Relaties
alle pijlers
Vanwaar die kakkerhaat?
woensdag 10 december 2014 15:09
Waar komt die kakkerhaat vandaan? Ik heb vrienden uit het gooi, ik draag polo's, ik heb een rijke vader, heb een eigen bedrijf, ik rijd een dure auto, ik vind status belangrijk, etc, ... Met andere woorden: ik ben een kakker (maar echt niet overdreven arrogant!) en zie dit niet als iets negatiefs. In het gooi en in duurdere wijken in mijn dorp kijken mensen niet vreemd op, maar kom ik in een normale buurt of langs huurhuizen dan is dit wel een ander verhaal. Ik word aangekeken alsof ze op me kunnen schieten. Van waar die haat? Blijkbaar mag je tegenwoordig niet meer veel geld hebben?
woensdag 17 december 2014 13:11
Mijn schoonzus is zo iemand die denkt dat iedereen die haar lelijk aankijkt het persoonlijk bedoelt. Dat de lelijkkijker iets tegen haar heeft, haar vreemd vindt. Ik ben eerder geneigd te denken dat iemand die me boos aankijkt op straat nodig naar de wc moet, hoofdpijn heeft of hevig menstrueert. Met andere woorden: niet alles is zoals het lijkt.
vrijdag 3 juni 2016 13:30
quote:NYC schreef op 21 december 2014 @ 09:23:
[...]
Maar wat is dan een échte kakker?
Of zou je dan dus ook een 'echte kakker' kunnen zijn zonder dat je het zelf weet en/of jezelf zo beschouwt?ja dat denk ik wel. dat als je met alleen maar andere kakkers omgaat je misschien niet door hebt dat je het bent. omdat iedereen om je heen hetzelfde lijkt.
[...]
Maar wat is dan een échte kakker?
Of zou je dan dus ook een 'echte kakker' kunnen zijn zonder dat je het zelf weet en/of jezelf zo beschouwt?ja dat denk ik wel. dat als je met alleen maar andere kakkers omgaat je misschien niet door hebt dat je het bent. omdat iedereen om je heen hetzelfde lijkt.
vrijdag 3 juni 2016 20:24
vrijdag 3 juni 2016 20:38
quote:sinnombre schreef op 17 december 2014 @ 10:49:
Zou een echte kakker zichzelf een kakker noemen?
Wat maakt iemand nou tot kakker? Ik ben zelf vroeger veel kakker genoemd. Was me er nooit van bewust dat ik er een was. En op de mavo speelde dit meer dan op de havo. Tsja, ik had geen dikke laag rouge en eyeliner op en mijn haar was niet getoupeerd.
Nou ben ik op middelbare leeftijd en het etiket kakker en zo speelt niet meer zo´n rol als vroeger op school. Ik rij paard, maar dat is een sport die beoefend wordt door mensen uit alle lagen van de samenleving. Weet ik als insider zijnde, want de buitenwacht denkt dat dit een sport is voor de elite. Gelukkig is dat niet zo.
Ik tennis ook. Hier op het platteland wordt dat gezien als kaksport maar dat is zo kortzichtig. Want de mensen bij mij op de vereniging zijn geen kakkers, snobs, rijk, of andere eigenschappen die kakkers zouden moeten hebben.
Is Gaastra trouwens een kakmerk? Dat wordt in onze gemeente veel gedragen namelijk. Dan hebben we dus een kakgemeente.
Ik denk dat er naar mensen uit het zogenaamde `kak milieu` net zo goed bevooroordeeld wordt gekeken door anderen groepen, als andersom. Ik denk dat het zelfs nog erger is. Alleen mag het bij kakkers, want ze vormen geen kwetsbare bevolkingsgroep.
Maar kortzichtig is het evengoed.
Zou een echte kakker zichzelf een kakker noemen?
Wat maakt iemand nou tot kakker? Ik ben zelf vroeger veel kakker genoemd. Was me er nooit van bewust dat ik er een was. En op de mavo speelde dit meer dan op de havo. Tsja, ik had geen dikke laag rouge en eyeliner op en mijn haar was niet getoupeerd.
Nou ben ik op middelbare leeftijd en het etiket kakker en zo speelt niet meer zo´n rol als vroeger op school. Ik rij paard, maar dat is een sport die beoefend wordt door mensen uit alle lagen van de samenleving. Weet ik als insider zijnde, want de buitenwacht denkt dat dit een sport is voor de elite. Gelukkig is dat niet zo.
Ik tennis ook. Hier op het platteland wordt dat gezien als kaksport maar dat is zo kortzichtig. Want de mensen bij mij op de vereniging zijn geen kakkers, snobs, rijk, of andere eigenschappen die kakkers zouden moeten hebben.
Is Gaastra trouwens een kakmerk? Dat wordt in onze gemeente veel gedragen namelijk. Dan hebben we dus een kakgemeente.
Ik denk dat er naar mensen uit het zogenaamde `kak milieu` net zo goed bevooroordeeld wordt gekeken door anderen groepen, als andersom. Ik denk dat het zelfs nog erger is. Alleen mag het bij kakkers, want ze vormen geen kwetsbare bevolkingsgroep.
Maar kortzichtig is het evengoed.
dinsdag 28 juni 2016 13:34
quote:iones schreef op 03 juni 2016 @ 20:38:
[...]
Is Gaastra trouwens een kakmerk? Dat wordt in onze gemeente veel gedragen namelijk. Dan hebben we dus een kakgemeente.
Gaastra is een heel fijn merk. In het buitenland kun je die mannen met roze polo's met enorme opgenaaide emblemen er van afstand uitpikken en lekker met boog omheen lopen als. Brallerige Hollanders die graag voor schut lopen zie ik thuis genoeg, op vakantie mijd ik ze.
[...]
Is Gaastra trouwens een kakmerk? Dat wordt in onze gemeente veel gedragen namelijk. Dan hebben we dus een kakgemeente.
Gaastra is een heel fijn merk. In het buitenland kun je die mannen met roze polo's met enorme opgenaaide emblemen er van afstand uitpikken en lekker met boog omheen lopen als. Brallerige Hollanders die graag voor schut lopen zie ik thuis genoeg, op vakantie mijd ik ze.
dinsdag 28 juni 2016 20:42
Evem gewoon mijn eerlijke vooroordelende blik op kakkers..
Als ik aan kakkers denk, denk ik aan mensen die niets proeven van het echte leven. Alsof ze op hun rijke lui wolkje zitten en gen tegenslag te verduren krijgen. Daarnaast staat de kledingstyle van polos e.d mij niet aan, ik vind dat niet mooi en kakkerig dus.
Een korte versie van hoe ik dus ook schuldig ben aan vooroordelen. Ik ken namelijk geen echte kakkers. Alleen van dat soort nep kakkers wat nog student is en wil na apen.
Ik weet zeker dat als ik een mens tegen kom die uit een dure auto stapt met een polo aan en dikke pinpas en bekakte aardappelstem... en hij of zij is hartstikke aardig..die vooroordelen zo weg zijn. Maar de kakkers die ik zie (tv) zijn arrogant. Ben overigens niet jaloers en heb geen kakker haat.
Als ik aan kakkers denk, denk ik aan mensen die niets proeven van het echte leven. Alsof ze op hun rijke lui wolkje zitten en gen tegenslag te verduren krijgen. Daarnaast staat de kledingstyle van polos e.d mij niet aan, ik vind dat niet mooi en kakkerig dus.
Een korte versie van hoe ik dus ook schuldig ben aan vooroordelen. Ik ken namelijk geen echte kakkers. Alleen van dat soort nep kakkers wat nog student is en wil na apen.
Ik weet zeker dat als ik een mens tegen kom die uit een dure auto stapt met een polo aan en dikke pinpas en bekakte aardappelstem... en hij of zij is hartstikke aardig..die vooroordelen zo weg zijn. Maar de kakkers die ik zie (tv) zijn arrogant. Ben overigens niet jaloers en heb geen kakker haat.
woensdag 29 juni 2016 23:13
Interessante discussie wel
Het lijkt erop dat Netteman een gevoelige snaar heeft geraakt... en de geborneerde reacties in dit topic zijn meteen het antwoord op zijn vraag: 'vanwaar die kakkerhaat?'
Ik denk dat ik ook een kakker ben. Het woord zelf zou ik nooit gebruiken, maar het moet bijna wel dat ik een kakker ben, omdat ik uit een rijke familie kom, een familie van louter corpsleden (ik bedoel het studentencorps), van hoogleraren, bankiers, president-directeurs, kortom: van mensen met ambitie, connecties en familietradities. Dat laatste is belangrijk, want in mijn familie wordt van je verwácht dat je hetzelfde pad volgt, en je wordt er ook in gestimuleerd (opvoeding) en bij geholpen (geld, connecties), en dan kan het haast niet anders of je eindigt als kakker.
Dat Netteman het over 'gewone buurten' en huurhuizen heeft, schijnt enorm gevoelig te liggen, getuige de vele gepikeerde reacties. Waarom?! Hoe moet je een buurt waar kakkers niet wonen anders noemen? Ik bedoel: je hebt betaalbare/modale buurten met huurhuizen, je hebt dure buurten met koophuizen, en dan heb je nog sociale huurwoningen en peperdure landhuizen, maar uiteindelijk vind ik het woord 'gewone buurt' heel neutraal.
Vanmiddag stond hier nog een toerist (Limburg? België?) aan mijn raam met de vraag: "Wat kost dat nou, om hier te wonen? Mijn vrouw droomt ervan om hier ooit een huis te gaan huren."
Ik woon in Amsterdam, hartje grachtengordel. Ik antwoordde, enigszins verbijsterd: "Eh... dit zijn allemaal koophuizen."
"O," zei de man. "En wat kost dat dan?"
"Geen idee," antwoordde ik. "De prijzen stijgen elk jaar, maar ik denk heel veel."
Geen 'gewone buurt', dus. Voor mij is een gewone buurt een buurt waar je een huis huurt voor een redelijk bedrag. De buurt waar ik zelf woon, is overgenomen door expats, yuppen (in de Jordaan is dit nog steeds een veelgebruikt woord voor jonge, rijke mensen, meestal zonder kinderen) en renteniers. Dat ik hier woon, dank ik ten eerste aan mijn kakkersstatus (mijn vader kocht dit huis ooit voor mij) en ten tweede aan het feit dat mijn man ook een kakker is, oftewel een man die genoeg verdient om hier te kunnen wonen. Want ja, kakkers trouwen met kakkers. Zoals Jordanezen met Jordanezen trouwen, en tuinbouwers met tuinbouwers (of landbouwers, maar iets 'vertrouwds' in elk geval), en moslims met moslims (of maak er van mijn part zwarte kousen of gereformeerden van, al is dat niet meer zo actueel). Niet ALTIJD, uiteraard, maar door de bank genomen kiezen mensen een partner uit hun eigen sociale groep. Dat is logisch en helemaal niet erg.
Ook Nederland is - minder dan Engeland, maar toch - een klassenmaatschappij en dat schijnt enorm veel pijn te doen bij, vooral, de mensen die zich benadeeld of gefrustreerd voelen. Waarom in godsnaam is het erg om in een 'gewone wijk' te wonen?! Blijkbaar is die opmerking voor het gros van de mensen hier tegen het zere been. Hoezo? Prima toch, als je gelukkig bent met je 'gewone' huis? Fijn toch, als je de huur kunt betalen en ervan geniet? Nou... nee, dus. Het doet kennelijk pijn om te beseffen dat er mensen zijn die een huis kunnen kópen, nota bene in een duurdere buurt. Want er mogen geen verschillen zijn. Dát is de crux. Misschien mogen die verschillen er wel zijn, maar dan mag er niet hardop over worden gesproken. Niemand wil zich 'minder' voelen. Wat een flauwekul, zeg. Er zullen ALTIJD mensen zijn die het beter voor elkaar hebben dan jijzelf, financieel of anderszins, en de kunst is om dat te relativeren. Als je er écht enorm mee zit, moet je heel hard gaan werken en zorgen dat je ook in die dure wijk kunt gaan wonen. Met ambitie en eerzucht is niets mis. En als je gelukkig bent met je leven en je 'huurhuis', kun je relaxed achterover leunen en beseffen dat die 'kakkers' heel veel problemen hebben - vooral financieel - waar jij godzijdank nooit mee te maken zult krijgen. Het blijven keuzes, hè?
Het lijkt erop dat Netteman een gevoelige snaar heeft geraakt... en de geborneerde reacties in dit topic zijn meteen het antwoord op zijn vraag: 'vanwaar die kakkerhaat?'
Ik denk dat ik ook een kakker ben. Het woord zelf zou ik nooit gebruiken, maar het moet bijna wel dat ik een kakker ben, omdat ik uit een rijke familie kom, een familie van louter corpsleden (ik bedoel het studentencorps), van hoogleraren, bankiers, president-directeurs, kortom: van mensen met ambitie, connecties en familietradities. Dat laatste is belangrijk, want in mijn familie wordt van je verwácht dat je hetzelfde pad volgt, en je wordt er ook in gestimuleerd (opvoeding) en bij geholpen (geld, connecties), en dan kan het haast niet anders of je eindigt als kakker.
Dat Netteman het over 'gewone buurten' en huurhuizen heeft, schijnt enorm gevoelig te liggen, getuige de vele gepikeerde reacties. Waarom?! Hoe moet je een buurt waar kakkers niet wonen anders noemen? Ik bedoel: je hebt betaalbare/modale buurten met huurhuizen, je hebt dure buurten met koophuizen, en dan heb je nog sociale huurwoningen en peperdure landhuizen, maar uiteindelijk vind ik het woord 'gewone buurt' heel neutraal.
Vanmiddag stond hier nog een toerist (Limburg? België?) aan mijn raam met de vraag: "Wat kost dat nou, om hier te wonen? Mijn vrouw droomt ervan om hier ooit een huis te gaan huren."
Ik woon in Amsterdam, hartje grachtengordel. Ik antwoordde, enigszins verbijsterd: "Eh... dit zijn allemaal koophuizen."
"O," zei de man. "En wat kost dat dan?"
"Geen idee," antwoordde ik. "De prijzen stijgen elk jaar, maar ik denk heel veel."
Geen 'gewone buurt', dus. Voor mij is een gewone buurt een buurt waar je een huis huurt voor een redelijk bedrag. De buurt waar ik zelf woon, is overgenomen door expats, yuppen (in de Jordaan is dit nog steeds een veelgebruikt woord voor jonge, rijke mensen, meestal zonder kinderen) en renteniers. Dat ik hier woon, dank ik ten eerste aan mijn kakkersstatus (mijn vader kocht dit huis ooit voor mij) en ten tweede aan het feit dat mijn man ook een kakker is, oftewel een man die genoeg verdient om hier te kunnen wonen. Want ja, kakkers trouwen met kakkers. Zoals Jordanezen met Jordanezen trouwen, en tuinbouwers met tuinbouwers (of landbouwers, maar iets 'vertrouwds' in elk geval), en moslims met moslims (of maak er van mijn part zwarte kousen of gereformeerden van, al is dat niet meer zo actueel). Niet ALTIJD, uiteraard, maar door de bank genomen kiezen mensen een partner uit hun eigen sociale groep. Dat is logisch en helemaal niet erg.
Ook Nederland is - minder dan Engeland, maar toch - een klassenmaatschappij en dat schijnt enorm veel pijn te doen bij, vooral, de mensen die zich benadeeld of gefrustreerd voelen. Waarom in godsnaam is het erg om in een 'gewone wijk' te wonen?! Blijkbaar is die opmerking voor het gros van de mensen hier tegen het zere been. Hoezo? Prima toch, als je gelukkig bent met je 'gewone' huis? Fijn toch, als je de huur kunt betalen en ervan geniet? Nou... nee, dus. Het doet kennelijk pijn om te beseffen dat er mensen zijn die een huis kunnen kópen, nota bene in een duurdere buurt. Want er mogen geen verschillen zijn. Dát is de crux. Misschien mogen die verschillen er wel zijn, maar dan mag er niet hardop over worden gesproken. Niemand wil zich 'minder' voelen. Wat een flauwekul, zeg. Er zullen ALTIJD mensen zijn die het beter voor elkaar hebben dan jijzelf, financieel of anderszins, en de kunst is om dat te relativeren. Als je er écht enorm mee zit, moet je heel hard gaan werken en zorgen dat je ook in die dure wijk kunt gaan wonen. Met ambitie en eerzucht is niets mis. En als je gelukkig bent met je leven en je 'huurhuis', kun je relaxed achterover leunen en beseffen dat die 'kakkers' heel veel problemen hebben - vooral financieel - waar jij godzijdank nooit mee te maken zult krijgen. Het blijven keuzes, hè?
donderdag 30 juni 2016 10:30
Dat klinkt dan eerder naar jaloezie dan naar haat. En misschien is het dat dan ook wel, maar dan een soort 'oppervlakkige jaloezie' ofzo. Dat men iets ziet dat een ander heeft, bijvoorbeeld die dure auto, een koophuis in een dure buurt, een zeiljacht, weet ik wat voor dingen etc. en dat dan ook wil maar tegelijkertijd ook weet dat het a) er ofwel nooit in zal zitten om een duurdere/fijnere/mooiere auto of koopwoning te kunnen kopen of b) weet dat het er mogelijk best in zou kunnen zitten maar geen zin/tijd/mogelijkheden te zien om daarvoor te willen werken, risico's te nemen, in te willen investeren etc.
Zoiets? Dat men alleen heel erg naar de buitenkant blijft, maar niet wil weten of gewoon geen idee heeft van de weg die daar naartoe heeft geleid?
Op de een of andere manier heeft het denk ik aantrekkingskracht.
Zoiets? Dat men alleen heel erg naar de buitenkant blijft, maar niet wil weten of gewoon geen idee heeft van de weg die daar naartoe heeft geleid?
Op de een of andere manier heeft het denk ik aantrekkingskracht.
donderdag 30 juni 2016 10:34
quote:samarinde schreef op 29 juni 2016 @ 23:13:
Interessante discussie wel
Het lijkt erop dat Netteman een gevoelige snaar heeft geraakt... en de geborneerde reacties in dit topic zijn meteen het antwoord op zijn vraag: 'vanwaar die kakkerhaat?'
Ik denk dat ik ook een kakker ben. Het woord zelf zou ik nooit gebruiken, maar het moet bijna wel dat ik een kakker ben, omdat ik uit een rijke familie kom, een familie van louter corpsleden (ik bedoel het studentencorps), van hoogleraren, bankiers, president-directeurs, kortom: van mensen met ambitie, connecties en familietradities. Dat laatste is belangrijk, want in mijn familie wordt van je verwácht dat je hetzelfde pad volgt, en je wordt er ook in gestimuleerd (opvoeding) en bij geholpen (geld, connecties), en dan kan het haast niet anders of je eindigt als kakker.
Dat Netteman het over 'gewone buurten' en huurhuizen heeft, schijnt enorm gevoelig te liggen, getuige de vele gepikeerde reacties. Waarom?! Hoe moet je een buurt waar kakkers niet wonen anders noemen? Ik bedoel: je hebt betaalbare/modale buurten met huurhuizen, je hebt dure buurten met koophuizen, en dan heb je nog sociale huurwoningen en peperdure landhuizen, maar uiteindelijk vind ik het woord 'gewone buurt' heel neutraal.
Vanmiddag stond hier nog een toerist (Limburg? België?) aan mijn raam met de vraag: "Wat kost dat nou, om hier te wonen? Mijn vrouw droomt ervan om hier ooit een huis te gaan huren."
Ik woon in Amsterdam, hartje grachtengordel. Ik antwoordde, enigszins verbijsterd: "Eh... dit zijn allemaal koophuizen."
"O," zei de man. "En wat kost dat dan?"
"Geen idee," antwoordde ik. "De prijzen stijgen elk jaar, maar ik denk heel veel."
Geen 'gewone buurt', dus. Voor mij is een gewone buurt een buurt waar je een huis huurt voor een redelijk bedrag. De buurt waar ik zelf woon, is overgenomen door expats, yuppen (in de Jordaan is dit nog steeds een veelgebruikt woord voor jonge, rijke mensen, meestal zonder kinderen) en renteniers. Dat ik hier woon, dank ik ten eerste aan mijn kakkersstatus (mijn vader kocht dit huis ooit voor mij) en ten tweede aan het feit dat mijn man ook een kakker is, oftewel een man die genoeg verdient om hier te kunnen wonen. Want ja, kakkers trouwen met kakkers. Zoals Jordanezen met Jordanezen trouwen, en tuinbouwers met tuinbouwers (of landbouwers, maar iets 'vertrouwds' in elk geval), en moslims met moslims (of maak er van mijn part zwarte kousen of gereformeerden van, al is dat niet meer zo actueel). Niet ALTIJD, uiteraard, maar door de bank genomen kiezen mensen een partner uit hun eigen sociale groep. Dat is logisch en helemaal niet erg.
Ook Nederland is - minder dan Engeland, maar toch - een klassenmaatschappij en dat schijnt enorm veel pijn te doen bij, vooral, de mensen die zich benadeeld of gefrustreerd voelen. Waarom in godsnaam is het erg om in een 'gewone wijk' te wonen?! Blijkbaar is die opmerking voor het gros van de mensen hier tegen het zere been. Hoezo? Prima toch, als je gelukkig bent met je 'gewone' huis? Fijn toch, als je de huur kunt betalen en ervan geniet? Nou... nee, dus. Het doet kennelijk pijn om te beseffen dat er mensen zijn die een huis kunnen kópen, nota bene in een duurdere buurt. Want er mogen geen verschillen zijn. Dát is de crux. Misschien mogen die verschillen er wel zijn, maar dan mag er niet hardop over worden gesproken. Niemand wil zich 'minder' voelen. Wat een flauwekul, zeg. Er zullen ALTIJD mensen zijn die het beter voor elkaar hebben dan jijzelf, financieel of anderszins, en de kunst is om dat te relativeren. Als je er écht enorm mee zit, moet je heel hard gaan werken en zorgen dat je ook in die dure wijk kunt gaan wonen. Met ambitie en eerzucht is niets mis. En als je gelukkig bent met je leven en je 'huurhuis', kun je relaxed achterover leunen en beseffen dat die 'kakkers' heel veel problemen hebben - vooral financieel - waar jij godzijdank nooit mee te maken zult krijgen. Het blijven keuzes, hè?
Volgens mij was alles wel zo'n beetje gezegd al in dit topic. Het gaat niet over haat naar kakkers, maar eerder een afkeer van mensen die opschepperig doen en uit de hoogte.
Als iemand gewoon vriendelijk is, en empatisch, waarom zou je hem of haar dan haten?
Je spreekt jezelf tegen in deze post.
Je zegt dat eigenlijk van je verwacht werd dat je zo zou gaan leven, niet echt een keuze dus.
Ook zeg je dat mensen met een modaal inkomen zich minder zorgen zouden hoeven maken om hun financiën en daardoor lekker achterover kunnen leunen?
Dat klopt niet. Juist als je weinig geld hebt kun je je heel veel zorgen maken of je het wel redt.
Ik snap dat als je veel geld hebt je je ook zorgen kunt maken.
Elk huisje heeft zijn kruisje, dat begrijp ik wel en veel geld maakt niet gelukkig...
Maar ja...is het echt zo'n keuze?, als je niet op die manier bent gestimuleerd door je familie en je hebt die kruiwagen niet gehad?
Ik denk dat er mensen zijn die ook wel dat soort kansen hadden willen hebben in hun leven, maar niet hebben gekregen.
Ik ken een jongen en zijn familie is best rijk, veel onroerend goed. Zijn broer heeft het helemaal gemaakt, maar hij niet.
Dat drukt zwaar op hem.
Van hem werd ook verwacht dat hij aan de norm van de familie kon voldoen, maar dat lukte hem niet.
Hij werd dan weer opschepperig naar vrienden die net de eindjes aan elkaar konden knopen en kwam dan langs in de porsche van zijn vader.
Hij deed een beetje opschepperig over alles wat hij had, over de porsche, die van zijn vader was, zijn polo,...noemde zelfs de prijzen...echt opschepperig. Een beetje neerbuigend praten over anderen.
Volgens mij gewoon uit pure onzekerheid.
Sociale druk kan heel erg zijn.
Veel geld zorgt niet meteen voor een stabiele emotionele ontwikkeling en genoeg aandacht voor het kind. En als de nadruk wordt gelegd op status in plaats van gevoel dan ontwikkelt iemand zich misschien wel tot zo'n stereotyp.
Interessante discussie wel
Het lijkt erop dat Netteman een gevoelige snaar heeft geraakt... en de geborneerde reacties in dit topic zijn meteen het antwoord op zijn vraag: 'vanwaar die kakkerhaat?'
Ik denk dat ik ook een kakker ben. Het woord zelf zou ik nooit gebruiken, maar het moet bijna wel dat ik een kakker ben, omdat ik uit een rijke familie kom, een familie van louter corpsleden (ik bedoel het studentencorps), van hoogleraren, bankiers, president-directeurs, kortom: van mensen met ambitie, connecties en familietradities. Dat laatste is belangrijk, want in mijn familie wordt van je verwácht dat je hetzelfde pad volgt, en je wordt er ook in gestimuleerd (opvoeding) en bij geholpen (geld, connecties), en dan kan het haast niet anders of je eindigt als kakker.
Dat Netteman het over 'gewone buurten' en huurhuizen heeft, schijnt enorm gevoelig te liggen, getuige de vele gepikeerde reacties. Waarom?! Hoe moet je een buurt waar kakkers niet wonen anders noemen? Ik bedoel: je hebt betaalbare/modale buurten met huurhuizen, je hebt dure buurten met koophuizen, en dan heb je nog sociale huurwoningen en peperdure landhuizen, maar uiteindelijk vind ik het woord 'gewone buurt' heel neutraal.
Vanmiddag stond hier nog een toerist (Limburg? België?) aan mijn raam met de vraag: "Wat kost dat nou, om hier te wonen? Mijn vrouw droomt ervan om hier ooit een huis te gaan huren."
Ik woon in Amsterdam, hartje grachtengordel. Ik antwoordde, enigszins verbijsterd: "Eh... dit zijn allemaal koophuizen."
"O," zei de man. "En wat kost dat dan?"
"Geen idee," antwoordde ik. "De prijzen stijgen elk jaar, maar ik denk heel veel."
Geen 'gewone buurt', dus. Voor mij is een gewone buurt een buurt waar je een huis huurt voor een redelijk bedrag. De buurt waar ik zelf woon, is overgenomen door expats, yuppen (in de Jordaan is dit nog steeds een veelgebruikt woord voor jonge, rijke mensen, meestal zonder kinderen) en renteniers. Dat ik hier woon, dank ik ten eerste aan mijn kakkersstatus (mijn vader kocht dit huis ooit voor mij) en ten tweede aan het feit dat mijn man ook een kakker is, oftewel een man die genoeg verdient om hier te kunnen wonen. Want ja, kakkers trouwen met kakkers. Zoals Jordanezen met Jordanezen trouwen, en tuinbouwers met tuinbouwers (of landbouwers, maar iets 'vertrouwds' in elk geval), en moslims met moslims (of maak er van mijn part zwarte kousen of gereformeerden van, al is dat niet meer zo actueel). Niet ALTIJD, uiteraard, maar door de bank genomen kiezen mensen een partner uit hun eigen sociale groep. Dat is logisch en helemaal niet erg.
Ook Nederland is - minder dan Engeland, maar toch - een klassenmaatschappij en dat schijnt enorm veel pijn te doen bij, vooral, de mensen die zich benadeeld of gefrustreerd voelen. Waarom in godsnaam is het erg om in een 'gewone wijk' te wonen?! Blijkbaar is die opmerking voor het gros van de mensen hier tegen het zere been. Hoezo? Prima toch, als je gelukkig bent met je 'gewone' huis? Fijn toch, als je de huur kunt betalen en ervan geniet? Nou... nee, dus. Het doet kennelijk pijn om te beseffen dat er mensen zijn die een huis kunnen kópen, nota bene in een duurdere buurt. Want er mogen geen verschillen zijn. Dát is de crux. Misschien mogen die verschillen er wel zijn, maar dan mag er niet hardop over worden gesproken. Niemand wil zich 'minder' voelen. Wat een flauwekul, zeg. Er zullen ALTIJD mensen zijn die het beter voor elkaar hebben dan jijzelf, financieel of anderszins, en de kunst is om dat te relativeren. Als je er écht enorm mee zit, moet je heel hard gaan werken en zorgen dat je ook in die dure wijk kunt gaan wonen. Met ambitie en eerzucht is niets mis. En als je gelukkig bent met je leven en je 'huurhuis', kun je relaxed achterover leunen en beseffen dat die 'kakkers' heel veel problemen hebben - vooral financieel - waar jij godzijdank nooit mee te maken zult krijgen. Het blijven keuzes, hè?
Volgens mij was alles wel zo'n beetje gezegd al in dit topic. Het gaat niet over haat naar kakkers, maar eerder een afkeer van mensen die opschepperig doen en uit de hoogte.
Als iemand gewoon vriendelijk is, en empatisch, waarom zou je hem of haar dan haten?
Je spreekt jezelf tegen in deze post.
Je zegt dat eigenlijk van je verwacht werd dat je zo zou gaan leven, niet echt een keuze dus.
Ook zeg je dat mensen met een modaal inkomen zich minder zorgen zouden hoeven maken om hun financiën en daardoor lekker achterover kunnen leunen?
Dat klopt niet. Juist als je weinig geld hebt kun je je heel veel zorgen maken of je het wel redt.
Ik snap dat als je veel geld hebt je je ook zorgen kunt maken.
Elk huisje heeft zijn kruisje, dat begrijp ik wel en veel geld maakt niet gelukkig...
Maar ja...is het echt zo'n keuze?, als je niet op die manier bent gestimuleerd door je familie en je hebt die kruiwagen niet gehad?
Ik denk dat er mensen zijn die ook wel dat soort kansen hadden willen hebben in hun leven, maar niet hebben gekregen.
Ik ken een jongen en zijn familie is best rijk, veel onroerend goed. Zijn broer heeft het helemaal gemaakt, maar hij niet.
Dat drukt zwaar op hem.
Van hem werd ook verwacht dat hij aan de norm van de familie kon voldoen, maar dat lukte hem niet.
Hij werd dan weer opschepperig naar vrienden die net de eindjes aan elkaar konden knopen en kwam dan langs in de porsche van zijn vader.
Hij deed een beetje opschepperig over alles wat hij had, over de porsche, die van zijn vader was, zijn polo,...noemde zelfs de prijzen...echt opschepperig. Een beetje neerbuigend praten over anderen.
Volgens mij gewoon uit pure onzekerheid.
Sociale druk kan heel erg zijn.
Veel geld zorgt niet meteen voor een stabiele emotionele ontwikkeling en genoeg aandacht voor het kind. En als de nadruk wordt gelegd op status in plaats van gevoel dan ontwikkelt iemand zich misschien wel tot zo'n stereotyp.
donderdag 30 juni 2016 10:47
quote:samarinde schreef op 29 juni 2016 @ 23:13:
Interessante discussie wel
Het lijkt erop dat Netteman een gevoelige snaar heeft geraakt... en de geborneerde reacties in dit topic zijn meteen het antwoord op zijn vraag: 'vanwaar die kakkerhaat?'
Ik denk dat ik ook een kakker ben. Het woord zelf zou ik nooit gebruiken, maar het moet bijna wel dat ik een kakker ben, omdat ik uit een rijke familie kom, een familie van louter corpsleden (ik bedoel het studentencorps), van hoogleraren, bankiers, president-directeurs, kortom: van mensen met ambitie, connecties en familietradities. Dat laatste is belangrijk, want in mijn familie wordt van je verwácht dat je hetzelfde pad volgt, en je wordt er ook in gestimuleerd (opvoeding) en bij geholpen (geld, connecties), en dan kan het haast niet anders of je eindigt als kakker.
Dat Netteman het over 'gewone buurten' en huurhuizen heeft, schijnt enorm gevoelig te liggen, getuige de vele gepikeerde reacties. Waarom?! Hoe moet je een buurt waar kakkers niet wonen anders noemen? Ik bedoel: je hebt betaalbare/modale buurten met huurhuizen, je hebt dure buurten met koophuizen, en dan heb je nog sociale huurwoningen en peperdure landhuizen, maar uiteindelijk vind ik het woord 'gewone buurt' heel neutraal.
Vanmiddag stond hier nog een toerist (Limburg? België?) aan mijn raam met de vraag: "Wat kost dat nou, om hier te wonen? Mijn vrouw droomt ervan om hier ooit een huis te gaan huren."
Ik woon in Amsterdam, hartje grachtengordel. Ik antwoordde, enigszins verbijsterd: "Eh... dit zijn allemaal koophuizen."
"O," zei de man. "En wat kost dat dan?"
"Geen idee," antwoordde ik. "De prijzen stijgen elk jaar, maar ik denk heel veel."
Geen 'gewone buurt', dus. Voor mij is een gewone buurt een buurt waar je een huis huurt voor een redelijk bedrag. De buurt waar ik zelf woon, is overgenomen door expats, yuppen (in de Jordaan is dit nog steeds een veelgebruikt woord voor jonge, rijke mensen, meestal zonder kinderen) en renteniers. Dat ik hier woon, dank ik ten eerste aan mijn kakkersstatus (mijn vader kocht dit huis ooit voor mij) en ten tweede aan het feit dat mijn man ook een kakker is, oftewel een man die genoeg verdient om hier te kunnen wonen. Want ja, kakkers trouwen met kakkers. Zoals Jordanezen met Jordanezen trouwen, en tuinbouwers met tuinbouwers (of landbouwers, maar iets 'vertrouwds' in elk geval), en moslims met moslims (of maak er van mijn part zwarte kousen of gereformeerden van, al is dat niet meer zo actueel). Niet ALTIJD, uiteraard, maar door de bank genomen kiezen mensen een partner uit hun eigen sociale groep. Dat is logisch en helemaal niet erg.
Ook Nederland is - minder dan Engeland, maar toch - een klassenmaatschappij en dat schijnt enorm veel pijn te doen bij, vooral, de mensen die zich benadeeld of gefrustreerd voelen. Waarom in godsnaam is het erg om in een 'gewone wijk' te wonen?! Blijkbaar is die opmerking voor het gros van de mensen hier tegen het zere been. Hoezo? Prima toch, als je gelukkig bent met je 'gewone' huis? Fijn toch, als je de huur kunt betalen en ervan geniet? Nou... nee, dus. Het doet kennelijk pijn om te beseffen dat er mensen zijn die een huis kunnen kópen, nota bene in een duurdere buurt. Want er mogen geen verschillen zijn. Dát is de crux. Misschien mogen die verschillen er wel zijn, maar dan mag er niet hardop over worden gesproken. Niemand wil zich 'minder' voelen. Wat een flauwekul, zeg. Er zullen ALTIJD mensen zijn die het beter voor elkaar hebben dan jijzelf, financieel of anderszins, en de kunst is om dat te relativeren. Als je er écht enorm mee zit, moet je heel hard gaan werken en zorgen dat je ook in die dure wijk kunt gaan wonen. Met ambitie en eerzucht is niets mis. En als je gelukkig bent met je leven en je 'huurhuis', kun je relaxed achterover leunen en beseffen dat die 'kakkers' heel veel problemen hebben - vooral financieel - waar jij godzijdank nooit mee te maken zult krijgen. Het blijven keuzes, hè?
Sorry, maar ik krijg de kriebels van jouw post. Alsof mensen die niet uit een "kakker" milieu geen ambities hebben. En ja ik voel mij persoonlijk aangesproken en ben niet jaloers op jou. Alsof omdat mijn ouders niet gestudeerd hebben en geen historie hebben ik niet kan opklimmen in de maatschappij en maar met iets "vertrouwds" moet trouwen omdat jij dat vindt dat het zo hoort. En waarom trouwens kakkers perse met kakkers, ken ook zat voorbeelden waar dat niet is.
Besef jij wel dat jij in die ene wijk woont omdat jouw ouders dat huis voor je hebben gekocht, jouw man en jij die goede baan (op zijn minst) mede te danken hebben aan de connecties van jouw ouders en de opvoeding die hebt meegekregen? Met andere woorden je hebt geluk dat jouw wieg in dit gezin heeft gestaan, anders had jouw leven wellicht heel anders er uit gezien.
En ik heb meer respect voor mensen die ondanks hun afkomst (bijvoorbeeld een vrouw/man van allochotone afkomst waarvan de ouders analfabeet zijn) iets bereiken dan. Die mensen moet zichzelf de manieren aanleren, connecties opbouwen, beseffen dat het corpslidmaatschap belangrijks is en een studieschuld aflossen.
Gelukkig is Nederland nog niet zo'n erge klassemaatschappij als Engeland en ik hoop dat het dat ook nooit gaat worden.
Interessante discussie wel
Het lijkt erop dat Netteman een gevoelige snaar heeft geraakt... en de geborneerde reacties in dit topic zijn meteen het antwoord op zijn vraag: 'vanwaar die kakkerhaat?'
Ik denk dat ik ook een kakker ben. Het woord zelf zou ik nooit gebruiken, maar het moet bijna wel dat ik een kakker ben, omdat ik uit een rijke familie kom, een familie van louter corpsleden (ik bedoel het studentencorps), van hoogleraren, bankiers, president-directeurs, kortom: van mensen met ambitie, connecties en familietradities. Dat laatste is belangrijk, want in mijn familie wordt van je verwácht dat je hetzelfde pad volgt, en je wordt er ook in gestimuleerd (opvoeding) en bij geholpen (geld, connecties), en dan kan het haast niet anders of je eindigt als kakker.
Dat Netteman het over 'gewone buurten' en huurhuizen heeft, schijnt enorm gevoelig te liggen, getuige de vele gepikeerde reacties. Waarom?! Hoe moet je een buurt waar kakkers niet wonen anders noemen? Ik bedoel: je hebt betaalbare/modale buurten met huurhuizen, je hebt dure buurten met koophuizen, en dan heb je nog sociale huurwoningen en peperdure landhuizen, maar uiteindelijk vind ik het woord 'gewone buurt' heel neutraal.
Vanmiddag stond hier nog een toerist (Limburg? België?) aan mijn raam met de vraag: "Wat kost dat nou, om hier te wonen? Mijn vrouw droomt ervan om hier ooit een huis te gaan huren."
Ik woon in Amsterdam, hartje grachtengordel. Ik antwoordde, enigszins verbijsterd: "Eh... dit zijn allemaal koophuizen."
"O," zei de man. "En wat kost dat dan?"
"Geen idee," antwoordde ik. "De prijzen stijgen elk jaar, maar ik denk heel veel."
Geen 'gewone buurt', dus. Voor mij is een gewone buurt een buurt waar je een huis huurt voor een redelijk bedrag. De buurt waar ik zelf woon, is overgenomen door expats, yuppen (in de Jordaan is dit nog steeds een veelgebruikt woord voor jonge, rijke mensen, meestal zonder kinderen) en renteniers. Dat ik hier woon, dank ik ten eerste aan mijn kakkersstatus (mijn vader kocht dit huis ooit voor mij) en ten tweede aan het feit dat mijn man ook een kakker is, oftewel een man die genoeg verdient om hier te kunnen wonen. Want ja, kakkers trouwen met kakkers. Zoals Jordanezen met Jordanezen trouwen, en tuinbouwers met tuinbouwers (of landbouwers, maar iets 'vertrouwds' in elk geval), en moslims met moslims (of maak er van mijn part zwarte kousen of gereformeerden van, al is dat niet meer zo actueel). Niet ALTIJD, uiteraard, maar door de bank genomen kiezen mensen een partner uit hun eigen sociale groep. Dat is logisch en helemaal niet erg.
Ook Nederland is - minder dan Engeland, maar toch - een klassenmaatschappij en dat schijnt enorm veel pijn te doen bij, vooral, de mensen die zich benadeeld of gefrustreerd voelen. Waarom in godsnaam is het erg om in een 'gewone wijk' te wonen?! Blijkbaar is die opmerking voor het gros van de mensen hier tegen het zere been. Hoezo? Prima toch, als je gelukkig bent met je 'gewone' huis? Fijn toch, als je de huur kunt betalen en ervan geniet? Nou... nee, dus. Het doet kennelijk pijn om te beseffen dat er mensen zijn die een huis kunnen kópen, nota bene in een duurdere buurt. Want er mogen geen verschillen zijn. Dát is de crux. Misschien mogen die verschillen er wel zijn, maar dan mag er niet hardop over worden gesproken. Niemand wil zich 'minder' voelen. Wat een flauwekul, zeg. Er zullen ALTIJD mensen zijn die het beter voor elkaar hebben dan jijzelf, financieel of anderszins, en de kunst is om dat te relativeren. Als je er écht enorm mee zit, moet je heel hard gaan werken en zorgen dat je ook in die dure wijk kunt gaan wonen. Met ambitie en eerzucht is niets mis. En als je gelukkig bent met je leven en je 'huurhuis', kun je relaxed achterover leunen en beseffen dat die 'kakkers' heel veel problemen hebben - vooral financieel - waar jij godzijdank nooit mee te maken zult krijgen. Het blijven keuzes, hè?
Sorry, maar ik krijg de kriebels van jouw post. Alsof mensen die niet uit een "kakker" milieu geen ambities hebben. En ja ik voel mij persoonlijk aangesproken en ben niet jaloers op jou. Alsof omdat mijn ouders niet gestudeerd hebben en geen historie hebben ik niet kan opklimmen in de maatschappij en maar met iets "vertrouwds" moet trouwen omdat jij dat vindt dat het zo hoort. En waarom trouwens kakkers perse met kakkers, ken ook zat voorbeelden waar dat niet is.
Besef jij wel dat jij in die ene wijk woont omdat jouw ouders dat huis voor je hebben gekocht, jouw man en jij die goede baan (op zijn minst) mede te danken hebben aan de connecties van jouw ouders en de opvoeding die hebt meegekregen? Met andere woorden je hebt geluk dat jouw wieg in dit gezin heeft gestaan, anders had jouw leven wellicht heel anders er uit gezien.
En ik heb meer respect voor mensen die ondanks hun afkomst (bijvoorbeeld een vrouw/man van allochotone afkomst waarvan de ouders analfabeet zijn) iets bereiken dan. Die mensen moet zichzelf de manieren aanleren, connecties opbouwen, beseffen dat het corpslidmaatschap belangrijks is en een studieschuld aflossen.
Gelukkig is Nederland nog niet zo'n erge klassemaatschappij als Engeland en ik hoop dat het dat ook nooit gaat worden.
donderdag 30 juni 2016 11:23
quote:missmadame schreef op 30 juni 2016 @ 10:47:
[...]
Besef jij wel dat jij in die ene wijk woont omdat jouw ouders dat huis voor je hebben gekocht, jouw man en jij die goede baan (op zijn minst) mede te danken hebben aan de connecties van jouw ouders en de opvoeding die hebt meegekregen? Met andere woorden je hebt geluk dat jouw wieg in dit gezin heeft gestaan, anders had jouw leven wellicht heel anders er uit gezien.
Eh... daar gáát mijn post over - over het feit dat ik dat heel goed besef Dat is, zeg maar, de crux van mijn verhaal.
quote:En ik heb meer respect voor mensen die ondanks hun afkomst (bijvoorbeeld een vrouw/man van allochotone afkomst waarvan de ouders analfabeet zijn) iets bereiken dan. Die mensen moet zichzelf de manieren aanleren, connecties opbouwen, beseffen dat het corpslidmaatschap belangrijks is en een studieschuld aflossen.Daar heb ik ook respect voor. Ik heb sowieso respect voor de meeste mensen. Ik heb ook respect voor 'kakkers', tenzij het heel vervelende kakkers zijn, maar daar gaat dit topic niet over. Het gaat hier over kakkers als sociale groep, en over de afkeer die veel mensen hebben van die groep. En daar heb ik dan weer geen respect voor, want dat is generaliseren.
[...]
Besef jij wel dat jij in die ene wijk woont omdat jouw ouders dat huis voor je hebben gekocht, jouw man en jij die goede baan (op zijn minst) mede te danken hebben aan de connecties van jouw ouders en de opvoeding die hebt meegekregen? Met andere woorden je hebt geluk dat jouw wieg in dit gezin heeft gestaan, anders had jouw leven wellicht heel anders er uit gezien.
Eh... daar gáát mijn post over - over het feit dat ik dat heel goed besef Dat is, zeg maar, de crux van mijn verhaal.
quote:En ik heb meer respect voor mensen die ondanks hun afkomst (bijvoorbeeld een vrouw/man van allochotone afkomst waarvan de ouders analfabeet zijn) iets bereiken dan. Die mensen moet zichzelf de manieren aanleren, connecties opbouwen, beseffen dat het corpslidmaatschap belangrijks is en een studieschuld aflossen.Daar heb ik ook respect voor. Ik heb sowieso respect voor de meeste mensen. Ik heb ook respect voor 'kakkers', tenzij het heel vervelende kakkers zijn, maar daar gaat dit topic niet over. Het gaat hier over kakkers als sociale groep, en over de afkeer die veel mensen hebben van die groep. En daar heb ik dan weer geen respect voor, want dat is generaliseren.
donderdag 30 juni 2016 11:39
quote:shisha schreef op 30 juni 2016 @ 10:34:
[...]
Je spreekt jezelf tegen in deze post.
Je zegt dat eigenlijk van je verwacht werd dat je zo zou gaan leven, niet echt een keuze dus.
Ik denk dat voor jou hetzelfde geldt; dat is ook wat ik in mijn post probeerde duidelijk te maken: mensen blijven doorgaans dichtbij huis, om het zo maar te noemen, als ze een partner en een toekomstig leven kiezen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar door de bank genomen kopiëren mensen het leven dat ze kennen van hun ouders en omgeving.
quote:Ook zeg je dat mensen met een modaal inkomen zich minder zorgen zouden hoeven maken om hun financiën en daardoor lekker achterover kunnen leunen?
Dat klopt niet. Juist als je weinig geld hebt kun je je heel veel zorgen maken of je het wel redt.
Ik snap dat als je veel geld hebt je je ook zorgen kunt maken.
Elk huisje heeft zijn kruisje, dat begrijp ik wel en veel geld maakt niet gelukkig...
Maar ja...is het echt zo'n keuze?, als je niet op die manier bent gestimuleerd door je familie en je hebt die kruiwagen niet gehad?
Dat begrijp ik wel en zo bedoelde ik het niet. Wat ik bedoelde, is dat mensen die weinig geld hebben óók mogen dromen van een groot fortuin, een villa met zwembad en een mooie auto, maar dat ze dan wel een paar flinke stappen moeten zetten, en een extreem grote ambitie aan de dag moeten leggen. In die zin is het een keuze, veel méér dan voor mensen die met geld zijn geboren, en ja, dat is oneerlijk, maar gek genoeg kun je dat mensen (of kakkers) niet verwijten. Er valt weinig te kiezen als het gaat om het gezin waar je wordt geboren. Dat zijn facts of life. Die zijn misschien niet altijd even leuk of eerlijk, maar dat is geen reden om een ander erom te veroordelen.
[...]
Je spreekt jezelf tegen in deze post.
Je zegt dat eigenlijk van je verwacht werd dat je zo zou gaan leven, niet echt een keuze dus.
Ik denk dat voor jou hetzelfde geldt; dat is ook wat ik in mijn post probeerde duidelijk te maken: mensen blijven doorgaans dichtbij huis, om het zo maar te noemen, als ze een partner en een toekomstig leven kiezen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar door de bank genomen kopiëren mensen het leven dat ze kennen van hun ouders en omgeving.
quote:Ook zeg je dat mensen met een modaal inkomen zich minder zorgen zouden hoeven maken om hun financiën en daardoor lekker achterover kunnen leunen?
Dat klopt niet. Juist als je weinig geld hebt kun je je heel veel zorgen maken of je het wel redt.
Ik snap dat als je veel geld hebt je je ook zorgen kunt maken.
Elk huisje heeft zijn kruisje, dat begrijp ik wel en veel geld maakt niet gelukkig...
Maar ja...is het echt zo'n keuze?, als je niet op die manier bent gestimuleerd door je familie en je hebt die kruiwagen niet gehad?
Dat begrijp ik wel en zo bedoelde ik het niet. Wat ik bedoelde, is dat mensen die weinig geld hebben óók mogen dromen van een groot fortuin, een villa met zwembad en een mooie auto, maar dat ze dan wel een paar flinke stappen moeten zetten, en een extreem grote ambitie aan de dag moeten leggen. In die zin is het een keuze, veel méér dan voor mensen die met geld zijn geboren, en ja, dat is oneerlijk, maar gek genoeg kun je dat mensen (of kakkers) niet verwijten. Er valt weinig te kiezen als het gaat om het gezin waar je wordt geboren. Dat zijn facts of life. Die zijn misschien niet altijd even leuk of eerlijk, maar dat is geen reden om een ander erom te veroordelen.
