Relaties
alle pijlers
What to do?
woensdag 2 oktober 2013 11:38
Dag iedereen
In het belang van mezelf en mijn relatie wil ik graag eens mijn gevoelens en gedachten aftoetsen bij jullie. Ik weet niet in hoeverre ik hulp moet zoeken of niet.
Ik ben een vrij onzeker persoon. Wat vriendinnen betreft, kan ik bij mezelf heel soms denken dat ze mij er niet bij willen, maar algemeen genomen maak ik daar geen problemen van. Ik ben ook een heel extravert en spontaan persoon, dus dat valt niet zo op. Ik heb een hele goede thuis, maar weet dat mijn mama ook een onzeker persoon is. Op relatievlak gaat het meest mis.
Misschien eerst wat achtergrondinfo:
Ik heb nu mijn derde serieuze relatie. Mijn eerste had ik toen ik 16 – 19 jaar was. Hij loog vaak maar heeft bij mijn weten nooit iets verkeerd gedaan. We zagen elkaar elke dag. Toen heb ik hem bedrogen met iemand die mijn volgende vriend zou worden. Daar ben ik ook een 3-tal jaar mee samen geweest. Deze heeft mij het meest geraakt: hij had mij in het begin zelf bedrogen en loog ook vaak over kleine dingen. We zijn ook na elk jaar even uit elkaar geweest, zijn keuze. Uiteindelijk heb ik dan mijn huidige vriend leren kennen en ben ik meteen na de tweede relatie aan de huidige begonnen. Het is een heel goede jongen maar is 3 jaar jonger (21, ik ben 24) en het is zijn eerste serieuze relatie.
Wat er verkeerd gaat in elke relatie is dat ik ervan uit ga dat ze mij niet graag genoeg zien, dat ik niet goed genoeg ben en dat ze mij zullen bedriegen. Ik heb zelf wel mannelijke vrienden maar heb er nooit contact mee via sms of chat, behalve voor praktische zaken (“neem jij die trein? Hij heeft vertraging” tegen een vriend die vaak met mij pendelt). Nu heb ik er dus een gigantisch probleem mee dat mijn vriend aan een of meerdere vriendinnen vraagt of ze film komt kijken in het ontspanningslokaal (van de jeugdbeweging), wat ze gaat eten ‘s avonds, of ze meegaat naar de colruyt voor aankopen van een jeugdbeweging-activiteit, … Ik vind het gewoon ongepast en onnodig, vooral omdat ik dit zelf niet doe. Er is ook 1 gebeurtenis die mijn vertrouwen in mijn huidige vriend (dat er eigenlijk nooit 100% is geweest door mijn onzekerheid en ervaringen) heeft geschonden. Vorige zomer ging het niet goed met ons. We waren toen 1 jaar samen. Hij heeft op een feestje in dronken toestand er alles aan gedaan om een meisje proberen te kussen. Ze was al thuis, hij is tot aan haar huis gefietst en smsjes gestuurd dat ze moest buiten komen e.d… ik heb die smsjes zelf ontdekt, kort daarna zijn we enkele maanden uiteen gegaan (met dat meisje is er niets gebeurd omdat zij niet wilde). Dit laatste was niet mijn beslissing, want ik kan dat niet. Ik ben bang dat ik alleen achter blijf.
Ik wordt ook stilaan wanhopiger. Als ik kwaad ben om iets, en hij reageert kwaad omdat ik weer maar eens over (in zijn ogen) iets kleins aan het zagen ben, ga ik helemaal overstag. Hij dreigt vaak dat ik onze relatie verpest en gaat dan gewoon weg. Mijn boosheid is tegen dan al omgeslagen in smeekbedes (ga aub niet weg) en gehuil. Ik voel mij op die momenten heel erg wanhopig en kan het niet laten rusten.
Dit is niet de persoon die ik wil zijn, maar wat als ik dingen niet weet?
Hij heeft onlangs een vriendin uitgenodigd naar de film in het ontspanningslokaal. Ik zag ook dat zij hem via chat vroeg of hij thuis was. Later had hij gereageerd dat hij niet thuis was want dat hij met mij naar de zee was, maar dat ze elkaar ‘morgen wel zullen zien’. Ik weet hier helemaal niets van. Waarom doet hij dit achter mijn rug om? Waarom heeft hij contact nodig met vriendinnen?
Groetjes!
Eekhoorn89
In het belang van mezelf en mijn relatie wil ik graag eens mijn gevoelens en gedachten aftoetsen bij jullie. Ik weet niet in hoeverre ik hulp moet zoeken of niet.
Ik ben een vrij onzeker persoon. Wat vriendinnen betreft, kan ik bij mezelf heel soms denken dat ze mij er niet bij willen, maar algemeen genomen maak ik daar geen problemen van. Ik ben ook een heel extravert en spontaan persoon, dus dat valt niet zo op. Ik heb een hele goede thuis, maar weet dat mijn mama ook een onzeker persoon is. Op relatievlak gaat het meest mis.
Misschien eerst wat achtergrondinfo:
Ik heb nu mijn derde serieuze relatie. Mijn eerste had ik toen ik 16 – 19 jaar was. Hij loog vaak maar heeft bij mijn weten nooit iets verkeerd gedaan. We zagen elkaar elke dag. Toen heb ik hem bedrogen met iemand die mijn volgende vriend zou worden. Daar ben ik ook een 3-tal jaar mee samen geweest. Deze heeft mij het meest geraakt: hij had mij in het begin zelf bedrogen en loog ook vaak over kleine dingen. We zijn ook na elk jaar even uit elkaar geweest, zijn keuze. Uiteindelijk heb ik dan mijn huidige vriend leren kennen en ben ik meteen na de tweede relatie aan de huidige begonnen. Het is een heel goede jongen maar is 3 jaar jonger (21, ik ben 24) en het is zijn eerste serieuze relatie.
Wat er verkeerd gaat in elke relatie is dat ik ervan uit ga dat ze mij niet graag genoeg zien, dat ik niet goed genoeg ben en dat ze mij zullen bedriegen. Ik heb zelf wel mannelijke vrienden maar heb er nooit contact mee via sms of chat, behalve voor praktische zaken (“neem jij die trein? Hij heeft vertraging” tegen een vriend die vaak met mij pendelt). Nu heb ik er dus een gigantisch probleem mee dat mijn vriend aan een of meerdere vriendinnen vraagt of ze film komt kijken in het ontspanningslokaal (van de jeugdbeweging), wat ze gaat eten ‘s avonds, of ze meegaat naar de colruyt voor aankopen van een jeugdbeweging-activiteit, … Ik vind het gewoon ongepast en onnodig, vooral omdat ik dit zelf niet doe. Er is ook 1 gebeurtenis die mijn vertrouwen in mijn huidige vriend (dat er eigenlijk nooit 100% is geweest door mijn onzekerheid en ervaringen) heeft geschonden. Vorige zomer ging het niet goed met ons. We waren toen 1 jaar samen. Hij heeft op een feestje in dronken toestand er alles aan gedaan om een meisje proberen te kussen. Ze was al thuis, hij is tot aan haar huis gefietst en smsjes gestuurd dat ze moest buiten komen e.d… ik heb die smsjes zelf ontdekt, kort daarna zijn we enkele maanden uiteen gegaan (met dat meisje is er niets gebeurd omdat zij niet wilde). Dit laatste was niet mijn beslissing, want ik kan dat niet. Ik ben bang dat ik alleen achter blijf.
Ik wordt ook stilaan wanhopiger. Als ik kwaad ben om iets, en hij reageert kwaad omdat ik weer maar eens over (in zijn ogen) iets kleins aan het zagen ben, ga ik helemaal overstag. Hij dreigt vaak dat ik onze relatie verpest en gaat dan gewoon weg. Mijn boosheid is tegen dan al omgeslagen in smeekbedes (ga aub niet weg) en gehuil. Ik voel mij op die momenten heel erg wanhopig en kan het niet laten rusten.
Dit is niet de persoon die ik wil zijn, maar wat als ik dingen niet weet?
Hij heeft onlangs een vriendin uitgenodigd naar de film in het ontspanningslokaal. Ik zag ook dat zij hem via chat vroeg of hij thuis was. Later had hij gereageerd dat hij niet thuis was want dat hij met mij naar de zee was, maar dat ze elkaar ‘morgen wel zullen zien’. Ik weet hier helemaal niets van. Waarom doet hij dit achter mijn rug om? Waarom heeft hij contact nodig met vriendinnen?
Groetjes!
Eekhoorn89
woensdag 2 oktober 2013 11:50
quote:Wat er verkeerd gaat in elke relatie is dat ik ervan uit ga dat ze mij niet graag genoeg zien, dat ik niet goed genoeg ben en dat ze mij zullen bedriegen.
Hier zou ik absoluut aan gaan werken. Zo krijgt geen enkele jongen bij voorbaat een kans, want hij zal toch wel...
En hem bij andere meiden vandaan houden is onbegonnen werk, want hij zal op school en werk en in de kroeg en in het dagelijks leven altijd te maken krijgen met mensen van het andere geslacht. Je verstikt je vriend met je onzekerheid en zorgt dus juist voor een verwijdering tussen jullie. Op deze manier jaag je hem echt weg. En smeken, bidden en huilen om alsjeblieft niet weg te gaan is al helemaal een teken van zwakte bij jou. Stop the drama. Succes!
Hier zou ik absoluut aan gaan werken. Zo krijgt geen enkele jongen bij voorbaat een kans, want hij zal toch wel...
En hem bij andere meiden vandaan houden is onbegonnen werk, want hij zal op school en werk en in de kroeg en in het dagelijks leven altijd te maken krijgen met mensen van het andere geslacht. Je verstikt je vriend met je onzekerheid en zorgt dus juist voor een verwijdering tussen jullie. Op deze manier jaag je hem echt weg. En smeken, bidden en huilen om alsjeblieft niet weg te gaan is al helemaal een teken van zwakte bij jou. Stop the drama. Succes!
woensdag 2 oktober 2013 12:02
Tja, als eerste, jouw vriend kan net zo goed jou niet voor 100% vertrouwen, want uit je verleden blijkt dat jij ook in staat bent om vreemd te gaan. Waarom zou hij jou wel voor 100% vertrouwen?
Daarmee wil ik niet zeggen dat je dat doet of dat hij het doet, maar ik bedoel, waarom maak je je zo druk over iets wat je toch niet voor kunt zijn? Je kunt je hele leven wel zo onzeker blijven en overal iets achter zoeken, maar zal het je gelukkig maken? Nee! absoluut niet. Je kunt hem niet bij alle meiden vandaan houden en als hij vreemd wil gaan, dan lukt dat hem echt wel. Een echte relatie (in mijn ogen) is elkaar de ruimte, de vrijheid en het vertrouwen te geven, waarbij de andere partij dit koestert en er geen misbruik van maakt.
Ik zie eigenlijk 2 mogelijkheden. Of je blijft onzeker en hem controleren en dat sloopt jou en je relatie. Of je kiest ervoor om hem te vertrouwen door te werken aan je eigen onzekerheid en probeert iets van deze relatie te maken,.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je dat doet of dat hij het doet, maar ik bedoel, waarom maak je je zo druk over iets wat je toch niet voor kunt zijn? Je kunt je hele leven wel zo onzeker blijven en overal iets achter zoeken, maar zal het je gelukkig maken? Nee! absoluut niet. Je kunt hem niet bij alle meiden vandaan houden en als hij vreemd wil gaan, dan lukt dat hem echt wel. Een echte relatie (in mijn ogen) is elkaar de ruimte, de vrijheid en het vertrouwen te geven, waarbij de andere partij dit koestert en er geen misbruik van maakt.
Ik zie eigenlijk 2 mogelijkheden. Of je blijft onzeker en hem controleren en dat sloopt jou en je relatie. Of je kiest ervoor om hem te vertrouwen door te werken aan je eigen onzekerheid en probeert iets van deze relatie te maken,.
woensdag 2 oktober 2013 13:41
Je zegt dat hij jong is maar ik vind jezelf nou ook niet echt volwassen overkomen. Het komt eerder over als verkering dan een echte relatie
Ik krijg het idee dat hij jou wel alles verteld. Je leest in ieder geval zijn berichten. Weet hij dat je dat doet? Vind hij dat erg of laat hij het zelf zien? Als dat zo is dan zal er niks aan de hand zijn. Als hij vreemd zou gaan zou hij niet zo open zijn.
Als jij sneaky achter zijn rug om zijn berichten leest en hij liegt daarna over iets.. dan moet je je zorgen gaan maken.
Ik krijg het idee dat hij jou wel alles verteld. Je leest in ieder geval zijn berichten. Weet hij dat je dat doet? Vind hij dat erg of laat hij het zelf zien? Als dat zo is dan zal er niks aan de hand zijn. Als hij vreemd zou gaan zou hij niet zo open zijn.
Als jij sneaky achter zijn rug om zijn berichten leest en hij liegt daarna over iets.. dan moet je je zorgen gaan maken.
woensdag 2 oktober 2013 14:41
Bedankt eidereen voor de reacties zover!
Turquasi: dat het probleem grotendeels bij mij ligt geef ik zelf al aan, alleen niet simpel om jouw slagzin om te zetten in realiteit. Heb mezelf al meermaals de vraag gesteld of ik hulp moet zoeken.
Ellka: Hij toont zelden zelf zijn berichten, ik zie ze soms toevallig. Als ik er een woord over rep, schiet hij uit in woede. Ik moet hem maar vertrouwen, klinkt het dan, hij hoeft niets te tonen of uit te leggen. Alleen vind ik dit moeilijk om in mijn eentje te verwezenlijken.
Als hij geen problemen zou maken over het feit dat ik er een probleem mee heb, zou ik er met tijd misschien zelf geen probleem meer van maken... zoals ik al zei: dit is niet de persoon die ik wil zijn. ik wil er gerust aan werken, maar kan niet van de ene dag op de andere mijn negatieve gedachten uit zetten en nooit bevestiging vragen aan hem of nooit meer mijn ongenoegen uiten over het feit dat hij iets doet dat ik niet leuk vind... jammer genoeg..
Turquasi: dat het probleem grotendeels bij mij ligt geef ik zelf al aan, alleen niet simpel om jouw slagzin om te zetten in realiteit. Heb mezelf al meermaals de vraag gesteld of ik hulp moet zoeken.
Ellka: Hij toont zelden zelf zijn berichten, ik zie ze soms toevallig. Als ik er een woord over rep, schiet hij uit in woede. Ik moet hem maar vertrouwen, klinkt het dan, hij hoeft niets te tonen of uit te leggen. Alleen vind ik dit moeilijk om in mijn eentje te verwezenlijken.
Als hij geen problemen zou maken over het feit dat ik er een probleem mee heb, zou ik er met tijd misschien zelf geen probleem meer van maken... zoals ik al zei: dit is niet de persoon die ik wil zijn. ik wil er gerust aan werken, maar kan niet van de ene dag op de andere mijn negatieve gedachten uit zetten en nooit bevestiging vragen aan hem of nooit meer mijn ongenoegen uiten over het feit dat hij iets doet dat ik niet leuk vind... jammer genoeg..
woensdag 2 oktober 2013 14:44
Ok, ik was toch niet duidelijk genoeg. Je moet kappen met die jongen. Zorg dat je leert hoe je jezelf gelukkig maakt en jezelf weet te waarderen voordat je je weer in een relatie stort. En als je dan weer aan een relatie begint, doe het dan niet met iemand die je al eens (bijna) heeft bedrogen.
Lorem Ipsum
woensdag 2 oktober 2013 14:47
quote:eekhoorn89 schreef op 02 oktober 2013 @ 14:41:
Bedankt eidereen voor de reacties zover!
Turquasi: dat het probleem grotendeels bij mij ligt geef ik zelf al aan, alleen niet simpel om jouw slagzin om te zetten in realiteit. Heb mezelf al meermaals de vraag gesteld of ik hulp moet zoeken.
Ellka: Hij toont zelden zelf zijn berichten, ik zie ze soms toevallig. Als ik er een woord over rep, schiet hij uit in woede. Ik moet hem maar vertrouwen, klinkt het dan, hij hoeft niets te tonen of uit te leggen. Alleen vind ik dit moeilijk om in mijn eentje te verwezenlijken.
Als hij geen problemen zou maken over het feit dat ik er een probleem mee heb, zou ik er met tijd misschien zelf geen probleem meer van maken... zoals ik al zei: dit is niet de persoon die ik wil zijn. ik wil er gerust aan werken, maar kan niet van de ene dag op de andere mijn negatieve gedachten uit zetten en nooit bevestiging vragen aan hem of nooit meer mijn ongenoegen uiten over het feit dat hij iets doet dat ik niet leuk vind... jammer genoeg..
1. Je controleert zijn berichten zonder zijn toestemming voor je eigen onzekerheid. Daar zou ik ook heel pissig van worden eerlijk gezegd en zelfs uiteindelijk het met je uitmaken daarom.
2. Je kan niet aan hem vragen om jou probleem op te lossen! Hij moet niet veranderen om jou gerust te stellen. Dat is de omgekeerde wereld.
3. Dit gaat ook niet vanzelf en ook niet van de een op de andere dag voorbij nee. Daar zul je zelf heel hard aan moeten werken. Er bestaat geen pilletje voor, daar bestaat wel therapie voor. Meld je bij je huisarts en laat je doorverwijzen naar iemand die je zelfvertrouwen kan opkrikken en je met je onzekerheid kan helpen. Succes!
Bedankt eidereen voor de reacties zover!
Turquasi: dat het probleem grotendeels bij mij ligt geef ik zelf al aan, alleen niet simpel om jouw slagzin om te zetten in realiteit. Heb mezelf al meermaals de vraag gesteld of ik hulp moet zoeken.
Ellka: Hij toont zelden zelf zijn berichten, ik zie ze soms toevallig. Als ik er een woord over rep, schiet hij uit in woede. Ik moet hem maar vertrouwen, klinkt het dan, hij hoeft niets te tonen of uit te leggen. Alleen vind ik dit moeilijk om in mijn eentje te verwezenlijken.
Als hij geen problemen zou maken over het feit dat ik er een probleem mee heb, zou ik er met tijd misschien zelf geen probleem meer van maken... zoals ik al zei: dit is niet de persoon die ik wil zijn. ik wil er gerust aan werken, maar kan niet van de ene dag op de andere mijn negatieve gedachten uit zetten en nooit bevestiging vragen aan hem of nooit meer mijn ongenoegen uiten over het feit dat hij iets doet dat ik niet leuk vind... jammer genoeg..
1. Je controleert zijn berichten zonder zijn toestemming voor je eigen onzekerheid. Daar zou ik ook heel pissig van worden eerlijk gezegd en zelfs uiteindelijk het met je uitmaken daarom.
2. Je kan niet aan hem vragen om jou probleem op te lossen! Hij moet niet veranderen om jou gerust te stellen. Dat is de omgekeerde wereld.
3. Dit gaat ook niet vanzelf en ook niet van de een op de andere dag voorbij nee. Daar zul je zelf heel hard aan moeten werken. Er bestaat geen pilletje voor, daar bestaat wel therapie voor. Meld je bij je huisarts en laat je doorverwijzen naar iemand die je zelfvertrouwen kan opkrikken en je met je onzekerheid kan helpen. Succes!
woensdag 2 oktober 2013 14:50
quote:turquasi schreef op 02 oktober 2013 @ 14:44:
Ok, ik was toch niet duidelijk genoeg. Je moet kappen met die jongen. Zorg dat je leert hoe je jezelf gelukkig maakt en jezelf weet te waarderen voordat je je weer in een relatie stort. En als je dan weer aan een relatie begint, doe het dan niet met iemand die je al eens (bijna) heeft bedrogen.Turquasi strikes again!
Ok, ik was toch niet duidelijk genoeg. Je moet kappen met die jongen. Zorg dat je leert hoe je jezelf gelukkig maakt en jezelf weet te waarderen voordat je je weer in een relatie stort. En als je dan weer aan een relatie begint, doe het dan niet met iemand die je al eens (bijna) heeft bedrogen.Turquasi strikes again!
woensdag 2 oktober 2013 14:55
Je kunt je vriend toch niet verbieden om met andere meisjes om te gaan? Als er iets voor die jeugdbeweging gekocht moet worden, dan kan dat toch best samen? Als je op ieder contact met een meisje tegen bent, gaat hij stiekem doen om normale dingen met een ander te kunnen doen...
Waarom zo direct van de ene relatie in de andere? Waarom niet een poosje tot jezelf komen nadat een lange relatie over is gegaan?
Waarom zo direct van de ene relatie in de andere? Waarom niet een poosje tot jezelf komen nadat een lange relatie over is gegaan?
vrijdag 19 december 2014 14:54
Dag iedereen!
ik zag deze oude topic en dacht: waarom geen update?
Intussen ben ik nog steeds samen met dezelfde. De wanhopige reacties van mijn kant zijn veel verminderd, omdat het mij ook niet verder bracht. We willen begin 2015 een appartement zoeken met z'n twee.
De laatste tijd maak ik mij echter zorgen over hem! Hij heeft zijn studies begin dit jaar stopgezet en sukkelt soms met de ene tijdelijke job na de andere. Zijn humeur wordt er niet beter op. Geen idee of dit een effect heeft op ons (hij zegt van niet), maar we kunnen over niets meer normaal communiceren.
Hij wordt meteen kwaad, roept de hele wijk of het hele huis bijeen (dag of nacht), loopt weg van discussies of gaat naar de andere kant zitten staren zodat ik naar zijn rug mag praten. Mijn vader heeft het voorbije jaar een strijd van enkele maanden tegen kanker overwonnen. Zelfs in die periode riep hij het hele huis bijeen als er een onaangenaam gesprek gaande was tussen ons. Hij mocht een tijdlang niet meer langskomen van mijn vader (begrijpelijk!).
Hij komt ook nooit terug om erover te praten of iets goed te maken, want dan voelt hij weer dat hij de grote schuldige is. Vaak projecteert hij dan alles terug op mij (vragen beantwoorden met vragen: "waarom doe je zo" -> "waarom doe JIJ zo") of sarcastische opmerkingen ("O ja ik heb weer alles verkeerd gedaan hé, jij bent weer heilig") waar ik niets mee ben. Hij durft dan ook zijn middelvinger opsteken naar mij of mij wegduwen als hij zijn gelijk niet haalt...
Omdat hij weet dat ik vrij onzeker ben, liegt hij soms. Bijvoorbeeld: zeggen dat hij naar huis gaat maar in feite bij zijn vrienden gaan zitten. Sommige weekends is hij ook elke avond heel erg dronken op feestjes, hoewel dit nu niet meer elke week voorvalt.
Door dit alles is er een soort gebrek aan vertrouwen aan mijn kant, waardoor 'het intieme' al zeker niet meer top is. Daardoor gaat hij dan elke dag porno zitten kijken. Zie de vicieuze cirkel al komen..
Soms denk ik dat hij psychologische problemen heeft. Maar hem vertellen dat met hem iets mis is...is onbegonnen werk.
Ik voel mezelf te volwassen hiervoor, denk ook dat ik beter kan.
Maar vanaf het moment dat ik hem dan bijvoorbeeld een week niet hoor (want een ruzie bijleggen zit er niet in), dan romantiseer ik elk leuk moment met hem, mis ik hem, enz.. Jullie kennen dit wel!
Heb al serieus nagedacht om alleen te gaan wonen (zonder hem), dus voel me al sterker dan vorig jaar. Maar die stap is niet simpel gezet. + wat als...er dan toch veel meer aan mij te wijten is dan ik denk? Misschien haal ik gewoon het slechtste in hem naar boven en is hij in wezen de persoon waar ik verliefd op ben geworden.
ik zag deze oude topic en dacht: waarom geen update?
Intussen ben ik nog steeds samen met dezelfde. De wanhopige reacties van mijn kant zijn veel verminderd, omdat het mij ook niet verder bracht. We willen begin 2015 een appartement zoeken met z'n twee.
De laatste tijd maak ik mij echter zorgen over hem! Hij heeft zijn studies begin dit jaar stopgezet en sukkelt soms met de ene tijdelijke job na de andere. Zijn humeur wordt er niet beter op. Geen idee of dit een effect heeft op ons (hij zegt van niet), maar we kunnen over niets meer normaal communiceren.
Hij wordt meteen kwaad, roept de hele wijk of het hele huis bijeen (dag of nacht), loopt weg van discussies of gaat naar de andere kant zitten staren zodat ik naar zijn rug mag praten. Mijn vader heeft het voorbije jaar een strijd van enkele maanden tegen kanker overwonnen. Zelfs in die periode riep hij het hele huis bijeen als er een onaangenaam gesprek gaande was tussen ons. Hij mocht een tijdlang niet meer langskomen van mijn vader (begrijpelijk!).
Hij komt ook nooit terug om erover te praten of iets goed te maken, want dan voelt hij weer dat hij de grote schuldige is. Vaak projecteert hij dan alles terug op mij (vragen beantwoorden met vragen: "waarom doe je zo" -> "waarom doe JIJ zo") of sarcastische opmerkingen ("O ja ik heb weer alles verkeerd gedaan hé, jij bent weer heilig") waar ik niets mee ben. Hij durft dan ook zijn middelvinger opsteken naar mij of mij wegduwen als hij zijn gelijk niet haalt...
Omdat hij weet dat ik vrij onzeker ben, liegt hij soms. Bijvoorbeeld: zeggen dat hij naar huis gaat maar in feite bij zijn vrienden gaan zitten. Sommige weekends is hij ook elke avond heel erg dronken op feestjes, hoewel dit nu niet meer elke week voorvalt.
Door dit alles is er een soort gebrek aan vertrouwen aan mijn kant, waardoor 'het intieme' al zeker niet meer top is. Daardoor gaat hij dan elke dag porno zitten kijken. Zie de vicieuze cirkel al komen..
Soms denk ik dat hij psychologische problemen heeft. Maar hem vertellen dat met hem iets mis is...is onbegonnen werk.
Ik voel mezelf te volwassen hiervoor, denk ook dat ik beter kan.
Maar vanaf het moment dat ik hem dan bijvoorbeeld een week niet hoor (want een ruzie bijleggen zit er niet in), dan romantiseer ik elk leuk moment met hem, mis ik hem, enz.. Jullie kennen dit wel!
Heb al serieus nagedacht om alleen te gaan wonen (zonder hem), dus voel me al sterker dan vorig jaar. Maar die stap is niet simpel gezet. + wat als...er dan toch veel meer aan mij te wijten is dan ik denk? Misschien haal ik gewoon het slechtste in hem naar boven en is hij in wezen de persoon waar ik verliefd op ben geworden.
vrijdag 19 december 2014 15:05
Ik zou het samenwonen nog maar even uitstellen. Er is geen respect voor jou. Als hij je nu al zo behandelt is hij niet leuk en lief naar jou. En dat wordt niet beter, dat wordt alleen maar erger. Want hij vind dat het jou schuld is, dat hij zo doet.
En ga op jezelf wonen, niet samen wonen. Dan kan hij toch af en toe bij je komen, maar als er ruzie komt, dan kun je hem er weer uit zetten tot hij zich weer kan gedragen.
Waarom pik jij zijn gedrag? En dit is de persoon die hij nu is. En hij klinkt niet echt alsof hij een reden ziet om zijn gedrag te veranderen. De persoon van een jaar geleden is hij inmiddels al niet meer. En zal hij ook niet meer worden. Laat je niet zo door hem behandelen. Sta op voor jezelf. Hij schreeuwt? Geeft je de middelvinger? En dat is dan je vriend, met wie jij je leven zou willen delen? Dat is niet normaal hoor.
En ga op jezelf wonen, niet samen wonen. Dan kan hij toch af en toe bij je komen, maar als er ruzie komt, dan kun je hem er weer uit zetten tot hij zich weer kan gedragen.
Waarom pik jij zijn gedrag? En dit is de persoon die hij nu is. En hij klinkt niet echt alsof hij een reden ziet om zijn gedrag te veranderen. De persoon van een jaar geleden is hij inmiddels al niet meer. En zal hij ook niet meer worden. Laat je niet zo door hem behandelen. Sta op voor jezelf. Hij schreeuwt? Geeft je de middelvinger? En dat is dan je vriend, met wie jij je leven zou willen delen? Dat is niet normaal hoor.
vrijdag 19 december 2014 15:10
Wat naar dat je vader zo ziek was en dat je vriend dan toch nog zo naar deed, fijn dat het weer beter gaat met je vader.
Ik vind wat je beschrijft erg zorgelijk. Middelvinger opsteken en je wegduwen is niet ok, dat doe je niet bij je partner.
Waarom zou je niet eerst alleen gaan wonen? Dan kun je LATten, is toch anders dan tijd samen doorbrengen bij je ouders thuis. En het lijkt me heel goed voor jezelf.
Hij is wie hij is he, het is niet zo dat jij een slechte kant naar voren haalt die er anders niet is...
Ik vind wat je beschrijft erg zorgelijk. Middelvinger opsteken en je wegduwen is niet ok, dat doe je niet bij je partner.
Waarom zou je niet eerst alleen gaan wonen? Dan kun je LATten, is toch anders dan tijd samen doorbrengen bij je ouders thuis. En het lijkt me heel goed voor jezelf.
Hij is wie hij is he, het is niet zo dat jij een slechte kant naar voren haalt die er anders niet is...
vrijdag 19 december 2014 15:17
Zou je niet eens gaan investeren in Jezelf? Er achter komen wie je bent en wat je nodig Hebt? Waarom wil je samenwonen als je zo'n slechte relatie Hebt? Wat is er zo verschrikkelijk aan jou dat je niet alleen met jezelf durft te Zijn? En waarom is het wel ok een ander dat aan te Doen?
Je richt je teveel op wat er mis is met hem, maar wat is er mis met Jou? Waarom laat jij je als stront Behandelen? Waarom wil jij in hetzelfde huis wonen met iemand die jou zo Behandelt? Als jij je te volwassen voelt voor de mislukte verkeringen die je steeds hebt (en gek genoeg serieuze relaties noemt) waarom handel je daar dan niet Naar? Waarom doe je niet iets aan je onzekerheid met Hulp van een professional? Waarom dump je die gast Niet?
Je richt je teveel op wat er mis is met hem, maar wat is er mis met Jou? Waarom laat jij je als stront Behandelen? Waarom wil jij in hetzelfde huis wonen met iemand die jou zo Behandelt? Als jij je te volwassen voelt voor de mislukte verkeringen die je steeds hebt (en gek genoeg serieuze relaties noemt) waarom handel je daar dan niet Naar? Waarom doe je niet iets aan je onzekerheid met Hulp van een professional? Waarom dump je die gast Niet?
vrijdag 19 december 2014 15:23
Je verdenkt hem van het hebben van psychische problemen?
In een niet- leuke relatie willen blijven zitten, zoals jij perse schijnt te willen , getuigt nou ook niet bepaald van gezond verstand. Ondanks dat jullie het slechtste in elkaar naar boven halen passen jullie dan wel weer bij elkaar : twee mensen die allebei als de dood zijn om alleen te zijn.
In een niet- leuke relatie willen blijven zitten, zoals jij perse schijnt te willen , getuigt nou ook niet bepaald van gezond verstand. Ondanks dat jullie het slechtste in elkaar naar boven halen passen jullie dan wel weer bij elkaar : twee mensen die allebei als de dood zijn om alleen te zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 19 december 2014 15:38
Wat mij in je eerste tekst vooral op is de opmerking dat je bang bent om alleen te zijn. Angst is de slechtste adviseur die je in je leven kan hebben. Dat je de momenten romantiseert begrijp ik wel, het is een soort van cooping Skill. Maar uiteindelijk moet je het doen met je relatie in de realiteit en niet die in je hoofd.
vrijdag 19 december 2014 16:54
vrijdag 19 december 2014 18:17
Hallo Eekhoorntje,
Ik zou het uitmaken, jullie basis is niet goed. Je moet voor elkaargaan! Hij heeft dat gevoel niet, anders ga je wel alleen voor jou.
Jij blijft echt niet alleen over hoor! Je bent pas 24.
Ik vind dat jezelf ook je gedrag moet veranderen! Wees eerlijk daar kom je het verst mee en heb jij tenminste een geweten en kun je jezelf niks verwijten.
Groetjes
Ik zou het uitmaken, jullie basis is niet goed. Je moet voor elkaargaan! Hij heeft dat gevoel niet, anders ga je wel alleen voor jou.
Jij blijft echt niet alleen over hoor! Je bent pas 24.
Ik vind dat jezelf ook je gedrag moet veranderen! Wees eerlijk daar kom je het verst mee en heb jij tenminste een geweten en kun je jezelf niks verwijten.
Groetjes
Pluk de dag
