Actueel
alle pijlers
Cameraman RTL omgekomen in Georgie
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:41
GORI - Bij Russische bombardementen op de Georgische stad Gori is een journalist van het Nederlandse televisiestation RTL Nieuws omgekomen. Dat heeft de hoofdredacteur Harm Taselaar bevestigd aan de journalistenbond NVJ.
Cameraman RTL omgekomen
Stan Storimans (39) werkte als cameraman voor het RTL Nieuws. Samen met correspondent Jeroen Akkermans deed hij verslag van het conflict in Zuid-Ossetië.
Stroimans is door vermoedelijk Russisch mortiervuur om het leven gekomen. Akkermans raakte bij het bombardement lichtgewond, hij kreeg een scherf in zijn been. Ze zouden vanuit de lucht zijn aangevallen.
Volgens een zegsman van RTL waren de twee samen met enkele andere journalisten een buurt in Gori aan het bekijken die niet per se als gevaarlijk bekend stond. "Het gevaar kwam geheel onverwacht".
Volgens de RTL-directeur verkeert Jeroen Akkermans in complete shock. "We proberen hem en het lichaam van Stan zo snel mogelijk terug te halen. Twee psychologen gaan mee naar Gori om Jeroen bij te staan."
nu.nl
Vreselijk, voor alle betrokkenen, collega's en nabestaanden.
Cameraman RTL omgekomen
Stan Storimans (39) werkte als cameraman voor het RTL Nieuws. Samen met correspondent Jeroen Akkermans deed hij verslag van het conflict in Zuid-Ossetië.
Stroimans is door vermoedelijk Russisch mortiervuur om het leven gekomen. Akkermans raakte bij het bombardement lichtgewond, hij kreeg een scherf in zijn been. Ze zouden vanuit de lucht zijn aangevallen.
Volgens een zegsman van RTL waren de twee samen met enkele andere journalisten een buurt in Gori aan het bekijken die niet per se als gevaarlijk bekend stond. "Het gevaar kwam geheel onverwacht".
Volgens de RTL-directeur verkeert Jeroen Akkermans in complete shock. "We proberen hem en het lichaam van Stan zo snel mogelijk terug te halen. Twee psychologen gaan mee naar Gori om Jeroen bij te staan."
nu.nl
Vreselijk, voor alle betrokkenen, collega's en nabestaanden.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:01
Omdat bekende mensen verworden zijn tot een symbool en als ze overlijden doet het veel mensen pijn dat hun held, hun symbool, weg is. Toen André Hazes henen ging hadden veel mensen daar verdriet van omdat 'Dré' hen troostte of blij maakte met zijn muziek. Heath Ledger was een jonge vader die helemaal kierewiet werd door zijn rol als The Joker. Maar ook de man die een glansrol speelde in een voor Hollywood-begrippen behoorlijk gewaagde film over homoseksualiteit.
Het is toch niet zo gek dat je kan rouwen of in ieder geval verdrietig kan worden als iemand overlijdt terwijl je die persoon in het echt niet kent?
Het is toch niet zo gek dat je kan rouwen of in ieder geval verdrietig kan worden als iemand overlijdt terwijl je die persoon in het echt niet kent?
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:03
Ik reageerde op de mening van Complicated, niet over hoe ik dit beleef. Ik stap vanavond weer lekker in mijn bedje, snaveltjes toe etc. Maar wil niet zeggen dat ik niet even stil heb gestaan bij de ellende van de wereld en vervolgens wat voor persoonlijk leed dat op micro niveau moet geven.....en inderdaad zoals Fashion Victim zei, dat heeft wellicht met identificatie te maken of nog meer met empatisch vermogen.....
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:05
Nou, dat bedoelde ik dus. Ik heb zeker wel empathisch vermogen, alleen komt dat meer tot uiting als ik over de slachtingen in Darfur lees, of dus die mevrouw op die brandende puinhopen zie zitten.
Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat het een beter is dan het andere, maar meer (wat ik al eerder schreef): verbazing, verwondering.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:06
Oneens. Hoe vaak kunnen wij geen gezichten zien van bijvoorbeeld in hongersnood verkerende negerkindjes in Afrika om maar wat te noemen? Met een uitgebreide toelichting op de tragische leefomstandigheden aldaar? De identificatie spitst zich natuurlijk vooral toe op personen uit eigen land/omgeving.
Je opmerking over de media en hoe voor ons het nieuws wordt bepaald, is absoluut waar, maar doet geen afbreuk aan mijn aaname.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:08
Dat is dus precies wat ik probeerde te verwoorden met het feit dat verlies en rouw een heel erg eenzaam proces is. Een ieder beleefd het op zijn eigen manier....jij huilt (bij wijze van) bij die vrouw in de brandende puinhopen en ik (bij wijze van) bij het idee dat er een kindje moet gaan bevatten dat papa er niet meer is, nooit meer.
Ieders het zijne, inderdaad het een niet beter (?) dan het andere. Dus des te belangrijker een ieder het zijne te laten beleven toch?
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:13
Ik snap complicated zijn punt wel, maar je identificeert je sneller met je eigen landgenoot dan met iemand die je én niet niet kent én die uit een land komt dat jij niet kent. Net zoals ik me sneller identificeer met een meisje van midden twintig dan met een kleuter van 4 of een man van achter in de 60.
It just has to fit your profile.
@fleurtje: beetje raar dat jouw verbazing overkomt alsof je het allemaal belachelijk vindt.
It just has to fit your profile.
@fleurtje: beetje raar dat jouw verbazing overkomt alsof je het allemaal belachelijk vindt.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:15
Compli. even for the record. Kun je je nog herinneren dat je zoon in het ziekenhuis lag, er hele pagina's vol werden geschreven over hoe erg het was, hoeveel er meegeleefd werd. Dacht je toen ook what the fuck, wat interesseert het jullie, ik heb geen boodschap aan jullie. En weet je, ik had jullie zoon nooit gezien, laat staan zijn ouders, en toch, iedere dag werd er weer een pagina gevuld.
@Fleur, jij moet echt ophouden met dat gezeik op elk topic over een overledene. siert je niet.
@Fleur, jij moet echt ophouden met dat gezeik op elk topic over een overledene. siert je niet.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:22
Doe niet zo bot.
Het was gemeend eigenlijk.
Ik snap dat mensen die een status hebben (bn-ers bijv). in het nieuws komen. Dat 'hoort' dan in het nieuws te komen. Want ja.... half nederland 'kent ' deze mensen.
Met mijn opmerking bedoelde ik te zeggen dat iedereen een waarde heeft, iedereen het 'verdiend' dat er even aandacht aan geschonken wordt.
Het was gemeend eigenlijk.
Ik snap dat mensen die een status hebben (bn-ers bijv). in het nieuws komen. Dat 'hoort' dan in het nieuws te komen. Want ja.... half nederland 'kent ' deze mensen.
Met mijn opmerking bedoelde ik te zeggen dat iedereen een waarde heeft, iedereen het 'verdiend' dat er even aandacht aan geschonken wordt.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:30
Jij durft! Alsof ik mij niet zou kunnen herinneren dat mijn zoontje in het ziekenhuis voor zijn leven lag te vechten!
Maar ik zal je het voordeel van de twijfel geven en er een normale reactie op geven. Geen antwoord dus, want je stelt nogal vervelende en persoonlijke retorische vragen.
Het betrof hier weliswaar voor een deel mensen die ons niet persoonlijk kenden, maar voor een groot deel ook mensen die ons wel persoonlijk of al een hele tijd via het forum kenden. Daar zie ik al een groot verschil met de cameraman of een militair in Afghanistan bijvoorbeeld. Daarnaast ging het heel duidelijk niet om een nieuwsbericht vanuit het buitenland. Wij hielden mensen met wie wij een band hadden op hun verzoek op de hoogte van de situatie, wat aan de ene kant heel moeilijk en emotioneel was en aan de andere kant ook een soort uitlaatklepfunctie had, en kregen daar ook reacties bij van mensen die ons niet kenden.
Ik begrijp je punt dus niet helemaal en hoop maar dat je die ellendige tijd niet aanhaalt om een trap in het kruis uit te delen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:33
@sweetcandy: da's een hele grote open deur, want iedereen ziet de meerwaarde ervan in dat overledenen herdacht worden.
Maar doet geen afbreuk aan het feit dat het omkomen van een cameraman in een warzone iets is waar je om meerdere redenen verdrietig om kan zijn. Behalve dat hij een gezin achterlaat slaat zijn overlijden ook een gat in het vertrouwen dat we hebben in de journalistieke onschendbaarheid in het buitenland. Wat dus sowieso al een onrealistisch idee is, getuige de post van Lindy. Toevallig ga ik journalistiek studeren. En ik zie mezelf niet meteen met vier jaar in Darfur met een oortje zwaaiend naar de kijkers thuis, maar toch.
Maar doet geen afbreuk aan het feit dat het omkomen van een cameraman in een warzone iets is waar je om meerdere redenen verdrietig om kan zijn. Behalve dat hij een gezin achterlaat slaat zijn overlijden ook een gat in het vertrouwen dat we hebben in de journalistieke onschendbaarheid in het buitenland. Wat dus sowieso al een onrealistisch idee is, getuige de post van Lindy. Toevallig ga ik journalistiek studeren. En ik zie mezelf niet meteen met vier jaar in Darfur met een oortje zwaaiend naar de kijkers thuis, maar toch.