Psyche
alle pijlers
ik drijf onze relatie uit elkaar door ziekte :(
zaterdag 9 augustus 2014 23:04
Een psychische ziekte wel te verstaan.. heb ptss en werk keihard om daarmee te leren leven. Maar makkelijk is het niet en al zeker niet in een relatie, voor mij en mijn vriend.
Korte situatieschets waarom relatie met ptss moeilijk is: als vriend mij aanknuffelt kan ik soms zomaar getriggert worden en voelt het alsof iemand mij aanvalt. Zo reageer ik dus ook, waardoor vriend en ik niet aansluiten op elkaar op die momenten. Die momenten waren weg toen ik een jaar geleden met hem iets kreeg. Maar momenteel vinden ze zo'n 5 keer per dag plaats
ik begrijp heel goed dat dit ook moeilijk is voor mijn vriend dus geef hem de ruimte. Vanmiddag is hij naar een vriend geweest en uur of 8 thuis gekomen. Helaas heb ik vanmiddag een paniekaanval gekregen, maar heb hem er niet mee lastig gevallen. Heb kalmeringspilletjes genomen en gewacht tot hij thuis kwam.
Nu kwam hij thuis om 8 uur en ik was erg suf vd pilletjes. Ik gaf aan dat ik graag wilde dat hij bij mij bleef omdat ik nog wat angstig ben em niet voor mezelf insta. Vriend wide mij toen opm bed doen om vervolgens zelf naar een gezamenlijke vriendin te gaan. Hij heeft voor de relatie met mij wel eens met haar gezoend...
Ik heb hem gesmeekt bij mij te blijven en werd weer helemaal angstig. Hierop zei hij dat hij zin had in een gezellige avond en gwen gezeur. Ik was overstuur en toch is hij weggegaan.
Kreeg net een berichtje van die vriendin waar hij nu aamgeschoten zit dat ik me geen zorgen hoefde te maken dat er iets gebeurde.
Dat doe ik nu dus wel... mijn relatie gaat per dag slechter door die 'aanvallen' van ptss/triggers. Ik snap dat mijn vriend daar last van heeft..maar ik ook. Ik heb hier ook niet voor gekozen en toch moet ik ermee leren leven.. maar als vriend dan savonds bij een ander meisje gaat zitten, trek ik het allemaal niet meer
Wat moet ik nou doen, ik ben nog meer in paniek nu en heb al 10 pilletjes op en mag volgens mij niet meer...
Korte situatieschets waarom relatie met ptss moeilijk is: als vriend mij aanknuffelt kan ik soms zomaar getriggert worden en voelt het alsof iemand mij aanvalt. Zo reageer ik dus ook, waardoor vriend en ik niet aansluiten op elkaar op die momenten. Die momenten waren weg toen ik een jaar geleden met hem iets kreeg. Maar momenteel vinden ze zo'n 5 keer per dag plaats
ik begrijp heel goed dat dit ook moeilijk is voor mijn vriend dus geef hem de ruimte. Vanmiddag is hij naar een vriend geweest en uur of 8 thuis gekomen. Helaas heb ik vanmiddag een paniekaanval gekregen, maar heb hem er niet mee lastig gevallen. Heb kalmeringspilletjes genomen en gewacht tot hij thuis kwam.
Nu kwam hij thuis om 8 uur en ik was erg suf vd pilletjes. Ik gaf aan dat ik graag wilde dat hij bij mij bleef omdat ik nog wat angstig ben em niet voor mezelf insta. Vriend wide mij toen opm bed doen om vervolgens zelf naar een gezamenlijke vriendin te gaan. Hij heeft voor de relatie met mij wel eens met haar gezoend...
Ik heb hem gesmeekt bij mij te blijven en werd weer helemaal angstig. Hierop zei hij dat hij zin had in een gezellige avond en gwen gezeur. Ik was overstuur en toch is hij weggegaan.
Kreeg net een berichtje van die vriendin waar hij nu aamgeschoten zit dat ik me geen zorgen hoefde te maken dat er iets gebeurde.
Dat doe ik nu dus wel... mijn relatie gaat per dag slechter door die 'aanvallen' van ptss/triggers. Ik snap dat mijn vriend daar last van heeft..maar ik ook. Ik heb hier ook niet voor gekozen en toch moet ik ermee leren leven.. maar als vriend dan savonds bij een ander meisje gaat zitten, trek ik het allemaal niet meer
Wat moet ik nou doen, ik ben nog meer in paniek nu en heb al 10 pilletjes op en mag volgens mij niet meer...
zaterdag 24 januari 2015 19:24
Toch BS, dat is hoe een ander jou ziet. Dat is er dus ook echt, ook al voel je er nu minder contact mee.
Ik kan dat wat jij moest doen tegenwoordig wel zien en voelen van mezelf, maar nu in deze paniekperiode (om het maar even zo te noemen) voel ik het even helemaal niet. Toch weet ik dat het niet weg is, alleen even ondergesneeuwd door alle heftigheid van nu.
Wat voor dingen vind jij leuk? Als je het wilt/kunt zeggen, tenminste.
Ik hoop dat je wat kunt bijkomen in het weekend.
Ik kan dat wat jij moest doen tegenwoordig wel zien en voelen van mezelf, maar nu in deze paniekperiode (om het maar even zo te noemen) voel ik het even helemaal niet. Toch weet ik dat het niet weg is, alleen even ondergesneeuwd door alle heftigheid van nu.
Wat voor dingen vind jij leuk? Als je het wilt/kunt zeggen, tenminste.
Ik hoop dat je wat kunt bijkomen in het weekend.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 27 januari 2015 11:55
Ha Smurf, hier ben je. Ik hoop dat het weer rustiger met je gaat, klinkt als een heftige periode, en nog steeds wel. Het klinkt alsof je er goed over nadenkt wat betreft kinderen, en dat lijkt mij ook heel belangrijk. Ook al zeg je nu dat jullie er over een jaar voor willen gaan, moet je oppassen dat je dat niet als een vaste deadline ziet. Jouw mentale/algehele toestand gaat voorop, en ik denk dat je ideaal gezien inderdaad eerst een lange periode stabiel moet zijn. Er was een topic over angststoornis en kinderwens, dat heb je vast wel gelezen, anders nog even doen. Succes met je therapie
En EV, ik heb je verwijderde tekst niet gelezen, maar begrijp dat er iets heel spannends te gebeuren staat in deze week.... Ik zal voor je duimen en aan je denken!! ook voor jou.
En EV, ik heb je verwijderde tekst niet gelezen, maar begrijp dat er iets heel spannends te gebeuren staat in deze week.... Ik zal voor je duimen en aan je denken!! ook voor jou.
dinsdag 27 januari 2015 20:45
vrijdag 30 januari 2015 10:35
zaterdag 31 januari 2015 14:58
Wat leuk dat jullie de moeite genomen hebben om te reageren, waardeer ik ontzettend
@LunaSter: ik kom hier ongeveer één keer per week, omdat het best confronterend is en ik daar niet elke dag mee om kan gaan. Sommige periodes beter dan andere. Maar ik lees altijd wel alles, het reageren duurt soms een paar dagen.
Bedankt voor je compliment. Inzicht heb ik ook best wel, maar de vaardigheden om met dingen om te gaan (nog) niet. Die leer ik bij de vers-training. De letter v. staat ook voor vaardigheidstraining. Tot nu toe heb ik veel geleerd en maak ik elke dag de opdrachten om het me eigen te maken. Het is hard werken, maar absoluut de moeite waard.
@EV: ik heb veel aan je gedacht, volgens mij was gisteren een hele, enorm spannende dag? Ik hoop dat alles wat je wilde gelukt is en het je iets gebracht heeft! Oh ik lees nu dat je zelfs 2 weken 'weg' bent, poeh... Waar je ook bent, er wordt aan je gedacht en zet 'm op, topper!
Je vroeg nog wat voor dingen ik leuk vind en dat moet ik ook voor de vers-training opschrijven (toevallig haha). Ik vind het heel lastig om dingen te bedenken, want leuk mag eigenlijk van mezelf niet. Ik moet mijn best doen van mezelf, alle ballen hoog houden en ontspanning denk ik eigenlijk niet aan. Ik voel me bijv. al schuldig als ik hier typ, terwijl het me zoveel brengt.
Mijn werk vind ik wel ontzettend leuk en mijn vriend ook (gelukkig ), maar nu moet ik nog dingen echt voor mezelf bedenken. Ik moest een lijstje maken en inmiddels heb ik daar hardlopen op gezet, maar dat telde niet, omdat ik dat doe om af te vallen en het dwangmatig is volgens hen.
Ik heb nu erop gezet een tijdschrift lezen en dat moet ik nu 1 keer per week doen om te kijken of het werkt, iets helemaal voor mezelf doen. Blijf het lastig vinden.
@Railton: lief dat je hier ook een berichtje plaatst. Ja, het topic heb ik gelezen en ook met vriend besproken. Het is iets voor in de toekomst en we willen eerst gewoon kijken dat het een langere periode goed gaat, inderdaad zonder druk van een deadline.
Wat betreft garanties heb je natuurlijk ook gelijk. Zelfs een gezond persoon kan psychisch ziek worden na een zwangerschap (depressie bijv.). Wij zijn er tenminste wel op voorbereid mocht dat gebeuren. Maar zo staan we er niet in hoor, als 'voorbereid', eigenlijk willen we zoveel mogelijk preventief al doen. Dus nu zorgen dat het beter met me gaat, nu oude patronen doorbreken, nu met heftige emoties om leren gaan, nu een sociaal netwerk opbouwen, nu een stabiele basis leggen qua werk, relaties, etc. Dat zijn allemaal dingen waar we nu invloed op hebben en waar ik elke dag kei hard aan werk. Niet omdat we kinderen willen, maar omdat we zelf in eerste instantie een fijner leven willen, zonder deze rollercoaster.
@Salinarossenso: dankjewel
@LunaSter: ik kom hier ongeveer één keer per week, omdat het best confronterend is en ik daar niet elke dag mee om kan gaan. Sommige periodes beter dan andere. Maar ik lees altijd wel alles, het reageren duurt soms een paar dagen.
Bedankt voor je compliment. Inzicht heb ik ook best wel, maar de vaardigheden om met dingen om te gaan (nog) niet. Die leer ik bij de vers-training. De letter v. staat ook voor vaardigheidstraining. Tot nu toe heb ik veel geleerd en maak ik elke dag de opdrachten om het me eigen te maken. Het is hard werken, maar absoluut de moeite waard.
@EV: ik heb veel aan je gedacht, volgens mij was gisteren een hele, enorm spannende dag? Ik hoop dat alles wat je wilde gelukt is en het je iets gebracht heeft! Oh ik lees nu dat je zelfs 2 weken 'weg' bent, poeh... Waar je ook bent, er wordt aan je gedacht en zet 'm op, topper!
Je vroeg nog wat voor dingen ik leuk vind en dat moet ik ook voor de vers-training opschrijven (toevallig haha). Ik vind het heel lastig om dingen te bedenken, want leuk mag eigenlijk van mezelf niet. Ik moet mijn best doen van mezelf, alle ballen hoog houden en ontspanning denk ik eigenlijk niet aan. Ik voel me bijv. al schuldig als ik hier typ, terwijl het me zoveel brengt.
Mijn werk vind ik wel ontzettend leuk en mijn vriend ook (gelukkig ), maar nu moet ik nog dingen echt voor mezelf bedenken. Ik moest een lijstje maken en inmiddels heb ik daar hardlopen op gezet, maar dat telde niet, omdat ik dat doe om af te vallen en het dwangmatig is volgens hen.
Ik heb nu erop gezet een tijdschrift lezen en dat moet ik nu 1 keer per week doen om te kijken of het werkt, iets helemaal voor mezelf doen. Blijf het lastig vinden.
@Railton: lief dat je hier ook een berichtje plaatst. Ja, het topic heb ik gelezen en ook met vriend besproken. Het is iets voor in de toekomst en we willen eerst gewoon kijken dat het een langere periode goed gaat, inderdaad zonder druk van een deadline.
Wat betreft garanties heb je natuurlijk ook gelijk. Zelfs een gezond persoon kan psychisch ziek worden na een zwangerschap (depressie bijv.). Wij zijn er tenminste wel op voorbereid mocht dat gebeuren. Maar zo staan we er niet in hoor, als 'voorbereid', eigenlijk willen we zoveel mogelijk preventief al doen. Dus nu zorgen dat het beter met me gaat, nu oude patronen doorbreken, nu met heftige emoties om leren gaan, nu een sociaal netwerk opbouwen, nu een stabiele basis leggen qua werk, relaties, etc. Dat zijn allemaal dingen waar we nu invloed op hebben en waar ik elke dag kei hard aan werk. Niet omdat we kinderen willen, maar omdat we zelf in eerste instantie een fijner leven willen, zonder deze rollercoaster.
@Salinarossenso: dankjewel
zondag 15 februari 2015 10:14
Bedankt voor je berichtjes LunaSter, erg lief
Vervelend om te horen dat je je erin herkent, want ik gun het niemand.
Afgelopen 2 weken zijn goed gegaan.
Ik ben meer ontspannen en meer aan het leven..
Ik heb best veel kronkels in mijn hoofd en schaam me daarvoor.
Maar de schaamte tegenover vriend verdwijnt steeds meer, ook omdat hij er rustig op reageert.
Daarom kan ik nu dingen bespreekbaar maken en er anders over leren denken.
Dat is een hele klus, want die nieuwe gedachtes voelen nog nep en de kronkels komen op onverwachte momenten.
Maar stapje voor stapje gaat het beter, met wel 2 vooruit en 1 achteruit, maar toch
Het moeilijke hierin is dat ik, los van de schaamte, vaak niet doorheb dat ik raar denk, voor mij is het de realiteit.
Dus ook daarom spreek ik het vaak niet uit, want het is toch gewoon zo?
Zoals gisteren hadden vriend en ik het over drank drinken.
Ik ging er vanuit dat hij drinkt om met mij om te kunnen gaan, om mij beter te kunnen verdagen.
Hij drinkt alleen in het weekend een paar drankjes.
Ik dacht omdat het doordeweeks veel energie kost om met mij te leven, dat hij in het weekend dat niet volhoudt en daarom drinkt (en dus het verzacht).
Voor mij is dat heel normaal, dat ben ik van huis uit gewend, dat mijn ouders dronken omdat ik een lastig kind was.
Als ik niet bestond, hadden zij geen drank nodig, zeiden ze vaak.
Vriend was echt geschrokken door wat ik zei en zelfs verontwaardigd dat ik zo dacht, daar schrok ik wel van. Positief, want ik zie dan dus dat hij écht anders denkt (en ik dat ook kan leren).
Hij heeft uitgelegd dat hij wat drinkt, omdat hij het juist heel gezellig heeft met mij en dat daar best een drankje bij kan.
Dit vind ik nog erg lastig, maar ik probeer het te geloven.
Sorry voor het lange verhaal.
Hoe gaat het met jou?
Vervelend om te horen dat je je erin herkent, want ik gun het niemand.
Afgelopen 2 weken zijn goed gegaan.
Ik ben meer ontspannen en meer aan het leven..
Ik heb best veel kronkels in mijn hoofd en schaam me daarvoor.
Maar de schaamte tegenover vriend verdwijnt steeds meer, ook omdat hij er rustig op reageert.
Daarom kan ik nu dingen bespreekbaar maken en er anders over leren denken.
Dat is een hele klus, want die nieuwe gedachtes voelen nog nep en de kronkels komen op onverwachte momenten.
Maar stapje voor stapje gaat het beter, met wel 2 vooruit en 1 achteruit, maar toch
Het moeilijke hierin is dat ik, los van de schaamte, vaak niet doorheb dat ik raar denk, voor mij is het de realiteit.
Dus ook daarom spreek ik het vaak niet uit, want het is toch gewoon zo?
Zoals gisteren hadden vriend en ik het over drank drinken.
Ik ging er vanuit dat hij drinkt om met mij om te kunnen gaan, om mij beter te kunnen verdagen.
Hij drinkt alleen in het weekend een paar drankjes.
Ik dacht omdat het doordeweeks veel energie kost om met mij te leven, dat hij in het weekend dat niet volhoudt en daarom drinkt (en dus het verzacht).
Voor mij is dat heel normaal, dat ben ik van huis uit gewend, dat mijn ouders dronken omdat ik een lastig kind was.
Als ik niet bestond, hadden zij geen drank nodig, zeiden ze vaak.
Vriend was echt geschrokken door wat ik zei en zelfs verontwaardigd dat ik zo dacht, daar schrok ik wel van. Positief, want ik zie dan dus dat hij écht anders denkt (en ik dat ook kan leren).
Hij heeft uitgelegd dat hij wat drinkt, omdat hij het juist heel gezellig heeft met mij en dat daar best een drankje bij kan.
Dit vind ik nog erg lastig, maar ik probeer het te geloven.
Sorry voor het lange verhaal.
Hoe gaat het met jou?
