Thuis
alle pijlers
Kat wegbrengen
zaterdag 21 maart 2015 15:14
Straks ga ik mijn kat wegbrengen. Ik moet het even van me afschrijven, want hoewel ik er absoluut achter sta voel ik me verdrietig en heb ik gisteren en vandaag al flink wat tranen gelaten.
Hij is één van mijn twee katten, een prachtige gekke eigenwijze kater. Altijd stunts uithalen, nooit luisteren, slapen op de gekste plekken, altijd wel ergens eten vandaan weten te vissen... Wat heb ik me verbaasd en gelachen met hem. En als ie moe was, kwam ie altijd op schoot luid spinnend genieten van de rust. Maar sinds een jaar kan hij niet meer goed opschieten met onze andere kat, ze vechten veel en dat is voor niemand leuk. Inmiddels hebben we er een baby bij en hoe leuk onze kat ook met de baby is, als hij geen aandacht krijgt gaat hij spullen slopen. Vaker naar buiten laten gaan heeft niet geholpen.
Toen besloot ik om te kijken of ik een ander thuis voor hem kon vinden. Eentje waar hij vrij naar buiten kan (bij ons vanwege de indeling van ons huis niet mogelijk), waar er geen kinderen en katten zijn om de aandacht mee te hoeven delen, kortom waar hij de aandacht krijgt die hij nodig heeft en verdient. Zo'n plek heb ik gevonden! En ik vind het oprecht echt heel fijn voor onze kat, ik verlang ook naar rust in huis, maar wat zal ik hem missen. Onze eigenwijze kat, met zijn rare streken, zijn guitige koppie, zijn drang naar aandacht, zijn pluizige vacht, zijn halsbrekende toeren maar overal toch heelhuids uitkomend... Ik hoop dat hij in zijn nieuwe huis gelukkig wordt.
Hij is één van mijn twee katten, een prachtige gekke eigenwijze kater. Altijd stunts uithalen, nooit luisteren, slapen op de gekste plekken, altijd wel ergens eten vandaan weten te vissen... Wat heb ik me verbaasd en gelachen met hem. En als ie moe was, kwam ie altijd op schoot luid spinnend genieten van de rust. Maar sinds een jaar kan hij niet meer goed opschieten met onze andere kat, ze vechten veel en dat is voor niemand leuk. Inmiddels hebben we er een baby bij en hoe leuk onze kat ook met de baby is, als hij geen aandacht krijgt gaat hij spullen slopen. Vaker naar buiten laten gaan heeft niet geholpen.
Toen besloot ik om te kijken of ik een ander thuis voor hem kon vinden. Eentje waar hij vrij naar buiten kan (bij ons vanwege de indeling van ons huis niet mogelijk), waar er geen kinderen en katten zijn om de aandacht mee te hoeven delen, kortom waar hij de aandacht krijgt die hij nodig heeft en verdient. Zo'n plek heb ik gevonden! En ik vind het oprecht echt heel fijn voor onze kat, ik verlang ook naar rust in huis, maar wat zal ik hem missen. Onze eigenwijze kat, met zijn rare streken, zijn guitige koppie, zijn drang naar aandacht, zijn pluizige vacht, zijn halsbrekende toeren maar overal toch heelhuids uitkomend... Ik hoop dat hij in zijn nieuwe huis gelukkig wordt.
zaterdag 21 maart 2015 18:01
quote:jippie55 schreef op 21 maart 2015 @ 17:54:
[...]
Wat probeer je nu duidelijk te maken? Ik heb geen kinderen maar wel twee katten die elkaar regelmatig het licht in de ogen niet gunnen. Moeder en zoon dus je zou anders verwachten. De een pist overal en de ander maakt alles kapot. Moeder en zoon is juist ongeveer de slechtste combinatie die je in huis kan hebben. In het wild zal de moeder de zoon altijd wegjagen om incest te voorkomen, dus vaak zie je oorlog als de zoon volwassen wordt. Ook in zo'n geval als jij beschrijft (2 ongelukkige katten: pissen en slopen zijn alletwee stress-signalen) zou ik het in het belang van de katten vinden om 1 te herplaatsen.
[...]
Wat probeer je nu duidelijk te maken? Ik heb geen kinderen maar wel twee katten die elkaar regelmatig het licht in de ogen niet gunnen. Moeder en zoon dus je zou anders verwachten. De een pist overal en de ander maakt alles kapot. Moeder en zoon is juist ongeveer de slechtste combinatie die je in huis kan hebben. In het wild zal de moeder de zoon altijd wegjagen om incest te voorkomen, dus vaak zie je oorlog als de zoon volwassen wordt. Ook in zo'n geval als jij beschrijft (2 ongelukkige katten: pissen en slopen zijn alletwee stress-signalen) zou ik het in het belang van de katten vinden om 1 te herplaatsen.
zaterdag 21 maart 2015 18:26
quote:haedor schreef op 21 maart 2015 @ 18:01:
[...]
Moeder en zoon is juist ongeveer de slechtste combinatie die je in huis kan hebben. In het wild zal de moeder de zoon altijd wegjagen om incest te voorkomen, dus vaak zie je oorlog als de zoon volwassen wordt. Ook in zo'n geval als jij beschrijft (2 ongelukkige katten: pissen en slopen zijn alletwee stress-signalen) zou ik het in het belang van de katten vinden om 1 te herplaatsen.Ik weet nu dat het een slechte combinatie is maar soms zijn de omstandigheden niet anders
[...]
Moeder en zoon is juist ongeveer de slechtste combinatie die je in huis kan hebben. In het wild zal de moeder de zoon altijd wegjagen om incest te voorkomen, dus vaak zie je oorlog als de zoon volwassen wordt. Ook in zo'n geval als jij beschrijft (2 ongelukkige katten: pissen en slopen zijn alletwee stress-signalen) zou ik het in het belang van de katten vinden om 1 te herplaatsen.Ik weet nu dat het een slechte combinatie is maar soms zijn de omstandigheden niet anders
zaterdag 21 maart 2015 19:15
Dank voor alle reacties! Ik sta volledig achter mijn beslissing en vind mezelf absoluut niet iemand die zomaar een huisdier neemt en hem ook zomaar weer wegdoet.
De reis ging prima en eenmaal aangekomen ben ik een uurtje gebleven. Kat begin meteen te snuffelen en rond te kijken en heeft zelfs al wat gegeten. De mensen verheugden zich enorm op hem en ik heb er vertrouwen in. We houden contact en ik maf altijd langskomen om even te knuffelen. Maar dat zal keer voor mezelf dan voor de kat zijn![😉]()
Oo de terugweg weer wat traantjes gelaten, het is wel leeg zo. Maar ik denk dat dit voor de kat wel een stuk beter is. Dank voor jullie steun!
De reis ging prima en eenmaal aangekomen ben ik een uurtje gebleven. Kat begin meteen te snuffelen en rond te kijken en heeft zelfs al wat gegeten. De mensen verheugden zich enorm op hem en ik heb er vertrouwen in. We houden contact en ik maf altijd langskomen om even te knuffelen. Maar dat zal keer voor mezelf dan voor de kat zijn
Oo de terugweg weer wat traantjes gelaten, het is wel leeg zo. Maar ik denk dat dit voor de kat wel een stuk beter is. Dank voor jullie steun!
zaterdag 21 maart 2015 21:04
quote:katha schreef op 21 maart 2015 @ 17:58:
[...]
Je beredeneert vanuit je eigen standpunt. De kaart: het is zo zielig voor de kat. Vandaag heb ik ook afstand gedaan van mijn kat, de reden hoef jij natuurlijk niet te weten, nu ik zie hoe jij op een weloverwogen besluit als die van TO reageert.
Katten, zijn dieren. Hoe graag we ook de enige echt liefde van hun leven, hun enige baasje willen zijn. Zijn huisdieren ook verbazingwekkend genoeg flexibel. Je kunt ja aan de 'ingebeelde narigheid' voor je kant vasthouden of je kunt het ook realistisch in zien, dat dieren niet minder goed gedijen onder het aantal keer dat ze van adres wisselen, maar onder de omstandigheden. Kat was niet blij, TO (daardoor) ook niet. Dieren houden van liefkozing, hun eigen gangetje gaan en goede verzorging. Als er aan die drie aspecten wordt voldoen, kan een huisdier ook bij een nieuwe baas weer kiplekker gaan voelen. En zijn dieren die zich niet meer kunnen hechten aan een andere baas, maar dat gebeurd lang niet zo vaak als dieren die zich onder de omstandigheden die ze verdienen kunnen hechten aan een nieuwe baas.
Dieren zijn geen mensen. Het heeft geen zin je eigen vermoedens en gevoelens op ze projecteren.
Al die zurige aannames alsof jij mij kent.... Nee ik vind het niet zielig voor de kat , nee ik projecteer geen vermoedens en gevoelens, en nee ik houd niet vast aan ingebeelde narigheid voor de kat, het gaat mij om het zoveelste bericht , een heel verhaal en dan komt het hele punt, er is een baby gekomen en de kat moet weg. Daar gaat het om.
Je hebt gelijk, katten zijn dieren. Daar ben ik het mee eens, alleen met een andere reden , ze zijn dieren en geen dingen die je aanschaft en weer weg doet omdat het ineens (TO haar verhaal) niet meer lekker gaat, en wat mij te vaak samenhangt met toevallig de komst van een kind.
Mensen moeten beter nadenken voordat ze sowieso een huisdier nemen, dat is het hele punt.
Ben blij dat die kat in ieder geval goed terecht komt.
[...]
Je beredeneert vanuit je eigen standpunt. De kaart: het is zo zielig voor de kat. Vandaag heb ik ook afstand gedaan van mijn kat, de reden hoef jij natuurlijk niet te weten, nu ik zie hoe jij op een weloverwogen besluit als die van TO reageert.
Katten, zijn dieren. Hoe graag we ook de enige echt liefde van hun leven, hun enige baasje willen zijn. Zijn huisdieren ook verbazingwekkend genoeg flexibel. Je kunt ja aan de 'ingebeelde narigheid' voor je kant vasthouden of je kunt het ook realistisch in zien, dat dieren niet minder goed gedijen onder het aantal keer dat ze van adres wisselen, maar onder de omstandigheden. Kat was niet blij, TO (daardoor) ook niet. Dieren houden van liefkozing, hun eigen gangetje gaan en goede verzorging. Als er aan die drie aspecten wordt voldoen, kan een huisdier ook bij een nieuwe baas weer kiplekker gaan voelen. En zijn dieren die zich niet meer kunnen hechten aan een andere baas, maar dat gebeurd lang niet zo vaak als dieren die zich onder de omstandigheden die ze verdienen kunnen hechten aan een nieuwe baas.
Dieren zijn geen mensen. Het heeft geen zin je eigen vermoedens en gevoelens op ze projecteren.
Al die zurige aannames alsof jij mij kent.... Nee ik vind het niet zielig voor de kat , nee ik projecteer geen vermoedens en gevoelens, en nee ik houd niet vast aan ingebeelde narigheid voor de kat, het gaat mij om het zoveelste bericht , een heel verhaal en dan komt het hele punt, er is een baby gekomen en de kat moet weg. Daar gaat het om.
Je hebt gelijk, katten zijn dieren. Daar ben ik het mee eens, alleen met een andere reden , ze zijn dieren en geen dingen die je aanschaft en weer weg doet omdat het ineens (TO haar verhaal) niet meer lekker gaat, en wat mij te vaak samenhangt met toevallig de komst van een kind.
Mensen moeten beter nadenken voordat ze sowieso een huisdier nemen, dat is het hele punt.
Ben blij dat die kat in ieder geval goed terecht komt.
zondag 22 maart 2015 09:43
quote:marjorette schreef op 21 maart 2015 @ 16:10:
Kan jij zeikerig vinden Takketrol, maar het gebeurd mij teveel dat ineens,als er een baby komt, er dieren uitvliegen.
En ja dat vind ik erg. En zover ik weet mag ik dat gewoon vinden net zoals jij dat weer zeikerig mag vinden.helemaal met je eens zodra er een baby komt moet een kat/hond/vogel naar een ander thuis
Kan jij zeikerig vinden Takketrol, maar het gebeurd mij teveel dat ineens,als er een baby komt, er dieren uitvliegen.
En ja dat vind ik erg. En zover ik weet mag ik dat gewoon vinden net zoals jij dat weer zeikerig mag vinden.helemaal met je eens zodra er een baby komt moet een kat/hond/vogel naar een ander thuis
zondag 22 maart 2015 11:17
zondag 22 maart 2015 11:30
Wat verdrietig, maar ik begrijp de situatie. Vrienden van mij hadden een kat die niet samen kon met andere katten. Dat werd vechten met de andere katten. Tot bloedens toe. Op een gegeven moment werd naar een huis gezocht waar de kat alleen zou zijn bij een wat ouder echtpaar waar de kat alle aandacht kon krijgen. Met pijn in hun hart brachten ze de kat weg. De kat bloeide helemaal op bij het echtpaar. En de andere katten in het huis van mijn vrienden werden ook weer rustiger. Soms loopt het zo. Moeilijk, maar soms kun je niet anders. Dit is niet altijd te voorzien, helaas.
Only you can change your life. No one can do it for you.
zondag 22 maart 2015 12:34
Wegen scheiden nou eenmaal wel eens. Overigens had het ook anders kunnen lopen. Kat (of hond) wordt beschermend richting de baby en laat er niemand bij komen, zelfs moeder niet. Soms kan het aandoenlijk zijn, maar het kan ook ook fout aflopen.
Vroeger liep ik als klein meisje, rond een jaar of 6, vaak met de hond van mijn vader. Een bullterrier. De hond ging altijd met tegenzin wandelen, omdat ik het zoooo graag wilde. Ik mocht alleen de straat op en af. Op een middag kwam de buurvrouw roepend in de verte aangerend met een kaart, zo bleek. Mijn hond zag haar bewegingen voor heel wat anders aan, en beukte met zijn volle gewicht tegen haar op en beet haar, helaas net in de borst. Ik kon wel doodgaan van schaamte. De hond had het wandelen met mij altijd gezien als dat hij met mij wandelde, zijn welp. En daar kwam plotseling iemand vrij hysterisch aangehobbeld en hij 'moest' me daarvoor beschermen.
@Majorette: Erg is niets zurigs aan mijn reactie. Maar als je me graag als een van de zurige wijven hier op het forum beschouwd. Prima. So be it. Jij hebt slechts een enkele oplossing en de situatie lekker zo laten als het is, met desnoods vechtende katten en alle gevolgen van dien. Sommige mensen doen hun kat weg omdat ze er gewoon geen zin meer in hebben (niet TO). Daar sta ik ook niet achter, aan de andere kant...Het is beter voor de kat bij iemand te zijn die 'm wel wil hebben.
Vroeger liep ik als klein meisje, rond een jaar of 6, vaak met de hond van mijn vader. Een bullterrier. De hond ging altijd met tegenzin wandelen, omdat ik het zoooo graag wilde. Ik mocht alleen de straat op en af. Op een middag kwam de buurvrouw roepend in de verte aangerend met een kaart, zo bleek. Mijn hond zag haar bewegingen voor heel wat anders aan, en beukte met zijn volle gewicht tegen haar op en beet haar, helaas net in de borst. Ik kon wel doodgaan van schaamte. De hond had het wandelen met mij altijd gezien als dat hij met mij wandelde, zijn welp. En daar kwam plotseling iemand vrij hysterisch aangehobbeld en hij 'moest' me daarvoor beschermen.
@Majorette: Erg is niets zurigs aan mijn reactie. Maar als je me graag als een van de zurige wijven hier op het forum beschouwd. Prima. So be it. Jij hebt slechts een enkele oplossing en de situatie lekker zo laten als het is, met desnoods vechtende katten en alle gevolgen van dien. Sommige mensen doen hun kat weg omdat ze er gewoon geen zin meer in hebben (niet TO). Daar sta ik ook niet achter, aan de andere kant...Het is beter voor de kat bij iemand te zijn die 'm wel wil hebben.
