Zwanger
alle pijlers
Waarom is de naam zo geheim?
maandag 17 november 2014 10:55
Niet om tegen de gevestigde orde te schoppen of om heel principieel te gaan doen, gewoon uit pure nieuwsgierigheid. Ik ben 16 weken zwanger en sinds een paar dagen weten we dat we een zoon krijgen. Omdat we de jongensnaam al eerder hadden gekozen, weten we nu dus ook hoe het kindje in mijn buik heet. En moeten we nu dus allebei op onze lip bijten als we over de baby praten, om ons niet te verspreken en zijn naam te verraden.
Maar in veel andere landen is het juist helemaal geen geheim, als je weet wat je krijgt en de naam gekozen hebt, is dat gewoon open en bloot en wordt er nergens een geheim van gemaakt. Waarom wordt daar in Nederland zo angstvallig over gedaan, waarom is het zo'n staatsgeheim? Ik vraag me oprecht af waar dat gebruik vandaan komt.
Maar in veel andere landen is het juist helemaal geen geheim, als je weet wat je krijgt en de naam gekozen hebt, is dat gewoon open en bloot en wordt er nergens een geheim van gemaakt. Waarom wordt daar in Nederland zo angstvallig over gedaan, waarom is het zo'n staatsgeheim? Ik vraag me oprecht af waar dat gebruik vandaan komt.
donderdag 27 november 2014 22:25
donderdag 27 november 2014 23:28
quote:NYC schreef op 27 november 2014 @ 09:53:
Eleonora, natuurlijk kan iemand het ook recht in je gezicht zeggen dat ze de naam niet mooi vinden. Dat ze hem raar, ouderwets of te populair vinden. Of juist niet populair genoeg. Maar toen jouw kind al geboren was had ze die naam al gekregen en dan wijzig je het niet meer. Misschien was jij wel zo sterk geweest dat als je van te voren een negatieve reactie had gehad dat je had geantwoord: "Pech dan voor jou, maar zo gaan we haar toch echt noemen."
Niet iedereen is zo sterk dat ze zich daar niks van aantrekken.
Ik denk juist wel dat de omgeving er veel meer mee bezig is dan je denkt en dat ze inderdaad nachtenlang maandenlang liggen te denken hoe zal ie heten, krijgt ze een jongen of meisje etc.
Wij konden nergens meer binnenkomen zonder dat we hoorden: "en en en en en, wéten jullie nu al of het een jongen of meisje is?" of om de 5 minuten een opmerking maken die een 'verspreking' zou kunnen ontlokken.
Honderden namen opsommen: "En en en en, zit ie erbij???!!!"
En na de geboorte zeggen: "JAAAAAAA, die naam noemde ik!"
Het is niet zo dat het een groot geheim zou moeten zijn tussen de ouders, maar ik vind wel dat het gerespecteerd hoort te worden als je vervolgens zegt: "Wacht maar gewoon tot na de geboorte." Juist door ieder gesprek over de naam en het geslacht weer te beginnen maak je het 'geheim' groter dan hoe het bedoeld is.
Ik op mijn beurt snap weer helemaal niet waarom mensen zo geheimzinnig doen over hun trouwjurk en dat niemand die mag zien. Zelfs de eigen partner niet. Maar ja, zo heeft ieder zijn/haar eigen dingen die ze liever voor zich houden.
Waarom zou je in vredesnaam sterk moeten zijn bij het vertellen van een naam?
Alsof je een naam achteraf, als niemand 'm van te voren wist en er na de geboorte iets negatiefs over zei, wél zou veranderen. Echt nog nooit van gehoord dat je sterk moet zijn om een naam al voor de geboorte te vertellen. Ik zie echt niet in waarom.
Een naam kies en geef je aan een kind omdat je die ouders aan een kind wil geven. Daar heeft een ander helemaal niks mee te maken.
Het snijdt ook geen hout, want als je zo onzeker bent over je eigen keuze van een naam, dat je het oa niet vertelt voor de geboorte, dan kun je het beter wél doen, dan kun je de naam nog veranderden voor het kind er is.
Ik vind het eerder van grote onzekerheid getuigen als je je daardoor zou laten beïnvloeden.
Serieus, dat als argument gebruiken om een naam niet voor de geboorte te delen heb ik nog nooit gehoord en snap ik ook niet.
Gelukkig nooit last gehad van een omgeving die aan mijn hoofd zeurde over namen of geslacht of zo.
Blijkbaar heb ik er mee geboft en daarbij, iedereen wist het al wat misschien een hoop gezanik heeft gescheeld, wie weet.
En dat iedereen het zelf moet weten of je het al dan niet vertelt en dat dat gerespecteerd moet worden heb ik ook al gezegd, dat is gewoon zo.
Ik deed het op mijn manier en ben er nog steeds erg blij mee. Wat een ander doet moet 'ie zelf weten. Ik vind de geheimzinnigheid niet nodig maar gaf al aan dat ik me realiseer dat dat voor míj geldt. Ik praat en denk niet voor een ander.
Dat van de bruidsjurk boeit mij ook al niks.
Die van mij hing twee maanden voor mijn huwelijk aan de kast en was geen geheim maar ook daarvoor geldt, fijn dat iedereen ook dát zelf mag weten of ze dat wil delen of niet.
Vrijheid blijheid!
Eleonora, natuurlijk kan iemand het ook recht in je gezicht zeggen dat ze de naam niet mooi vinden. Dat ze hem raar, ouderwets of te populair vinden. Of juist niet populair genoeg. Maar toen jouw kind al geboren was had ze die naam al gekregen en dan wijzig je het niet meer. Misschien was jij wel zo sterk geweest dat als je van te voren een negatieve reactie had gehad dat je had geantwoord: "Pech dan voor jou, maar zo gaan we haar toch echt noemen."
Niet iedereen is zo sterk dat ze zich daar niks van aantrekken.
Ik denk juist wel dat de omgeving er veel meer mee bezig is dan je denkt en dat ze inderdaad nachtenlang maandenlang liggen te denken hoe zal ie heten, krijgt ze een jongen of meisje etc.
Wij konden nergens meer binnenkomen zonder dat we hoorden: "en en en en en, wéten jullie nu al of het een jongen of meisje is?" of om de 5 minuten een opmerking maken die een 'verspreking' zou kunnen ontlokken.
Honderden namen opsommen: "En en en en, zit ie erbij???!!!"
En na de geboorte zeggen: "JAAAAAAA, die naam noemde ik!"
Het is niet zo dat het een groot geheim zou moeten zijn tussen de ouders, maar ik vind wel dat het gerespecteerd hoort te worden als je vervolgens zegt: "Wacht maar gewoon tot na de geboorte." Juist door ieder gesprek over de naam en het geslacht weer te beginnen maak je het 'geheim' groter dan hoe het bedoeld is.
Ik op mijn beurt snap weer helemaal niet waarom mensen zo geheimzinnig doen over hun trouwjurk en dat niemand die mag zien. Zelfs de eigen partner niet. Maar ja, zo heeft ieder zijn/haar eigen dingen die ze liever voor zich houden.
Waarom zou je in vredesnaam sterk moeten zijn bij het vertellen van een naam?
Alsof je een naam achteraf, als niemand 'm van te voren wist en er na de geboorte iets negatiefs over zei, wél zou veranderen. Echt nog nooit van gehoord dat je sterk moet zijn om een naam al voor de geboorte te vertellen. Ik zie echt niet in waarom.
Een naam kies en geef je aan een kind omdat je die ouders aan een kind wil geven. Daar heeft een ander helemaal niks mee te maken.
Het snijdt ook geen hout, want als je zo onzeker bent over je eigen keuze van een naam, dat je het oa niet vertelt voor de geboorte, dan kun je het beter wél doen, dan kun je de naam nog veranderden voor het kind er is.
Ik vind het eerder van grote onzekerheid getuigen als je je daardoor zou laten beïnvloeden.
Serieus, dat als argument gebruiken om een naam niet voor de geboorte te delen heb ik nog nooit gehoord en snap ik ook niet.
Gelukkig nooit last gehad van een omgeving die aan mijn hoofd zeurde over namen of geslacht of zo.
Blijkbaar heb ik er mee geboft en daarbij, iedereen wist het al wat misschien een hoop gezanik heeft gescheeld, wie weet.
En dat iedereen het zelf moet weten of je het al dan niet vertelt en dat dat gerespecteerd moet worden heb ik ook al gezegd, dat is gewoon zo.
Ik deed het op mijn manier en ben er nog steeds erg blij mee. Wat een ander doet moet 'ie zelf weten. Ik vind de geheimzinnigheid niet nodig maar gaf al aan dat ik me realiseer dat dat voor míj geldt. Ik praat en denk niet voor een ander.
Dat van de bruidsjurk boeit mij ook al niks.
Die van mij hing twee maanden voor mijn huwelijk aan de kast en was geen geheim maar ook daarvoor geldt, fijn dat iedereen ook dát zelf mag weten of ze dat wil delen of niet.
Vrijheid blijheid!
vrijdag 28 november 2014 08:42
Ja, zo kun je het ook zien, niet dat het sterk/zelfverzekerd is als je het wel vertelt (en je niks van de reactie aantrekt) maar dat het onzekerheid is als je dat wel doet. Maar ik vond dit nou zoiets persoonlijks dat ik niet de behoefte had om het uit te proberen. Ik weet gewoon dat mijn vrouw ook erg gevoelig is voor hoe haar moeder kan reageren op dingen (Nee niet dat huis!!! Daar heb je alleen onderhoud aan!") en dus daarom de keuze de naam niet tegen anderen te vertellen, want wilde dat wij 2 het eens waren en hoe een ander erover denkt wilde ik niet eens weten. Niet vóór zijn geboorte althans. Maar je hebt gelijk dat dat onzekerheid is.
vrijdag 28 november 2014 08:54
Wij wisten het allebei tot de geboorte niet. Wat het zou worden en hoe hij/zij zou gaan heetten. Pas toen zoon geboren was bekeken we hem eens goed en zeiden we tegen elkaar dat ..... wel bij hem past. We hadden ooit wel eens wat namen geopperd maar deze zat er niet bij.
Het is een oer Hollandse naam en daar krijgen we alleen maar leuke opmerkingen over.
Het is een oer Hollandse naam en daar krijgen we alleen maar leuke opmerkingen over.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
vrijdag 28 november 2014 09:46
Wij hebben de naam en het geslacht bij de een wel en bij de ander niet gedeeld. Ik hou gewoon niet van hysterische reacties dus de mensen die in een normaal gesprek vroegen of we wisten wat het is kregen dat te horen. Geheimzinnig doen past niet echt bij me. Mijn ouders wilden het niet weten dus dan benoemde ik het daar niet.
Een paar vrienden waren er zo extreem nieuwsgierig naar en soms bijna beledigend met opmerkingen (zo was ik absoluut niet geschikt als moeder voor het kindje wat ik vreemd genoeg toch gekregen heb =D) dat ik het ze niet 'gunde'. Als vind ik dat zelf verder overdreven want meisje of jongen, het is wat het is en de naam is ook gewoon maar een naam.
Ook mijn schoonmoeder heeft wat privacygrenzen geschonden dat mijn man het haar niet wilde vertellen. De naam heb ik gewoon gedeeld met een aantal mensen die ook gezellig mee dachten. Ook vrienden die weten dat ik het meen als ik zeg dat ze 'mijn' namen prima kunnen gebruiken maar dat de kans groot is dat ik de naam voor een volgend kind alsnog zou gebruiken.
Ik heb de naam niet gedeeld met mensen met een compleet andere smaak die de naam ter discussie zouden stellen. Gewoon omdat ik daar geen zin in heb.
Ik vraag me wel af of het echt taboe is? De mensen die geheimzinnig doen zijn vaak degenen die wat aandacht vragen. Ik ken meerdere mensen die de naam van tevoren gedeeld hebben. En mensen die het gewoon niet vertellen. Als jij geheim houden vervelend vind kun je het ook gewoon besluiten te delen.
Een paar vrienden waren er zo extreem nieuwsgierig naar en soms bijna beledigend met opmerkingen (zo was ik absoluut niet geschikt als moeder voor het kindje wat ik vreemd genoeg toch gekregen heb =D) dat ik het ze niet 'gunde'. Als vind ik dat zelf verder overdreven want meisje of jongen, het is wat het is en de naam is ook gewoon maar een naam.
Ook mijn schoonmoeder heeft wat privacygrenzen geschonden dat mijn man het haar niet wilde vertellen. De naam heb ik gewoon gedeeld met een aantal mensen die ook gezellig mee dachten. Ook vrienden die weten dat ik het meen als ik zeg dat ze 'mijn' namen prima kunnen gebruiken maar dat de kans groot is dat ik de naam voor een volgend kind alsnog zou gebruiken.
Ik heb de naam niet gedeeld met mensen met een compleet andere smaak die de naam ter discussie zouden stellen. Gewoon omdat ik daar geen zin in heb.
Ik vraag me wel af of het echt taboe is? De mensen die geheimzinnig doen zijn vaak degenen die wat aandacht vragen. Ik ken meerdere mensen die de naam van tevoren gedeeld hebben. En mensen die het gewoon niet vertellen. Als jij geheim houden vervelend vind kun je het ook gewoon besluiten te delen.
vrijdag 28 november 2014 09:57
Ik denk echt niet aan een taboe maar toch meer aan onzekerheid/geen zin in hysterische reacties. Zolang de baby nog niet geboren is ligt de naam officieel nog niet vast. Door een enorm hysterische, uitgesproken reactie te geven komt het min of meer over alsof degene die die reactie geeft alsnog invloed en zeggenschap heeft. Daar kún je boven staan of proberen te staan, maar "vergeten" zul je het niet als iemand gezegd heeft: "Wat een spuuglelijke, afschuwelijke naam zeg..."
En wat ik zo uit ervaring weet is dat mensen (niet alleen bij namen) gewoon veel milder in hun manier van uitdrukken zijn als iets eenmaal is beslist. Of is mijn hele omgeving nu zo gevoelig voor meningen?
En wat ik zo uit ervaring weet is dat mensen (niet alleen bij namen) gewoon veel milder in hun manier van uitdrukken zijn als iets eenmaal is beslist. Of is mijn hele omgeving nu zo gevoelig voor meningen?
vrijdag 28 november 2014 10:22
Het geslacht hebben we meteen verteld. Dat stond vast en was daarom geen geheim. De naam hebben we voor ons gehouden, want het kiezen daarvan vonden we heel lastig. We wilden iets kiezen wat we beiden mooi zouden vinden, zonder beïnvloed te worden door meningen van anderen. Ik kan daar namelijk nog wel wat gevoelig voor zijn. Toen ons kind geboren was, voelde de naam ook goed en lag het pas definitief vast. Onze omgeving was zo blij met de geboorte dat ze pas na uren vroegen hoe kind eigenlijk heette
“The snow doesn't give a soft white damn whom it touches.”
vrijdag 28 november 2014 10:28
quote:NYC schreef op 28 november 2014 @ 09:57:
Ik denk echt niet aan een taboe maar toch meer aan onzekerheid/geen zin in hysterische reacties. Zolang de baby nog niet geboren is ligt de naam officieel nog niet vast. Door een enorm hysterische, uitgesproken reactie te geven komt het min of meer over alsof degene die die reactie geeft alsnog invloed en zeggenschap heeft. Daar kún je boven staan of proberen te staan, maar "vergeten" zul je het niet als iemand gezegd heeft: "Wat een spuuglelijke, afschuwelijke naam zeg..."
En wat ik zo uit ervaring weet is dat mensen (niet alleen bij namen) gewoon veel milder in hun manier van uitdrukken zijn als iets eenmaal is beslist. Of is mijn hele omgeving nu zo gevoelig voor meningen?Nee dit herken ik hoor. Is ook mede reden dat wij selectief waren in wie wel/niet vertellen. Maar wij hoefden niet zoals TO op onze lip te bijten. Ik had ook echt geen behoefte het te delen met hysterische/botte mensen.
Ik denk echt niet aan een taboe maar toch meer aan onzekerheid/geen zin in hysterische reacties. Zolang de baby nog niet geboren is ligt de naam officieel nog niet vast. Door een enorm hysterische, uitgesproken reactie te geven komt het min of meer over alsof degene die die reactie geeft alsnog invloed en zeggenschap heeft. Daar kún je boven staan of proberen te staan, maar "vergeten" zul je het niet als iemand gezegd heeft: "Wat een spuuglelijke, afschuwelijke naam zeg..."
En wat ik zo uit ervaring weet is dat mensen (niet alleen bij namen) gewoon veel milder in hun manier van uitdrukken zijn als iets eenmaal is beslist. Of is mijn hele omgeving nu zo gevoelig voor meningen?Nee dit herken ik hoor. Is ook mede reden dat wij selectief waren in wie wel/niet vertellen. Maar wij hoefden niet zoals TO op onze lip te bijten. Ik had ook echt geen behoefte het te delen met hysterische/botte mensen.
