengen putte ik uit feit dat ik het voor haar deed (heb zelf niets nodig afgezien van een kus en een knuffel, dure gadgets,status, etc kan mij gestolen worden).
En echt op moment dat alle projecten voltooid waren gaat de stekker eruit. De hele essentie van volbrengen word in een klap nietig gedaan door feit dat ik dat verlies waar ik het meeste om geef, en wat ze misschien niet realiseerde.
En meestal zijn de redenen voor een relatiebreuk duidelijk. (ook in verleden zo ervaren). Maar dit keer ben ik zo teneergeslagen om het feit dat de redenen zo fout zijn.
zaterdag 1 november 2014 14:01
Als je vrienden zeggen dat je blij moet zijn dat het uit is hebben ze gelijk.
Misschien was ze negatief, waardoor ze door een zwarte bril keek, maar wil je iemand hebben die negatief naar mensen gaat kijken als het tegenzit? Je bent echt niet de enige die het een keer meemaakt dat een relatie afgebroken/niet geprobeerd wordt om redenen die niet goed voelen. Maar het is de beslissing van de ander en daar kun je weinig tegenin brengen. Soms waren de redenen namelijk wel goed of heeft zo'n persoon nog een berg groei te maken. Je wilt een volwaardige relatie en niet iemands zijwieltjes zijn.
Misschien was ze negatief, waardoor ze door een zwarte bril keek, maar wil je iemand hebben die negatief naar mensen gaat kijken als het tegenzit? Je bent echt niet de enige die het een keer meemaakt dat een relatie afgebroken/niet geprobeerd wordt om redenen die niet goed voelen. Maar het is de beslissing van de ander en daar kun je weinig tegenin brengen. Soms waren de redenen namelijk wel goed of heeft zo'n persoon nog een berg groei te maken. Je wilt een volwaardige relatie en niet iemands zijwieltjes zijn.
woensdag 5 november 2014 14:21
Ja, het is haar beslissing en haar visie.
In verleden ook wel eens breuken mee gemaakt en vaak na een tijdje ga je zaken relativeren en helderder zien. Dan denk je, pasten echt niet bij elkaar, dat ware geen leuke kanten van haar, dit zou niet goed zijn gegaan,etc.
Dan is de tijd die de wonden heelt en dat je er objectiever tegenaan gaat kijken (als buitenstaander). De flash-backs, dromen en gedachten worden minder en je hebt weer zin in andere dingen.
Nu in dit geval echter de tijd verstrijkt ben ik qua werk in rustig vaarwater gekomen. Ik had gewoon door de perikelen last van veel stress. En ook zij had een hele moeilijke periode. Wat zij vaak zei en ik later ook "ik snap het niet". Van die kleine irritaties, boos om de domste dingen of gewoon moe. Nu zijn die stress factoren in onze beide levens wel weg en nu denk ik heel sterk dat dit de meest domme reden was om de relatie te verbreken.Ze zegt ook dat ze ons mist maar "het" niet terug wil. En met "het" een relatie met irritaties en ruzies.
Zij denkt dat het aan feit ligt dat wij niet bij elkaar passen maar ik denk dat de samenloop van omstandigheden zo noodlottig waren.
Het is haar keuze, die moet ik respecteren, maar ik heb nog nooit zo'n gevoel van onmacht,leegte en gemis gevoeld als nu.
Maar soms denk ik wel eens en hoop ik, denk eens terug aan alles en plaats het in het moment.
In verleden ook wel eens breuken mee gemaakt en vaak na een tijdje ga je zaken relativeren en helderder zien. Dan denk je, pasten echt niet bij elkaar, dat ware geen leuke kanten van haar, dit zou niet goed zijn gegaan,etc.
Dan is de tijd die de wonden heelt en dat je er objectiever tegenaan gaat kijken (als buitenstaander). De flash-backs, dromen en gedachten worden minder en je hebt weer zin in andere dingen.
Nu in dit geval echter de tijd verstrijkt ben ik qua werk in rustig vaarwater gekomen. Ik had gewoon door de perikelen last van veel stress. En ook zij had een hele moeilijke periode. Wat zij vaak zei en ik later ook "ik snap het niet". Van die kleine irritaties, boos om de domste dingen of gewoon moe. Nu zijn die stress factoren in onze beide levens wel weg en nu denk ik heel sterk dat dit de meest domme reden was om de relatie te verbreken.Ze zegt ook dat ze ons mist maar "het" niet terug wil. En met "het" een relatie met irritaties en ruzies.
Zij denkt dat het aan feit ligt dat wij niet bij elkaar passen maar ik denk dat de samenloop van omstandigheden zo noodlottig waren.
Het is haar keuze, die moet ik respecteren, maar ik heb nog nooit zo'n gevoel van onmacht,leegte en gemis gevoeld als nu.
Maar soms denk ik wel eens en hoop ik, denk eens terug aan alles en plaats het in het moment.
woensdag 5 november 2014 14:42
Je DENKT dat het komt door de omstandigheden, maar dat WEET je niet.
Misschien hadden jullie ook wel ruzie gemaakt als die omstandigheden er niet waren en had je exvriendin gelijk, dat jullie gewoon niet bij elkaar pasten.
Het is ook wel lekker makkelijk om het op de omstandigheden te schuiven. Genoeg mensen waar de omstandigheden geen wig in de relatie drijven. In relaties die definitief stuk gelopen zijn heb je geen 2e kansen. Zou mooi zijn als je kunt zeggen, we doen net alsof we elkaar weer voor het eerst tegen komen en deze keer gaan we het eens helemaal anders doen. Eens kijken hoe het deze keer eindigt.
Jullie hebben het geprobeerd, het is niet gelukt, game over.
Loslaten is je grootste uitdaging nu.
Misschien hadden jullie ook wel ruzie gemaakt als die omstandigheden er niet waren en had je exvriendin gelijk, dat jullie gewoon niet bij elkaar pasten.
Het is ook wel lekker makkelijk om het op de omstandigheden te schuiven. Genoeg mensen waar de omstandigheden geen wig in de relatie drijven. In relaties die definitief stuk gelopen zijn heb je geen 2e kansen. Zou mooi zijn als je kunt zeggen, we doen net alsof we elkaar weer voor het eerst tegen komen en deze keer gaan we het eens helemaal anders doen. Eens kijken hoe het deze keer eindigt.
Jullie hebben het geprobeerd, het is niet gelukt, game over.
Loslaten is je grootste uitdaging nu.
vrijdag 7 november 2014 19:55
Omdat ik dat denk, waarom?
Ze gaf een maand aan voor de breuk dat ze erg zat met haar studie. (docente die haar liet zakken met opzet), moeder die haar wantrouwde. Ouders die zeiden dat studie teveel geld koste en ze haar best niet deed.
Zag aan bepaalde dingen dat ze in de stress zat. Maar op dat moment zat ik ook zelf gigantisch in de stress. Maar ik wou haar helpen en dat werd erg negatief opgevat.
Stress is een component dat in elke relatie voor komt en dat je samen overwint. Maar als ik stress in mijn omgevingoabserveer is dat "welke keuken nemen wij" "welke badkamertegel is goed" "werk is even zwaar".
Ik nam op een dag, binnen minuten, soms besluiten waar anderen weken over doen. Achteraf zie ik nu dat dat veel stress gaf. En ik zag bij mijn ex dat ze ook op dat moment worstelde met problemen. Studie en ouders. En dat ik ook niet altijd het besefte en tof reageerde.
Nu is voor mij alles in een stabiel water, heb alle zakelijke problemen overwonnen en zou kunnen genieten. Maar de rust en de tijd om te denken laat mij realiseren dat wat er mis ging tussen ons het gevolg was van de omstandigheden. Die gedachte en wetenschap doen mij gewoon zoveel pijn. Ze zei ook tegen mij ïk mis ons maar wil ook niet terug". Ons is de liefde en het genieten, "het"is de ellende en frustratie van mijn werk en haar studie. Maar "het"is nu weg.
Als we elkaar 2 jaar na onze eerste date hadden leren kennen dan was het heel anders geweest.
En vrienden zeggen we dat ik het goed voor elkaar heb maar ik zou alles opgeven om bij haar te zijn.
Ze gaf een maand aan voor de breuk dat ze erg zat met haar studie. (docente die haar liet zakken met opzet), moeder die haar wantrouwde. Ouders die zeiden dat studie teveel geld koste en ze haar best niet deed.
Zag aan bepaalde dingen dat ze in de stress zat. Maar op dat moment zat ik ook zelf gigantisch in de stress. Maar ik wou haar helpen en dat werd erg negatief opgevat.
Stress is een component dat in elke relatie voor komt en dat je samen overwint. Maar als ik stress in mijn omgevingoabserveer is dat "welke keuken nemen wij" "welke badkamertegel is goed" "werk is even zwaar".
Ik nam op een dag, binnen minuten, soms besluiten waar anderen weken over doen. Achteraf zie ik nu dat dat veel stress gaf. En ik zag bij mijn ex dat ze ook op dat moment worstelde met problemen. Studie en ouders. En dat ik ook niet altijd het besefte en tof reageerde.
Nu is voor mij alles in een stabiel water, heb alle zakelijke problemen overwonnen en zou kunnen genieten. Maar de rust en de tijd om te denken laat mij realiseren dat wat er mis ging tussen ons het gevolg was van de omstandigheden. Die gedachte en wetenschap doen mij gewoon zoveel pijn. Ze zei ook tegen mij ïk mis ons maar wil ook niet terug". Ons is de liefde en het genieten, "het"is de ellende en frustratie van mijn werk en haar studie. Maar "het"is nu weg.
Als we elkaar 2 jaar na onze eerste date hadden leren kennen dan was het heel anders geweest.
En vrienden zeggen we dat ik het goed voor elkaar heb maar ik zou alles opgeven om bij haar te zijn.
vrijdag 7 november 2014 20:11
Een psycholoog voor een relatiebreuk. Really? Vind je dat niet een beetje overdreven? In tijde van crisis leert men elkaar het beste kennen en kennelijk is jullie relatie ten onder gegaan. Crisis zul je ook krijgen in een volgende relatie, je zal moeten gaan werken hoe je met stress en dergelijke omgaat. Dat je niet lekker in je vel zit is nog altijd geen excuus om je af te reageren tegen je lief.
zondag 9 november 2014 09:40
quote:GateKeeper schreef op 07 november 2014 @ 20:11:
Een psycholoog voor een relatiebreuk. Really? Vind je dat niet een beetje overdreven? In tijde van crisis leert men elkaar het beste kennen en kennelijk is jullie relatie ten onder gegaan. Crisis zul je ook krijgen in een volgende relatie, je zal moeten gaan werken hoe je met stress en dergelijke omgaat. Dat je niet lekker in je vel zit is nog altijd geen excuus om je af te reageren tegen je lief.
Ja stress hoort bij elke relatie, ook werk/studie stress etc.
Maar gedurende de afgelopen jaar kwam zakelijk de ene tegenslag naar de andere. Dan heb ik het niet over bijvoorbeeld een rekening die hoger uit viel (dat was standaard) maar bouwtechnische catastrofes, debiteuren die tot tienduizenden euro's achter liepen. Gewoon 2 jaar lang een faillissement dat dreigde. Om dat te voorkomen werkte ik dus 10 tot 12 uur per dag, met gevolg ook dat ik mijn lichaam nu al gedeeltelijk gesloopt heb.
Maar "uitvallen" deed ik niet echt zoals het wellicht word opgevat (schreeuwen of schelden was het dus niet). was vaak moe (in begin viel ik om 8 a 9 uur in slaap) en soms wat geïrriteerd. Maar weekend en 1 a 2 x avond doordeweeks was ik continu bij haar. Dan kookte ik voor haar, samen bezig met haar hobby, gemeenschappelijke hobby, uitgaan, etc.
Dat ik nu bij een psycholoog loop is omdat ik het helemaal niet meer zie zitten. Alles wat ik deed was eigenlijk voor ons/haar. En dan op het laatst eindigt de relatie waarvan ik nu zeker ben dat het gewoon was omdat we beiden "op" waren. Het is de machteloosheid en het uiteenspatten van een droom die mij erg aangrijpen.
Ze zei ook dat ze "ons" mist maar "het"niet terug wil. Tja snap haar wel "het" was de stress, die nu voorbij is...
Een psycholoog voor een relatiebreuk. Really? Vind je dat niet een beetje overdreven? In tijde van crisis leert men elkaar het beste kennen en kennelijk is jullie relatie ten onder gegaan. Crisis zul je ook krijgen in een volgende relatie, je zal moeten gaan werken hoe je met stress en dergelijke omgaat. Dat je niet lekker in je vel zit is nog altijd geen excuus om je af te reageren tegen je lief.
Ja stress hoort bij elke relatie, ook werk/studie stress etc.
Maar gedurende de afgelopen jaar kwam zakelijk de ene tegenslag naar de andere. Dan heb ik het niet over bijvoorbeeld een rekening die hoger uit viel (dat was standaard
) maar bouwtechnische catastrofes, debiteuren die tot tienduizenden euro's achter liepen. Gewoon 2 jaar lang een faillissement dat dreigde. Om dat te voorkomen werkte ik dus 10 tot 12 uur per dag, met gevolg ook dat ik mijn lichaam nu al gedeeltelijk gesloopt heb.Maar "uitvallen" deed ik niet echt zoals het wellicht word opgevat (schreeuwen of schelden was het dus niet). was vaak moe (in begin viel ik om 8 a 9 uur in slaap) en soms wat geïrriteerd. Maar weekend en 1 a 2 x avond doordeweeks was ik continu bij haar. Dan kookte ik voor haar, samen bezig met haar hobby, gemeenschappelijke hobby, uitgaan, etc.
Dat ik nu bij een psycholoog loop is omdat ik het helemaal niet meer zie zitten. Alles wat ik deed was eigenlijk voor ons/haar. En dan op het laatst eindigt de relatie waarvan ik nu zeker ben dat het gewoon was omdat we beiden "op" waren. Het is de machteloosheid en het uiteenspatten van een droom die mij erg aangrijpen.
Ze zei ook dat ze "ons" mist maar "het"niet terug wil. Tja snap haar wel "het" was de stress, die nu voorbij is...
zondag 9 november 2014 11:10
Alles wat je deed was voor jullie/haar? Geen wonder dat zonder een 'jullie' je wereld uiteenvalt. Ga leren te leven voor en met jezelf. Dat is het enige waar je op kunt bouwen in alle omstandigheden en wat niet afhankelijk is van anderen. In mijn ogen het enige wat de moeite waard is om voor te werken - jezelf dus.
zondag 9 november 2014 11:15
quote:hans1985 schreef op 09 november 2014 @ 09:40:
[...]
Dat ik nu bij een psycholoog loop is omdat ik het helemaal niet meer zie zitten. Alles wat ik deed was eigenlijk voor ons/haar. En dan op het laatst eindigt de relatie waarvan ik nu zeker ben dat het gewoon was omdat we beiden "op" waren. Het is de machteloosheid en het uiteenspatten van een droom die mij erg aangrijpen.
Ze zei ook dat ze "ons" mist maar "het"niet terug wil. Tja snap haar wel "het" was de stress, die nu voorbij is...
Goed dat je hulp zoekt als je hier op eigen kracht even niet uit komt...! Dat is dapper. Ik hoop overigens niet dat je dit doet om haar te laten zien hoe goed je met jezelf bezig bent en haar zo wil overtuigen om weer samen te komen maar dat je dit écht voor jezelf doet.
Verder zeg je iets wat mij triggert; 'het is de machteloosheid en het uiteenspatten van de droom die mij aangrijpen'. Ik denk dat hier de kern ligt. Dat je moet leren accepteren dat iets niet is gelukt, dat jullie relatie niet is gelukt, dat je de droom niet hebt weten te bereiken en een nieuwe droom moet creëren voor jezelf, zonder haar. Accepteren en verwerken dat jullie samen niet in staat zijn gebleken een relatie omhoog te houden in moeilijke/stressvolle tijden. Dat gevoel en houden van alleen dus niet voldoende is om samen een goede en functionerende langdurige relatie te hebben.
Je hebt het over dat het aan 'het' lag, en 'het' is nu geregeld. Maar lieve Hans, in het leven ligt er weer een volgende 'het' op de loer. Soms waait het alleen en soms is het een verwoestende storm.... Het belangrijkste is dat je elkaar dan juist vind ipv kwijt raakt.
Ik denk dat jouw ex dat door heeft alleen jij nog niet. Zij zal zeker nog gevoel hebben maar jullie kunnen niet samen de wereld aan en blijken elkaar niet op de juiste manier te kunnen steunen in een moeilijke tijd. Dat is geen falen. Dat is soms gewoon zo.
Werk eraan om te accepteren dat je erg veel van iemand kan houden maar dat een echte relatie met stormen en orkanen (en zonnige dagen uiteraard) niet werkt en is gelukt.
Mijn advies is zeker niet die brief aan haar versturen. Je wilt haar daarmee overtuigen van iets waar zij niet voor openstaat een bekijkt vanuit een ander perspectief. Je hebt het over 'niet eerlijk' en dat je dat wilt laten weten. Waarom? Er zit een groot verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. JIJ vind zaken niet eerlijk.... Haar reactie daarop zal waarschijnlijk zijn dat zij zich veel alleen heeft gevoeld in de tijd dat jij hard werkte voor jullie. Dat is dan haar gevoel. Waarom wil je in die discussie vervallen en haar gevoel weerleggen door te gaan overtuigen? Het heeft werkelijk geen nut en haalt alleen maar oude pijn op. Schrijf hem zoals geadviseerd, maar voor jezelf en het ordenen van gedachten.
[...]
Dat ik nu bij een psycholoog loop is omdat ik het helemaal niet meer zie zitten. Alles wat ik deed was eigenlijk voor ons/haar. En dan op het laatst eindigt de relatie waarvan ik nu zeker ben dat het gewoon was omdat we beiden "op" waren. Het is de machteloosheid en het uiteenspatten van een droom die mij erg aangrijpen.
Ze zei ook dat ze "ons" mist maar "het"niet terug wil. Tja snap haar wel "het" was de stress, die nu voorbij is...
Goed dat je hulp zoekt als je hier op eigen kracht even niet uit komt...! Dat is dapper. Ik hoop overigens niet dat je dit doet om haar te laten zien hoe goed je met jezelf bezig bent en haar zo wil overtuigen om weer samen te komen maar dat je dit écht voor jezelf doet.
Verder zeg je iets wat mij triggert; 'het is de machteloosheid en het uiteenspatten van de droom die mij aangrijpen'. Ik denk dat hier de kern ligt. Dat je moet leren accepteren dat iets niet is gelukt, dat jullie relatie niet is gelukt, dat je de droom niet hebt weten te bereiken en een nieuwe droom moet creëren voor jezelf, zonder haar. Accepteren en verwerken dat jullie samen niet in staat zijn gebleken een relatie omhoog te houden in moeilijke/stressvolle tijden. Dat gevoel en houden van alleen dus niet voldoende is om samen een goede en functionerende langdurige relatie te hebben.
Je hebt het over dat het aan 'het' lag, en 'het' is nu geregeld. Maar lieve Hans, in het leven ligt er weer een volgende 'het' op de loer. Soms waait het alleen en soms is het een verwoestende storm.... Het belangrijkste is dat je elkaar dan juist vind ipv kwijt raakt.
Ik denk dat jouw ex dat door heeft alleen jij nog niet. Zij zal zeker nog gevoel hebben maar jullie kunnen niet samen de wereld aan en blijken elkaar niet op de juiste manier te kunnen steunen in een moeilijke tijd. Dat is geen falen. Dat is soms gewoon zo.
Werk eraan om te accepteren dat je erg veel van iemand kan houden maar dat een echte relatie met stormen en orkanen (en zonnige dagen uiteraard) niet werkt en is gelukt.
Mijn advies is zeker niet die brief aan haar versturen. Je wilt haar daarmee overtuigen van iets waar zij niet voor openstaat een bekijkt vanuit een ander perspectief. Je hebt het over 'niet eerlijk' en dat je dat wilt laten weten. Waarom? Er zit een groot verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. JIJ vind zaken niet eerlijk.... Haar reactie daarop zal waarschijnlijk zijn dat zij zich veel alleen heeft gevoeld in de tijd dat jij hard werkte voor jullie. Dat is dan haar gevoel. Waarom wil je in die discussie vervallen en haar gevoel weerleggen door te gaan overtuigen? Het heeft werkelijk geen nut en haalt alleen maar oude pijn op. Schrijf hem zoals geadviseerd, maar voor jezelf en het ordenen van gedachten.
