een overmaat aan psychische problemen in een relatie -crisis

20-11-2014 15:06 27 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste allemaal,



ten eerste heb ik psychische problemen, mijn hele leven al gehad, talloze therapieën gehad. Ik ben uitbehandeld verklaard. Ik heb wel een HBO studie afgrond en op zoek naar werk.



Sinds 4 jaar heb ik een vriend. Eerst ging alles goed (zoals wel vaker). Maar na 7 maanden begon hij te twijfelen, wilde hij wel een meisje met psychische problemen? Dit snap ik uiteraard.



Maar ook hij is zeker geen makkelijke. Hij had problemen met alcohol, die hij door mij achter zich heeft gelaten. Ook heeft hij de neiging impulsief zijn emotie eruit te gooien. Hij heeft het twee keer uitgemaakt, waarna hij het weer wil aanmaken. Hij is een echte loner, weinig vrienden, maakt moeilijk oogcontact. Mijn vriendin die psycholoog is heeft tegen mij gezegd 'die jongen heeft autisme'. En zelf vind ik dat hij daar ook wel trekken van heeft.



Als het uit is probeer ik zo goed en zo kwaad als dat gaat mijn leven op orde krijgen. Ik denk dan, uit is uit, ik ga verder. Maar hij begint al binnen een week me terug te winnen. Ziet alles in wat hij fout heeft gedaan, ect. En domme ik, ik trap daar in. (de eerste keer is het zeer kort uit geweest, daarna een paar maanden).



De tweede keer dat het weer aanging had, dacht ik hem te kunnen vertrouwen. Maar na een maand zat ik weer met een drama ergens op de hei en zijn twijfels. Kinderwens speelde van zijn kant. Uiteindelijk was hij duidelijk, hij wilde kinderen. Toen heb ik het uitgemaakt, want ik wil met mijn (en onze!) problemen geen kinderen. Hij helemaal van de kaart.



In deze tijd moest ik afstuderen wat psychisch veel te zwaar voor me was. Ik kwam in een grote terugval. En toen ik op de bodem van de put was, was hij daar. Hij kon het nu aan, mijn problemen, want op mijn allerslechtste moment zorgde hij voor me. En ik wis niets meer (zat ook in opname ect) dus vond alle steun fijn. En zo kwamen weer bij elkaar. En toen leek alles ineens beter te gaan. We zijn samen gaan wonen.



Dit weekend was ik ziek, hierdoor werd mijn medicatie niet door mijn lichaam opgenomen. Hierdoor ging het twee dagen slechter (de eerste keer sinds we samen zijn). En nu, nu is meneer weer uitgebarsten. Twijfel dit twijfel dat (uren en uren). Ik dacht echt dat het een grap was. Al mijn vrienden zeiden ook 'nu heeft hij echt voor je gekozen, want hij wilde je op je aller zwakst terug'.



Ik vind wel dat hij het moeilijk mag hebben met mijn problemen. En ik wil het niet zomaar uitmaken. Want als het uitgaat wil ik dat het uitblijft. En hij kan dingen impulsief uitmaken, maar zo ben ik niet. En ik kom er ook niet zomaar op terug. Ik weet ook dat als het uitgaat ik sterk moet zijn, want hij komt altijd smeken en smeken. En leest dan boeken over relaties en komt tot oneindig goede inzichten die elke vrouw wil horen. Ik weet het zo onderhand niet meer.
Mijn vriendin die psycholoog is heeft tegen mij gezegd 'die jongen heeft autisme'





die vriendin gaat buiten haar boekje

autisme is nl een psychiatrische diagnose, die zij als psycholoog niet mag stellen
Sinds 4 jaar heb ik een vriend. Eerst ging alles goed (zoals wel vaker). Maar na 7 maanden begon hij te twijfelen



Dus je hebt al bijna 3,5 jaar gedoe? Lijkt me echt de hemel op aarde, deze relatie. Jij hebt psychische problemen, vervelend genoeg, maar hij klinkt ook niet echt stabiel. Jullie verzwakken elkaar alleen maar in plaats van versterken.
Alle reacties Link kopieren
@itsme. Dat weet zij, maar ze werkt met autisme en zegt dat ze zwaar haar vermoedens heeft. En de rest van mijn omgeving ook. En hij twijfelt zelf ook weleens (maar dat is enkel op moeilijke momenten). Hij lijkt er in elk geval kenmerken van te hebben. Maar opzich is dat nog niet eens het meest interessant.
Alle reacties Link kopieren
@SilverShadow. Ja....zo voelt het, zéker de laatste 1,5 jaar.
Je hebt ZELF al heel veel bereikt, studie afgerond, ondanks alles. Dan laat je je toch niet door deze vent beperken? Jouw leven, jouw beslissingen maar het lijkt mij dat je beter tot je recht komt zonder hem. Zo te horen ben je veel sterker dan je denkt
Alle reacties Link kopieren
Een boek lezen en wat interessante quotes citeren impliceren alleen maar dat iemand kan lezen en onthouden wat ie gelezen heeft. Echt voor een relatie gaan is zelf de nodige veranderingen aanbrengen om een fijne partner voor de ander te zijn.



Je gezondheid moet op nr. 1 komen te staan en dat betekent dat je niet kunt samenleven met iemand die je alle kanten op sleurt en niet doorheeft wat voor impact dat heeft. Ik snap hoe moeilijk het is om de smeekbedes te negeren, maar je hebt genoeg gezien de afgelopen jaren om een weloverwogen beslissing te nemen. Deze man heeft zelf hulp nodig en een relatie is geen platform voor het oplossen van psychische problemen.
Waarom wil je in zo'n relatie zitten?
Alle reacties Link kopieren
Wat is je vraag precies? Is me niet helemaal duidelijk?



Wil je van ons weten of dat je ermee moet stoppen of wil je gewoon je verhaal kwijt? Beide prima hoor maar ben benieuwd..
Life your dreams!
Alle reacties Link kopieren
@Silver|Shadow. Ik ben zeker vaak sterker dan ik denk (en soms ook zwakker). Thnx.



@Sensy. Voor hem is het ook er erg fijn dat ik psychische problemen heb, dan kan hij het op mij afschuiven. Ik zou hem graag weleens willen zien met een ander in een relatie.



@Annapalona. Nou op dit moment zie ik dat ook niet bepaald meer zitten.
Alle reacties Link kopieren
@Sharon. Ik wilde het delen. En mensen mogen gewoon reageren natuurlijk, ben benieuwd naar de meningen ect.
Alle reacties Link kopieren
Wat je vrienden daar zeggen ('nu heeft hij echt voor je gekozen, want hij wilde je op je aller zwakst terug') vind ik heel misleidend. Natuurlijk gaat hij zich 100% en meer geven als hij voelt dat jij niet sterk in je schoenen staat en graag iemand bij je hebt. Op zo'n momenten maakt hij gewoon meer kans dat het lukt. Ik durf wel niet te zeggen dat hij dat met slechte intenties doet. Waarschijnlijk reageert hij eerder weer impulsief/gevoelsmatig en doet hij het dus onbewust.

Verder ben ik het volledig eens met SilverShadow.

Ik denk dat hij je wel graag ziet en er inderdaad veel voor over heeft, maar dat deze relatie jou alleen maar onstabiel maakt. Ik had zelf ooit zo iemand die alles uit de kast wou halen voor mij, en inderdaad er op mijn zwakke momenten nog meer voor ging. Kheb dan uiteindelijk beseft dat hij me eigenlijk heel ongelukkig maakte met zijn heftige ups en downs en dat je echt moet beseffen dat een relatie met een stabiel iemand zoveel meer geluk oplevert en je echt deugt zal doen. Achteraf zal je terugkijken en versta je niet meer waarom je ooit voor dat andere wou gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het ook eens met SilverShadow en Elyon..
Life your dreams!
Jullie hebben een relatie van vier jaar en de eerste 7 maanden waren goed. Dat betekent dat 86% van jullie relatie niet fijn is geweest. Waarom wil je hiermee doorgaan?
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt in iedere geval niet als een prettige gezonde relatie, ondanks dat jullie een aantal keer opnieuw zijn begonnen. Los van wiens schuld dat is en hoe het precies komt, klinkt dit voor mij als een relatie waar je uiteindelijk beter af bent als je er een punt achter zet.
Alle reacties Link kopieren
Jij zegt:

Ik vind wel dat hij het moeilijk mag hebben met mijn problemen. En ik wil het niet zomaar uitmaken. Want als het uitgaat wil ik dat het uitblijft. En hij kan dingen impulsief uitmaken, maar zo ben ik niet. En ik kom er ook niet zomaar op terug. Ik weet ook dat als het uitgaat ik sterk moet zijn, want hij komt altijd smeken en smeken. En leest dan boeken over relaties en komt tot oneindig goede inzichten die elke vrouw wil horen. Ik weet het zo onderhand niet meer.



En dan deze zin:

Want als het uitgaat wil ik dat het uitblijft.



...dan regel je dat toch?

al smeekt hij op zijn blote knietjes.
Alle reacties Link kopieren
@blackberry. Maar dan moet ik het dus wel goed overdacht hebben dat het uitgaat. Want dan weet ik ook zeker dat ik er voor de volle 100% achter sta en dat het dan uitblijft. Ik zou hem wel enorm missen, dat wel.



@Elyon. Ik denk ook dat hij die situatie, waarschijnlijk onbewust, heeft 'gebruikt' om terug te winnen. En nu hij me heeft kan hij mijn psychische problemen niet handelen.



Dit is mijn eerste relatie en wel heel moeilijk allemaal.
Alle reacties Link kopieren
ik heb het uitgemaakt!
Sterkte mop en vertoef een tijdje op jezelf.

Leer jezelf kennen, zonder hem en dat gedoe.

In het begin zal het ff moeilijk zijn om het allemaal los te laten.

Daarna lijkt het mij wel leuk en spannend om aan zo'n nieuwe fase in je leven.

Goodluck
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het goed is dat je het hebt uitgemaakt.



Wel wil ik de kanttekening geven dat het prima kan gaan hoor. Ik heb div. diagnoses en mijn vriend heeft PPD-NOS en wij hebben werkelijk nooit dergelijke problemen. Bedenk je dus maar dat jij prima tzt een andere vriend kan treffen, al dan niet met psychische klachten en dat dit gewoon kan! De combi van jullie samen was gewoon niet goed.



Sterkte
Alle reacties Link kopieren
quote:eengebruikersnaam schreef op 23 november 2014 @ 18:41:

ik heb het uitgemaakt!
Dat is het lastige als je een diagnose hebt. Jij bent opeens een 'probleemgeval' terwijl iedereen last heeft van ongezonde patronen die herhaald worden, zijn eigen issues en een rugzakje heeft.



Dus laat je niet in het 'er is wat mis met jou en daarom ben je minder dan ik' hoekje drukken



Goed dat je het hebt uitgemaakt.
Wat stoer dat je voor jezelf gekozen hebt. Het zal niet altijd even prettig voelen want je raakt een zekerheid kwijt maar ik denk dat het voor jou een goede keuze is.

Op momenten dat je het moeilijk hebt vraag jezelf dan ook af of je HEM mist of het feit dat je met iemand samen bent, vaak is het het laatste, dat helpt je hopelijk door moeilijke momenten heen.
Alle reacties Link kopieren
Ben zeker van mijn keuze, maar wel erg verdrietig. En ik mis niet een vriend, zeker hem. Want ik hou van hém. Maar het kan nu eenmaal niet.



Nu gaat het overigens wel moeilijk worden. Want hij heeft een patroon dat áls hij mij kwijt is, hij er alles aan doet om me terug te winnen. Hij gaat dan eindelijk over zijn aandeel nadenken en komt precies met de goede ideeen en belooft me vanalles, waar ik in de praktijk niets meer van terug zie. Want in de relatie, is álles mijn schuld en is hij niet voor reden vatbaar en kwetsend. En ook ik kan moeilijk zijn uiteraard, maar ik kom hier altijd voor uit en heb gesprekken hoe hij dit anders zou willen zodat het voor hem makkelijker wordt.



Ik moet dus zorgen dat ik daar niet intrap. Op zich kan ik dat goed. Maar vorige keer kreeg ik een flinke psychische terugval (door liefdesverdriet maar vooral ook door andere factoren) en toen had ik de kracht niet meer om me er tegen te verzetten. Ik moet dus zorgen dat ik psychisch sterk blijf zodat hij mij niet kan ompraten.



Om deze reden laat ik mijn ouders hem ook mijn sleutel terug vragen. Want de vorige keer kwam hij mijn kamer binnen met mijn sleutel en liet cadeautjes, brieven ect achter.



Ik ga hem echt enorm missen want als het goed was, dan was het ook érg goed (en voelt het zo kloppend passend en alsof het zo hoort, voor ons beide). Onze dagelijkse sfeer was echt heel goed. Alleen na een paar maanden zal er altijd een drama komen. En de drama's zij echt niet te doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven