Relaties
alle pijlers
Mijn verloofde wil ons huwelijk uitstellen
vrijdag 27 februari 2015 09:07
Hoi forumleden,
Het is nu vier dagen geleden dat mijn verloofde het schokkende nieuws vertelde dat hij ons huwelijk wil uitstellen, terwijl wij over 3 maanden zouden gaan trouwen. Ik ben er helemaal kapot van.
Er zijn in twee weken tijd wat dingen gebeurd, zoals dat mijn vader met spoed opgenomen werd in het ziekenhuis, terwijl mijn verloofde wilde langskomen, maar ik weigerde, omdat mijn moeder er nog niet klaar voor was om mijn verloofde te ontmoeten. Later ontmoette ze toch mijn verloofde in het ziekenhuis waar de pastor en mijn tante bij was, maar toen mijn verloofde mijn moeder een hand wilde geven, kreeg hij geen hand terug en keek zij hem ook helemaal niet aan. Dit alles hebben een enorme impact op mijn verloofde gehad. En daarom wil hij met de huidige spanningen en ruzies voorlopig even niet trouwen.
Het begon vorige week dat mijn verloofde onderweg naar huis in de auto vroeg wat ik ervan vond als we ons huwelijk een jaar zouden uitstellen. Hij zou een jaar later er financieel er beter voor staan en ik zou aan bepaalde dingen kunnen werken die een struikelblok in onze relatie vormen, waren zijn argumenten. Ik heb gezegd dat ik zijn voorstel niet verkeerd vond, maar als ik moest kiezen, voor onze trouwdatum ging. Ik dacht dat dit onderwerp hiermee uitgesproken was..
De volgende dag gingen we op bezoek bij mijn tante. Maar toen kwam dat onderwerp wéér ter sprake. Ik bleef volhouden dat ik over 3 maanden wilde trouwen (alles is zo goed als geregeld voor onze bruiloft en ik telde de dagen af). Ik stond eigenlijk versteld dat mijn verloofde niet in de verdediging schoot. En weer dacht ik dus dat dat onderwerp uitgesproken was.
Nu komt het.. Afgelopen maandag hadden mijn verloofde en ik een gesprek met de pastor. Ik was in de veronderstelling dat wij het over onze huwelijksvootbereidingen gingen hebben. Maar nee, hoor.. Wat deed mijn verloofde? Hij vertelde dat hij het huwelijk een jaar wilde uitstellen en deed een voorstel om eerst te gaan samenwonen. Ik voelde mij voor het blok gezet én nog wel in bijzijn van de pastor, die eigenlijk onze huwelijk zou gaan inzegenen. Ergste is dat, toen ik volgens de pastor op de ziel van mijn verloofde trapte, mijn verloofde met een pan eten dat ik had gekookt, naar buiten smeet.
Ik voelde mij vernederd en in de zeik genomen. Mijn verloofde wíst van mijn verlangens, dat ik éérst wilde gaan trouwen en dan pas samenwonen, zodat ons kindje ook binnen het huwelijk wordt geboren. Bovendien heeft onze trouwdatum een speciale betekenis voor mij en hebben we met veel geluk die datum kunnen krijgen, omdat een medewerker van de gemeente een fout maakte door beschikbare trouwdata en tijdstippen aan mijn verloofde door te geven wat eigenlijk niet gebruikelijk was.
Nu wil mijn verloofde mij aanstaande zondag spreken om het uit te praten. Ik weet niet wat ik nog moet zeggen. Ik blijf bij mijn standpunt, hoewel ik best bereid ben ons huwelijk voor 6 à 8 maanden uit te stellen, maar niet voor een jaar! Ik verheugde me er zo op onze trouwdag over 3 maanden en dat we eindelijk een kindje konden maken. Ik ben al 34 jaar en ik wil niet langer meer wachten.
Het grappigste van alles is, dat ik na onze verloving toen we een trouwdatum gingen prikken, mijn verloofde voorstelde om in 2016 te gaan trouwen (wij zijn 9 maanden samen, waarvan 6 maanden verloofd). Dat vond hij te lang duren. Zelfs in december vorig jaar deed ik precies hetzelfde voorstel. Maar toen schoot hij uit zijn slof en kregen we weer ruzie.
Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn moeder, hoe vreemd ze ook is, is erg boos dat mijn verloofde het huwelijk wil uitstellen, mijn tante vindt het erg jammer dat mijn verloofde het huwelijk wil uitstellen, maar ergens heeft ze er ook begrip voor.. Ik hou verschrikkelijk veel van mijn verloofde en wil hem absoluut niet kwijt, maar alles bij elkaar zoals hier staat beschreven, ben ik mijn verloofde liever kwijt dan rijk. Alleen ben ik bang dat ik daar spijt van ga krijgen. Ik kan voor nu niet helder nadenken. En zondag moet ik toch mijn verloofde vertellen wat ik precies wil. Maar liever ga ik voor een gulden middenweg, wil ik een compromis sluiten met mijn verloofde. Maar hoe?
Heeft iemand dit ook ooit meegemaakt dat je verloofde het huwelijk wilde uitstellen. Of kennen jullie iemand die dit ook heeft meegemaakt? Hoe gingen jullie of jullie bekenden hier mee om? Welke stap(pen) werden ondernomen? Ik lees graag jullie reacties. Alvast bedankt allemaal!
Het is nu vier dagen geleden dat mijn verloofde het schokkende nieuws vertelde dat hij ons huwelijk wil uitstellen, terwijl wij over 3 maanden zouden gaan trouwen. Ik ben er helemaal kapot van.
Er zijn in twee weken tijd wat dingen gebeurd, zoals dat mijn vader met spoed opgenomen werd in het ziekenhuis, terwijl mijn verloofde wilde langskomen, maar ik weigerde, omdat mijn moeder er nog niet klaar voor was om mijn verloofde te ontmoeten. Later ontmoette ze toch mijn verloofde in het ziekenhuis waar de pastor en mijn tante bij was, maar toen mijn verloofde mijn moeder een hand wilde geven, kreeg hij geen hand terug en keek zij hem ook helemaal niet aan. Dit alles hebben een enorme impact op mijn verloofde gehad. En daarom wil hij met de huidige spanningen en ruzies voorlopig even niet trouwen.
Het begon vorige week dat mijn verloofde onderweg naar huis in de auto vroeg wat ik ervan vond als we ons huwelijk een jaar zouden uitstellen. Hij zou een jaar later er financieel er beter voor staan en ik zou aan bepaalde dingen kunnen werken die een struikelblok in onze relatie vormen, waren zijn argumenten. Ik heb gezegd dat ik zijn voorstel niet verkeerd vond, maar als ik moest kiezen, voor onze trouwdatum ging. Ik dacht dat dit onderwerp hiermee uitgesproken was..
De volgende dag gingen we op bezoek bij mijn tante. Maar toen kwam dat onderwerp wéér ter sprake. Ik bleef volhouden dat ik over 3 maanden wilde trouwen (alles is zo goed als geregeld voor onze bruiloft en ik telde de dagen af). Ik stond eigenlijk versteld dat mijn verloofde niet in de verdediging schoot. En weer dacht ik dus dat dat onderwerp uitgesproken was.
Nu komt het.. Afgelopen maandag hadden mijn verloofde en ik een gesprek met de pastor. Ik was in de veronderstelling dat wij het over onze huwelijksvootbereidingen gingen hebben. Maar nee, hoor.. Wat deed mijn verloofde? Hij vertelde dat hij het huwelijk een jaar wilde uitstellen en deed een voorstel om eerst te gaan samenwonen. Ik voelde mij voor het blok gezet én nog wel in bijzijn van de pastor, die eigenlijk onze huwelijk zou gaan inzegenen. Ergste is dat, toen ik volgens de pastor op de ziel van mijn verloofde trapte, mijn verloofde met een pan eten dat ik had gekookt, naar buiten smeet.
Ik voelde mij vernederd en in de zeik genomen. Mijn verloofde wíst van mijn verlangens, dat ik éérst wilde gaan trouwen en dan pas samenwonen, zodat ons kindje ook binnen het huwelijk wordt geboren. Bovendien heeft onze trouwdatum een speciale betekenis voor mij en hebben we met veel geluk die datum kunnen krijgen, omdat een medewerker van de gemeente een fout maakte door beschikbare trouwdata en tijdstippen aan mijn verloofde door te geven wat eigenlijk niet gebruikelijk was.
Nu wil mijn verloofde mij aanstaande zondag spreken om het uit te praten. Ik weet niet wat ik nog moet zeggen. Ik blijf bij mijn standpunt, hoewel ik best bereid ben ons huwelijk voor 6 à 8 maanden uit te stellen, maar niet voor een jaar! Ik verheugde me er zo op onze trouwdag over 3 maanden en dat we eindelijk een kindje konden maken. Ik ben al 34 jaar en ik wil niet langer meer wachten.
Het grappigste van alles is, dat ik na onze verloving toen we een trouwdatum gingen prikken, mijn verloofde voorstelde om in 2016 te gaan trouwen (wij zijn 9 maanden samen, waarvan 6 maanden verloofd). Dat vond hij te lang duren. Zelfs in december vorig jaar deed ik precies hetzelfde voorstel. Maar toen schoot hij uit zijn slof en kregen we weer ruzie.
Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn moeder, hoe vreemd ze ook is, is erg boos dat mijn verloofde het huwelijk wil uitstellen, mijn tante vindt het erg jammer dat mijn verloofde het huwelijk wil uitstellen, maar ergens heeft ze er ook begrip voor.. Ik hou verschrikkelijk veel van mijn verloofde en wil hem absoluut niet kwijt, maar alles bij elkaar zoals hier staat beschreven, ben ik mijn verloofde liever kwijt dan rijk. Alleen ben ik bang dat ik daar spijt van ga krijgen. Ik kan voor nu niet helder nadenken. En zondag moet ik toch mijn verloofde vertellen wat ik precies wil. Maar liever ga ik voor een gulden middenweg, wil ik een compromis sluiten met mijn verloofde. Maar hoe?
Heeft iemand dit ook ooit meegemaakt dat je verloofde het huwelijk wilde uitstellen. Of kennen jullie iemand die dit ook heeft meegemaakt? Hoe gingen jullie of jullie bekenden hier mee om? Welke stap(pen) werden ondernomen? Ik lees graag jullie reacties. Alvast bedankt allemaal!
vrijdag 27 februari 2015 15:19
Hahaha! Dit hele verhaal vind ik hilarisch. Kan me gewoon niet voorstellen dat dit werkelijk aan de hand is. En als dit wel zo is; zo wil niemand toch trouwen. Noch TO niet, noch haar verloofde. Met pannen smijten, druk opvoeren om huwelijk binnen 3 maanden te voltrekken, afkeurende familieleden....je moet er maar zin in hebben. En las ik nou ergens dat ze na 3 maanden besloten te trouwen? Kan goed uitpakken denk ik, zelfs als je op de 1e date trouwt, maar met zoveel hobbels, bobbels en andere ongein richting het altaar moet je je echt achter je oren krabben of een huwelijk wel zo'n goed idee is.
vrijdag 27 februari 2015 15:57
quote:Sorende schreef op 27 februari 2015 @ 14:40:
Net een historische roman.
Pocha, de bijnaam van Priscilla Gertrude Corina, wordt op een 27 februari 1951 wakker met een godsgeschenk: rammelende eierstokken. Na een kortstondige relatie met een oudere man heeft ze hem gevonden: de man die haar over drie maanden zal gaan bevruchten.
Althans, dat dacht ze. Toen de pastor het huwelijk kwam bespreken, waar haar kindje in gemaakt zou worden, vloog ineens de boerenkool om haar oren. Hij wilde uitstel. Had haar verloofde haar spel door? Ze had de naald in haar ene hand en het condoom in de andere. Hoeveel tijd had ze nog?
Wat een pareltje!
Net een historische roman.
Pocha, de bijnaam van Priscilla Gertrude Corina, wordt op een 27 februari 1951 wakker met een godsgeschenk: rammelende eierstokken. Na een kortstondige relatie met een oudere man heeft ze hem gevonden: de man die haar over drie maanden zal gaan bevruchten.
Althans, dat dacht ze. Toen de pastor het huwelijk kwam bespreken, waar haar kindje in gemaakt zou worden, vloog ineens de boerenkool om haar oren. Hij wilde uitstel. Had haar verloofde haar spel door? Ze had de naald in haar ene hand en het condoom in de andere. Hoeveel tijd had ze nog?
Wat een pareltje!
vrijdag 27 februari 2015 16:23
Net het hele topic gelezen en ik ben nu nog mijn wenkbrauwen uit mijn haarlijn aan het peuteren.
Gelukkig zijn er de "vrij vrouwen" (WTF?) nog met reacties als deze:
quote:Sorende schreef op 27 februari 2015 @ 14:40:
Net een historische roman.
Pocha, de bijnaam van Priscilla Gertrude Corina, wordt op een 27 februari 1951 wakker met een godsgeschenk: rammelende eierstokken. Na een kortstondige relatie met een oudere man heeft ze hem gevonden: de man die haar over drie maanden zal gaan bevruchten.
Althans, dat dacht ze. Toen de pastor het huwelijk kwam bespreken, waar haar kindje in gemaakt zou worden, vloog ineens de boerenkool om haar oren. Hij wilde uitstel. Had haar verloofde haar spel door? Ze had de naald in haar ene hand en het condoom in de andere. Hoeveel tijd had ze nog?
Gelukkig zijn er de "vrij vrouwen" (WTF?) nog met reacties als deze:
quote:Sorende schreef op 27 februari 2015 @ 14:40:
Net een historische roman.
Pocha, de bijnaam van Priscilla Gertrude Corina, wordt op een 27 februari 1951 wakker met een godsgeschenk: rammelende eierstokken. Na een kortstondige relatie met een oudere man heeft ze hem gevonden: de man die haar over drie maanden zal gaan bevruchten.
Althans, dat dacht ze. Toen de pastor het huwelijk kwam bespreken, waar haar kindje in gemaakt zou worden, vloog ineens de boerenkool om haar oren. Hij wilde uitstel. Had haar verloofde haar spel door? Ze had de naald in haar ene hand en het condoom in de andere. Hoeveel tijd had ze nog?
vrijdag 27 februari 2015 16:26
vrijdag 27 februari 2015 18:25
Ik krijg de indruk dat je nog thuis woont en weg wilt en dat deze man jouw vluchtweg is. Alleen al dat je hem continue ´mijn verloofde´ noemt, vind ik getuigen van een afstand die ik in mijn huwelijk niet zou willen ervaren. Is jouw verloofde eigenlijk uit dezelfde cultuur als jij??
Puur gokwerk van mijn kant, want je geeft weinig informatie, maar ik denk dus dat je verloofde er anders in staat. Laat ik het zo zeggen; weet hij eigenlijk dat jullie verloofd zijn? Want het is hier redelijk gebruikelijk om iemand te leren kennen, na een tijdje een huis te huren of kopen en te gaan samenwonen, en dan na pakweg een jaar of twee-drie eens over kinderen gaat praten en eventueel te trouwen. In de tussentijd noem je je partner dan gewoon je vriend. Jij bent al 34, dus je wilt er vaart achter zetten, en dat snap ik wel. Maar je wilt nu een aantal stappen overslaan die tegenwoordig in de Nederlandse (en Belgische, Duitse en volgens mij ook Franse) cultuur normaal zijn in een relatie. Na drie maanden al beslissen dat je gaat trouwen, was zelfs in de jaren 50 extreem snel.
Ik denk dat je je toekomst, zoals jij die voor ogen had, los moet laten. Het leven is dat wat op je pad komt terwijl jij bezig bent met het maken van plannen, en het lijkt erop dat jouw planning en je leven niet gelijk op willen. Laat het gaan, leun achterover en kijk wat ervan komt. Maar als je je vriend wilt dwingen tot een huwelijk waar hij niet achter staat, is de kans heel groot dat je helemaal niet trouwt met deze man. Met wat pech duurt het daarna nog vijf jaar eer je iemand leert kennen en er is ook nog een heel behoorlijke kans dat je helemaal geen kinderen krijgt.
En alles is geregeld?? Je bedoelt dat er al uitnodigingen zijn verstuurd, feestje geregeld, band gehuurd, jurk en pak gekocht, schoenen ingelopen?? Dan is het op zijn minst vreemd te noemen dat je vriend nog geen kennis heeft gemaakt met je ouders. Het feit dat je je tante zo nadrukkelijk noemt, doet mij vermoeden dat ze misschien inwoont?
Je vriend wil aanstaande zondag met je praten. Het is nu vrijdag. Hoe vaak zien jullie elkaar eigenlijk????? Twee keer per week ofzo? Hoe kun je dan in vredesnaam zeggen dat je van hem houdt? Die buitelingen in je maag worden vlinders genoemd, je bent hooguit verliefd.
Puur gokwerk van mijn kant, want je geeft weinig informatie, maar ik denk dus dat je verloofde er anders in staat. Laat ik het zo zeggen; weet hij eigenlijk dat jullie verloofd zijn? Want het is hier redelijk gebruikelijk om iemand te leren kennen, na een tijdje een huis te huren of kopen en te gaan samenwonen, en dan na pakweg een jaar of twee-drie eens over kinderen gaat praten en eventueel te trouwen. In de tussentijd noem je je partner dan gewoon je vriend. Jij bent al 34, dus je wilt er vaart achter zetten, en dat snap ik wel. Maar je wilt nu een aantal stappen overslaan die tegenwoordig in de Nederlandse (en Belgische, Duitse en volgens mij ook Franse) cultuur normaal zijn in een relatie. Na drie maanden al beslissen dat je gaat trouwen, was zelfs in de jaren 50 extreem snel.
Ik denk dat je je toekomst, zoals jij die voor ogen had, los moet laten. Het leven is dat wat op je pad komt terwijl jij bezig bent met het maken van plannen, en het lijkt erop dat jouw planning en je leven niet gelijk op willen. Laat het gaan, leun achterover en kijk wat ervan komt. Maar als je je vriend wilt dwingen tot een huwelijk waar hij niet achter staat, is de kans heel groot dat je helemaal niet trouwt met deze man. Met wat pech duurt het daarna nog vijf jaar eer je iemand leert kennen en er is ook nog een heel behoorlijke kans dat je helemaal geen kinderen krijgt.
En alles is geregeld?? Je bedoelt dat er al uitnodigingen zijn verstuurd, feestje geregeld, band gehuurd, jurk en pak gekocht, schoenen ingelopen?? Dan is het op zijn minst vreemd te noemen dat je vriend nog geen kennis heeft gemaakt met je ouders. Het feit dat je je tante zo nadrukkelijk noemt, doet mij vermoeden dat ze misschien inwoont?
Je vriend wil aanstaande zondag met je praten. Het is nu vrijdag. Hoe vaak zien jullie elkaar eigenlijk????? Twee keer per week ofzo? Hoe kun je dan in vredesnaam zeggen dat je van hem houdt? Die buitelingen in je maag worden vlinders genoemd, je bent hooguit verliefd.
vrijdag 27 februari 2015 18:31
Beetje jammer dat jij je partner niet serieus neemt. Het draait in een huwelijk om beide personen, niet alleen om jou. En naast jullie staan ook nog twee families waar je, of je het wil of niet, je krijgt ze er gratis bij, het ook nog mee moet doen. Neem de tijd om elkaar te leren kennen, je denkt wel dat je iemand kent maar dat is echt niet zo. Verder kom je erg kinderlijk en puberaal over. Een kind zou ik zeker nog niet aan beginnen, je gedraagt je zelf nog als een kind...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
