Verschillend in seksbeleving

Die wilde dingen waren in zijn vrijgezellentijd, daar zat geen persoonlijke binding bij, geen intimiteit. Nou ja, hooguit tijdelijk misschien. Sommige mensen kunnen dan prima losgaan, zeker als de vrouw(en) in zijn geval duidelijk aangaven ruime grenzen te hebben. Nadien was er immers geen binding meer, geen verantwoordelijkheid, geen hechting.



In een vaste relatie kan dit allemaal (zijn opvoeding) wel degelijk in de weg gaan zitten, er is nu immers sprake van een intieme band. Je kunt die situaties niet vergelijken. Je vriend zal hier zelf vrijer in moeten worden, mogelijk helpt het als hij fijne en open gesprekken kan hebben met een onafhankelijke derde, een professionele therapeut. Mits hij het zelf ook wil.

quote:Dank voor je normale reactie jaw



Ik zal wel leesblind zijn, maar ik lees alleen maar normale reacties in dit topic.



Echt, zowel uit je probleem met je vriend, als met je manier van reageren in je eigen topic, kan ik alleen maar concluderen dat je echt geen enkele aanleg hebt om je in een ander te verplaatsen.

Je kan ook een probleem zoeken waar er geen is. Sjee, soms denk ik: tel je zegeningen! Iemand die zo voor je gaat, niet bepaald in seks een egoistische partner, intimiteit, ook in bed voor allebei bevredigende seks, maar het is nu al in korte tijd te saai voor je? Niet wild genoeg? Ik krijg daarbij (alweer bijna 10 jaar single na lange relatie en wel div sekspartners daarna) het gevoel van "rupsjenooitgenoeg": zoveel wat okay en fijn is in de relatie, zelfs de seks en intimiteit, maar toch ontevreden zijn en gevoel tekort te komen, dat het "meer en beter" moet zijn. En dat is een enorme valkuil (weet ik inmiddels!), als je focus komt te liggen op wat je niet hebt. Wat OOK nog beter/ ideaal moet worden.



Het perfectionistische ervan, het zal je opbreken. Als je gaat kijken wat iemand -in jouw ogen- fout doet, ipv alles (en dat is nogal wat, als ik het zo lees) wat goed en fijn gaat, te waarderen. Ik heb inmiddels leren waarderen en dat ook uitspreken, (en dat is niet: "dat weet hij wel", nee: uitspreken, regelmatig!!). Mijn focus ligt op het goede, op het gemeenschappelijke, ipv op de verschillen en daar een hele issue/ probleem van maken.



Kijk, echt verschillende seksbelevingen versta ik toch andere dingen onder, zoals de ene (bd)SM of een fetish, naar parenclubs wil, swingen, uitstluitend/obsesssed anaal oid willen en de ander niet, de 1 laag libido of niks om seks geven en de ander 4x per dag nodig heeft, enz. En ik had in mijn lange relatie zo'n enorm verschil, wat niet overbrugbaar was/leek, (zoals we toen waren) dus ik weet waar ik over spreek. En ook ik kon en kan gemakkelijker "mijn soort seks" hebben met iemand met wie ik niet een intieme liefdesrelatie mee heb. Ten eerste omdat ik iemand "erop uit kan zoeken" en dan weet dat dit niet afgekeurd/ afgewezen zal worden, en mijn liefde dus niet op het spel staat als die er niet is, en ten 2e omdat ik echt "mezelf" kan zijn bij een "gelijkgestemde" en niet van een liefdespartner hoef te vragen zich aan te passen naar een beleving/ manier die de zijne niet is en hij niet opwindend vindt. Vervelende was destijds dat ik geen (voor mij) opwinding (en dus geen bevredigende seks) kon hebben zonder die elementen. Onverenigbare triggers. Maar ik kon (jarenlang) de seks die we hadden (uit liefde voor mij, niet zozeer uit lust) wel waarderen. En zeker in samenhang met de hele relatie en alles wat we samen wel deelden. In zekere zin paste ik me dus aan, omdat ik de "afwijkende" was en iemand die daar niks mee heeft zinloos is om te willen dat ie dat "probeert", voor mij, en dan werkt het trouwens niet meer als diegene daar zelf niks danwel afkeer bij voelt. Dan heb ik het over heel specifieke verlangens/wensen/aanleg, waar je niet zonder kan (of uitsluitend "lukt" met een heleboel eigen fantasie erbij).



Allereerst ga jij uit van wat er niet is en wordt dat (nu al) steeds belangrijker. Je vindt dat je tekortkomt/ hij tekortschiet/ hij jou tekortdoet. Terwijl je wel bevredigd wordt bij de seks/intimiteit zoals het nu is.



Ten 2e dicht je hem een probleem toe, omdat hij niet hetzelfde is als jij en terwijl hij graag seks heeft met je, en vaak genoeg, en de dingen (handelingen) wil & ook doet, die je bevredigen. En hem ook. Hij vindt niet dat ie een probleem heeft, hij krijgt er 1 aangepraat: dat het/hij niet goed genoeg is zoals ie is. Hij moet net als jou zijn en hetzelfde voelen/verlangen/ fantaseren als jij ook nog.



Het zou misschien al kunnen schelen als je niet bleef rondlopen met je eigen ideeen hierover, maar je verdiept in seksualiteit, waaronder de mannelijke. Jouw vent klinkt volkomen normaal: veel mannen hebben geen tot weinig eigen fantasie en daarom kijken ze zoveel porno. Vroeger de seksblaadjes mee naar de wc of stiekem onder het bed verstopt, later de video's en dvd's en nu dan internet met in 1 klik porno in alle soorten en maten die maar gewenst kan zijn. Mannen zitten anders in elkaar dan vrouwen, erken dat allereerst. Vrouwen gebruiken iha al veel meer fantasie en begint zin in seks en opwinding in hun hoofd. En voor ook evenzovele vrouwen "reactief": hun lichaam reageert op prikkels en aanraking van de ander.



Een man is iha vooral visueel: het zien van zijn (al dan niet uitdagend geklede of naakte) vriendin, een voorbijgangster die iets raakt, kijken naar seks, het idee alleen al dat er zometeen seks is, is al snel genoeg prikkel om opgewonden te raken. En is dan binnen een paar minuten in staat tot seks. Bij vrouwen duurt dat iha langer en alleen al daarom meer fantasie (opwinding in het brein) nodig, een langere aanlooptijd. Veel vrouwen willen graag door hun partner worden opgewonden (opgegeild). Of vinden dat hij dat hoort te doen, samen in de stemming komen. (dat is oa het succesnummer van stiekeme minnaars: dat ze de hele week smsen/appen wat ze de komende date gaan doen met elkaar: 1 groot "voorspel" van elkaar alvast opnaaien.. en dan maar denken dat de seks met minnaar zo vanzelf gaat en spontaan is, ze vergeten even dat ze elkaar voortdurend opnaaien).



Buiten dat: als je naar porno kijkt, (mannenwereld, door mannen bedachte scenario's) zijn het nogal simpele fantasieen ook. Man (of 2 mannen) zit(ten) aan zwembad, er komt een kamermeisje langs met mooie vormen die uitdagend kijkt en al zin in hem heeft en zich terplekke uitkleedt en hem/hun gaat pijpen, waarna seks in alle gaten volgt. En na afloop loopt ze weg zonder omkijken. En dan om niet elke film hetzelfde te maken, wat variatie in plaats en setting (kantoor, enz). Terwijl vrouwen veel gedetailleerder fantaseren. En vaak met hun geliefde in de hoofdrol (al hoeft dat niet eens, kan de glazenwasser zijn of een persoon zonder hoofd).



Het blijkt iig iha dat het de vrouwen zijn, die meer behoefte hebben aan variatie dan mannen. Laatst in een onderzoek onder de scan bleek ook een opvallende ontdekking: na jarenlange relatie bleken de mannen even opgewonden werden van een (voorgelezen) verhaal met hun eigen vrouw in de hoofdrol als hetzelfde verhaal met een onbekende vrouw. Bij vrouwen (verrassend genoeg!) juist enorme verschillen: was eigen man in de hoofdrol dan geen/weinig opwinding, maar daarentegen zelfde verhaal met de knappe glazenwasser steeg de opwinding significant!



Dus het heeft wel degelijk zin om te varieren en experimenteren, om het spannend te houden, zeker als een relatie in rustiger vaarwater komt, overgaat in "houden van", met veel voorspelbaarheid en vertrouwdheid. Dat kan killing worden voor seks, omdat vertrouwd en spannend niet samengaan. Maar dat is na jaren, he. Niet 1 jaar. Zoiets bouw je op, voegt hier en daar iets toe, stelt eens iets voor wat je OOK weleens zou willen uitproberen. (als je meteen al experimenteert en veel doet, wordt dat ook op een gegeven moment vertrouwd en wat kan je later dan nog doen? Dan wordt het enige wat nog spannend is de spanning van "nieuw"? Nieuwe partner(s) ontdekken? Parenclubs, seksparty's, swingen, vreemdgaan?



Wat ik wil zeggen dat als seks heel erg "spanningsgestuurd" is (spanning nodig voor opwinding), je sneller ontevreden zal zijn en steeds behoefte zal hebben aan iets nieuws, zodra iets "gewoon" wordt, herhaling is. En omdat (vermoed ik) mannen vrij gemakkelijk opgewonden raken en eindeloos klaar kunnen komen van "herhaling van hetzelfde" hebben zij (denk ik) ook minder behoefte aan variatie en experimenteren: het lukt zonder ook prima! En vaak is het zo dat hun variatie meer ligt in "hetzelfde doen met iemand die ze nog niet kennen op seksgebied", een nieuw iemand ontdekken dus (met diens reacties). Ik zeg "vaak", dwz dat niet elke man en elke vrouw zo in elkaar zit maar wel dat er globale verschillen tussen de sexen zit.



Het introduceren van iets nieuws proberen is veel effectiever als je er iets leuks van maakt: vanuit "het is altijd heerlijk die seks met jou, schat. Ik zou graag eens dit of dat willen proberen", als spannend extraatje brengen, een opwindend idee, een uitgewerkte fantasie (aan hem mailen?), iets wat het nog leuker kan maken, iets toevoegt! Zowel voor hem als voor jou toevoegt.



Dat is een heel andere benadering dan: niet goed genoeg, ik heb meer nodig, ik wil dat jij iets voor mij doet omdat ik dat zo spannend vind of nodig heb, en ik wil dat jij hetzelfde wil of ook nodig zou hebben, er mankeert iets aan jou dat jij die behoefte niet hebt, zoals we het nu doen ontbreekt er iets aan, is het maar saai, ik vind dat het veel beter kan en jij moet dat ook vinden (want anders ben ik de enige die ontevreden is, jij zou het ook moeten zijn).

Dus je faalt in mijn ogen, je moet het anders doen, iets anders gaan doen, wil je mij echt een plezier te doen en tevreden kunnen houden.



Hoor je een verschil daarin? Uitgaan van het is fijn en heerlijk zoals het nu is, en ik zou het tzt willen uitbreiden en nieuwe dingen toevoegen, die het nog wat spannender maken. Of het is niet goed, er mankeert iets, je hebt een probleem en daardoor kom ik niet aan mijn trekken, ook al doe je je best en kom ik klaar en ontbreekt er eigenlijk niks, maar toch wil ik meer en beter.



Dat geldt trouwens voor elke verandering die je zou wensen. Zorgen dat die ander op 1 lijn komt, in andere opzichten, of dat nu bijv op je werk is, of met je partner over andere zaken gaat (zoals heel hard werken voor "later" en geen tijd/aandacht voor het "nu" hebben, prioriteiten opnieuw bezien, tot een gezamenlijke visie en doelen komen). Of dat hij vaker de afwas moet doen, vind jij.

Je bereikt heel weinig met verwijten of iemand op zijn "fout" wijzen en een probleem zien waar hij het niet ziet, maar jij wel vindt dat hij het probleem is.



Een andere beleving/ behoefte/ mening betekent sowieso niet dat die ander fout zit, net zo goed kan jij jezelf aanrekenen dat jij niet genoeg hebt aan "gewone, spontane, lieve intieme seks". Niemand heeft "gelijk" als het om beleving of smaak gaat. En hoe je daarin bent opgevoed, (als normaalwaarde ziet), meegekregen of ontwikkeld hebt. Gelijkwaardigheid erkennen betekent dat jij niet jouw ideeen boven die van hem stelt, beter vindt en hem "gebrek" of "verkeerd/fout" beoordeelt. Oordelen betekent altijd al dat jij de jouwe "beter" vindt en de ander in moet "opvoeden". En dat is een vervelende manier om iets te leren, om je ideeen te moeten verruimen, open te staan voor nieuwe of ruimere visie op iets (of gedrag wat jij moet aanpassen om de ander tevreden en gelukkig te maken).



Kan je een paar boeken aanraden:

-in het algemeen tot eenzelfde visie komen, op 1 lijn op allerlei gebieden: Stephen Covey: "de 7 eigenschappen van effectief leiderschap". Ooit geschreven voor managers (en verkopers?), maar alom toegepast oa in coaching, hoe je verschillen overwint en de koppen 1 kant op krijgt. Oa is 1 van die eigenschappen: "eerst (jezelf en de ander) begrijpen, dan (pas) begrepen worden". Als je geen begrip toont voor de zienswijze/ beleving/ mening/ smaak van de ander, kan je niet vragen om begrip voor de jouwe, of krijg je die niet. Begrijp dus eerst de behoefte van hem, waar dat evt vandaan komt, wat er evt voor nodig kan zijn om jouw richting uit te gaan, hem warm te laten lopen voor jouw (verruimende) ideeen en veranderingen die jij zou willen.



En dan nog is iemand ergens warm voor maken, enthousiasme en stimuleren altijd een betere en prettigere manier om iets te leren/bijbrengen/ veranderen dan uit verwijt en dat jij tekort komt (bij iets wat hij okay vindt zoals het is). Het mooiste is als de ander het idee heeft dat het zijn/haar eigen idee is

Waarschijnlijk weet je in zakelijke issues best dat wil je een nieuw idee inbrengen, je meer kans hebt dat het aanslaat of ingevoerd wordt als je de voordelen voor het bedrijf benoemt en niet dat het voor jou moet, voor jou een verbetering is, omdat jij er belang bij hebt. BIj een sollicitatie (jij wil iets: jij wil die baan!) kom je verder als het bedrijf overtuigd is dat ze iets aan jou hebben, dat jij toevoegt, en niet omdat jij die baan nodig hebt, dat is voor hun geen argument van betekenis. Wat is voor hun het voordeel, de meerwaarde, dat is wat telt.



Dan nog een boek over seks, wat ik recent heb aangeschaft en gelezen (gewoon in zo'n goedkope keten gekocht, ik meen die ook dvd-restanten van Free Record shop verkoopt, kalenders enz):

Tracy Cox "De Seksdokter". Enorm verhelderend boek, recente onderzoeken meegenomen, leuk geschreven, en ik heb me al veel verdiept in relaties en seks, maar heb ik ook weer nieuwe inzichten en wetenswaardigheden/ tips uit gehaald. Aanrader! Elk onderwerp beschreven vanuit 2 kanten: de mannelijke en de vrouwelijke.



Niet alleen voor inzicht in jezelf dus, maar ook tips een aanraders voor mannen, gewoon over hoe het in het algemeen zit met verschillen in opwinding, tijdsduur, benadering, beleving, "werking" van m/v, verschillen in stofjes die aangemaakt worden, enz enz.



Het belangrijke ervan is dat vrijwel iedereen geneigd is om de eigen ideeen en behoeften/ belevingen op de ander te projecteren. Bijv zal een man misschien harder "aanvallen" op de vrouwelijke clit omdat ie zelf een stevige greep nodig heeft bij zichzelf. En andersom zal een vrouw zijn stijve niet hard/krachtig genoeg beetpakken/aftrekken, omdat zij omzichtiger is, uitgaande van zichzelf en denkend dat dat ook voor mannelijke onderdelen geldt. Het is normaal dat je nu eenmaal niet kan voelen wat de ander voelt, dus vaak wel moet uitgaan van eigen ervaring. Maar m/v zijn gewoon verschillend! En ook onderling in dezelfde sexe is niet elke man zus en elke vrouw zo!



Het is wel fijn om je eigen algemene kennis, tips en ideeen uit te breiden, zodat je ook weet wat voor een man in de regel "normaal" is en hij om te weten wat meer vrouwen hebben, dus voor een vrouw "normaal" is, zodat verschillen tussen jullie al verklaard kunnen worden door algemene vaakvoorkomende verschillen. Dat de ander dus niet raar is of een probleem heeft als het niet aansluit bij de jouwe.



Allerbelangrijkst is het uitgangspunt waarmee je verandering wil bereiken. Kijk je vooral naar het goede en fijne en waardeer je dat hardop, vaker, complimenteren, benoemen, nooit vanzelfsprekend vinden maar met dankbaarheid dat je zoiets getroffen hebt en er zelf veel voor over hebt om te behouden, te koesteren, goed te houden?

Of wil je verandering vanuit tekorten, problemen, fouten, onvolkomenheden, gemis, ontevredenheid, verongelijkt voelen, tekortgedaan, niet goed genoeg, enz?



Want veranderingen (als ze al verbeteringen zijn, wat ook niet altijd hoeft te zijn, of niet voor beiden) hebben meer kans op blijvend, als je eerst bedenkt of het iets is waar jij invloed op hebt of niet. Valt het binnen jouw (directe) invloedssfeer of die van de ander (wil je iets veranderen wat in hem zit, van binnen, zoals een geaardheid of grote geremdheid oid)? Want allereerst kan alleen maar iemand zichzelf hooguit veranderen (als je dat al kan, zoals mechanismen van jaren lastiger is dan iets waarin je opgevoed bent "dat het zo hoort": een diepgewortelde overtuiging dus).



Het is zeker wel zo dat je iemand kan "meenemen" in een andere, ruimere visie. Dat kost tijd, daar moet die ander een voordeel bij hebben (bijv overwinnen van een remming, loslaten van iets wat diegene zelf beperkt en niet zou hoeven te beperken). Je weet al dat hij wat wilder ook in zich heeft, maar dan met "anoniemer" veroveringen, waar geen liefde bij kwam kijken.



Er zijn veel stellen die hun manieren van seks hebben uitgebreid en ik ken persoonlijk bijv mannen die bij een vorige ex kennis hebben gemaakt met Dominantie (of kinky of iig ruigere seks) en de smaak te pakken hebben gekregen, dat aspect ook in zichzelf bleken te hebben en niet anders meer willen. Dan nog gaat dat niet van de ene op de andere dag, is dat opgewekt door nieuwsgierigheid, omdat die vrouw daarover begon en ze er over zijn gaan nadenken, een nieuwe visie "gewekt" was. En jouw vriend blijkt eea bij nader inzien volgens mij ook wel langzaamaan te "rijpen", als ie daar tijd en aandacht voor heeft (vakantie).



Ik herken trouwens wel dat moeite hebben om van de ene rol in de andere te komen. Als ik diep in mijn werk of studie zit (op de rationele tour) en dus van werknemer naar sexy vrouw, heb ik daar ook tijd voor nodig, of soms een hele "metamorfose" om van ratio in gevoel te komen en dan ook nog in opwinding als gevoel. Wat me helpt is als ik dan ff tot mezelf kan komen, ontspannen, voorbereiden, bijv een bad of douche nemen, scheren, verzorgen, iets anders aantrekken waar ik me sexier in voel, wat tijd om "mijn hoofd naar seks te zetten". Komt nog bij dat ik ook moeite had (en heb) om uit de "zorgende moederrol" en die van "huishoudster" te komen into de rol van "sexy vrouw". Wat "me-time" nodig om (lekker) te verlangen, te verheugen, voorpret te hebben, anticiperen op wat komen ging, of ik hoopte dat er komen ging..



Recht uit werk of concentreren op sexy vrouw met de kinderen om mij heen lukt me dat niet 1,2,3. Dan helpt een kusje in mijn nek of een enkele streling niet, als ik nog niet "open sta" daarvoor. Dat is niet alleen voor meer vrouwen zo, het is ook voor mannen zo, die met hun hoofd nog bij hun werk zijn, oid, dat ze eerst hun hoofd "vrij" moeten maken (van boodschappenlijstjes tot aan een probleem of afspraak van werk, rationele dingen, die je in een ander deel van je brein "denkt" dan gedachten over seks of gevoelens voelen.



Als je begrijpt hoe die ander "in elkaar zit" en dat dat ook normaal is, voel je je niet afgewezen op jouw beleving of dat het aan jou ligt oid. Dan weet je ook wat evt nodig is (voor hem) om wel daarheen te komen. Soms is dat alleen maar tijd. Tijd om daarover te gaan fantaseren, tijd om aan een nieuw idee te wennen, open voor te staan. TIjd om er zelf lol in te krijgen.



Ik ken bepaalde remmingen vanuit mijn opvoeding ook en het had heel wat gescheeld als ik me niet zo alleen had voelen staan daarin. Het belemmerde vooral mijzelf, omdat ik daardoor lastig me kon overgeven aan "sletterig mogen zijn" bij eigen partner en aan seks in het algemeen. Veel deed ik "omdat het hoorde", omdat het normaal was, deed ik "voor hem", maar zonder dat zelf ook te voelen of behoefte aan te hebben. Pas later heb ik geleerd om die remmingen beter los te kunnen laten (en hoe, wat daarvoor nodig was/is). Om zelf te kunnen genieten (en ja, dat is ook een ruiger soort seks juist, juist waar ik "bang" voor was en niet mocht zijn van mezelf). En met dat ik dat weet heb ik ook juist van de weersomstuit leren genieten van lieve, lekkere, intieme seks. En het intieme waardeer ik opnieuw, maar nu OOK, en niet "in plaats van".



(Zelf)verwijt, (zelf)veroordeling, schaamte, gevoel van tekortschieten bij de ander, dat alles werkt nooit als stimulans tot verandering, dat weet ik wel!

Voor mij was het omslagpunt dat ik niet voor een ander (mijn toenmalige partner) wou veranderen, maar mijzelf zoveel meer gunde, mezelf toestond om "sletterig" te mogen zijn, dat dat iets goeds was (ipv verkeerd), dat mijn "foute" fantasieen prima/normaal waren, gezond zelfs, geilzijn bij volwassenen hoort, seks een gezond spel is voor volwassenen, dat je daarvan mag genieten, uitbouwen, juist geweldig is voor je partner (ipv "hoort niet" bij de nette vrouw & moeder & echtgenote). Hoort juist wel!



Maar dat is iets wat niemand anders kan afdwingen, hooguit aansporen, veiligheid bieden dat je er niet op zal worden afgewezen, dat je alles kan zeggen (ook al gaat die ander niet overal in mee), aanmoedigen, zorgen dat zijn normaalwaarde verruimd wordt, dat het okay is, dat het mag, fijn en geweldig is, zelfs verwacht wordt en heel welkom is. (als het een remming is he, dat voorop gesteld!). Het loslaten van remmingen zorgt voor "je eraan over kunnen geven, ongeremd zijn".



Als jij eenmaal weet wat hij moet leren "los te laten" (of dat nu zijn werk is, remmingen vanuit opvoeding, idee dat hij je netjes en zacht moet behandelen, dat ruig niet betekent dat hij respectloos is als het om je geliefde gaat, maar ook met liefde kan en zelfs gewaardeerd en verwacht wordt, dat het dus niet iets "slechts" of minderwaardig is, maar goed en geweldig), of gewoon wat tijd gunnen (om aan het idee te wennen, maar ook tijd tussen werk en ontspanning en richting "voelen" en opwinding voelen te gaan), het op een leuke manier brengt, dan kan het een spannende uitdaging worden, ipv een probleem (of zijn probleem).



Verdiep je in eea, en in hem, probeer je in te leven in de belevingswereld van de ander, zijn rollen, zijn identiteit als geliefde en als sekspartner, de harde werker die aan de toekomst werkt, zijn levensdoelen en idealen te weten, bespreek eea, wat voor hem centraal staat in het leven (en de jouwe), jullie gezamenlijke visies op van alles (van werk/inkomen tot waar en hoe wonen, sociaal leven, evt gezin stichten, taakverdelingen, rollen als potentiele ouders, levensvisie en levenswijzen enz. Waarbij uitgangspunt moet zijn dat die van de ene niet beter of hoogstaander of normaler zijn dan van de ander. En dat dat bij liefde nog niet automatisch gelijkloopt, gelijkgestemd is, vanzelfsprekend is (of de ander hetzelfde denkt en belangrijk vindt).



Zoek naar de overeenkomsten, niet de focus op de verschillen (dat geldt ongeveer voor alles!). En hoe verschillen te overbruggen, naar elkaar toe te bewegen ipv gelijk willen krijgen/hebben. Dit hoeft helemaal geen onoverbrugbaar veschil te vormen, als ik het zo lees, maar het kost tijd en (op een prettige, leuke, uitdagende manier) wat stimulans. Mensen kunnen echt wel met elkaar meegroeien of naar elkaar toegroeien!

Ik wil 1 ding benadrukken: schuld(gevoelens), schaamte en (zelf)veroordeling zetten iemand letterlijk "op zijn plek". Op een bepaalde plek vast. Zich "klein" voelen. Mensen iha bevriezen daarvan. De nadruk ligt op hun "zwaktes" (of iig in andermans ogen), onkunde, onvermogen, niet goed genoeg zijn, falen. Dat zet niet aan tot aktie, maar stilstand, "jij bent zo". Dat iemand "moet" werken aan iets, gedrag of een karaktertrek, patroon, voor een ander (ook als ie het zelf niet iets "slechts" of "zwakte" zag, heeft je geliefde daar zeker wel invloed op, hoe je over jezelf denkt!



Heel anders dan iemands zelfvertrouwen vergroten, door oa bevestiging en waardering, diens kracht en mooie kanten benadrukken, waardoor dus een beroep wordt gedaan op iemand's kracht, capaciteiten, vermogens.



Aktie en kracht zijn ingredienten die nodig zijn voor (zin in en geloven in/ vertrouwen op) groei en ontwikkeling. Om te kunnen denken in mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Om nog meer te kunnen/ willen/ leren/ ontdekken.



Het zou in geen weldenkend mens opkomen om tegen een baby te zeggen: "kan je nou nog niet lopen? andere kinderen van 14 maanden oud wel, hoor, stap eens over die angt heen om te vallen, ga eens meer oefenen voor mij, je stelt me teleur, zo vind ik er niks aan om moeder te zijn". Een kind moedig je aan, help je verder, geef je het vertrouwen dat hij/zij het kan, doe je het voor, neemt hem/haar aan het handje, mag het in eigen tempo bepalen en proberen, prijs je in wat het al wel kan..



Beetje simpel gesteld, maar op een gegeven moment denken we dat je iemand beter kan opvoeden of iets bijbrengen/ perfectioneren door op fouten te wijzen, te straffen, te verwachten, teleurstelling te uiten, verwijten. En dat diegene dan "uit zichzelf" dat dan verbetert (veelal uit gehoorzaamheid, pleasen van de ander, in de smaak te vallen, zich geliefd te voelen).

Zo oa ontstaat onzekerheid en faalangst, en pleasers die denken dat ze liefde of zich geliefd en gewaardeerd voelen van hun gedrag afhangt, verdiend moet worden, van andere mensen (close mensen) afhankelijk is (goedkeuring, bevestiging van buitenaf, wat anderen vinden).



Hoe fijn vind je/men het zelf om op fouten gewezen te worden, en helemaal als je zelf helemaal niet vindt dat het niet fout is, als het iets is wat jij fijn en goed vindt, normaal is, zo hoort of kwestie van smaak is, of alleen een (jouw eigen) andere manier met hetzelfde resultaat? Op je werk, van je collega's, baas, ouders, leraren, vriendinnen, partner? Hoe reageer je daar zelf op? Nodigt het je uit om die ander erin te volgen, gelijk te geven, jezelf aan te passen of te veranderen, of ga je (al dan niet hardop of onderhuids) in verzet of in de verdediging? Nog standvastiger dan eerst, wellicht? Wat voor gevoel roept dat op bij jezelf, nodigt het uit tot (echt) openstaan voor die andere visie of ga je bijv een betoog houden over wat je wel allemaal goed doet en of daar ook naar gekeken wordt, voor je waarde opkomen, of misschien denk je: "zo weet ik er ook wel een paar" en ga je andermans dingen opnoemen die jou niet bevallen aan hem/haar? (en niet kijken naar de boodschap die in die kritiek lag).



Het kan soms handig zijn om de boel eens om te draaien namelijk. Stel dat hij jou raar zou vinden dat jij variatie nodig hebt en jij niet ongeremd kan genieten zonder allerlei voorwaarden en spanning. Dat jij zo snel verveeld bent oid? Terwijl je het bijv altijd heerlijk vond, kan dat wel een schaduw werpen daarop, je onzeker maken, aan jezelf laten twijfelen, enz.

@Suzy65 Mooi verhaal, bedankt.



Ik heb even gewacht tot ik thuis was, de lengte was te werkonderbrekend

Maej-2.



Je hebt helemaal gelijk, je hebt behoeften, natuurlijk.



'Maar hij heeft ook seksrelaties gehad wanneer hij vrijgezel was en daar deed hij gekkere dingen dan zo'n spel... vandaar dat ik het lastig vind me in te leven'



Bespreek dit met hem: waarom toen wel en nu niet? Zijn verleden thuis lijkt dus niet zo heel zwaar te wegen. Zeg gewoon dat je van seks houdt en dit graag met hém wil beleven.



Wellicht spelen er andere dingen: stress op werk? Depressieve gevoelens? Vraag hem er naar, want anders dan dat kan ik me niet voorstellen als hij vroeger spannende dingen wél waardeerde....