Relaties
alle pijlers
Ik kan niet meer met hem verder
maandag 19 januari 2015 19:46
Liefste forummers
Na lang twijfelen heb ik toch besloten mijn verhaal hier neer te zetten. Ik kan namelijk wel wat steun en/of advies gebruiken. Ik excuseer me nu al voor de lap tekst, ik krijg het gewoon moeilijk met minder woorden uitgelegd.
Ik ben 29 en bijna 9 jaar samen met mijn vriend, ook 29. We hebben altijd een turbulente relatie gehad maar dit steeds overwonnen omdat de liefde groot genoeg was. Na 5 jaar huren waarvan onze relatie de laatste jaren stabiel en goed liep hebben we een huis gekocht. We wonen hier nu een dik jaar.
In dat jaar is mijn vriend vanaf de eerste maand ongelofelijk veranderd. Hij lijkt totaal niet meer op de man waarmee ik besloot een huis te kopen. Hij heeft een eigen zaak en bepaalt zelf zijn uren. Het voorbije jaar is zijn ritme totaal omgedraaid. Ik slaap elke nacht alleen en hij komt tussen 5 en 7 uur ’s ochtends naar bed. Op weekdagen vertrek ik om half 8 naar mijn werk en zie ik dus niet wanneer hij opstaat, maar in het weekend of als ik een dag vrij heb slaapt hij tot ver na de middag. De nachten dat we in 2014 samen hebben geslapen kan ik op 1 hand tellen
Op de momenten dat we beiden wakker zijn spendeert hij letterlijk al zijn tijd achter zijn pc (voor zowel werk als hobby) in een andere kamer die hij als werkruimte heeft ingericht. In de tijd dat we in ons eigen huis wonen is hebben we niet één keer bijvoorbeeld een avondje samen naar een film gekeken of iets dergelijks. Dit was vroeger niet zo.
We hebben dit najaar 2 maal een deurwaarder aan de deur gehad. Hij had blijkbaar zijn belastingen en leveranciers al heel lang niet betaald. Niet omdat het niet ging maar puur uit laksheid. Ik was hiervan totaal niet op de hoogte en ben dan ook enorm geschrokken. Er zijn enkele rechtszaken geweest en hij heeft behoorlijk wat boetes moeten betalen i.v.m. achterstallige belastingen en BTW. Aangezien hij blijkbaar ook een achterstand van jaren (echt jaren!) had qua facturatie naar zijn klanten toe (wederom laksheid) had hij hiervoor geen geld en heb ik heb hem geld geleend dat hij mij nu nog aan het terugbetalen is. Wij hebben gescheiden financiën en daar ben ik nu heel blij om!
Daarnaast is zijn karakter enorm veranderd. Hij is verbaal enorm agressief naar mij toe. Ik word uitgescholden en om het minste wat ik doe of zeg word ik compleet de grond ingeboord. Ik word hier enorm onzeker van en merk dat ik steeds meer op mijn tenen loop.
Ik heb al een aantal keren aangegeven dat ik niet gelukkig ben met hoe het is sinds we in ons nieuwe huis wonen, dat ik het zo niet volhoud, maar het helpt niets. Hij zegt dan dat ik altijd wel iets zal verzinnen om ongelukkig over te zijn en dat dat niets met hem te maken heeft. Ik heb geprobeerd me er bij neer te leggen en te kijken of ik alsnog gelukkig kan worden met deze situatie maar het lukt me echt niet. De laatste maanden ben ik heel erg aan het twijfelen maar ik durfde de stap om uit elkaar te gaan niet te zetten omdat ik nog veel van hem houd/hield en eerlijk gezegd ook uit angst.
Nu is afgelopen donderdag tot een breekpunt gekomen voor mij. Ik had een dag vrij en was ’s ochtends wat boodschappen gaan doen. Om half tien kwam ik thuis en vroeg ik hem ‘moet je niet opstaan’ (ik dacht dat hij moest werken omdat hij altijd zegt door de week wel vroeg op te staan). Aan zijn reactie hoorde ik al dat hij geïrriteerd was en heb dus verder niets gezegd. Ben hem wel nog een koffie aan het bed gaan brengen.
Enkele uren later stond hij op en begon meteen ruzie te maken. Hij zei dat hij me om 3 uur ’s nachts ging wakker maken, dan wist ik eens hoe dat voelde om weinig te slapen. Toen begon hij weer te schelden en te roepen dat ik enorm dom ben, net zoals mijn vader, dat we allebei heel dom zijn en een zeer laag iq hebben etc. Hij heeft zo zeker een kwartier tegen me geroepen.
De emmer is bij mij toen overgelopen omdat hij over mijn vader begon, die heel erg veel voor ons gedaan heeft, en uit onmacht heb ik hem een klap in zijn gezicht gegeven. Geen mooie actie, dat weet ik
Sinds dit voorval heb ik niet meer met hem gesproken. Het is voor mij echt genoeg geweest en ik heb besloten dat ik zo niet verder kan. Hij heeft zo weinig respect voor mij en heeft me al zo vaak gekwetst, steekt ook totaal geen energie in onze relatie... Ik ben de afgelopen dagen bezig geweest met dit idee voor mezelf te verwerken want mijn gevoel en verstand zitten nog niet op één lijn ook al ben ik al zo lang ongelukkig
Maar ik ben zo enorm bang! Bang voor zijn reactie, bang voor het verdriet en voor de toekomst. Ik ben al zo lang niet meer alleen geweest. Ik ga hem enorm missen. En na lange tijd heb ik eindelijk een plek waar ik me thuis voel en ik weet dat de kans er in zit dat ik deze thuis ga verliezen. Ik voel me gebroken maar ik denk dat ik nu moet doorzetten...
Het doet me al heel goed om mijn verhaal op te schrijven, dat maakt het ook weer wat concreter. In de komende dagen moet ik hem gaan zeggen dat ik niet meer verder wil en dan begint het... Ik wil mijn beslissing niet laten beïnvloeden door mijn angst en daarom zoek ik hier wat steun. Ik lees vaak gelijkaardige topics en jullie reacties zijn vaak een grote hulp.
Alvast bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
Na lang twijfelen heb ik toch besloten mijn verhaal hier neer te zetten. Ik kan namelijk wel wat steun en/of advies gebruiken. Ik excuseer me nu al voor de lap tekst, ik krijg het gewoon moeilijk met minder woorden uitgelegd.
Ik ben 29 en bijna 9 jaar samen met mijn vriend, ook 29. We hebben altijd een turbulente relatie gehad maar dit steeds overwonnen omdat de liefde groot genoeg was. Na 5 jaar huren waarvan onze relatie de laatste jaren stabiel en goed liep hebben we een huis gekocht. We wonen hier nu een dik jaar.
In dat jaar is mijn vriend vanaf de eerste maand ongelofelijk veranderd. Hij lijkt totaal niet meer op de man waarmee ik besloot een huis te kopen. Hij heeft een eigen zaak en bepaalt zelf zijn uren. Het voorbije jaar is zijn ritme totaal omgedraaid. Ik slaap elke nacht alleen en hij komt tussen 5 en 7 uur ’s ochtends naar bed. Op weekdagen vertrek ik om half 8 naar mijn werk en zie ik dus niet wanneer hij opstaat, maar in het weekend of als ik een dag vrij heb slaapt hij tot ver na de middag. De nachten dat we in 2014 samen hebben geslapen kan ik op 1 hand tellen
Op de momenten dat we beiden wakker zijn spendeert hij letterlijk al zijn tijd achter zijn pc (voor zowel werk als hobby) in een andere kamer die hij als werkruimte heeft ingericht. In de tijd dat we in ons eigen huis wonen is hebben we niet één keer bijvoorbeeld een avondje samen naar een film gekeken of iets dergelijks. Dit was vroeger niet zo.
We hebben dit najaar 2 maal een deurwaarder aan de deur gehad. Hij had blijkbaar zijn belastingen en leveranciers al heel lang niet betaald. Niet omdat het niet ging maar puur uit laksheid. Ik was hiervan totaal niet op de hoogte en ben dan ook enorm geschrokken. Er zijn enkele rechtszaken geweest en hij heeft behoorlijk wat boetes moeten betalen i.v.m. achterstallige belastingen en BTW. Aangezien hij blijkbaar ook een achterstand van jaren (echt jaren!) had qua facturatie naar zijn klanten toe (wederom laksheid) had hij hiervoor geen geld en heb ik heb hem geld geleend dat hij mij nu nog aan het terugbetalen is. Wij hebben gescheiden financiën en daar ben ik nu heel blij om!
Daarnaast is zijn karakter enorm veranderd. Hij is verbaal enorm agressief naar mij toe. Ik word uitgescholden en om het minste wat ik doe of zeg word ik compleet de grond ingeboord. Ik word hier enorm onzeker van en merk dat ik steeds meer op mijn tenen loop.
Ik heb al een aantal keren aangegeven dat ik niet gelukkig ben met hoe het is sinds we in ons nieuwe huis wonen, dat ik het zo niet volhoud, maar het helpt niets. Hij zegt dan dat ik altijd wel iets zal verzinnen om ongelukkig over te zijn en dat dat niets met hem te maken heeft. Ik heb geprobeerd me er bij neer te leggen en te kijken of ik alsnog gelukkig kan worden met deze situatie maar het lukt me echt niet. De laatste maanden ben ik heel erg aan het twijfelen maar ik durfde de stap om uit elkaar te gaan niet te zetten omdat ik nog veel van hem houd/hield en eerlijk gezegd ook uit angst.
Nu is afgelopen donderdag tot een breekpunt gekomen voor mij. Ik had een dag vrij en was ’s ochtends wat boodschappen gaan doen. Om half tien kwam ik thuis en vroeg ik hem ‘moet je niet opstaan’ (ik dacht dat hij moest werken omdat hij altijd zegt door de week wel vroeg op te staan). Aan zijn reactie hoorde ik al dat hij geïrriteerd was en heb dus verder niets gezegd. Ben hem wel nog een koffie aan het bed gaan brengen.
Enkele uren later stond hij op en begon meteen ruzie te maken. Hij zei dat hij me om 3 uur ’s nachts ging wakker maken, dan wist ik eens hoe dat voelde om weinig te slapen. Toen begon hij weer te schelden en te roepen dat ik enorm dom ben, net zoals mijn vader, dat we allebei heel dom zijn en een zeer laag iq hebben etc. Hij heeft zo zeker een kwartier tegen me geroepen.
De emmer is bij mij toen overgelopen omdat hij over mijn vader begon, die heel erg veel voor ons gedaan heeft, en uit onmacht heb ik hem een klap in zijn gezicht gegeven. Geen mooie actie, dat weet ik
Sinds dit voorval heb ik niet meer met hem gesproken. Het is voor mij echt genoeg geweest en ik heb besloten dat ik zo niet verder kan. Hij heeft zo weinig respect voor mij en heeft me al zo vaak gekwetst, steekt ook totaal geen energie in onze relatie... Ik ben de afgelopen dagen bezig geweest met dit idee voor mezelf te verwerken want mijn gevoel en verstand zitten nog niet op één lijn ook al ben ik al zo lang ongelukkig
Maar ik ben zo enorm bang! Bang voor zijn reactie, bang voor het verdriet en voor de toekomst. Ik ben al zo lang niet meer alleen geweest. Ik ga hem enorm missen. En na lange tijd heb ik eindelijk een plek waar ik me thuis voel en ik weet dat de kans er in zit dat ik deze thuis ga verliezen. Ik voel me gebroken maar ik denk dat ik nu moet doorzetten...
Het doet me al heel goed om mijn verhaal op te schrijven, dat maakt het ook weer wat concreter. In de komende dagen moet ik hem gaan zeggen dat ik niet meer verder wil en dan begint het... Ik wil mijn beslissing niet laten beïnvloeden door mijn angst en daarom zoek ik hier wat steun. Ik lees vaak gelijkaardige topics en jullie reacties zijn vaak een grote hulp.
Alvast bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
dinsdag 27 januari 2015 15:10
quote:salinarosseno schreef op 27 januari 2015 @ 15:05:
[...]
Iets erger maken door oprecht getoonde belangstelling van een forumlid. Het mot niet gekker worden. Is gewoon een sukkel die in 1 dag kennelijk 20 jaar ouder wordt. Gewoon negeren.
[...]
Iets erger maken door oprecht getoonde belangstelling van een forumlid. Het mot niet gekker worden. Is gewoon een sukkel die in 1 dag kennelijk 20 jaar ouder wordt. Gewoon negeren.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
dinsdag 27 januari 2015 15:20
woensdag 28 januari 2015 14:21
Hoi,
Ik heb even een paar drukke dagen gehad en niet gezien dat er nieuwe berichten waren. Thuis gaat het op en neer. We hebben wel nog ruzie gehad maar gescholden wordt er (tot nu toe) niet meer. Ik ben de laatste dagen zelf weer behoorlijk aan het twijfelen of het nog wel allemaal zin heeft. Zoals mijn verstand al een hele tijd 'wegwezen' roept beginnen mijn gevoelens dit met momenten ook te doen, maar het schommelt nogal.
Vriend heeft intussen duidelijk gemaakt dat hij nooit zal vertrekken uit het huis als ik beslis om uit elkaar te gaan... dit geeft me een heel angstig gevoel maar ik probeer het nu van een afstand te bekijken. En ander huis zoeken is het einde van de wereld niet, ook al voelt dit nu zo.
Ik heb dit weekend alles aan mijn vader verteld. Dit was wel een opluchting. Hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij en mijn moeder me zullen steunen, wat er ook gebeurt. Maar hij had zelf het idee dat de kans klein is dat het nog goed kan komen als iemand eenmaal zo verandert.
Vanavond hebben we onze eerste sessie therapie. Ik ben hiervoor heel erg zenuwachtig. Bang dat ik dichtklap, de situatie anders gaat overkomen dan het in werkelijkheid is, enz. Mijn vriend is een vlotte prater en ik weet niet wat ik moet verwachten straks.
Maar dat zie ik vanavond wel.
Diamond, je hebt een pb'tje terug
Ik heb even een paar drukke dagen gehad en niet gezien dat er nieuwe berichten waren. Thuis gaat het op en neer. We hebben wel nog ruzie gehad maar gescholden wordt er (tot nu toe) niet meer. Ik ben de laatste dagen zelf weer behoorlijk aan het twijfelen of het nog wel allemaal zin heeft. Zoals mijn verstand al een hele tijd 'wegwezen' roept beginnen mijn gevoelens dit met momenten ook te doen, maar het schommelt nogal.
Vriend heeft intussen duidelijk gemaakt dat hij nooit zal vertrekken uit het huis als ik beslis om uit elkaar te gaan... dit geeft me een heel angstig gevoel maar ik probeer het nu van een afstand te bekijken. En ander huis zoeken is het einde van de wereld niet, ook al voelt dit nu zo.
Ik heb dit weekend alles aan mijn vader verteld. Dit was wel een opluchting. Hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij en mijn moeder me zullen steunen, wat er ook gebeurt. Maar hij had zelf het idee dat de kans klein is dat het nog goed kan komen als iemand eenmaal zo verandert.
Vanavond hebben we onze eerste sessie therapie. Ik ben hiervoor heel erg zenuwachtig. Bang dat ik dichtklap, de situatie anders gaat overkomen dan het in werkelijkheid is, enz. Mijn vriend is een vlotte prater en ik weet niet wat ik moet verwachten straks.
Maar dat zie ik vanavond wel.
Diamond, je hebt een pb'tje terug
woensdag 28 januari 2015 14:29
Hoi Vanille,
Ik heb meegelezen in je topic. Ik denk dat wanneer mensen in een relatie zitten die niet goed is voor ze, hun verstand wel vaak 'weet' dat ze beter weg kunnen gaan. Maar hun gevoelens houden ze tegen. Dat jouw gevoelens nu ook zeggen dat je weg moet wezen lijkt me een teken aan de wand. Ik vind het ook opvallend dat je vriend nu al 'dreigt' dat hij nooit weg wil gaan uit het huis. Alsof hij je chanteert.
Veel succes met de sessie vanavond. Probeer een beetje te ontspannen, ga erin met het idee van, 'ik zie wel hoe het loopt'. Je van te voren druk maken levert niets op.
Ik heb meegelezen in je topic. Ik denk dat wanneer mensen in een relatie zitten die niet goed is voor ze, hun verstand wel vaak 'weet' dat ze beter weg kunnen gaan. Maar hun gevoelens houden ze tegen. Dat jouw gevoelens nu ook zeggen dat je weg moet wezen lijkt me een teken aan de wand. Ik vind het ook opvallend dat je vriend nu al 'dreigt' dat hij nooit weg wil gaan uit het huis. Alsof hij je chanteert.
Veel succes met de sessie vanavond. Probeer een beetje te ontspannen, ga erin met het idee van, 'ik zie wel hoe het loopt'. Je van te voren druk maken levert niets op.
woensdag 28 januari 2015 14:40
Jouw vriend is zichzelf kwijtgeraakt. Hij heeft zich verloren in zijn werk. Dat weet hij zelf niet, maar daar is zijn knorrigheid en onredelijkheid een oorzaak van.
Hij zal ook een burn out krijgen, let maar op. Maar jij kunt hem daar niet bij helpen want hij zit in een stramien waar hij zelf niet uit kan komen. Hij moet zelf in zien dat hij fout bezig is en begeleiding daarin krijgen. En dat gaat ook gebeuren, maar wel the hard way. Eerst helemaal vastlopen en wanhopig zijn zodat hij niets anders meer kan.
Jij wordt meegezogen in dat negatieve. Het gaat nu op en af, zeg je. Maar het gaat weer verkeerd, let maar op.
Ik weet niet of jij aan het huis hebt meebetaald qua hypotheek of andere kosten.
Maar het zou wel beter zijn als je ergens anders ging wonen. Alleen ben je uiteindelijk toch al. Maar je beseft misschien nog niet hoe erg. Daar kom je pas achter als je op jezelf komt te zitten. En dan weet je meteen dat je er goed aan hebt gedaan om weg te gaan.
Verspil niet meer te veel tijd aan deze relatie. Je bent al zoveel jaren kwijt geraakt. Die haal je niet meer in.
Hij zal ook een burn out krijgen, let maar op. Maar jij kunt hem daar niet bij helpen want hij zit in een stramien waar hij zelf niet uit kan komen. Hij moet zelf in zien dat hij fout bezig is en begeleiding daarin krijgen. En dat gaat ook gebeuren, maar wel the hard way. Eerst helemaal vastlopen en wanhopig zijn zodat hij niets anders meer kan.
Jij wordt meegezogen in dat negatieve. Het gaat nu op en af, zeg je. Maar het gaat weer verkeerd, let maar op.
Ik weet niet of jij aan het huis hebt meebetaald qua hypotheek of andere kosten.
Maar het zou wel beter zijn als je ergens anders ging wonen. Alleen ben je uiteindelijk toch al. Maar je beseft misschien nog niet hoe erg. Daar kom je pas achter als je op jezelf komt te zitten. En dan weet je meteen dat je er goed aan hebt gedaan om weg te gaan.
Verspil niet meer te veel tijd aan deze relatie. Je bent al zoveel jaren kwijt geraakt. Die haal je niet meer in.
woensdag 28 januari 2015 19:05
Bedankt voor de reacties.
Ik probeer me te ontspannen Haligh. De therapie is pas vanavond om 22 uur. Erg laat voor mij maar dat was de eerste plek die vrij was. Ik ga van tevoren nog een lange douche nemen, dat zal wel helpen.
iones, ik denk dat je niet ver van de waarheid zit. Het is hem allemaal te veel geworden en daardoor is hij in een gedragspatroon geraakt dat veel te ver is gegaan.
Aan de hypotheek en andere kosten dragen we ieder de helft bij.
Ik weet niet of onze relatie nog te redden valt. Ik wil terug gelukkig worden, het liefst samen, maar als het niet lukt dan maar zonder hem. Ik ga in elk geval de therapie nog proberen. Wat ik me afvraag, als een therapeut het zelf niet meer goed ziet komen, zegt hij dit dan? Of blijft hij gewoon verder gaan met de therapie, het is natuurlijk ook zijn inkomstenbron. Ik vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft.
Ik probeer me te ontspannen Haligh. De therapie is pas vanavond om 22 uur. Erg laat voor mij maar dat was de eerste plek die vrij was. Ik ga van tevoren nog een lange douche nemen, dat zal wel helpen.
iones, ik denk dat je niet ver van de waarheid zit. Het is hem allemaal te veel geworden en daardoor is hij in een gedragspatroon geraakt dat veel te ver is gegaan.
Aan de hypotheek en andere kosten dragen we ieder de helft bij.
Ik weet niet of onze relatie nog te redden valt. Ik wil terug gelukkig worden, het liefst samen, maar als het niet lukt dan maar zonder hem. Ik ga in elk geval de therapie nog proberen. Wat ik me afvraag, als een therapeut het zelf niet meer goed ziet komen, zegt hij dit dan? Of blijft hij gewoon verder gaan met de therapie, het is natuurlijk ook zijn inkomstenbron. Ik vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft.
woensdag 28 januari 2015 20:04
Ik denk dat je daarover eerst eens zelf met een therapeut over moet praten voordat je in therapie gaat.
Vragen als deze geen verbetering ziet aankomen omdat er niets veranderd is of omdat zij of hij onwil ziet bij een van de twee, hoe die dan gewoonlijk reageert. Je wilt eerlijkheid. Dus ook bespreken wat je kunt verwachten, en wat jouw verwachtingen zijn.
Vragen als deze geen verbetering ziet aankomen omdat er niets veranderd is of omdat zij of hij onwil ziet bij een van de twee, hoe die dan gewoonlijk reageert. Je wilt eerlijkheid. Dus ook bespreken wat je kunt verwachten, en wat jouw verwachtingen zijn.
woensdag 28 januari 2015 22:04
Mijn vraag is natuurlijk hel simpel.
Hoeveel wat als - en heb je al bedacht?
Achter alles zit een positieve intentie. Kun jij objectief een stap zetten in de schoen van je huidige partner
Wat voel jij dan? Vanuit deze positie spreek je hem aan op zijn gedrag. Niet om een punt te bereiken.
Nee om hem te kunnen begrijpen. Mensen willen namelijk zo graag begrepen worden en dan pas veranderen.
Dit klinkt heel tegendraads maar probeer het eens. Neem een stap in zijn schoenen.
Stel ik sta aan de buitenkant en ik kijk naar jouw vriend en ik beschrijf hem. dan zou ik zit zeggen
ik zi een man van 29 jaar aan het werk etc etc etc. puur de feiten.
neem die positie eens aan voor een tijdje en ga eens in gedachte dan.
dit is de volgende stap. ervaren wat hij ervaart. Doe eens een dag, een week, een uur, een kwartiertje wat hij doet
oordeel dit niet. Bekijk eens wta voor positiefs je eruit kunt halen.
Wat je dan krijgt is dat je:
- Zijn kant van het leven gaat zien
- Beeld van de situatie
- Ontdekt zaken waar je voorheen niet op letten
Als je vragen hebt hoor ik het graag
Hoeveel wat als - en heb je al bedacht?
Achter alles zit een positieve intentie. Kun jij objectief een stap zetten in de schoen van je huidige partner
Wat voel jij dan? Vanuit deze positie spreek je hem aan op zijn gedrag. Niet om een punt te bereiken.
Nee om hem te kunnen begrijpen. Mensen willen namelijk zo graag begrepen worden en dan pas veranderen.
Dit klinkt heel tegendraads maar probeer het eens. Neem een stap in zijn schoenen.
Stel ik sta aan de buitenkant en ik kijk naar jouw vriend en ik beschrijf hem. dan zou ik zit zeggen
ik zi een man van 29 jaar aan het werk etc etc etc. puur de feiten.
neem die positie eens aan voor een tijdje en ga eens in gedachte dan.
dit is de volgende stap. ervaren wat hij ervaart. Doe eens een dag, een week, een uur, een kwartiertje wat hij doet
oordeel dit niet. Bekijk eens wta voor positiefs je eruit kunt halen.
Wat je dan krijgt is dat je:
- Zijn kant van het leven gaat zien
- Beeld van de situatie
- Ontdekt zaken waar je voorheen niet op letten
Als je vragen hebt hoor ik het graag
donderdag 29 januari 2015 04:27
donderdag 29 januari 2015 07:16
quote:Vanille1 schreef op 28 januari 2015 @ 19:05:
. Wat ik me afvraag, als een therapeut het zelf niet meer goed ziet komen, zegt hij dit dan? Of blijft hij gewoon verder gaan met de therapie, het is natuurlijk ook zijn inkomstenbron. Ik vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft.
Ik ben ook jaren geleden in relatietherapie geweest. Die man had binnen een half uur door
dat ik doodongelukkig was (en ook zou blijven met deze man) moest stoppen en voor mezelf moest gaan.
Deze therapeut heeft het dus wel gezegd. Een goeie zal dat ook direct doen.
Als ze lang doorgaan om er meer geld uit te trekken dan zal dat ook geen goeie reclame zijn.
. Wat ik me afvraag, als een therapeut het zelf niet meer goed ziet komen, zegt hij dit dan? Of blijft hij gewoon verder gaan met de therapie, het is natuurlijk ook zijn inkomstenbron. Ik vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft.
Ik ben ook jaren geleden in relatietherapie geweest. Die man had binnen een half uur door
dat ik doodongelukkig was (en ook zou blijven met deze man) moest stoppen en voor mezelf moest gaan.
Deze therapeut heeft het dus wel gezegd. Een goeie zal dat ook direct doen.
Als ze lang doorgaan om er meer geld uit te trekken dan zal dat ook geen goeie reclame zijn.
donderdag 29 januari 2015 09:20
donderdag 29 januari 2015 12:08
quote:magicrolo schreef op 29 januari 2015 @ 04:27:
Vanille1, komt zijn gedrag niet grotendeels door de Ritalin? Dat kan een mens echt veranderen weet ik uit eigen ervaring. Agressie als de Ritalin is uitgewerkt, geïrriteerd, stemmingswisselingen en ga zo maar door...
Ritalin is ook zeer verslavend.
Ik herken mezelf hier niet in. Ik slik ritalin. En omdat je er wel aan went, stop ik er om de zoveel tijd mee. En ik kan zo stoppen, raak nooit verslaafd. Maar ik merk dat het z´n werking verliest en dan moet ik de dosis verhogen. Maar daar wen ik dan óók weer aan. Dus dan kan ik wel aan de gang blijven met verhogen. Vandaar dat ik dus na een tijd stop om te ontwennen.
En met ritalin word ik juist wat minder impulsief en rustiger. Tegelijk energieker in fysiek opzicht.
Vanille1, komt zijn gedrag niet grotendeels door de Ritalin? Dat kan een mens echt veranderen weet ik uit eigen ervaring. Agressie als de Ritalin is uitgewerkt, geïrriteerd, stemmingswisselingen en ga zo maar door...
Ritalin is ook zeer verslavend.
Ik herken mezelf hier niet in. Ik slik ritalin. En omdat je er wel aan went, stop ik er om de zoveel tijd mee. En ik kan zo stoppen, raak nooit verslaafd. Maar ik merk dat het z´n werking verliest en dan moet ik de dosis verhogen. Maar daar wen ik dan óók weer aan. Dus dan kan ik wel aan de gang blijven met verhogen. Vandaar dat ik dus na een tijd stop om te ontwennen.
En met ritalin word ik juist wat minder impulsief en rustiger. Tegelijk energieker in fysiek opzicht.
donderdag 29 januari 2015 12:34
quote:diamondgloss schreef op 29 januari 2015 @ 12:31:
Ritalin werkt tegenovergesteld op "gezonde" mensen. Langdurig slikken terwijl je eigenlijk aan medicijn misbruik doet heeft dus hetzelfde effect als een speedverslaving. Daarvan krijg je ook rare trekjes... dus kan best.
Wat is gezond? Bij mij is ADD gediagnosticeerd. En ritalin is bedoeld voor ADHD en ADD. Maar het wordt ook wel gebruikt door mensen die heel veel moeten slapen. Het helpt tegen te veel slaap, ook bij mij.
Ik doe dus niet aan medicijnmisbruik.
Maar wat de reden ook is om medicijnen te gebruiken, de werking wordt op den duur altijd minder door gewenning. En dan is grotere dosis nodig voor hetzelfde effect.
Neem hoofdpijn. Als je dat veel hebt, en je slikt altijd dezelfde pijnstiller, zul je de dosis na een tijd moeten verhogen, wil het werken.
Ritalin werkt tegenovergesteld op "gezonde" mensen. Langdurig slikken terwijl je eigenlijk aan medicijn misbruik doet heeft dus hetzelfde effect als een speedverslaving. Daarvan krijg je ook rare trekjes... dus kan best.
Wat is gezond? Bij mij is ADD gediagnosticeerd. En ritalin is bedoeld voor ADHD en ADD. Maar het wordt ook wel gebruikt door mensen die heel veel moeten slapen. Het helpt tegen te veel slaap, ook bij mij.
Ik doe dus niet aan medicijnmisbruik.
Maar wat de reden ook is om medicijnen te gebruiken, de werking wordt op den duur altijd minder door gewenning. En dan is grotere dosis nodig voor hetzelfde effect.
Neem hoofdpijn. Als je dat veel hebt, en je slikt altijd dezelfde pijnstiller, zul je de dosis na een tijd moeten verhogen, wil het werken.
donderdag 29 januari 2015 13:08
Ik heb je hele topic gelezen. Ik vraag me af wat er voor heftige dingen moeten gebeuren voor jij je vriend wel gaat verlaten. Moet er dan echt eerst op los gemept worden? En zou je een eerste keer dan ook vergeven? Ik ben heel bang van wel, als ik zie hoe je nu toch weer hebt ingebonden. Want die arme jongen heeft zo zijn issues. Van huis uit van alles meegekregen en zo. Ja ik ook, en voor mij was het reden om me aan een wat hogere standaard te gaan houden. Dat is gewoon een keuze. Of kan dat zijn als je een beetje ballen hebt.
Volgens mij is hij je weer keihard aan het bespelen. Hij wilde je in de buurt houden om stukje bij beetje weer macht terug te pakken. Zoals dat hij je nu al heeft verteld dat hij het huis niet zou verlaten, terwijl hij dat toen hij werd overrompeld nog wel zelf voorstelde. Geeft dat je geen naar gevoel?
Volgens mij loop je met je ogen open in een val waaruit het steeds moeilijker ontsnappen gaat worden. Zoals hij wat iones zegt een hogere tolerantie krijgt voor zijn medicijnen en drugs, zo krijg jij een steeds hogere tolerantie tegenover zijn ronduit belachelijke karakter en gedrag.
Ik meen het oprecht: heel veel sterkte.
Volgens mij is hij je weer keihard aan het bespelen. Hij wilde je in de buurt houden om stukje bij beetje weer macht terug te pakken. Zoals dat hij je nu al heeft verteld dat hij het huis niet zou verlaten, terwijl hij dat toen hij werd overrompeld nog wel zelf voorstelde. Geeft dat je geen naar gevoel?
Volgens mij loop je met je ogen open in een val waaruit het steeds moeilijker ontsnappen gaat worden. Zoals hij wat iones zegt een hogere tolerantie krijgt voor zijn medicijnen en drugs, zo krijg jij een steeds hogere tolerantie tegenover zijn ronduit belachelijke karakter en gedrag.
Ik meen het oprecht: heel veel sterkte.
zondag 1 februari 2015 13:25
Ik ben er weer.
Het gesprek bij de therapeut is meegevallen. Zowel mijn vriend als ik hebben een goed gevoel bij hem.
Ik heb eerlijk mijn verhaal kunnen doen.
De focus lag vooral op mij. Ik neem aan dat hij nog aan de beurt komt.
Na een half uur zei de therapeut dat ik hooggevoelig ben. Dit wist ik eigenlijk al jaren maar ik heb hier nooit iets mee gedaan omdat ik dit niet mijn leven wou laten bepalen. We hebben als opdracht gekregen samen hier zoveel mogelijk over op te zoeken.
Op zijn ADHD en gedrag is hij nog niet echt ingegaan.
De situatie thuis is nu rustiger maar soms merk ik dat we richting een ruzie gaan. Mijn vriend begint dan een gesprek waar ik niet te ver op wil doorgaan om een conflict te vermijden (ik ben te moe en gespannen) en hij begint dan zijn eigen verhaal te breien en blaast de situatie op in zijn hoofd. Als ik dan zeg dat hij een ruzie uitlokt stopt hij. Ik onthou deze momenten voor de volgende sessie.
Dit zal pas volgende week maandag zijn omdat we komende week geen moment vonden. Ik merk wel dat dit te lang is voor mij en dat ik behoefte heb aan een kortere tijd tussen de gesprekken. Ik ga dit volgende keer ook aangeven.
Ik snap de reacties van sommigen hier die niet begrijpen dat ik er nog mee doorga heel goed. Als buitenstaander zou ik waarschijnlijk hetzelfde advies geven. Maar nu ik er zelf in zit is het zo moeilijk. Ik zit in een wervelwind van gevoelens en kan 20 keer op een dag volledig omslaan. Ik besef wel dat de kans dat het nog goedkomt klein is en merk dat ik vaak nadenk over de praktische kant als we uit elkaar zouden gaan. Ik kijk naar huizen die te koop staan. Het voelt een beetje als 'als ik geen zekerheid heb moet ik zorgen dat ik opties heb'. Aan de andere kant geraak ik volledig in paniek bij de gedachte mijn relatie en mijn thuis te verliezen
Ik kom hier naar de reacties kijken en probeer regelmatig te reageren maar elke dag lukt me niet. Het kost me erg veel energie om mijn gedachten te verwoorden en die heb ik op dit moment heel weinig. Ik heb wel veel aan de reacties. Degenen die mijn keuzes begrijpen maar ook degenen die me 'voor gek verklaren' (bij wijze van spreken). Daar wil ik jullie nogmaals voor bedanken
Wat ik wel wil zeggen, mijn vriend zal me nooit fysiek iets aandoen. Daar twijfel ik niet aan. Ik ben soms gewoon bang voor hem omdat zijn woorden hard aankomen en me emotioneel zo kunnen raken dat dit voor mij bijna niet te verdragen is.
Het gesprek bij de therapeut is meegevallen. Zowel mijn vriend als ik hebben een goed gevoel bij hem.
Ik heb eerlijk mijn verhaal kunnen doen.
De focus lag vooral op mij. Ik neem aan dat hij nog aan de beurt komt.
Na een half uur zei de therapeut dat ik hooggevoelig ben. Dit wist ik eigenlijk al jaren maar ik heb hier nooit iets mee gedaan omdat ik dit niet mijn leven wou laten bepalen. We hebben als opdracht gekregen samen hier zoveel mogelijk over op te zoeken.
Op zijn ADHD en gedrag is hij nog niet echt ingegaan.
De situatie thuis is nu rustiger maar soms merk ik dat we richting een ruzie gaan. Mijn vriend begint dan een gesprek waar ik niet te ver op wil doorgaan om een conflict te vermijden (ik ben te moe en gespannen) en hij begint dan zijn eigen verhaal te breien en blaast de situatie op in zijn hoofd. Als ik dan zeg dat hij een ruzie uitlokt stopt hij. Ik onthou deze momenten voor de volgende sessie.
Dit zal pas volgende week maandag zijn omdat we komende week geen moment vonden. Ik merk wel dat dit te lang is voor mij en dat ik behoefte heb aan een kortere tijd tussen de gesprekken. Ik ga dit volgende keer ook aangeven.
Ik snap de reacties van sommigen hier die niet begrijpen dat ik er nog mee doorga heel goed. Als buitenstaander zou ik waarschijnlijk hetzelfde advies geven. Maar nu ik er zelf in zit is het zo moeilijk. Ik zit in een wervelwind van gevoelens en kan 20 keer op een dag volledig omslaan. Ik besef wel dat de kans dat het nog goedkomt klein is en merk dat ik vaak nadenk over de praktische kant als we uit elkaar zouden gaan. Ik kijk naar huizen die te koop staan. Het voelt een beetje als 'als ik geen zekerheid heb moet ik zorgen dat ik opties heb'. Aan de andere kant geraak ik volledig in paniek bij de gedachte mijn relatie en mijn thuis te verliezen
Ik kom hier naar de reacties kijken en probeer regelmatig te reageren maar elke dag lukt me niet. Het kost me erg veel energie om mijn gedachten te verwoorden en die heb ik op dit moment heel weinig. Ik heb wel veel aan de reacties. Degenen die mijn keuzes begrijpen maar ook degenen die me 'voor gek verklaren' (bij wijze van spreken). Daar wil ik jullie nogmaals voor bedanken
Wat ik wel wil zeggen, mijn vriend zal me nooit fysiek iets aandoen. Daar twijfel ik niet aan. Ik ben soms gewoon bang voor hem omdat zijn woorden hard aankomen en me emotioneel zo kunnen raken dat dit voor mij bijna niet te verdragen is.
zondag 1 februari 2015 20:03
quote:MEFunny schreef op 01 februari 2015 @ 13:32:
Ik snap je wel.
Ik ook.
En neem gewoon je tijd en doe je ding. Ook al weet je misschien diep van binnen, dat dit 'm niet gaat worden voor jou. Je moet zo'n idee laten indalen, voet aan grond laten krijgen. Het bepaalt toch een hoop voor je toekomst. Dat is ingrijpend, dat kan best beangstigend overkomen.
Misschien is therapie dan juist dat zetje dat nodig is, om ook daadwerkelijk achter dat nieuwe inzicht te kunnen staan en er vanuit te handelen.
Veel sterkte in dit moeilijk proces, maar als ik lees hoe je e.e.a. ervaart en beschrijft, ben ik voor jou niet bang; jij komt er wel.
Ik snap je wel.
Ik ook.
En neem gewoon je tijd en doe je ding. Ook al weet je misschien diep van binnen, dat dit 'm niet gaat worden voor jou. Je moet zo'n idee laten indalen, voet aan grond laten krijgen. Het bepaalt toch een hoop voor je toekomst. Dat is ingrijpend, dat kan best beangstigend overkomen.
Misschien is therapie dan juist dat zetje dat nodig is, om ook daadwerkelijk achter dat nieuwe inzicht te kunnen staan en er vanuit te handelen.
Veel sterkte in dit moeilijk proces, maar als ik lees hoe je e.e.a. ervaart en beschrijft, ben ik voor jou niet bang; jij komt er wel.
conversation = awareness
zondag 1 februari 2015 20:31
Dank je wel.
Haligh, ik moest vertellen over de redenen die ons tot daar gebracht hebben. Toen begon hij meer vragen over mij persoonlijk en mijn verleden te stellen en na een tijdje kwam hij tot de conclusie dat het waarschijnlijk zo is en heeft hij er nog wat over uitgelegd. Voor mij niet zoveel nieuws maar voor mijn vriend was het wel goed denk ik. Ik heb het jaren geleden al eens met hem erover gehad maar hij nam het toen niet zo serieus volgens mij.
Haligh, ik moest vertellen over de redenen die ons tot daar gebracht hebben. Toen begon hij meer vragen over mij persoonlijk en mijn verleden te stellen en na een tijdje kwam hij tot de conclusie dat het waarschijnlijk zo is en heeft hij er nog wat over uitgelegd. Voor mij niet zoveel nieuws maar voor mijn vriend was het wel goed denk ik. Ik heb het jaren geleden al eens met hem erover gehad maar hij nam het toen niet zo serieus volgens mij.
