Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind, het effect er van op jou als volwassene
maandag 17 november 2014 17:15
Ook hier het een en ander " over gehouden" aan mijn onplezierige jeugd.
Inmiddels ga ik richting de 30 en merk dat ik los begin te komen van mijn ervaringen tijdens mijn jeugd.
Veel en lang nutteloze therapie gehad, veel aanvink-psychologen versleten. Een tijd alle liefde en aandacht gezocht bij foute mannen. Inmiddels heb ik de liefste vriend die ik maar kan wensen.
Ik ben en blijf denk ik erg onzeker en zoekende. Ik probeer af en toe de spanning die ik vroeger had opnieuw te zoeken omdat het zonder die spanning zo leeg voelt. Dit uit zich in veel en vaak seks willen, willen experimenteren en grenzen opzoeken. Deels zit dit in mijn aard maar wordt ook versterkt door vroeger.
Wat mij op de been heeft gehouden en nog steeds doet is de mogelijke toekomstige confrontatie met mijn adoptie-moeder. Ik zie haar als sinds mijn tienerjaren niet meer ( ze heeft me verstoten). Ik wil zo graag haar bevestiging en toch nog horen dat ik goed terecht ben gekomen, dat ze zich vergist heeft in mij. Daardoor push ik mezelf om in mijn studie steeds hogerop te komen (van mavo naar universiteit) en mijn leven zo goed mogelijk op orde te brengen. Zo dat ze me nooit meer op die onderwerpen de grond in kan boren of kan kwetsen.
In mijn huidige relatie merk ik dat ik graag te teugels uit handen geef, ik ben zo lang zo zelfstandig geweest en heb moeten vechten. Nu mag ik mezelf zijn en word ik geaccepteerd. Mijn vriend zegt wel eens dat ik in een paar minuten van een volwassen vrouw naar een klein meisje kan veranderen. Het voelt alsof ik weer af en toe kind mag zijn. En daar geniet ik ontzettend van.
Inmiddels ga ik richting de 30 en merk dat ik los begin te komen van mijn ervaringen tijdens mijn jeugd.
Veel en lang nutteloze therapie gehad, veel aanvink-psychologen versleten. Een tijd alle liefde en aandacht gezocht bij foute mannen. Inmiddels heb ik de liefste vriend die ik maar kan wensen.
Ik ben en blijf denk ik erg onzeker en zoekende. Ik probeer af en toe de spanning die ik vroeger had opnieuw te zoeken omdat het zonder die spanning zo leeg voelt. Dit uit zich in veel en vaak seks willen, willen experimenteren en grenzen opzoeken. Deels zit dit in mijn aard maar wordt ook versterkt door vroeger.
Wat mij op de been heeft gehouden en nog steeds doet is de mogelijke toekomstige confrontatie met mijn adoptie-moeder. Ik zie haar als sinds mijn tienerjaren niet meer ( ze heeft me verstoten). Ik wil zo graag haar bevestiging en toch nog horen dat ik goed terecht ben gekomen, dat ze zich vergist heeft in mij. Daardoor push ik mezelf om in mijn studie steeds hogerop te komen (van mavo naar universiteit) en mijn leven zo goed mogelijk op orde te brengen. Zo dat ze me nooit meer op die onderwerpen de grond in kan boren of kan kwetsen.
In mijn huidige relatie merk ik dat ik graag te teugels uit handen geef, ik ben zo lang zo zelfstandig geweest en heb moeten vechten. Nu mag ik mezelf zijn en word ik geaccepteerd. Mijn vriend zegt wel eens dat ik in een paar minuten van een volwassen vrouw naar een klein meisje kan veranderen. Het voelt alsof ik weer af en toe kind mag zijn. En daar geniet ik ontzettend van.
Een dag zonder yoghurt is een dag niet geleefd
dinsdag 18 november 2014 10:56
Ik lees hier nog steeds mee. Ik heb enorm veel respect en bewondering voor jullie allemaal!
Ik zou het liefst ook mee schrijven maar ik ben a) niet zo goed in het verwoorden van mijn gedachten en emoties en b) vaak teveel bezig met mijn hoofd boven water te houden ivm de vele triggers waar ik nu mee worstel omdat ik heel veel van iemand hou en zodoende vaak te weinig ruimte of energie heb om op anderen te reageren, wat me weer een schuldgevoel op zou leveren. Houden van gaat bij mij altijd gepaard met angst, twijfel, onzekerheid, kortom; houden van is een van mijn grootste triggers.
Ik ga uittesten, grenzen opzoeken, heb eigenlijk constant "bewijs" nodig dat iemand echt van me houdt en ben hier behoorlijk verkeerd in geprogammeerd. Ook voel ik me niet echt veilig op dit forum, gezien de nare reacties vaak op mij en anderen. Vooral door het loepen en dat in een hele andere post voor je voeten gaan gooien. Zou dit niet graag naar mijn hoofd krijgen.....
Ik denk aan jullie, leef met jullie mee en wens jullie alle kracht en sterkte!
Ik zou het liefst ook mee schrijven maar ik ben a) niet zo goed in het verwoorden van mijn gedachten en emoties en b) vaak teveel bezig met mijn hoofd boven water te houden ivm de vele triggers waar ik nu mee worstel omdat ik heel veel van iemand hou en zodoende vaak te weinig ruimte of energie heb om op anderen te reageren, wat me weer een schuldgevoel op zou leveren. Houden van gaat bij mij altijd gepaard met angst, twijfel, onzekerheid, kortom; houden van is een van mijn grootste triggers.
Ik ga uittesten, grenzen opzoeken, heb eigenlijk constant "bewijs" nodig dat iemand echt van me houdt en ben hier behoorlijk verkeerd in geprogammeerd. Ook voel ik me niet echt veilig op dit forum, gezien de nare reacties vaak op mij en anderen. Vooral door het loepen en dat in een hele andere post voor je voeten gaan gooien. Zou dit niet graag naar mijn hoofd krijgen.....
Ik denk aan jullie, leef met jullie mee en wens jullie alle kracht en sterkte!
dinsdag 18 november 2014 11:47
Fijn om te horen dat EMDR werkt/goed ging... Ik moest het even googlen om er achter te komen wat het precies inhoudt. Hoe veel sessies zijn gebruikelijk bij EMDR?
Aanvink-psychologen zijn voor mij psychologen die gebruikmaken van lijsten met symptomen en criteria voor problemen en aandoeningen. Ze luisteren en kijken niet echt naar wat er echt aan de hand is en speelt. Wanneer je een aantal problemen hebt die veel van je leven bepalen, maar net niet vallen onder één specifieke aandoening of probleem dan kunnen ze je niet helpen omdat ze het zelf niet meer snappen.
Het zijn ook wel een beetje meel*lpsychologen, of aan-het-lijntje-houden psychologen.. Althans dat zijn mijn ervaringen.
De laatste die ik had vond mijn probleem te moeilijk en schoof het aan de kant, toen bleek dat er aan werken nogal veel tijd ging kosten. Op het laatste gesprek zei hij opeens: " ja maar je moet het maar gewoon loslaten".
De enige die echt waardevol was en die mij echt verder geholpen heeft is een kinderpsychiater, waar ik heen ging toen ik 17 jaar was. Die man was zo goed in zijn vak! Hij liet mij nadenken en gaf mij zelfvertrouwen.
Aanvink-psychologen zijn voor mij psychologen die gebruikmaken van lijsten met symptomen en criteria voor problemen en aandoeningen. Ze luisteren en kijken niet echt naar wat er echt aan de hand is en speelt. Wanneer je een aantal problemen hebt die veel van je leven bepalen, maar net niet vallen onder één specifieke aandoening of probleem dan kunnen ze je niet helpen omdat ze het zelf niet meer snappen.
Het zijn ook wel een beetje meel*lpsychologen, of aan-het-lijntje-houden psychologen.. Althans dat zijn mijn ervaringen.
De laatste die ik had vond mijn probleem te moeilijk en schoof het aan de kant, toen bleek dat er aan werken nogal veel tijd ging kosten. Op het laatste gesprek zei hij opeens: " ja maar je moet het maar gewoon loslaten".
De enige die echt waardevol was en die mij echt verder geholpen heeft is een kinderpsychiater, waar ik heen ging toen ik 17 jaar was. Die man was zo goed in zijn vak! Hij liet mij nadenken en gaf mij zelfvertrouwen.
anoniem_209947 wijzigde dit bericht op 18-11-2014 19:19
Reden: er stond een quote in
Reden: er stond een quote in
% gewijzigd
Een dag zonder yoghurt is een dag niet geleefd
dinsdag 18 november 2014 13:04
quote:Daarnaast is een grote belemmering dat de gedachtes in mijn hoofd erg sterk worden/zijn vanaf het begin van de groepstherapie en ik daar dus naar moet luisteren op de een of andere manier. Ik zie steeds duidelijker hoe slecht ik (geweest) ben voor mijn vriend en mijn hoofd zegt dat ik daarom vanaf nu de perfecte vriendin moet zijn. Perfect betekent voor mij in ieder geval slank en daarnaast een goede huisvrouw en altijd vrolijk. Al die dingen zijn moeilijk te organiseren en vol te houden, maar het moet. Ik heb zoveel goed te maken.
Ach lieve schat, trap nou niet in die verrekte valkuil. Ik dacht dat ook, ik zorg dat ik perfect ben, slank (dun) en perfecte huisvrouw etc. Weet je wat ik vergat? Een leuke vriendin zijn, mezelf zijn, lekker tegen hem aanhangen en de boel de boel laten. Stan vond zijn Stepford Housewife alles behalve perfect, kostte bijna onze relatie. Dit is ook weer vermijdingsgedrag, perfectie houdt ellende niet op een afstand, in tegendeel.
Je bent hard aan het werk om jezelf weer terug te vinden, daar moet je je energie in steken, niet in de perfecte huisvrouw zijn. Geloof me, ze zien die perfect glimmende meubels en brandschone vloeren niet, ze zien je alleen op je tanden lopen. Vraag eerst eens wat ie wil, dit is het niet geloof me.
En je hebt niks goed te maken, wat kan jij hier nu aan doen? Heb je erom gevraagd? Weet je, als het echt allemaal zo'n doffe ellende was voor hem, had ie allang de benenwagen genomen. Hij houdt van je en wil dat het goed met je gaat, werk daar aan en laat je huishouden de boel de boel maar.
Ach lieve schat, trap nou niet in die verrekte valkuil. Ik dacht dat ook, ik zorg dat ik perfect ben, slank (dun) en perfecte huisvrouw etc. Weet je wat ik vergat? Een leuke vriendin zijn, mezelf zijn, lekker tegen hem aanhangen en de boel de boel laten. Stan vond zijn Stepford Housewife alles behalve perfect, kostte bijna onze relatie. Dit is ook weer vermijdingsgedrag, perfectie houdt ellende niet op een afstand, in tegendeel.
Je bent hard aan het werk om jezelf weer terug te vinden, daar moet je je energie in steken, niet in de perfecte huisvrouw zijn. Geloof me, ze zien die perfect glimmende meubels en brandschone vloeren niet, ze zien je alleen op je tanden lopen. Vraag eerst eens wat ie wil, dit is het niet geloof me.
En je hebt niks goed te maken, wat kan jij hier nu aan doen? Heb je erom gevraagd? Weet je, als het echt allemaal zo'n doffe ellende was voor hem, had ie allang de benenwagen genomen. Hij houdt van je en wil dat het goed met je gaat, werk daar aan en laat je huishouden de boel de boel maar.
You know how I know? Because I reeaally think so!
dinsdag 18 november 2014 13:21
dinsdag 18 november 2014 13:24
dinsdag 18 november 2014 13:50
Xdestiny, fijn dat je schrijft. Ik vroeg me toevallig onlangs nog af hoe het met je gaat, ik lees al lang mee in dit topic. Hartstikke goed dat je nieuw werk hebt gevonden, ik hoop dat je er je draai in gevonden hebt. Vreselijk moeilijk om je zo eenzaam te voelen hè, onthoud dat je niet alleen bent.
Gnba, ja meditatie is erg krachtvol. Ik hoop dat het je verder brengt in je proces. Ik ben erg bij zowel yoga en meditatie gebaat, heb de laatste tijd veel yin yoga gedaan, omdat ik in de ontspanning erna soms wat kan ontladen (traumaenergie in mijn lichaam kan kwijtraken dmv. trillen, klinkt vaag maar zo werkt het voor mij, zie ook ”somatic experiencing”).
BS, Ik herken wel een beetje wat je zegt, ik heb ook wel eens zo gedacht. Maar ik sluit me bij MrsSW aan, hij was allang weg geweest als hij niet veel om je gaf. Je hoeft niet perfect te zijn, hij is vast allang blij als je wat beter in je vel zit. Ik vind trouwens dat je al heel veel inzicht hebt. Ik ben zo’n 10 jaar ouder dan jij en veel van de dingen die jij in je posts ook beschrijft heb ik pas onlangs ervaren. Accepteer dat het tijd nodig heeft, ook als je ongeduldig bent en gewoon "normaal" wilt zijn. Het is het belangrijkste proces van je leven, en dat kun je niet versnellen…
Mijn man was voor het eerst mee in therapie, en dat was geen succes. Hij en mijn therapeute begrepen elkaar helemaal niet en er ontstonden steeds misverstanden. Later zei hij dat hij nog nooit iemand had ontmoet met wie hij zo niet op dezelfde golflengte zat. En mijn therapeute is de eerste persoon die ik heb ontmoet bij wie ik me veilig genoeg voel om te over alles te kunnen praten en waar ik juist heel erg goed mee klik. Het was echt nogal surrealistisch allemaal, ik zat te “vertalen” van de een naar de ander, wat ze eigenlijk bedoelden, dus niet voor herhaling vatbaar. Als iets me nog meer duidelijk is geworden is het wel dat we echt heel erg verschillend zijn. Of het te verschillend is wil ik nog niet over oordelen. Een scheiding is op dit moment geen optie en we hebben het vaak ook best gezellig als familie. Maar ik voel geen echte verbinding. De vraag is alleen nog steeds of ik daar überhaupt toe in staat ben? Dit artikel vond ik erg to the point en nuttig, misschien heeft iemand van jullie er ook wat aan: https://www.howtoforgivep ... come-emotional-dependency . Leest het prettigst mobiel.
Bedankt lamamma! En hallo maej en chincilla, moedig dat jullie posten.
voor iedereen.
Gnba, ja meditatie is erg krachtvol. Ik hoop dat het je verder brengt in je proces. Ik ben erg bij zowel yoga en meditatie gebaat, heb de laatste tijd veel yin yoga gedaan, omdat ik in de ontspanning erna soms wat kan ontladen (traumaenergie in mijn lichaam kan kwijtraken dmv. trillen, klinkt vaag maar zo werkt het voor mij, zie ook ”somatic experiencing”).
BS, Ik herken wel een beetje wat je zegt, ik heb ook wel eens zo gedacht. Maar ik sluit me bij MrsSW aan, hij was allang weg geweest als hij niet veel om je gaf. Je hoeft niet perfect te zijn, hij is vast allang blij als je wat beter in je vel zit. Ik vind trouwens dat je al heel veel inzicht hebt. Ik ben zo’n 10 jaar ouder dan jij en veel van de dingen die jij in je posts ook beschrijft heb ik pas onlangs ervaren. Accepteer dat het tijd nodig heeft, ook als je ongeduldig bent en gewoon "normaal" wilt zijn. Het is het belangrijkste proces van je leven, en dat kun je niet versnellen…
Mijn man was voor het eerst mee in therapie, en dat was geen succes. Hij en mijn therapeute begrepen elkaar helemaal niet en er ontstonden steeds misverstanden. Later zei hij dat hij nog nooit iemand had ontmoet met wie hij zo niet op dezelfde golflengte zat. En mijn therapeute is de eerste persoon die ik heb ontmoet bij wie ik me veilig genoeg voel om te over alles te kunnen praten en waar ik juist heel erg goed mee klik. Het was echt nogal surrealistisch allemaal, ik zat te “vertalen” van de een naar de ander, wat ze eigenlijk bedoelden, dus niet voor herhaling vatbaar. Als iets me nog meer duidelijk is geworden is het wel dat we echt heel erg verschillend zijn. Of het te verschillend is wil ik nog niet over oordelen. Een scheiding is op dit moment geen optie en we hebben het vaak ook best gezellig als familie. Maar ik voel geen echte verbinding. De vraag is alleen nog steeds of ik daar überhaupt toe in staat ben? Dit artikel vond ik erg to the point en nuttig, misschien heeft iemand van jullie er ook wat aan: https://www.howtoforgivep ... come-emotional-dependency . Leest het prettigst mobiel.
Bedankt lamamma! En hallo maej en chincilla, moedig dat jullie posten.
voor iedereen.
railton wijzigde dit bericht op 18-11-2014 20:11
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
% gewijzigd
dinsdag 18 november 2014 18:14
dinsdag 18 november 2014 20:35
Trouwens lamamma, als je het liefste mee wilt schrijven, dan moet je dat gewoon doen! Ik heb je niet geloept en vind dat ook niet zo interessant eigenlijk. Ik vind het ook moeilijk en schrijf niet vaak, maar om voor het eerst anoniem open te zijn heeft toch waarde voor mij. Wij zijn hier voor elkaar, maar ook en vooral voor onszelf, omdat er vaak niemand anders is met wie je over deze dingen kan praten en het soms best fijn is om van je af te schrijven, ook als er niet op je gereageerd wordt. Dat moet je je in elk geval niet persoonlijk aantrekken.
dinsdag 18 november 2014 22:34
Railton heeft gelijk, lamamma. Je zou echt niet de eerste of de enigste zijn die heel veel moeite heeft om te reageren op anderen, dat geeft niks. Wij snappen dat als geen ander dat die ruimte er soms gewoonweg niet is om op anderen te reageren Maar je wordt altijd gelezen, je bent niet meer alleen.
Met mij gaat het nu echt ontzettend goed vergeleken met een jaar terug en zelfs voor mij is het nu toch vaak ook nog heel moeilijk om te reageren, om de diepte weer in te gaan. Soms ben ik bang om weer ondergezogen te worden. Mijn herstel voelt soms nog zo broos en ik wil dat beschermen.
Je hoeft ook helemaal niet goed te zijn met woorden, de meesten van ons hebben echt aan een half woord genoeg. Dus schrijf gewoon en druk op die knop.
Met mij gaat het nu echt ontzettend goed vergeleken met een jaar terug en zelfs voor mij is het nu toch vaak ook nog heel moeilijk om te reageren, om de diepte weer in te gaan. Soms ben ik bang om weer ondergezogen te worden. Mijn herstel voelt soms nog zo broos en ik wil dat beschermen.
Je hoeft ook helemaal niet goed te zijn met woorden, de meesten van ons hebben echt aan een half woord genoeg. Dus schrijf gewoon en druk op die knop.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 22 november 2014 15:21
Xdestiny ; Wat goed dat je een contract hebt.Hopelijk volgt er nu ook snel een eigen huisje.Rot om te lezen dat je je zo eenzaam voelt.Als het goed is ben je inmiddels op controle geweest voor je medicijnen.Heb je daar nog iets aan gehad?
BS; een ding : je kan veel meer en bent veel sterker dan je denkt.Je bent al zover gekomen.Stapje voor stapje kom je er ; niet ontmoedigt raken.
Jouw vriend houdt van je en denkt niet in termen van ‘slecht’ of ‘fout’.Hij wilt voornamelijk dat het beter met jou gaat.Dan gaat het ook met jullie beter.
Hij ziet en beseft hoe veel je al gedaan hebt om vooruit te komen ; en nog altijd dagelijks doet.
En wees soms even moe ; is helemaal niet gek!
EV;hoe gaat het met je?Weer een EMDR achter de rug ; hopelijk voel je je wat rustiger.
Welkom Maej-2.Fijn dat je een lieve partner hebt waar je je veilig bij voelt.
Er straalt veel vechtlust uit jouw bericht ; ik hoop dat je de erkenning zult krijgen die je zoekt,op de allereerste plaats van jezelf!
Lammama;kom gerust je verhaal doen wanneer je daar behoefte aan hebt.We zijn allemaal beschadigt en zoeken naar een manier om (weer) te kunnen léven.
Chincilla;de eerste post is meestal de moeilijkste,dus die drempel ben je al over.
Railton;ik vind het mediteren nu erg fijn hoewel er vaak ook wel veel los komt.Maar op een rustige manier.
Jammer dat de therapie met jouw man zo gelopen is.Ik vraag me ook wel eens af of ik wel in staat ben om een echte verbinding te voelen met iemand anders dan mijn kinderen.Ik weet eigenlijk ook niet zeker of ik dat wel wil?Maakt ook wel weer kwetsbaar denk ik…
Sunemom ; ik denk aan je.
BS; een ding : je kan veel meer en bent veel sterker dan je denkt.Je bent al zover gekomen.Stapje voor stapje kom je er ; niet ontmoedigt raken.
Jouw vriend houdt van je en denkt niet in termen van ‘slecht’ of ‘fout’.Hij wilt voornamelijk dat het beter met jou gaat.Dan gaat het ook met jullie beter.
Hij ziet en beseft hoe veel je al gedaan hebt om vooruit te komen ; en nog altijd dagelijks doet.
En wees soms even moe ; is helemaal niet gek!
EV;hoe gaat het met je?Weer een EMDR achter de rug ; hopelijk voel je je wat rustiger.
Welkom Maej-2.Fijn dat je een lieve partner hebt waar je je veilig bij voelt.
Er straalt veel vechtlust uit jouw bericht ; ik hoop dat je de erkenning zult krijgen die je zoekt,op de allereerste plaats van jezelf!
Lammama;kom gerust je verhaal doen wanneer je daar behoefte aan hebt.We zijn allemaal beschadigt en zoeken naar een manier om (weer) te kunnen léven.
Chincilla;de eerste post is meestal de moeilijkste,dus die drempel ben je al over.
Railton;ik vind het mediteren nu erg fijn hoewel er vaak ook wel veel los komt.Maar op een rustige manier.
Jammer dat de therapie met jouw man zo gelopen is.Ik vraag me ook wel eens af of ik wel in staat ben om een echte verbinding te voelen met iemand anders dan mijn kinderen.Ik weet eigenlijk ook niet zeker of ik dat wel wil?Maakt ook wel weer kwetsbaar denk ik…
Sunemom ; ik denk aan je.
zaterdag 22 november 2014 17:50
Héhé, zit ik wel vijf pagina's terug te zoeken naar dit topic, staat het gewoon op de eerste pagina!
Afgelopen maandag was het heel pittig met de EMDR. Doodmoe daarna, oké. Maar een paar dagen daarna echt duizelig/dizzy gevoel tijdens een gesprek met iemand, en vanmorgen ook dizzy gevoel. Vind ik eng. Zou het er ook bij horen? Komende maandag gewone afspraak, alleen met therapeute. Ik ga het zeker vragen. Er is maandag wel heel veel gebeurd daar..
Afgelopen maandag was het heel pittig met de EMDR. Doodmoe daarna, oké. Maar een paar dagen daarna echt duizelig/dizzy gevoel tijdens een gesprek met iemand, en vanmorgen ook dizzy gevoel. Vind ik eng. Zou het er ook bij horen? Komende maandag gewone afspraak, alleen met therapeute. Ik ga het zeker vragen. Er is maandag wel heel veel gebeurd daar..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 22 november 2014 18:20
zaterdag 22 november 2014 18:22
zaterdag 22 november 2014 18:29
MrsS, oh, dus jij herkent dit wel? Ik vind het heftig. Zeker omdat het pas een paar dagen later is. Het voelt ook heel onveilig, als ik bijv. in een winkel ben, of ergens anders. Ik word dan bang dat dat rotte gevoel van vroeger (wat in mijn eerste werkkring echt zo voelbaar werd..) weer terugkomt en ik me zo 'wankel' voel.
Ik vind wel dat het helpt; we zijn echt vooraan in mijn leven begonnen en daar kijk ik nu veel minder emotioneel op terug. Maar ik denk dat we nu bij een heel eng/vergeten/ver weggestopt gedeelte aankomen
Ik vind wel dat het helpt; we zijn echt vooraan in mijn leven begonnen en daar kijk ik nu veel minder emotioneel op terug. Maar ik denk dat we nu bij een heel eng/vergeten/ver weggestopt gedeelte aankomen
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 22 november 2014 18:45
Die duizeligheid, mistig wattenhoofd en dizzyness ging na een dag of drie na de sessie pas over. Dat had echt te maken met wat het deed in je hoofd. Ik vond dat zo ontzettend raar, dat dit kon door die piepjes. Ik had er nogal een hard hoofd in namelijk. Maar het doet echt iets met je. Ik was ook dodelijk vermoeid na een sessie, knallende hoofdpijn en daarna dat rotgevoel. Het gaf mij zo'n onveilig gevoel omdat ik altijd alert wilde zijn, continue mijn omgeving aan het scannen was op gevaar en met dat gevoel lukte dat niet en dat maakte me zo angstig.
Ik ben heel blij om te horen dat het bij jou wel effect heeft. Het is zo hard werken en als het dan geen effect sorteert is dat zo demotiverend. Ik dacht echt dat het aan mij lag, dat EMDR niet werkte bij mij, eigenlijk werd dat ook gezegd dat het zo was want dan moest ik het nog maar eens proberen. Het heeft me helaas het laatste zetje over de rand van mijn burnout gegeven. En nog vond men EMDR in mijn geval een goed idee. Dat was het voor mij niet. Maar ik ben blij dat het bij jou helpt. Ik duim voor je dat dit jouw verlossing is. Dat zou fantastisch zijn. Ik hoop het zo.
Ik ben heel blij om te horen dat het bij jou wel effect heeft. Het is zo hard werken en als het dan geen effect sorteert is dat zo demotiverend. Ik dacht echt dat het aan mij lag, dat EMDR niet werkte bij mij, eigenlijk werd dat ook gezegd dat het zo was want dan moest ik het nog maar eens proberen. Het heeft me helaas het laatste zetje over de rand van mijn burnout gegeven. En nog vond men EMDR in mijn geval een goed idee. Dat was het voor mij niet. Maar ik ben blij dat het bij jou helpt. Ik duim voor je dat dit jouw verlossing is. Dat zou fantastisch zijn. Ik hoop het zo.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 22 november 2014 19:26
dat van EMDR ken ik, heb ik ook gehad in 2008. ik had ook hoofdpijn en was er ook misselijk van. Bij mij is EMDR torn getopt omdat ik tijdens de laatste sessie moeite had om weer in het heden te koken. mijn therapeut had moeite om mij terug te halen en toen werd er besloten om er mee te stoppen om erger te verkomen. nu zijn we zoveel jaar verder en nu mag ik geen therapie volgen om dezelfde reden. ben ook nog niet stabiel genoeg. heb tot nu toe alleen maar 2 wekelijkse gesprekken met spver. ben wel 1.5 jaar opgenomen gewest( dag therapie op eigen verzoek), en 6 weken op crisisafdeling gezeten. dit was in 2010/2011
zaterdag 22 november 2014 19:33
Blij met jullie uitgebreide antwoorden.
Misschien is het ook wel teveel, nu we bij een deel(tje) van mijn leven komen waar ik geen echte herinneringen aan heb, geen beelden, alleen gevoel in mijn lijf dus (want voordat ik taal kon gebruiken, omdat ik zo jong was). Dat was het stuk daarvóór ook, maar dat was blijkbaar minder eng of beladen.
Hier wordt het trouwens niet met piepjes gedaan, zij 'tapt', tegen de zijkant van mijn knieën terwijl ze voor me zit.
Misschien is het ook wel teveel, nu we bij een deel(tje) van mijn leven komen waar ik geen echte herinneringen aan heb, geen beelden, alleen gevoel in mijn lijf dus (want voordat ik taal kon gebruiken, omdat ik zo jong was). Dat was het stuk daarvóór ook, maar dat was blijkbaar minder eng of beladen.
Hier wordt het trouwens niet met piepjes gedaan, zij 'tapt', tegen de zijkant van mijn knieën terwijl ze voor me zit.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
