Doorgaan of stoppen?

Goed, je schrijft dat je er alles voor over hebt om ex te laten weten wat ie voor je betekent, maar niet weet hoe.



Het is prima dat je je in hem hebt verplaatst, dat was al een hele (mooie) stap. Hem begrijpen en benoemen, het besef dat hij eea tekortgekomen is. En egoistisch over jezelf lullen is iets heel anders dan openheid geven over je eigen gevoelens naar hem. Zeker als dat hem ontlast van rotgevoelens over afgelopen relatie. Die relatie was natuurlijk ook niet alleen maar rot en moeizaam, ook heel fijne dingen samen gedeeld die een band hebben gesmeed tussen jullie, 1 op 1 was het fijn voor allebei zoals het ging.



Ik heb hierboven al uitgebreid geschreven wat je nog meer kan zeggen over je eigen gevoelens dan dat je van hem houdt en dat je hoopt dat het goedkomt tussen jullie. Maar niet wat je ervoor dan aan het doen bent en zou willen doen om meer in de richting te komen die hij zou wensen van een relatie met jou.



HOe ziet dat "goedkomen" tussen jullie er dan uit? Want op de oude voet verder wou hij niet. En wil hij nog steeds niet. Het is te vaag. Je hebt nu erkend dat je hem dat niet kon bieden toen, en alleen maar elkaar missen en van elkaar houden geeft geen concrete veranderingen in de oude situatie voor hem. Dat was niet genoeg, dus je zal moeten aangeven waarom het nu wel goed zou gaan. En wat is goed gaan? Dat is dat het voor beiden bevredigend en fijn is, de wensen van allebei belangrijk zijn. Dat het niet vervalt in de oude patronen, die bewezen niet gewerkt hebben op den duur.



Dus openheid is oa over inzichten die je afgelopen tijd hebt gekregen, wat je geleerd hebt of wil leren, dat je veel meer aan hem denkt en rekening met hem wil houden bijv. Waarom je de relatie wou beperken (in tijd samen en tijd alleen, in naar buiten toe kenbaar maken, enz). Dat hij dat misschien geinterpreteerd heeft als "vrijbijvend" terwijl jij dat niet bedoelde en je wel degelijk gehecht en gecommit voelde.



Kijk, dat de een of de ander zich moet aanpassen op essentiele verschillen in wensen is niet okay, zowel niet dat hij zich moest aanpassen aan wat jij wel/niet wou als dat jij nu jouw behoeften buitenboord zou gooien (aan een stuk eigen leven en vrijheid) door opeens wel te willen samenwonen oid. Je kan die behoefte aan een stuk eigen leven en zelfstandigheid en hoe belangrijk dat OOK is voor jou, bespreken. Dat dat niks te maken heeft met hoeveel je van hem houdt, maar iets is in jou, wat jij belangrijk vindt. En dat er een grijs gebied zit tussen of dat de 1 of de ander zich helemaal moet aanpassen. Dat er oplossingen mogelijk zijn die voor allebei prettig zijn en zoveel mogelijk tegemoet komen aan de wensen van allebei. Dat je het enorm waardeerde (en waardeert) dat ie zo vol voor jou wou gaan, maar je dan ook bang wordt (dat jouw ervaringen bijv tot nu toe zijn dat samenwonen niet goed afloopt en begin van het einde is). (en dat is misschien wel een beperkende overtuiging in jou geworden, na een paar keer "mislukt" jij denkt dat "samenwonen iha niet voor jou is weggelegd", terwijl dat misschien niet klopt ,maar dat "samenwonen met die partners" voor jou niet werkte.



Dat je nu aan het uitzoeken bent (met psych) waar eea hem in zit. Dat je bijv behoefte hebt aan privacy, misschien omdat je al zoveel hulp hebt gehad in je leven. Of misschien zit dat in jouw karakter. En dat mag. Maar laat hem weten dat dat los van hem staat, dat als je dat met iemand ter wereld je dat zou willen, hij het zou zijn, hij het helemaal is voor jou. Dat jij het ook het liefst van de daken wil schreeuwen, maar het makkelijker vond dat niet iedereen het zou weten (en zich mee zou bemoeien).



KOrtom: dat het bepaalde issues in jezelf zijn (zoals onafhankelijk en zelfstandig zijn (en wat jij daarvoor nodig hebt aan "me-time", privacy, met jezelf kunnen zijn >>>versus de liefde voor de ander, wat je uberhaubt wel/niet zou willen delen van je leven en als een volwaardige relatie ziet, ook als dat niet dagelijks is.



Dat daarover te praten valt, misschien moet groeien, ontwikkelen en dat je je voor het blok gezet voelde: alles of niks, omdat je niet duidelijk was naar hem toe en wat hij voor jou betekent.



En bedank & waardeer hem voor zijn inzet, liefde en geduld met jou. En dat je graag wil dat hij zijn wensen kenbaar maakt, samen over praat, maar dat je dan ook echt moet weten van jezelf hoe je ertegenover staat. En dat dat nog in ontwikkeling is, een innerlijk proces bij psych om echt uit te vinden wie je bent en wat je wil, maar dat dat los van hem staat, want van hem ben je wel zeker, maar niet van jezelf. Iets in die trant? Dat jij hem ook eea te bieden wil hebben aan wat hij wil, vindt en nodig heeft van een partner.



En eerst maar kijken in dat gesprek wat hij wil. Misschien vrijblijvend (en zonder kans op seks) gewoon eens wil kletsen, misschien luchtig, misschien zonder kans op ruzie of verwachtingen en daarom buiten de deur. Laat het gewoon eens op je af komen, probeer je in te blijven leven in hem en veroordeel niet meteen zijn aanpak en ga ook niet in de verdediging. Iets uitleggen is heel iets anders dan jezelf verdedigen. Gewoon eerst eens jullie beider visies vertellen en begrijpen van elkaar dat daar verschillen in zullen zitten. En dat mag ook, je hoeft het als stel ook echt niet over alles eens te zijn! Je kan wel naar elkaar toegroeien, de overlap zoeken, wat wel gemeenschappelijk is en of dat genoeg is.

Ik heb er echt alles voor over om ex te laten weten hoeveel hij voor mij betekent en dat ik hoop dat het ooit goed komt tussen ons. Maar hoe?



Ik vrees dat het gewoon einde verhaal is wat ex betreft. Toch blijf ik doorgaan met psych.

Ik wil 'm niet terugwinnen.

Mijn diepste wens is samenleven met ex



Wie hou je nu eigenlijk voor de gek? Jij wil eigenlijk alleen maar ex terug op je oude voorwaarden. Zonder de moeite en energie erin te steken die je daar wérkelijk voor nodig hebt. Je woorden zijn hol. loos, leeg. Want je vertelt je ex niets. Nul komma niets.



Afspreken in een restaurant... Uren zitten aan tafel, tegenover elkaar. Dat betekent: praten. Echt praten. Doe dat dan ook. Als je hem werkelijk liefhebt, stel je kwetsbaar op. Vertel eens iets over je proces en waar je mee bezig bent. Dat ben je aan hem verplicht als je hem zo aan het lijntje wenst te blijven houden.

Hij wil kostte wat kost voorkomen dat jullie samen in een bed belanden.

Door je op jezelf te focussen. Je schrijft: Ik vrees dat het gewoon einde verhaal is wat ex betreft. Toch blijf ik doorgaan met psych.



Wat bedoel jij daarmee?

Prima toch? Dan neemt hij vandaag als nieuw ijkpunt. En jij?

Het is geen sollicitatiegesprek hè dus je hoeft ook niet met iets concreets te komen.Het enige wat je hoeft te doen is hem mee te nemen in jouw belevingswerled, Waar ben je nu mee bezig, wat zijn je angsten, waar loop je tegen aan.

Voor mijn part, al barst je in snikken uit midden in het restaurant omdat het te emotioneel wordt, wat maakt het uit.



Je hoeft hem geen toezeggingen te doen, je hoeft hem alleen maar te vertellen wat je de afgelopen tijd hebt gedaan en waar je tegen aan loopt, desnoods verwijs je hem naar dit forum. Eerlijk gezegd sta ik al versteld dat hij nog contact met je wil dus verknal het niet. Spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan blijven je tot je dood je achtervolgen en zijn achteraf altijd gebaseerd op stomme overwegingen. Je hoeft niet na te denken over scenario's want je hoeft alleen maar eerlijk te zijn, en als je eerlijk bent over je zelf ben je ook eerlijk tegen hem. De dingen zijn zo moeilijk als je het zelf maakt.



En als jij gek op hem bent en hij op jou, dan zijn jouw issues ook zijn issues, zo werkt dat nu eenmaal in een relatie. Als je niet eerlijk kunt zijn in een relatie, er geen vertrouwen is en geen gedeelde angst dan heb je helemaal niets samen.

Wat heb jij hem op dit moment te bieden?

Je gaat het doen. Ik wens je succes vanavond. Ik hoop dat vanavond brengt wat je ervan verwacht.

Zenuwen mogen best toch. Succes .

Geef jezelf een beste schop onder de reet. Kop erbij en maak er wat van. Succes en veel plezier!

Dat is het fijne van jezelf kunnen zijn: je kan niks goed of fout zeggen, als je maar oprecht en open bent. En als je ergens (nog) niet weet wat je er van vindt en hij vraagt je dat, dan ook daar eerlijk in zijn: dat je dat niet weet en eerst eens over na wil denken. Je hoeft niet te pleasen en ook geen beloftes te doen waar je (nog) niet achter kan staan, omdat je dat nog niet weet.



En als je het moeilijk/eng vindt om open te zijn en dingen te vertellen: benoem dat dan ook. Zeg dat gewoon tegen hem. Dat je dat wil leren, maar niet gewend bent.



Net als iemand die een lezing moet houden en dat doodeng vindt: meestal breekt hij/zij dan het ijs door gewoon te zeggen: "Dit is nieuw voor me en ik ben zenuwachtig".



Als je oprecht bent, hoef je geen scenario's te bedenken of wat je daarop zal gaan antwoorden. Ga er gewoon heen met wie je nu bent, het is geen wedstrijd en je weet niet wat hij wil, dus laat hem maar komen met wat de bedoeling hiervan is, waar hij het over wil hebben.



Succes iig, relax, geniet van het etentje!

Sneeuwklokje, wat fijn dat jullie zo goed hebben gepraat. Fijn dat er zoveel duidelijkheid is nu.

Dat duidelijk is dat een relatie er niet meer in zit. Vanwege dat hij wel een kinderwens heeft en jij hem die niet kunt geven. Dat is heel hard en moeilijk (ik weet het, ik heb zelfs eens van een man gehouden die geen kinderen wilde en dat het daarom uit ging) maar wel ontzettend duidelijk.



Ga nu beginnen aan je échte verwerking. Aan het écht loslaten van het idee van een relatie met hem en richt je op jezelf. Gebruik je tijd bij de psych nu voor jezelf en niet (langer) met de verborgen agenda om weer terug te komen bij ex. Hij is daar duidelijk in geweest.



Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd

Verwerk dit verdriet Klokje, stop dit niet weg. Dan zou alles voor niets zijn geweest.

Rouw, huil, doorleef ook dit. Het is niet niets om aan de kant te worden gezet mede omdat je hem geen kinderen schenken kunt. Wat weer een direct gevolg is van je lichamelijke beperking. En dat, dat kan niet anders, moet ongelooflijk pijn doen.

Hij heeft het met zoveel woorden al eerder gezegd, geloof ik. Dat hij er ook veel verdriet van heeft is wel gebleken uit de acties-reacties tussen jullie daarna. Het inkijkje in jouw hoofd dat je hem gegeven hebt, heeft hem geholpen de sterkste te zijn. Voor jullie allebei beter.