Relaties
alle pijlers
Trauma: de buren, bijna voorbij! Wie ook?
donderdag 4 december 2014 14:59
Pfffff na zo een lange tijd al die ruzies met de bovenburen is het bijna voorbij, nog een klein weekje en dan kan ik in mijn nieuwe appartement!!!!
(zie onder het loepje voor alle ellende die ik heb meegemaakt met de bovenburen)
De betreffende buren hebben onlangs een pv voor opzettelijk slagen en verwondingen van een vrouw op straat (vanwege vies aankijken....) Er komt een rechtszaak binnenkort
Ik sprak gisteren een vriendin en ik gaf aan dat ik gewoon geschrokken was toen de nieuwe buren me welkom heetten, zo in shock was ik gewoon, dat er ook aardige lieve buren zijn.
Afgelopen weken nog politie geweest. Een buur uit de straat zag dat ik er aan onderdoor ging, hij belde de politie op dat er nu echt ingegrepen moest worden, dat de huisbaas niks deed (dan af en toe bellen naar ze).
De politie kwam, al de pesterijen ontkent natuurlijk, ik zag sproken....Totdat het telefoontje kwam waar ik op zat te wachten. Het nieuwe appartement is voor u! Een gat sprong ik in de lucht. Veel mooier dan mijn huidige appartement, rustige straat etc.
Sinds ze via de huisbaas weten dat ik ga verhuizen is de overlast trouwens verergerd ( slaan met stokken op de grond), bijna ondraaglijk, maar ik bijt op mijn tanden nu...bijna bijna bijna denk ik steeds.
Wie is er in het verleden ook eens in een zeer vervelende situatie geraakt met buren, zodanig dat verhuizen de enigste oplossing nog was?
Ik heb er nooit bij stilgestaan welke rol buren in het ervaren van je woongenot kunnen spelen totdat ik in zo een situatie terecht ben gekomen...helaas
(zie onder het loepje voor alle ellende die ik heb meegemaakt met de bovenburen)
De betreffende buren hebben onlangs een pv voor opzettelijk slagen en verwondingen van een vrouw op straat (vanwege vies aankijken....) Er komt een rechtszaak binnenkort
Ik sprak gisteren een vriendin en ik gaf aan dat ik gewoon geschrokken was toen de nieuwe buren me welkom heetten, zo in shock was ik gewoon, dat er ook aardige lieve buren zijn.
Afgelopen weken nog politie geweest. Een buur uit de straat zag dat ik er aan onderdoor ging, hij belde de politie op dat er nu echt ingegrepen moest worden, dat de huisbaas niks deed (dan af en toe bellen naar ze).
De politie kwam, al de pesterijen ontkent natuurlijk, ik zag sproken....Totdat het telefoontje kwam waar ik op zat te wachten. Het nieuwe appartement is voor u! Een gat sprong ik in de lucht. Veel mooier dan mijn huidige appartement, rustige straat etc.
Sinds ze via de huisbaas weten dat ik ga verhuizen is de overlast trouwens verergerd ( slaan met stokken op de grond), bijna ondraaglijk, maar ik bijt op mijn tanden nu...bijna bijna bijna denk ik steeds.
Wie is er in het verleden ook eens in een zeer vervelende situatie geraakt met buren, zodanig dat verhuizen de enigste oplossing nog was?
Ik heb er nooit bij stilgestaan welke rol buren in het ervaren van je woongenot kunnen spelen totdat ik in zo een situatie terecht ben gekomen...helaas
vrijdag 5 december 2014 12:11
quote:johanna65 schreef op 04 december 2014 @ 22:11:
[...]
Kijk, zo moet het, de positieve dingen blijven zien. Ik realiseer mij ook dat ik nu echt heel luxe woon en dat ik eigenlijk niets te zeuren mag hebben, maar ik kan gewoon nergens meer tegen.
Ik was ook heel ver heen. Sliep geen nacht en overdag leefde ik als een soort zombie. Ik registreerde wel wat er gebeurde, maar ik beleefde het niet, het drong gewoon niet meer tot mijn hersens door. Soms ging ik 'bijslapen' bij vrienden, omdat ik bang was anders niet meer overeind te blijven. Het was ook daar dat de betekenis van het woord 'wanhoop' tot mij doordrong. Ik kende het woord uiteraard en wist wat het betekende, maar de echte pure wanhoop heb ik alleen daar gevoeld.
Nu ik dit nalees klinkt het trouwens wel heel dramatisch. Ik ben inmiddels een stuk ouder en heb in mijn leven wel de nodige akelige dingen meegemaakt. Maar nog steeds kan ik die periode niet relativeren, het heeft gewoon te lang geduurd (3 jaar).Johanna, ik kan me dit zo goed voorstellen. Ik heb helaas als kind meegemaakt dat mijn idiote vader het nodig vond om de buren te pesten met geluidsoverlast. We hadden buren die inderdaad altijd aan het verbouwen waren en daarnaast hadden ze 5 kinderen en zong de buurvrouw altijd heel hard. Ik vergeet nooit de dag dat ik uit de kleuterschool kwam en mijn vader de luidsprekers tegen de muur had aangezet met keiharde muziek. Hoe gestoord ben je dan. Die dag was er voorgoed iets veranderd in mijn gevoel naar mijn vader toe en is nooit meer goedgekomen.
[...]
Kijk, zo moet het, de positieve dingen blijven zien. Ik realiseer mij ook dat ik nu echt heel luxe woon en dat ik eigenlijk niets te zeuren mag hebben, maar ik kan gewoon nergens meer tegen.
Ik was ook heel ver heen. Sliep geen nacht en overdag leefde ik als een soort zombie. Ik registreerde wel wat er gebeurde, maar ik beleefde het niet, het drong gewoon niet meer tot mijn hersens door. Soms ging ik 'bijslapen' bij vrienden, omdat ik bang was anders niet meer overeind te blijven. Het was ook daar dat de betekenis van het woord 'wanhoop' tot mij doordrong. Ik kende het woord uiteraard en wist wat het betekende, maar de echte pure wanhoop heb ik alleen daar gevoeld.
Nu ik dit nalees klinkt het trouwens wel heel dramatisch. Ik ben inmiddels een stuk ouder en heb in mijn leven wel de nodige akelige dingen meegemaakt. Maar nog steeds kan ik die periode niet relativeren, het heeft gewoon te lang geduurd (3 jaar).Johanna, ik kan me dit zo goed voorstellen. Ik heb helaas als kind meegemaakt dat mijn idiote vader het nodig vond om de buren te pesten met geluidsoverlast. We hadden buren die inderdaad altijd aan het verbouwen waren en daarnaast hadden ze 5 kinderen en zong de buurvrouw altijd heel hard. Ik vergeet nooit de dag dat ik uit de kleuterschool kwam en mijn vader de luidsprekers tegen de muur had aangezet met keiharde muziek. Hoe gestoord ben je dan. Die dag was er voorgoed iets veranderd in mijn gevoel naar mijn vader toe en is nooit meer goedgekomen.
vrijdag 5 december 2014 12:25
Gefeliciteerd met je nieuwe appartement hanaa!
Heel erg om te horen dat er zulke buren 'from hell' bestaan, verschrikkelijk om jaren zo te moeten leven.
Maar een paar dingen snap ik niet helemaal in de verschillende verhalen die hier voorbij komen..(*niet bedoeld als verwijt oid, maar snap het echt niet)
- Waar is de politie- waarom doen ze niks? Bij jaren overlast en tig meldingen lijkt het me niet dat er altijd ontkend kan worden
- Waarom grijpt er niemand in, als instanties het niet doen? Zelf of je man/vriend /familie vrienden (als je die hebt)
Ik kan me voorstellen dat angst een rol kan spelen,maar op een gegeven moment ben je het toch zo zat dat je daar 'overheen' bent? Ik ga mezelf (en vooral kind) niet jaren laten terroriseren/ traumatiseren door een stel mafklappers.. Echt, over mijn lijk. (mijn man zou sowieso ingrijpen, en als ik geen man zou hebben zou ik het echt zelf doen)
Bij dit soort mensen werkt bijna niets anders meer dan ze te 'overtreffen' en duidelijk te maken dat er niet meer met je te sollen valt.
Zo lang ze weten dat dat wél kan, doen ze dat.
Heel erg om te horen dat er zulke buren 'from hell' bestaan, verschrikkelijk om jaren zo te moeten leven.
Maar een paar dingen snap ik niet helemaal in de verschillende verhalen die hier voorbij komen..(*niet bedoeld als verwijt oid, maar snap het echt niet)
- Waar is de politie- waarom doen ze niks? Bij jaren overlast en tig meldingen lijkt het me niet dat er altijd ontkend kan worden
- Waarom grijpt er niemand in, als instanties het niet doen? Zelf of je man/vriend /familie vrienden (als je die hebt)
Ik kan me voorstellen dat angst een rol kan spelen,maar op een gegeven moment ben je het toch zo zat dat je daar 'overheen' bent? Ik ga mezelf (en vooral kind) niet jaren laten terroriseren/ traumatiseren door een stel mafklappers.. Echt, over mijn lijk. (mijn man zou sowieso ingrijpen, en als ik geen man zou hebben zou ik het echt zelf doen)
Bij dit soort mensen werkt bijna niets anders meer dan ze te 'overtreffen' en duidelijk te maken dat er niet meer met je te sollen valt.
Zo lang ze weten dat dat wél kan, doen ze dat.
vrijdag 5 december 2014 12:47
quote:netniet schreef op 05 december 2014 @ 12:11:
[...]
Johanna, ik kan me dit zo goed voorstellen. Ik heb helaas als kind meegemaakt dat mijn idiote vader het nodig vond om de buren te pesten met geluidsoverlast. We hadden buren die inderdaad altijd aan het verbouwen waren en daarnaast hadden ze 5 kinderen en zong de buurvrouw altijd heel hard. Ik vergeet nooit de dag dat ik uit de kleuterschool kwam en mijn vader de luidsprekers tegen de muur had aangezet met keiharde muziek. Hoe gestoord ben je dan. Die dag was er voorgoed iets veranderd in mijn gevoel naar mijn vader toe en is nooit meer goedgekomen.Wat jammer, misschien was jouw vader op een punt gekomen dat hij er echt niet meer tegen kon, tegen die continue verbouwingsgeluiden? Geluidsoverlast haalt niet het beste in mensen naar boven. Zo weet ik voor 99 procent zeker dat mijn gestoorde buurman van toen af en toe zijn vrouw in elkaar beukte. Normaal zou je hier als naaste buur wel enige aktie op ondernemen, als was het maar een melding (hoewel je toen nog geen apart meldpunt had en het wat gecompliceerder lag dan vandaag de dag). Maar ik deed niets, voor mij hoorde die vrouw bij de hele club die mijn leven tot een hele maakte. Zij deed ook altijd heel vijandig en was absoluut niet vriendelijk, maar ja, om zo iemand dan maar gewoon te laten stikken. Niet fraai, maar ik was te afgestompt om hier iets aan te doen, terwijl ik mij dat in mijn huidige situatie nauwelijks voor kan stellen ( dat ik het gewoon liet gebeuren....)
[...]
Johanna, ik kan me dit zo goed voorstellen. Ik heb helaas als kind meegemaakt dat mijn idiote vader het nodig vond om de buren te pesten met geluidsoverlast. We hadden buren die inderdaad altijd aan het verbouwen waren en daarnaast hadden ze 5 kinderen en zong de buurvrouw altijd heel hard. Ik vergeet nooit de dag dat ik uit de kleuterschool kwam en mijn vader de luidsprekers tegen de muur had aangezet met keiharde muziek. Hoe gestoord ben je dan. Die dag was er voorgoed iets veranderd in mijn gevoel naar mijn vader toe en is nooit meer goedgekomen.Wat jammer, misschien was jouw vader op een punt gekomen dat hij er echt niet meer tegen kon, tegen die continue verbouwingsgeluiden? Geluidsoverlast haalt niet het beste in mensen naar boven. Zo weet ik voor 99 procent zeker dat mijn gestoorde buurman van toen af en toe zijn vrouw in elkaar beukte. Normaal zou je hier als naaste buur wel enige aktie op ondernemen, als was het maar een melding (hoewel je toen nog geen apart meldpunt had en het wat gecompliceerder lag dan vandaag de dag). Maar ik deed niets, voor mij hoorde die vrouw bij de hele club die mijn leven tot een hele maakte. Zij deed ook altijd heel vijandig en was absoluut niet vriendelijk, maar ja, om zo iemand dan maar gewoon te laten stikken. Niet fraai, maar ik was te afgestompt om hier iets aan te doen, terwijl ik mij dat in mijn huidige situatie nauwelijks voor kan stellen ( dat ik het gewoon liet gebeuren....)
vrijdag 5 december 2014 12:53
quote:glitglam schreef op 05 december 2014 @ 12:25:
Gefeliciteerd met je nieuwe appartement hanaa!
Heel erg om te horen dat er zulke buren 'from hell' bestaan, verschrikkelijk om jaren zo te moeten leven.
Maar een paar dingen snap ik niet helemaal in de verschillende verhalen die hier voorbij komen..(*niet bedoeld als verwijt oid, maar snap het echt niet)
- Waar is de politie- waarom doen ze niks? Bij jaren overlast en tig meldingen lijkt het me niet dat er altijd ontkend kan worden
- Waarom grijpt er niemand in, als instanties het niet doen? Zelf of je man/vriend /familie vrienden (als je die hebt)
Ik kan me voorstellen dat angst een rol kan spelen,maar op een gegeven moment ben je het toch zo zat dat je daar 'overheen' bent? Ik ga mezelf (en vooral kind) niet jaren laten terroriseren/ traumatiseren door een stel mafklappers.. Echt, over mijn lijk. (mijn man zou sowieso ingrijpen, en als ik geen man zou hebben zou ik het echt zelf doen)
Bij dit soort mensen werkt bijna niets anders meer dan ze te 'overtreffen' en duidelijk te maken dat er niet meer met je te sollen valt.
Zo lang ze weten dat dat wél kan, doen ze dat.
Glitvlam, dit win je nooit. Als je hierin mee gaat, gaan dingen escaleren en wordt het alleen maar erger.
En andere instanties, dat heb ik wel geprobeerd, heel veel en heel vaak zelfs. Het is nauwelijks te bevatten, maar die kunnen (of willen) niets doen. Bij mij gaat het over ruim 20 jaar geleden. Tegenwoordig is er wel meer aandacht voor dit probleem, maar als ik Hanaa haar verhaal goed begrijp, doen dit soort instantie nog steeds (te) weinig.
Gefeliciteerd met je nieuwe appartement hanaa!
Heel erg om te horen dat er zulke buren 'from hell' bestaan, verschrikkelijk om jaren zo te moeten leven.
Maar een paar dingen snap ik niet helemaal in de verschillende verhalen die hier voorbij komen..(*niet bedoeld als verwijt oid, maar snap het echt niet)
- Waar is de politie- waarom doen ze niks? Bij jaren overlast en tig meldingen lijkt het me niet dat er altijd ontkend kan worden
- Waarom grijpt er niemand in, als instanties het niet doen? Zelf of je man/vriend /familie vrienden (als je die hebt)
Ik kan me voorstellen dat angst een rol kan spelen,maar op een gegeven moment ben je het toch zo zat dat je daar 'overheen' bent? Ik ga mezelf (en vooral kind) niet jaren laten terroriseren/ traumatiseren door een stel mafklappers.. Echt, over mijn lijk. (mijn man zou sowieso ingrijpen, en als ik geen man zou hebben zou ik het echt zelf doen)
Bij dit soort mensen werkt bijna niets anders meer dan ze te 'overtreffen' en duidelijk te maken dat er niet meer met je te sollen valt.
Zo lang ze weten dat dat wél kan, doen ze dat.
Glitvlam, dit win je nooit. Als je hierin mee gaat, gaan dingen escaleren en wordt het alleen maar erger.
En andere instanties, dat heb ik wel geprobeerd, heel veel en heel vaak zelfs. Het is nauwelijks te bevatten, maar die kunnen (of willen) niets doen. Bij mij gaat het over ruim 20 jaar geleden. Tegenwoordig is er wel meer aandacht voor dit probleem, maar als ik Hanaa haar verhaal goed begrijp, doen dit soort instantie nog steeds (te) weinig.
vrijdag 5 december 2014 12:57
quote:johanna65 schreef op 05 december 2014 @ 12:47:
[...]
Wat jammer, misschien was jouw vader op een punt gekomen dat hij er echt niet meer tegen kon, tegen die continue verbouwingsgeluiden? Geluidsoverlast haalt niet het beste in mensen naar boven. Zo weet ik voor 99 procent zeker dat mijn gestoorde buurman van toen af en toe zijn vrouw in elkaar beukte. Normaal zou je hier als naaste buur wel enige aktie op ondernemen, als was het maar een melding (hoewel je toen nog geen apart meldpunt had en het wat gecompliceerder lag dan vandaag de dag). Maar ik deed niets, voor mij hoorde die vrouw bij de hele club die mijn leven tot een hele maakte. Zij deed ook altijd heel vijandig en was absoluut niet vriendelijk, maar ja, om zo iemand dan maar gewoon te laten stikken. Niet fraai, maar ik was te afgestompt om hier iets aan te doen, terwijl ik mij dat in mijn huidige situatie nauwelijks voor kan stellen ( dat ik het gewoon liet gebeuren....)Wij waren typisch zo'n gezin waaraan je aan de buitenkant niets kon merken, alles perfect op materialistisch gebied. Mijn vader was een nare moeilijke man die ons het leven zuur maakte. Mijn moeder schaamde zich kapot voor de buren en ging zelfs stiekem achter de rug van mijn vader een cadeautje brengen toen er een baby was geboren. Ik heb als kind erge last gehad van de buien van mijn vader, en de ruzies die hij maakte met mijn moeder over niks. Ik denk dat mijn moeder in deze tijd wel had durven scheiden, maar in die tijd dus niet. Dat was veel beter geweest. Ook al zouden we zijn geëindigd op een flatje 3 hoog achter bij wijze van spreken.
[...]
Wat jammer, misschien was jouw vader op een punt gekomen dat hij er echt niet meer tegen kon, tegen die continue verbouwingsgeluiden? Geluidsoverlast haalt niet het beste in mensen naar boven. Zo weet ik voor 99 procent zeker dat mijn gestoorde buurman van toen af en toe zijn vrouw in elkaar beukte. Normaal zou je hier als naaste buur wel enige aktie op ondernemen, als was het maar een melding (hoewel je toen nog geen apart meldpunt had en het wat gecompliceerder lag dan vandaag de dag). Maar ik deed niets, voor mij hoorde die vrouw bij de hele club die mijn leven tot een hele maakte. Zij deed ook altijd heel vijandig en was absoluut niet vriendelijk, maar ja, om zo iemand dan maar gewoon te laten stikken. Niet fraai, maar ik was te afgestompt om hier iets aan te doen, terwijl ik mij dat in mijn huidige situatie nauwelijks voor kan stellen ( dat ik het gewoon liet gebeuren....)Wij waren typisch zo'n gezin waaraan je aan de buitenkant niets kon merken, alles perfect op materialistisch gebied. Mijn vader was een nare moeilijke man die ons het leven zuur maakte. Mijn moeder schaamde zich kapot voor de buren en ging zelfs stiekem achter de rug van mijn vader een cadeautje brengen toen er een baby was geboren. Ik heb als kind erge last gehad van de buien van mijn vader, en de ruzies die hij maakte met mijn moeder over niks. Ik denk dat mijn moeder in deze tijd wel had durven scheiden, maar in die tijd dus niet. Dat was veel beter geweest. Ook al zouden we zijn geëindigd op een flatje 3 hoog achter bij wijze van spreken.
vrijdag 5 december 2014 13:12
Ik heb 2 jaar onder aso buren gewoond. Met tafels en stoelen schuiven, vele malen achter elkaar dus gewoon bewust treiteren, voetballen door het huis, zaten in een brassband en oefenden met stokken op de verwarmingsplaten... Hel was het. De wbv deed er niets aan. Uiteindelijk zijn ze er uitgezet, ik vermoed wegens huurachterstand. De brievenbus zat vol, dus met regelmaat kwam bij mij de post binnen van diverse deurwaarders.
Wat ik wel een beetje jammer vind en echt niet netjes van jouw wbv dat zij in jouw oude woning een moeder met een kind en een oma plaatsen. Zeker nu de wbv de achtergrond weet, zou je toch denken dat ze geen gezin er in zetten. Zo een aso gezin verandert nooit. Deze mensen steken misschien hun spaargeld in dit appartement. Vind dat best sneu eigenlijk.
En gefeliciteerd natuurlijk met je nieuwe woning!
Wat ik wel een beetje jammer vind en echt niet netjes van jouw wbv dat zij in jouw oude woning een moeder met een kind en een oma plaatsen. Zeker nu de wbv de achtergrond weet, zou je toch denken dat ze geen gezin er in zetten. Zo een aso gezin verandert nooit. Deze mensen steken misschien hun spaargeld in dit appartement. Vind dat best sneu eigenlijk.
En gefeliciteerd natuurlijk met je nieuwe woning!
vrijdag 5 december 2014 17:45
[quote]celine2906 schreef op 05 december 2014 @ 13:12:
Ik heb 2 jaar onder aso buren gewoond. Met tafels en stoelen schuiven, vele malen achter elkaar dus gewoon bewust treiteren, voetballen door het huis, zaten in een brassband en oefenden met stokken op de verwarmingsplaten... Hel was het. De wbv deed er niets aan. Uiteindelijk zijn ze er uitgezet, ik vermoed wegens huurachterstand. De brievenbus zat vol, dus met regelmaat kwam bij mij de post binnen van diverse deurwaarders.
Wat ik wel een beetje jammer vind en echt niet netjes van jouw wbv dat zij in jouw oude woning een moeder met een kind en een oma plaatsen. Zeker nu de wbv de achtergrond weet, zou je toch denken dat ze geen gezin er in zetten. Zo een aso gezin verandert nooit. Deze mensen steken misschien hun spaargeld in dit appartement. Vind dat best sneu eigenlijk.
En gefeliciteerd natuurlijk met je nieuwe woning![/quote]
Ik huur op de privémarkt hier, de huisbaas interesseert het verder niet wie erin gaat komen als er maar elke maand betaald wordt.
Dat doen ze bij mij ook, lekker met stoelen en tafels schuiven continue... ik snap eigenlijk niet dat dat soort mensen lekker kunnen gaan slapen zonder last te hebben van hun geweten.
Ik heb 2 jaar onder aso buren gewoond. Met tafels en stoelen schuiven, vele malen achter elkaar dus gewoon bewust treiteren, voetballen door het huis, zaten in een brassband en oefenden met stokken op de verwarmingsplaten... Hel was het. De wbv deed er niets aan. Uiteindelijk zijn ze er uitgezet, ik vermoed wegens huurachterstand. De brievenbus zat vol, dus met regelmaat kwam bij mij de post binnen van diverse deurwaarders.
Wat ik wel een beetje jammer vind en echt niet netjes van jouw wbv dat zij in jouw oude woning een moeder met een kind en een oma plaatsen. Zeker nu de wbv de achtergrond weet, zou je toch denken dat ze geen gezin er in zetten. Zo een aso gezin verandert nooit. Deze mensen steken misschien hun spaargeld in dit appartement. Vind dat best sneu eigenlijk.
En gefeliciteerd natuurlijk met je nieuwe woning![/quote]
Ik huur op de privémarkt hier, de huisbaas interesseert het verder niet wie erin gaat komen als er maar elke maand betaald wordt.
Dat doen ze bij mij ook, lekker met stoelen en tafels schuiven continue... ik snap eigenlijk niet dat dat soort mensen lekker kunnen gaan slapen zonder last te hebben van hun geweten.
vrijdag 5 december 2014 17:51
quote:glitglam schreef op 05 december 2014 @ 12:25:
Gefeliciteerd met je nieuwe appartement hanaa!
Heel erg om te horen dat er zulke buren 'from hell' bestaan, verschrikkelijk om jaren zo te moeten leven.
Maar een paar dingen snap ik niet helemaal in de verschillende verhalen die hier voorbij komen..(*niet bedoeld als verwijt oid, maar snap het echt niet)
- Waar is de politie- waarom doen ze niks? Bij jaren overlast en tig meldingen lijkt het me niet dat er altijd ontkend kan worden
- Waarom grijpt er niemand in, als instanties het niet doen? Zelf of je man/vriend /familie vrienden (als je die hebt)
Ik kan me voorstellen dat angst een rol kan spelen,maar op een gegeven moment ben je het toch zo zat dat je daar 'overheen' bent? Ik ga mezelf (en vooral kind) niet jaren laten terroriseren/ traumatiseren door een stel mafklappers.. Echt, over mijn lijk. (mijn man zou sowieso ingrijpen, en als ik geen man zou hebben zou ik het echt zelf doen)
Bij dit soort mensen werkt bijna niets anders meer dan ze te 'overtreffen' en duidelijk te maken dat er niet meer met je te sollen valt.
Zo lang ze weten dat dat wél kan, doen ze dat.
Politie kan niet veel doen als er geen aantoonbare overlast is op het moment dat ze komen. Als de buren alles ontkennen dan ben jij de geflipte in het verhaal.
Op een gegeven moment ben je zo gebroken dat ´harder` terugslaan geen optie meer is. Ik ben alleen, ik zit onder hen, zij zijn met meerderen, zij wonen boven mij maw zij kunnen altijd ´harder`terug slaan.
Het is voor hen makkelijker om heel de dag te springen door het appartement of met stokken te slaan, dan voor mij om van beneden iets terug te doen.
Maar eerlijk gezegd, zoiets zit niet in mijn aard, dat vind ik zo kinderachtig. Ik vind dat als een vrouw in de dertig en een man ergens in de veertig hun avond vullen me het pesten van de onderbuurvrouw dat er dan iets scheef zit in hun hoofd (wat volgens de buren ook zo is). Maar ik heb geen kracht om tegen zulke mensen op te blijven vechten. Ik heb me een paar jaar staande kunnen houden, maar als je eigen thuis een plaats wordt waar je niet meer wilt zijn, kun je nergens meer je batterij opladen om hier tegen op te boksen.
Verhuizen is vooral om mezelf te redden, wraakacties doe ik niet aan; dat is iets waar zij helemaal wild van worden, ik niet.
Gefeliciteerd met je nieuwe appartement hanaa!
Heel erg om te horen dat er zulke buren 'from hell' bestaan, verschrikkelijk om jaren zo te moeten leven.
Maar een paar dingen snap ik niet helemaal in de verschillende verhalen die hier voorbij komen..(*niet bedoeld als verwijt oid, maar snap het echt niet)
- Waar is de politie- waarom doen ze niks? Bij jaren overlast en tig meldingen lijkt het me niet dat er altijd ontkend kan worden
- Waarom grijpt er niemand in, als instanties het niet doen? Zelf of je man/vriend /familie vrienden (als je die hebt)
Ik kan me voorstellen dat angst een rol kan spelen,maar op een gegeven moment ben je het toch zo zat dat je daar 'overheen' bent? Ik ga mezelf (en vooral kind) niet jaren laten terroriseren/ traumatiseren door een stel mafklappers.. Echt, over mijn lijk. (mijn man zou sowieso ingrijpen, en als ik geen man zou hebben zou ik het echt zelf doen)
Bij dit soort mensen werkt bijna niets anders meer dan ze te 'overtreffen' en duidelijk te maken dat er niet meer met je te sollen valt.
Zo lang ze weten dat dat wél kan, doen ze dat.
Politie kan niet veel doen als er geen aantoonbare overlast is op het moment dat ze komen. Als de buren alles ontkennen dan ben jij de geflipte in het verhaal.
Op een gegeven moment ben je zo gebroken dat ´harder` terugslaan geen optie meer is. Ik ben alleen, ik zit onder hen, zij zijn met meerderen, zij wonen boven mij maw zij kunnen altijd ´harder`terug slaan.
Het is voor hen makkelijker om heel de dag te springen door het appartement of met stokken te slaan, dan voor mij om van beneden iets terug te doen.
Maar eerlijk gezegd, zoiets zit niet in mijn aard, dat vind ik zo kinderachtig. Ik vind dat als een vrouw in de dertig en een man ergens in de veertig hun avond vullen me het pesten van de onderbuurvrouw dat er dan iets scheef zit in hun hoofd (wat volgens de buren ook zo is). Maar ik heb geen kracht om tegen zulke mensen op te blijven vechten. Ik heb me een paar jaar staande kunnen houden, maar als je eigen thuis een plaats wordt waar je niet meer wilt zijn, kun je nergens meer je batterij opladen om hier tegen op te boksen.
Verhuizen is vooral om mezelf te redden, wraakacties doe ik niet aan; dat is iets waar zij helemaal wild van worden, ik niet.
donderdag 18 december 2014 09:28
Tijd voor een update
De verhuis is achter de rug, maar het gezeik met de buuf nog niet.
Samenvatting
De politie kwamen dus bemiddelen, stelden burenbemiddeling voor (nog voordat ik dus mijn huidge appartement had gekregen), ik had al gebeld voor info. De overlast werd erger daarna, totdat ik dus te horen kreeg dat ik dit appartement toegewezen had gekregen.
Snel verhuist, de allerlaatste dag kom ik haar tegen in de hal van het oude appartement. Ik blijf op afstand staan totdat zij klaar is en ik mijn fiets even kan parkeren. Zegt ze tegen mij dat ik mijn dochter (7 jaar) moet aanspreken want ze pest haar zoontje op school (ook 7 jaar), samen met wat vriendinnen. Dat terwijl mijn dochter laatst had gezegd dat hij haar had geduwd op het schoolplein, dat zijn oudere zus (die ook op die school zit en al in de zesde klas/groep 8 zit) haar achterna zat met meiden die ook in de zesde klas/groep 8 zaten en haar bang maakten. Ik ben toen mee naar school gegaan een paar keer met mijn dochter. Omdat we toch aan het verhuizen waren dacht ik dat het over zou waaien na onze verhuis, niet dus. Ik moest mijn dochter bijhouden want anders zou ze er werk van maken etc etc, Ze was al naar de directeur gestapt hiervoor. Ik zei dat ze dan ook even die andere moeders moest aanspreken, nee dat moest ik doen. Voor het feit dat haar oudere dochter en haar zoon mijn kind pestten daarvoor had ze geen oor (maar ik wilde er niet meer op in gaan, stond op het punt die avond de sleutels te overhandigen aan de nieuwe bewoners)
Ik vroeg nog wat ze nou nog van me wilde, dit was mijn laatste dag daar. Ze draaide alles om, dat ik haar uit het appartement weg wilde pesten, dat ik geen respect voor haar had, dat zij me in het begin enorm respecteerde, bla bla bla (ik ben het gewoon dat ze alles terug legt bij een ander). Ik zei dat ik weg ging en liet haar.
Ik sprak wel de directeur aan hierover de volgende dag, en idd ze was al haar beklag gaan doen over mijn dochter. De directeur gaf aan haar toen aan dat als het erger zou worden of niet zou stoppen we om de tafel moesten gaan zitten. Dat was 3 a 4 weken geleden zei hij, maar sindsdien had hij er niks meer van geoord dus het was weer losgelopen.
Anyway ik sprak later mijn dochter aan, hij pestte haar juist de laatste weken. Ik zei haar dat ze hem gewoon moest ontwijken.
Toevallig breng ik deze ochtend de handschoenen van mijn dochter nog even na op het schoolplein. Wat zie ik, haar zoon met wat grotere jongens allemaal afstappen op mijn dochter en haar soort willen insluiten. Die zoon ziet mij aankomen en zet het met die groep op een sprint. Dus het gepest heeft zich verplaatst van het appartement nu via de kids. Daar waar de kids elkaar vroeger nooit elkaar iets aandeden op school, is het nu dus opeens een soort van terugpakken via de kids geworden.
Ik snap niet dat die vrouw niet stopt, wtf wil ze, is ze soms haar doel, haar bezigheidstherapie kwijtgeraakt nu ik verhuist ben oid????
Ik heb dus eigenlijk totaal geen zin om met die vrouw het probleem te verplaatsen naar school. Ik wil niks maar dan ook niks met haar te maken hebben, nooit meer. Aan tafel zitten met een vrouw die ALLES ontkent wil ik niet meer, nooit meer.
De verhuis is achter de rug, maar het gezeik met de buuf nog niet.
Samenvatting
De politie kwamen dus bemiddelen, stelden burenbemiddeling voor (nog voordat ik dus mijn huidge appartement had gekregen), ik had al gebeld voor info. De overlast werd erger daarna, totdat ik dus te horen kreeg dat ik dit appartement toegewezen had gekregen.
Snel verhuist, de allerlaatste dag kom ik haar tegen in de hal van het oude appartement. Ik blijf op afstand staan totdat zij klaar is en ik mijn fiets even kan parkeren. Zegt ze tegen mij dat ik mijn dochter (7 jaar) moet aanspreken want ze pest haar zoontje op school (ook 7 jaar), samen met wat vriendinnen. Dat terwijl mijn dochter laatst had gezegd dat hij haar had geduwd op het schoolplein, dat zijn oudere zus (die ook op die school zit en al in de zesde klas/groep 8 zit) haar achterna zat met meiden die ook in de zesde klas/groep 8 zaten en haar bang maakten. Ik ben toen mee naar school gegaan een paar keer met mijn dochter. Omdat we toch aan het verhuizen waren dacht ik dat het over zou waaien na onze verhuis, niet dus. Ik moest mijn dochter bijhouden want anders zou ze er werk van maken etc etc, Ze was al naar de directeur gestapt hiervoor. Ik zei dat ze dan ook even die andere moeders moest aanspreken, nee dat moest ik doen. Voor het feit dat haar oudere dochter en haar zoon mijn kind pestten daarvoor had ze geen oor (maar ik wilde er niet meer op in gaan, stond op het punt die avond de sleutels te overhandigen aan de nieuwe bewoners)
Ik vroeg nog wat ze nou nog van me wilde, dit was mijn laatste dag daar. Ze draaide alles om, dat ik haar uit het appartement weg wilde pesten, dat ik geen respect voor haar had, dat zij me in het begin enorm respecteerde, bla bla bla (ik ben het gewoon dat ze alles terug legt bij een ander). Ik zei dat ik weg ging en liet haar.
Ik sprak wel de directeur aan hierover de volgende dag, en idd ze was al haar beklag gaan doen over mijn dochter. De directeur gaf aan haar toen aan dat als het erger zou worden of niet zou stoppen we om de tafel moesten gaan zitten. Dat was 3 a 4 weken geleden zei hij, maar sindsdien had hij er niks meer van geoord dus het was weer losgelopen.
Anyway ik sprak later mijn dochter aan, hij pestte haar juist de laatste weken. Ik zei haar dat ze hem gewoon moest ontwijken.
Toevallig breng ik deze ochtend de handschoenen van mijn dochter nog even na op het schoolplein. Wat zie ik, haar zoon met wat grotere jongens allemaal afstappen op mijn dochter en haar soort willen insluiten. Die zoon ziet mij aankomen en zet het met die groep op een sprint. Dus het gepest heeft zich verplaatst van het appartement nu via de kids. Daar waar de kids elkaar vroeger nooit elkaar iets aandeden op school, is het nu dus opeens een soort van terugpakken via de kids geworden.
Ik snap niet dat die vrouw niet stopt, wtf wil ze, is ze soms haar doel, haar bezigheidstherapie kwijtgeraakt nu ik verhuist ben oid????
Ik heb dus eigenlijk totaal geen zin om met die vrouw het probleem te verplaatsen naar school. Ik wil niks maar dan ook niks met haar te maken hebben, nooit meer. Aan tafel zitten met een vrouw die ALLES ontkent wil ik niet meer, nooit meer.
donderdag 18 december 2014 09:36
quote:Hanaa schreef op 18 december 2014 @ 09:28:
Tijd voor een update
De verhuis is achter de rug, maar het gezeik met de buuf nog niet.
Samenvatting
De politie kwamen dus bemiddelen, stelden burenbemiddeling voor (nog voordat ik dus mijn huidge appartement had gekregen), ik had al gebeld voor info. De overlast werd erger daarna, totdat ik dus te horen kreeg dat ik dit appartement toegewezen had gekregen.
Snel verhuist, de allerlaatste dag kom ik haar tegen in de hal van het oude appartement. Ik blijf op afstand staan totdat zij klaar is en ik mijn fiets even kan parkeren. Zegt ze tegen mij dat ik mijn dochter (7 jaar) moet aanspreken want ze pest haar zoontje op school (ook 7 jaar), samen met wat vriendinnen. Dat terwijl mijn dochter laatst had gezegd dat hij haar had geduwd op het schoolplein, dat zijn oudere zus (die ook op die school zit en al in de zesde klas/groep 8 zit) haar achterna zat met meiden die ook in de zesde klas/groep 8 zaten en haar bang maakten. Ik ben toen mee naar school gegaan een paar keer met mijn dochter. Omdat we toch aan het verhuizen waren dacht ik dat het over zou waaien na onze verhuis, niet dus. Ik moest mijn dochter bijhouden want anders zou ze er werk van maken etc etc, Ze was al naar de directeur gestapt hiervoor. Ik zei dat ze dan ook even die andere moeders moest aanspreken, nee dat moest ik doen. Voor het feit dat haar oudere dochter en haar zoon mijn kind pestten daarvoor had ze geen oor (maar ik wilde er niet meer op in gaan, stond op het punt die avond de sleutels te overhandigen aan de nieuwe bewoners)
Ik vroeg nog wat ze nou nog van me wilde, dit was mijn laatste dag daar. Ze draaide alles om, dat ik haar uit het appartement weg wilde pesten, dat ik geen respect voor haar had, dat zij me in het begin enorm respecteerde, bla bla bla (ik ben het gewoon dat ze alles terug legt bij een ander). Ik zei dat ik weg ging en liet haar.
Ik sprak wel de directeur aan hierover de volgende dag, en idd ze was al haar beklag gaan doen over mijn dochter. De directeur gaf aan haar toen aan dat als het erger zou worden of niet zou stoppen we om de tafel moesten gaan zitten. Dat was 3 a 4 weken geleden zei hij, maar sindsdien had hij er niks meer van geoord dus het was weer losgelopen.
Anyway ik sprak later mijn dochter aan, hij pestte haar juist de laatste weken. Ik zei haar dat ze hem gewoon moest ontwijken.
Toevallig breng ik deze ochtend de handschoenen van mijn dochter nog even na op het schoolplein. Wat zie ik, haar zoon met wat grotere jongens allemaal afstappen op mijn dochter en haar soort willen insluiten. Die zoon ziet mij aankomen en zet het met die groep op een sprint. Dus het gepest heeft zich verplaatst van het appartement nu via de kids. Daar waar de kids elkaar vroeger nooit elkaar iets aandeden op school, is het nu dus opeens een soort van terugpakken via de kids geworden.
Ik snap niet dat die vrouw niet stopt, wtf wil ze, is ze soms haar doel, haar bezigheidstherapie kwijtgeraakt nu ik verhuist ben oid????
Ik heb dus eigenlijk totaal geen zin om met die vrouw het probleem te verplaatsen naar school. Ik wil niks maar dan ook niks met haar te maken hebben, nooit meer. Aan tafel zitten met een vrouw die ALLES ontkent wil ik niet meer, nooit meer.
Je hoeft niks meer met haar te doen!!, ook niet om de tafel, dit is een probleem van de school, zij dienen een veilige omgeving te zijn, lukt dat niet moeten zij met de daders om tafel. Niet jij. Nooit mee instemmen in jouw geval dan he?
Nu naar de directeur en uitleggen hoe het zit en wat je net zag. Geef aan dat er beter op gelet moet worden in de vrije tijd op schoolplein, dat er een juf of meester even extra in de buurt blijft van je kind. Is die er niet vraag of je zelf mee mag helpen, wij hebben extra hulpi uders op schoolplein gehad toen er gedoe was met een bepaald groepje.
Wil de school niet ingrijpen, bel de inspectie voor advies en hou je kind eens een dagje thuis (na overleg met inspectie) wedden dat er snel wat extra toezicht kan komen?
Tijd voor een update
De verhuis is achter de rug, maar het gezeik met de buuf nog niet.
Samenvatting
De politie kwamen dus bemiddelen, stelden burenbemiddeling voor (nog voordat ik dus mijn huidge appartement had gekregen), ik had al gebeld voor info. De overlast werd erger daarna, totdat ik dus te horen kreeg dat ik dit appartement toegewezen had gekregen.
Snel verhuist, de allerlaatste dag kom ik haar tegen in de hal van het oude appartement. Ik blijf op afstand staan totdat zij klaar is en ik mijn fiets even kan parkeren. Zegt ze tegen mij dat ik mijn dochter (7 jaar) moet aanspreken want ze pest haar zoontje op school (ook 7 jaar), samen met wat vriendinnen. Dat terwijl mijn dochter laatst had gezegd dat hij haar had geduwd op het schoolplein, dat zijn oudere zus (die ook op die school zit en al in de zesde klas/groep 8 zit) haar achterna zat met meiden die ook in de zesde klas/groep 8 zaten en haar bang maakten. Ik ben toen mee naar school gegaan een paar keer met mijn dochter. Omdat we toch aan het verhuizen waren dacht ik dat het over zou waaien na onze verhuis, niet dus. Ik moest mijn dochter bijhouden want anders zou ze er werk van maken etc etc, Ze was al naar de directeur gestapt hiervoor. Ik zei dat ze dan ook even die andere moeders moest aanspreken, nee dat moest ik doen. Voor het feit dat haar oudere dochter en haar zoon mijn kind pestten daarvoor had ze geen oor (maar ik wilde er niet meer op in gaan, stond op het punt die avond de sleutels te overhandigen aan de nieuwe bewoners)
Ik vroeg nog wat ze nou nog van me wilde, dit was mijn laatste dag daar. Ze draaide alles om, dat ik haar uit het appartement weg wilde pesten, dat ik geen respect voor haar had, dat zij me in het begin enorm respecteerde, bla bla bla (ik ben het gewoon dat ze alles terug legt bij een ander). Ik zei dat ik weg ging en liet haar.
Ik sprak wel de directeur aan hierover de volgende dag, en idd ze was al haar beklag gaan doen over mijn dochter. De directeur gaf aan haar toen aan dat als het erger zou worden of niet zou stoppen we om de tafel moesten gaan zitten. Dat was 3 a 4 weken geleden zei hij, maar sindsdien had hij er niks meer van geoord dus het was weer losgelopen.
Anyway ik sprak later mijn dochter aan, hij pestte haar juist de laatste weken. Ik zei haar dat ze hem gewoon moest ontwijken.
Toevallig breng ik deze ochtend de handschoenen van mijn dochter nog even na op het schoolplein. Wat zie ik, haar zoon met wat grotere jongens allemaal afstappen op mijn dochter en haar soort willen insluiten. Die zoon ziet mij aankomen en zet het met die groep op een sprint. Dus het gepest heeft zich verplaatst van het appartement nu via de kids. Daar waar de kids elkaar vroeger nooit elkaar iets aandeden op school, is het nu dus opeens een soort van terugpakken via de kids geworden.
Ik snap niet dat die vrouw niet stopt, wtf wil ze, is ze soms haar doel, haar bezigheidstherapie kwijtgeraakt nu ik verhuist ben oid????
Ik heb dus eigenlijk totaal geen zin om met die vrouw het probleem te verplaatsen naar school. Ik wil niks maar dan ook niks met haar te maken hebben, nooit meer. Aan tafel zitten met een vrouw die ALLES ontkent wil ik niet meer, nooit meer.
Je hoeft niks meer met haar te doen!!, ook niet om de tafel, dit is een probleem van de school, zij dienen een veilige omgeving te zijn, lukt dat niet moeten zij met de daders om tafel. Niet jij. Nooit mee instemmen in jouw geval dan he?
Nu naar de directeur en uitleggen hoe het zit en wat je net zag. Geef aan dat er beter op gelet moet worden in de vrije tijd op schoolplein, dat er een juf of meester even extra in de buurt blijft van je kind. Is die er niet vraag of je zelf mee mag helpen, wij hebben extra hulpi uders op schoolplein gehad toen er gedoe was met een bepaald groepje.
Wil de school niet ingrijpen, bel de inspectie voor advies en hou je kind eens een dagje thuis (na overleg met inspectie) wedden dat er snel wat extra toezicht kan komen?
donderdag 18 december 2014 09:37
Oja nog iets.
Ik kreeg telefoon van de nieuwe bewoners dat er eergisteren avond politie voor mij was langs geweest ivm overlast en een burenruzie (opvolging ervan). Ze kwamen even binnen bij de nieuwe bewoners die aangaven dat ik dus verhuisd was (ik heb pas gisteren het nieuwe adres doorgegeven). Toen ze binnenkwamen hoorde ze enorm veel lawaai en kabaal boven hen, ze zeiden dat zo een overlast echt niet normaal was en zijn gelijk naar boven gegaan. Ze gaven haar een uitbrander mbt de overlast, de nieuwe buren hoorden de buurvrouw roepen en tieren, na 15 minuten zijn ze vertrokken.
Ik ben zo blij dat de politie nu eindelijk zelf de overlast hebben geconstateerd en haar direct op hebben aangesproken. Ontkennen had geen zin meer. Ook de nieuwe buren klagen nu al weer.
pffff hoe kom ik nog van dat mens los op school?
Ik heb het enorm naar mijn zin in dit nieuwe appartement, een rust die alles waard was, de kids bloeien op, we hebben fijne rustige spelavondjes, leesavondjes, kookavondjes. Echt het was de beste beslissing ever!!!
Negeren op school, of de komende periode (na de kerstvakantie) met dochter op het schoolplein blijven tot de bel gaat (dit vindt mijn dochter overigens altijd erg leuk, zonder dit hele gedoe hoor)?
Ik kreeg telefoon van de nieuwe bewoners dat er eergisteren avond politie voor mij was langs geweest ivm overlast en een burenruzie (opvolging ervan). Ze kwamen even binnen bij de nieuwe bewoners die aangaven dat ik dus verhuisd was (ik heb pas gisteren het nieuwe adres doorgegeven). Toen ze binnenkwamen hoorde ze enorm veel lawaai en kabaal boven hen, ze zeiden dat zo een overlast echt niet normaal was en zijn gelijk naar boven gegaan. Ze gaven haar een uitbrander mbt de overlast, de nieuwe buren hoorden de buurvrouw roepen en tieren, na 15 minuten zijn ze vertrokken.
Ik ben zo blij dat de politie nu eindelijk zelf de overlast hebben geconstateerd en haar direct op hebben aangesproken. Ontkennen had geen zin meer. Ook de nieuwe buren klagen nu al weer.
pffff hoe kom ik nog van dat mens los op school?
Ik heb het enorm naar mijn zin in dit nieuwe appartement, een rust die alles waard was, de kids bloeien op, we hebben fijne rustige spelavondjes, leesavondjes, kookavondjes. Echt het was de beste beslissing ever!!!
Negeren op school, of de komende periode (na de kerstvakantie) met dochter op het schoolplein blijven tot de bel gaat (dit vindt mijn dochter overigens altijd erg leuk, zonder dit hele gedoe hoor)?
donderdag 18 december 2014 09:42
quote:Annapalona schreef op 18 december 2014 @ 09:36:
[...]
Je hoeft niks meer met haar te doen!!, ook niet om de tafel, dit is een probleem van de school, zij dienen een veilige omgeving te zijn, lukt dat niet moeten zij met de daders om tafel. Niet jij. Nooit mee instemmen in jouw geval dan he?
Nu naar de directeur en uitleggen hoe het zit en wat je net zag. Geef aan dat er beter op gelet moet worden in de vrije tijd op schoolplein, dat er een juf of meester even extra in de buurt blijft van je kind. Is die er niet vraag of je zelf mee mag helpen, wij hebben extra hulpi uders op schoolplein gehad toen er gedoe was met een bepaald groepje.
Wil de school niet ingrijpen, bel de inspectie voor advies en hou je kind eens een dagje thuis (na overleg met inspectie) wedden dat er snel wat extra toezicht kan komen?
Dankjewel, idd zo een gevoel had ik dus ook, ik wil niet met haar aan tafel, NOOIT meer spreken zelfs!
Als het aanhoudt is idd de kinderen zelf met elkaar om de tafel krijgen en dan blijf ik op afstand.
[...]
Je hoeft niks meer met haar te doen!!, ook niet om de tafel, dit is een probleem van de school, zij dienen een veilige omgeving te zijn, lukt dat niet moeten zij met de daders om tafel. Niet jij. Nooit mee instemmen in jouw geval dan he?
Nu naar de directeur en uitleggen hoe het zit en wat je net zag. Geef aan dat er beter op gelet moet worden in de vrije tijd op schoolplein, dat er een juf of meester even extra in de buurt blijft van je kind. Is die er niet vraag of je zelf mee mag helpen, wij hebben extra hulpi uders op schoolplein gehad toen er gedoe was met een bepaald groepje.
Wil de school niet ingrijpen, bel de inspectie voor advies en hou je kind eens een dagje thuis (na overleg met inspectie) wedden dat er snel wat extra toezicht kan komen?
Dankjewel, idd zo een gevoel had ik dus ook, ik wil niet met haar aan tafel, NOOIT meer spreken zelfs!
Als het aanhoudt is idd de kinderen zelf met elkaar om de tafel krijgen en dan blijf ik op afstand.
donderdag 18 december 2014 09:44
quote:liara schreef op 18 december 2014 @ 09:41:
Het is toch niet te geloven dit. Dan denk je eindelijk van het gezeur af te zijn, gaan ze zo aan de gang.
Heb je aan de directeur van school de hele voorgeschiedenis ook uitgelegd? Verder sluit ik me aan bij Annapalona.
Ik snap dat mens werkelijk waar niet, kan ze me niet loslaten. Als ze mijn aanwezigheid in het appartement altijd zo bedreigend vond, ik ben toch weg nu??? Het lijkt wel of ik haar project ben ofzo.
Binnenkort moet ze voorkomen ivm opzettelijk slagen en verwonden van een andere moeder, heeft ze nou echt niks te doen?
Het is toch niet te geloven dit. Dan denk je eindelijk van het gezeur af te zijn, gaan ze zo aan de gang.
Heb je aan de directeur van school de hele voorgeschiedenis ook uitgelegd? Verder sluit ik me aan bij Annapalona.
Ik snap dat mens werkelijk waar niet, kan ze me niet loslaten. Als ze mijn aanwezigheid in het appartement altijd zo bedreigend vond, ik ben toch weg nu??? Het lijkt wel of ik haar project ben ofzo.
Binnenkort moet ze voorkomen ivm opzettelijk slagen en verwonden van een andere moeder, heeft ze nou echt niks te doen?
donderdag 18 december 2014 09:46
quote:Hanaa schreef op 18 december 2014 @ 09:42:
[...]
Dankjewel, idd zo een gevoel had ik dus ook, ik wil niet met haar aan tafel, NOOIT meer spreken zelfs!
Als het aanhoudt is idd de kinderen zelf met elkaar om de tafel krijgen en dan blijf ik op afstand.Dat zou ik al helemaal niet doen, als het voor schooltijd is erbij blijven tot half 9, is het in de pauze dan moet school er iets aan doen, en dat mag je ook eisen.
[...]
Dankjewel, idd zo een gevoel had ik dus ook, ik wil niet met haar aan tafel, NOOIT meer spreken zelfs!
Als het aanhoudt is idd de kinderen zelf met elkaar om de tafel krijgen en dan blijf ik op afstand.Dat zou ik al helemaal niet doen, als het voor schooltijd is erbij blijven tot half 9, is het in de pauze dan moet school er iets aan doen, en dat mag je ook eisen.
donderdag 18 december 2014 09:47
quote:Hanaa schreef op 18 december 2014 @ 09:44:
[...]
Ik snap dat mens werkelijk waar niet, kan ze me niet loslaten. Als ze mijn aanwezigheid in het appartement altijd zo bedreigend vond, ik ben toch weg nu??? Het lijkt wel of ik haar project ben ofzo.
Binnenkort moet ze voorkomen ivm opzettelijk slagen en verwonden van een andere moeder, heeft ze nou echt niks te doen?Dit helpt ook niet. Ja ze is gek en zielig en geniet van mensen treiteren. Het proberen te begrijpen is zonde van je energie.
[...]
Ik snap dat mens werkelijk waar niet, kan ze me niet loslaten. Als ze mijn aanwezigheid in het appartement altijd zo bedreigend vond, ik ben toch weg nu??? Het lijkt wel of ik haar project ben ofzo.
Binnenkort moet ze voorkomen ivm opzettelijk slagen en verwonden van een andere moeder, heeft ze nou echt niks te doen?Dit helpt ook niet. Ja ze is gek en zielig en geniet van mensen treiteren. Het proberen te begrijpen is zonde van je energie.
donderdag 18 december 2014 09:48
quote:Hanaa schreef op 18 december 2014 @ 09:44:
[...]
Ik snap dat mens werkelijk waar niet, kan ze me niet loslaten. Als ze mijn aanwezigheid in het appartement altijd zo bedreigend vond, ik ben toch weg nu??? Het lijkt wel of ik haar project ben ofzo.
Binnenkort moet ze voorkomen ivm opzettelijk slagen en verwonden van een andere moeder, heeft ze nou echt niks te doen?Wat een ontzettende Tokkie is dat! Ik vind het echt rot voor je, je was zo blij dat je daar eindelijk weg was en dan gaat het gezeik gewoon verder
[...]
Ik snap dat mens werkelijk waar niet, kan ze me niet loslaten. Als ze mijn aanwezigheid in het appartement altijd zo bedreigend vond, ik ben toch weg nu??? Het lijkt wel of ik haar project ben ofzo.
Binnenkort moet ze voorkomen ivm opzettelijk slagen en verwonden van een andere moeder, heeft ze nou echt niks te doen?Wat een ontzettende Tokkie is dat! Ik vind het echt rot voor je, je was zo blij dat je daar eindelijk weg was en dan gaat het gezeik gewoon verder
donderdag 18 december 2014 09:51
quote:Annapalona schreef op 18 december 2014 @ 09:46:
[...]
Dat zou ik al helemaal niet doen, als het voor schooltijd is erbij blijven tot half 9, is het in de pauze dan moet school er iets aan doen, en dat mag je ook eisen.
Ja dat ga ik nu doen, mijn aanwezigheid laten zien op school, mijn dochter vindt dit ook fijn.
Als ik nog iets hoor over onder schooltijd ga ik die voorstellen doen aan de directeur.
[...]
Dat zou ik al helemaal niet doen, als het voor schooltijd is erbij blijven tot half 9, is het in de pauze dan moet school er iets aan doen, en dat mag je ook eisen.
Ja dat ga ik nu doen, mijn aanwezigheid laten zien op school, mijn dochter vindt dit ook fijn.
Als ik nog iets hoor over onder schooltijd ga ik die voorstellen doen aan de directeur.
donderdag 18 december 2014 09:56
quote:Hanaa schreef op 18 december 2014 @ 09:51:
[...]
Ja dat ga ik nu doen, mijn aanwezigheid laten zien op school, mijn dochter vindt dit ook fijn.
Als ik nog iets hoor over onder schooltijd ga ik die voorstellen doen aan de directeur.
Ik zou dat nu gewoon al doen, liefst voor de kerstvakantie. Gewoon aangeven dat er dingen zijn waar je mee zit en dat je bang bent dat het uit de hand loopt. Misschien kunnen ze dan meteen na de vakantie er goed scherp op zitten.
Niet zo afwachtend doen, hup meteen aan de bak voor je meisje!
[...]
Ja dat ga ik nu doen, mijn aanwezigheid laten zien op school, mijn dochter vindt dit ook fijn.
Als ik nog iets hoor over onder schooltijd ga ik die voorstellen doen aan de directeur.
Ik zou dat nu gewoon al doen, liefst voor de kerstvakantie. Gewoon aangeven dat er dingen zijn waar je mee zit en dat je bang bent dat het uit de hand loopt. Misschien kunnen ze dan meteen na de vakantie er goed scherp op zitten.
Niet zo afwachtend doen, hup meteen aan de bak voor je meisje!
donderdag 18 december 2014 10:05
quote:Annapalona schreef op 18 december 2014 @ 09:56:
[...]
Ik zou dat nu gewoon al doen, liefst voor de kerstvakantie. Gewoon aangeven dat er dingen zijn waar je mee zit en dat je bang bent dat het uit de hand loopt. Misschien kunnen ze dan meteen na de vakantie er goed scherp op zitten.
Niet zo afwachtend doen, hup meteen aan de bak voor je meisje!
Maar dan gaan ze haar weer aanspreken wellicht en ziet zij dat weer als aanleiding voor meer pesten ( dit patroon herken ik bij haar) ik wil het eerst subtiel aanpakken, door eerst elke ochtend aanwezig te blijven op het schoolplein en elke dag navraag te doen bij mijn dochter, valt er iets voor dan sta ik bij de directeur.
Ps de directeur weet wel dat we burenruzie hebben
[...]
Ik zou dat nu gewoon al doen, liefst voor de kerstvakantie. Gewoon aangeven dat er dingen zijn waar je mee zit en dat je bang bent dat het uit de hand loopt. Misschien kunnen ze dan meteen na de vakantie er goed scherp op zitten.
Niet zo afwachtend doen, hup meteen aan de bak voor je meisje!
Maar dan gaan ze haar weer aanspreken wellicht en ziet zij dat weer als aanleiding voor meer pesten ( dit patroon herken ik bij haar) ik wil het eerst subtiel aanpakken, door eerst elke ochtend aanwezig te blijven op het schoolplein en elke dag navraag te doen bij mijn dochter, valt er iets voor dan sta ik bij de directeur.
Ps de directeur weet wel dat we burenruzie hebben
maandag 22 juni 2015 14:45
Dag allemaal
Een half jaar verder nu. Ik slaap weer goed, ben zo happy met de rust en de leuke buren! Ik heb zoveel meer energie gekregen!
Het gepest van de kids op school is gestopt, MAAR dat komt omdat mijn ex-buren een nieuw project hebben gevonden, namelijk de nieuwe buren
Ik ben gisterenavond huilend gebeld door de nieuwe bewoonster. Ze had me al eerder gebeld dat (over post ed) en toen kwam ter sprake dat ze het vreemd vond dat de bovenbuurvrouw geen gedag terug zei toen zij zich wilde voorstellen, dat ze toch wel vond dat ze best veel lawaai maakten etc. Ik had gezegd dat ze daar de huisbaas voor moest aanspreken etc, dat ik ben weggegaan omdat ik ruzie met haar had. De verhuizing ging eigenlijk zo snel dat dat nooit ter sprake is gekomen, ook zij was toen heel erg dringend op zoek naar woonruimte. Ik dacht dat de buurvrouw het toen alleen op mij had gemunt omdat ze me een bedreiging vond voor haar man als alleenstaande moeder (lees mijn andere topics hierover)
Gisteren belde die nieuwe bewoonster dus helemaal overstuur mij op.
Er is diverse malen politie geweest, de bovenbuurvrouw heeft het op ze gemunt (vrouw met haar puberdochter en moeder van 71)
De puberdochter is een hele mooie meid die haar figuur ook laat uitkomen met kleding. Ze wordt in het trappenhuis toegeroepen met ´hoer`, voor de deur buiten op straat roept de bovenbuurvrouw tegen die dochter ook dat ze een hoer is. De nieuwe buurvrouw laat haar dochter niks terugzeggen en het negeren, omdat ze haar zulke taal niet wilt aanleren en zo niet is opgevoed.
De bovenbuurvrouw loopt soms expres tegen de moeder van 71 jaar de trap op en riep daarbij dat ze ook ervoor zou zorgen dat ze weg uit het appartement zouden moeten, slaat met deuren. Gooit regelmatig water uit het raam als hun raam open is zodat alles bij hun binnen valt (is gefilmd nu), het gezin gooit afval op de grond voor de deur van de nieuwe buurvrouw. De bovenbuurkinderen gooiden water ballonnen tegen het raam van een buurman ernaast en ze vertelde tegen die buurman dat het de dochter was van de nieuwe bewoonster die het deed. Totdat de buurman zelf stiekem ging kijken en zag dat het dus haar kinderen waren.
Ze slaat midden in de nacht met stokken, ze laat de kids voetballen, met deuren slaan etc. Gisteren stond de nieuwe bewoonster buiten beneden voor de deur en de bovenbuurvrouw gooide uit het raam restafval op haar hoofd. De vrouw keek omhoog en zei of ze aub volgende keer als ze iets uit het raam gooit even wilde kijken of er iemand beneden staat. Nou scheldkanon tot en met!
Gisteren is er politie geweest, ze schold haar uit, dat zij en haar dochter een hoer zijn en ze is in de trappenhal bedreigd door de bovenbuurvrouw en haar man: dat ze haar nog in elkaar zouden timmeren.
Meerdere malen is de politie geweest en dan verdraait ze heel het verhaal, dat ZIJ haar pesten, dat ZIJ s nachts expres lawaai maken, dat ZIJ het op haar gemunt hebben. Dan komt de politie naar beneden en zegt dat ze boven een heel ander verhaal hebben gehoord en zeggen dan dat ze niks kan doen.
De huisbaas zegt dat hij niks kan doen, dat ze naar de politie moet. De politie zegt dat ze niks kunnen doen en dat ze naar de huisbaas moet. Burenbemiddeling is afgewezen door de bovenbuurvrouw.
Het probleem is dat de bovenbuurvrouw heel goed is in het verdraaien van zaken. Ze verdraait het zo dat het lijkt alsof zij het slachtoffer is.
Dus wat ze in dit nieuwe geval deed was dat ze toen die nieuwe bewoonster met haar dochter en moeder kwamen wonen, zij de huisbaas belde dat ze zo een last had van overlast beneden, dat hun hele woongenot erdoor verpest werd. Dat terwijl die vrouw fulltime werkte, dochter op school zat en haar moeder vrijwilligerswerk deed overdag. S´avonds gingen de nieuwe bewoners vroeg naar bed , maar ze konden niet slapen door de overlast boven hen....
Huisbaas lijkt echt aan de kant te staan van de bovenbuurvrouw, hij gaf aan dat er nooit problemen waren hiervoor!!!! Hij zwijgt erover dat ik in mijn opzegbrief expliciet moest zetten dat ik ben verhuist omwille van de overlast en ruzies met de bovenburen zodat hij daar later iets mee zou kunnen doen mocht er weer zo een probleem zich voordoen. Nou niet dus!
Nu vraagt ze mijn hulp, door te getuigen, mijn politieverslagen op te vragen en haar te geven. Ze gaat vandaag samen met haar moeder aangifte doen van bedreiging en intimidatie en ze wilt een advocaat gaan nemen want bij de politie en huisbaas vindt ze geen gehoor. Alleen staat ze sterker als ik mijn verhaal ook doe...
Ook buren uit de straat gaven haar aan dat er problemen zijn geweest met mij en ze zijn getuige geweest van de pesterijen en scheldpartijen uit het raam naar die vrouw. Niemand wilt echter getuigen.
Ze is er niet goed van, slaapt niet, haar dochter is bang in het trappenhuis.
Ik heb enorm met haar te doen want het is weer hetzelfde verhaal als bij mij. Maar ik weet niet of ik hierin mee wil gaan. Ik merkte dat ik enorm begon te trillen toen ze me dit vertelde. Ik herken dat gevoel van machteloosheid en wanhoop. Maar ik ben bang dat ik er weer helemaal in gezogen wordt. Ik ben van ze af, heb eindelijk die rust voor mij en de kids. Bovendien als blijkt dat ik een aandeel heb straks in een of andere rechtszaak dat ze wraak op mij gaan nemen (kinderen zitten nog steeds bij elkaar op school).
Ik ben er heel erg ziek van geweest van heel de situatie en ik merk dat als ik dit weer hoor ik weer onrustig begin te worden, alles komt weer omhoog en eigenlijk is voor mij het boek gesloten. Maar kan ik dat die nieuwe bewoonster wel aandoen?
Wie kan me hierin adviseren?
Een half jaar verder nu. Ik slaap weer goed, ben zo happy met de rust en de leuke buren! Ik heb zoveel meer energie gekregen!
Het gepest van de kids op school is gestopt, MAAR dat komt omdat mijn ex-buren een nieuw project hebben gevonden, namelijk de nieuwe buren
Ik ben gisterenavond huilend gebeld door de nieuwe bewoonster. Ze had me al eerder gebeld dat (over post ed) en toen kwam ter sprake dat ze het vreemd vond dat de bovenbuurvrouw geen gedag terug zei toen zij zich wilde voorstellen, dat ze toch wel vond dat ze best veel lawaai maakten etc. Ik had gezegd dat ze daar de huisbaas voor moest aanspreken etc, dat ik ben weggegaan omdat ik ruzie met haar had. De verhuizing ging eigenlijk zo snel dat dat nooit ter sprake is gekomen, ook zij was toen heel erg dringend op zoek naar woonruimte. Ik dacht dat de buurvrouw het toen alleen op mij had gemunt omdat ze me een bedreiging vond voor haar man als alleenstaande moeder (lees mijn andere topics hierover)
Gisteren belde die nieuwe bewoonster dus helemaal overstuur mij op.
Er is diverse malen politie geweest, de bovenbuurvrouw heeft het op ze gemunt (vrouw met haar puberdochter en moeder van 71)
De puberdochter is een hele mooie meid die haar figuur ook laat uitkomen met kleding. Ze wordt in het trappenhuis toegeroepen met ´hoer`, voor de deur buiten op straat roept de bovenbuurvrouw tegen die dochter ook dat ze een hoer is. De nieuwe buurvrouw laat haar dochter niks terugzeggen en het negeren, omdat ze haar zulke taal niet wilt aanleren en zo niet is opgevoed.
De bovenbuurvrouw loopt soms expres tegen de moeder van 71 jaar de trap op en riep daarbij dat ze ook ervoor zou zorgen dat ze weg uit het appartement zouden moeten, slaat met deuren. Gooit regelmatig water uit het raam als hun raam open is zodat alles bij hun binnen valt (is gefilmd nu), het gezin gooit afval op de grond voor de deur van de nieuwe buurvrouw. De bovenbuurkinderen gooiden water ballonnen tegen het raam van een buurman ernaast en ze vertelde tegen die buurman dat het de dochter was van de nieuwe bewoonster die het deed. Totdat de buurman zelf stiekem ging kijken en zag dat het dus haar kinderen waren.
Ze slaat midden in de nacht met stokken, ze laat de kids voetballen, met deuren slaan etc. Gisteren stond de nieuwe bewoonster buiten beneden voor de deur en de bovenbuurvrouw gooide uit het raam restafval op haar hoofd. De vrouw keek omhoog en zei of ze aub volgende keer als ze iets uit het raam gooit even wilde kijken of er iemand beneden staat. Nou scheldkanon tot en met!
Gisteren is er politie geweest, ze schold haar uit, dat zij en haar dochter een hoer zijn en ze is in de trappenhal bedreigd door de bovenbuurvrouw en haar man: dat ze haar nog in elkaar zouden timmeren.
Meerdere malen is de politie geweest en dan verdraait ze heel het verhaal, dat ZIJ haar pesten, dat ZIJ s nachts expres lawaai maken, dat ZIJ het op haar gemunt hebben. Dan komt de politie naar beneden en zegt dat ze boven een heel ander verhaal hebben gehoord en zeggen dan dat ze niks kan doen.
De huisbaas zegt dat hij niks kan doen, dat ze naar de politie moet. De politie zegt dat ze niks kunnen doen en dat ze naar de huisbaas moet. Burenbemiddeling is afgewezen door de bovenbuurvrouw.
Het probleem is dat de bovenbuurvrouw heel goed is in het verdraaien van zaken. Ze verdraait het zo dat het lijkt alsof zij het slachtoffer is.
Dus wat ze in dit nieuwe geval deed was dat ze toen die nieuwe bewoonster met haar dochter en moeder kwamen wonen, zij de huisbaas belde dat ze zo een last had van overlast beneden, dat hun hele woongenot erdoor verpest werd. Dat terwijl die vrouw fulltime werkte, dochter op school zat en haar moeder vrijwilligerswerk deed overdag. S´avonds gingen de nieuwe bewoners vroeg naar bed , maar ze konden niet slapen door de overlast boven hen....
Huisbaas lijkt echt aan de kant te staan van de bovenbuurvrouw, hij gaf aan dat er nooit problemen waren hiervoor!!!! Hij zwijgt erover dat ik in mijn opzegbrief expliciet moest zetten dat ik ben verhuist omwille van de overlast en ruzies met de bovenburen zodat hij daar later iets mee zou kunnen doen mocht er weer zo een probleem zich voordoen. Nou niet dus!
Nu vraagt ze mijn hulp, door te getuigen, mijn politieverslagen op te vragen en haar te geven. Ze gaat vandaag samen met haar moeder aangifte doen van bedreiging en intimidatie en ze wilt een advocaat gaan nemen want bij de politie en huisbaas vindt ze geen gehoor. Alleen staat ze sterker als ik mijn verhaal ook doe...
Ook buren uit de straat gaven haar aan dat er problemen zijn geweest met mij en ze zijn getuige geweest van de pesterijen en scheldpartijen uit het raam naar die vrouw. Niemand wilt echter getuigen.
Ze is er niet goed van, slaapt niet, haar dochter is bang in het trappenhuis.
Ik heb enorm met haar te doen want het is weer hetzelfde verhaal als bij mij. Maar ik weet niet of ik hierin mee wil gaan. Ik merkte dat ik enorm begon te trillen toen ze me dit vertelde. Ik herken dat gevoel van machteloosheid en wanhoop. Maar ik ben bang dat ik er weer helemaal in gezogen wordt. Ik ben van ze af, heb eindelijk die rust voor mij en de kids. Bovendien als blijkt dat ik een aandeel heb straks in een of andere rechtszaak dat ze wraak op mij gaan nemen (kinderen zitten nog steeds bij elkaar op school).
Ik ben er heel erg ziek van geweest van heel de situatie en ik merk dat als ik dit weer hoor ik weer onrustig begin te worden, alles komt weer omhoog en eigenlijk is voor mij het boek gesloten. Maar kan ik dat die nieuwe bewoonster wel aandoen?
Wie kan me hierin adviseren?
maandag 22 juni 2015 14:52
Jeetje. Ik weet het niet. Je zou graag de nieuwe bewoners willen helpen, maar aan de andere kant zit je er dan zelf ook weer middenin. Het balletje wordt continu heen en weer gespeeld tussen politie, huisbaas en buurtbemiddeling en dat al jarenlang. Waarom zou jouw getuigenis nu opeens wel verschil maken? Ze hebben nog nooit naar je verhaal geluisterd. Dus ik weet niet of ik er nu weer in mee zou willen gaan.
maandag 22 juni 2015 15:02
Ik begon gisterenavond last te krijgen van hartkloppingen, gewoon omdat het voor mij toen zo een traumatische ervaring was!
Maar ik herken wel het tegen de muur staan gevoel van de nieuwe bewoonster.
Het gaat echt te ver en niemand kan die vrouw stoppen.
Ook het feit dat ze al een strafdossier heeft voor slagen en verwondingen van een andere vrouw (dat was toen de druppel voor mij dat ik letterlijk ben weggevlucht daar omwille van mijn veiligheid en die van mijn kindjes) wordt niets mee gedaan bij de politie.
Ik weet dat we met 2-en sterker gaan staan tegen haar, maar ik wil vooral rust en daar ben ik voor verhuisd, want ik weet waar die mensen toe in staat zijn. Ik kan het me niet permitteren weer gevaar te lopen eigenlijk.
Ik heb gisterenavond mijn verhaal met mijn ervaringen met hen wel gedaan tegen die nieuwe bewoonster. Ik wil ook wel dat ze gestraft worden voor al hun pesterijen maar ja...
Maar ik herken wel het tegen de muur staan gevoel van de nieuwe bewoonster.
Het gaat echt te ver en niemand kan die vrouw stoppen.
Ook het feit dat ze al een strafdossier heeft voor slagen en verwondingen van een andere vrouw (dat was toen de druppel voor mij dat ik letterlijk ben weggevlucht daar omwille van mijn veiligheid en die van mijn kindjes) wordt niets mee gedaan bij de politie.
Ik weet dat we met 2-en sterker gaan staan tegen haar, maar ik wil vooral rust en daar ben ik voor verhuisd, want ik weet waar die mensen toe in staat zijn. Ik kan het me niet permitteren weer gevaar te lopen eigenlijk.
Ik heb gisterenavond mijn verhaal met mijn ervaringen met hen wel gedaan tegen die nieuwe bewoonster. Ik wil ook wel dat ze gestraft worden voor al hun pesterijen maar ja...
