Relaties
alle pijlers
Ik kan hem niet vergeten
vrijdag 30 januari 2015 21:43
Hoi Vivameiden,
Ik ben een lange meelezer en wil na al die jaren toch zelf eens advies vragen. Ik hoop op wat wijze woorden...
Ik ben een moeder van 2 lieve kinderen, 38 jaar en getrouwd. Mijn huwelijk is al jaren moeilijk. Ik ben getrouwd met een man die geboren is in een ander land, in een echte machocultuur. Zelf ben ik Nederlandse, nuchter en hard voor mezelf. Maar de combinatie werkte toch en in het begin waren we erg gelukkig met elkaar. Tot ik er tijdens de zwangerschap van mijn tweede kindje achter kwam dat mijn man mij bedroog. Hij had dagelijks bel- en smscontact met een andere vrouw.
In eerste instantie dacht ik dat het om een incident ging. Maar in de jaren erna bleek mijn man een enorme behoefte aan aandacht en bevestiging te hebben. Hij voelde zich thuis niet ongelukkig, maar hij had het nodig om bewonderd te worden en ging daarin keer op keer te ver. Steeds opnieuw beloofde hij beterschap, steeds opnieuw ging het mis en vond ik weer vrouwennamen in zijn telefoon, steeds anderen.
Ik ben gebleven, zelfs toen ik erachter kwam dat hij binnen 1 contact ook fysiek was vreemdgegaan. En niet 1 keer, maar talloze keren, zeker een half jaar lang. De bewuste vrouw stond op een dag voor mijn deur en vertelde alles.
Waarom ik bleef? Angst dat hij mijn kinderen zou ontvoeren naar het buitenland was 1 reden. De slechte financiële situatie een tweede. Ik durfde niet en eigenlijk is dat nog steeds zo. Al weet ik dat ik dit geen jaren meer ga volhouden.
Ik heb me de afgelopen jaren ontzettend eenzaam gevoeld. Alles deed ik alleen, ook voor de kinderen. Ik was blij als ik naar mijn werk kon, daar was er soms nog een beetje ruimte voor de vrouw die ik van binnen was. En daar ontmoette ik ook R....
R. en ik werkten samen aan een project en daarna kwamen we elkaar ook tijdens andere werkzaamheden tegen. We raakten steeds vaker in gesprek en het contact groeide in maanden uit naar heel intens. Ik heb voor mijn huwelijk ook andere relaties gehad en geloof echt niet in meer in sprookjes, weet ook dat geen enkele man perfect is, zie prima dat R. dat ook niet is.
Maar R. leek me wel aan te voelen in alles dat ik ben. Ik hoefde me bij hem niet anders voor te doen dan ik was, alles was bespreekbaar. De openheid en het vertrouwen dat we deelden heb ik niet vaak om me heen gezien.
Ik heb nooit gewild dat het contact fysiek werd, wist dat dat niet mocht gebeuren. R. had ook een vrouw thuis en ik weet beter dan wie dan ook wat vreemdgaan met partners doet. We hebben daarom altijd heel duidelijk de grens gesteld. Maar er waren zulke sterke gevoelens dat het ook zonder fysiek contact niet meer vol te houden was. En uiteindelijk vroeg R. mij of we samen verder konden gaan. De gevoelens zaten zo diep, we wilden niet meer zonder elkaar, misten elkaar elk moment.
Ik wilde het zo graag, ik heb weken wakker gelegen. Maar ik durfde niet. Ik was zo bang om mijn kinderen kwijt te raken. Dat heb ik R. ook uitgelegd. Hij zei dat hij het begreep, maar ik merkte dat mijn weigering hem diep had gekwetst. Hij twijfelde eraan of ik wel hetzelfde voelde en kon zijn verdriet niet goed verwerken.
Uiteindelijk verbrak hij het contact, omdat de situatie ons beiden kapot maakte. Het staat er nu heel simpel, maar in de praktijk heeft dit alles maanden geduurd en we hebben beiden zoveel verdriet gehad. Het was een vreselijke periode.
En nu zijn we bijna 3 jaar verder. Hij is nog bij zijn vrouw, ik ben nog bij mijn man. De situatie bij mij thuis is iets rustiger, mijn man probeert oprecht aan zichzelf te werken en het lijkt erop alsof hij geen contact meer met anderen zoekt. Hij wil graag met mij oud worden en lijkt daar ook echt voor te willen gaan.
Maar ik zit vast in mijn gevoelens. Ik kan R. niet vergeten. En het contact met mijn man is nu redelijk, maar ik voel het niet meer.
Heel soms komen R en ik elkaar nog tegen, al doen we beiden ons best dat te vermijden. Maar als ik hem zie, dan zie ik direct in zijn ogen dat hij nog steeds precies hetzelfde voelt. En dat laat hij op een bepaalde manier ook nog elke dag weten, zonder woorden.
Ik weet dat ik het mijn kinderen verschuldigd ben om alles te doen om mijn huwelijk te redden. En zelfs mijn man gun ik dat, ondanks alles dat er is gebeurd. En ook het gezin van R. wil ik niet overhoop halen. Hij heeft ook kinderen, het is niet eerlijk.
Maar ondertussen ben ik nog elke dag met hem bezig. Ik leef heus wel door, heb mijn afleiding, geef alles voor en aan mijn kinderen, idealiseer hem niet en weet dat een relatie tussen ons echt niet alleen feest zou zijn. En toch gaat hij niet weg uit mijn hart, toch mis ik die diepe vriendschap tussen ons zo. Met al mijn nuchterheid lukt het maar niet om hier overheen te komen.
Is er iemand hier die ook zoiets heeft meegemaakt in zijn/haar leven? Kan het jaren duren voordat zo'n gevoel slijt? Gaat het uberhaupt nog over?
Silence_and_I
Ik ben een lange meelezer en wil na al die jaren toch zelf eens advies vragen. Ik hoop op wat wijze woorden...
Ik ben een moeder van 2 lieve kinderen, 38 jaar en getrouwd. Mijn huwelijk is al jaren moeilijk. Ik ben getrouwd met een man die geboren is in een ander land, in een echte machocultuur. Zelf ben ik Nederlandse, nuchter en hard voor mezelf. Maar de combinatie werkte toch en in het begin waren we erg gelukkig met elkaar. Tot ik er tijdens de zwangerschap van mijn tweede kindje achter kwam dat mijn man mij bedroog. Hij had dagelijks bel- en smscontact met een andere vrouw.
In eerste instantie dacht ik dat het om een incident ging. Maar in de jaren erna bleek mijn man een enorme behoefte aan aandacht en bevestiging te hebben. Hij voelde zich thuis niet ongelukkig, maar hij had het nodig om bewonderd te worden en ging daarin keer op keer te ver. Steeds opnieuw beloofde hij beterschap, steeds opnieuw ging het mis en vond ik weer vrouwennamen in zijn telefoon, steeds anderen.
Ik ben gebleven, zelfs toen ik erachter kwam dat hij binnen 1 contact ook fysiek was vreemdgegaan. En niet 1 keer, maar talloze keren, zeker een half jaar lang. De bewuste vrouw stond op een dag voor mijn deur en vertelde alles.
Waarom ik bleef? Angst dat hij mijn kinderen zou ontvoeren naar het buitenland was 1 reden. De slechte financiële situatie een tweede. Ik durfde niet en eigenlijk is dat nog steeds zo. Al weet ik dat ik dit geen jaren meer ga volhouden.
Ik heb me de afgelopen jaren ontzettend eenzaam gevoeld. Alles deed ik alleen, ook voor de kinderen. Ik was blij als ik naar mijn werk kon, daar was er soms nog een beetje ruimte voor de vrouw die ik van binnen was. En daar ontmoette ik ook R....
R. en ik werkten samen aan een project en daarna kwamen we elkaar ook tijdens andere werkzaamheden tegen. We raakten steeds vaker in gesprek en het contact groeide in maanden uit naar heel intens. Ik heb voor mijn huwelijk ook andere relaties gehad en geloof echt niet in meer in sprookjes, weet ook dat geen enkele man perfect is, zie prima dat R. dat ook niet is.
Maar R. leek me wel aan te voelen in alles dat ik ben. Ik hoefde me bij hem niet anders voor te doen dan ik was, alles was bespreekbaar. De openheid en het vertrouwen dat we deelden heb ik niet vaak om me heen gezien.
Ik heb nooit gewild dat het contact fysiek werd, wist dat dat niet mocht gebeuren. R. had ook een vrouw thuis en ik weet beter dan wie dan ook wat vreemdgaan met partners doet. We hebben daarom altijd heel duidelijk de grens gesteld. Maar er waren zulke sterke gevoelens dat het ook zonder fysiek contact niet meer vol te houden was. En uiteindelijk vroeg R. mij of we samen verder konden gaan. De gevoelens zaten zo diep, we wilden niet meer zonder elkaar, misten elkaar elk moment.
Ik wilde het zo graag, ik heb weken wakker gelegen. Maar ik durfde niet. Ik was zo bang om mijn kinderen kwijt te raken. Dat heb ik R. ook uitgelegd. Hij zei dat hij het begreep, maar ik merkte dat mijn weigering hem diep had gekwetst. Hij twijfelde eraan of ik wel hetzelfde voelde en kon zijn verdriet niet goed verwerken.
Uiteindelijk verbrak hij het contact, omdat de situatie ons beiden kapot maakte. Het staat er nu heel simpel, maar in de praktijk heeft dit alles maanden geduurd en we hebben beiden zoveel verdriet gehad. Het was een vreselijke periode.
En nu zijn we bijna 3 jaar verder. Hij is nog bij zijn vrouw, ik ben nog bij mijn man. De situatie bij mij thuis is iets rustiger, mijn man probeert oprecht aan zichzelf te werken en het lijkt erop alsof hij geen contact meer met anderen zoekt. Hij wil graag met mij oud worden en lijkt daar ook echt voor te willen gaan.
Maar ik zit vast in mijn gevoelens. Ik kan R. niet vergeten. En het contact met mijn man is nu redelijk, maar ik voel het niet meer.
Heel soms komen R en ik elkaar nog tegen, al doen we beiden ons best dat te vermijden. Maar als ik hem zie, dan zie ik direct in zijn ogen dat hij nog steeds precies hetzelfde voelt. En dat laat hij op een bepaalde manier ook nog elke dag weten, zonder woorden.
Ik weet dat ik het mijn kinderen verschuldigd ben om alles te doen om mijn huwelijk te redden. En zelfs mijn man gun ik dat, ondanks alles dat er is gebeurd. En ook het gezin van R. wil ik niet overhoop halen. Hij heeft ook kinderen, het is niet eerlijk.
Maar ondertussen ben ik nog elke dag met hem bezig. Ik leef heus wel door, heb mijn afleiding, geef alles voor en aan mijn kinderen, idealiseer hem niet en weet dat een relatie tussen ons echt niet alleen feest zou zijn. En toch gaat hij niet weg uit mijn hart, toch mis ik die diepe vriendschap tussen ons zo. Met al mijn nuchterheid lukt het maar niet om hier overheen te komen.
Is er iemand hier die ook zoiets heeft meegemaakt in zijn/haar leven? Kan het jaren duren voordat zo'n gevoel slijt? Gaat het uberhaupt nog over?
Silence_and_I
vrijdag 30 januari 2015 23:24
Meds, is dat niet meten met 2 maten? Je oordeelt over R., die zijn gezin heeft bedrogen. En aan de andere kant zeg je dat ik mijn man de schuld geef van mijn slechte huwelijk, terwijl hij werkelijk alles heeft gedaan dat het vertrouwen tussen 2 partners kapot maakt. Ik zou willen dat mijn man had gehandeld zoals R. dat destijds heeft gedaan. Het beeindigen van het contact voordat het werkelijk op een affaire uitliep was geen makkelijke stap. Maar daar mag je anders over oordelen natuurlijk.
Bedankt Raluca, dat doet me goed. Er wordt inderdaad hard geoordeeld en dat had ik ook wel verwacht. Maar hoewel ik misschien gekozen heb om te blijven uit angst, wil ik echt mijn best doen om mijn kinderen een stabiele toekomst te geven. En dat is geen makkelijke stap na alles dat is gebeurd. Ik weet dat het met mijn gevoel nooit meer echt goedkomt. En misschien is het daarom wel gedoemd om te mislukken, maar ik wil mezelf later kunnen aankijken en kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan.
Soms zou ik willen dat ik R. uit mijn geheugen kon wissen, het zou zoveel makkelijker zijn als ik niet had geweten hoe hecht zo'n band kan voelen. En inderdaad, het had ook een goede vriendin kunnen zijn. Want het contact is nooit gebaseerd geweest op uiterlijke aantrekkingskracht, maar op datgene dat iemand innerlijk mooi maakt.
Bedankt Raluca, dat doet me goed. Er wordt inderdaad hard geoordeeld en dat had ik ook wel verwacht. Maar hoewel ik misschien gekozen heb om te blijven uit angst, wil ik echt mijn best doen om mijn kinderen een stabiele toekomst te geven. En dat is geen makkelijke stap na alles dat is gebeurd. Ik weet dat het met mijn gevoel nooit meer echt goedkomt. En misschien is het daarom wel gedoemd om te mislukken, maar ik wil mezelf later kunnen aankijken en kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan.
Soms zou ik willen dat ik R. uit mijn geheugen kon wissen, het zou zoveel makkelijker zijn als ik niet had geweten hoe hecht zo'n band kan voelen. En inderdaad, het had ook een goede vriendin kunnen zijn. Want het contact is nooit gebaseerd geweest op uiterlijke aantrekkingskracht, maar op datgene dat iemand innerlijk mooi maakt.
vrijdag 30 januari 2015 23:25
quote:silence_and_I schreef op 30 januari 2015 @ 23:24:
Meds, is dat niet meten met 2 maten? Je oordeelt over R., die zijn gezin heeft bedrogen. En aan de andere kant zeg je dat ik mijn man de schuld geef van mijn slechte huwelijk, terwijl hij werkelijk alles heeft gedaan dat het vertrouwen tussen 2 partners kapot maakt. Ik zou willen dat mijn man had gehandeld zoals R. dat destijds heeft gedaan. Het beeindigen van het contact voordat het werkelijk op een affaire uitliep was geen makkelijke stap. Maar daar mag je anders over oordelen natuurlijk.
Bedankt Raluca, dat doet me goed. Er wordt inderdaad hard geoordeeld en dat had ik ook wel verwacht. Maar hoewel ik misschien gekozen heb om te blijven uit angst, wil ik echt mijn best doen om mijn kinderen een stabiele toekomst te geven. En dat is geen makkelijke stap na alles dat is gebeurd. Ik weet dat het met mijn gevoel nooit meer echt goedkomt. En misschien is het daarom wel gedoemd om te mislukken, maar ik wil mezelf later kunnen aankijken en kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan.
Soms zou ik willen dat ik R. uit mijn geheugen kon wissen, het zou zoveel makkelijker zijn als ik niet had geweten hoe hecht zo'n band kan voelen. En inderdaad, het had ook een goede vriendin kunnen zijn. Want het contact is nooit gebaseerd geweest op uiterlijke aantrekkingskracht, maar op datgene dat iemand innerlijk mooi maakt.Ja, jij meet met twee maten, je verwijt je man dat hij is vreemdgegaan en je denkt dat R. je droomman is. Maar hij is minstens zo onbetrouwbaar als je man.
Meds, is dat niet meten met 2 maten? Je oordeelt over R., die zijn gezin heeft bedrogen. En aan de andere kant zeg je dat ik mijn man de schuld geef van mijn slechte huwelijk, terwijl hij werkelijk alles heeft gedaan dat het vertrouwen tussen 2 partners kapot maakt. Ik zou willen dat mijn man had gehandeld zoals R. dat destijds heeft gedaan. Het beeindigen van het contact voordat het werkelijk op een affaire uitliep was geen makkelijke stap. Maar daar mag je anders over oordelen natuurlijk.
Bedankt Raluca, dat doet me goed. Er wordt inderdaad hard geoordeeld en dat had ik ook wel verwacht. Maar hoewel ik misschien gekozen heb om te blijven uit angst, wil ik echt mijn best doen om mijn kinderen een stabiele toekomst te geven. En dat is geen makkelijke stap na alles dat is gebeurd. Ik weet dat het met mijn gevoel nooit meer echt goedkomt. En misschien is het daarom wel gedoemd om te mislukken, maar ik wil mezelf later kunnen aankijken en kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan.
Soms zou ik willen dat ik R. uit mijn geheugen kon wissen, het zou zoveel makkelijker zijn als ik niet had geweten hoe hecht zo'n band kan voelen. En inderdaad, het had ook een goede vriendin kunnen zijn. Want het contact is nooit gebaseerd geweest op uiterlijke aantrekkingskracht, maar op datgene dat iemand innerlijk mooi maakt.Ja, jij meet met twee maten, je verwijt je man dat hij is vreemdgegaan en je denkt dat R. je droomman is. Maar hij is minstens zo onbetrouwbaar als je man.
vrijdag 30 januari 2015 23:25
vrijdag 30 januari 2015 23:32
Jawel joh, je kan hem best wel vergeten. Je droomt alleen teveel. Ook als je vrij was zou hij vermoedelijk niet voor jou kiezen. Dus doe jezelf een plezier en stop met idealiseren.
Probeer ook voor jezelf helder te krijgen of je bij je man wil blijven (en niet alleen uit gebrek aan beter) of toch liever alleen met je kinderen. En handel daarnaar.
Probeer ook voor jezelf helder te krijgen of je bij je man wil blijven (en niet alleen uit gebrek aan beter) of toch liever alleen met je kinderen. En handel daarnaar.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 30 januari 2015 23:36
Het is nogal zwart-wit gesteld allemaall. Mensen die gevoelens voor anderen krijgen zijn per definitie dus vreemdgangers en bedriegers. Gelukkig heb ik de laatste jaren inderdaad geleerd om voor mezelf op te komen en durf ik hier te zeggen dat de mensen die dat beweren zich vergissen. Als ik destijds niet zo bang was geweest, waren R. en ik samen verder gegaan. Hij had zo alles achtergelaten, daar twijfel ik geen seconde aan. En voor alle duidelijkheid: ik beweer niet dat we dan nog lang en gelukkig hadden geleefd met 2 gebroken gezinnen. Maar we hebben het netjes geprobeerd op te lossen. Misschien hadden we beiden thuis over onze gevoelens moeten praten, maar dat had misschien nog wel meer kapot gemaakt.
Hoe dan ook, de discussie richt zich nu vooral op of dit nu wel of niet vreemdgaan was en of R. nu wel of niet een eerlijke man was met eerlijke bedoelingen. Maar dat is een discussie die hier helemaal niet hoeft. Ik denk dat ik een bedrieger inmiddels op 100 kilometer herken, net als alle smoesjes van de smoezenlijst. Ik heb er in al die tijd niet eentje gehoord. Stop daar dus over.
De vraag die ik hier heb gesteld is of je zoiets ooit werkelijk kunt vergeten, een plekje kunt geven. Zodat het vechten voor dit huwelijk nog enige kans maakt. Als er nog mensen zijn die daar vanuit hun ervaring advies over kunnen geven, dan hoop ik dat ze hier nog een berichtje plaatsen.
Voor nu in elk geval welterusten allemaal...
Hoe dan ook, de discussie richt zich nu vooral op of dit nu wel of niet vreemdgaan was en of R. nu wel of niet een eerlijke man was met eerlijke bedoelingen. Maar dat is een discussie die hier helemaal niet hoeft. Ik denk dat ik een bedrieger inmiddels op 100 kilometer herken, net als alle smoesjes van de smoezenlijst. Ik heb er in al die tijd niet eentje gehoord. Stop daar dus over.
De vraag die ik hier heb gesteld is of je zoiets ooit werkelijk kunt vergeten, een plekje kunt geven. Zodat het vechten voor dit huwelijk nog enige kans maakt. Als er nog mensen zijn die daar vanuit hun ervaring advies over kunnen geven, dan hoop ik dat ze hier nog een berichtje plaatsen.
Voor nu in elk geval welterusten allemaal...
vrijdag 30 januari 2015 23:41
quote:silence_and_I schreef op 30 januari 2015 @ 23:36:
Het is nogal zwart-wit gesteld allemaall. Mensen die gevoelens voor anderen krijgen zijn per definitie dus vreemdgangers en bedriegers. Gelukkig heb ik de laatste jaren inderdaad geleerd om voor mezelf op te komen en durf ik hier te zeggen dat de mensen die dat beweren zich vergissen. Als ik destijds niet zo bang was geweest, waren R. en ik samen verder gegaan. Hij had zo alles achtergelaten, daar twijfel ik geen seconde aan. En voor alle duidelijkheid: ik beweer niet dat we dan nog lang en gelukkig hadden geleefd met 2 gebroken gezinnen. Maar we hebben het netjes geprobeerd op te lossen. Misschien hadden we beiden thuis over onze gevoelens moeten praten, maar dat had misschien nog wel meer kapot gemaakt.
Hoe dan ook, de discussie richt zich nu vooral op of dit nu wel of niet vreemdgaan was en of R. nu wel of niet een eerlijke man was met eerlijke bedoelingen. Maar dat is een discussie die hier helemaal niet hoeft. Ik denk dat ik een bedrieger inmiddels op 100 kilometer herken, net als alle smoesjes van de smoezenlijst. Ik heb er in al die tijd niet eentje gehoord. Stop daar dus over.
De vraag die ik hier heb gesteld is of je zoiets ooit werkelijk kunt vergeten, een plekje kunt geven. Zodat het vechten voor dit huwelijk nog enige kans maakt. Als er nog mensen zijn die daar vanuit hun ervaring advies over kunnen geven, dan hoop ik dat ze hier nog een berichtje plaatsen.
Voor nu in elk geval welterusten allemaal...Maar wat zegt dat eigenlijk over R.? Dat hij "alles zo hebben achtergelaten?" Zijn vrouw en zijn kinderen voor een andere vrouw? Wat is dat voor een man en vader denk je?
Het is nogal zwart-wit gesteld allemaall. Mensen die gevoelens voor anderen krijgen zijn per definitie dus vreemdgangers en bedriegers. Gelukkig heb ik de laatste jaren inderdaad geleerd om voor mezelf op te komen en durf ik hier te zeggen dat de mensen die dat beweren zich vergissen. Als ik destijds niet zo bang was geweest, waren R. en ik samen verder gegaan. Hij had zo alles achtergelaten, daar twijfel ik geen seconde aan. En voor alle duidelijkheid: ik beweer niet dat we dan nog lang en gelukkig hadden geleefd met 2 gebroken gezinnen. Maar we hebben het netjes geprobeerd op te lossen. Misschien hadden we beiden thuis over onze gevoelens moeten praten, maar dat had misschien nog wel meer kapot gemaakt.
Hoe dan ook, de discussie richt zich nu vooral op of dit nu wel of niet vreemdgaan was en of R. nu wel of niet een eerlijke man was met eerlijke bedoelingen. Maar dat is een discussie die hier helemaal niet hoeft. Ik denk dat ik een bedrieger inmiddels op 100 kilometer herken, net als alle smoesjes van de smoezenlijst. Ik heb er in al die tijd niet eentje gehoord. Stop daar dus over.
De vraag die ik hier heb gesteld is of je zoiets ooit werkelijk kunt vergeten, een plekje kunt geven. Zodat het vechten voor dit huwelijk nog enige kans maakt. Als er nog mensen zijn die daar vanuit hun ervaring advies over kunnen geven, dan hoop ik dat ze hier nog een berichtje plaatsen.
Voor nu in elk geval welterusten allemaal...Maar wat zegt dat eigenlijk over R.? Dat hij "alles zo hebben achtergelaten?" Zijn vrouw en zijn kinderen voor een andere vrouw? Wat is dat voor een man en vader denk je?
vrijdag 30 januari 2015 23:54
quote:silence_and_I schreef op 30 januari 2015 @ 23:36:
. Ik denk dat ik een bedrieger inmiddels op 100 kilometer herken, net als alle smoesjes van de smoezenlijst. Ik heb er in al die tijd niet eentje gehoord. ...Jij niet, nee. R zijn vrouw misschien wél.
. Ik denk dat ik een bedrieger inmiddels op 100 kilometer herken, net als alle smoesjes van de smoezenlijst. Ik heb er in al die tijd niet eentje gehoord. ...Jij niet, nee. R zijn vrouw misschien wél.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 31 januari 2015 01:49
quote:raluca schreef op 30 januari 2015 @ 23:07:
hey Silence,
ik vind dat iedereen wel heel erg streng oordeelt.
Ik oordeel helemaal niet.
Ik snap ook TO's verlangen naar de andere man zelfs prima.
Daar komt ruimte voor na keer op keer teleurgesteld te worden in je relatie.
Vraag is inderdaad of je dat nou moet willen, twee gezinnen naar de vaantjes en vooralsnog lijkt het er op ze daar niet voor kiezen.
Persoonlijk lijkt het me een hopeloze zaak. Het huwelijk van TO.
Als vertrouwen zó vaak beschaamd is dan kunnen de bedoelingen heel goed zijn maar op een gegeven moment is het respect weg, het geloof in verbetering en verandering.
Dat zou ik althans begrijpelijk vinden.
Maar TO denkt daar zo te zien nu nog anders over en gaat er voor omdat haar man dat ook doet.
Stoer.
hey Silence,
ik vind dat iedereen wel heel erg streng oordeelt.
Ik oordeel helemaal niet.
Ik snap ook TO's verlangen naar de andere man zelfs prima.
Daar komt ruimte voor na keer op keer teleurgesteld te worden in je relatie.
Vraag is inderdaad of je dat nou moet willen, twee gezinnen naar de vaantjes en vooralsnog lijkt het er op ze daar niet voor kiezen.
Persoonlijk lijkt het me een hopeloze zaak. Het huwelijk van TO.
Als vertrouwen zó vaak beschaamd is dan kunnen de bedoelingen heel goed zijn maar op een gegeven moment is het respect weg, het geloof in verbetering en verandering.
Dat zou ik althans begrijpelijk vinden.
Maar TO denkt daar zo te zien nu nog anders over en gaat er voor omdat haar man dat ook doet.
Stoer.
zaterdag 31 januari 2015 02:00
quote:langelokken schreef op 30 januari 2015 @ 23:13:
Waarom roept iedereen toch altijd dat het heel anders is dan bij de andere vreemdgangers. Als R echt zo graag met je wilde proberen, waarom is hij dan nog bij zijn partner?
Je hebt thuis een slecht huwelijk, maak je keuzes daarop gebaseerd, niet op hersenspinsels en vlinders.Daar zijn natuurlijk wel 2 mensen voor nodig he.
Waarom roept iedereen toch altijd dat het heel anders is dan bij de andere vreemdgangers. Als R echt zo graag met je wilde proberen, waarom is hij dan nog bij zijn partner?
Je hebt thuis een slecht huwelijk, maak je keuzes daarop gebaseerd, niet op hersenspinsels en vlinders.Daar zijn natuurlijk wel 2 mensen voor nodig he.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 31 januari 2015 02:19
TO, ik vind je een kei !.
Hoe heb je gevochten voor je huwelijk met een vreemdgaander pur sang. Nogal wiedes dat je hart afgebrand is op een bepaald moment.
En dat er ruimte ontstaat voor een andere liefde. Waar jij niet all the way op in bent gegaan.
Met het oog op je kinderen, je man en het huwelijk van R.
Voor alles en iedereen heb je respect getoond, en jezelf weggecijferd. Ik denk niet dat veel vrouwen jou dat na hadden gedaan.
Die waren in de vette egoïsme modus geschoten, en voor hun eigen geluk gegaan.
De vrouw van R. is een boel leed bespaart, dat prijst je enorm.
Hoe je de man moet vergeten, daar kan ik je niet in raden.
Wel zou ik je aanraden open kaart te spelen met je eigen man. Wat is het ergste dat hieruit voort kan vloeien?.
Maak die afweging voor jezelf. Of je nog langer in een leugen wilt leven.
Ik wens je wijsheid, kracht en liefde toe.
Hoe heb je gevochten voor je huwelijk met een vreemdgaander pur sang. Nogal wiedes dat je hart afgebrand is op een bepaald moment.
En dat er ruimte ontstaat voor een andere liefde. Waar jij niet all the way op in bent gegaan.
Met het oog op je kinderen, je man en het huwelijk van R.
Voor alles en iedereen heb je respect getoond, en jezelf weggecijferd. Ik denk niet dat veel vrouwen jou dat na hadden gedaan.
Die waren in de vette egoïsme modus geschoten, en voor hun eigen geluk gegaan.
De vrouw van R. is een boel leed bespaart, dat prijst je enorm.
Hoe je de man moet vergeten, daar kan ik je niet in raden.
Wel zou ik je aanraden open kaart te spelen met je eigen man. Wat is het ergste dat hieruit voort kan vloeien?.
Maak die afweging voor jezelf. Of je nog langer in een leugen wilt leven.
Ik wens je wijsheid, kracht en liefde toe.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 31 januari 2015 06:56
TO,
ik denk dat jouw huwelijk niet meer te redden is. Wat ik uit je openingspost proefde, is dat je bij deze man blijft omdat je bang bent dat hij je kinderen zal ontvoeren.
Als dat het enige is dat jullie bindt, vind ik het niet gek dat jullie huwelijk ophoud te bestaan op het moment dat je kinderen volwassen zijn.
En ik denk dat jij dat onbewust ook weet en daarom je tijd uit zit.
En dat is denk ik waarom jij die R niet kunt vergeten. Je gedachten liggen niet bij het huwelijk zelf maar bij eventuele vluchtmogelijkheden zodat het veilig voelt. En dan bedoel ik niet letterlijk een koffer pakken en vluchten, maar meer de gedachte over vlucht. De fantasie over wanneer je veilig wegkunt en je geborgen kunt voelen. Die R. heeft je dat een tijdje gegeven en DAT is waar je naar verlangt. Niet die man zelf. Die man is een middel, geen doel.
Ik denk dat je in een heel moeilijke positie zit die niet zomaar is op te lossen. Wat ik wel weet is dat je met een andere manier van denken en zaken benaderen, een heleboel klaarheid kunt bereiken in je geest zodat je kunt bepalen wat het beste is om te doen voor dat moment. Je geest is op dit moment vertroebeld. Zoals het nu gaat, is het net alsof je op een hobbelpaard zit. Je galoppeert je rot, maar je komt nergens. En dat is heel vermoeiend.
Geen wonder dat je dan uitvluchten zoekt.
Denk goed na over waar je staat, wat je wilt en hoe je er denkt te komen voordat je ook maar iets uitvoert.
Dit is echt iets wat je voor jezelf en je kinderen moet bepalen. Als die R. voor jou bestemd is, dan komt hij vanzelf wel weer in je leven.
Ik vind dat je het goed hebt gedaan tot nu toe.
ik denk dat jouw huwelijk niet meer te redden is. Wat ik uit je openingspost proefde, is dat je bij deze man blijft omdat je bang bent dat hij je kinderen zal ontvoeren.
Als dat het enige is dat jullie bindt, vind ik het niet gek dat jullie huwelijk ophoud te bestaan op het moment dat je kinderen volwassen zijn.
En ik denk dat jij dat onbewust ook weet en daarom je tijd uit zit.
En dat is denk ik waarom jij die R niet kunt vergeten. Je gedachten liggen niet bij het huwelijk zelf maar bij eventuele vluchtmogelijkheden zodat het veilig voelt. En dan bedoel ik niet letterlijk een koffer pakken en vluchten, maar meer de gedachte over vlucht. De fantasie over wanneer je veilig wegkunt en je geborgen kunt voelen. Die R. heeft je dat een tijdje gegeven en DAT is waar je naar verlangt. Niet die man zelf. Die man is een middel, geen doel.
Ik denk dat je in een heel moeilijke positie zit die niet zomaar is op te lossen. Wat ik wel weet is dat je met een andere manier van denken en zaken benaderen, een heleboel klaarheid kunt bereiken in je geest zodat je kunt bepalen wat het beste is om te doen voor dat moment. Je geest is op dit moment vertroebeld. Zoals het nu gaat, is het net alsof je op een hobbelpaard zit. Je galoppeert je rot, maar je komt nergens. En dat is heel vermoeiend.
Geen wonder dat je dan uitvluchten zoekt.
Denk goed na over waar je staat, wat je wilt en hoe je er denkt te komen voordat je ook maar iets uitvoert.
Dit is echt iets wat je voor jezelf en je kinderen moet bepalen. Als die R. voor jou bestemd is, dan komt hij vanzelf wel weer in je leven.
Ik vind dat je het goed hebt gedaan tot nu toe.
zaterdag 31 januari 2015 07:06
TO, je bent gelukkig geweest met het gestolen geluk met R. Dat is niet negatief bedoelt.
Alles in jou verlangt terug naar dat gevoel van weleer.
Toen je besefte hoe fijn het is om geliefd te zijn.
Dat zul je nooit vergeten.
Althans niet als er niets anders ter vervanging komt.
Dat begrijp ik heel goed.
Je huwelijk biedt het je niet meer, hoe hard je je best ook doet.
Alles in jou verlangt terug naar dat gevoel van weleer.
Toen je besefte hoe fijn het is om geliefd te zijn.
Dat zul je nooit vergeten.
Althans niet als er niets anders ter vervanging komt.
Dat begrijp ik heel goed.
Je huwelijk biedt het je niet meer, hoe hard je je best ook doet.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 31 januari 2015 08:50
Je man heeft je vreselijk behandeld en iets stukgemaakt in jou wat door hemzelf nooit meer helemaal te helen is.
Hij heeft je tijdens de zwangerschap belazerd en in de steek gelaten. En niet even of één keer.
Hij heeft je de angst gegeven de kinderen te ontvoeren.
Je raakte vreselijk eenzaam.
Je zag bij R.hoe het ook kan.
Je besefte dat een relatie en persoon zoveel dieper ontwikkeld gevoelig liefdevol en respectvoller kan zijn.
De enigste "fout" die ik bij jou en R.zie is dat jullie het zowiezo niet uitmaken en dan na een poosje eens gaan kijken of je gelukkig voelt met een nieuwe relatie, of dat nou R.is of een ander.
De angst voor ontvoering is reëel. Het is kwam ik onlangs achter wel iets waar je je tegen kunt beschermen, een kennis krijgt daarin volledige ondersteuning en bescherming van jeugdzorg, Die vader mag zijn kind alleen kort af en toe en onder toezicht zien. Zij heeft recht op een geheim adres en nieuwe id maar maakt daar geen gebruik van omdat ze bang is dat hij daar ook weer achterkomt. (Wat echt niet zo hoeft te zijn maar dan kan je zelf geen banden met je oude buurt enzo meer onderhouden. Wat zij omdat ze er al haar wortels heeft teveel zou gaan missen).
Ikzelf heb ook met ontvoerings dreigementen (en geweld) te maken gehad. Ik ben gevlucht voor een geweldadige ex, stalker met succes maar dat onderduiken gaat je niet in de kouwe kleren zitten.
Heb later bij ander weer geweld ontmoet en toen dus ook ontvoerings dreigementen, opnieuw in mijn leven overwogen te vluchten maar de angst dat de kids dan toch uiteindelijk een omgangsregeling krijgen en alleen met hun vader zitten, en kan het vader en kids ook niet aandoen ze uit elkaar te trekken.
De dreigementen zijn momenteel sterk verminderd en besloten om in de buurt iets te zoeken zodat de kids heen en weer kunnen en ik toezicht kan houden.
Ook ik ben mijn hart na alles aan een ander verloren waarbij het wél goed voelde, maar ik ben al anderhalf jaar uit elkaar en dat andere geef ik de tijd.(helaas lijkt hij en ook logisch zolang ik nog geen nieuwe woning heb weten te bemachtigen beducht (en onterecht respectvol) voor ex, logisch, hij komt agressief over).
Ik denk niet dat je bij elkaar moet blijven voor de kids en dat ze een ongelukkige moeder zien, die sterk en ziels gelukkig zou kunnen zijn bij R.of alleen of bij een ander.
Vanuit alleen kan je ook nog altijd terug naar je dan ex man. Of R.of niemand of wie dan ook. Zou nu voor mezelf kiezen en van daaruit verder zien. En moge dan de beste (situatie) winnen.
Je hoeft R.niet te vergeten.
Het mag wel, vergeten, vergeet je hem echt dan was hij toch minder dan je dacht voor jou, blijft hij opduiken voor jou en jij voor hem kan je het altijd nog een kans geven. Zou inderdaad wel voorzichtig aanzien en aftasten of hij richting jou wel een trouw mens is voor je je aan hem bind.
Hij heeft je tijdens de zwangerschap belazerd en in de steek gelaten. En niet even of één keer.
Hij heeft je de angst gegeven de kinderen te ontvoeren.
Je raakte vreselijk eenzaam.
Je zag bij R.hoe het ook kan.
Je besefte dat een relatie en persoon zoveel dieper ontwikkeld gevoelig liefdevol en respectvoller kan zijn.
De enigste "fout" die ik bij jou en R.zie is dat jullie het zowiezo niet uitmaken en dan na een poosje eens gaan kijken of je gelukkig voelt met een nieuwe relatie, of dat nou R.is of een ander.
De angst voor ontvoering is reëel. Het is kwam ik onlangs achter wel iets waar je je tegen kunt beschermen, een kennis krijgt daarin volledige ondersteuning en bescherming van jeugdzorg, Die vader mag zijn kind alleen kort af en toe en onder toezicht zien. Zij heeft recht op een geheim adres en nieuwe id maar maakt daar geen gebruik van omdat ze bang is dat hij daar ook weer achterkomt. (Wat echt niet zo hoeft te zijn maar dan kan je zelf geen banden met je oude buurt enzo meer onderhouden. Wat zij omdat ze er al haar wortels heeft teveel zou gaan missen).
Ikzelf heb ook met ontvoerings dreigementen (en geweld) te maken gehad. Ik ben gevlucht voor een geweldadige ex, stalker met succes maar dat onderduiken gaat je niet in de kouwe kleren zitten.
Heb later bij ander weer geweld ontmoet en toen dus ook ontvoerings dreigementen, opnieuw in mijn leven overwogen te vluchten maar de angst dat de kids dan toch uiteindelijk een omgangsregeling krijgen en alleen met hun vader zitten, en kan het vader en kids ook niet aandoen ze uit elkaar te trekken.
De dreigementen zijn momenteel sterk verminderd en besloten om in de buurt iets te zoeken zodat de kids heen en weer kunnen en ik toezicht kan houden.
Ook ik ben mijn hart na alles aan een ander verloren waarbij het wél goed voelde, maar ik ben al anderhalf jaar uit elkaar en dat andere geef ik de tijd.(helaas lijkt hij en ook logisch zolang ik nog geen nieuwe woning heb weten te bemachtigen beducht (en onterecht respectvol) voor ex, logisch, hij komt agressief over).
Ik denk niet dat je bij elkaar moet blijven voor de kids en dat ze een ongelukkige moeder zien, die sterk en ziels gelukkig zou kunnen zijn bij R.of alleen of bij een ander.
Vanuit alleen kan je ook nog altijd terug naar je dan ex man. Of R.of niemand of wie dan ook. Zou nu voor mezelf kiezen en van daaruit verder zien. En moge dan de beste (situatie) winnen.
Je hoeft R.niet te vergeten.
Het mag wel, vergeten, vergeet je hem echt dan was hij toch minder dan je dacht voor jou, blijft hij opduiken voor jou en jij voor hem kan je het altijd nog een kans geven. Zou inderdaad wel voorzichtig aanzien en aftasten of hij richting jou wel een trouw mens is voor je je aan hem bind.
zaterdag 31 januari 2015 09:35
TO,
Zolang je in deze situatie zit zul je hem waarschijnlijk niet vergeten..
Aangezien het al zo'n enorme puinhoop is, denk ik dat je beter de focus kunt leggen op verwerking van de problemen waar jij persoonlijk tegenaan loopt, bijv. therapie, om beter te leren voor jezelf op te komen...als jij zelf dan sterker in je schoenen staat, en meer overzicht krijgt, heb je R waarschijnlijk niet eens meer "nodig"
Probeer ook echt te uit te zoeken hoe reëel de dreiging van je man is, mbt het meenemen van jullie kinderen, de motivatie om je huwelijk te redden zal ver te zoeken zijn als je puur uit angst bij hem blijft, dat werkt gewoon niet, probeer daar dus ook een oplossing voor te zoeken.
Sowieso kun je beter geen relatie aangaan als je anderen nodig hebt om gaten te vullen, of om jou gelukkig te maken, zorg eerst dat je zelf weer compleet wordt, en dat je sterk in je schoenen staat, dan hoef je niet te kiezen uit 2 belabberde situaties, je man is ook een triest geval, maar dat geldt ook voor die meneer R.
Want ook al zou je wel weggaan bij je man, en een nieuwe relatie beginnen, je neemt dan toch weer je eigen problemen mee, en dan herhaalt de geschiedenis zich vaak weer opnieuw, en misschien zie je het niet zo, R is nou niet bepaald iemand waar je echt op zou kunnen bouwen, want ook hij is niet in staat gebleken om z;n eigen sores op te ruimen, maar wilde vluchten met jou...dat is natuurlijk geen goede oplossing, hij gaat verantwoordelijkheden net zo goed uit de weg, en is al een alarmbel dat hij dat later weer zou kunnen doen als het moeilijk wordt, ook bij jou...
Hij is waarschijnlijk ooit ook gelukkig geweest met z'n eigen gezin, maar ergens zal dat mis zijn gegaan, maar dan is weglopen met een ander niet de manier om ermee om te gaan, het is meer een teken van zwakte, en dat is geen verwijt, maar het is een waarschuwing.
Of het huwelijk met je man nog te repareren is, weet ik niet, ik denk dat er teveel is gebeurd om daar iets zinnigs overs te zeggen, dat ligt helemaal aan jullie persoonlijk...
Jullie kunnen wel proberen om door 1 deur te blijven gaan voor de kinderen, en ze zoveel mogelijk stabiliteit bieden, maar of het op romantisch vlak nog goed komt, zie ik behoorlijk somber in.
Mijn advies is dus, zoek hulp om eerst jezelf te repareren, wordt sterk, en zelfstandig, en ga dan pas rustig aan verder kijken wat je echt wilt, en laat je niet afleiden door triviale zaken als romantiek, verliefdheden relatieshit, etc...dat zijn allemaal stoorzenders op dit moment, en die houden je alleen maar af van je werkelijke doel, en dat is puinruimen en overzicht krijgen.
Zolang je in deze situatie zit zul je hem waarschijnlijk niet vergeten..
Aangezien het al zo'n enorme puinhoop is, denk ik dat je beter de focus kunt leggen op verwerking van de problemen waar jij persoonlijk tegenaan loopt, bijv. therapie, om beter te leren voor jezelf op te komen...als jij zelf dan sterker in je schoenen staat, en meer overzicht krijgt, heb je R waarschijnlijk niet eens meer "nodig"
Probeer ook echt te uit te zoeken hoe reëel de dreiging van je man is, mbt het meenemen van jullie kinderen, de motivatie om je huwelijk te redden zal ver te zoeken zijn als je puur uit angst bij hem blijft, dat werkt gewoon niet, probeer daar dus ook een oplossing voor te zoeken.
Sowieso kun je beter geen relatie aangaan als je anderen nodig hebt om gaten te vullen, of om jou gelukkig te maken, zorg eerst dat je zelf weer compleet wordt, en dat je sterk in je schoenen staat, dan hoef je niet te kiezen uit 2 belabberde situaties, je man is ook een triest geval, maar dat geldt ook voor die meneer R.
Want ook al zou je wel weggaan bij je man, en een nieuwe relatie beginnen, je neemt dan toch weer je eigen problemen mee, en dan herhaalt de geschiedenis zich vaak weer opnieuw, en misschien zie je het niet zo, R is nou niet bepaald iemand waar je echt op zou kunnen bouwen, want ook hij is niet in staat gebleken om z;n eigen sores op te ruimen, maar wilde vluchten met jou...dat is natuurlijk geen goede oplossing, hij gaat verantwoordelijkheden net zo goed uit de weg, en is al een alarmbel dat hij dat later weer zou kunnen doen als het moeilijk wordt, ook bij jou...
Hij is waarschijnlijk ooit ook gelukkig geweest met z'n eigen gezin, maar ergens zal dat mis zijn gegaan, maar dan is weglopen met een ander niet de manier om ermee om te gaan, het is meer een teken van zwakte, en dat is geen verwijt, maar het is een waarschuwing.
Of het huwelijk met je man nog te repareren is, weet ik niet, ik denk dat er teveel is gebeurd om daar iets zinnigs overs te zeggen, dat ligt helemaal aan jullie persoonlijk...
Jullie kunnen wel proberen om door 1 deur te blijven gaan voor de kinderen, en ze zoveel mogelijk stabiliteit bieden, maar of het op romantisch vlak nog goed komt, zie ik behoorlijk somber in.
Mijn advies is dus, zoek hulp om eerst jezelf te repareren, wordt sterk, en zelfstandig, en ga dan pas rustig aan verder kijken wat je echt wilt, en laat je niet afleiden door triviale zaken als romantiek, verliefdheden relatieshit, etc...dat zijn allemaal stoorzenders op dit moment, en die houden je alleen maar af van je werkelijke doel, en dat is puinruimen en overzicht krijgen.
zaterdag 31 januari 2015 12:54
quote:Zelf ben ik Nederlandse, nuchter en hard voor mezelf.
Dat is best een rare introductie voor iemand die in al die jaren geen enkele stap heeft durven zetten om haar lot te veranderen.
Je klinkt eerder bangelijk aangelegd dan hard voor jezelf. Je bent een speelbal van de mannen om je heen en gevoelens waar je geen raad mee weet en niks mee doet.
Hypocriete gevoelens overigens, je vlam klinkt geen steek beter dan je man.
Dat is best een rare introductie voor iemand die in al die jaren geen enkele stap heeft durven zetten om haar lot te veranderen.
Je klinkt eerder bangelijk aangelegd dan hard voor jezelf. Je bent een speelbal van de mannen om je heen en gevoelens waar je geen raad mee weet en niks mee doet.
Hypocriete gevoelens overigens, je vlam klinkt geen steek beter dan je man.
zaterdag 31 januari 2015 17:54
Ongeloofelijk...in het eerste gedeelte van je post is je man de boeman die vreemd gaat en jij het slachtoffer,maar als je verder leest, blijkt dat, als voor jouw het excuus maar geldig is;" mijn man gaat al veeeel langer vreemd", dat jij in weze niks van je man verschilt...
er zullen vast vrouwen geweest die net zo gek op jouw man waren als jij op die getrouwde R. En die zich net zo nep schuldig voelen als jij. Je zoekt gewoon een excuus om voor jezelf goed te praten ,waar je je man om veroordeeld. Bah.
er zullen vast vrouwen geweest die net zo gek op jouw man waren als jij op die getrouwde R. En die zich net zo nep schuldig voelen als jij. Je zoekt gewoon een excuus om voor jezelf goed te praten ,waar je je man om veroordeeld. Bah.
zondag 1 februari 2015 01:05
quote:Eleonora schreef op 31 januari 2015 @ 01:49:
Ik oordeel helemaal niet.
Ik snap ook TO's verlangen naar de andere man zelfs prima.
Daar komt ruimte voor na keer op keer teleurgesteld te worden in je relatie.
Vraag is inderdaad of je dat nou moet willen, twee gezinnen naar de vaantjes en vooralsnog lijkt het er op ze daar niet voor kiezen.
Persoonlijk lijkt het me een hopeloze zaak. Het huwelijk van TO.
Als vertrouwen zó vaak beschaamd is dan kunnen de bedoelingen heel goed zijn maar op een gegeven moment is het respect weg, het geloof in verbetering en verandering.
Dat zou ik althans begrijpelijk vinden.
Maar TO denkt daar zo te zien nu nog anders over en gaat er voor omdat haar man dat ook doet.
Stoer.+1
Ik oordeel helemaal niet.
Ik snap ook TO's verlangen naar de andere man zelfs prima.
Daar komt ruimte voor na keer op keer teleurgesteld te worden in je relatie.
Vraag is inderdaad of je dat nou moet willen, twee gezinnen naar de vaantjes en vooralsnog lijkt het er op ze daar niet voor kiezen.
Persoonlijk lijkt het me een hopeloze zaak. Het huwelijk van TO.
Als vertrouwen zó vaak beschaamd is dan kunnen de bedoelingen heel goed zijn maar op een gegeven moment is het respect weg, het geloof in verbetering en verandering.
Dat zou ik althans begrijpelijk vinden.
Maar TO denkt daar zo te zien nu nog anders over en gaat er voor omdat haar man dat ook doet.
Stoer.+1
zondag 1 februari 2015 10:17
quote:Eindeloos schreef op 31 januari 2015 @ 02:19:
TO, ik vind je een kei !.
Hoe heb je gevochten voor je huwelijk met een vreemdgaander pur sang. Nogal wiedes dat je hart afgebrand is op een bepaald moment.
En dat er ruimte ontstaat voor een andere liefde. Waar jij niet all the way op in bent gegaan.
Met het oog op je kinderen, je man en het huwelijk van R.
Voor alles en iedereen heb je respect getoond, en jezelf weggecijferd. Ik denk niet dat veel vrouwen jou dat na hadden gedaan.
Die waren in de vette egoïsme modus geschoten, en voor hun eigen geluk gegaan.
De vrouw van R. is een boel leed bespaart, dat prijst je enorm.
Hoe je de man moet vergeten, daar kan ik je niet in raden.
Wel zou ik je aanraden open kaart te spelen met je eigen man. Wat is het ergste dat hieruit voort kan vloeien?.
Maak die afweging voor jezelf. Of je nog langer in een leugen wilt leven.
Ik wens je wijsheid, kracht en liefde toe.Haar zogenaamde "respect" voor anderen was puur gebaseerd op angst. Ze durfde gewoonweg niet. (Zegt ze zelf) anders waren ze allang samen geweest. Dus ze is echt niet anders dan haar man.
TO, ik vind je een kei !.
Hoe heb je gevochten voor je huwelijk met een vreemdgaander pur sang. Nogal wiedes dat je hart afgebrand is op een bepaald moment.
En dat er ruimte ontstaat voor een andere liefde. Waar jij niet all the way op in bent gegaan.
Met het oog op je kinderen, je man en het huwelijk van R.
Voor alles en iedereen heb je respect getoond, en jezelf weggecijferd. Ik denk niet dat veel vrouwen jou dat na hadden gedaan.
Die waren in de vette egoïsme modus geschoten, en voor hun eigen geluk gegaan.
De vrouw van R. is een boel leed bespaart, dat prijst je enorm.
Hoe je de man moet vergeten, daar kan ik je niet in raden.
Wel zou ik je aanraden open kaart te spelen met je eigen man. Wat is het ergste dat hieruit voort kan vloeien?.
Maak die afweging voor jezelf. Of je nog langer in een leugen wilt leven.
Ik wens je wijsheid, kracht en liefde toe.Haar zogenaamde "respect" voor anderen was puur gebaseerd op angst. Ze durfde gewoonweg niet. (Zegt ze zelf) anders waren ze allang samen geweest. Dus ze is echt niet anders dan haar man.
zondag 1 februari 2015 11:21
Ach kom. Haar man deed het uit wellust steeds andere vrouwen, op jacht naar bewondering genot en seksuele bevestiging, niet omdat zij zo slecht voor hem was. Hij was wel barbaars slecht voor haar, een oppervlakkige macho, zij is niet voor niets bang voor ontvoering (! Dat is afgrijselijk en niet zomaar iets !) en haar vertrouwen en gevoel kwijt door een hele rits vrouwen in zijn telefoon en zelfs één aantoonbaar op de stoep.
Zij zou het vanuit hele andere volkomen begrijpelijke en aanvaardbare behoefte en overwegingen en motieven doen. De menselijke behoefte aan liefde respect (hopelijk)trouw gelijkwaardigheid bescherming geluk erkenning diepgang etc.
Beste blijft om beide eerst het een poos netjes uit te hebben. En voor jezelf te kiezen en eerst nog wat rustig aan jezelf te werken en denken. Is dat nou geen goed idee TO ? Zie mijn en anderen hun eerdere advies in serieuze posts.
Zij zou het vanuit hele andere volkomen begrijpelijke en aanvaardbare behoefte en overwegingen en motieven doen. De menselijke behoefte aan liefde respect (hopelijk)trouw gelijkwaardigheid bescherming geluk erkenning diepgang etc.
Beste blijft om beide eerst het een poos netjes uit te hebben. En voor jezelf te kiezen en eerst nog wat rustig aan jezelf te werken en denken. Is dat nou geen goed idee TO ? Zie mijn en anderen hun eerdere advies in serieuze posts.
zondag 1 februari 2015 11:31
quote:unuance schreef op 01 februari 2015 @ 11:21:
Ach kom. Haar man deed het uit wellust steeds andere vrouwen, op jacht naar bewondering genot en seksuele bevestiging, niet omdat zij zo slecht voor hem was. Hij was wel barbaars slecht voor haar, een oppervlakkige macho, zij is niet voor niets bang voor ontvoering (! Dat is afgrijselijk en niet zomaar iets !) en haar vertrouwen en gevoel kwijt door een hele rits vrouwen in zijn telefoon en zelfs één aantoonbaar op de stoep.
Zij zou het vanuit hele andere volkomen begrijpelijke en aanvaardbare behoefte en overwegingen en motieven doen. De menselijke behoefte aan liefde respect (hopelijk)trouw gelijkwaardigheid bescherming geluk erkenning diepgang etc.
Beste blijft om beide eerst het een poos netjes uit te hebben. En voor jezelf te kiezen en eerst nog wat rustig aan jezelf te werken en denken. Is dat nou geen goed idee TO ? Zie mijn en anderen hun eerdere advies in serieuze posts.Meen je dat nou serieus? Ga jij werkelijk afwegen in welke situatie vreemdgaan geoorloofd is? Zo sust het wel lekker je geweten ja.
Ach kom. Haar man deed het uit wellust steeds andere vrouwen, op jacht naar bewondering genot en seksuele bevestiging, niet omdat zij zo slecht voor hem was. Hij was wel barbaars slecht voor haar, een oppervlakkige macho, zij is niet voor niets bang voor ontvoering (! Dat is afgrijselijk en niet zomaar iets !) en haar vertrouwen en gevoel kwijt door een hele rits vrouwen in zijn telefoon en zelfs één aantoonbaar op de stoep.
Zij zou het vanuit hele andere volkomen begrijpelijke en aanvaardbare behoefte en overwegingen en motieven doen. De menselijke behoefte aan liefde respect (hopelijk)trouw gelijkwaardigheid bescherming geluk erkenning diepgang etc.
Beste blijft om beide eerst het een poos netjes uit te hebben. En voor jezelf te kiezen en eerst nog wat rustig aan jezelf te werken en denken. Is dat nou geen goed idee TO ? Zie mijn en anderen hun eerdere advies in serieuze posts.Meen je dat nou serieus? Ga jij werkelijk afwegen in welke situatie vreemdgaan geoorloofd is? Zo sust het wel lekker je geweten ja.
zondag 1 februari 2015 12:32
Ze is niet vreemd gegaan en zou niet zijn vreemd gegaan want ze was dan bij haar man weggegaan. Met de kids, anders zou ze immers niet bang zijn voor ontvoering.
Overigens vindt ik dat er situaties denkbaar zijn, en misschien niet goed maar ook niet geheel onbegrijpelijk of zonder meer af te keuren zijn b.v.waneer je bang bent voor ontvoering of ernstige agressie of afhankelijkheid door ernstige omstandigheden zoals bij illegaliteit, misbruik,, handicap, chantage, bedreiging, mishandeling, manipulatie, gestoorde partner etc. dat je uit angst, nood en eenzaamheid steun en liefde vindt in de armen van iemand die je wel respecteert en beschermt.
Tuurlijk blijft het de bedoeling zelf eruit te komen en dingen eerst netjes af te ronden maar dat is niet in elke situatie vanzelfsprekend of mogelijk.
Je hebt als buitenstaander geen idee in wat voor complex parket iemand kan geraken binnen een afhankelijkheids relatie. B.v.omdat er kinderen in het spel zijn, een macho cultuur, eerwraak, ontvoerings gevaar etc.
Overigens vindt ik dat er situaties denkbaar zijn, en misschien niet goed maar ook niet geheel onbegrijpelijk of zonder meer af te keuren zijn b.v.waneer je bang bent voor ontvoering of ernstige agressie of afhankelijkheid door ernstige omstandigheden zoals bij illegaliteit, misbruik,, handicap, chantage, bedreiging, mishandeling, manipulatie, gestoorde partner etc. dat je uit angst, nood en eenzaamheid steun en liefde vindt in de armen van iemand die je wel respecteert en beschermt.
Tuurlijk blijft het de bedoeling zelf eruit te komen en dingen eerst netjes af te ronden maar dat is niet in elke situatie vanzelfsprekend of mogelijk.
Je hebt als buitenstaander geen idee in wat voor complex parket iemand kan geraken binnen een afhankelijkheids relatie. B.v.omdat er kinderen in het spel zijn, een macho cultuur, eerwraak, ontvoerings gevaar etc.
