Relaties
alle pijlers
relaties met brandwonden
zaterdag 31 januari 2015 21:43
De titel zegt het al, toen ik tiener was heb ik ernstige brandwonden opgelopen. De vlammen raakten mij eerst ter hoogte van mijn kruis en zijn van daaruit razend snel verspreid naar mijn buik en mijn benen. Ook zijn mijn handen verbrand toen ik mijn shirt probeerde uit te trekken. Ik kan de littekens redelijk goed verbergen met normale kledij. Maar natuurlijk is het wel zo dat mijn kleren ooit uit gaan moeten als ik een relatie wil aangaan. En dat maakt mij ontzettend bang en onzeker. Het idee dat ik mijn littekens ooit aan iemand moet tonen maakt mij vreselijk angstig. Ik weet dan ook niet hoe ik het het beste moet aanpakken. Wanneer moet ik iemand zeggen dat ik brandwonden heb? Ik ben nu negentien en zie hoe de mensen rond mij een eerste relatie aangaan. En dan voel ik mij vaak eenzaam.
Wat ik hiermee wil? Geen idee eigenlijk. Wat van mij afschrijven. Bedankt in elk geval om even te luisteren.
Wat ik hiermee wil? Geen idee eigenlijk. Wat van mij afschrijven. Bedankt in elk geval om even te luisteren.
zaterdag 31 januari 2015 22:49
Hoi snowdog,
Ik lees al Lang mee op het forum maar heb nooit geschreven. speciaal voor jouw topic een account aangemaakt.
Ik herken je onzekerheid. Ik ben zelf eind 20 en heb in mijn late tienerjaren ook brandwonden opgelopen op intieme plekken. Ik wil hier verder niet over uitwijden ivm herkenbaarheid.
Op dat moment had ik al een tijdje een vriend, die accepteerde het en ik had het zelf geaccepteerd. Door andere redenen ging de relatie enkele jaren daarna uit.
Nooit last gehad van die onzekerheid op bv het strand of de sauna. Maar toen werd ik vreselijk onzeker. Wie vind mij Nou nog mooi nu ik weer opnieuw moest daten. Wanneer moet je het vertellen?
Ik heb met meerdere mannen daarna gedate. Wanneer het klikte heb ik het verteld. En ja je zult ook heel vervelende reacties kunnen krijgen. Zeker omdat ook de jongens van jou leeftijd (net als bij mij toen) niet weten hoe ze moeten reageren. 1 jongen begon een keer te lachen, puur omdat hij niet wist wat hij ermee moest. Dat was slikken maar ik wist toen dit is niet de ware voor mij. Mijn huidige vriend heb ik het ook vrij snel verteld omdat het klikte en zo vertrouwd voelde. Hij was lief, geinteresseerd. Onze eerste keer seks vond ik doodeng. Hij heeft de littekens 1x goed bekeken omdat ie geinteresseerd was. Daarna was het ijs gebroken en was mijn onzekerheid direct weg.
Hopelijk heb je wat aan mijn reactie. Als je wil mag je me ook een pb sturen!
Ik lees al Lang mee op het forum maar heb nooit geschreven. speciaal voor jouw topic een account aangemaakt.
Ik herken je onzekerheid. Ik ben zelf eind 20 en heb in mijn late tienerjaren ook brandwonden opgelopen op intieme plekken. Ik wil hier verder niet over uitwijden ivm herkenbaarheid.
Op dat moment had ik al een tijdje een vriend, die accepteerde het en ik had het zelf geaccepteerd. Door andere redenen ging de relatie enkele jaren daarna uit.
Nooit last gehad van die onzekerheid op bv het strand of de sauna. Maar toen werd ik vreselijk onzeker. Wie vind mij Nou nog mooi nu ik weer opnieuw moest daten. Wanneer moet je het vertellen?
Ik heb met meerdere mannen daarna gedate. Wanneer het klikte heb ik het verteld. En ja je zult ook heel vervelende reacties kunnen krijgen. Zeker omdat ook de jongens van jou leeftijd (net als bij mij toen) niet weten hoe ze moeten reageren. 1 jongen begon een keer te lachen, puur omdat hij niet wist wat hij ermee moest. Dat was slikken maar ik wist toen dit is niet de ware voor mij. Mijn huidige vriend heb ik het ook vrij snel verteld omdat het klikte en zo vertrouwd voelde. Hij was lief, geinteresseerd. Onze eerste keer seks vond ik doodeng. Hij heeft de littekens 1x goed bekeken omdat ie geinteresseerd was. Daarna was het ijs gebroken en was mijn onzekerheid direct weg.
Hopelijk heb je wat aan mijn reactie. Als je wil mag je me ook een pb sturen!
zaterdag 31 januari 2015 22:49
Ben het ook eens met de anderen hierboven. Iedereen heeft wel iets. Iets wat in je eigen ogen misschien niet zo mooi is, maar wel bij jou hoort. Datgene maakt je echt geen minder lief, mooi, bijzonder mens.
Wat is het ergste dat er kan gebeuren als iemand die dichtbij je staat (zoals je ouders) je littekens zien? Weet je voor jezelf wat je nodig hebt om je littekens wel te durven laten zien? Hoe wil je dat bereiken?
Wat is het ergste dat er kan gebeuren als iemand die dichtbij je staat (zoals je ouders) je littekens zien? Weet je voor jezelf wat je nodig hebt om je littekens wel te durven laten zien? Hoe wil je dat bereiken?
zaterdag 31 januari 2015 22:50
quote:melissa-x schreef op 31 januari 2015 @ 22:17:
Ze is 19 en niets wijst erop dat ze problemen heeft om een partner te vinden
Ik zat mezelf juist af te vragen of we het hier over een hij of een zij hadden, ik kon het er niet uit opmaken.
Overigens, je hebt ook bandwonden op je handen. Het lijkt mij dan toch dat dit wel ter sprake komt in het begin van de relatie ruim voordat je de behoefte voelt om uit de kleren te gaan.
Op dat moment kun je ook aangeven dat je veel meer bandwonden hebt en waar.
Ze is 19 en niets wijst erop dat ze problemen heeft om een partner te vinden
Ik zat mezelf juist af te vragen of we het hier over een hij of een zij hadden, ik kon het er niet uit opmaken.
Overigens, je hebt ook bandwonden op je handen. Het lijkt mij dan toch dat dit wel ter sprake komt in het begin van de relatie ruim voordat je de behoefte voelt om uit de kleren te gaan.
Op dat moment kun je ook aangeven dat je veel meer bandwonden hebt en waar.
Niet geschoten is altijd mis
zaterdag 31 januari 2015 22:54
quote:jean_grey schreef op 31 januari 2015 @ 22:27:
Ik was het eerlijk gezegd compleet vergeten te vertellen.
Dat vind ik niet zo gek. Wanneer je alleen bent en er over piekert, dan wordt het groter en groter. Maar op het moment dat je een fantastische man ontmoet, dan vult hij al jouw gedachten. Op het moment dat je elkaar dan verliefd aanstaart en van het één het ander gaat komen, dan ga je als het goed is zo op in dat moment, dat zijn uiterlijk en jouw uiterlijk volledig bijzaak zijn geworden.
Lieve TO, ik hoop dat jij snel zo'n verliefdheid mee mag maken, zodat jij deze zorgen achter je kunt laten.
Ik was het eerlijk gezegd compleet vergeten te vertellen.
Dat vind ik niet zo gek. Wanneer je alleen bent en er over piekert, dan wordt het groter en groter. Maar op het moment dat je een fantastische man ontmoet, dan vult hij al jouw gedachten. Op het moment dat je elkaar dan verliefd aanstaart en van het één het ander gaat komen, dan ga je als het goed is zo op in dat moment, dat zijn uiterlijk en jouw uiterlijk volledig bijzaak zijn geworden.
Lieve TO, ik hoop dat jij snel zo'n verliefdheid mee mag maken, zodat jij deze zorgen achter je kunt laten.
zaterdag 31 januari 2015 23:03
Snowdog, als je voelt dat je die periode in het revalidatiecentrum niet voldoende hebt afgesloten, kan je altijd informeren of je nog eens met die psycholoog kan praten. En.. is het een idee om bij dat revalidatiecentrum te gaan zwemmen?
Toen ik net in het revalidatiecentrum zat werd er ook aangegeven dat zwemmen (leren zwemmen in de nieuwe 'situatie') op het programma stond. Dat voelde op dat moment wel als een veilige omgeving. Want iedereen die er zat die had iets. Er werd daar ook niet gekeken naar elkaar. Je zag elkaar bij de koffietafel en later weer bij de fysio, je wist zo ongeveer wat de ander mankeerde.
Binnenkort ga ik op 'herhaling', 5 jaar na dato. De revalidatie-arts gaf aan dat ikzelf met haar het 'pakket' mag samenstellen.
En, verwerken blijft. De ene periode ligt het allemaal makkelijker dan de andere periode. Als mijn protheses weg zijn voor onderhoud dan ben ik behoorlijk zichtbaar gehandicapt. De ene keer trek ik het dan wel om de stad in te gaan. De andere keer moet ik er niet aan denken en sluit ik me 2 dagen op.
Toen ik net in het revalidatiecentrum zat werd er ook aangegeven dat zwemmen (leren zwemmen in de nieuwe 'situatie') op het programma stond. Dat voelde op dat moment wel als een veilige omgeving. Want iedereen die er zat die had iets. Er werd daar ook niet gekeken naar elkaar. Je zag elkaar bij de koffietafel en later weer bij de fysio, je wist zo ongeveer wat de ander mankeerde.
Binnenkort ga ik op 'herhaling', 5 jaar na dato. De revalidatie-arts gaf aan dat ikzelf met haar het 'pakket' mag samenstellen.
En, verwerken blijft. De ene periode ligt het allemaal makkelijker dan de andere periode. Als mijn protheses weg zijn voor onderhoud dan ben ik behoorlijk zichtbaar gehandicapt. De ene keer trek ik het dan wel om de stad in te gaan. De andere keer moet ik er niet aan denken en sluit ik me 2 dagen op.
zaterdag 31 januari 2015 23:04
Lieverd jij hoeft je wonden niet aan ''iemand'' te tonen.
Jij zult ze hopelijk, denkelijk,.... aan een persoon tonen, die jouw hart veroverd heeft.
Die jou, de mooist de liefste, de dierbaarste vindt die er voor hem bestaat........
Die naast je uiterlijk, ook van je innerlijk houdt.
Moet je je voor zo '' iemand'' schamen?
Nee toch ?
Dikke pakkerd voor jou
Jij zult ze hopelijk, denkelijk,.... aan een persoon tonen, die jouw hart veroverd heeft.
Die jou, de mooist de liefste, de dierbaarste vindt die er voor hem bestaat........
Die naast je uiterlijk, ook van je innerlijk houdt.
Moet je je voor zo '' iemand'' schamen?
Nee toch ?
Dikke pakkerd voor jou
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 31 januari 2015 23:13
quote:Eindeloos schreef op 31 januari 2015 @ 23:04:
Lieverd jij hoeft je wonden niet aan ''iemand'' te tonen.
Jij zult ze hopelijk, denkelijk,.... aan een persoon tonen, die jouw hart veroverd heeft.
Die jou, de mooist de liefste, de dierbaarste vindt die er voor hem bestaat........
Die naast je uiterlijk, ook van je innerlijk houdt.
Moet je je voor zo '' iemand'' schamen?
Nee toch ?
Dikke pakkerd voor jou
Dit vooral!
En als je het voor jezelf niet verwerkt heb is het misschien toch prettig om nog een keer met een professional of een praatgroep erover te praten.
Maar volgens mij ben je een hartstikke leuke meid, dus er loopt echt wel een ware voor jou rond!
Lieverd jij hoeft je wonden niet aan ''iemand'' te tonen.
Jij zult ze hopelijk, denkelijk,.... aan een persoon tonen, die jouw hart veroverd heeft.
Die jou, de mooist de liefste, de dierbaarste vindt die er voor hem bestaat........
Die naast je uiterlijk, ook van je innerlijk houdt.
Moet je je voor zo '' iemand'' schamen?
Nee toch ?
Dikke pakkerd voor jou
Dit vooral!
En als je het voor jezelf niet verwerkt heb is het misschien toch prettig om nog een keer met een professional of een praatgroep erover te praten.
Maar volgens mij ben je een hartstikke leuke meid, dus er loopt echt wel een ware voor jou rond!
zaterdag 31 januari 2015 23:14
quote:Eindeloos schreef op 31 januari 2015 @ 23:04:
Lieverd jij hoeft je wonden niet aan ''iemand'' te tonen.
Jij zult ze hopelijk, denkelijk,.... aan een persoon tonen, die jouw hart veroverd heeft.
Die jou, de mooist de liefste, de dierbaarste vindt die er voor hem bestaat........
Die naast je uiterlijk, ook van je innerlijk houdt.
Moet je je voor zo '' iemand'' schamen?
Nee toch ?
Dikke pakkerd voor jou
Heel romantisch hoor, maar niet ideaal.
Het zou namelijk ook al fijn zijn als ze het zelfvertrouwen op kan bouwen zodat ze een bikini of kort broek aan kan zodra de mussen van het dak vallen van de warmte en lekker durft te zwemmen.
Lieverd jij hoeft je wonden niet aan ''iemand'' te tonen.
Jij zult ze hopelijk, denkelijk,.... aan een persoon tonen, die jouw hart veroverd heeft.
Die jou, de mooist de liefste, de dierbaarste vindt die er voor hem bestaat........
Die naast je uiterlijk, ook van je innerlijk houdt.
Moet je je voor zo '' iemand'' schamen?
Nee toch ?
Dikke pakkerd voor jou
Heel romantisch hoor, maar niet ideaal.
Het zou namelijk ook al fijn zijn als ze het zelfvertrouwen op kan bouwen zodat ze een bikini of kort broek aan kan zodra de mussen van het dak vallen van de warmte en lekker durft te zwemmen.
zaterdag 31 januari 2015 23:23
quote:jean_grey schreef op 31 januari 2015 @ 23:14:
[...]
Heel romantisch hoor, maar niet ideaal.
Het zou namelijk ook al fijn zijn als ze het zelfvertrouwen op kan bouwen zodat ze een bikini of kort broek aan kan zodra de mussen van het dak vallen van de warmte en lekker durft te zwemmen.
Dat zou mooi zijn, maar als TO zich niet veilig kan voelen bij iemand die van haar houdt, hoe kan ze zich dan veilig voelen in de buitenwereld?
Stap voor stap!
[...]
Heel romantisch hoor, maar niet ideaal.
Het zou namelijk ook al fijn zijn als ze het zelfvertrouwen op kan bouwen zodat ze een bikini of kort broek aan kan zodra de mussen van het dak vallen van de warmte en lekker durft te zwemmen.
Dat zou mooi zijn, maar als TO zich niet veilig kan voelen bij iemand die van haar houdt, hoe kan ze zich dan veilig voelen in de buitenwereld?
Stap voor stap!
zaterdag 31 januari 2015 23:25
quote:jean_grey schreef op 31 januari 2015 @ 23:14:
[...]
Heel romantisch hoor, maar niet ideaal.
Het zou namelijk ook al fijn zijn als ze het zelfvertrouwen op kan bouwen zodat ze een bikini of kort broek aan kan zodra de mussen van het dak vallen van de warmte en lekker durft te zwemmen.
Dat is niet hetgeen TO in haar OP benoemt.
Daar gaat ze specifiek in op de problematiek met het oog op een relatie.
En daar reageer ik op.
[...]
Heel romantisch hoor, maar niet ideaal.
Het zou namelijk ook al fijn zijn als ze het zelfvertrouwen op kan bouwen zodat ze een bikini of kort broek aan kan zodra de mussen van het dak vallen van de warmte en lekker durft te zwemmen.
Dat is niet hetgeen TO in haar OP benoemt.
Daar gaat ze specifiek in op de problematiek met het oog op een relatie.
En daar reageer ik op.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zondag 1 februari 2015 00:39
quote:tien_voor_tien schreef op 31 januari 2015 @ 23:23:
[...]
Dat zou mooi zijn, maar als TO zich niet veilig kan voelen bij iemand die van haar houdt, hoe kan ze zich dan veilig voelen in de buitenwereld?
Stap voor stap!Ja en die eerste stap zal bij d'r ouders zijn of lotgenoten zijn die weten wat ze doormaakt. Niet iemand waar ze verliefd op is wat het 1000x enger maakt.
[...]
Dat zou mooi zijn, maar als TO zich niet veilig kan voelen bij iemand die van haar houdt, hoe kan ze zich dan veilig voelen in de buitenwereld?
Stap voor stap!Ja en die eerste stap zal bij d'r ouders zijn of lotgenoten zijn die weten wat ze doormaakt. Niet iemand waar ze verliefd op is wat het 1000x enger maakt.
zondag 1 februari 2015 07:49
Mijn tweede serieuze relatie was met iemand met brandwonden. Toen we de eerste keer gingen vrijen heeft hij het van te voren nog een keer extra gezegd. Ik had ze nog niet gezien dus, alleen op z'n handen. Ik was best bezorgd, vond het eng (maar de eerste keer met iemand nieuws is sowieso spannend).
Maar toen zijn broek eenmaal uit was en ik ze gezien had, was het 'normaal' voor me. Was een hele leuke relatie met geweldig seksleven.
Maar toen zijn broek eenmaal uit was en ik ze gezien had, was het 'normaal' voor me. Was een hele leuke relatie met geweldig seksleven.
zondag 1 februari 2015 08:51
Er zijn nog wat reacties bij gekomen, waar ik nog op wil reageren.
Waarom ik mijn littekens niet aan mijn ouders wil tonen? Ik weet wel dat ze mij niet minder graag gaan zien als ik littekens heb, maar ik wil ze niet choqueren en confronteren met de periode dat ik in het ziekenhuis heb gelegen. Ik vind het ook wat moeilijk om over mijn onzekerheden te beginnen tegen hen, omdat ik ze geen verdriet wil aandoen.
Gaan zwemmen in het brandwondencentrum is geen optie. Een deel van de behandeling bestond eruit om in een bad te gaan zitten, zodat de huid loskwam, die dan velletje voor velletje werd verwijderd. Dat was enorm pijnlijk. Ook douchen heeft lange tijd pijn gedaan. Nog altijd vind ik het moeilijk om lang in water te zitten. Zwemmen is dan ook niet iets wat ik mis. Wel zou ik graag nog eens naar het strand gaan. De laatstejaars van mijn school gaan volgens traditie altijd naar Griekenland in de zomervakantie. Ik ben niet meegegaan omdat ik wist dat er enkele middagen aan het strand bij de planning zaten. Ik vind het jammer dat ik zo'n dingen moet missen.
Iemand vroeg mij (ik ben de naam vergeten, sorry) wat ik nodig zou hebben om mijn littekens te kunnen tonen. Die vraag kan ik echt niet beantwoorden. Ik weet het oprecht niet. Ik hoop gewoon dat ik me op een dag gewoon klaar ga voelen.
Nogmaals bedankt voor alle lieve reacties!
Waarom ik mijn littekens niet aan mijn ouders wil tonen? Ik weet wel dat ze mij niet minder graag gaan zien als ik littekens heb, maar ik wil ze niet choqueren en confronteren met de periode dat ik in het ziekenhuis heb gelegen. Ik vind het ook wat moeilijk om over mijn onzekerheden te beginnen tegen hen, omdat ik ze geen verdriet wil aandoen.
Gaan zwemmen in het brandwondencentrum is geen optie. Een deel van de behandeling bestond eruit om in een bad te gaan zitten, zodat de huid loskwam, die dan velletje voor velletje werd verwijderd. Dat was enorm pijnlijk. Ook douchen heeft lange tijd pijn gedaan. Nog altijd vind ik het moeilijk om lang in water te zitten. Zwemmen is dan ook niet iets wat ik mis. Wel zou ik graag nog eens naar het strand gaan. De laatstejaars van mijn school gaan volgens traditie altijd naar Griekenland in de zomervakantie. Ik ben niet meegegaan omdat ik wist dat er enkele middagen aan het strand bij de planning zaten. Ik vind het jammer dat ik zo'n dingen moet missen.
Iemand vroeg mij (ik ben de naam vergeten, sorry) wat ik nodig zou hebben om mijn littekens te kunnen tonen. Die vraag kan ik echt niet beantwoorden. Ik weet het oprecht niet. Ik hoop gewoon dat ik me op een dag gewoon klaar ga voelen.
Nogmaals bedankt voor alle lieve reacties!
zondag 1 februari 2015 09:51
@Snowdog, ik heb ook brandwonden opgelopen. Ik was toen 21 en het is inmiddels 9 jaar geleden. Bij mij is er weinig te verbergen, want ze zitten o.a. in mijn hals en op mijn armen.
Het is niet meer dan normaal dat je het eng en spannend vindt om je aan iemand boot te geven. Het is toch ook spannend. Dat mag je jezelf best toestaan om te voelen. Misschien een geruststelling: in mijn ervaring gaan mannen er over het algemeen relaxed mee om. Ik heb overigens al jaren een fijne relatie met een (mijn) leuke man.
Wat betreft het dingen niet doen vanwege je littekens. Ik snap je, echt waar. Ik heb mezelf vrij snel na mijn revalidatie gevraagd: "Wie leidt mijn leven? Mijn littekens of ikzelf?" Voor mij was het duidelijk dat ik dat wil zijn. Ik zal niet zeggen dat naar de sauna gaan of zwemmen met nieuwe vrienden nooit een beetje eng is. Dat is het wel, maar ik doe het. En dat is bevrijdend en gun ik jou ook.
PS je mag me pb sturen als je wilt
Het is niet meer dan normaal dat je het eng en spannend vindt om je aan iemand boot te geven. Het is toch ook spannend. Dat mag je jezelf best toestaan om te voelen. Misschien een geruststelling: in mijn ervaring gaan mannen er over het algemeen relaxed mee om. Ik heb overigens al jaren een fijne relatie met een (mijn) leuke man.
Wat betreft het dingen niet doen vanwege je littekens. Ik snap je, echt waar. Ik heb mezelf vrij snel na mijn revalidatie gevraagd: "Wie leidt mijn leven? Mijn littekens of ikzelf?" Voor mij was het duidelijk dat ik dat wil zijn. Ik zal niet zeggen dat naar de sauna gaan of zwemmen met nieuwe vrienden nooit een beetje eng is. Dat is het wel, maar ik doe het. En dat is bevrijdend en gun ik jou ook.
PS je mag me pb sturen als je wilt
I choose happy!
zondag 1 februari 2015 11:38
Ik geloof echt dat iedereen onzekerheden heeft en ik wil dat zeker niet afdoen als onbenullig, maar het is wel zo dat mijn huid objectief gewoon lelijk is. Het is niet zoals de grote/kleine borsten discussie, waarbij iedereen andere voorkeuren heeft. Nogmaals ik wil echt niet doen alsof ik de enige ben met onzekerheden, want ik weet hoe rot je eronder kunt voelen.
Wanneer vrienden/familieleden mij eerst kwamen bezoeken in het ziekenhuis, zeiden ze bijna allemaal dat ik zoveel geluk had gehad omdat mijn gezicht/hals niet mee was verbrand. Ik vond dit vroeger echt een mooi compliment. Ik zag er nog precies dezelfde uit! Nu haat ik het als ze dit zeggen. Ik heb helemaal geen geluk gehad. De brandwonden zouden er helemaal niet moeten zijn. En dan antwoorden de mensen meestal: "Maar ja, niemand ziet dat toch." En dan denk ik: en ik dan? Ik zie ze toch. Ik kan zelfs niet naar het toilet gaan zonder ermee geconfronteerd te worden.
Ook is het zo dat de ergste littekens op mijn onderbuik en mijn privé-delen zijn omdat ik daar het eerst verbrand was. Ik heb daar hele lelijke littekens met contracturen over het heupgewricht, wat mijn bewegingen erg beperkte. Ook kon ik hierdoor niet op een normale manier plassen en was mijn huid daar continu ontstoken. Ik heb hiervoor meerdere littekencorrecties gekregen. Hierdoor heb ik niet enkel brandwonden, maar ook chirurgische littekens. Hierover ben ik het meest onzeker omdat dit natuurlijk wel belangrijk is als je een relatie wil aangaan. Telkens als mijn intieme delen werden aangeraakt, deed het vreselijke pijn. Het is dan ook gewoon moeilijk om mezelf wijs te maken dat het mooi is en dat iemand dat ook zal vinden en dat het mij ooit genot zal opleveren.
Sorry voor mijn geklaag, maar ik heb vandaag gewoon echt een baaldag. En net vandaag heeft mijn zus met maatje 34 in paniek gebeld dat ze drie kilogram verdikt was en dringend moest vermageren anders zou haar vriend haar misschien wel verlaten! En dan denk ik: waar in godsnaam klaag jij over.
Wanneer vrienden/familieleden mij eerst kwamen bezoeken in het ziekenhuis, zeiden ze bijna allemaal dat ik zoveel geluk had gehad omdat mijn gezicht/hals niet mee was verbrand. Ik vond dit vroeger echt een mooi compliment. Ik zag er nog precies dezelfde uit! Nu haat ik het als ze dit zeggen. Ik heb helemaal geen geluk gehad. De brandwonden zouden er helemaal niet moeten zijn. En dan antwoorden de mensen meestal: "Maar ja, niemand ziet dat toch." En dan denk ik: en ik dan? Ik zie ze toch. Ik kan zelfs niet naar het toilet gaan zonder ermee geconfronteerd te worden.
Ook is het zo dat de ergste littekens op mijn onderbuik en mijn privé-delen zijn omdat ik daar het eerst verbrand was. Ik heb daar hele lelijke littekens met contracturen over het heupgewricht, wat mijn bewegingen erg beperkte. Ook kon ik hierdoor niet op een normale manier plassen en was mijn huid daar continu ontstoken. Ik heb hiervoor meerdere littekencorrecties gekregen. Hierdoor heb ik niet enkel brandwonden, maar ook chirurgische littekens. Hierover ben ik het meest onzeker omdat dit natuurlijk wel belangrijk is als je een relatie wil aangaan. Telkens als mijn intieme delen werden aangeraakt, deed het vreselijke pijn. Het is dan ook gewoon moeilijk om mezelf wijs te maken dat het mooi is en dat iemand dat ook zal vinden en dat het mij ooit genot zal opleveren.
Sorry voor mijn geklaag, maar ik heb vandaag gewoon echt een baaldag. En net vandaag heeft mijn zus met maatje 34 in paniek gebeld dat ze drie kilogram verdikt was en dringend moest vermageren anders zou haar vriend haar misschien wel verlaten! En dan denk ik: waar in godsnaam klaag jij over.
zondag 1 februari 2015 11:53
zondag 1 februari 2015 12:21
Tuurlijk mag je een baaldag hebben!
Wat overdreven van je zus zeg!
Het belangrijkst is dat je die littekens gaat zien als onderdeel van jou, maar dat het niet bepaald hoe jij bent.
De juiste partner zal jou mooi vinden zoals je bent. Dan zal die onzekerheid verdwijnen, al blijven nieuwe situaties eng.
Je zegt dat je veel pijn had wanneer je daar werd aangeraakt. Hoe is dat nu? Want daar zijn eventueel ook oplossingen voor.
Wat overdreven van je zus zeg!
Het belangrijkst is dat je die littekens gaat zien als onderdeel van jou, maar dat het niet bepaald hoe jij bent.
De juiste partner zal jou mooi vinden zoals je bent. Dan zal die onzekerheid verdwijnen, al blijven nieuwe situaties eng.
Je zegt dat je veel pijn had wanneer je daar werd aangeraakt. Hoe is dat nu? Want daar zijn eventueel ook oplossingen voor.
zondag 1 februari 2015 13:20
Hoi To,
Ik heb ooit ook ernstige brandwonden opgelopen, en van schouder/arm/nek tot achter m'n oor, zijn de littekens, kleurverschil, duidelijk zichtbaar,
Zelfs als ik over straat ga zie je ze boven m'n kraag uitsteken...en in de zomer met een mouwloos shirtje of topje zie je gewoon alles zitten...
Voor mij zijn ze totaal geen belemmering, nog nooit heeft iemand daar een probleem van gemaakt, hooguit eens gevraagd wat er was gebeurd, en dan vertel ik t gewoon.
Zelf begin ik er nooit over, iedereen kan t ook gewoon zien, en t boeit ook eigenlijk bijna niemand wat..Misschien omdat het mijzelf ook niets boeit?
Ik denk er eigenlijk nooit over na, ik ben ze zo goed als vergeten..
In het begin was m'n partner vooral bang dat ik daar heel onzeker door zou worden, hij zelf heeft zich er geen moment aan gestoord, vindt me nog steeds sexy en aantrekkelijk, en ik ben er al lang overheen, ik loop in de zomer ook rustig in m'n bikini over t strand, en heb nog regelmatig sjans, dus ik denk dat anderen zich er ook niet aan storen.
Ik hoop dat het voor jou ooit ook zal zijn, dat je gewoon lekker jij mag zijn, en niet bang bent voor je littekens, de meeste mensen maakt het echt niets uit, en je bent meer dan je littekens,
Ik vergelijk t altijd met een prachtig schilderij dat beschadigd is, ook al zit er een kras, scheur of vlek in, het blijft een mooi schilderij
Ik heb ooit ook ernstige brandwonden opgelopen, en van schouder/arm/nek tot achter m'n oor, zijn de littekens, kleurverschil, duidelijk zichtbaar,
Zelfs als ik over straat ga zie je ze boven m'n kraag uitsteken...en in de zomer met een mouwloos shirtje of topje zie je gewoon alles zitten...
Voor mij zijn ze totaal geen belemmering, nog nooit heeft iemand daar een probleem van gemaakt, hooguit eens gevraagd wat er was gebeurd, en dan vertel ik t gewoon.
Zelf begin ik er nooit over, iedereen kan t ook gewoon zien, en t boeit ook eigenlijk bijna niemand wat..Misschien omdat het mijzelf ook niets boeit?
Ik denk er eigenlijk nooit over na, ik ben ze zo goed als vergeten..
In het begin was m'n partner vooral bang dat ik daar heel onzeker door zou worden, hij zelf heeft zich er geen moment aan gestoord, vindt me nog steeds sexy en aantrekkelijk, en ik ben er al lang overheen, ik loop in de zomer ook rustig in m'n bikini over t strand, en heb nog regelmatig sjans, dus ik denk dat anderen zich er ook niet aan storen.
Ik hoop dat het voor jou ooit ook zal zijn, dat je gewoon lekker jij mag zijn, en niet bang bent voor je littekens, de meeste mensen maakt het echt niets uit, en je bent meer dan je littekens,
Ik vergelijk t altijd met een prachtig schilderij dat beschadigd is, ook al zit er een kras, scheur of vlek in, het blijft een mooi schilderij
zondag 1 februari 2015 14:37
Mijn ex had ook grote brandwonden, en andere ernstige littekens (was verliefd op hem, zocht hem na jaren terug, toen had ie plots litekens in gezicht, die brandwonden had ie al.)
Ik zag het 1 seconde, even een schok, direct daarna geaccepteerd en ik zag het gelijk niet meer. Eerder vertrouwd, het hoort bij hem en hij is prettig dus alles wat bij hem hoort ook. En echt heb het over heftige littekens.
Als je echt dol bent op iemand maakt het echt helemaal niets uit.
Ik zag het 1 seconde, even een schok, direct daarna geaccepteerd en ik zag het gelijk niet meer. Eerder vertrouwd, het hoort bij hem en hij is prettig dus alles wat bij hem hoort ook. En echt heb het over heftige littekens.
Als je echt dol bent op iemand maakt het echt helemaal niets uit.
zondag 1 februari 2015 15:32
Snowdog, balen van je dag, dat je zus tegen je klaagt... Maar zij ziet jou dus als 'gewoon', staat er niet meer bij stil dat jij zou willen dat je zulke issues als zij heeft. Ik praat haar gedrag niet goed hoor! Maar ik herken het wel.. (in mijn omgeving klaagt men ook over een vervelende blaar op de hiel, knellende schoenen, spataders Ze staan er niet bij stil..)
En er is niemand die littekens mooi vindt. Ook jouw toekomstige vriend niet. Maar als mens ben je wél mooi. Je bent meer dan je littekens! Echt waar.
Mijn man vindt mij ook mooi. En dat kan ik dan soms helemaal niet geloven. Maar hij meent het écht. Natuurlijk vindt hij het niet mooi dat er 2 benen ontbreken en dat daar dan hele lelijke littekens zitten. Maar hij ziet het niet meer.
En ja, het is behoorlijk rot dat andere mensen dingen zeggen als "wees blij dat..." of "je ziet het zo niet.." Want dat doet niks af aan wat jou is overkomen. Ze bedoelen het allemaal hartstikke goed en proberen juist je onzekerheden weg te nemen. Maar ze begrijpen niet waar jij doorheen moest.. En wat je nu bezighoudt. En dat hun woorden dan soms juist níet helpen.
Tegen mij werd ook gezegd (toen ik protheses had en een klein stukje -met veel pijn!- kon lopen) "Oh wat fijn, nu is alles weer goed!" en "Je ziet er niks van, zó fijn!" Woest kon ik worden, al liet ik het niet merken. Geen dag zou meer hetzelfde zijn.. en die mensen zagen me 's avonds en 's nachts niet met mijn (door nalatigheid) verminkte lichaam. (En tegenwoordig laat ik het wel merken als iemand me -soms onbedoeld- kwetst. En dat lucht op)
Is het een optie om er met je ouders over te praten? Want misschien durven zij er juist tegen jou niet over te beginnen. Denken ze misschien wel dat je je leven hebt opgepakt en dat je alles al verwerkt hebt?
Praten kan juist zo helpen.. En heb je het ongeluk an sich helemaal verwerkt? Of zou EMDR je daar in kunnen helpen?
Dat laatste heb ikzelf niet gedaan. Had ik niet nodig, zei ik. En nu druk ik het weg.. en baal ik dat ik het niet gedaan heb. Al hoor ik steeds vaker dat mensen het na een aantal jaar toch gaan doen.
Blij iig je hart luchten!
En er is niemand die littekens mooi vindt. Ook jouw toekomstige vriend niet. Maar als mens ben je wél mooi. Je bent meer dan je littekens! Echt waar.
Mijn man vindt mij ook mooi. En dat kan ik dan soms helemaal niet geloven. Maar hij meent het écht. Natuurlijk vindt hij het niet mooi dat er 2 benen ontbreken en dat daar dan hele lelijke littekens zitten. Maar hij ziet het niet meer.
En ja, het is behoorlijk rot dat andere mensen dingen zeggen als "wees blij dat..." of "je ziet het zo niet.." Want dat doet niks af aan wat jou is overkomen. Ze bedoelen het allemaal hartstikke goed en proberen juist je onzekerheden weg te nemen. Maar ze begrijpen niet waar jij doorheen moest.. En wat je nu bezighoudt. En dat hun woorden dan soms juist níet helpen.
Tegen mij werd ook gezegd (toen ik protheses had en een klein stukje -met veel pijn!- kon lopen) "Oh wat fijn, nu is alles weer goed!" en "Je ziet er niks van, zó fijn!" Woest kon ik worden, al liet ik het niet merken. Geen dag zou meer hetzelfde zijn.. en die mensen zagen me 's avonds en 's nachts niet met mijn (door nalatigheid) verminkte lichaam. (En tegenwoordig laat ik het wel merken als iemand me -soms onbedoeld- kwetst. En dat lucht op)
Is het een optie om er met je ouders over te praten? Want misschien durven zij er juist tegen jou niet over te beginnen. Denken ze misschien wel dat je je leven hebt opgepakt en dat je alles al verwerkt hebt?
Praten kan juist zo helpen.. En heb je het ongeluk an sich helemaal verwerkt? Of zou EMDR je daar in kunnen helpen?
Dat laatste heb ikzelf niet gedaan. Had ik niet nodig, zei ik. En nu druk ik het weg.. en baal ik dat ik het niet gedaan heb. Al hoor ik steeds vaker dat mensen het na een aantal jaar toch gaan doen.
Blij iig je hart luchten!
zondag 1 februari 2015 16:04
quote:jean_grey schreef op 01 februari 2015 @ 00:39:
[...]
Ja en die eerste stap zal bij d'r ouders zijn of lotgenoten zijn die weten wat ze doormaakt. Niet iemand waar ze verliefd op is wat het 1000x enger maakt.Ik heb het ook niet in het bijzonder over iemand waar ze verliefd op is, ik heb het over iemand die van haar houdt, iets wat haar vader en moeder ongetwijfeld doen!
[...]
Ja en die eerste stap zal bij d'r ouders zijn of lotgenoten zijn die weten wat ze doormaakt. Niet iemand waar ze verliefd op is wat het 1000x enger maakt.Ik heb het ook niet in het bijzonder over iemand waar ze verliefd op is, ik heb het over iemand die van haar houdt, iets wat haar vader en moeder ongetwijfeld doen!
