Relaties
alle pijlers
Een maand om mijn huwelijk te redden
dinsdag 18 november 2014 20:15
Hm, de grote fout lijkt me niet het ultimatum op zich.
Het probleem is dat je een relatie niet redt door een datum te stellen maar wel door te overleggen over wat je kan doen om die relatie te redden.
Misschien is een datum dan wel nuttig, maar het is alvast bijkomstig.
Daarenboven, als dat ultimatum je onzeker maakt en je partner geen rekening wil houden met die onzekerheid dan stuurt hij niet aan op een oplossing maar drijft hij het eerder op de spits. Hem je hem daar al op gewezen ?
Het probleem is dat je een relatie niet redt door een datum te stellen maar wel door te overleggen over wat je kan doen om die relatie te redden.
Misschien is een datum dan wel nuttig, maar het is alvast bijkomstig.
Daarenboven, als dat ultimatum je onzeker maakt en je partner geen rekening wil houden met die onzekerheid dan stuurt hij niet aan op een oplossing maar drijft hij het eerder op de spits. Hem je hem daar al op gewezen ?
dinsdag 18 november 2014 20:33
Hoe dan ook zou het nog anders liggen als er een reele periode wordt afgesproken samen, om te kijken hoe het er tegen die tijd voor staat. Dan valt te denken aan een maand of 3, of een half jaar, waarbij beiden werken aan ergernissen over en weer. Niet dat je je niet meer mag ergeren, maar aan de dingen waaraan de resp partners zich ergeren, voor zover die partner daar een punt heeft en je zelf ook vindt dat daar idd een verbeterpuntje ligt.
En dan dus weer opnieuw bekijken. Niet een datum dat het allemaal veranderd moet zijn of anders.. dat is een dreigement en idd op de spits drijven, totaal niet reeel. En dat zal iedereen kunnen beamen.
Ik blijf me afvragen waar die haast vandaan komt. Ofwel hij heeft het enorm laten oplopen en geeft dus niet op tijd of op een effectieve manier zijn grenzen aan, ofwel er is een andere reden die TO niet weet. ALs je jaren bij elkaar bent, kan je niet een maand de tijd geven om van alles te veranderen. Zeker als er niet onderzocht wordt wat daaronder ligt, want het gaat meestal niet om die ergernissen op zich (dop niet op de tandpasta enzo). Meestal een symptoom van iets veel essentielers.
En dan dus weer opnieuw bekijken. Niet een datum dat het allemaal veranderd moet zijn of anders.. dat is een dreigement en idd op de spits drijven, totaal niet reeel. En dat zal iedereen kunnen beamen.
Ik blijf me afvragen waar die haast vandaan komt. Ofwel hij heeft het enorm laten oplopen en geeft dus niet op tijd of op een effectieve manier zijn grenzen aan, ofwel er is een andere reden die TO niet weet. ALs je jaren bij elkaar bent, kan je niet een maand de tijd geven om van alles te veranderen. Zeker als er niet onderzocht wordt wat daaronder ligt, want het gaat meestal niet om die ergernissen op zich (dop niet op de tandpasta enzo). Meestal een symptoom van iets veel essentielers.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 19 november 2014 21:30
quote:mompelaar schreef op 18 november 2014 @ 20:15:
Hm, de grote fout lijkt me niet het ultimatum op zich.
Het probleem is dat je een relatie niet redt door een datum te stellen maar wel door te overleggen over wat je kan doen om die relatie te redden.
Misschien is een datum dan wel nuttig, maar het is alvast bijkomstig.
Daarenboven, als dat ultimatum je onzeker maakt en je partner geen rekening wil houden met die onzekerheid dan stuurt hij niet aan op een oplossing maar drijft hij het eerder op de spits. Hem je hem daar al op gewezen ?Al 100 keer. Echt
Hm, de grote fout lijkt me niet het ultimatum op zich.
Het probleem is dat je een relatie niet redt door een datum te stellen maar wel door te overleggen over wat je kan doen om die relatie te redden.
Misschien is een datum dan wel nuttig, maar het is alvast bijkomstig.
Daarenboven, als dat ultimatum je onzeker maakt en je partner geen rekening wil houden met die onzekerheid dan stuurt hij niet aan op een oplossing maar drijft hij het eerder op de spits. Hem je hem daar al op gewezen ?Al 100 keer. Echt
woensdag 19 november 2014 21:31
quote:Kastanjez schreef op 18 november 2014 @ 09:55:
Aarde, ik heb gisteren je hele topic gelezen. Heb geen ander advies dan al gegeven is, maar leef met je mee. Je gaat door een zware periode en soms is het verlies van een droom moeilijk en pijnlijk. Het verlies van jezelf is echter nog erger, en als je dat kunt voorkomen ben je uiteindelijk het beste af.
Sterkte!Dankjewel
Aarde, ik heb gisteren je hele topic gelezen. Heb geen ander advies dan al gegeven is, maar leef met je mee. Je gaat door een zware periode en soms is het verlies van een droom moeilijk en pijnlijk. Het verlies van jezelf is echter nog erger, en als je dat kunt voorkomen ben je uiteindelijk het beste af.
Sterkte!Dankjewel
woensdag 19 november 2014 21:38
quote:koekske73 schreef op 18 november 2014 @ 10:10:
Lieve Aarde, ik heb een soortgelijk huwelijk gehad. Wij verhuisden alleen niet naar het buitenland maar hadden (hebben!) 2 kinderen.
Man weinig betrokken bij de kinderen, bij mij, gezinsleven was hem teveel. Succesvol zakenman, maar thuis veelal niet sympathiek (begon bij ons toen er eenmaal kinderen waren) Als ik daarover wilde praten kreeg ik hetzelfde te horen als jij: 'rot toch op', 'loop je nou te huilen, dan zout je toch op' 'hou je mond' en veel meer van dat soort dingen. Nooit lag iets aan hem, alles lag aan mij. Heel lang heb ik dat geloofd.
Ik was vooral bang dat de kinderen zich bij hem niet zouden redden als we zouden scheiden, dat maakte dat ik het nog heb volgehouden. Tot dé druppel.
Nog steeds vindt hij dat niets aan hem ligt trouwens. Heel bijzonder. Als mensen relatieproblemen hebben zou je toch denken dat er 2 voor nodig zijn :-s
Inmiddels zijn we 1,5 jaar gescheiden. Ondanks dat ik het niet makkelijk heb (bijna fulltime de kids, maar werk voor 1,5 dag, solliciteer me gek, financieel moeilijk. Hij leeft een heerlijk leven daarentegen) heb ik geen moment spijt gehad. Ja de stap was heel moeilijk, maar ik red me. Dat kun jij ook!
Niemand is het waard om zo uitgekafferd te worden!
Overigens als je kinderen hebt, kom je er nooit meer vanaf natuurlijk. Als ik nu iets over de opvoeding wil bespreken en het zint hem niet, hoor ik nog steeds dat ik mijn bek moet houden of op moet rotten :-s
Als jij alles af hebt gewikkeld, kun jij je eigen leven weer opbouwen en tzt weer openstaan voor iemand die héél anders met je omgaat. Dankjewel, goed om te lezen dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!
Lieve Aarde, ik heb een soortgelijk huwelijk gehad. Wij verhuisden alleen niet naar het buitenland maar hadden (hebben!) 2 kinderen.
Man weinig betrokken bij de kinderen, bij mij, gezinsleven was hem teveel. Succesvol zakenman, maar thuis veelal niet sympathiek (begon bij ons toen er eenmaal kinderen waren) Als ik daarover wilde praten kreeg ik hetzelfde te horen als jij: 'rot toch op', 'loop je nou te huilen, dan zout je toch op' 'hou je mond' en veel meer van dat soort dingen. Nooit lag iets aan hem, alles lag aan mij. Heel lang heb ik dat geloofd.
Ik was vooral bang dat de kinderen zich bij hem niet zouden redden als we zouden scheiden, dat maakte dat ik het nog heb volgehouden. Tot dé druppel.
Nog steeds vindt hij dat niets aan hem ligt trouwens. Heel bijzonder. Als mensen relatieproblemen hebben zou je toch denken dat er 2 voor nodig zijn :-s
Inmiddels zijn we 1,5 jaar gescheiden. Ondanks dat ik het niet makkelijk heb (bijna fulltime de kids, maar werk voor 1,5 dag, solliciteer me gek, financieel moeilijk. Hij leeft een heerlijk leven daarentegen) heb ik geen moment spijt gehad. Ja de stap was heel moeilijk, maar ik red me. Dat kun jij ook!
Niemand is het waard om zo uitgekafferd te worden!
Overigens als je kinderen hebt, kom je er nooit meer vanaf natuurlijk. Als ik nu iets over de opvoeding wil bespreken en het zint hem niet, hoor ik nog steeds dat ik mijn bek moet houden of op moet rotten :-s
Als jij alles af hebt gewikkeld, kun jij je eigen leven weer opbouwen en tzt weer openstaan voor iemand die héél anders met je omgaat. Dankjewel, goed om te lezen dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!
woensdag 19 november 2014 23:10
Goed zo, TO! De eerste stappen zijn gezet om jezelf iig te hervinden! Hoe dat ook uitpakt. Dat stuk is het aller-allerbelangrijkste! Alleen vanuit je kracht kan je eea bereiken, is altijd het beste uitgangspunt! Of je daarmee je relatie redt of niet, iig de meeste kans van wel, vele malen beter dan je te laten verlammen!
Vanuit een ander perspectief (van een afstand, letterlijk en figuurlijk) kan je de zaken net weer ff anders bekijken/voelen dan er middenin zitten. En hij ook. Ik geloof nooit zo in afstand nemen (zoals tijdelijk uit elkaar gaan), maar wel in een ander perspectief. Namelijk breder, groter, ruimer dan wat je kent en vertrouwd is. Vertrouwd is comfort zone maar betekent niet altijd dat dat het beste is.
Ik vind dat je best stappen zet voor jezelf en dat is goed om te zien! In elk geval bekijk je al meer mogelijkheden voor jezelf dan daarvoor. Patronen kunnen jullie allebei vastzetten in het bekende en vertrouwde. Afstand kan je in de "3e persoon" zetten: jezelf als (neutrale) waarnemer van de situatie.
Dat levert soms weer heel andere antwoorden op voor jezelf.
Ik vind het moedig dat je deze stap alvast gezet hebt, ondanks de "deadline" die hij gesteld heeft. Je pakt je eigen invloed terug en dat kan alleen maar goed uitpakken! Wens je veel succes! Hoe dan ook, het komt altijd goed met jou en dat is het belangrijkste!
Vanuit een ander perspectief (van een afstand, letterlijk en figuurlijk) kan je de zaken net weer ff anders bekijken/voelen dan er middenin zitten. En hij ook. Ik geloof nooit zo in afstand nemen (zoals tijdelijk uit elkaar gaan), maar wel in een ander perspectief. Namelijk breder, groter, ruimer dan wat je kent en vertrouwd is. Vertrouwd is comfort zone maar betekent niet altijd dat dat het beste is.
Ik vind dat je best stappen zet voor jezelf en dat is goed om te zien! In elk geval bekijk je al meer mogelijkheden voor jezelf dan daarvoor. Patronen kunnen jullie allebei vastzetten in het bekende en vertrouwde. Afstand kan je in de "3e persoon" zetten: jezelf als (neutrale) waarnemer van de situatie.
Dat levert soms weer heel andere antwoorden op voor jezelf.
Ik vind het moedig dat je deze stap alvast gezet hebt, ondanks de "deadline" die hij gesteld heeft. Je pakt je eigen invloed terug en dat kan alleen maar goed uitpakken! Wens je veel succes! Hoe dan ook, het komt altijd goed met jou en dat is het belangrijkste!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 19 november 2014 23:16
woensdag 19 november 2014 23:32
donderdag 20 november 2014 01:25
quote:Suzy65 schreef op 19 november 2014 @ 23:10:
Goed zo, TO! De eerste stappen zijn gezet om jezelf iig te hervinden! Hoe dat ook uitpakt. Dat stuk is het aller-allerbelangrijkste! Alleen vanuit je kracht kan je eea bereiken, is altijd het beste uitgangspunt! Of je daarmee je relatie redt of niet, iig de meeste kans van wel, vele malen beter dan je te laten verlammen!
Vanuit een ander perspectief (van een afstand, letterlijk en figuurlijk) kan je de zaken net weer ff anders bekijken/voelen dan er middenin zitten. En hij ook. Ik geloof nooit zo in afstand nemen (zoals tijdelijk uit elkaar gaan), maar wel in een ander perspectief. Namelijk breder, groter, ruimer dan wat je kent en vertrouwd is. Vertrouwd is comfort zone maar betekent niet altijd dat dat het beste is.
Ik vind dat je best stappen zet voor jezelf en dat is goed om te zien! In elk geval bekijk je al meer mogelijkheden voor jezelf dan daarvoor. Patronen kunnen jullie allebei vastzetten in het bekende en vertrouwde. Afstand kan je in de "3e persoon" zetten: jezelf als (neutrale) waarnemer van de situatie.
Dat levert soms weer heel andere antwoorden op voor jezelf.
Ik vind het moedig dat je deze stap alvast gezet hebt, ondanks de "deadline" die hij gesteld heeft. Je pakt je eigen invloed terug en dat kan alleen maar goed uitpakken! Wens je veel succes! Hoe dan ook, het komt altijd goed met jou en dat is het belangrijkste!Dankjewel! Het kost nog wel veel moeite, maar moet hoe dan ook goed komen met mij.
Goed zo, TO! De eerste stappen zijn gezet om jezelf iig te hervinden! Hoe dat ook uitpakt. Dat stuk is het aller-allerbelangrijkste! Alleen vanuit je kracht kan je eea bereiken, is altijd het beste uitgangspunt! Of je daarmee je relatie redt of niet, iig de meeste kans van wel, vele malen beter dan je te laten verlammen!
Vanuit een ander perspectief (van een afstand, letterlijk en figuurlijk) kan je de zaken net weer ff anders bekijken/voelen dan er middenin zitten. En hij ook. Ik geloof nooit zo in afstand nemen (zoals tijdelijk uit elkaar gaan), maar wel in een ander perspectief. Namelijk breder, groter, ruimer dan wat je kent en vertrouwd is. Vertrouwd is comfort zone maar betekent niet altijd dat dat het beste is.
Ik vind dat je best stappen zet voor jezelf en dat is goed om te zien! In elk geval bekijk je al meer mogelijkheden voor jezelf dan daarvoor. Patronen kunnen jullie allebei vastzetten in het bekende en vertrouwde. Afstand kan je in de "3e persoon" zetten: jezelf als (neutrale) waarnemer van de situatie.
Dat levert soms weer heel andere antwoorden op voor jezelf.
Ik vind het moedig dat je deze stap alvast gezet hebt, ondanks de "deadline" die hij gesteld heeft. Je pakt je eigen invloed terug en dat kan alleen maar goed uitpakken! Wens je veel succes! Hoe dan ook, het komt altijd goed met jou en dat is het belangrijkste!Dankjewel! Het kost nog wel veel moeite, maar moet hoe dan ook goed komen met mij.
donderdag 20 november 2014 02:02
quote:Aarde4 schreef op 19 november 2014 @ 21:36:
[...]
Dus de vraag aan mij is past deze man wel bij mij. Is dit wel de juiste persoon?
Wauw, je hebt een ticket geboekt én je hebt je eigen perspectief verschoven van 'vind hij me nog wel goed genoeg, ik moet nú veranderen anders wil hij mij niet meer' naar 'past hij eigenlijk wel bij mij'! Héél goed, je bent goed bezig!
Overigens herkenbaar wat je schrijft over bijvoorbeeld het niet tonen van belangstelling. Had mijn ex ook (net als het erg op zichzelf gerichte en het niet naar zichzelf durven kijken/schuld altijd bij ander leggen) en inderdaad was het bij hem volgens mij ook geen kwade wil oid. Maar hij stond er ook niet open voor om dat dan wat meer te leren, om zulke nieuwe ervaringen op te doen. Vooral dat, die houding, vond ik op een gegeven moment heel storend worden (net als de vele woorden, maar geen daden). Je kunt het dan best gezellig met elkaar hebben, maar het blijft allemaal toch wat oppervlakkig/afstandelijk voelen, er zit dan weinig ontwikkeling/groei oid in. Misschien voor andere vrouwen prima, maar bij mij past een ander type veel beter.
Wat voor type partner vind jij bij jezelf passen?
[...]
Dus de vraag aan mij is past deze man wel bij mij. Is dit wel de juiste persoon?
Wauw, je hebt een ticket geboekt én je hebt je eigen perspectief verschoven van 'vind hij me nog wel goed genoeg, ik moet nú veranderen anders wil hij mij niet meer' naar 'past hij eigenlijk wel bij mij'! Héél goed, je bent goed bezig!
Overigens herkenbaar wat je schrijft over bijvoorbeeld het niet tonen van belangstelling. Had mijn ex ook (net als het erg op zichzelf gerichte en het niet naar zichzelf durven kijken/schuld altijd bij ander leggen) en inderdaad was het bij hem volgens mij ook geen kwade wil oid. Maar hij stond er ook niet open voor om dat dan wat meer te leren, om zulke nieuwe ervaringen op te doen. Vooral dat, die houding, vond ik op een gegeven moment heel storend worden (net als de vele woorden, maar geen daden). Je kunt het dan best gezellig met elkaar hebben, maar het blijft allemaal toch wat oppervlakkig/afstandelijk voelen, er zit dan weinig ontwikkeling/groei oid in. Misschien voor andere vrouwen prima, maar bij mij past een ander type veel beter.
Wat voor type partner vind jij bij jezelf passen?
donderdag 20 november 2014 08:59
quote:Aarde4 schreef op 19 november 2014 @ 23:15:
[...]
Hij denkt er gewoon niet aan. Is niet met mij bezig, met zichzelf. Is geen kwade zin ofzo. Het zit er gewoon niet in.
Overmorgen vlieg ik.
Goed dat je zo snel al gaat!
Dat het er 'gewoon' niet in zit dat hij ook met jou bezig is, maar alleen met zichzelf, zal je grootste uitdaging worden om daar over na te denken. Eerst maar eens tot rust komen en jezelf terug vinden in NL.
Succes met de voorbereidingen en een goede vlucht alvast!
(Vergeet niet die adviezen over belangrijke spullen veilig stellen voordat je de deur achter je dicht trekt. Kon wel eens een minder 'gezellig' afscheid worden).
[...]
Hij denkt er gewoon niet aan. Is niet met mij bezig, met zichzelf. Is geen kwade zin ofzo. Het zit er gewoon niet in.
Overmorgen vlieg ik.
Goed dat je zo snel al gaat!
Dat het er 'gewoon' niet in zit dat hij ook met jou bezig is, maar alleen met zichzelf, zal je grootste uitdaging worden om daar over na te denken. Eerst maar eens tot rust komen en jezelf terug vinden in NL.
Succes met de voorbereidingen en een goede vlucht alvast!
(Vergeet niet die adviezen over belangrijke spullen veilig stellen voordat je de deur achter je dicht trekt. Kon wel eens een minder 'gezellig' afscheid worden).
zaterdag 22 november 2014 11:59
Hoi Aarde, hoe gaat het met je? Ben je alweer in Nederland? Lukt het een beetje om je verhaal bij familie en vrienden kwijt te kunnen? Ik hoop dat je ondanks de relatie sores kan genieten van de mensen die weer even dicht bij je hebt.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
