Jojanneke in de prostitutie

quote:avaminerva schreef op 21 januari 2015 @ 17:42:

Nou ja, weet je - als ik dan vandaag het nieuws lees over de 'toekomst' van de studiefinanciering, met in achterhoofd de docu van gisteravond dan word ik een beetje misselijk. De wereld draait echt om geld.Die link snap ik niet..

Link? Hoezo link?



Ik bedoel: Er wordt wél iets gedaan (lees: financieel gekort) op zoiets als studiefinanciering. Dat was kennelijk een hoog punt op de politieke agenda. Nou, joehoeeeeeeeeee, wordt daar misschien wat op verdiend voor de staatskas. Holladiejee.

Dat was kennelijk Heel Erg Belangrijk, dat dat voorstel er doorheen kwam. Lekker gelobbyd etc. om het de kamer in te krijgen.



Maar prostitutie (en dus veel meer gedwongen dan we ooit uit cijfertjes zullen weten) is vooralsnog geen issue in Den Haag.

Prostitutie illegaliseren brengt niks op, aan btw van al die raamexploitanten en sekwerk- zzp-ers.

Kort door de bocht - ja, waarschijnlijk wel.

Goed artikel!



De kop vat de strekking goed samen:

"Red ons niet, geef ons rechten.

Op papier is prostitutie een normaal, legaal beroep, maar in de praktijk ontberen sekswerkers veel rechten die andere werknemers of zelfstandigen wel hebben."



Allerlei regels rond prostitutie zijn bedoeld om onvrijwillige prostituees te beschermen, maar vrouwen die vrijwillig voor het beroep kiezen hebben er juist last van. En die beschermende regels zorgen er ook nog eens voor dat er een schimmige, criminele sfeer rond het beroep blijft hangen. Waar de vrijwillige dames ook niet bij gebaat zijn.

Dit is het artikel. De teksten die er in het origineel in de kantlijn naast stonden, heb ik eruit gehaald. Die kwamen niet mooi mee in de knip+plak actie.



Red ons niet, geef ons rechten

Op papier is prostitutie een normaal, legaal beroep, maar in de praktijk ontberen sekswerkers veel rechten die andere werknemers of zelfstandigen wel hebben.

Door: Asha ten Broeke 24 januari 2015, 02:00

20 



'Eigenlijk is het uitbuiting. Ja, gewoon uitbuiting.' Zo omschrijft sekswerker Hella Dee de situatie in het bordeel waar ze werkt. Dat werk doet ze als zelfstandige, maar toch moet ze 50 procent van wat ze verdient aan de bordeelhouder afstaan als kamerhuur. Wanneer ze ziek is of als ze zwanger zou raken of arbeidsongeschikt, krijgt ze geen cent. Ze mag van haar exploitant buiten de club geen contact met haar klanten hebben - dan is ze haar plekje in het bordeel kwijt. En dat wil ze niet, want het is in haar woonplaats de beste plek om te werken.



Wie denkt dat Hella Dee (24, werkpseudoniem) een slachtoffer is, heeft het mis. Op de vraag of ze door haar exploitant weleens ergens toe gedwongen wordt, moet ze hartelijk lachen: 'Nee, natuurlijk niet.' In haar werk bepaalt ze haar eigen grenzen, en als een klant haar niet aanstaat, bijvoorbeeld omdat hij onbeleefd is, dan gaat ze gewoon niet met hem in zee.



De keuze voor de prostitutie maakte ze zelf en vrijwillig. 'Ik heb een gelukkige jeugd gehad en ben afgestudeerd, maar ik wist al sinds ik als tiener seks ontdekte dat ik dit werk graag wilde doen. Ik vind seksualiteit gewoon heel interessant', vertelt ze. Toen ze 18 was, solliciteerde ze daarom bij een escortbureau, maar daar werd ze afgewezen: te jong. 'Mannen willen geen seks met dochters, zei de bedrijfsleidster.' Een paar jaar later was er in dit bordeel wel plek voor haar. 'Het werk bevalt zo goed dat ik heb besloten van sekswerk mijn langetermijncarrière te maken. Mensen zeggen dat de happy hooker niet bestaat. Nou, ik bén die happy hooker. Ik ben een vakidioot, ik houd ervan om iemand een good time te geven. Maar wel het liefst als zelfstandige, zodat ik mijn inkomen gewoon helemaal zelf kan houden en mijn klanten echt van mij zijn.'

VERGUNNINGSTELSEL

Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Prostitutie mag dan op papier een legaal beroep zijn, de branche kent zoveel speciale regels en wetten dat er van normaal ondernemerschap nauwelijks sprake kan zijn. Zo hebben sekswerkers niet het recht om zomaar voor zichzelf te beginnen. Wanneer je als, zeg, ondernemer in de ict wil starten, meld je je bij de Kamer van Koophandel en de Belastingdienst, je huurt een bedrijfspand en je kunt aan de slag. In de prostitutie ligt dat ingewikkelder: gemeenten moeten er een vergunning voor verlenen, en daar zijn ze niet scheutig mee. Daarin lijkt het wel wat op het starten van een horecagelegenheid, maar er is een groot verschil.



Veel gemeenten hebben in 2000, toen het bordeelverbod werd opgeheven, alle exploitanten (seksclubs, raamverhuurders, escortbureaus) die op dat moment actief waren een vergunning gegeven, en besloten het daarbij te laten. En zelfs als een gemeente wel nog vergunningen verstrekt, gaan die zelden of nooit naar individuele zelfstandige sekswerkers, zegt Hella Dee. Een rapport van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum van het Ministerie van Veiligheid en Justitie bevestigt dit beeld: het is in vrijwel alle gemeenten zeer moeilijk om een nieuw seksbedrijf te beginnen.



Door deze 'halfzachte legalisering' is er geen marktwerking in deze branche en hebben exploitanten een enorme macht, waardoor het type uitbuiting waar Hella Dee mee te maken heeft, kan blijven voortbestaan. Sterker nog, uit een rapport van het Platform Positieverbetering Prostituees en de Vereniging Vrouw en Recht Clara Wichmann blijkt dat het volkomen normaal is dat sekswerkers in clubs de helft van hun inkomen overhandigen aan hun exploitant. De regels die gemeenten opstelden met de beste bedoelingen - overlast voorkomen, de prostitutieboel in goede banen te leiden, met in het achterhoofd de wens vrouwen te beschermen tegen mensenhandel en andere onfrisse zaken - hebben zo een kwalijk neveneffect: ze maken sekswerkers ook kwetsbaar omdat ze niet hun biezen kunnen pakken en voor zichzelf kunnen beginnen.



Eén van de 'oplossingen' voor dit probleem is om onvergund te gaan werken, zegt Hella Dee, die ook voorzitter is van de belangenorganisatie Sekswerk Nederland. 'Wat ik veel zie, is dat vrouwen zich bij de Kamer van Koophandel inschrijven als masseur of persoonlijk verzorger, en onder die noemer sekswerk doen.' Zelf wil ze dat liever niet. De politie denkt bij onvergunde prostitutie al snel aan criminaliteit, en ze is bang dat bijvoorbeeld haar vriend dan in de problemen komt, omdat de politie in hem een potentiële mensenhandelaar ziet.

ACHTER HET RAAM

Sekswerkers die achter het raam werken, lopen weer tegen andere dingen aan. Zoals de Roemeense Felicia Anna (28, werkpseudoniem). Ze is via een vriendin het vak ingerold. Terwijl haar Nederlandse vriend (meegekomen om te vertalen, maar dat bleek niet nodig) naast haar aan de cafétafel een colaatje drinkt, vertelt ze hoe dat ging: 'Zij werkte hier al op de Wallen, en vroeg me of mij dat ook wat leek. Ik heb er een tijd over na lopen denken of ik dat wel wilde, maar uiteindelijk dacht ik: ik ga het gewoon proberen en kijken of ik dat werk aankan.' Haar vriendin en dier partner hielpen haar, met een lening voor de reiskosten en een plek om te logeren terwijl zij naar de gemeente en andere instanties ging om aan de noodzakelijke werkpapieren te komen. Die schuld heeft ze terugbetaald met geld dat ze verdiende achter het raam.



Technisch gezien maakt dit haar een slachtoffer van mensenhandel. Dat komt door de manier waarop de wet in elkaar steekt. Volgens artikel 273f ben je strafbaar als je iemand 'aanwerft, medeneemt of ontvoert' met de bedoeling dat die persoon in een ander land in de prostitutie gaat werken. Dat betekent dat het ook strafbaar is om een buitenlandse vrouw te helpen om naar Nederland te komen nadat ze uit vrije wil heeft besloten dat ze hier als sekswerker aan de slag wil gaan. In andere mensenhandelgevoelige branches is zoiets geen probleem; zo is het volkomen legaal dat uitzendbureaus in Oost-Europa seizoensarbeiders 'aanwerven' en naar ons land 'medenemen' om hier asperges te steken of aardbeien te plukken.



Ook hier spelen goede bedoelingen een rol. Beleidsmakers willen niet dat Saban B.-achtige schurken onbestraft blijven omdat ze kunnen zeggen: 'Ja, maar ze wilde het zelf.' En ze vrezen dat ons land zonder deze wettelijke bepaling wel heel aantrekkelijk wordt voor criminele mensenhandelaars, omdat we immers prostitutie ook al gelegaliseerd hebben. Het neveneffect is dat een vriendin die een vliegticket voorschiet dus al strafbaar is. En, nog schadelijker: dat er geen uitzendbureaus zijn die sekswerkers-in-spe op een nette, veilige manier naar Nederland kunnen helpen komen. 'Bijna alle meisjes die ik ken op de Wallen zijn via een kennis hierheen gekomen', zegt Felicia Anna. 'Maar meisjes die niemand kennen, zijn vaak op schimmige mensenhandelaars aangewezen. Dat maakt ze vatbaar voor echte uitbuiting.'



Dit geldt niet voor haar. 'De wet kan wel zeggen dat ik slachtoffer ben van mensenhandel, maar dat zegt niets over de keuzes die ik heb gemaakt of hoe onafhankelijk ik ben', zegt Felicia Anna. 'Ik houd van mijn werk. Ik verdien genoeg geld om te doen wat ik wil. In de prostitutie kun je een hoop geld verdienen, meer dan in de meeste andere banen. En ik heb vrijheid: geen baas die me vertelt wat ik moet doen.' In tegenstelling tot Hella Dee hoeft ze geen percentage van haar inkomen af te staan; ze betaalt alleen een vast bedrag aan raamhuur. Desgevraagd verduidelijkt ze dat nog: 'Nee, ik heb geen pooier. En nee, niemand dwingt me.'



Hoe vaak dwang voorkomt, weet eigenlijk niemand zeker. De schattingen lopen extreem uiteen en vaak worden de begrippen dwang, uitbuiting en mensenhandel door elkaar gebruikt, terwijl ze beslist niet hetzelfde betekenen. Zelfs de Nationaal Rapporteur Mensenhandel maakte zich in een rapport uit 2013 zorgen over de kwaliteit van de cijfers: zo is soms niet duidelijk hoe schattingen tot stand zijn gekomen of is er sprake van onvolledige of onjuiste data. Hierdoor blijft het gissen naar het antwoord op belangrijke vragen: is de vrees dat legalisering leidt tot meer mensenhandel wel terecht? En komen in de prostitutie echt meer misstanden voor dan in andere branches?

SLACHTOFFERSCHAP

Het idee dat prostitutie en onvrijwilligheid innig verstrengeld zijn, is ontzettend populair, zowel bij hulporganisaties en politici als de media. Zo stelt hulporganisatie Fier dat 'het een illusie is dat prostitutie en mensenhandel te scheiden zijn.' Jojanneke van den Berge claimt in haar EO-documentaire: 'Ook al kiest een vrouw vrijwillig, het risico van gedwongen prostitutie blijkt groot.' ChristenUnie-Kamerlid Gert-Jan Segers betoogde in de Volkskrant: 'Prostitutie en mensenhandel zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We gedogen moderne slavernij.'



Gedwongen prostitutie mag dan een ernstig en reëel probleem zijn, voor vrijwillige sekswerkers is de associatie van hun vak met slachtofferschap en criminaliteit stigmatiserend. Felicia Anna merkte dat toen ze een huis wilde huren. Ze vertelt hoe ze zes maanden zocht naar een appartement. 'En dan ging ik er een bekijken, vroegen ze wat ik deed, en als ik dan de volgende dag terugbelde, was het appartement ineens niet meer beschikbaar.' Een openhartige medewerker van een huurbemiddelingsbureau mailde haar dat het lastig ging worden: vrijwel alle particuliere verhuurders hebben als criterium dat ze geen mensen uit de seksindustrie willen. Een woning kopen was ook geen optie: vijftien banken wezen haar verzoek om een hypotheek af, ondanks dat ze toen al een paar jaar goed verdiende als zelfstandig ondernemer.



Wie wel aan prostituees willen verhuren, zijn huisjesmelkers - wat sekswerkers weer extra kwetsbaar maakt. 'Ik betaalde 1.500 euro per maand voor een flatje dat vies was, waar de muizen over het aanrecht renden en niets werkte, behalve de tv', zegt Felicia Anna. 'En toen ik eens naar de politie ging, omdat ik een conflict had met mijn huisbaas, wilde die me niet eens aanhoren. Ze hebben me drie uur lang vragen gesteld over Bulgaarse jongens die ik niet kende, maar die blijkbaar bij mij in de straat woonden en verdacht werden van mensenhandel.'

CRIMINOGEEN

Ook escort Roos Schippers ('rond de 50') loopt tegen problemen aan als gevolg van het vooroordeel. Ze begon zo'n dertig jaar geleden met sekswerk. 'Ik studeerde aan de kunstacademie en had geld nodig. Ik wilde het niet aan m'n ouders vragen en na een paar baantjes waarin ik mezelf pas écht prostitueerde - schoonmaak, model staan - heb ik me gemeld bij een klein bordeeltje.' Het werk beviel, maar de bordeelhouder niet en dus begon ze voor zichzelf. Legaal, want hoewel er toen nog een bordeelverbod was, was sekswerk zelf niet verboden. Tijdens de legalisering in 2000 kreeg haar eenvrouwsescortbureau van haar gemeente een vergunning. 'Dat gaf de bank genoeg vertrouwen om me een hypotheek te geven. Maar toen ik nog geen jaar later een lopend krediet wilde aanvragen, hadden ze hun beleid veranderd. Sorry mevrouw, schreven ze, het is niet persoonlijks, maar we willen niet samenwerken met een criminogene branche.'

STIGMATISERING

Als sekswerker krijg je sowieso vrijwel nooit een zakelijke of persoonlijke lening, zegt Schippers. 'Daarom zwermen er om de branche malafide mensen die wel even in dat gat willen springen. Het is niet moeilijk om te zien hoe dat de positie van de sekswerker verzwakt en dwang en manipulatie in de hand werkt.' Op de vraag of ze een arbeidsongeschiktheidsverzekering heeft, lacht ze: 'Wie gaat me die nou geven?'



Als antwoord op deze problemen door stigmatisering en onvolledige legalisering beginnen sekswerkers zich steeds beter te organiseren. Hella Dee schat dat alle belangenorganisaties samen een netwerk vertegenwoordigen van duizenden prostituees. 'Dit is wat we willen zeggen: sekswerk is werk, en moet behandeld worden als elk ander normaal beroep', stelt Hella Dee. 'Geef ons dezelfde rechten. Betrek sekswerkers bij beleid over prostitutie en zorg dat we dezelfde zakelijke mogelijkheden krijgen als andere beroepsgroepen.'



Wat ze niet willen, is gered worden van het vak waarvoor ze zelf hebben gekozen. 'Rights not rescue', is het internationale motto. Dit betekent niet dat het ze koud laat dat er in hun branche ook vreselijke misstanden zijn. Maar zowel Hella Dee, Felicia Anna als Roos Schippers verwacht dat ook vrouwen die wel slachtoffer zijn van mensenhandel geholpen zijn bij een wat enthousiastere legalisering van hun vakgebied. Hella Dee: 'Als het vergunningstelsel wordt opengegooid, stoppen veel vrouwen met onvergund werken en dat scheelt de politie tijd - tijd die ze kunnen besteden aan het opsporen van slachtoffers van dwang en zware uitbuiting.' Roos Schippers: 'Als je een genormaliseerde branche hebt, maakt dat het onderscheid tussen vrijwillig en dwang veel groter. Dwang springt er dan echt uit.'



'De beste bescherming van vrouwenhandelaren is het stigma en de rechteloosheid van prostituees', zegt mensenrechtenonderzoeker Marjan Wijers. In dat licht biedt het enthousiaster legaliseren van sekswerk een kans om zowel slachtoffers als vrijwillige sekswerkers te helpen. Want, zoals Roos Schippers zegt: 'Als je sekswerk gaat legaliseren, dan moet je vervolgens niet versagen om een betere positie voor sekswerkers te faciliteren.' Felicia Anna voegt eraan toe: 'Wij zouden dezelfde rechten moeten hebben als andere mensen. We betalen belasting, we zouden niet moeten worden gediscrimineerd.'

Een stuk kantlijn bij het artikel: schattingen van % gedwongen prostituees.



SCHATTINGEN OVER DWANG IN DE PROSTITUTIE

De schattingen over dwang in de prostitutie lopen uiteen van 10 tot 95 procent, zei Jojanneke van den Berge in haar EO-documentaire Jojanneke in de prostitutie. Wie maakte welke schatting en op basis waarvan?



50 - 95%

Aantal onvrijwillig werkende Utrechtse prostituees

Geschat door de Utrechtse zedenpolitie in 2006 en 2008.



50 - 85%

Rapport ‘schone schijn’ uit 2008

Van het Korps Landelijke Politiediensten; gebaseerd op schattingen van enkele politieagenten.



70%

Gedwongen raamprostituees

Schatting van het Openbaar Ministerie en bekend geworden door Van den Berges documentaire. Losjes gebaseerd op onder andere het ‘Schone schijn’-rapport.



55%

Criminaliteitsbeeldanalyse 2012

Geschat door het aantal meldingen van mogelijke slachtoffers bij het Coördinatiecentrum Mensenhandel CoMensha te vermenigvuldigen met 14. De veronderstelling is namelijk dat waarschijnlijk slechts 7 procent van de slachtoffers zich meldt of wordt gemeld. Dit nattevingerwerk brengt ons op 11.000 slachtoffers van seksuele uitbuiting onder de – eveneens naar ruwe schatting – 20.000 sekswerkers.



30 - 40%

Rapport ‘kwetsbaar beroep’

Een andere schatting uit de hoek van de politie, deze keer uit 2010, in opdracht van de Gemeente Amsterdam.



13%

Registratiegesprekken gg&gd utrecht

Aandeel Utrechtse sekswerkers dat ‘signalen van mensenhandel’ afgaf tijdens registratiegesprekken die de GG&GD hield met 579 sekswerkers; rapport van de Gemeente Utrecht uit 2012.



10%

Enquête in opdracht van

politieke partij amsterdam sociaal

Van de 94 ondervraagde raamprostituees zeiden er 9 dat ze gedwongen werden tot dit werk.



8%

Uit het regioplan-rapport uit 2006

Onderzoekers interviewden 354 sekswerkers die in Nederland als escort, achter een raam of in een club, massagesalon of privéhuis werkten.



<2%

Bestuurlijke monitor 2013 – programma prostitutie amsterdam

De Amsterdamse politie en de Dienst Stadstoezicht controleerden dat jaar meer dan 2.600 ramen, escortbureaus en seksclubs. Zij kregen 11¿signalen van mensenhandel. Daarnaast deden 32 mensenhandelslachtoffers aangifte.

quote:hans66 schreef op 24 januari 2015 @ 12:29:

M.i. is dat ook de realiteit in de prostitutie. Ik kwam daarom met deze link.De realiteit voor degenen die er zelf voor kiezen. Als dat er maar 5% zijn - volgens de meest pessimistische schattingen - dan kan ik mee nog voorstellen dat je die vervelende regels in stand houdt. Als die tenminste de gedwongen prostituees helpen. Daar gaat het artikel niet over. Het zou helemaal sneu zijn, dat die regels niet alleen de vrijwilligen tegenwerken maar de onvrijwilligen ook nog eens niet verder helpen.

Hans, door jouw reactie zag ik dat ik niet overbracht wat ik bedoelde: de regels werken vrijwillige prostituees tegen. Maar helpen ze de onvrijwillige eigenlijk wel? Dat wilde ik zeggen.

Die conclusie trek ik niet uit die paar zinnen. Drie personen vinden dat gedwongen prostituees geholpen zouden zijn bij aanpassing van de rgelels:



- hoe weet je of ze daar gelijk in hebben?

- dit hoeft niet te betekenen dat de huidige regels slecht zijn voor gedwongen prostituees.

Dit is dan wel een goeie actie.......



http://www.telegraaf.nl/b ... t_op_seks_met_kind__.html

quote:Eindeloos schreef op 24 januari 2015 @ 18:56:

Dit is dan wel een goeie actie.......



http://www.telegraaf.nl/b ... t_op_seks_met_kind__.htmlZe kunnen tot 12 jaar krijgen.

quote:tonkje schreef op 24 januari 2015 @ 20:37:

[...]





Ze kunnen tot 12 jaar krijgen.



Haha, nu zal dat in de praktijk wel loslopen, maar ik vind het geplande huisbezoek veel beangstigender.

Wat zullen die gasten in de piepzak zitten, en terecht.

Een meisje van 16, hoe verzin je het

quote:Eindeloos schreef op 25 januari 2015 @ 18:02:

[...]





Haha, nu zal dat in de praktijk wel loslopen, maar ik vind het geplande huisbezoek veel beangstigender.

Wat zullen die gasten in de piepzak zitten, en terecht.

Een meisje van 16, hoe verzin je het Die 12 jaar is wat optimistisch, maar hopelijk zitten ze wel flink in de piepzak. Wat een klootzakken.

quote:hans66 schreef op 27 januari 2015 @ 05:43:

Die klanten zijn zeer fout; ik ben tegen minderjarige prostitutie. Maar... Hoe komen ze aan zoveel condooms? Worden die kamers niet dagelijks schoongemaakt?



He gelukkig, een 'maar'... rot hoor 80 keer verkracht worden, maar....



Lijkt me juist een teken hoe gedwongen het allemaal is. Je komt een eind als je dat 'niet storen' bordje laat hangen.

Misschien worden de kamers wel elke dag schoongemaakt. Wat maakt het uit? Het gaat om een meisje van 16 die wordt geexploiteerd. Gadverdamme, het zal je kind maar wezen. Of je zal het zelf maar wezen... Heel goed dat ze de 'klanten' aanpakken. Ik begrijp werkelijk niet hoe je met je ogen dicht over zo'n kind heen kunt gaan.

en dat ' met je ogen dicht' bedoel ik uiteraard figuurlijk, niet letterlijk.

Laat maar.. Schoot even in m'n allergie..

quote:hans66 schreef op 27 januari 2015 @ 05:43:

Die klanten zijn zeer fout; ik ben tegen minderjarige prostitutie. Maar... Hoe komen ze aan zoveel condooms? Worden die kamers niet dagelijks schoongemaakt?





Hans, je geeft met je laatste 2 zinnen/vragen zo duidelijk aan hoe naïef je denkt over prostitutie in het algemeen.

Hoezo altijd condooms aanwezig? Natuurlijk worden zelden condooms gebruikt.

Hoezo dagelijks schoonmaken van de kamers? Het is geen huis zoals dat van mij en jou. Wie zou dat dagelijks moeten schoonmaken dan?