Relaties
alle pijlers
Is hij geinteresseerd of niet?
dinsdag 28 oktober 2014 08:13
Vanwege herkenbaarheid heb ik een andere nick aangemaakt. Ik post hier normaal gesproken ook, maar ben te makkelijk traceerbaar via die nick.
Ik ben 31, maar voel me 16... daar komt het zo ongeveer op neer. Ik (vrouw) ben sinds een tijd weer vrijgezel en ik vraag me af of hij (collega, ook vrijgezel) interesse heeft.
Het begon met leuk contact op werk, we kunnen het gewoon goed vinden. We appten af en toe (maar hij is geen app'er, maar een beller), we gaan vaak samen koffie drinken en het is gewoon gezellig. Hij neemt vaak thee voor me mee (niet voor de rest van het team, maar alleen voor mij). Vorige week vrijdag zijn we samen wat gaan drinken, dit was erg gezellig. Nu vroeg hij me afgelopen maandag mee naar een concert. Ik heb 'ja' gezegd en we hebben van te voren even snel iets gegeten en zijn daarna naar het concert geweest. Daar legde hij 2x zijn hand op mijn schouder en 1x heel ff zijn hoofd. Verder is er niks gebeurd. Ik vraag me af of hij me leuk vindt en voel me inmiddels weer 16 in plaats van 31. Ik ben niet goed in het raden van signalen, maar vind het ook te vroeg om het bij hem te gaan polsen. Denken jullie dat hij interesse heeft of is hij gewoon uit op een leuke vriendschap?
Help!
Ik ben 31, maar voel me 16... daar komt het zo ongeveer op neer. Ik (vrouw) ben sinds een tijd weer vrijgezel en ik vraag me af of hij (collega, ook vrijgezel) interesse heeft.
Het begon met leuk contact op werk, we kunnen het gewoon goed vinden. We appten af en toe (maar hij is geen app'er, maar een beller), we gaan vaak samen koffie drinken en het is gewoon gezellig. Hij neemt vaak thee voor me mee (niet voor de rest van het team, maar alleen voor mij). Vorige week vrijdag zijn we samen wat gaan drinken, dit was erg gezellig. Nu vroeg hij me afgelopen maandag mee naar een concert. Ik heb 'ja' gezegd en we hebben van te voren even snel iets gegeten en zijn daarna naar het concert geweest. Daar legde hij 2x zijn hand op mijn schouder en 1x heel ff zijn hoofd. Verder is er niks gebeurd. Ik vraag me af of hij me leuk vindt en voel me inmiddels weer 16 in plaats van 31. Ik ben niet goed in het raden van signalen, maar vind het ook te vroeg om het bij hem te gaan polsen. Denken jullie dat hij interesse heeft of is hij gewoon uit op een leuke vriendschap?
Help!
zaterdag 28 februari 2015 15:41
Dank je, Hettie!
Het was een rustig avondje, wel een onbekende die mij wel zag zitten, die uit de stad komt en hier ooit gewoond heeft. Mijn type niet helemaal, hoewel schrijverT, en meteen dat amicale, nee, niet op ingegaan, iig niet meer dan gesprekje. Iemand die mij zo snel aantrekkelijk vindt ben ik altijd wat argwanend wat de motieven zijn, het was me te (snel) versierderig, leuk voor het egootje ff, maar daar ben ik niet zo gevoelig voor.
Nu mezelf ff tracteren op een broodje kroket in de zon buiten!
Heerlijk dat die zon het huis in schijnt en het lopen in het felle licht is ook veel lekkerder dan in de grijze mist!
Ik heb wel ontdekt dat ik het schrijven niet helemaal ga beperken, het is immers iets wat ik met plezier doe.
Iemand zei me: met mate, je maat zoeken, dat lijkt me beter.
Jij ook fijn weekend.
Ga je nog iets leuks doen?
Het was een rustig avondje, wel een onbekende die mij wel zag zitten, die uit de stad komt en hier ooit gewoond heeft. Mijn type niet helemaal, hoewel schrijverT, en meteen dat amicale, nee, niet op ingegaan, iig niet meer dan gesprekje. Iemand die mij zo snel aantrekkelijk vindt ben ik altijd wat argwanend wat de motieven zijn, het was me te (snel) versierderig, leuk voor het egootje ff, maar daar ben ik niet zo gevoelig voor.
Nu mezelf ff tracteren op een broodje kroket in de zon buiten!
Heerlijk dat die zon het huis in schijnt en het lopen in het felle licht is ook veel lekkerder dan in de grijze mist!
Ik heb wel ontdekt dat ik het schrijven niet helemaal ga beperken, het is immers iets wat ik met plezier doe.
Iemand zei me: met mate, je maat zoeken, dat lijkt me beter.
Jij ook fijn weekend.
Ga je nog iets leuks doen?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 februari 2015 16:26
Hee Suzy,
nee, zeker niet ophouden met schrijven! Ik en ik denk vele anderen hebben veel aan je bijdragen hier. Leuk dat je sjans had, maar ik snap wel dat je wat wantrouwend was. Had je geen zin in een avontuurtje? Ik dacht dat je daar na mijn parijs-verhaal wel voor in was
Ik ga niet zo veel doen dit weekend. Vanavond misschien naar een salsafeestje, maar ik zit er eigenlijk over te denken om gewoon lekker thuis te blijven. Die aardige salsameneer vroeg of ik kwam, maar ik heb eigenlijk niet zo'n zin om hem te zien. Eerlijk gezegd denk ik met weemoed terug aan het fantastische salsaweekend van vorige week. De foute man mocht dan tegenvallen in bed, op de dansvloer deed hij dat zeker niet! En het is behoorlijk luxe als zo'n goede danser de hele avond met JOU danst! Ik denk dat vele vrouwen jaloers waren, haha. Ik zou puur en alleen voor dat dansen al terug gaan, de seks kan me dan gestolen worden
Merk ook dat ik een lieve vriend toch wel fijn zou vinden. Eentje die gewoon normaal is, geen dubbele agenda heeft, die mij leuk vindt en niet onbelangrijk, iemand bij wie ik hetzelfde voel. Eentje tot wie ik me ook lichamelijk tot aangetrokken voel. Want als ik heel eerlijk ben voel ik me lichamelijk alleen aangetrokken tot onbereikbare of moeilijke types. De foute man was dan wel niet zo fout als ik van tevoren dacht, maar hij was ook geen open boek. Hij heeft me vrij weinig verteld over zichzelf of waar hij vandaan komt, het bleef toch een beetje vaag allemaal. Dat vind ik toch altijd verdacht. De mexicaan vertelde ook vrij weinig over zichzelf, vond ik ook raar, en ik weet nu waarom hij dat niet deed. Misschien heeft de donkere man ook gewoon een vriendin ergens. Niet dat ik het erg zou vinden, maar ik zit me dat gewoon zo af te vragen. Hij was erg enthousiast over mij, maar nu ik weer hier ben hoor ik eigenlijk niks meer van hem.
nee, zeker niet ophouden met schrijven! Ik en ik denk vele anderen hebben veel aan je bijdragen hier. Leuk dat je sjans had, maar ik snap wel dat je wat wantrouwend was. Had je geen zin in een avontuurtje? Ik dacht dat je daar na mijn parijs-verhaal wel voor in was
Ik ga niet zo veel doen dit weekend. Vanavond misschien naar een salsafeestje, maar ik zit er eigenlijk over te denken om gewoon lekker thuis te blijven. Die aardige salsameneer vroeg of ik kwam, maar ik heb eigenlijk niet zo'n zin om hem te zien. Eerlijk gezegd denk ik met weemoed terug aan het fantastische salsaweekend van vorige week. De foute man mocht dan tegenvallen in bed, op de dansvloer deed hij dat zeker niet! En het is behoorlijk luxe als zo'n goede danser de hele avond met JOU danst! Ik denk dat vele vrouwen jaloers waren, haha. Ik zou puur en alleen voor dat dansen al terug gaan, de seks kan me dan gestolen worden
Merk ook dat ik een lieve vriend toch wel fijn zou vinden. Eentje die gewoon normaal is, geen dubbele agenda heeft, die mij leuk vindt en niet onbelangrijk, iemand bij wie ik hetzelfde voel. Eentje tot wie ik me ook lichamelijk tot aangetrokken voel. Want als ik heel eerlijk ben voel ik me lichamelijk alleen aangetrokken tot onbereikbare of moeilijke types. De foute man was dan wel niet zo fout als ik van tevoren dacht, maar hij was ook geen open boek. Hij heeft me vrij weinig verteld over zichzelf of waar hij vandaan komt, het bleef toch een beetje vaag allemaal. Dat vind ik toch altijd verdacht. De mexicaan vertelde ook vrij weinig over zichzelf, vond ik ook raar, en ik weet nu waarom hij dat niet deed. Misschien heeft de donkere man ook gewoon een vriendin ergens. Niet dat ik het erg zou vinden, maar ik zit me dat gewoon zo af te vragen. Hij was erg enthousiast over mij, maar nu ik weer hier ben hoor ik eigenlijk niks meer van hem.
zaterdag 28 februari 2015 17:53
Niet dezelfde avond nog dat ik iemand leer kennen, hoor.
Dat doet me gewoon niks.
Zo snel sta ik niet in vuur en vlam, haha.
En ik moet hem ook lekker vinden, en dat is ook nog eens op meer gebaseerd dan uiterlijk.
Bepaalde belangstelling ook.
Nee, ik ik val juist niet op onbereikbare mannen.
Dat iemand onbereikbaar blijkt is een ander verhaal.
Ik snap dat nooit helemaal, wat bedoel je dan met onbereikbaar?
Buiten jouw league? Iemand die jou niet ziet staan? Die zich niet wil binden?
Want als je iets wil ervaren is het wel zo handig als iemand wel binnen (hand)bereik is of komt, of ben ik nu gek?
Of hoop je dan iemand te strikken die zich door niemand lijkt te laten strikken? En maakt hem dat dan aantrekkelijker oid?
Ik vind iemand of leuk/ interessant/ aantrekkelijk of niet om wie hij is, en de onderlinge wisselwerking, maar zeker niet extra leuk of minder leuk omdat ie hard to get is oid.
Maar heeft misschien ook met leeftijd te maken: ik weet onderhand wel zo'n beetje wat voor type zou kunnen passen, denk ik. Ook omdat ik wel iets bestendigs wil, maar niet echt een leven samen hoef op te bouwen. Allerlei verschillen in smaak of leefwijze en dergelijke zijn dan minder belangrijk omdat je daar dan niet mee te maken hebt en niet op dagelijkse basis samen bent, 1 huis deelt, enz.
Dan kan je allebei een hoop blijven doen zoals je prettig vindt en gewend bent.
Dat doet me gewoon niks.
Zo snel sta ik niet in vuur en vlam, haha.
En ik moet hem ook lekker vinden, en dat is ook nog eens op meer gebaseerd dan uiterlijk.
Bepaalde belangstelling ook.
Nee, ik ik val juist niet op onbereikbare mannen.
Dat iemand onbereikbaar blijkt is een ander verhaal.
Ik snap dat nooit helemaal, wat bedoel je dan met onbereikbaar?
Buiten jouw league? Iemand die jou niet ziet staan? Die zich niet wil binden?
Want als je iets wil ervaren is het wel zo handig als iemand wel binnen (hand)bereik is of komt, of ben ik nu gek?
Of hoop je dan iemand te strikken die zich door niemand lijkt te laten strikken? En maakt hem dat dan aantrekkelijker oid?
Ik vind iemand of leuk/ interessant/ aantrekkelijk of niet om wie hij is, en de onderlinge wisselwerking, maar zeker niet extra leuk of minder leuk omdat ie hard to get is oid.
Maar heeft misschien ook met leeftijd te maken: ik weet onderhand wel zo'n beetje wat voor type zou kunnen passen, denk ik. Ook omdat ik wel iets bestendigs wil, maar niet echt een leven samen hoef op te bouwen. Allerlei verschillen in smaak of leefwijze en dergelijke zijn dan minder belangrijk omdat je daar dan niet mee te maken hebt en niet op dagelijkse basis samen bent, 1 huis deelt, enz.
Dan kan je allebei een hoop blijven doen zoals je prettig vindt en gewend bent.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 februari 2015 19:16
Sja, onbereikbare mannen.. ik weet ook niet wat het is. Je boft dat je je niet tot ze aangetrokken voelt, want het kan best frustrerend zijn. Ik voel me nou eenmaal aangetrokken tot bazige, dominante mannen. Of die per se onbereikbaar zijn weet ik eigenlijk niet eens, maar het is wel een feit dat ik me bij dat soort mannen uiteindelijk niet prettig voel. Zie je de contradictie?
Nou ben ik inmiddels ook al wat ouder en wijzer en is mijn verstand sterk genoeg om me ervan te weerhouden relaties met dit soort types aan te gaan, maar het gevoel en daarmee de aantrekkingskracht blijft.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat ik me eigenlijk helemaal niet wil binden en daardoor de juiste types niet zie.
Nou ben ik inmiddels ook al wat ouder en wijzer en is mijn verstand sterk genoeg om me ervan te weerhouden relaties met dit soort types aan te gaan, maar het gevoel en daarmee de aantrekkingskracht blijft.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat ik me eigenlijk helemaal niet wil binden en daardoor de juiste types niet zie.
zaterdag 28 februari 2015 19:16
Sja, onbereikbare mannen.. ik weet ook niet wat het is. Je boft dat je je niet tot ze aangetrokken voelt, want het kan best frustrerend zijn. Ik voel me nou eenmaal aangetrokken tot bazige, dominante mannen. Of die per se onbereikbaar zijn weet ik eigenlijk niet eens, maar het is wel een feit dat ik me bij dat soort mannen uiteindelijk niet prettig voel. Zie je de contradictie?
Nou ben ik inmiddels ook al wat ouder en wijzer en is mijn verstand sterk genoeg om me ervan te weerhouden relaties met dit soort types aan te gaan, maar het gevoel en daarmee de aantrekkingskracht blijft.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat ik me eigenlijk helemaal niet wil binden en daardoor de juiste types niet zie.
Nou ben ik inmiddels ook al wat ouder en wijzer en is mijn verstand sterk genoeg om me ervan te weerhouden relaties met dit soort types aan te gaan, maar het gevoel en daarmee de aantrekkingskracht blijft.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat ik me eigenlijk helemaal niet wil binden en daardoor de juiste types niet zie.
zaterdag 28 februari 2015 20:24
Hettie, ik vind onbereikbaar en dominant/bazig 2 heel verschillende dingen, hoor.
Ik heb natuurlijk ook iets met dominantie, maar niet in dagelijks soort bazigheid.
Niet iemand die mij zijn normaalwaarde rigide (meningen) wil opdringen: hoe ik moet zijn, hoe het hoort, hoe te leven, hoe het huishouden te doen, dat alles op zijn manier moet oid, welke kleren ik aan moet, wat ik belangrijk moet vinden, welke politieke mening (zijne), jaloezie, enz.
Naast dat je van iemand kan leren, mag je dat als volwassene zelf wel uitmaken, lijkt me.
Wel iemand die uitstekend weet wat ie zelf wil in het leven, en dat ook gewoon doet, zich dus ook niet door mij laat domineren. Uberhaubt dus gewoon gelijkwaardigheid tegenover elkaar, elkaar aanvullen, respect voor de verschillen, van elkaar leren over en weer.
Tussen de lakens daarentegen..
Bedoel je niet gewoon zelfverzekerd, onafhankelijk, lekker in zijn vel, weten wat ie wil, iemand die ook tegengas geeft, zijn gang gaat?
Dat vind ik toch iets anders dan dominant.
Jij wil gewoon geen watje.
En waarom zou dat samenhangen met "onbereikbaar" voor liefde?
Bedoel je soms arrogant? Een player die denkt dat ie daarmee al zijn behoeftes wel dekt?
Die geen idee heeft van de meerwaarde van een duurzamer soort relatie?
De ouderwetse macho of zo?
Voor wie jij inwisselbaar bent, morgen 10 anderen?
Die geen echte intimiteit kent, alleen oppervlakkig, een player?
Ik heb natuurlijk ook iets met dominantie, maar niet in dagelijks soort bazigheid.
Niet iemand die mij zijn normaalwaarde rigide (meningen) wil opdringen: hoe ik moet zijn, hoe het hoort, hoe te leven, hoe het huishouden te doen, dat alles op zijn manier moet oid, welke kleren ik aan moet, wat ik belangrijk moet vinden, welke politieke mening (zijne), jaloezie, enz.
Naast dat je van iemand kan leren, mag je dat als volwassene zelf wel uitmaken, lijkt me.
Wel iemand die uitstekend weet wat ie zelf wil in het leven, en dat ook gewoon doet, zich dus ook niet door mij laat domineren. Uberhaubt dus gewoon gelijkwaardigheid tegenover elkaar, elkaar aanvullen, respect voor de verschillen, van elkaar leren over en weer.
Tussen de lakens daarentegen..
Bedoel je niet gewoon zelfverzekerd, onafhankelijk, lekker in zijn vel, weten wat ie wil, iemand die ook tegengas geeft, zijn gang gaat?
Dat vind ik toch iets anders dan dominant.
Jij wil gewoon geen watje.
En waarom zou dat samenhangen met "onbereikbaar" voor liefde?
Bedoel je soms arrogant? Een player die denkt dat ie daarmee al zijn behoeftes wel dekt?
Die geen idee heeft van de meerwaarde van een duurzamer soort relatie?
De ouderwetse macho of zo?
Voor wie jij inwisselbaar bent, morgen 10 anderen?
Die geen echte intimiteit kent, alleen oppervlakkig, een player?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 februari 2015 20:48
NowThen: daar zit wat in, dat plaatje, en toch kan je initiatief nemen wat je maar wil, als iemand onwillig is wordt ie daar niet williger van, verandert onbereikbaar niet bereikbaar, "niet beschikbaar" niet "wel beschikbaar".
Net als "hard to get" ook niet werkt, als het enkel strategieen zijn.
Jezelf zijn is nog altijd het beste, als je tenminste wil weten of diegene ook echt past bij wie je echt bent.
Initiatief heeft zin als je enigszins al signalen hebt gekregen in die richting.
Ik vind initiatief van mannen die helemaaaal niet checken of er eoa klik is, meestal irritant, dus dat zou ik zelf niet snel andersom doen ook.
Zeker niet alleen op uiterlijk. Zorg dan dat je in gesprek raakt, ik vind het niet aantrekkelijk als iemand puur op uiterlijk me al leuk vindt en dweperig loopt te doen.
De inhoud maakt iemand meer of minder aantrekkelijk, vind ik hoor.
Merk het vaker, dat mensen die visueel zijn en het plaatje bevalt, daar dan ook meteen een leuk karakter aan koppelen.
Vind ik kortzichtig en ook niet echt vleiend eigenlijk.
Hettie: prima als iemand een avontuurtje ziet zitten, en ik dat ook zie zitten met diegene, maar het verschil zit er voor mij eigenlijk in: wil je seks of wil je seks met mij?
Waar wil iemand heen met dat iniatief? Eenmalig ONS doe ik niet aan, bijv.
Zeker niet met een totaal vreemde, dat vind ik leeg en nikszeggend, vind ik ook niet spannend.
Of misschien is dat hele spel van verleiding veel te kort voor mij.
Ik ben niet gevoelig voor complimentjes, openingszinnen, een hand op mijn knie leggen, arm om mij heen slaan en dat soort dingen, als ik nog niet eens besloten heb dat ik dat prettig vind van diegene.
Plagen, prikkelen, dat dan weer wel.
Het aantrekkelijke zit hem voor mij in iemands houding: bij dezelfde uiterlijke persoon dus de humor, houding, wisselwerking die het hem doet. Of niet.
Net als "hard to get" ook niet werkt, als het enkel strategieen zijn.
Jezelf zijn is nog altijd het beste, als je tenminste wil weten of diegene ook echt past bij wie je echt bent.
Initiatief heeft zin als je enigszins al signalen hebt gekregen in die richting.
Ik vind initiatief van mannen die helemaaaal niet checken of er eoa klik is, meestal irritant, dus dat zou ik zelf niet snel andersom doen ook.
Zeker niet alleen op uiterlijk. Zorg dan dat je in gesprek raakt, ik vind het niet aantrekkelijk als iemand puur op uiterlijk me al leuk vindt en dweperig loopt te doen.
De inhoud maakt iemand meer of minder aantrekkelijk, vind ik hoor.
Merk het vaker, dat mensen die visueel zijn en het plaatje bevalt, daar dan ook meteen een leuk karakter aan koppelen.
Vind ik kortzichtig en ook niet echt vleiend eigenlijk.
Hettie: prima als iemand een avontuurtje ziet zitten, en ik dat ook zie zitten met diegene, maar het verschil zit er voor mij eigenlijk in: wil je seks of wil je seks met mij?
Waar wil iemand heen met dat iniatief? Eenmalig ONS doe ik niet aan, bijv.
Zeker niet met een totaal vreemde, dat vind ik leeg en nikszeggend, vind ik ook niet spannend.
Of misschien is dat hele spel van verleiding veel te kort voor mij.
Ik ben niet gevoelig voor complimentjes, openingszinnen, een hand op mijn knie leggen, arm om mij heen slaan en dat soort dingen, als ik nog niet eens besloten heb dat ik dat prettig vind van diegene.
Plagen, prikkelen, dat dan weer wel.
Het aantrekkelijke zit hem voor mij in iemands houding: bij dezelfde uiterlijke persoon dus de humor, houding, wisselwerking die het hem doet. Of niet.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 februari 2015 21:27
Ik bedoelde het ook meer als antwoord op de vraag van dit topic.
Is hij in mij geïnteresseerd? Hoe weet ik dat hij in mij geïnteresseerd is?
Antwoord: Als hij initiatief toont. Bellen, appen, bij je bureau blijven hangen. Dat soort dingen.
En het is niet zo dat hij altijd als eerste het initiatief moet tonen, maar als je in je hoofd een soort credit/debet kolommetjes bij houdt van wie van jullie het meeste initiatief getoond heeft, en het helt toch wel erg over naar jou, dan weet je het eigenlijk al.
Is hij in mij geïnteresseerd? Hoe weet ik dat hij in mij geïnteresseerd is?
Antwoord: Als hij initiatief toont. Bellen, appen, bij je bureau blijven hangen. Dat soort dingen.
En het is niet zo dat hij altijd als eerste het initiatief moet tonen, maar als je in je hoofd een soort credit/debet kolommetjes bij houdt van wie van jullie het meeste initiatief getoond heeft, en het helt toch wel erg over naar jou, dan weet je het eigenlijk al.
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
zaterdag 28 februari 2015 22:35
Ja, alles wees erop dat ie geinteresserd was, NowThen.
En het bleek ook wel goed te zitten, ze zijn nu een setje
Sommigen vonden dat het niet snel genoeg ging, dat hij niet genoeg initiatief nam.
Ik vond juist van wel.
Ook dat is dus heel subjectief!
Maar je hebt zeker gelijk, als het alsmaar van 1 kant komt, zegt dat wel genoeg.
Moet een beetje over en weer gaan, niet op een weegschaal, maar zeker niet van 1 kant. Klopt!
Heb je het topic zo'n beetje doorgelezen?
Hoeveel aangemoedigd is om ook initiatief terug te laten zien, hem even aanraken, hem uitnodigen, etc?
En idd, als er weinig tot 0 initiatief van de ander is dan weet je het eigenlijk al.
En het bleek ook wel goed te zitten, ze zijn nu een setje
Sommigen vonden dat het niet snel genoeg ging, dat hij niet genoeg initiatief nam.
Ik vond juist van wel.
Ook dat is dus heel subjectief!
Maar je hebt zeker gelijk, als het alsmaar van 1 kant komt, zegt dat wel genoeg.
Moet een beetje over en weer gaan, niet op een weegschaal, maar zeker niet van 1 kant. Klopt!
Heb je het topic zo'n beetje doorgelezen?
Hoeveel aangemoedigd is om ook initiatief terug te laten zien, hem even aanraken, hem uitnodigen, etc?
En idd, als er weinig tot 0 initiatief van de ander is dan weet je het eigenlijk al.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 maart 2015 14:58
Hier even de tranen die ik gisteren niet toeliet.
Aanvalletje van gemis.
En niet omdat ik leegte ervaar of het zelf niet kan invullen, (ik ben graag met mezelf),
maar loslaten van wat dierbaar is gaat altijd gepaard met pijn van gemis.
Andere dierbare mensen of dingen vervangen dat niet, het is niet of-of, maar en-en.
En ik vermaak me prima met eigen uitdagingen en ik mis de connectie met sommigen.
Sommigen tijdelijk, zoals kind, anderen voorgoed.
Ook als het goed is, beter of gezond is voor allebei, is die verbondenheid nog niet weg als dat close er niet is.
Van dagelijks om je heen naar helemaal niet.
Het zit in de lucht haha, centraal thema momenteel, dat loslaten, blijkbaar.
Kind het nest uitduwen, ja dat hoort erbij, ik weet het.
Ook dat vult zich tzt weer in, maar nu nog niet.
Contact beperkt door tijdsverschil.
Hoewel ik nieuwsgierig ben hoe het gaat en interesse in de ervaringen, wil ik wel vrijlaten om zelf te beleven en contact te hebben als het uitkomt/zin in is.
Na die tranen straks weer blij, hoort erbij.
Keerzijde van het fijne van verbinding is het gemis bij geen/ weinig verbinding.
Logisch.
(haal het later weg ivm herkenbaarheid)
Aanvalletje van gemis.
En niet omdat ik leegte ervaar of het zelf niet kan invullen, (ik ben graag met mezelf),
maar loslaten van wat dierbaar is gaat altijd gepaard met pijn van gemis.
Andere dierbare mensen of dingen vervangen dat niet, het is niet of-of, maar en-en.
En ik vermaak me prima met eigen uitdagingen en ik mis de connectie met sommigen.
Sommigen tijdelijk, zoals kind, anderen voorgoed.
Ook als het goed is, beter of gezond is voor allebei, is die verbondenheid nog niet weg als dat close er niet is.
Van dagelijks om je heen naar helemaal niet.
Het zit in de lucht haha, centraal thema momenteel, dat loslaten, blijkbaar.
Kind het nest uitduwen, ja dat hoort erbij, ik weet het.
Ook dat vult zich tzt weer in, maar nu nog niet.
Contact beperkt door tijdsverschil.
Hoewel ik nieuwsgierig ben hoe het gaat en interesse in de ervaringen, wil ik wel vrijlaten om zelf te beleven en contact te hebben als het uitkomt/zin in is.
Na die tranen straks weer blij, hoort erbij.
Keerzijde van het fijne van verbinding is het gemis bij geen/ weinig verbinding.
Logisch.
(haal het later weg ivm herkenbaarheid)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 maart 2015 17:11
Lief van je, Hettie!
Het gaat wel weer.
Nee, geen ex, haha, maar na eerder mensen voorgoed uit mijn leven, oa vorige week de laatste tante, is het nu mijn zoon die gisteren vertrokken is (maar voor tijdelijk hoor) naar verre oorden.
En hier nog woont, komend jaar huis uit gaat, dus kan ik alvast een beetje wennen.
En hij ook.
Dan komt het soms ff allemaal bij elkaar, he.
Het ene gemis wekt ander gemis op, zulke zelfde emoties stapelen zich op bij oude van dezelfde soort, he.
Ook al is de achtergrond verschillend: soms onmacht (kan het niet anders, contact bijv alleen maar stress oplevert, destructief zijn vanuit verleden. Daar heb ik vrede mee, omdat het voor mij niet goed is. Sommigen echt dierbaar en onmogelijk (waaronder een jong kind die ik daardoor niet meer zie) en sommigen door overlijden (ook vrede mee) en weer anderen bewuste keuze of om bepaalde redenen.
Er zijn ook nieuwe dierbare mensen bijgekomen, zo is het leven nu eenmaal en niet alles hoeft hetzelfde te blijven als voorheen.
Ook je relaties zijn dynamisch.
mensen komen en gaan en dat heb je niet altijd voor het uitkiezen.
Dat mijn kind ondernemend is en avontuurlijk, daar ben ik alleen maar trots op, vind ik super!
Net appcontact gehad, fijn te weten dat ie okay is daar!
Vroeger had je dat niet eens, dat appen en mailen, dus af en toe iets horen is wel fijn.
Betrokken zijn, en verder maakt ie het ongetwijfeld zelf wel naar zijn zin daar.
Naarmate hij daar meer contacten en indrukken krijgt zal hij daar minder behoefte aan krijgen.
En ik ook, als ik weet dat ie het leuk heeft.
Beetje vd zijlijn meeleven, he.
Het gaat wel weer.
Nee, geen ex, haha, maar na eerder mensen voorgoed uit mijn leven, oa vorige week de laatste tante, is het nu mijn zoon die gisteren vertrokken is (maar voor tijdelijk hoor) naar verre oorden.
En hier nog woont, komend jaar huis uit gaat, dus kan ik alvast een beetje wennen.
En hij ook.
Dan komt het soms ff allemaal bij elkaar, he.
Het ene gemis wekt ander gemis op, zulke zelfde emoties stapelen zich op bij oude van dezelfde soort, he.
Ook al is de achtergrond verschillend: soms onmacht (kan het niet anders, contact bijv alleen maar stress oplevert, destructief zijn vanuit verleden. Daar heb ik vrede mee, omdat het voor mij niet goed is. Sommigen echt dierbaar en onmogelijk (waaronder een jong kind die ik daardoor niet meer zie) en sommigen door overlijden (ook vrede mee) en weer anderen bewuste keuze of om bepaalde redenen.
Er zijn ook nieuwe dierbare mensen bijgekomen, zo is het leven nu eenmaal en niet alles hoeft hetzelfde te blijven als voorheen.
Ook je relaties zijn dynamisch.
mensen komen en gaan en dat heb je niet altijd voor het uitkiezen.
Dat mijn kind ondernemend is en avontuurlijk, daar ben ik alleen maar trots op, vind ik super!
Net appcontact gehad, fijn te weten dat ie okay is daar!
Vroeger had je dat niet eens, dat appen en mailen, dus af en toe iets horen is wel fijn.
Betrokken zijn, en verder maakt ie het ongetwijfeld zelf wel naar zijn zin daar.
Naarmate hij daar meer contacten en indrukken krijgt zal hij daar minder behoefte aan krijgen.
En ik ook, als ik weet dat ie het leuk heeft.
Beetje vd zijlijn meeleven, he.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 maart 2015 17:16
Nu letterlijk en figuurlijk bezig mijn eigen ruimtes op te ruimen en op te schonen.
Zowel mijn ruimtes in huis als mijn eigen binnenruimte(s).
Dat gemis ook erkennen en daarna aanwakkeren wat er allemaal wel is of kan & waar ik heen wil in div opzichten..
Uit comfortzone into veranderingen, is een proces, ik zie het als een uitdaging.
Zowel mijn ruimtes in huis als mijn eigen binnenruimte(s).
Dat gemis ook erkennen en daarna aanwakkeren wat er allemaal wel is of kan & waar ik heen wil in div opzichten..
Uit comfortzone into veranderingen, is een proces, ik zie het als een uitdaging.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 maart 2015 23:32
Ik snap het Suzy, je bent een beetje melancholisch op het moment geloof ik. Lastig lijkt me dat, kinderen die uit huis gaan. het is dan toch ineens heel erg stil in huis hè. Waar is je zoon naartoe? Is hij een reis aan het maken?
Ik had net een skypegesprek met de man in Parijs en dat was een erg leuk gesprek. Hij zei dat hij me miste enzo en me graag snel wilde zien. Ik weet nog niet wat ik daarmee aan moet, maar ik krijg toch wel weer zin om hem weer op te zoeken. Niet alleen vanwege hem, maar ook vanwege de salsa! Mis het echt, hier is het wat salsafeestjes betreft maar saai en je komt altijd dezelfde mensen tegen. Parijs is wat dat betreft een paradijs.
Ik had net een skypegesprek met de man in Parijs en dat was een erg leuk gesprek. Hij zei dat hij me miste enzo en me graag snel wilde zien. Ik weet nog niet wat ik daarmee aan moet, maar ik krijg toch wel weer zin om hem weer op te zoeken. Niet alleen vanwege hem, maar ook vanwege de salsa! Mis het echt, hier is het wat salsafeestjes betreft maar saai en je komt altijd dezelfde mensen tegen. Parijs is wat dat betreft een paradijs.
dinsdag 3 maart 2015 14:03
Lief van je, Hettie, ja, hij is op reis idd.
Maar het gaat goed, hoor, hier.
Ik lees wat af, gisteren weer zo'n herkenbaar boek, en dan letterlijk zinnen die ik hierboven zelf afgelopen week nog neergezet heb teruglezen, het filosofische gedachtengoed wat ik blijkbaar gemeen heb met Coelho (over liefde oa, soms eng herkenbaar in die hoofdpersonen of hoe zij denken, over moed, angst, de bedoeling ergens van, over morele kwesties, het nuanceert wat "goed" en "slecht" is, gewetenskwesties, enz, allerlei thema's die iedereen wel kent uit eigen leven. Oa dit boek (Overspel) over sleur en het belang van avontuurlijk en speelse spanning om levendig te zijn, ipv standaardleventje voor lief te nemen. Ondeugend versus deugdzaamheid, de invloed van (zelf)bedrog.
Zijn ideeen over het risico nemen om alles achter je te laten om je droom te volgen (waar hij voorstander) van is: beter geprobeerd en mislukt dan helemaal niet proberen en naar zekerheden te neigen (oa van eigen patronen, conditioneringen, onbewust leven in de zin van gewoon je werk doen en een onbewust leventje leven, elke dag op elkaar lijkt, niet meer nadenken of dat wel het leven is wat je voor ogen had, tredmolen zeg maar waar mensen in belanden).
En ook tegen de heersende moraal in durven gaan. Juist niet de kudde volgen, maar met een zekere passie leven, ook als dat tegen de stroom in gaat.
En kritisch naar je leven blijven kijken, leef je zoals het hoort of naar eigen dromen die je (ooit) voor jezelf had en hebt?
En in welke opzichten niet, waarom eigenlijk niet?
Hoeveel mensen leven niet klakkeloos hun leventje?
Waar sluipt het er bijv in dat mensen "alles" hebben wat ze zich wensen en toch niet gelukkig zijn?Het doel alleen nog maar wordt om te behouden wat ze hebben/ kennen, al zijn ze daar niet onverdeeld blij mee en zitten ze aan alle kanten vast aan hun zogenaamde zekerheden, die zich kunnen omkeren en diezelfde "zekerheden" een molensteen kunnen worden?
Helemaal mijn ding dus, haha!
Keerzijde is dat het confronterend is met je eigen conditioneringen.
En toch komt er vroeg of laat altijd eoa signaal of iemand op je pad die je daarvan weer bewust maakt.
Tenminste dat is mijn ervaring.
En zo kan jouw Parijsmeneer jou ook iets te zeggen hebben!
Wat dat is moet misschien nog blijken.
Het hoeft niet eens in verliefde gevoelens te zitten, kan ook zijn het avontuurlijke omarmen en volgen, zoals jij impulsief gewoon dat ticket boekte en wel zag wat het je zou brengen.
Het maakt je er oa op attent hoe het bekende danswereldje dat je al kende (en maanden op een move mexicaan "wachtte") lang niet alles is, dat er meer is buiten de muren van je werk en sociale leven waar je nu woont.
Het is goed om van dat soort sprongen te maken, het onbekende te verkennen.
Ik heb me nu voorgenomen om veel vaker iets te doen wat ik nog niet eerder gedaan heb, haha.
Dit soort boeken inspireert mij altijd en moedigt iig aan om eigen dromen en beperkend gedrag/gewoonte/ gedachten onder de loep te nemen.
En bovenal gaat het er volgens mij idd in het leven om om je vermogens tot liefhebben te verruimen. Alles wat daaraan bijdraagt is goed, volgens mij.
Je mag van/ met anderen leren.
Ook als dat nergens heen gaat, ook dan leer je omgaan met allerlei bijbehorende gevoelens zoals verlangen, teleurstelling, gemis, enz.
Zo oefen je je "copingmechanisme", op nieuwe onbekende situaties en personen (en hun reacties op jou) en zijn hoe dan ook waardevolle ervaringen.
Ik blijf van mening dat sommige dingen een bedoeling voor je hebben, en dat de kunst is om die bedoeling/ boodschap eruit te filteren voor jezelf.
Niet analyseren, maar de hint eronder zien en begrijpen wat dat te betekenen heeft voor jou.
Wat bracht/ brengt Parijs voor jou?
Wat moest jij weer eens meemaken?
Wat schudde/ schudt het wakker in jou?
Doordat ik afgelopen 2 jaar teveel in korte tijd te verwerken had, en te weinig toekwam aan mijzelf, onderdrukte ik ongemerkt heel wat aan emoties en dat gaat ten koste van de energie en plezier in de dingen die je doet.
Hoe funest dat is blijf ik herhalen!
Met alle energie die daarin gaat zitten ondermijnt het je energie (en moed) om veranderingen aan te brengen en aan te durven in de richting van wat je wel wil met je leven,
Maar het gaat goed, hoor, hier.
Ik lees wat af, gisteren weer zo'n herkenbaar boek, en dan letterlijk zinnen die ik hierboven zelf afgelopen week nog neergezet heb teruglezen, het filosofische gedachtengoed wat ik blijkbaar gemeen heb met Coelho (over liefde oa, soms eng herkenbaar in die hoofdpersonen of hoe zij denken, over moed, angst, de bedoeling ergens van, over morele kwesties, het nuanceert wat "goed" en "slecht" is, gewetenskwesties, enz, allerlei thema's die iedereen wel kent uit eigen leven. Oa dit boek (Overspel) over sleur en het belang van avontuurlijk en speelse spanning om levendig te zijn, ipv standaardleventje voor lief te nemen. Ondeugend versus deugdzaamheid, de invloed van (zelf)bedrog.
Zijn ideeen over het risico nemen om alles achter je te laten om je droom te volgen (waar hij voorstander) van is: beter geprobeerd en mislukt dan helemaal niet proberen en naar zekerheden te neigen (oa van eigen patronen, conditioneringen, onbewust leven in de zin van gewoon je werk doen en een onbewust leventje leven, elke dag op elkaar lijkt, niet meer nadenken of dat wel het leven is wat je voor ogen had, tredmolen zeg maar waar mensen in belanden).
En ook tegen de heersende moraal in durven gaan. Juist niet de kudde volgen, maar met een zekere passie leven, ook als dat tegen de stroom in gaat.
En kritisch naar je leven blijven kijken, leef je zoals het hoort of naar eigen dromen die je (ooit) voor jezelf had en hebt?
En in welke opzichten niet, waarom eigenlijk niet?
Hoeveel mensen leven niet klakkeloos hun leventje?
Waar sluipt het er bijv in dat mensen "alles" hebben wat ze zich wensen en toch niet gelukkig zijn?Het doel alleen nog maar wordt om te behouden wat ze hebben/ kennen, al zijn ze daar niet onverdeeld blij mee en zitten ze aan alle kanten vast aan hun zogenaamde zekerheden, die zich kunnen omkeren en diezelfde "zekerheden" een molensteen kunnen worden?
Helemaal mijn ding dus, haha!
Keerzijde is dat het confronterend is met je eigen conditioneringen.
En toch komt er vroeg of laat altijd eoa signaal of iemand op je pad die je daarvan weer bewust maakt.
Tenminste dat is mijn ervaring.
En zo kan jouw Parijsmeneer jou ook iets te zeggen hebben!
Wat dat is moet misschien nog blijken.
Het hoeft niet eens in verliefde gevoelens te zitten, kan ook zijn het avontuurlijke omarmen en volgen, zoals jij impulsief gewoon dat ticket boekte en wel zag wat het je zou brengen.
Het maakt je er oa op attent hoe het bekende danswereldje dat je al kende (en maanden op een move mexicaan "wachtte") lang niet alles is, dat er meer is buiten de muren van je werk en sociale leven waar je nu woont.
Het is goed om van dat soort sprongen te maken, het onbekende te verkennen.
Ik heb me nu voorgenomen om veel vaker iets te doen wat ik nog niet eerder gedaan heb, haha.
Dit soort boeken inspireert mij altijd en moedigt iig aan om eigen dromen en beperkend gedrag/gewoonte/ gedachten onder de loep te nemen.
En bovenal gaat het er volgens mij idd in het leven om om je vermogens tot liefhebben te verruimen. Alles wat daaraan bijdraagt is goed, volgens mij.
Je mag van/ met anderen leren.
Ook als dat nergens heen gaat, ook dan leer je omgaan met allerlei bijbehorende gevoelens zoals verlangen, teleurstelling, gemis, enz.
Zo oefen je je "copingmechanisme", op nieuwe onbekende situaties en personen (en hun reacties op jou) en zijn hoe dan ook waardevolle ervaringen.
Ik blijf van mening dat sommige dingen een bedoeling voor je hebben, en dat de kunst is om die bedoeling/ boodschap eruit te filteren voor jezelf.
Niet analyseren, maar de hint eronder zien en begrijpen wat dat te betekenen heeft voor jou.
Wat bracht/ brengt Parijs voor jou?
Wat moest jij weer eens meemaken?
Wat schudde/ schudt het wakker in jou?
Doordat ik afgelopen 2 jaar teveel in korte tijd te verwerken had, en te weinig toekwam aan mijzelf, onderdrukte ik ongemerkt heel wat aan emoties en dat gaat ten koste van de energie en plezier in de dingen die je doet.
Hoe funest dat is blijf ik herhalen!
Met alle energie die daarin gaat zitten ondermijnt het je energie (en moed) om veranderingen aan te brengen en aan te durven in de richting van wat je wel wil met je leven,
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 maart 2015 14:03
Lief van je, Hettie, ja, hij is op reis idd.
Maar het gaat goed, hoor, hier.
Ik lees wat af, gisteren weer zo'n herkenbaar boek, en dan letterlijk zinnen die ik hierboven zelf afgelopen week nog neergezet heb teruglezen, het filosofische gedachtengoed wat ik blijkbaar gemeen heb met Coelho (over liefde oa, soms eng herkenbaar in die hoofdpersonen of hoe zij denken, over moed, angst, de bedoeling ergens van, over morele kwesties, het nuanceert wat "goed" en "slecht" is, gewetenskwesties, enz, allerlei thema's die iedereen wel kent uit eigen leven. Oa dit boek (Overspel) over sleur en het belang van avontuurlijk en speelse spanning om levendig te zijn, ipv standaardleventje voor lief te nemen. Ondeugend versus deugdzaamheid, de invloed van (zelf)bedrog.
Zijn ideeen over het risico nemen om alles achter je te laten om je droom te volgen (waar hij voorstander) van is: beter geprobeerd en mislukt dan helemaal niet proberen en naar zekerheden te neigen (oa van eigen patronen, conditioneringen, onbewust leven in de zin van gewoon je werk doen en een onbewust leventje leven, elke dag op elkaar lijkt, niet meer nadenken of dat wel het leven is wat je voor ogen had, tredmolen zeg maar waar mensen in belanden).
En ook tegen de heersende moraal in durven gaan. Juist niet de kudde volgen, maar met een zekere passie leven, ook als dat tegen de stroom in gaat.
En kritisch naar je leven blijven kijken, leef je zoals het hoort of naar eigen dromen die je (ooit) voor jezelf had en hebt?
En in welke opzichten niet, waarom eigenlijk niet?
Hoeveel mensen leven niet klakkeloos hun leventje?
Waar sluipt het er bijv in dat mensen "alles" hebben wat ze zich wensen en toch niet gelukkig zijn?Het doel alleen nog maar wordt om te behouden wat ze hebben/ kennen, al zijn ze daar niet onverdeeld blij mee en zitten ze aan alle kanten vast aan hun zogenaamde zekerheden, die zich kunnen omkeren en diezelfde "zekerheden" een molensteen kunnen worden?
Helemaal mijn ding dus, haha!
Keerzijde is dat het confronterend is met je eigen conditioneringen.
En toch komt er vroeg of laat altijd eoa signaal of iemand op je pad die je daarvan weer bewust maakt.
Tenminste dat is mijn ervaring.
En zo kan jouw Parijsmeneer jou ook iets te zeggen hebben!
Wat dat is moet misschien nog blijken.
Het hoeft niet eens in verliefde gevoelens te zitten, kan ook zijn het avontuurlijke omarmen en volgen, zoals jij impulsief gewoon dat ticket boekte en wel zag wat het je zou brengen.
Het maakt je er oa op attent hoe het bekende danswereldje dat je al kende (en maanden op een move mexicaan "wachtte") lang niet alles is, dat er meer is buiten de muren van je werk en sociale leven waar je nu woont.
Het is goed om van dat soort sprongen te maken, het onbekende te verkennen.
Ik heb me nu voorgenomen om veel vaker iets te doen wat ik nog niet eerder gedaan heb, haha.
Dit soort boeken inspireert mij altijd en moedigt iig aan om eigen dromen en beperkend gedrag/gewoonte/ gedachten onder de loep te nemen.
En bovenal gaat het er volgens mij idd in het leven om om je vermogens tot liefhebben te verruimen. Alles wat daaraan bijdraagt is goed, volgens mij.
Je mag van/ met anderen leren.
Ook als dat nergens heen gaat, ook dan leer je omgaan met allerlei bijbehorende gevoelens zoals verlangen, teleurstelling, gemis, enz.
Zo oefen je je "copingmechanisme", op nieuwe onbekende situaties en personen (en hun reacties op jou) en zijn hoe dan ook waardevolle ervaringen.
Ik blijf van mening dat sommige dingen een bedoeling voor je hebben, en dat de kunst is om die bedoeling/ boodschap eruit te filteren voor jezelf.
Niet analyseren, maar de hint eronder zien en begrijpen wat dat te betekenen heeft voor jou.
Wat bracht/ brengt Parijs voor jou?
Wat moest jij weer eens meemaken?
Wat schudde/ schudt het wakker in jou?
Doordat ik afgelopen 2 jaar teveel in korte tijd te verwerken had, en te weinig toekwam aan mijzelf, onderdrukte ik ongemerkt heel wat aan emoties en dat gaat ten koste van de energie en plezier in de dingen die je doet.
Hoe funest dat is blijf ik herhalen!
Met alle energie die daarin gaat zitten ondermijnt het je energie (en moed) om veranderingen aan te brengen en aan te durven in de richting van wat je wel wil met je leven. En met jezelf.
Ik geloof dat ik nog het meeste moeite heb met de tijd die ik maar liet verstrijken zonder noemenswaardig aan levensdoelen te besteden. Gewoon je leventje leiden, het is zoooo zonde!
Soms ff nodig om stil te staan (oa juist om onverwerkte gevoelens alsnog te voelen en daarmee te bevrijden), maar nooit wil ik nog zo ver af komen te staan van het voelen.
Zo'n emotionele bal laten oplopen weerhoudt je van van alles, maar het ergst van alles is dat je daar bang voor wordt: wat gebeurt er als die eenmaal in 1x bovenkomt?
Nou, niks engs dus!
Dan huil je maar, he, vanuit diep binnenuit, keer op keer en net zolang tot je bevrijd bent daarvan en pas merkt hoe dat een ijzeren bal aan een ketting was geworden.
En de opluchting als je dat niet langer meezeult!
Ook dat melancholische is maar een tijdelijke, nu al komt daar ruimte voor in de plaats, voor ook allerlei positieve gevoelens, dat er weer ruimte is gemaakt voor nieuwe mensen die een plekje veroverd hebben in dat hart zonder dat bestaande anderen daar in de verdrukking komen, omdat er ruimte zat is, ook voor toekomstige nu nog onbekenden!
Of dat nu een grote of kleine plek inneemt doet er niet toe, en ook niet dat niet iedereen vooraan hoeft te staan, sommigen naar de achtergrond verdwijnen en anderen altijd vooraan blijven.
Met dat hart open merk je zelf namelijk ook weer je eigen potentieel en daar kan je jezelf aan warmen!
Het is niet leeg als je jezelf kan omarmen!
Ik zag ertegenop, maar zo dichtbij jezelf staan is nooit iets om tegen op te zien.
Het was de angst itself (om al die emoties te voelen) waar je tegenop gaat zien.
Een drempel op zichzelf wordt.
Met dat je je toch aan die emoties overgeeft, verdwijnt die angst ook.
Ik was ook melancholisch, maar ik zit stukken beter in mijn vel, juist door ook dat soort gevoelens/ stemmingen toe te laten. Het komt en gaat ook weer weg.
Eea doorbreken is best lastig, maar ook goed en fijn!
Maar het gaat goed, hoor, hier.
Ik lees wat af, gisteren weer zo'n herkenbaar boek, en dan letterlijk zinnen die ik hierboven zelf afgelopen week nog neergezet heb teruglezen, het filosofische gedachtengoed wat ik blijkbaar gemeen heb met Coelho (over liefde oa, soms eng herkenbaar in die hoofdpersonen of hoe zij denken, over moed, angst, de bedoeling ergens van, over morele kwesties, het nuanceert wat "goed" en "slecht" is, gewetenskwesties, enz, allerlei thema's die iedereen wel kent uit eigen leven. Oa dit boek (Overspel) over sleur en het belang van avontuurlijk en speelse spanning om levendig te zijn, ipv standaardleventje voor lief te nemen. Ondeugend versus deugdzaamheid, de invloed van (zelf)bedrog.
Zijn ideeen over het risico nemen om alles achter je te laten om je droom te volgen (waar hij voorstander) van is: beter geprobeerd en mislukt dan helemaal niet proberen en naar zekerheden te neigen (oa van eigen patronen, conditioneringen, onbewust leven in de zin van gewoon je werk doen en een onbewust leventje leven, elke dag op elkaar lijkt, niet meer nadenken of dat wel het leven is wat je voor ogen had, tredmolen zeg maar waar mensen in belanden).
En ook tegen de heersende moraal in durven gaan. Juist niet de kudde volgen, maar met een zekere passie leven, ook als dat tegen de stroom in gaat.
En kritisch naar je leven blijven kijken, leef je zoals het hoort of naar eigen dromen die je (ooit) voor jezelf had en hebt?
En in welke opzichten niet, waarom eigenlijk niet?
Hoeveel mensen leven niet klakkeloos hun leventje?
Waar sluipt het er bijv in dat mensen "alles" hebben wat ze zich wensen en toch niet gelukkig zijn?Het doel alleen nog maar wordt om te behouden wat ze hebben/ kennen, al zijn ze daar niet onverdeeld blij mee en zitten ze aan alle kanten vast aan hun zogenaamde zekerheden, die zich kunnen omkeren en diezelfde "zekerheden" een molensteen kunnen worden?
Helemaal mijn ding dus, haha!
Keerzijde is dat het confronterend is met je eigen conditioneringen.
En toch komt er vroeg of laat altijd eoa signaal of iemand op je pad die je daarvan weer bewust maakt.
Tenminste dat is mijn ervaring.
En zo kan jouw Parijsmeneer jou ook iets te zeggen hebben!
Wat dat is moet misschien nog blijken.
Het hoeft niet eens in verliefde gevoelens te zitten, kan ook zijn het avontuurlijke omarmen en volgen, zoals jij impulsief gewoon dat ticket boekte en wel zag wat het je zou brengen.
Het maakt je er oa op attent hoe het bekende danswereldje dat je al kende (en maanden op een move mexicaan "wachtte") lang niet alles is, dat er meer is buiten de muren van je werk en sociale leven waar je nu woont.
Het is goed om van dat soort sprongen te maken, het onbekende te verkennen.
Ik heb me nu voorgenomen om veel vaker iets te doen wat ik nog niet eerder gedaan heb, haha.
Dit soort boeken inspireert mij altijd en moedigt iig aan om eigen dromen en beperkend gedrag/gewoonte/ gedachten onder de loep te nemen.
En bovenal gaat het er volgens mij idd in het leven om om je vermogens tot liefhebben te verruimen. Alles wat daaraan bijdraagt is goed, volgens mij.
Je mag van/ met anderen leren.
Ook als dat nergens heen gaat, ook dan leer je omgaan met allerlei bijbehorende gevoelens zoals verlangen, teleurstelling, gemis, enz.
Zo oefen je je "copingmechanisme", op nieuwe onbekende situaties en personen (en hun reacties op jou) en zijn hoe dan ook waardevolle ervaringen.
Ik blijf van mening dat sommige dingen een bedoeling voor je hebben, en dat de kunst is om die bedoeling/ boodschap eruit te filteren voor jezelf.
Niet analyseren, maar de hint eronder zien en begrijpen wat dat te betekenen heeft voor jou.
Wat bracht/ brengt Parijs voor jou?
Wat moest jij weer eens meemaken?
Wat schudde/ schudt het wakker in jou?
Doordat ik afgelopen 2 jaar teveel in korte tijd te verwerken had, en te weinig toekwam aan mijzelf, onderdrukte ik ongemerkt heel wat aan emoties en dat gaat ten koste van de energie en plezier in de dingen die je doet.
Hoe funest dat is blijf ik herhalen!
Met alle energie die daarin gaat zitten ondermijnt het je energie (en moed) om veranderingen aan te brengen en aan te durven in de richting van wat je wel wil met je leven. En met jezelf.
Ik geloof dat ik nog het meeste moeite heb met de tijd die ik maar liet verstrijken zonder noemenswaardig aan levensdoelen te besteden. Gewoon je leventje leiden, het is zoooo zonde!
Soms ff nodig om stil te staan (oa juist om onverwerkte gevoelens alsnog te voelen en daarmee te bevrijden), maar nooit wil ik nog zo ver af komen te staan van het voelen.
Zo'n emotionele bal laten oplopen weerhoudt je van van alles, maar het ergst van alles is dat je daar bang voor wordt: wat gebeurt er als die eenmaal in 1x bovenkomt?
Nou, niks engs dus!
Dan huil je maar, he, vanuit diep binnenuit, keer op keer en net zolang tot je bevrijd bent daarvan en pas merkt hoe dat een ijzeren bal aan een ketting was geworden.
En de opluchting als je dat niet langer meezeult!
Ook dat melancholische is maar een tijdelijke, nu al komt daar ruimte voor in de plaats, voor ook allerlei positieve gevoelens, dat er weer ruimte is gemaakt voor nieuwe mensen die een plekje veroverd hebben in dat hart zonder dat bestaande anderen daar in de verdrukking komen, omdat er ruimte zat is, ook voor toekomstige nu nog onbekenden!
Of dat nu een grote of kleine plek inneemt doet er niet toe, en ook niet dat niet iedereen vooraan hoeft te staan, sommigen naar de achtergrond verdwijnen en anderen altijd vooraan blijven.
Met dat hart open merk je zelf namelijk ook weer je eigen potentieel en daar kan je jezelf aan warmen!
Het is niet leeg als je jezelf kan omarmen!
Ik zag ertegenop, maar zo dichtbij jezelf staan is nooit iets om tegen op te zien.
Het was de angst itself (om al die emoties te voelen) waar je tegenop gaat zien.
Een drempel op zichzelf wordt.
Met dat je je toch aan die emoties overgeeft, verdwijnt die angst ook.
Ik was ook melancholisch, maar ik zit stukken beter in mijn vel, juist door ook dat soort gevoelens/ stemmingen toe te laten. Het komt en gaat ook weer weg.
Eea doorbreken is best lastig, maar ook goed en fijn!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 maart 2015 17:59
Zo, ben ook wel weer klaar met piepen, merk ik!
op naar leuke nieuwe dingen!
Volle maan komt weer in zicht, lied Luna op de radio, ontroerend, lekker hard staan,
dat wil wel met die boxen van mij!
Hoe is het intussen met de rest?
Hiltje, nog aan het daten?
Wittelelie, hoe gaat het?
Hettie: ticket geboekt?
Indewar?
Elle?
op naar leuke nieuwe dingen!
Volle maan komt weer in zicht, lied Luna op de radio, ontroerend, lekker hard staan,
dat wil wel met die boxen van mij!
Hoe is het intussen met de rest?
Hiltje, nog aan het daten?
Wittelelie, hoe gaat het?
Hettie: ticket geboekt?
Indewar?
Elle?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 maart 2015 18:27
Hee Suzy, je mag best even piepen hoor. Daar is dit topic voor en daar zijn wij ook voor! Van alleen geven word je ook moe, soms heb je nou eenmaal ook iets van anderen nodig Dus... ben benieuwd op wat voor manier je uit de band gaat springen binnenkort
Weet je, ik deed dit soort dingen zoals dat tripje naar Parijs vroeger veel vaker.Tegenwoordig om wat voor reden niet meer, al ben ik vorig jaar natuurlijk wel geëmigreerd. Dat was ook erg verfrissend kan ik je zeggen! Nu met die Parijs-meneer begint het toch weer dusdanig te kriebelen dat ik toch weer een ticket ga boeken. Ja, het is misschien fout wat hij wil en wat we doen, maar ik geniet ervan en ik krijg een glimlach op mijn gezicht als hij me stoute berichtjes stuurt. En het dansen met hem was 1 groot feest, dus waarom zou ik niet teruggaan? Ik zal gegarandeerd weer een leuke tijd hebben. En als het echt tegenvalt is het meteen de laatste keer. Kijk er nu alweer zo naar uit om er weer heen te gaan! Het zou fijn zijn als het dan ook wat meer lente is, want de laatste keer was het weer behoorlijk slecht.
Fijne avond nog!
Weet je, ik deed dit soort dingen zoals dat tripje naar Parijs vroeger veel vaker.Tegenwoordig om wat voor reden niet meer, al ben ik vorig jaar natuurlijk wel geëmigreerd. Dat was ook erg verfrissend kan ik je zeggen! Nu met die Parijs-meneer begint het toch weer dusdanig te kriebelen dat ik toch weer een ticket ga boeken. Ja, het is misschien fout wat hij wil en wat we doen, maar ik geniet ervan en ik krijg een glimlach op mijn gezicht als hij me stoute berichtjes stuurt. En het dansen met hem was 1 groot feest, dus waarom zou ik niet teruggaan? Ik zal gegarandeerd weer een leuke tijd hebben. En als het echt tegenvalt is het meteen de laatste keer. Kijk er nu alweer zo naar uit om er weer heen te gaan! Het zou fijn zijn als het dan ook wat meer lente is, want de laatste keer was het weer behoorlijk slecht.
Fijne avond nog!
dinsdag 3 maart 2015 18:38
Potverdikkeme suuz, ik sta onderaan!, haha..met mij goed meid, voel me fijn bij mijn vriendje, en hij bij mij denk ik...ik weet het niet zeker, maar ik denk het,,ga nu zo werken, spreek je gauw, fijne avond.
Indewar..hoe is het met je?
Indewar..hoe is het met je?
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 3 maart 2015 18:45
Hettie en wat is er in hemelsnaam fout aan dat contact in Parijs????!
Iemand mag best ff de boel opschudden, ook als er geen relatie in het verschiet ligt.
Niks beters om je levendig te voelen dan dat!
(ik spring niet echt uit de band, maar ik ga wel naar andere plaatsen en nieuwe leuke dingen verzinnen to do)
Enne, wat boeit dat weer nou als je toch het hele weekend in bed doorbrengt?!
Iemand mag best ff de boel opschudden, ook als er geen relatie in het verschiet ligt.
Niks beters om je levendig te voelen dan dat!
(ik spring niet echt uit de band, maar ik ga wel naar andere plaatsen en nieuwe leuke dingen verzinnen to do)
Enne, wat boeit dat weer nou als je toch het hele weekend in bed doorbrengt?!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 maart 2015 18:51
quote:highlander schreef op 03 maart 2015 @ 18:34:
Ik begrijp niet wat er fout zou zijn aan twee vrijgezellen die genieten van elkaars gezelschap Hettie.
Fijn om te lezen dat jij opnieuw in je eigen open haard zit Suzy.
Ik zal niet te vroeg juichen, met bepaalde liedjes en plaatjes, he..
Maar eigenlijk wil ik gewoon alles voelen, dat emotionele ga ik niet dichtgooien ook, is ook welkom en maakt wie ik ben.
Het is een bepaalde staat waarin ik wil zijn, intuitie klaarwakker is, ik helder en alert ben.
Juist door in goed contact te staan met wat ik voel.
Hoe is het met jou?
Ik begrijp niet wat er fout zou zijn aan twee vrijgezellen die genieten van elkaars gezelschap Hettie.
Fijn om te lezen dat jij opnieuw in je eigen open haard zit Suzy.
Ik zal niet te vroeg juichen, met bepaalde liedjes en plaatjes, he..
Maar eigenlijk wil ik gewoon alles voelen, dat emotionele ga ik niet dichtgooien ook, is ook welkom en maakt wie ik ben.
Het is een bepaalde staat waarin ik wil zijn, intuitie klaarwakker is, ik helder en alert ben.
Juist door in goed contact te staan met wat ik voel.
Hoe is het met jou?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 maart 2015 18:56
