binnen 2,5 jaar wil hij scheiden

Het is zo jammer Maria dat jij weer terug bent naar waar je was toen je dit topic startte, het is alsof jij helemaal geen vooruitgang hebt geboekt. Waar is de sterke Maria van vlak voor je vakantie? De Maria die alleen op pad ging, de auto pakte, besloot om op vakantie te gaan, beslissingen nam?



Jij bent dat he? Zo jammer dat jij je weer zo afhankelijk van hem maakt...



Weet je, ik vind het gewoon vermoeiend om dit topic te lezen, steeds dat gejamaar en hij-is-zo-niet-zichzelf. Je kunt wachten tot je een ons weegt, maar hij wordt niet meer de man die hij 2 jaar geleden was. En jij ook niet meer die vrouw. Er is een gelukkig leven zonder hem mogelijk, dat wist jij een maand geleden ook. Onderneem actie om dat leven te gaan leven!

quote:marana schreef op 25 januari 2015 @ 14:27:

Het is zo jammer Maria dat jij weer terug bent naar waar je was toen je dit topic startte, het is alsof jij helemaal geen vooruitgang hebt geboekt. Waar is de sterke Maria van vlak voor je vakantie? De Maria die alleen op pad ging, de auto pakte, besloot om op vakantie te gaan, beslissingen nam?



Jij bent dat he? Zo jammer dat jij je weer zo afhankelijk van hem maakt...



Weet je, ik vind het gewoon vermoeiend om dit topic te lezen, steeds dat gejamaar en hij-is-zo-niet-zichzelf. Je kunt wachten tot je een ons weegt, maar hij wordt niet meer de man die hij 2 jaar geleden was. En jij ook niet meer die vrouw. Er is een gelukkig leven zonder hem mogelijk, dat wist jij een maand geleden ook. Onderneem actie om dat leven te gaan leven!Jamaar komt vaak voort uit angst,angst voor het onbekende,angst om de controle te verliezen etc..

Misschien is hij juist WEL zichzelf en heeft hij zich altijd anders voorgedaan...

Dat je 2 nodig hebt om te vechten, daarmee bedoelen ze de echtgenoot en de echtgenote. Niet de echtgenoot en zijn minnares en de echtgenote en haar rebound Maria.



Besluit wat je wilt. Besluit je te blijven wachten tot hij weer bij je terugkomt?

Besluit je je eigen leven te gaan leiden en zet je de scheiding in werking?

Besluit jij ook een minnaar te nemen waar je elke dag bij bent om hem jaloers te maken?

Wat ga je besluiten Maria?

Pas op dat je geen stalkingsgedrag gaat vertonen. Je weet dat je beter geen contact op kan nemen, maar je verzint steeds redenen voor jezelf om het toch te doen.



Je bent veel te veel met hem bezig. Pas op dat het geen obsessie wordt. Beter zou je nu vanuit jezelf denken. Hoe wil jij je leven inrichten. Wil je misschien een nieuwe hobby op gaan pakken, een sport, een studie misschien?



Maak jezelf los van hem, ipv van proberen je vast te klampen en jezelf in beeld willen houden bij hem.



Bedenk wat voor mogelijkheden je nu allemaal hebt. Alleen maar koken wat jij lekker vindt, eten op tijden die jij fijn vindt, bezigheden die jij leuk vond, maar misschien niet deed omdat hij niet mee wilde, baas over de afstandsbediening, naar bed op tijden die jij wil, kleding aandoen die je eerder niet aandeed omdat hij het niet mooi vond, enz



Maak jezelf los ipv je vast te klampen. Neem zelf de regie over je eigen leven. Je hulpverleners kunnen je hierbij ook helpen. Stop met het praten over hem in je sessies en ga eens met jezelf aan de slag.

Hallo Maria, ik schrijf voor het eerst hier, lees al langer. Steeds opnieuw denk ik bij de titel van je topic: wat wreed. Wat wreed waar hij dit hele drama mee startte: tegen je zeggen dat hij binnen 2,5 jaar wil scheiden. En niet alleen wreed vind ik het, zoiets zeggen tegen je levens- en liefdespartner (want je gaat in de wacht, en inderdaad, daar sta je nu nog), maar ook gestoord. Ik ken hem niet, maar kan je vertellen dat aankondigen dat je bij iemand weg wil en dan niet gaan, gestoord gedrag is. En nu niet zeggen dat hij (nog) niet weg is, want dat is hij wel. Jij ploetert je al maanden door zijn gedachtengoed heen, door zijn gevoelsleven. Jij leest uit alles iets anders, vult in, maakt goed. Terwijl de werkelijkheid is: hij heeft je verlaten. Laat die gedachte toe. En het vreselijke gevoel dat daar bij hoort. Ben wie je dan bent: een gewond dier. Trek je terug, laat je niet steeds opnieuw slaan door dezelfde man, geef al je liefde aan jezelf. Dat hoeft er nog niet mooi uit te zien hoor, wat mij betreft. Dat kan ook gewoon tranen en wonden likken zijn. Wat ik heb geleerd (en geloof me, dat was door schade en schande): als iemand echt bij je wil zijn ís hij bij je. Alle andere varianten zeggen ook iets anders, namelijk: jij bent niet degene bij wie ik wil zijn. Daar komt het steeds en altijd op neer. Verrassend hoe eenvoudig het eigenlijk is. Trek je terug, zorg goed voor jezelf en laat een advocaat je scheiding regelen. Zo kan het niet langer, Maria. Geloof me, het kost ook weer een paar jaar om jezelf weer te zijn. Maar dat is me toch een partij heerlijk!

Ach, ik zie nu dat ik die titel verkeerd opvat. Dat hij na 2,5 jaar huwelijk wilde scheiden. Weet je, het maakt geen verschil in wat ik je wilde zeggen zonet. Integendeel.

Moutarde

Mooi gezegd Wiebeltje.

Maria, het is niet doodvermoeiend dat je af en toe en terugval hebt maar heel begrijpelijk. Belangrijker is dat je na ieder stapje terug er weer 2 vooruit zet. Het is moeilijk om te aanvaarden dat iemand die tot geen half jaar geleden van je hield het ineens niet meer doet. Het is ook verwarrend om dan een man te zien die je niet herkent in zijn gedrag en dat is zo pijnlijk maar het is een onomkeerbare situatie geworden. Wees zelf die vrouw waar hij zo gek op is geworden. Leef voor je zelf, pak het leven en geniet er van zonder je te bekommeren om je man. Ben benieuwd hoe je sollicitatie gaat.

Beste Maria,



wat ik ga schrijven is niet leuk, en laat me voorop zeggen dat ik het heel rot voor je vindt. Jij had andere plannen, jij ziet voor jezelf geen toekomst zonder hem, het is zwaar, je bent al niet een heel stabiel iemand, dus dat is vreselijk. Maar dit gebed zonder eind, dat doe je jezelf aan. En ik vind jou man, ook al lijkt het verder beneden soms anders, zeker geen hoofdprijs qua gedrag. Toch ligt een goed deel van de verantwoordelijkheid voor deze situatie nu ook bij jou.



Uit ervaring: Hij wil gewoon geen relatie meer met jou. Hij heeft er genoeg van. Als de relatie zou moeten verbeteren, zou er zoveel anders moeten worden, en dat werk heeft hij er niet voor over. Hij kent jou en hemzelf ook lang genoeg dat hij precies weet dat het niet zo wordt als het voor hem zou moeten. Dus zou al het relatiewerk trekken aan zeer waarschijnlijk een dood paard zijn. Ik zou het er ook niet voor over hebben, sterker nog, been there, done that, en ik besloot er niet meer voor te gaan. Er is namelijk altijd een beter of alleen ander alternatief, ook al is het gewoon (tijdelijk) leven zonder partner - ook dat kan gelukkig maken (door behoud van zelfrespect - kijk nou naar jezelf)! Bovendien zou hij in de relatie altijd een "schuld" meedragen, ook al wil je het hem nog zo graag vergeven: Hij zou altijd de klootzak zijn die jou ooit heeft bedrogen en niet altijd netjes is geweest, dat zou steeds meespelen als het eens wat minder gaat. Zo onzeker als jij bent, denk jij nou echt dat er een dag komt dat deze periode geen rol meer speelt? Ik zou die positie van klootzak-op-reservebank niet willen in een relatie, ook al worden er nog zoveel vergevingsdoekjes bij jou gratie om gewonden. Dat hij nu van de hak op de tak springt en het soms zus en dan zo zegt is niet omdat hij over jou en hem twijfelt, maar omdat hij liefdesverdriet heeft, bang voor de scheidungsrompslomp en verlies van comfort zone is, en als je (ongelukkig) verliefd bent, wil je dat allemaal niet ook nog aan je hoofd hebben (en hij vindt jou ook zielig en wil je geen pijn doen - waardoor hij alles nog verergert). Daarom stelt hij jou leven in de koelkast door uitstel, uitstel en nogmaals uitstel. Leg zijn woorden niet op de weegschaal. Zijn daden en lijnen van inhoud zeggen genoeg.

En weet je: Het is zo dat hij inderdaad het recht heeft om te besluiten dat hij zijn leven niet meer met jou wil delen, "heilig" papier zus of zo ten spijt, en dat op zich is geen reden om iemand te veroordelen. Hij is niet jou eigendom. Hij heeft een verkeerde inschatting gemaakt, een verkeerde beslissing genomen (door te trouwen), er is veel mis gegaan, het is niet meer wat hij voor de rest van zijn leven wil, en dat gaat het ook niet meer worden. En zeg nou niet dat hij dat niet kan weten omdat jij je niet van je beste kant hebt mogen laten zien - hij is geen klein kind en kan zeer goed een afweging maken. En zelfs zou hij het nu verkeerd inschatten: Zelfs dat is zijn goed recht! Hij kiest voor zichzelf. En dat mag, want het is zijn leven. Hoe hij met jou omgaat, hoe hij jou kwetst, hoe hij je aan het lijntje houd, dat is zeker te veroordelen (maar: je laat het ook toe, he. Stop daarmee! Zet de scheiding door! Richt je puur op jezelf!). Maar er is geen pijnloze manier om de partner, die je niet meer als partner wil, mee te delen dat je beslissing die je ooit hebt genomen, verkeerd was.

Door jezelf te ruimte te geven om "het op jou tempo te doen", "er voor hem te zijn" loop je aan de feiten voorbij en werk je hem in de hand, doe je jezelf nog het meeste pijn door die gigantische oogkleppen op te houden. Het lijkt erop dat je je zo thuisvoelt in de slachtofferrol dat je het blijft voeden, steeds meer pijn op je afroept. Stap uit die slachtoffer-comfortzone.

En alsjeblieft, stop met die aannames dat dit het was, je leven nooit meer gezegend zal zijn met een leuke relatie. Sterker nog: De kans is immens groot dat je ooit iemand tegenkomt waarmee je zo ontzettend veel gelukkiger kan zijn. Echt! Maar: Dan moet je ook goed verwerken (niet door op antwoorden te wachten die jij niet gaat krijgen en die je niet aanstaan, niet ieder moment van de relatie en gemiste kansen her te beleven, maar door af te sluiten op eigen kracht en te accepteren!) en open gaan staan, en als je zo doorgaat gaat dat nog jaren duren. Again: Dat doe jij helemaal zelf - schuif die verantwoordelijkheid nou niet af op hem. Het is JOUW leven! En neem van me aan: Jullie zijn, ook al denk je dat op die leeftijd niet, gewoon nog jong. Je hebt alle kansen, en je zult gaan ontwikkelen, ook zonder jou man, en hij zonder jou. Het leven wordt misschien anders dan je dacht, maar zeker de moeite, gewoon heel erg leuk. De kans is ook groot dat dit niet alleen op relatieniveau, maar ook op andere vlaktes van je leven zoveel nieuwe kansen biedt, als jij dat toelaat. In die relatie zat ook jij in je rol en beperkingen vast, en hielden jullie je dingetjes bij elkaar in stand.



Ik schrijf dit niet om jou te kwetsen, maar omdat het zo vreselijk is hoe jij (ja, jij!) in die pijn blijft hangen. Ik wil je wakker schudden, en woedend maken zodat er een barstje in je eierschaal komt en je je eindelijk vrij kan maken uit deze beklemmende situatie, vrij voor een nieuw leven. Ik wens je het allerbeste.



P.S. Ik was jarenlang getrouwd met een man die mij heel erg onder druk zette, klein hield, gemeen was, ik had overal wel een excuus voor waarom hij dat deed. Gelukkig is dat huwelijk over. Nou kan ik erover gaan jammeren wat hij me allemaal aan heeft gedaan, hoe erg het was, hoe beschadigd ik ben, maar dat gaat mij NIET helpen. Ik heb moeten accepteren dat ik ook zelf voor dat leven koos, zelf ook meedeed aan die slechte wisselwerking wat het slechtste in elkaar naar boven haalde, ook al dacht ik toen dat het niet anders ging (kinderen, huis, "het zal wel aan mij liggen", ooit verkeerde beslissing genomen). Ik ben mede-verantwoordelijk dat hij de kans kreeg om tegen mij te doen zoals hij deed. Dat pleit hem niet vrij, en ik ga ook niet (meer) gebukt onder het feit dat ik een groot aandeel had aan het verknoeien van die jaren, en mijn kinderen mede met een gebroken gezin heb opgezadelt. Maar het geeft mij heel veel verantwoordelijkheid om NU wat leuks uit mijn leven en dat van de kinderen te maken. Blijf niet hangen in het verleden.

Mooie post messenger. ik vind het juist bewonderingswaardig als mensen lering trekken uit het verleden en hun eigen rol daarin herkennen, accepteren en van daaruit verdergaan, zonder in de slachtofferrol te vervallen en te blijven.



Mensen doen doorgaans altijd wat voor hun werkt en veilig is, hoe destructief ook. Om dan een patroon te doorbreken is angstig en onzeker, maar zeker als er kinderen mee gemoeid zijn, is het des te knapper als je de vicieuze cirkel doorbreekt en verder gaat.

Maria, hoe gaat het met je? Ben je geschrokken van berichten hier? Kun je zien dat mensen herkennen wat jou wordt aangedaan? Het niet gekozen worden, het verlaten worden? En kun je zien dat dat in de basis zo schadelijk is? Dat houden van wegvalt als mensen zo onzorgvuldig met je omgaan? Kun je voelen wat dat betekent voor je eigenwaarde? Weet je, als je het één keer meegemaakt hebt, weet je dat je dat nooit meer moet laten gebeuren. Dat je alleen maar met iemand wilt zijn die ook alleen maar met jou wil zijn. Het lijkt zo'n simpel zinnetje, maar ook ik weet uit ervaring dat je daar vóór grenzeloos bent. Was het maar zo simpel dat je andere mensen dit gewoon vertellen kan. Ik vind het rot voor je dat wij dat proberen en dat je daar denk ik van geschrokken bent. Want je hebt in zo'n periode als waarin jij zit ook mensen nodig die lief voor je zijn. Die tegen je zeggen: neem je tijd. Wacht tot je kunt voelen wat je moet voelen en zorg tot die tijd goed voor jezelf. Ik wil dát hier ook tegen je zeggen. Sterkte.

quote:wiebeltje schreef op 31 januari 2015 @ 10:29:

Maria, hoe gaat het met je?



Maria is van de aardbodem verdwenen.

Ze schreef ook op een ander forum en daar heb ik haar ook al een paar dagen niet gezien.

Ik hoop dat het goed met haar gaat

Dat hoop ik ook.

Ik moet heel erg uitkijken ivm haar privacy maar ik voel mij ook een beetje verplicht om jullie gerust te stellen.



Ik zie tekenen waar ik uit op kan maken dat het goed gaat.

Hoe ging het gesprek Maria?

Toch is het beter als dat kleine stukje twijfel en hoop van jou weg is Maria. Het zal ongetwijfeld weer pijn doen, maar je moet er toch een keer doorheen. Sterkte!

Hoe moeilijk het ook is, dan maar beter ook zo snel mogelijk. Je mag hem haten, vervloeken, op hem neer kijken en er heel veel verdriet van hebben maar je kunt nu tenminste verder.

quote:maria30 schreef op 01 februari 2015 @ 11:52:

Hij zei dat hij wilde scheiden omdat hij het niet meer voelt en dat het gewoon niet gaat. Maar dan blijft ie dus zeggen dat ie het niet 100% zeker weet en daarmee maakt hij het voor mij moeilijk. En dan zegt hij dat hij nog wel contact met mij wil houden, want hij haat mij niet. Waarom zou hij mij moeten haten?

Hij gaat bellen voor een afspraak bij de mediator. Waar ik op neerkijk is dat hij weg zou gaan, voordeur open trekt en dan bij de buren geluid hoort en snel deur weer dicht wilde doen. Heb gezegd dat hij zou gaan en ik hem hier niet meer wilde hebben. Hij was gewoon bang voor de confrontatie met de buurman.maar niemand weet dingen toch 100% zeker. Maar zijn boodschap is helder; hij voelt het niet meer en dan houdt het op. Dat hij die confrontatie met de buurman niet aandurft is tekenend voor hoe hij met jou omgaat, weggaan en vervolgens niks regelen. Confrontaties uit de weg gaan. Hoe gaat het met je?