Psyche
alle pijlers
innerlijke 'omwenteling'
donderdag 26 februari 2015 21:20
Hey
Ik wil even van me afschrijven.
Ik heb al enige tijd een nieuwe weg ingeslagen voor mezelf. Het voelt als een soort emancipatie en groei. Dingen die ik altijd als vanzelfsprekend zag zijn dat nu niet meer, oude overtuigingen neem ik onder de loep en soms kom ik er tot mijn schrik en soms ook vooral opluchting achter dat ik hier geen geloof aan wil en hoef te hechten meer. Het is een enorm omwentelingsproces, waarbij denk ik de kern is dat ik mezelf in het centrum van mijn leven plaats. Ik heb altijd zo gezorgd voor anderen, soms direct soms indirect dat me helemaal niet duidelijk werd dat ik in hun leven vaak maar een bijrol had. Dat is geen verwijt naar die mensen, maar meer zo'n eye-opening moment waar ik hier boven over schreef....wat heeft me dan belet om gewoon de hoofdrol in mijn eigen leven te pakken, als anderen dat in hun leven ook doen, voor zichzelf.
Heeft iemand van jullie herkenning in zo'n innerlijk omwentelingsproces? Dat je dingen in een totaal ander licht gaat zien? Dat voelt alsof er een last van je af valt, maar dat ook oude pijn en verdriet naar boven brengt? Een verschuiving in je zelfbeeld en wereldbeeld die niet per se slecht is maar wel heel zwaar soms, en moeilijke (nieuwe) gevoelens en gedrag met zich mee brengt?
Het is moeilijk dit uit te leggen. Het voelt zuiverend, een soort nieuwe weg. Maar juist omdat je die zo moeilijk kunt verwoorden of uitleggen aan anderen voel ik me ook vaak erg alleen erin.
Dus even een paar woorden schrijven om mijn hart toch wat te luchten, ook al is het misschien niet zo goed te volgen waar het over gaat.
Ik denk dat ik het kan samenvatten als: I'm growing up. Of: ik sla mijn vleugels uit die erg vastgeplakt zaten. Zoiets.
T voelt bevrijdend en eenzaam tegelijk. En achter deze soms ellendige tijd zie ik wel veel licht dus depressief ben ik niet. Ik ben juist blij dat dit gebeurt,al ben ik er ook veel mensen (die niet meer bij me pasten of me niet meer wilden leren kennen) door verloren.
Soms voelt het heel erg eng. Dan denk ik: zijn die verliezen het wel waard, ben ik wel goed bezig? Maar ik kan niet anders dan bv meer voor mezelf opkomen, mijzelf meer laten zien en uiten. Het is iets dat nu het beste is dat me kan overkomen. Maar ook doodeng.
Ik wil even van me afschrijven.
Ik heb al enige tijd een nieuwe weg ingeslagen voor mezelf. Het voelt als een soort emancipatie en groei. Dingen die ik altijd als vanzelfsprekend zag zijn dat nu niet meer, oude overtuigingen neem ik onder de loep en soms kom ik er tot mijn schrik en soms ook vooral opluchting achter dat ik hier geen geloof aan wil en hoef te hechten meer. Het is een enorm omwentelingsproces, waarbij denk ik de kern is dat ik mezelf in het centrum van mijn leven plaats. Ik heb altijd zo gezorgd voor anderen, soms direct soms indirect dat me helemaal niet duidelijk werd dat ik in hun leven vaak maar een bijrol had. Dat is geen verwijt naar die mensen, maar meer zo'n eye-opening moment waar ik hier boven over schreef....wat heeft me dan belet om gewoon de hoofdrol in mijn eigen leven te pakken, als anderen dat in hun leven ook doen, voor zichzelf.
Heeft iemand van jullie herkenning in zo'n innerlijk omwentelingsproces? Dat je dingen in een totaal ander licht gaat zien? Dat voelt alsof er een last van je af valt, maar dat ook oude pijn en verdriet naar boven brengt? Een verschuiving in je zelfbeeld en wereldbeeld die niet per se slecht is maar wel heel zwaar soms, en moeilijke (nieuwe) gevoelens en gedrag met zich mee brengt?
Het is moeilijk dit uit te leggen. Het voelt zuiverend, een soort nieuwe weg. Maar juist omdat je die zo moeilijk kunt verwoorden of uitleggen aan anderen voel ik me ook vaak erg alleen erin.
Dus even een paar woorden schrijven om mijn hart toch wat te luchten, ook al is het misschien niet zo goed te volgen waar het over gaat.
Ik denk dat ik het kan samenvatten als: I'm growing up. Of: ik sla mijn vleugels uit die erg vastgeplakt zaten. Zoiets.
T voelt bevrijdend en eenzaam tegelijk. En achter deze soms ellendige tijd zie ik wel veel licht dus depressief ben ik niet. Ik ben juist blij dat dit gebeurt,al ben ik er ook veel mensen (die niet meer bij me pasten of me niet meer wilden leren kennen) door verloren.
Soms voelt het heel erg eng. Dan denk ik: zijn die verliezen het wel waard, ben ik wel goed bezig? Maar ik kan niet anders dan bv meer voor mezelf opkomen, mijzelf meer laten zien en uiten. Het is iets dat nu het beste is dat me kan overkomen. Maar ook doodeng.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 18:14
Get up there and get naked. Dat gaat over meer dan alleen kwetsbaarheid, volgens mij. Ik lees er ook een aansporing in om de wereld in te stappen en het leven te (gaan) ervaren, in alle facetten. De rest komt dan vanzelf.
Je bewust zijn van je eigen strijd is mooi en nuttig, maar zorg dat het leven niet ongemerkt aan je voorbij glijdt doordat je het te druk hebt met het verleden.
Je bewust zijn van je eigen strijd is mooi en nuttig, maar zorg dat het leven niet ongemerkt aan je voorbij glijdt doordat je het te druk hebt met het verleden.
Anti-social behaviour is a trait of intelligence in a world full of conformists - Nikola Tesla
vrijdag 27 februari 2015 18:20
quote:gladoortje74 schreef op 27 februari 2015 @ 06:48:
Je stelt je kwetsbaar op in dit topic. Dat ruiken sommige mensen. Die vinden het prettig kwetsbare mensen te kwetsen. Geloof me als ik zeg, dat ik er veel ervaring mee heb. Mensen zijn bang voor kwetsbaarheid. Bang dat het besmettelijk is ofzo. En ze reageren ook zo leuk gekwetst. Als je laat zien dat het je niet deert, want het zegt meer over hen dan over jou, gooien ze er nog een schepje bovenop. Je MOET gekwetst reageren om hen een plezier te doen of je moet de strijd aangaan. Want jij bent kwetsbaar. En dat kan niet hoor. We zullen jou eens even verharden. Ik moet daar ook om lachen. Niemand kan mijn zachte pit verharden. En ik ben kwetsbaar als ik daar zin in heb.
Maar pas op dat ze je niet gaan stalken in topics. Want zo zijn de harde mensen in deze wereld. JIJ moet toch veranderen, want jij bent een weekdier en moet nodig naar de psychiater. Moet ik weer lachen. Maar het kan wel vervelend worden als men op de man gaat spelen. Ik vind bijna alle reacties in dit topic al op de man spelen. Maar gelukkig mag men hier niet vervelend tegen je doen in andere topics. Kun je gewoon staffen. Op een ander forum wel. En daar had ik een stoet groupies die elk woord wat ik schreef lazen en er dan iets lulligs over gingen zeggen. Zielig he.
Sommige mensen kunnen het niet hebben dat jij met al je butsen en deuken kan stralen als de zon. Misschien hebben ze last van het chronische chagerijnigheidssyndroom. Komt veel voor. Of het syndroom van Ikweetallesbeterenbenveelsterkerwantikhebgeenpsychischeproblemen. Kan best ernstig zijn hoor.
Ik denk dat ik meelift op het staartje van jouw regenboog, als dat mag, en dan laten we al die negativo's lekker achter. Kunnen ze elkaar gaan bekritiseren. Ik zeg, spreid je vleugels maar, volgens mij ben je er klaar voor en klaar mee. Let maar op, op mijn reactie komen heel veel negativo reacties. Ik zou zeggen, wie zich aangesproken voelt, reageer vooral! Ik ga stralen als de zon, wie doet er mee?MEGAHULDE!
Je stelt je kwetsbaar op in dit topic. Dat ruiken sommige mensen. Die vinden het prettig kwetsbare mensen te kwetsen. Geloof me als ik zeg, dat ik er veel ervaring mee heb. Mensen zijn bang voor kwetsbaarheid. Bang dat het besmettelijk is ofzo. En ze reageren ook zo leuk gekwetst. Als je laat zien dat het je niet deert, want het zegt meer over hen dan over jou, gooien ze er nog een schepje bovenop. Je MOET gekwetst reageren om hen een plezier te doen of je moet de strijd aangaan. Want jij bent kwetsbaar. En dat kan niet hoor. We zullen jou eens even verharden. Ik moet daar ook om lachen. Niemand kan mijn zachte pit verharden. En ik ben kwetsbaar als ik daar zin in heb.
Maar pas op dat ze je niet gaan stalken in topics. Want zo zijn de harde mensen in deze wereld. JIJ moet toch veranderen, want jij bent een weekdier en moet nodig naar de psychiater. Moet ik weer lachen. Maar het kan wel vervelend worden als men op de man gaat spelen. Ik vind bijna alle reacties in dit topic al op de man spelen. Maar gelukkig mag men hier niet vervelend tegen je doen in andere topics. Kun je gewoon staffen. Op een ander forum wel. En daar had ik een stoet groupies die elk woord wat ik schreef lazen en er dan iets lulligs over gingen zeggen. Zielig he.
Sommige mensen kunnen het niet hebben dat jij met al je butsen en deuken kan stralen als de zon. Misschien hebben ze last van het chronische chagerijnigheidssyndroom. Komt veel voor. Of het syndroom van Ikweetallesbeterenbenveelsterkerwantikhebgeenpsychischeproblemen. Kan best ernstig zijn hoor.
Ik denk dat ik meelift op het staartje van jouw regenboog, als dat mag, en dan laten we al die negativo's lekker achter. Kunnen ze elkaar gaan bekritiseren. Ik zeg, spreid je vleugels maar, volgens mij ben je er klaar voor en klaar mee. Let maar op, op mijn reactie komen heel veel negativo reacties. Ik zou zeggen, wie zich aangesproken voelt, reageer vooral! Ik ga stralen als de zon, wie doet er mee?MEGAHULDE!
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
vrijdag 27 februari 2015 18:36
Gladoortje, nogmaals je post gelezen. Met tranen in mijn ogen . Wat verwoord je het mooi en uit je woorden straalt kracht, en die bewonder ik enorm. Ik krijg een smile op mijn gezicht. Dapper mens ben je, Gladoortje! Dat ben je en ik denk dat ik een beetje verbleek bij jouw stralen, maar ja, ik lift mee. Ik voel me er inderdaad klaar voor en klaar mee. Dat is precies hoe het is. Het naakt daar staan. En die talk, die kan ik je aanraden (van Brené Brown, voor '99c'). En die geeft me een soort gevoel van binnen dat matcht met hoe ik wil zijn. Je post geeft me weer de bevestiging dat er mensen zijn die begrijpen hoe ik me voel, en dat er zeker, negativo's daargelaten, mensen die ook zonder woorden begrijpen hoe ik me voel. Dank je wel, zoiets is onbetaalbaar.
Heb je enig idee hoe je die zachte kern in jezelf zo'n constante hebt gekregen. Zo 1 waar niemand iets aan af kan doen?
Of is dat te lastig te verwoorden?
Heb je enig idee hoe je die zachte kern in jezelf zo'n constante hebt gekregen. Zo 1 waar niemand iets aan af kan doen?
Of is dat te lastig te verwoorden?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 18:39
quote:Zocher schreef op 27 februari 2015 @ 16:34:
[...]
Heeft Miss.Innuendo wel gelijk, dit is een ander proces... Hoewel het natuurlijk allebei gebaseerd is op angst. Of niet kwetsbaar durven opstellen. Soms is er niks mis mee om het gewoon te benoemen. Dat is eng want je stelt je al kwetsbaar op en als je dan ook nog eens afgewezen wordt, dat is helemaal erg. Maar het gekke is dat mensen zich dan veilig voelen om zich ook kwetsbaar op te stellen. Nou ja, dat is stap twee, ná het contact maken. Maar omdat je nu zegt dat je daar geen moeite mee hebt, lijkt het me wel een mooi inzicht.
Dank je Zocher. Ja, het is net wat anders, dat proces dat we beschrijven. Maar weet je, eigenlijk maakt het niet uit, het voelt gewoon mooi om dit soort dingen te lezen. Merci voor je openheid. Deze processen komen niet vaak te sprake.
Het is precies zoals je beschrijft, hierboven en ja, ik denk ook dat het goed is dat ik dingen nu benoem.
[...]
Heeft Miss.Innuendo wel gelijk, dit is een ander proces... Hoewel het natuurlijk allebei gebaseerd is op angst. Of niet kwetsbaar durven opstellen. Soms is er niks mis mee om het gewoon te benoemen. Dat is eng want je stelt je al kwetsbaar op en als je dan ook nog eens afgewezen wordt, dat is helemaal erg. Maar het gekke is dat mensen zich dan veilig voelen om zich ook kwetsbaar op te stellen. Nou ja, dat is stap twee, ná het contact maken. Maar omdat je nu zegt dat je daar geen moeite mee hebt, lijkt het me wel een mooi inzicht.
Dank je Zocher. Ja, het is net wat anders, dat proces dat we beschrijven. Maar weet je, eigenlijk maakt het niet uit, het voelt gewoon mooi om dit soort dingen te lezen. Merci voor je openheid. Deze processen komen niet vaak te sprake.
Het is precies zoals je beschrijft, hierboven en ja, ik denk ook dat het goed is dat ik dingen nu benoem.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 18:58
"Ik kreeg vorige week een inzicht dat mijn wereld even deed wankelen en nog doet wankelen: het inzicht wat jij ook had dat je de bijrol in je eigen leven speelde en anderen de hoofdrollen gaf. Zoiets had ik ook en het gevoel van de enorme last van mijn schouders af laten glijden...het was rouwen en opluchting tegelijk. Het stomme is dat ik al jaren dit gevoel met meezeul, maar dat een kort gesprekje met een vriendin de aanleiding was om het ook écht te voelen en van me af te gooien.
Ik denk dat er veel mensen zijn die leven onder een onnoembare last en als die dan wegvalt een omwenteling meemaken zoals jij 'm beschrijft."
Sensy, ja, precies! Herkenbaar. Die Hoofdrol inderdaad! De centrale plek voor jezelf innemen. Ruimte maken.
Fijn voor je dat je dat gevoel had van die last die van je afgleed. Dat heb ik dus ook. Die combi van rouwen en opluchting (wat mooi omschreven)!
Zoals ik al begon, dit proces is goed. Misschien het beste dat me overkomt in mijn leven tot nu toe. Al doen die inzichten ook pijn en gaan, zoals je beschrijft, gepaard aan rouwen, het is echt zo fijn, dit. Ja, het is een beetje als mijn vleugels uitspreiden, Gladoortje.
Ook zo'n mooi beeld, dat me ook zelf al menige keren te binnen schoot. Die dingen plakten verfrommeld op mijn rug, maar de afgelopen jaren zijn ze groot en sterk geworden, en ik heb het gevoel dat ik nu dat aanloopje aan het nemen ben....(eng maar ook vrij en blij voelt t.......)
Ook rouwen is zo'n toepasselijk woord. Dank dat je dit noemde, Sensy. Naast bewustwording, voor het proces dat ik door maak, is rouwen ook echt een aspect.
Ik vind het onnoemelijk fijn om jullie ervaringen te lezen en begrijpelijk dat dit misschien niet altijd zo makkelijk is, maar jullie posts zorg(d)en voor jezelf voor zo'n 'open plek in het bos'- gevoel en nu indirect voor mij."Turn your wounds into wisdom" zei Oprah ergens en het daarmee anderen helpen, toont iets van een mededogen en begrip, en wijsheid, die ik ook graag zou krijgen. Misschien dat op een dag een ander iets kan hebben aan mijn proces, zoals ik nu aan jullie woorden steun ontleen.
En dat vind ik écht kracht, hoe jullie die ervaringen nu met mij willen en kunnen delen.
Ik heb daar zoveel bewondering voor.
Nogmaals de vraag (als een antwoord überhaupt in woorden te vatten is): hoe is het jullie gelukt gewoon te gaan staan, met al die butsen en deuken (=die ieder mens heeft) en te denken: lullen jullie maar...dit is wie ik ben?
Ik denk dat er veel mensen zijn die leven onder een onnoembare last en als die dan wegvalt een omwenteling meemaken zoals jij 'm beschrijft."
Sensy, ja, precies! Herkenbaar. Die Hoofdrol inderdaad! De centrale plek voor jezelf innemen. Ruimte maken.
Fijn voor je dat je dat gevoel had van die last die van je afgleed. Dat heb ik dus ook. Die combi van rouwen en opluchting (wat mooi omschreven)!
Zoals ik al begon, dit proces is goed. Misschien het beste dat me overkomt in mijn leven tot nu toe. Al doen die inzichten ook pijn en gaan, zoals je beschrijft, gepaard aan rouwen, het is echt zo fijn, dit. Ja, het is een beetje als mijn vleugels uitspreiden, Gladoortje.
Ook zo'n mooi beeld, dat me ook zelf al menige keren te binnen schoot. Die dingen plakten verfrommeld op mijn rug, maar de afgelopen jaren zijn ze groot en sterk geworden, en ik heb het gevoel dat ik nu dat aanloopje aan het nemen ben....(eng maar ook vrij en blij voelt t.......)
Ook rouwen is zo'n toepasselijk woord. Dank dat je dit noemde, Sensy. Naast bewustwording, voor het proces dat ik door maak, is rouwen ook echt een aspect.
Ik vind het onnoemelijk fijn om jullie ervaringen te lezen en begrijpelijk dat dit misschien niet altijd zo makkelijk is, maar jullie posts zorg(d)en voor jezelf voor zo'n 'open plek in het bos'- gevoel en nu indirect voor mij."Turn your wounds into wisdom" zei Oprah ergens en het daarmee anderen helpen, toont iets van een mededogen en begrip, en wijsheid, die ik ook graag zou krijgen. Misschien dat op een dag een ander iets kan hebben aan mijn proces, zoals ik nu aan jullie woorden steun ontleen.
En dat vind ik écht kracht, hoe jullie die ervaringen nu met mij willen en kunnen delen.
Ik heb daar zoveel bewondering voor.
Nogmaals de vraag (als een antwoord überhaupt in woorden te vatten is): hoe is het jullie gelukt gewoon te gaan staan, met al die butsen en deuken (=die ieder mens heeft) en te denken: lullen jullie maar...dit is wie ik ben?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 28 februari 2015 02:53
Hoi Misia,
Ik wil je zeggen dat ik enorm veel herken van wat je vertelt en ik wil je echt een hart onder de riem steken.
Het is zeer herkenbaar voor me. En ik denk dat zoiets al veel kan schelen, dat een ander je een beetje kan begrijpen in de diepte, want diep is het. En ook pijnlijk want die diepte brengt dat met zich mee.
Maar juist als een ander een klein stukje met je mee kan reizen in die diepte en je wezenlijk kan begrijpen, kan dat de pijn wat minder fel maken. Uiteindelijk zijn we allemaal met elkaar verbonden.
Ik ga ook door hele grote innerlijke veranderingen heen en de manier waarop ik de wereld en de mensen om me heen zag is niet meer. Niks daarvan staat nog en dat is maar goed ook. (Ik ken bijvoorbeeld ook het niet durven lezen van reakties van mensen op iets wat ik heb geschreven. Dat dat tijden kan duren voor ik daar klaar voor ben en dat ik ook echt die tijd moet nemen).
Ook bij mij is het zeer rijp voor een compleet nieuw uitvinden van mezelf. Er is ook een zeer grote innerlijke 'drive' hiervoor. Maar om dat te kunnen, om aan die innerlijke drive te voldoen kost heel veel inzet, moed, loslaten, ruimte creeren, meer vloeibaar maken van je wezen.
Ik denk dat alles te maken heeft met het loslaten van zeer vast ingesleten oude overtuigingen in onszelf. Die waren zo rotsvast en we hebben onszelf daamee compleet geindentificeerd. Nu worden die losgewoeld en het losmaken van je identificatie ermee kost zoveel. Het is bijna als een lostrekken ervan. Als je deze woorden herkent en het resoneert bij jou dan weet je dat dat ook op jou van toepassing is.
Maar het is zo goed wat er gebeurt want je wezen wil dat je groeit, dat je daadwerkelijk groeit.
En het voelt eng en je hebt twijfels over je proces maar het klopt wel helemaal. Je diepere wezen weet absoluut wat nodig is. Leer daar meer op vertrouwen en support je eigen keuzes die je maakt.
Ik zal niet verder reageren in dit topic want het stimuleert bij mij ook teveel om er in de diepte verder op in te gaan maar ik wil je absoluut moed geven, je zeggen dat je op het juiste pad zit en bovenal dat je mede bewandelaars hebt op het ingeslagen pad.
Ik wil je zeggen dat ik enorm veel herken van wat je vertelt en ik wil je echt een hart onder de riem steken.
Het is zeer herkenbaar voor me. En ik denk dat zoiets al veel kan schelen, dat een ander je een beetje kan begrijpen in de diepte, want diep is het. En ook pijnlijk want die diepte brengt dat met zich mee.
Maar juist als een ander een klein stukje met je mee kan reizen in die diepte en je wezenlijk kan begrijpen, kan dat de pijn wat minder fel maken. Uiteindelijk zijn we allemaal met elkaar verbonden.
Ik ga ook door hele grote innerlijke veranderingen heen en de manier waarop ik de wereld en de mensen om me heen zag is niet meer. Niks daarvan staat nog en dat is maar goed ook. (Ik ken bijvoorbeeld ook het niet durven lezen van reakties van mensen op iets wat ik heb geschreven. Dat dat tijden kan duren voor ik daar klaar voor ben en dat ik ook echt die tijd moet nemen).
Ook bij mij is het zeer rijp voor een compleet nieuw uitvinden van mezelf. Er is ook een zeer grote innerlijke 'drive' hiervoor. Maar om dat te kunnen, om aan die innerlijke drive te voldoen kost heel veel inzet, moed, loslaten, ruimte creeren, meer vloeibaar maken van je wezen.
Ik denk dat alles te maken heeft met het loslaten van zeer vast ingesleten oude overtuigingen in onszelf. Die waren zo rotsvast en we hebben onszelf daamee compleet geindentificeerd. Nu worden die losgewoeld en het losmaken van je identificatie ermee kost zoveel. Het is bijna als een lostrekken ervan. Als je deze woorden herkent en het resoneert bij jou dan weet je dat dat ook op jou van toepassing is.
Maar het is zo goed wat er gebeurt want je wezen wil dat je groeit, dat je daadwerkelijk groeit.
En het voelt eng en je hebt twijfels over je proces maar het klopt wel helemaal. Je diepere wezen weet absoluut wat nodig is. Leer daar meer op vertrouwen en support je eigen keuzes die je maakt.
Ik zal niet verder reageren in dit topic want het stimuleert bij mij ook teveel om er in de diepte verder op in te gaan maar ik wil je absoluut moed geven, je zeggen dat je op het juiste pad zit en bovenal dat je mede bewandelaars hebt op het ingeslagen pad.
zaterdag 28 februari 2015 10:28
je zou het ook anders kunnen benaderen: accepteren dat dit gebeurt en ervaren wat je meemaakt, zonder dat je probeert elk detail tot in de vezels te analyseren.
Je bent niet de enige die wel eens zo'n proces meemaakt. Eigenlijk ben je helemaal niet zo uniek. Je maakt het nu zelf levensgroot en daardoor komt het op mij over dat het alle ruimte inneemt. Doordat je het proces zelf zo uitvergroot blijf je er als het ware in hangen. Vergeet niet om ook nog te léven.
Je komt in je posts nu op mij over als iemand die als het ware omwentelt om het omwentelen, zonder dat het ergens naartoe gaat. Iets meer afstand nemen en gewoon eens ervaren wat er gebeurt helpt je denk ik verder vooruit.
Je bent niet de enige die wel eens zo'n proces meemaakt. Eigenlijk ben je helemaal niet zo uniek. Je maakt het nu zelf levensgroot en daardoor komt het op mij over dat het alle ruimte inneemt. Doordat je het proces zelf zo uitvergroot blijf je er als het ware in hangen. Vergeet niet om ook nog te léven.
Je komt in je posts nu op mij over als iemand die als het ware omwentelt om het omwentelen, zonder dat het ergens naartoe gaat. Iets meer afstand nemen en gewoon eens ervaren wat er gebeurt helpt je denk ik verder vooruit.
zaterdag 28 februari 2015 10:42
quote:misia schreef op 27 februari 2015 @ 16:25:
Eigenlijk vind ik het nogal opmerkelijk dat hier al 2 mensen schrijven dat ze voor veranderende inzichten en leermomenten alcohol of drugs nodig hadden. Zielig, want leren jullie nooit iets bij?
Door ervaringen of gebeurtenissen in jullie leven?
Ik kan dat niet geloven.
Maar wie weet is het zo.
Best sneu, dan.
Ik had geen drugs NODIG, die heldere inzichten kreeg ik gratis bij het blowtje. Nadat de drugs was uitgewerkt waren ook de inzichten verdwenen. Jammer, want ik had de oplossing voor álle wiskundige vraagstukken.
En ieder mens met een IQ hoger dan die van een ui leert bij.
Het voelt alleen niet voor iedereen even schokkend en levens veranderend en alles op zijn kop zettend.
Eigenlijk vind ik het nogal opmerkelijk dat hier al 2 mensen schrijven dat ze voor veranderende inzichten en leermomenten alcohol of drugs nodig hadden. Zielig, want leren jullie nooit iets bij?
Door ervaringen of gebeurtenissen in jullie leven?
Ik kan dat niet geloven.
Maar wie weet is het zo.
Best sneu, dan.
Ik had geen drugs NODIG, die heldere inzichten kreeg ik gratis bij het blowtje. Nadat de drugs was uitgewerkt waren ook de inzichten verdwenen. Jammer, want ik had de oplossing voor álle wiskundige vraagstukken.
En ieder mens met een IQ hoger dan die van een ui leert bij.
Het voelt alleen niet voor iedereen even schokkend en levens veranderend en alles op zijn kop zettend.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 28 februari 2015 10:44
Verbinder, superbedankt voor je waanzinnig mooie post en voor het dapper inkijkje in jouw proces. Ik snap precies waar je over schrijft, het is ook een groeiproces. Met groeipijn. Tussen de regels staat precies wat ik ook voel. Bedankt, ik zal je woorden eens rustig laten bezinken en wil je teruggeven dat het ZO waar is wat je schrijft: het doet enorm goed om te lezen dat ik niet de enige ben. En hoewel het lastig te verwoorden is, denk ik dat dit gevoel van verbondenheid me echt enorm helpt.
Zeeuwsmeisje, je oordeelt zonder me te kennen: ik wentel me niet in het omwentelen. En maak dit niet (oh wat heerlijk) levensgroot.
En ik vergeten om te leven?? Haha, nou wordt ie goed.
Hoe kun je dat te zeggen zonder me te kennen en te weten wat ik doe?
Ik ben heel blij dat ik niet de enige ben. Aan het begin van dit topic leek ik volgens velen eerder last te hebben van krankzinnigheid dan dat het nou zo herkenbaar is. Dus ik ben blij dat jij dit als een niet-uniek proces beschouwd en meer algemeen-menselijk!
En dat er nu serieuze en genuanceerde ervaringsverhalen bij komen, die doen me echt goed. Dus te constateren hoe ik me uniek (wil?) voel(en) hierin vind ik stuitend.
Nou laat ik me toch weer meeslepen X-D- prima wat je van me denkt.
Zeeuwsmeisje, je oordeelt zonder me te kennen: ik wentel me niet in het omwentelen. En maak dit niet (oh wat heerlijk) levensgroot.
En ik vergeten om te leven?? Haha, nou wordt ie goed.
Hoe kun je dat te zeggen zonder me te kennen en te weten wat ik doe?
Ik ben heel blij dat ik niet de enige ben. Aan het begin van dit topic leek ik volgens velen eerder last te hebben van krankzinnigheid dan dat het nou zo herkenbaar is. Dus ik ben blij dat jij dit als een niet-uniek proces beschouwd en meer algemeen-menselijk!
En dat er nu serieuze en genuanceerde ervaringsverhalen bij komen, die doen me echt goed. Dus te constateren hoe ik me uniek (wil?) voel(en) hierin vind ik stuitend.
Nou laat ik me toch weer meeslepen X-D- prima wat je van me denkt.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 28 februari 2015 10:49
Het feit dat je mijn post opvat als veroordelen zegt voor mij genoeg over hoe jij erin staat. En krankzinnigheid? Ik geloof niet dat iemand dat woord in de mond genomen heeft. Ik geloof wel dat jij het als iets heel bijzonders ervaart waar je nu doorheen gaat, maar dat is het eigenlijk niet. En dat vind je niet zo leuk om te horen, want jij ontleent nu een deel van je identiteit aan dit proces. Dat lijkt me vooral doodvermoeiend.
Het is heel makkelijk om iedereen die niet in je straatje meepraat af te doen als iemand die het niet goed met je voor heeft. Ik ken je inderdaad niet, maar ik neem wel de moeite om je hier feedback te geven. Dat is een kadootje van mij aan jou. Jammer dat jij het niet zo'n leuk kadootje vind, maar daar lig ik verder niet wakker van.
Als je wat zekerder van jezelf zou zijn zou de behoefte om je te verdedigen niet zo groot zijn. Ik wens je toe dat dit proces je ergens brengt waar je wat makkelijker in het leven komt te staan. Dat maakt het namelijk een stuk leuker voor jezelf en voor de mensen om je heen.
Het is heel makkelijk om iedereen die niet in je straatje meepraat af te doen als iemand die het niet goed met je voor heeft. Ik ken je inderdaad niet, maar ik neem wel de moeite om je hier feedback te geven. Dat is een kadootje van mij aan jou. Jammer dat jij het niet zo'n leuk kadootje vind, maar daar lig ik verder niet wakker van.
Als je wat zekerder van jezelf zou zijn zou de behoefte om je te verdedigen niet zo groot zijn. Ik wens je toe dat dit proces je ergens brengt waar je wat makkelijker in het leven komt te staan. Dat maakt het namelijk een stuk leuker voor jezelf en voor de mensen om je heen.
zaterdag 28 februari 2015 11:03
Ik zou het enorm waarderen als je iets over je eigen ervaringen hier neer zou zetten in plaats van commentaar te leveren op en conclusies te trekken over mij.
Maar dat is een stuk enger, denk ik.
Maar dat is een stuk enger, denk ik.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 28 februari 2015 11:06
Nogmaals de vraag (als een antwoord überhaupt in woorden te vatten is): hoe is het jullie gelukt gewoon te gaan staan, met al die butsen en deuken (=die ieder mens heeft) en te denken: lullen jullie maar...dit is wie ik ben?
Ik ben niet uniek in mijn geploeter. Ook niet uniek in blijven staan ondanks de deuken. Bewijsdrang naar de buitenwereld dat ik het toch maar ff geflikt heb en een mentale middelvinger naar de omgeving is futiel en voegt niets toe. Dus ik heb niet zoals je zegt de behoefte om mensen te vertellen dat ze maar lekker mogen lullen en dat dit is wie ik ben. Het heeft geen zin. Ten eerste is iedereen puur en simpel met zichzelf bezig, dus al zou ik zeggen:"Hey! Lullen jullie maar, DIT IS WIE IK BEN!" dan zou 99 procent verveeld opkijken en daarna weer verder gaan met het eigen leventje. Ten tweede heb ik geen idee wie ik ben.
Ik ben niet uniek in mijn geploeter. Ook niet uniek in blijven staan ondanks de deuken. Bewijsdrang naar de buitenwereld dat ik het toch maar ff geflikt heb en een mentale middelvinger naar de omgeving is futiel en voegt niets toe. Dus ik heb niet zoals je zegt de behoefte om mensen te vertellen dat ze maar lekker mogen lullen en dat dit is wie ik ben. Het heeft geen zin. Ten eerste is iedereen puur en simpel met zichzelf bezig, dus al zou ik zeggen:"Hey! Lullen jullie maar, DIT IS WIE IK BEN!" dan zou 99 procent verveeld opkijken en daarna weer verder gaan met het eigen leventje. Ten tweede heb ik geen idee wie ik ben.
zaterdag 28 februari 2015 11:14
quote:misia schreef op 28 februari 2015 @ 11:03:
Ik zou het enorm waarderen als je iets over je eigen ervaringen hier neer zou zetten in plaats van commentaar te leveren op en conclusies te trekken over mij.
Maar dat is een stuk enger, denk ik.ik heb je het resultaat van die ervaringen gegeven, maar dat wilde je niet horen.
Ik zou het enorm waarderen als je iets over je eigen ervaringen hier neer zou zetten in plaats van commentaar te leveren op en conclusies te trekken over mij.
Maar dat is een stuk enger, denk ik.ik heb je het resultaat van die ervaringen gegeven, maar dat wilde je niet horen.
zaterdag 28 februari 2015 11:40
quote:Enn schreef op 26 februari 2015 @ 22:10:
Weet je Misia, tracht alles wat hier wellicht (nog) gepost wordt zonder een vooringenomen blik te lezen. Dan zou dit topic voor jou wel eens een prachtig groei document kunnen gaan worden. Jij bent lang van stof dus wellicht kan kort door de bocht daarom juist wel eens een goede wijze zijn. Hetgeen dat het meest stoort is veelal ook wat blijkbaar het dichtst bijkomt.Ik vond dit een hele wijze raad.
Weet je Misia, tracht alles wat hier wellicht (nog) gepost wordt zonder een vooringenomen blik te lezen. Dan zou dit topic voor jou wel eens een prachtig groei document kunnen gaan worden. Jij bent lang van stof dus wellicht kan kort door de bocht daarom juist wel eens een goede wijze zijn. Hetgeen dat het meest stoort is veelal ook wat blijkbaar het dichtst bijkomt.Ik vond dit een hele wijze raad.
Anti-social behaviour is a trait of intelligence in a world full of conformists - Nikola Tesla
zaterdag 28 februari 2015 22:19
Door jouw gevoel te bestempelen als "proces" en "innerlijke omwenteling" maak je het heel groot en beladen.
In principe leef je gewoon en kom je erachter dat oude overtuigingen niet meer blijken te werken.
Dan is het tijd voor vernieuwing inderdaad, en wellicht zit die in een andere hoek dan waar jij zoekt.
Ik heb even gelezen en ik denk dat je het meest kan leren van de "nuchtere" opmerkingen, juist van de mensen die niet direct in je straatje passen.
Ik herken jou voor een gedeelte en toch denk ik ook, het is zo complex als je het zelf maakt.
Daarnaast vraag ik mij af; waarom ben je zo bang om reacties van mensen te lezen op een e-mail? Wat mail je hen dan? (oprechte vraag)
Je schrijfwijze komt op mij enigszins vermoeiend over, er zullen dan inderdaad mensen afhaken, waarschijnlijk word je daardoor bevestigd in het gevoel dat je over jezelf hebt. Alleen jij bestempeld het dan als het "niet kunnen volgen van jouw proces".
In principe leef je gewoon en kom je erachter dat oude overtuigingen niet meer blijken te werken.
Dan is het tijd voor vernieuwing inderdaad, en wellicht zit die in een andere hoek dan waar jij zoekt.
Ik heb even gelezen en ik denk dat je het meest kan leren van de "nuchtere" opmerkingen, juist van de mensen die niet direct in je straatje passen.
Ik herken jou voor een gedeelte en toch denk ik ook, het is zo complex als je het zelf maakt.
Daarnaast vraag ik mij af; waarom ben je zo bang om reacties van mensen te lezen op een e-mail? Wat mail je hen dan? (oprechte vraag)
Je schrijfwijze komt op mij enigszins vermoeiend over, er zullen dan inderdaad mensen afhaken, waarschijnlijk word je daardoor bevestigd in het gevoel dat je over jezelf hebt. Alleen jij bestempeld het dan als het "niet kunnen volgen van jouw proces".
zondag 1 maart 2015 09:33
Mijn 'omwenteling' was toen ik besefte dat ik helemaal niet speciaal was, dat ik geen unieke prestaties hoef neer te zetten want de wereld kent er maar een paar in elke tijd, dat ik niet elke scheet hoef te analyseren en sinds dien is er zo veel ruimte in mijn hoofd vrij gekomen dat het leren en het doen bijna van zelf gaat.
Maar wat blijfgewoonbianca zegt herken ik ook wel, ik heb maar een paar keer geblowd maar ik had toen ook echt de oplossingen voor alles
Maar wat blijfgewoonbianca zegt herken ik ook wel, ik heb maar een paar keer geblowd maar ik had toen ook echt de oplossingen voor alles
vrijdag 6 maart 2015 22:56
Bedankt voor jullie openhartigheid.
Denk dat ik hier niet helemaal pas met mijn vraag. Voel me ongemakkelijk, als ik dingen lees als "Je schrijfwijze komt op mij enigszins vermoeiend over, er zullen dan inderdaad mensen afhaken"- maar desalniettemin en once again: MERCI allemaal. Ik stel de openhartigheid erg op prijs, en sommige reacties waren voor mij eye-openers.
Denk dat ik hier niet helemaal pas met mijn vraag. Voel me ongemakkelijk, als ik dingen lees als "Je schrijfwijze komt op mij enigszins vermoeiend over, er zullen dan inderdaad mensen afhaken"- maar desalniettemin en once again: MERCI allemaal. Ik stel de openhartigheid erg op prijs, en sommige reacties waren voor mij eye-openers.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 6 maart 2015 22:59
quote:misia schreef op 06 maart 2015 @ 22:56:
Bedankt voor jullie openhartigheid.
Voel me ongemakkelijk, als ik dingen lees als "Je schrijfwijze komt op mij enigszins vermoeiend over, er zullen dan inderdaad mensen afhaken"- maar desalniettemin en once again: MERCI allemaal. Oprechte vraag: waarom voel je je daar zo ongemakkelijk door?
Bedankt voor jullie openhartigheid.
Voel me ongemakkelijk, als ik dingen lees als "Je schrijfwijze komt op mij enigszins vermoeiend over, er zullen dan inderdaad mensen afhaken"- maar desalniettemin en once again: MERCI allemaal. Oprechte vraag: waarom voel je je daar zo ongemakkelijk door?
vrijdag 6 maart 2015 23:40
@Verbinder, wat een mooie naam en wat een geweldige post. Ik lees hem nu pas want ik voel me net als jullie. Ik heb gepost en niet meer gelezen. En daar schaam ik me niet voor.
@Misia, dankjewel voor je lieve woorden. Hoe ik blijf staan? Omdat ik heel zeker weet dat ik okee ben en dat ik er mag zijn. Ik ben zo geboren. Ik kan me maar 1 moment herinneren dat ik vond dat ik er niet mocht zijn. En dat moment heb ik ook overwonnen.
Ik heb niks met horoscopen. Maar toevallig kwam ik erachter dat mijn Westers sterrenbeeld Leeuw is, mijn ascedant ook Leeuw is en mijn Chinees sterrenbeeld Tijger. Toen ik 18 werd, heb ik een Leeuw op mijn schouderblad laten tattoeeren. Ik heb een helse jeugd gehad dus ik had alle moed van de wereld nodig.
Ik heb veel hulp gehad. Daarom bestaat mijn zachte kern nog steeds en dat zal altijd zo blijven. Op dit forum zet ik de negativo's, om ze maar even heel oneerbiedig te generaliseren, onder de negeer. Ik mis niks aan hun reacties namelijk. Echt niet. Als ik een topic vervelend aan vind voelen, lees ik het niet meer.
Ik reageer zelf zo min mogelijk negatief en denk goed na voor ik post. Dat raad ik anderen ook aan. En wie dat niet wil/kan/doet, zet ik onder de negeer. Ik heb nog wat groeien te doen, ja. Maar ik bepaal het tempo. Ik groei misschien langzaam op bepaalde gebieden. Maar ik sta niet stil en ik geef anderen ook alle ruimte en respect. Dus verwacht ik dat ook van anderen. Sommige mensen denken nu eenmaal dat ze je moeten helpen verharden. Ik vind dat dat onzin is. Ik blijf zo zacht als ik wil. De Chinezen noemen het de zachte kracht. Die heeft volgens mij meer toekomst dan verharding.
Dikke knuffel.
@Misia, dankjewel voor je lieve woorden. Hoe ik blijf staan? Omdat ik heel zeker weet dat ik okee ben en dat ik er mag zijn. Ik ben zo geboren. Ik kan me maar 1 moment herinneren dat ik vond dat ik er niet mocht zijn. En dat moment heb ik ook overwonnen.
Ik heb niks met horoscopen. Maar toevallig kwam ik erachter dat mijn Westers sterrenbeeld Leeuw is, mijn ascedant ook Leeuw is en mijn Chinees sterrenbeeld Tijger. Toen ik 18 werd, heb ik een Leeuw op mijn schouderblad laten tattoeeren. Ik heb een helse jeugd gehad dus ik had alle moed van de wereld nodig.
Ik heb veel hulp gehad. Daarom bestaat mijn zachte kern nog steeds en dat zal altijd zo blijven. Op dit forum zet ik de negativo's, om ze maar even heel oneerbiedig te generaliseren, onder de negeer. Ik mis niks aan hun reacties namelijk. Echt niet. Als ik een topic vervelend aan vind voelen, lees ik het niet meer.
Ik reageer zelf zo min mogelijk negatief en denk goed na voor ik post. Dat raad ik anderen ook aan. En wie dat niet wil/kan/doet, zet ik onder de negeer. Ik heb nog wat groeien te doen, ja. Maar ik bepaal het tempo. Ik groei misschien langzaam op bepaalde gebieden. Maar ik sta niet stil en ik geef anderen ook alle ruimte en respect. Dus verwacht ik dat ook van anderen. Sommige mensen denken nu eenmaal dat ze je moeten helpen verharden. Ik vind dat dat onzin is. Ik blijf zo zacht als ik wil. De Chinezen noemen het de zachte kracht. Die heeft volgens mij meer toekomst dan verharding.
Dikke knuffel.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
zaterdag 7 maart 2015 13:15
ik vind het een wat vreemde instelling om mensen die niet precies in je straatje passen direct af te doen als negativo's. Er word op dit forum inderdaad wel eens wat zuur gereageerd, maar dat vond ik juist in dit topic helemaal niet zo. Toch gaf Misia aan dat ze flink gekwetst was door sommige opmerkingen, ook in haar laatste post geeft ze aan dat ze zich ongemakkelijk voelt. Ik vraag me dan oprecht af waar dat gevoel van onbehagen vandaan komt.
Het lijkt me best lastig om zo in het leven te staan. Ook in je dagelijks leven kom je niet alleen maar mensen tegen die 100% met je meegaan en je met fluwelen handschoenen aanpakken. Als je daar steeds een dergelijk heftige reactie op krijgt dan lijkt me dat heel moeilijk.
Wat ik hier zie gebeuren is dat feedback niet meer onderscheiden kan worden van negatief gedoe. De reactie is dat iemand in z'n schulp krijgt. Dat vind ik oprecht jammer want op die manier loop je volgens mij juist heel veel kansen mis om te groeien. Je hebt wrijving nodig om te kunnen glanzen.
Het lijkt me best lastig om zo in het leven te staan. Ook in je dagelijks leven kom je niet alleen maar mensen tegen die 100% met je meegaan en je met fluwelen handschoenen aanpakken. Als je daar steeds een dergelijk heftige reactie op krijgt dan lijkt me dat heel moeilijk.
Wat ik hier zie gebeuren is dat feedback niet meer onderscheiden kan worden van negatief gedoe. De reactie is dat iemand in z'n schulp krijgt. Dat vind ik oprecht jammer want op die manier loop je volgens mij juist heel veel kansen mis om te groeien. Je hebt wrijving nodig om te kunnen glanzen.
