Psyche
alle pijlers
flashbacks na een scheiding
zaterdag 9 augustus 2014 18:34
Een maand of zeven geleden ben ik vrij plotsklaps gescheiden. Een maand lang wilde mijn ex nadenken, nadat ik er achter kwam dat hij stiekem contact had met de vrouw met wie hij nu een relatie heeft. Na deze maand van nadenken - en verder een heel harmonieuze relatie van bijna twaalf jaar - was ik ineens alleen.
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
vrijdag 31 oktober 2014 12:40
Ik kom je geen knuffel brengen maar een boksbal, om je boosheid op af te reageren mee te vieren.
Ik kan je verdriet niet navoelen, want ik heb een enorme hekel aan de kerstdagen en alles wat erbij hoort. Wat ik je gun, is dat je nieuwe tradities zult vinden, zoals anderen je ook al aanraden.
Een vriend van mij heeft een paar keer met kerst een lunch georganiseerd, voor iedereen die niet met familie wou of kon zijn, en dat waren feestelijke evenementen.
Mijn eigen kersttraditie is de film Bad Santa, en dat is dan ook de enige kerstfilm die ik kijk. Heel fijn in combi met boksbal.
Ik zou je zo bij mij uitnodigen, maar daar heb je geen moer aan want ik ben anti-kerst. Ik heb geen boom of kaarsjes of kerststol. Bij mij zijn het gewone, doordeweekse dagen. Dat geeft mij zelf heel veel rust.
Misschien is zoiets ook een idee voor jou: om te bedenken dat het gewone dagen zijn, dat het niet langer duurt dan een gewoon weekend zonder dochter? Dus juist niet krampachtig proberen het voor jezelf gezellig te maken met boom en eten en muziek en vrienden, maar gewoon stamppot, beetje wandelen met de hond, beetje forummen? Het feestontbijt en het optuigen van de boom bewaren tot ze terug is?
Het wordt er niet minder erg door, maar misschien makkelijker te overleven?
Ik kan je verdriet niet navoelen, want ik heb een enorme hekel aan de kerstdagen en alles wat erbij hoort. Wat ik je gun, is dat je nieuwe tradities zult vinden, zoals anderen je ook al aanraden.
Een vriend van mij heeft een paar keer met kerst een lunch georganiseerd, voor iedereen die niet met familie wou of kon zijn, en dat waren feestelijke evenementen.
Mijn eigen kersttraditie is de film Bad Santa, en dat is dan ook de enige kerstfilm die ik kijk. Heel fijn in combi met boksbal.
Ik zou je zo bij mij uitnodigen, maar daar heb je geen moer aan want ik ben anti-kerst. Ik heb geen boom of kaarsjes of kerststol. Bij mij zijn het gewone, doordeweekse dagen. Dat geeft mij zelf heel veel rust.
Misschien is zoiets ook een idee voor jou: om te bedenken dat het gewone dagen zijn, dat het niet langer duurt dan een gewoon weekend zonder dochter? Dus juist niet krampachtig proberen het voor jezelf gezellig te maken met boom en eten en muziek en vrienden, maar gewoon stamppot, beetje wandelen met de hond, beetje forummen? Het feestontbijt en het optuigen van de boom bewaren tot ze terug is?
Het wordt er niet minder erg door, maar misschien makkelijker te overleven?
vrijdag 31 oktober 2014 15:13
Ach wat grrrrrrrrrrrrrrr
En ik vind het niet kinderachtig om teleurgesteld te zijn. En boos. En snotterig.
Leuker kunnen we het niet maken, korter ook niet. Ik kan je wel beloven dat ook deze dagen voorbij gaan. Echt wennen gaat het misschien niet, makkelijker te accepteren waarschijnlijk ooit wel.
En ik vind het niet kinderachtig om teleurgesteld te zijn. En boos. En snotterig.
Leuker kunnen we het niet maken, korter ook niet. Ik kan je wel beloven dat ook deze dagen voorbij gaan. Echt wennen gaat het misschien niet, makkelijker te accepteren waarschijnlijk ooit wel.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 31 oktober 2014 16:32
Ik ga inderdaad regelen dat ze er met de brunch is, tweede kerstdag.
Dat lijkt me redelijk.
Koor, ik moest lachen om je posting.
Inmiddels heb ik twee uitnodigingen voor eerste kerstdag gekregen en het aanbod van mijn vriend om hier te zijn..
Erg lief dat ik ook bij jou zou mogen zitten, op die gewone donderdag en vrijdag.
Ik ga derde kerstdag lekker naar de film met mijn dochter. Na een uitgebreid ontbijt.
Het komt ook wel goed.
Alleen voelt het nu weer eens alsof het nooit meer helemáál goedkomt.
Beowulf was er heel erg de afgelopen dagen.
Hij had zijn hele familie meegenomen.
Die zijn nu weer weg.
Hij is er nog en laat soms vals zijn tanden zien.
Dat lijkt me redelijk.
Koor, ik moest lachen om je posting.
Inmiddels heb ik twee uitnodigingen voor eerste kerstdag gekregen en het aanbod van mijn vriend om hier te zijn..
Erg lief dat ik ook bij jou zou mogen zitten, op die gewone donderdag en vrijdag.
Ik ga derde kerstdag lekker naar de film met mijn dochter. Na een uitgebreid ontbijt.
Het komt ook wel goed.
Alleen voelt het nu weer eens alsof het nooit meer helemáál goedkomt.
Beowulf was er heel erg de afgelopen dagen.
Hij had zijn hele familie meegenomen.
Die zijn nu weer weg.
Hij is er nog en laat soms vals zijn tanden zien.
vrijdag 31 oktober 2014 16:59
Ja doe dat Leo regel dat ze er met de brunch is tweede kerstdag bij jou is. Dat lijkt mij meer dan redelijk. Laat je niet overhalen om het niet te doen, als hij met argumenten komt dat het zijn week is. Valse Beowolf zal helaas nog wel terugkomen. Maar het komt goed Leo echt waar
I’m doing superhero stuff. I’m staying focused. If anybody comes in here looking for trouble, oh, they’re going to meet my partners. We’re talking about paw and order.
vrijdag 31 oktober 2014 17:01
Lieve Leo,
ik moet gewoon een beetje huilen als ik je post lees! Ik snap je gevoel helemaal. Het lijkt oneerlijk, en zo voelt het ook. Ex gaat lekker verhuizen, ziet F amper, maar pikt wel de bijzondere dagen in. Zo voelt het, klaar.
Hier hebben we bedacht dat Snaak 1e kerstdag bij mij is, hoe Kerst ook valt. 1e dag is ze bij mij, punt. Heel handig ook met plannen, we hebben er allebei vrede mee. 2e Kerstdag vier ik al jaren met een vriendin, maar wat mij betreft ben je van harte uitgenodigd om ook mee te vieren. Geen families, geen gezinnetjes, gewoon gourmetten en wijnen
ik moet gewoon een beetje huilen als ik je post lees! Ik snap je gevoel helemaal. Het lijkt oneerlijk, en zo voelt het ook. Ex gaat lekker verhuizen, ziet F amper, maar pikt wel de bijzondere dagen in. Zo voelt het, klaar.
Hier hebben we bedacht dat Snaak 1e kerstdag bij mij is, hoe Kerst ook valt. 1e dag is ze bij mij, punt. Heel handig ook met plannen, we hebben er allebei vrede mee. 2e Kerstdag vier ik al jaren met een vriendin, maar wat mij betreft ben je van harte uitgenodigd om ook mee te vieren. Geen families, geen gezinnetjes, gewoon gourmetten en wijnen
vrijdag 31 oktober 2014 21:59
zaterdag 1 november 2014 11:55
Jeetje wat naar dat je zo verdrietig van bent. Valt er niet te praten met ex? Heb je gevraagd aan hem of ze kerst bij jou mag zijn? Misschien vind hij het helemaal niet erg...
Lijkt mij ook afschuwelijk kerst zonder mijn kinderen en ik heb niet eens zoveel met kerst! Dus voel je geen aansteller!! Huil maar uit, dat is beter dan opkroppen...
Lijkt mij ook afschuwelijk kerst zonder mijn kinderen en ik heb niet eens zoveel met kerst! Dus voel je geen aansteller!! Huil maar uit, dat is beter dan opkroppen...
zondag 2 november 2014 09:13
Thanks girls.....
Mijn dochter en ik hadden gisteren een moeilijk gesprek in de auto.
Ze wil met kerst bij mij zijn maar met oud&nieuw ook.
En haar vader wil ook graag een week met haar doorbrengen, logisch.
Dat wil ze zelf ook, maar die feestdagen dus niet.
Lastig.
Ze zal dus moeten kiezen.
Pffffff.....
Mijn dochter en ik hadden gisteren een moeilijk gesprek in de auto.
Ze wil met kerst bij mij zijn maar met oud&nieuw ook.
En haar vader wil ook graag een week met haar doorbrengen, logisch.
Dat wil ze zelf ook, maar die feestdagen dus niet.
Lastig.
Ze zal dus moeten kiezen.
Pffffff.....
zondag 2 november 2014 09:33
Kan ze dan niet lekker 1e kerstdag bij jou vieren? Dan gaat ze 2e kerstdag naar haar papa, en blijft daar tot oudjaarsdag en komt ze in de loop van die dag weer thuis. Ze is dan geen volledige week bij haar papa, maar wel 5 dagen..
Lastig he, eigenlijk zou zij de keuze helemaal niet moeten maken. Heb je al met je ex besproken dat je het niet fijn vind dat ze bij hem is met kerst? Wat voor opties heeft hij gegeven?
Lastig he, eigenlijk zou zij de keuze helemaal niet moeten maken. Heb je al met je ex besproken dat je het niet fijn vind dat ze bij hem is met kerst? Wat voor opties heeft hij gegeven?
zondag 2 november 2014 11:46
zondag 2 november 2014 11:52
Goed plan Beo, om dat uitgebreid te bespreken: voor F is het heel belangrijk dat ze het niet voelt als kiezen. Hoe kan je dat ook als je nog zo jong bent. Ik hoop dat jullie een goed gesprek daarover kunnen hebben. Jij en W bedoel ik, mss F daarbij?
Tijd genoeg nog ja, en als hij het met haar kinderen wil vieren kan hij hopelijk ook begrip hebben voor jouw gevoelens.
Tijd genoeg nog ja, en als hij het met haar kinderen wil vieren kan hij hopelijk ook begrip hebben voor jouw gevoelens.
zondag 2 november 2014 12:07
quote:Eleonora schreef op 31 oktober 2014 @ 09:06:
Man, man, man, wat een ellende dit.
Dat is het. Niet meer en niet minder. Een bak ellende.
Fijn dat er zo'n lieve vrienden voor je klaarstaan, maar Dochterlief missen is vreselijk.
Ik zal aan je denken Leo met Kerst en maak er topdagen van met de jaarwisseling.
Man, man, man, wat een ellende dit.
Dat is het. Niet meer en niet minder. Een bak ellende.
Fijn dat er zo'n lieve vrienden voor je klaarstaan, maar Dochterlief missen is vreselijk.
Ik zal aan je denken Leo met Kerst en maak er topdagen van met de jaarwisseling.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
zondag 2 november 2014 12:42
Lastig Leo voor je dochter en voor jou om haar hierin te begeleiden. Ik hoop dat het lukt om dit in goed overleg met je ex te regelen. Alles wat ik van je lees laat zien dat je dochter vrij is om te kiezen waar ze haar tijd doorbrengt. Neemt natuurlijk niet weg dat het voor haar waarschijnlijk toch altijd zal voelen als kiezen tussen mam en pap. Ik hoop dat je ex net zo voorzichtig en zorgvuldig omspringt met haar gevoelens als jij.
Vanaf het moment dat mijn ouders gescheiden zijn heb ik paniekaanvallen voor de feestdagen en ik ben 28... Er moet altijd gekozen worden, sinds ik met mijn man ben zijn er drie partijen en maar 2 kerstdagen. Tot nu toe is het ieder jaar voor ons een boel stress geweest om met de kinderen onder de arm overal ongeveer even lang te zijn. Dit jaar ben ik godzijdank vlak voor kerst uitgerekend van ons kindje en kon ik iedereen nu al laten weten dat wij niet op bezoek gaan met kerst. Ik wil ook geen vol huis, grote kans dat ik dan net bevallen ben, anders in ieder geval over tijd loop.
Vanaf het moment dat mijn ouders gescheiden zijn heb ik paniekaanvallen voor de feestdagen en ik ben 28... Er moet altijd gekozen worden, sinds ik met mijn man ben zijn er drie partijen en maar 2 kerstdagen. Tot nu toe is het ieder jaar voor ons een boel stress geweest om met de kinderen onder de arm overal ongeveer even lang te zijn. Dit jaar ben ik godzijdank vlak voor kerst uitgerekend van ons kindje en kon ik iedereen nu al laten weten dat wij niet op bezoek gaan met kerst. Ik wil ook geen vol huis, grote kans dat ik dan net bevallen ben, anders in ieder geval over tijd loop.
zondag 2 november 2014 12:56
maandag 3 november 2014 10:35
Lastig he Leo, doe je zo je best om te zorgen dat je dochter er zo min mogelijk last van heeft. En dan heeft ze nu opeens een dilemma, een groot dilemma. Het lijkt me heel moeilijk voor jou om te zien. En om haar te steunen om een goede beslissing te nemen.
Kun je met W hierover praten op een normale manier? Kunnen jullie allebei aan F aangeven dat het geen keuze tussen haar ouders is. Dat ze maar 1 keuze hoeft te maken, namelijk waar zij zelf behoeft aan heeft. En als ze dat (durft te) doen, dat jullie daar dan vrede mee hebben. Het zou mooi zijn als het lukt samen met W dezelfde boodschap uit te stralen. Dat jullie willen dat zij gelukkig is en dat dat voor jullie ook genoeg is.
Het is niet makkelijk allemaal. En dan ook nog Beowulf met z'n hele gezin in de buurt. Ik denk aan je
Kun je met W hierover praten op een normale manier? Kunnen jullie allebei aan F aangeven dat het geen keuze tussen haar ouders is. Dat ze maar 1 keuze hoeft te maken, namelijk waar zij zelf behoeft aan heeft. En als ze dat (durft te) doen, dat jullie daar dan vrede mee hebben. Het zou mooi zijn als het lukt samen met W dezelfde boodschap uit te stralen. Dat jullie willen dat zij gelukkig is en dat dat voor jullie ook genoeg is.
Het is niet makkelijk allemaal. En dan ook nog Beowulf met z'n hele gezin in de buurt. Ik denk aan je
maandag 3 november 2014 16:17
Ja, ik kan met mijn ex praten. Dat is echt het punt niet gelukkig.
Hij zal het heel praktisch aanpakken en er zal heus wel iets te regelen zijn. Dénk ik.
Het komt ook wel weer goed hoor, linksom of rechtsom, ik vind het alleen emotioneel soms zo zwaar.
Nog elke dag voel ik me alsof ik overleef. Niet dat ik leef.
En daar ben ik wel zó klaar mee soms.
Vandaag kreeg ik via een wederzijdse vriendin weer nieuwe info, over dingen die gebeurd zijn tijdens mijn huwelijk en hoewel ik niet kan eten of drinken van de steen in mijn maag, realiseer ik me ook dat het echt, echt, echt niet goed zat allemaal.
Ik voel me zo'n enorme sukkel.
Al die dingen die ik niet gezien of gemerkt heb.
Waarom ben ik toch zo naïef?
Met mijn zaakje gaat het wel lekker.
Nog niks verdiend maar wel goed bezig.
Kan niet wachten tot ik helemaal vrij ben en mijn eigen fortuin verdien.
Bah, wat voel ik me weer ruk zijn zeg.
Het houdt maar niet op.
Hij zal het heel praktisch aanpakken en er zal heus wel iets te regelen zijn. Dénk ik.
Het komt ook wel weer goed hoor, linksom of rechtsom, ik vind het alleen emotioneel soms zo zwaar.
Nog elke dag voel ik me alsof ik overleef. Niet dat ik leef.
En daar ben ik wel zó klaar mee soms.
Vandaag kreeg ik via een wederzijdse vriendin weer nieuwe info, over dingen die gebeurd zijn tijdens mijn huwelijk en hoewel ik niet kan eten of drinken van de steen in mijn maag, realiseer ik me ook dat het echt, echt, echt niet goed zat allemaal.
Ik voel me zo'n enorme sukkel.
Al die dingen die ik niet gezien of gemerkt heb.
Waarom ben ik toch zo naïef?
Met mijn zaakje gaat het wel lekker.
Nog niks verdiend maar wel goed bezig.
Kan niet wachten tot ik helemaal vrij ben en mijn eigen fortuin verdien.
Bah, wat voel ik me weer ruk zijn zeg.
Het houdt maar niet op.
maandag 3 november 2014 16:27
Gelukkig kan je met je ex praten, dat is al beter dan voor ieder dingetje een gevecht moeten leveren. Dat het emotioneel zwaar is zal voorlopig nog wel even blijven.
Als ik je vriendin was zou ik niet al die details gaan oprakelen. Wat schiet je er mee op. Je weet al dat het niet goed zat en het geeft je het gevoel dom te zijn dat je het niet hebt gezien. Maar dat maakt je alleen maar menselijk en normaal.
Ik hoop dat je bedrijfje een vliegende start maakt, dat zal een goed sterk gevoel geven. Dikke knuffel
Als ik je vriendin was zou ik niet al die details gaan oprakelen. Wat schiet je er mee op. Je weet al dat het niet goed zat en het geeft je het gevoel dom te zijn dat je het niet hebt gezien. Maar dat maakt je alleen maar menselijk en normaal.
Ik hoop dat je bedrijfje een vliegende start maakt, dat zal een goed sterk gevoel geven. Dikke knuffel
