Psyche
alle pijlers
Mijn vader ligt in t ziekenhuis...
woensdag 15 januari 2014 13:34
Mijn pa is vanmorgen niet goed geworden, er is een ambulance bij gekomen en hij is met spoed naar t ziekenhuis gebracht.
Daar is hij nagekeken en is gebleken dat zijn.aorta is gescheurd. Hij is met spoed naar de operatie kamer gebracht, met 50 % kans dat het goed gaat... Of fout...
Ik voel zoveel, ben bang en ik weet het gewoon even niet. De operatie zal uuuuuren duren, maar voor hetzelfde geld zijn er teveel scheuren. Er waren al tekenen dat er mogelijk meer scheuren waren...
Shiiiittttt, ben zo bang...
Daar is hij nagekeken en is gebleken dat zijn.aorta is gescheurd. Hij is met spoed naar de operatie kamer gebracht, met 50 % kans dat het goed gaat... Of fout...
Ik voel zoveel, ben bang en ik weet het gewoon even niet. De operatie zal uuuuuren duren, maar voor hetzelfde geld zijn er teveel scheuren. Er waren al tekenen dat er mogelijk meer scheuren waren...
Shiiiittttt, ben zo bang...
vrijdag 21 november 2014 09:37
Ik kom Polkadot en IBI even een geven.
Polkadot, herkenbaar wat je zegt over zielig muisje. Dat heb ik vroeger ook wel gehad, als mensen mij maar zielig vonden, zouden ze me vast ook aardig vinden! Maar ik heb goed nieuws: daar valt overheen te komen. Dat ik mensen nauwelijks akelige dingen over mijn verleden vertel, komt ook omdat ik zelf minder bezig ben met dat verleden en meer met het nu.
Polkadot, herkenbaar wat je zegt over zielig muisje. Dat heb ik vroeger ook wel gehad, als mensen mij maar zielig vonden, zouden ze me vast ook aardig vinden! Maar ik heb goed nieuws: daar valt overheen te komen. Dat ik mensen nauwelijks akelige dingen over mijn verleden vertel, komt ook omdat ik zelf minder bezig ben met dat verleden en meer met het nu.
zondag 30 november 2014 00:11
Ben er weer even met een update.
De laatste week was weer erg heftig. Maar ondanks dat voel ik mij op het moment wel iets stabieler.
Ik ben naar de herdenking geweest en het was heel overweldigend.
De spanning die in mijn lichaam was opgebouwd, de setting en de sfeer in combinatie met mijn eigen opgekropte gevoelens zorgden ervoor dat ik een paar keer ben gebroken.
Het 'gekke' is dat ik ook heel snel mijn gevoel voel wegtrekken.
Ik weet nu dat dat bij mijn schema hoort van onthechte zelfbeschermer.
Ik kan nu wel makkelijker dat voelen dat dat gebeurd maar het is nog wel heel raar dat ik het ene moment tranen met tuiten huil en 3 seconden later helemaal neutraal ben.
Vandaag hebben we bij mijn man op het werk sint gevierd. Uiteindelijk was het een leuke maar drukke dag die veel had gekost qua energie.
Ik zou eigenlijk toen nog boodschappen moeten doen voor het avondeten en ook koken.
Ik zat daar zo tegenaan te hikken, ik kon niet meer.
Normaal gesproken had ik het toch gedaan en dus finaal over mijn grenzen gegaan.
Nu heb ik het bij mijn man neergelegd en hij heeft uiteindelijk voor het eten gezorgd.
Dit voelt als een grote winst want ik herkende mijn grenzen eerst nooit op tijd!
De laatste week was weer erg heftig. Maar ondanks dat voel ik mij op het moment wel iets stabieler.
Ik ben naar de herdenking geweest en het was heel overweldigend.
De spanning die in mijn lichaam was opgebouwd, de setting en de sfeer in combinatie met mijn eigen opgekropte gevoelens zorgden ervoor dat ik een paar keer ben gebroken.
Het 'gekke' is dat ik ook heel snel mijn gevoel voel wegtrekken.
Ik weet nu dat dat bij mijn schema hoort van onthechte zelfbeschermer.
Ik kan nu wel makkelijker dat voelen dat dat gebeurd maar het is nog wel heel raar dat ik het ene moment tranen met tuiten huil en 3 seconden later helemaal neutraal ben.
Vandaag hebben we bij mijn man op het werk sint gevierd. Uiteindelijk was het een leuke maar drukke dag die veel had gekost qua energie.
Ik zou eigenlijk toen nog boodschappen moeten doen voor het avondeten en ook koken.
Ik zat daar zo tegenaan te hikken, ik kon niet meer.
Normaal gesproken had ik het toch gedaan en dus finaal over mijn grenzen gegaan.
Nu heb ik het bij mijn man neergelegd en hij heeft uiteindelijk voor het eten gezorgd.
Dit voelt als een grote winst want ik herkende mijn grenzen eerst nooit op tijd!
zondag 30 november 2014 11:53
En nu gaat het echt totaal niet hier.
Zoon was vanmorgen al heel hyper,ontevreden over alles, wilde alleen maar wat niet mogelijk was.
Man trok het zeer slecht. Stelde voor kind naar opa en oma te brengen. Ook omdat ik het al wat slechter trok.
Voelde zo alsof ik mijn zoon in de steek laat (ook al weet ik dat het ook af en toe goed is voor onszelf te zorgen zodat we dan beter voor hem kunnen zorgen)
Kregen zelf al woorden om niets.
Man heeft net zoontje naar opa en oma gebracht, wilde zoontje zelf ook graag en opa en oma vonden het goed.
Daar krijgt man woorden met zijn vader omdat vader het afkeurt dat man medicatie gebruikt.
Krijg nu al helemaal de kriebels hiervan. Stel dat ons zoontje aan de medicatie gaat straks. Ik heb echt zo geen zin om dat constant te moeten verdedigen bij hem (of wie dan ook)
Verder is het huis een puinhoop en over een paar dagen is ons zoontje jarig.
Ik heb de puf niet om op te ruimen/schoon te maken. Ben er wel aan begonnen, maar ik zie het niet. Heb al wel een lijstje gemaakt. Wil zoveel mogelijk dat gebruiken.
Maar ik merk dat ik vastloop in details.
Liefst wil ik mijzelf even uitzetten tot na de feestdagen. Ik heb er nu even zo geen zin in...
Zoon was vanmorgen al heel hyper,ontevreden over alles, wilde alleen maar wat niet mogelijk was.
Man trok het zeer slecht. Stelde voor kind naar opa en oma te brengen. Ook omdat ik het al wat slechter trok.
Voelde zo alsof ik mijn zoon in de steek laat (ook al weet ik dat het ook af en toe goed is voor onszelf te zorgen zodat we dan beter voor hem kunnen zorgen)
Kregen zelf al woorden om niets.
Man heeft net zoontje naar opa en oma gebracht, wilde zoontje zelf ook graag en opa en oma vonden het goed.
Daar krijgt man woorden met zijn vader omdat vader het afkeurt dat man medicatie gebruikt.
Krijg nu al helemaal de kriebels hiervan. Stel dat ons zoontje aan de medicatie gaat straks. Ik heb echt zo geen zin om dat constant te moeten verdedigen bij hem (of wie dan ook)
Verder is het huis een puinhoop en over een paar dagen is ons zoontje jarig.
Ik heb de puf niet om op te ruimen/schoon te maken. Ben er wel aan begonnen, maar ik zie het niet. Heb al wel een lijstje gemaakt. Wil zoveel mogelijk dat gebruiken.
Maar ik merk dat ik vastloop in details.
Liefst wil ik mijzelf even uitzetten tot na de feestdagen. Ik heb er nu even zo geen zin in...
zondag 30 november 2014 12:02
Kijk naar je motto: het is nu tijd voor accepteren! Laat al die beren op de weg los en maak je niet druk over de toekomst. Laat het maar even smerig zijn en rommelig. Nu is je zoontje er even niet en nu heb je even tijd voor niets en om eventueel wat te voelen. Verder hoeft er niets!
Het is zoals het is
donderdag 11 december 2014 21:12
Daar ben ik weer even.
Er speelt zoveel momenteel.
Man is met medicatie begonnen en daar zien we al wel verandering in.
Maar tegelijk is zijn rebound behoorlijk hevig. Ik merk dat ik dat slecht kan handelen.
Ons zoontje is druk, dwars, lief, behulpzaam, snel ontevreden maar bovenal mijn trots.
Iets wat ik helaas veel te weinig kan voelen nu.
Zijn drukke en dwarse ik heeft erg de overhand op het moment.
In het nieuwe jaar hebben we een afspraak met de kinderarts om te kijken naar medicatie voor zijn ADHD.
De sinterklaas en zijn verjaardag heb ik bijna niet van kunnen genieten.
Het was echt overleven.
Elke dag is nu overleven voor mijn gevoel.
Ik heb gisteren een telefonische afspraak van mijn hv gehad en heb medicatie voorgeschreven gekregen voor overdag.
Om de emoties wat af te zwakken.
Het komt heel hevig binnen, teveel, te groot, niet te bevatten. En niet te verwerken...
Ik druk alles weg en het knalt er bijna direct al weer uit. Emotioneel gezien ben ik nu echt een wrak...
Het gevoel dat het allemaal geen nut heeft is erg aanwezig.
Dat ik continu weer terugval en maar niet verder lijk te komen.
Het voelt zo verrot en nutteloos allemaal. Doe ik dit zodat ik de rest van mijn leven verder kan gaan vechten? Is dat kwaliteit van leven?
Ik weet het niet... en ik wil het misschien ook niet weten.
Er speelt zoveel momenteel.
Man is met medicatie begonnen en daar zien we al wel verandering in.
Maar tegelijk is zijn rebound behoorlijk hevig. Ik merk dat ik dat slecht kan handelen.
Ons zoontje is druk, dwars, lief, behulpzaam, snel ontevreden maar bovenal mijn trots.
Iets wat ik helaas veel te weinig kan voelen nu.
Zijn drukke en dwarse ik heeft erg de overhand op het moment.
In het nieuwe jaar hebben we een afspraak met de kinderarts om te kijken naar medicatie voor zijn ADHD.
De sinterklaas en zijn verjaardag heb ik bijna niet van kunnen genieten.
Het was echt overleven.
Elke dag is nu overleven voor mijn gevoel.
Ik heb gisteren een telefonische afspraak van mijn hv gehad en heb medicatie voorgeschreven gekregen voor overdag.
Om de emoties wat af te zwakken.
Het komt heel hevig binnen, teveel, te groot, niet te bevatten. En niet te verwerken...
Ik druk alles weg en het knalt er bijna direct al weer uit. Emotioneel gezien ben ik nu echt een wrak...
Het gevoel dat het allemaal geen nut heeft is erg aanwezig.
Dat ik continu weer terugval en maar niet verder lijk te komen.
Het voelt zo verrot en nutteloos allemaal. Doe ik dit zodat ik de rest van mijn leven verder kan gaan vechten? Is dat kwaliteit van leven?
Ik weet het niet... en ik wil het misschien ook niet weten.
vrijdag 12 december 2014 13:16
Ach wat heftig allemaal. Ik weet gewoon niet goed wat te zeggen, dus daarom maar gewoon een knuffel
Ik hoop dat de medicatie je wat kan helpen, en dat het, als straks die drukke en onrustige decembermaand geweest is, de rust weer wat terug komt. Het stukje over je dwarse zoontje deed me heel erg hieraan denken:
Zie de maan schijnt door de bomen,
makkers staakt uw wild geraas.
Ook al zou ik willen stoppen,
de prikkels zijn me steeds de baas.
En wie zoet is die krijgt lekkers,
maar dan word ik weer zo druk.
Dan wil ik zingen en veel springen,
en dan gaat er soms iets stuk.
Piet kijkt stiekem door de schoorsteen,
wie er lief is en wie stout.
Ik wil graag de liefste wezen,
maar in december gaat dat fout.
Terwijl iedereen die feesten leuk vindt,
denk ik: was het maar geweest.
Was het vast maar januari,
dan is het voor míj weer feest!
Er is een kindeke geboren op aard,
en dat vieren we met elkaar.
Maar samen doen, dat kan ik niet
en daarom vinden ze mij wat raar.
Al die lichtjes doen pijn in mijn ogen,
de muziek knalt in mijn kop.
Alles glittert, glimmert, schittert,
wanneer houdt dat nu eens op.
Er is geen enkele dag hetzelfde,
mijn structuur is helemaal kwijt.
Juf vindt dat ik moet genieten,
van die rare, vreemde tijd.
Terwijl iedereen de feesten leuk vindt,
denk ik: was het maar geweest.
Was het vast maar januari,
dan is het voor míj weer feest!
Het is een gedicht over kinderen met autisme, maar volgens mij is het op veel meer kinderen van toepassing
Ik hoop dat de medicatie je wat kan helpen, en dat het, als straks die drukke en onrustige decembermaand geweest is, de rust weer wat terug komt. Het stukje over je dwarse zoontje deed me heel erg hieraan denken:
Zie de maan schijnt door de bomen,
makkers staakt uw wild geraas.
Ook al zou ik willen stoppen,
de prikkels zijn me steeds de baas.
En wie zoet is die krijgt lekkers,
maar dan word ik weer zo druk.
Dan wil ik zingen en veel springen,
en dan gaat er soms iets stuk.
Piet kijkt stiekem door de schoorsteen,
wie er lief is en wie stout.
Ik wil graag de liefste wezen,
maar in december gaat dat fout.
Terwijl iedereen die feesten leuk vindt,
denk ik: was het maar geweest.
Was het vast maar januari,
dan is het voor míj weer feest!
Er is een kindeke geboren op aard,
en dat vieren we met elkaar.
Maar samen doen, dat kan ik niet
en daarom vinden ze mij wat raar.
Al die lichtjes doen pijn in mijn ogen,
de muziek knalt in mijn kop.
Alles glittert, glimmert, schittert,
wanneer houdt dat nu eens op.
Er is geen enkele dag hetzelfde,
mijn structuur is helemaal kwijt.
Juf vindt dat ik moet genieten,
van die rare, vreemde tijd.
Terwijl iedereen de feesten leuk vindt,
denk ik: was het maar geweest.
Was het vast maar januari,
dan is het voor míj weer feest!
Het is een gedicht over kinderen met autisme, maar volgens mij is het op veel meer kinderen van toepassing
dinsdag 16 december 2014 00:17
Vanavond ervaarde Ik ineens een pijn die kan horen bij hetgeen waaraan mijn vader is overleden, een gescheurde aorta.
Omdat ik het niet vertrouwde heb ik de hap gebeld. Na overleg met de huisarts zei de assistente dat ze een ambulance liet komen.
Na wat geregel was mijn schoonvader er binnen 15 minuten om op te passen. Ik werd meegenomen en mijn man reed erachter aan.
In het ziekenhuis eerst een echo gehad en toen door naar ct scan. Op de scan zagen ze gelukkig niets bijzonders. Toen ik in de scan lag kon ik alleen maar denken: stel dat, dan durf ik niet onder narcose. Pa werd ook niet meer wakker. .. ik was zo enorm bang...
En toen ik hoorde dat het er goed uit zag brak ik. Ik huilde, trilde, beefde en het duurde even voor ik rustig werd.
Nu ben ik opgenomen op de eerste hulp voor hartklachten en ze gaan nu verder kijken wat het wel is.
Ik ben een stukje geruster maar maak mij nog steeds erge zorgen....
Ik wil mijn moppie zo graag straks weer zien en knuffelen en kusjes geven en zeggen dat ik van hem houd...
Omdat ik het niet vertrouwde heb ik de hap gebeld. Na overleg met de huisarts zei de assistente dat ze een ambulance liet komen.
Na wat geregel was mijn schoonvader er binnen 15 minuten om op te passen. Ik werd meegenomen en mijn man reed erachter aan.
In het ziekenhuis eerst een echo gehad en toen door naar ct scan. Op de scan zagen ze gelukkig niets bijzonders. Toen ik in de scan lag kon ik alleen maar denken: stel dat, dan durf ik niet onder narcose. Pa werd ook niet meer wakker. .. ik was zo enorm bang...
En toen ik hoorde dat het er goed uit zag brak ik. Ik huilde, trilde, beefde en het duurde even voor ik rustig werd.
Nu ben ik opgenomen op de eerste hulp voor hartklachten en ze gaan nu verder kijken wat het wel is.
Ik ben een stukje geruster maar maak mij nog steeds erge zorgen....
Ik wil mijn moppie zo graag straks weer zien en knuffelen en kusjes geven en zeggen dat ik van hem houd...
dinsdag 16 december 2014 01:45
Sterkte Polkadot.
Ik hoop dat je een beetje kan slapen. Dat het je lukt om te ontspannen.
Als je probeert te voelen wat er om je heen is kan je niet gelijktijdig piekeren. Dus als je bijvoorbeeld in bed ligt dan voel je dat je lekker warm bent onder de dekens of juist dat je voeten koud zijn. Luister naar wat je hoort. Hoor je regen, wind, je man die rustig ademt, een auto op de achtergrond....etc...
Als je weer gaat piekeren weer teruggaan naar wat je voelt, ruikt, hoort, ziet.
Sterkte!
Ik hoop dat je een beetje kan slapen. Dat het je lukt om te ontspannen.
Als je probeert te voelen wat er om je heen is kan je niet gelijktijdig piekeren. Dus als je bijvoorbeeld in bed ligt dan voel je dat je lekker warm bent onder de dekens of juist dat je voeten koud zijn. Luister naar wat je hoort. Hoor je regen, wind, je man die rustig ademt, een auto op de achtergrond....etc...
Als je weer gaat piekeren weer teruggaan naar wat je voelt, ruikt, hoort, ziet.
Sterkte!
dinsdag 16 december 2014 07:03
Dankjewel creed.
Het heeft even geduurd voor ik in slaap viel (ja doh) maar heb uiteindelijk redelijk geslapen.
Beetje kort helaas. Maar zoonlief moet ook weer gewoon naar school straks en daarna kruip ik er weer even in als het nodig is...
Ben wel een beetje van slag merk ik. Denk vooral dat dat is omdat ik zo bang was gisterenavond...
Het heeft even geduurd voor ik in slaap viel (ja doh) maar heb uiteindelijk redelijk geslapen.
Beetje kort helaas. Maar zoonlief moet ook weer gewoon naar school straks en daarna kruip ik er weer even in als het nodig is...
Ben wel een beetje van slag merk ik. Denk vooral dat dat is omdat ik zo bang was gisterenavond...
dinsdag 16 december 2014 08:55
Je bent er dus nog lang niet, Polkadot. Je vader is al bijna een jaar geleden overleden en waar het allengs beter zou moeten gaan loop jij tegen van alles aan met deze korte ziekenhuisopname als besluit. Hopelijk krijg je medicatie die er voor zorgt dat alles veel minder heftig binnenkomt. Vaak duurt het even voordat zoiets aanslaat. Je kunt vragen naar iets wat sneller werkt dan bijvoorbeeld "over 3 weken moet het beter gaan". Misschien is het beter wanneer je zoiets krijgt voor langere tijd, zodat je met hulp van de medicatie en eventueel met hulp van een psycholoog al je ellende te lijf kunt gaan.
dinsdag 16 december 2014 13:09
Klopt Carenza. Dat besef ik nu ook. Dat ik er nog lang niet ben...
Ik heb sinds van de week weer medicatie gekregen. Er dezelfde anti psychotica als een tijdje terug, maar nu voor overdag.
Ik merk wel, kijkend naar voor gisteren dat het helpt, maar k weet niet of wellicht de medicijnen waren uitgewerkt al omdat ik de laatste rond 14:00 had genomen of dat zoiets als dit nu eenmaal heftig binnenkomt.
Ga het morgen voorleggen in de groep.
Mijn psych heb ik gisteren voor het laatst gezien. Ze gaat weg en in januari krijg ik een nieuwe.
Ik heb, op eigen verzoek, wel voor in de tussenliggende weken nog een extra afspraak met een andere, degene die ook de medicatie voorschrijft.
De schrik zit er echt heel erg goed in. Ik ben echt helemaal van slag. Kop is er niet bij...
Ik doe vandaag inderdaad rustig aan en morgen weer een dag.
Ik heb sinds van de week weer medicatie gekregen. Er dezelfde anti psychotica als een tijdje terug, maar nu voor overdag.
Ik merk wel, kijkend naar voor gisteren dat het helpt, maar k weet niet of wellicht de medicijnen waren uitgewerkt al omdat ik de laatste rond 14:00 had genomen of dat zoiets als dit nu eenmaal heftig binnenkomt.
Ga het morgen voorleggen in de groep.
Mijn psych heb ik gisteren voor het laatst gezien. Ze gaat weg en in januari krijg ik een nieuwe.
Ik heb, op eigen verzoek, wel voor in de tussenliggende weken nog een extra afspraak met een andere, degene die ook de medicatie voorschrijft.
De schrik zit er echt heel erg goed in. Ik ben echt helemaal van slag. Kop is er niet bij...
Ik doe vandaag inderdaad rustig aan en morgen weer een dag.
dinsdag 16 december 2014 13:20
Ikeaverslaafde dankjewel.
Het was erg fijn dat hij mee was, maar voor hem ook een angstige situatie. Hetdeed hem ook terug denken aan januari. Toen moesten wij op precies dezelfde plek wachten terwijl mijn vader zijn ct
scan kreeg...
Voorheen zou ik mij minder druk hebben gemaakt om zulke pijn, maar dat lukte nu niet...
Het was erg fijn dat hij mee was, maar voor hem ook een angstige situatie. Hetdeed hem ook terug denken aan januari. Toen moesten wij op precies dezelfde plek wachten terwijl mijn vader zijn ct
scan kreeg...
Voorheen zou ik mij minder druk hebben gemaakt om zulke pijn, maar dat lukte nu niet...
donderdag 15 januari 2015 07:45
Vandaag is het een jaar geleden dat ik dit topic opende.
Nu weet ik waarom het al weken niet goed gaat. Dit, deze week, het zat eraan te komen.
Slecht geslapen, hoofdpijn, slecht humeur...
Emoties zijn er verder niet, het uit zich lichamelijk.
Voel mij naar. Voel mij raar, in de war. Ik mis hem maar waar heb ik nu, deze week, behoefte aan? Ik weet het niet...
Nu weet ik waarom het al weken niet goed gaat. Dit, deze week, het zat eraan te komen.
Slecht geslapen, hoofdpijn, slecht humeur...
Emoties zijn er verder niet, het uit zich lichamelijk.
Voel mij naar. Voel mij raar, in de war. Ik mis hem maar waar heb ik nu, deze week, behoefte aan? Ik weet het niet...
zondag 15 februari 2015 10:49
Normaal deed ik vooral een update als het niet goed ging. Dat ga ik maar eens veranderen!
Het gaat goed met mij
Ik ben klaar met de oudergroep en dat is fijn. Dat ik daar niet meer elke week heen moet.
Ik heb er echt heel veel van opgestoken en het werkt echt goed thuis.
Zoon is nu sinds een maandje aan de medicatie en dat helpt hem echt enorm.
Op school gaat het nu eindelijk niet om: "pietje heeft dit of dat gedaan, pietje kan geen werkjes afmaken." Maar nu is het van: "pietje maakt zijn taakjes af en doet veel meer mee met de klas."
Hij ligt nu veel beter in de groep, zo fijn!
Verder heb ik nu een andere psycholoog, mijn vorige moest weg. En ik heb, na 5x, echt een fijne klik met mijn psych. Ze laat me echt stilstaan bij mijn gevoelens, bij wat ik wil, bij mijn eigen invloed op de dingen, kortom bij mijzelf!
Ook in de groepstherapie, waar ik het een poosje erg moeilijk heb gehad, vind ik nu, door mijn eigen inbreng, meer aansluiting. Het is best nog zwaar allemaal, maar ik ervaar het allemaal heel anders.
Ik ben sinds vorige week begonnen met vrijwilligerswerk, ik hoop daar voldoening uit te kunnen halen en mijzelf weer als "nuttig " te kunnen gaan zien.
Ik wil tzt een studie gaan doen, roep ik al jaren en toch doe ik het steeds niet, en de coördinator van het vrijwilligerswerk heeft in mij al potentie gezien om een nieuw programma op te kunnen starten waarin ik een coördinerende rol kan spelen die perfect kan aansluiten bij de studie die ik wil volgen!
Verder zoek ik nu veelal de positiviteit op in het dagelijks leven en lijk ik mijn valkuilen beter te herkennen.
Dit is zo fijn, het geeft me nu een boost van zelfvertrouwen als iets wel lukt of goed gaat, ipv dat ik er toch iets negatiefs uithaalde als voorheen!
Het gaat goed met mij
Ik ben klaar met de oudergroep en dat is fijn. Dat ik daar niet meer elke week heen moet.
Ik heb er echt heel veel van opgestoken en het werkt echt goed thuis.
Zoon is nu sinds een maandje aan de medicatie en dat helpt hem echt enorm.
Op school gaat het nu eindelijk niet om: "pietje heeft dit of dat gedaan, pietje kan geen werkjes afmaken." Maar nu is het van: "pietje maakt zijn taakjes af en doet veel meer mee met de klas."
Hij ligt nu veel beter in de groep, zo fijn!
Verder heb ik nu een andere psycholoog, mijn vorige moest weg. En ik heb, na 5x, echt een fijne klik met mijn psych. Ze laat me echt stilstaan bij mijn gevoelens, bij wat ik wil, bij mijn eigen invloed op de dingen, kortom bij mijzelf!
Ook in de groepstherapie, waar ik het een poosje erg moeilijk heb gehad, vind ik nu, door mijn eigen inbreng, meer aansluiting. Het is best nog zwaar allemaal, maar ik ervaar het allemaal heel anders.
Ik ben sinds vorige week begonnen met vrijwilligerswerk, ik hoop daar voldoening uit te kunnen halen en mijzelf weer als "nuttig " te kunnen gaan zien.
Ik wil tzt een studie gaan doen, roep ik al jaren en toch doe ik het steeds niet, en de coördinator van het vrijwilligerswerk heeft in mij al potentie gezien om een nieuw programma op te kunnen starten waarin ik een coördinerende rol kan spelen die perfect kan aansluiten bij de studie die ik wil volgen!
Verder zoek ik nu veelal de positiviteit op in het dagelijks leven en lijk ik mijn valkuilen beter te herkennen.
Dit is zo fijn, het geeft me nu een boost van zelfvertrouwen als iets wel lukt of goed gaat, ipv dat ik er toch iets negatiefs uithaalde als voorheen!
zondag 15 februari 2015 22:16
Ibi, dankjewel
Ik ben benieuwd hoe het met jou is...
Carenza, dankjewel.
Het klopt hoor. Tijd en inzicht is heel belangrijk, en het is fijn dat de tijd me gegund werd en het inzicht is gekomen.
En het wisselen van psych, hoe moeilijk dat toen ook was, is zo goed geweest.
Ze heeft nu al zoveel met mij bereikt in zo'n korte tijd. Echt heel fijn.
En natuurlijk wil dit niet zeggen dat het goed blijft gaan, ik zal slechte dagen blijven hebben, maar ik kan ze beter relativeren, er beter mee omgaan nu.
Ze vallen minder zwaar.
Het is ook wel zo dat het met "externe factoren " ook beter gaat (zoon en man) en dat maakt ook heel veel verschil.
Ik ben benieuwd hoe het met jou is...
Carenza, dankjewel.
Het klopt hoor. Tijd en inzicht is heel belangrijk, en het is fijn dat de tijd me gegund werd en het inzicht is gekomen.
En het wisselen van psych, hoe moeilijk dat toen ook was, is zo goed geweest.
Ze heeft nu al zoveel met mij bereikt in zo'n korte tijd. Echt heel fijn.
En natuurlijk wil dit niet zeggen dat het goed blijft gaan, ik zal slechte dagen blijven hebben, maar ik kan ze beter relativeren, er beter mee omgaan nu.
Ze vallen minder zwaar.
Het is ook wel zo dat het met "externe factoren " ook beter gaat (zoon en man) en dat maakt ook heel veel verschil.
