Entertainment
alle pijlers
Ik hou het dus niet droog bij dit filmpje.....
vrijdag 8 augustus 2008 om 18:38
vrijdag 8 augustus 2008 om 22:03
De eerste 40 seconden keek ik met opgetrokken wenkbrauwen naar zoveel onbeschaamde tranentrekkerij: wat een sentimentele beelden en wat een kitschmontage, en dan die melodramatische muziek eronder: hoe dik kun je het erop leggen?
En toen kwam dus die leeuw, en die lange onderzoekende blik die kruiste met die verwachtingsvolle blik van die man die zoveel van dat beest had gehouden en zo ver had gereisd om hem nog een keer terug te zien, enneh, boehoehoeh...
Ja, ik heb dus ook gehuild. En nee, niet zomaar een traantje weggepinkt, maar heel onelegant zitten janken, inclusief snot en rooie vlekken in mijn gezicht. Drie keer achter elkaar .
En toen kwam dus die leeuw, en die lange onderzoekende blik die kruiste met die verwachtingsvolle blik van die man die zoveel van dat beest had gehouden en zo ver had gereisd om hem nog een keer terug te zien, enneh, boehoehoeh...
Ja, ik heb dus ook gehuild. En nee, niet zomaar een traantje weggepinkt, maar heel onelegant zitten janken, inclusief snot en rooie vlekken in mijn gezicht. Drie keer achter elkaar .
vrijdag 8 augustus 2008 om 23:14
Hier ook tranen met tuiten... zit nog na te snikken....
Heeft iemand ooit de film Heart of al lioness gezien op Animal Planet?
Hier een stukje....
heart of a lionesshelaas eindigde het verdrietig....
Heeft iemand ooit de film Heart of al lioness gezien op Animal Planet?
Hier een stukje....
heart of a lionesshelaas eindigde het verdrietig....
anoniem_52617 wijzigde dit bericht op 08-08-2008 23:15
Reden: link lukte even niet...
Reden: link lukte even niet...
% gewijzigd
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 23:20
Andere muziek.... ik blijf huilen....
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
zondag 10 augustus 2008 om 19:54
Heb een beetje lopen zoeken op Youtube, maar er staat ook een filmpje op dat je kan zien dat die blonde man, het welpje had aangeleerd om in zijn armen te springen en dan te knuffelen. Je kan aan Christian zien dat hij dat niet is vergeten. Ik zal hem nog even zoeken:
gevonden: Christian als welpje
Elke keer als ik het reuniefilmpje kijk zit ik ook te brullen!
Het zal mij niet gebeuren, als ik mijn kat in het bos achterlaat en ik zoek haar na een jaar weer op dan kijkt ze me niet meer aan, het verwende nest (is een heilige birmaan).
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 10 augustus 2008 om 20:34
Maleficent, ook echt heel mooi....
Gezien Lig?
Heerlijk he, zo'n grote poes en dan knuffen....
Een van mijn jongenspoezen was net na de verhuizing een maand weg, meteen de eerste nacht dat we hier woonden. Hij had dus geen geurenspoor, dat daarvoor 4 jaar op een bovenwoning in Amsterdam gewoond en hij had dus geen idee van hoe het hier rook en waar wij woonden. Ik miste hem zo en ging iedere avond roepen en fluitend door de buurt. Ik stond meteen, in mijn eerste weken hier, bekend als 'dat gekke kattenvrouwtje uit Amsterdam'. Toen ik hem na een maand eigenlijk net een beetje begon op te geven zat hij ineens keihard mauwend op het dak van de schuur.
Kees! gilde ik in de telefoon. Mijn moeder had een tuterend oor en ik gooide mijn mobiel in de bosjes en rende naar mijn grote, vermagerde, cyperse jongen, die keihard naar me zat te schreeuwen. Ik leidde hem langzaam over de schutting, tot hij naar beneden kon springen, ik tilde hem op en rende in gestrekte draf naar binnen. Wat was ik blij......
Katten hechten zich aan huizen zegt men weleens maar deze knul had mij toch echt herkend hoor. Na een maand ins blaue hinein te hebben rondgedoold.
Gezien Lig?
Heerlijk he, zo'n grote poes en dan knuffen....
Een van mijn jongenspoezen was net na de verhuizing een maand weg, meteen de eerste nacht dat we hier woonden. Hij had dus geen geurenspoor, dat daarvoor 4 jaar op een bovenwoning in Amsterdam gewoond en hij had dus geen idee van hoe het hier rook en waar wij woonden. Ik miste hem zo en ging iedere avond roepen en fluitend door de buurt. Ik stond meteen, in mijn eerste weken hier, bekend als 'dat gekke kattenvrouwtje uit Amsterdam'. Toen ik hem na een maand eigenlijk net een beetje begon op te geven zat hij ineens keihard mauwend op het dak van de schuur.
Kees! gilde ik in de telefoon. Mijn moeder had een tuterend oor en ik gooide mijn mobiel in de bosjes en rende naar mijn grote, vermagerde, cyperse jongen, die keihard naar me zat te schreeuwen. Ik leidde hem langzaam over de schutting, tot hij naar beneden kon springen, ik tilde hem op en rende in gestrekte draf naar binnen. Wat was ik blij......
Katten hechten zich aan huizen zegt men weleens maar deze knul had mij toch echt herkend hoor. Na een maand ins blaue hinein te hebben rondgedoold.
zondag 10 augustus 2008 om 21:18
Dit is de beruchte Lion King scene
http://www.youtube.com/watch?v=RXSMYQAfO8k&feature=related
Oh shit, hij staat al ergens...
http://www.youtube.com/watch?v=RXSMYQAfO8k&feature=related
Oh shit, hij staat al ergens...
Viva naar de knoppen.