Relaties
alle pijlers
durf mijn vriend geen commentaar te geven
zaterdag 29 november 2014 11:42
Ik durf mijn vriend geen commentaar te geven..
Dit is eigenlijk al de hele relatie zo.
Gisteren hebben we even een 'ruzie' gehad omdat hij zich aan een paar dingen van mij stoorde.
Hier praten we dan over omdat hem het irriteert.
Maar mij irriteert soms ook wel eens wat, alleen ik durf dit nooit te bespreken omdat..
Mijn vriend is heel erg opvliegerig, hij kan heel boos worden en dan bedoel ik ook echt heel boos dat hij schreeuwt en bijna met spullen begint te gooien, hij kan mij dan ook flink beledigen.
Zoals gisteren zei hij ook weer een paar dingen die mij gekwetst hebben.
Het kwam er op neer dat ik altijd mijn mening graag wil geven maar de helft van de tijd niet weet waar ik over praat volgens hem, het kwam er dus op neer dat hij slimmer is en meer weet dan mij. Dat kan best zijn dat hij slimmer is, maar de manier waarop kwetst mij. Ook vond hij opeens dat ik vaak niks op hem uit doe, terwijl ik dat wel vaak genoeg doe maar soms ben ik het gewoon niet met hem eens en dan ga ik mijn eigen gang. Hij kan zich daar dood aan irriteren, terwijl ik vind dat ik best mijn eigen gang mag gaan in sommige dingen.. Maar hier ga ik dan ook niet tegen in, ik geef hem heel vaak gelijk want als ik eens een negatieve mening geef is het meteen dat ik altijd negatief ben en niet tevreden over zijn gedrag.
Later toen we het uitgepraat hebben zei hij dat ik ook best soms er iets van mag zeggen als zijn gedrag verkeerd is, toen dacht ik echt van ja hoor, daar sta je niet eens open voor.
Discussies bij ons zijn altijd heel heftig, dus ik voorkom het liever en zwijg. Ik vind het ook jammer dat we nooit rustig kunnen praten over zulke dingen, het moet altijd gepaard gaan met geschreeuw en gister beledigde hij mijn moeder zelfs in ons gesprek, omdat ik zogenaamd wel altijd naar haar luister.
Ik zwijg dus liever en heb zoiets van laat maar, het heeft geen zin wat ik ga zeggen terwijl hij wel vaak iets op mij aan te merken heeft. Ik weet wel dat ik zo een beetje over mij heen laat lopen. Maar misschien ben ik ook wel sneller dan hem tevreden.
Wat doen jullie in zulke situaties of hebben jullie tips?
Dit is eigenlijk al de hele relatie zo.
Gisteren hebben we even een 'ruzie' gehad omdat hij zich aan een paar dingen van mij stoorde.
Hier praten we dan over omdat hem het irriteert.
Maar mij irriteert soms ook wel eens wat, alleen ik durf dit nooit te bespreken omdat..
Mijn vriend is heel erg opvliegerig, hij kan heel boos worden en dan bedoel ik ook echt heel boos dat hij schreeuwt en bijna met spullen begint te gooien, hij kan mij dan ook flink beledigen.
Zoals gisteren zei hij ook weer een paar dingen die mij gekwetst hebben.
Het kwam er op neer dat ik altijd mijn mening graag wil geven maar de helft van de tijd niet weet waar ik over praat volgens hem, het kwam er dus op neer dat hij slimmer is en meer weet dan mij. Dat kan best zijn dat hij slimmer is, maar de manier waarop kwetst mij. Ook vond hij opeens dat ik vaak niks op hem uit doe, terwijl ik dat wel vaak genoeg doe maar soms ben ik het gewoon niet met hem eens en dan ga ik mijn eigen gang. Hij kan zich daar dood aan irriteren, terwijl ik vind dat ik best mijn eigen gang mag gaan in sommige dingen.. Maar hier ga ik dan ook niet tegen in, ik geef hem heel vaak gelijk want als ik eens een negatieve mening geef is het meteen dat ik altijd negatief ben en niet tevreden over zijn gedrag.
Later toen we het uitgepraat hebben zei hij dat ik ook best soms er iets van mag zeggen als zijn gedrag verkeerd is, toen dacht ik echt van ja hoor, daar sta je niet eens open voor.
Discussies bij ons zijn altijd heel heftig, dus ik voorkom het liever en zwijg. Ik vind het ook jammer dat we nooit rustig kunnen praten over zulke dingen, het moet altijd gepaard gaan met geschreeuw en gister beledigde hij mijn moeder zelfs in ons gesprek, omdat ik zogenaamd wel altijd naar haar luister.
Ik zwijg dus liever en heb zoiets van laat maar, het heeft geen zin wat ik ga zeggen terwijl hij wel vaak iets op mij aan te merken heeft. Ik weet wel dat ik zo een beetje over mij heen laat lopen. Maar misschien ben ik ook wel sneller dan hem tevreden.
Wat doen jullie in zulke situaties of hebben jullie tips?
zaterdag 29 november 2014 18:44
quote:inkijk74 schreef op 29 november 2014 @ 13:47:
Je tast hem in zijn autoriteit aan als je hem tegenspreekt. Als je van hem houdt dan is het niet logisch om hem te kwetsen.
Alleen jij kan in je hart kijken of je van hem houdt en of de relatie toekomst heeft.
Houdt je niet meer van hem dan is het je plicht om plannen te maken om weg te gaan.Heeft er iemand Tena voor me?
Je tast hem in zijn autoriteit aan als je hem tegenspreekt. Als je van hem houdt dan is het niet logisch om hem te kwetsen.
Alleen jij kan in je hart kijken of je van hem houdt en of de relatie toekomst heeft.
Houdt je niet meer van hem dan is het je plicht om plannen te maken om weg te gaan.Heeft er iemand Tena voor me?
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
zaterdag 29 november 2014 19:07
zaterdag 29 november 2014 19:09
zaterdag 29 november 2014 20:31
quote:spinazie-lasagne schreef op 29 november 2014 @ 15:51:
Dit is totaal geen gelijkwaardige relatie. Ik denk echt dat je beter af bent zonder hem, uitmaken dus
Gaat bloem echt niet doen,ze is indertijd niet voor niets wanhopig op zoek geweest naar een relatie.
Bloem is allang blij dat er tenminste iemand verkering met haar wil..
Vandaar dat uitmaken uiteraard geen optie is..
Dit is totaal geen gelijkwaardige relatie. Ik denk echt dat je beter af bent zonder hem, uitmaken dus
Gaat bloem echt niet doen,ze is indertijd niet voor niets wanhopig op zoek geweest naar een relatie.
Bloem is allang blij dat er tenminste iemand verkering met haar wil..
Vandaar dat uitmaken uiteraard geen optie is..
zaterdag 29 november 2014 20:47
Die jongen heeft een makkelijk leven: Alles wat hij fout doet, ligt niet aan hem, maar aan zijn vader. Het enige wat hij eraan hoeft te doen om er mee weg te komen, is af en toe te zeggen dat hij eigenlijk best wel anders wil, of dat hij het zo zielig vindt voor jou. Mooi, Hij tevreden want het is niet zijn schuld, jij tevreden want hij vindt het zielig voor jou. Lijkt me makkelijk vol te houden voor hem, de komende 60 jaar, en jij went er ook wel aan. Mond houden, niks zeggen, en dan nog je mond houden. En dan over 60 jaar (of een paar jaar eerder, bedenken waarom uitmaken toen geen optie was.
Fijn leven gaat dat worden, veel plezier ermee, en de eventuele kinderen die komen, hoef je verder ook niet op te voeden (buiten ze stil houden als papa praat) want alles zit toch in de genen
Fijn leven gaat dat worden, veel plezier ermee, en de eventuele kinderen die komen, hoef je verder ook niet op te voeden (buiten ze stil houden als papa praat) want alles zit toch in de genen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 29 november 2014 21:14
Het is overduidelijk dat jij hem gaat verdedigen als je kritiek krijgt op je vent. Dus dat ga ik niet doen. Ik denk dat je de oorzaak (ook) bij jezelf moet zoeken. Waarom pik je zijn gedrag, zijn beledigingen, zijn kwetsende opmerkingen? Waarom zeg je niet gewoon wat je irriteert aan hem? Je bent duidelijk niet assertief. Hoe komt dat? Durf je anderen wel je mening te geven? Probeer er eens mee te oefenen, zeg op een rustig moment wat je stoort aan hem en praat vanuit jezelf. Als je dat moeilijk vindt volg dan eens een assertiviteitscursus. Je kunt hem niet veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen!! Succes ermee.
zondag 30 november 2014 16:33
