Actueel
alle pijlers
Wanneer is gewelddadige actie acceptabel?
vrijdag 15 augustus 2008 om 09:02
In een aantal topics in deze zone gaat het, in de ruimste zin van het woord, om 'gewelddadig ingrijpen in de politieke gang van zaken'. Bijvoorbeeld door Georgië (omdat het vindt dat het recht heeft op Zuid-Ossetië), door Rusland (omdat het vindt dat Georgië géén recht heeft op Zuid-Ossetië), door Nederland in Indië (omdat het het opstandige Indië tóch graag als kolonie wilde behouden), regelmatig door Amerika (omdat het vindt dat een bepaald regime een bedreiging voor de mondiale rechtsorde en de wereldvrede vormt) of zelfs - op een klein, individueel niveau - door Wijnand Duyvendak (omdat hij het zó hartstochtelijk oneens was met bepaalde processen in de maatschappij, dat hij besloot het recht in eigen hand te nemen).
Over deze onderwerpen ontstaat vaak felle discussie, waarbij (uiteraard) een grote afkeer van geweld de boventoon voert. Maar wat vinden jullie: zijn er gevallen waarin geweld te billijken is (of misschien zelfs de enige optie om groot onrecht of een humanitaire een ramp te voorkomen)?
Wanneer 'mag' (of moet) geweld?
Over deze onderwerpen ontstaat vaak felle discussie, waarbij (uiteraard) een grote afkeer van geweld de boventoon voert. Maar wat vinden jullie: zijn er gevallen waarin geweld te billijken is (of misschien zelfs de enige optie om groot onrecht of een humanitaire een ramp te voorkomen)?
Wanneer 'mag' (of moet) geweld?
vrijdag 15 augustus 2008 om 11:34
Huh? Ik bedoelde dit alleen maar als illustratie van de problemen met onze invullen van het woord democratie. Maar goed, je brengt jezelf zo wel in de problemen. Kennelijk is de mate van democratie dus toch geen factor voor jou om geweld te mogen gebruiken. Wat dan wel? Mensenrechten? Die wij met een aantal landen hebben vastgesteld, maar waar andere landen niet aan meedoen, omdat zij er anders over denken? Waarom moeten wij hen dan onze normen en waarden opdringen? Wie zegt dat wij gelijk hebben? Stel je nou eens voor dat we moslimlanden dwingen onze wetgeving over te nemen en dat dan ineens blijkt dat Allah wel degelijk bestaat.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 11:38
Hee, l*l, hou nou even op met mij woorden in de mond te leggen, ok? Ik zeg toch nergens dat we zonder afspraken moeten leven?
Afspraken werken niet, dat blijkt uit elke regel en elke wet die wordt gemaakt. Afspraken en wetten leiden dus nooit tot de uiteindelijke oplossing. Maar je kan ze zien als een tussenstap in de evolutie. Dat er uiteindelijk iets uit moet komen zonder afspraken lijkt me evident, maar hoe of wat daar heb ik slechts heel weinig idee over. Dat zou overigens best de vernietiging van de mensheid door zichzelf kunnen zijn, dat lijkt een reele mogelijkheid en het is een mirakel dat het nog niet is gebeurd, maar het is iig een stabiele uitkomst zonder afspraken
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 11:42
Jij bent niet echt erg snugger he. Want waarom zou dat kompas dat toestaan? Of waarom zou dat toestaan slecht zijn? In hoeverre komen die dingen juist door ons ingrijpen? Er zitten zoveel impliciete veronderstellingen in deze zin, zoveel interpretaties en aannames, dat het niet eens zin heeft hierover te discussieren.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 11:42
Precies wat ik opsomde... Dacht dat dat toch redelijk genuanceerd was.
Tja, er zijn ook mensen die niet gaan stemmen omdat ze het niet met 'de politiek' eens zijn en vinden dat ze zelf wel mogen bepalen wanneer ze iemand in elkaar rammen.
Maar op hen is tóch de Nederlandse wet van toepassing. En zo werkt het op mondiaal niveau ook.
VN-ingrijpen heeft niets met religie te maken, maar met ernstige humanitaire rampen en het op bloedige negeren van de mensenrechten. Wat de Hutu's en de Tutsi's geloofden, of de Bosnische Serviërs? Doet er niet toe. Ze mogen de andere partij alleen niet met tienduizenden tegelijk uitroeien.
Leuk hoor, zo'n spiritueel kompas, maar als er dan een 'Darfur' plaatsvindt, dan zul je toch iets moeten (kennelijk bij gebrek aan een spiritueel kompas daar)... Of vind jij van niet?
vrijdag 15 augustus 2008 om 11:56
Ah, als ik toch eens de evolutie kon voorspellen..... Waarom denk je dat ik dat kan? Schat je me zo hoog in? Ben ik zo snugger of ben jij nou zo, ehm, ehm, wel, ehm, goed van vertrouwen?
Ik heb geen idee hoe dat eruit zou zien. Maar waar het mij omgaat: wat vind je van die optie? Zou zoiets kunnen ontstaan? Lijkt het je wat? Of denk jij er toch met regels te komen? En zo niet, wat gebeurt er dan?
En genocide, wij vinden hier op dit moment in de tijd op deze plek van de wereld dat dat slechts is. Dat zou je kunnen zien als onze fase in de evolutie. In het verleden hebben we onszelf schuldig gemaakt aan genocide, kennelijk was dat evolutionair gezien toen de beste optie. Inmiddels hangen we er een waardeoordeel aan, net als dat er geen burgerslachtoffers mogen vallen bij een militaire actie. Daar dachten we niet zo lang geleden heel anders over, anders was WOII heel anders verlopen. Die ontwikkeling vind ik veel boeiender dan een normatieve discussie over wanneer je wel of niet mag ingrijpen. Ik zie het als stappen naar een nieuwe wereld. Of het is een evolutionair door spoor en dan loopt het niet goed af voor ons. Wat denk jij?
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:04
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:09
Het gaat me juist niet om de evolutie. Het gaat me om het politieke, humanitaire en militaire heden. Wat als er nú een genocide plaatsvindt? Wat moeten we dan doen? Dat wil ik wel eens van je weten. Als er nú een genocide plaatsvindt, dan moeten we nú iets doen. Toch?
Beweer ik daar nou echt zoiets doms?
Ik geloof niet dat de mensheid door evolutie een staat van geweldloosheid zal bereiken. Helaas. Het zou prachtig zijn, maar ik geloof er niet in. En dat betekent dat we met regels en afspraken zullen moeten proberen zo veel mogelijk de vrede te bewaren en zo veel mogelijk vast te leggen wat we elkaar aan mogen doen - en vooral ook: wat niet. Dat is eigenlijk de definitie van politiek. Politiek = afspraken (lokaal, nationaal, mondiaal).
Realiseer je je wat je hier zégt...? Genocides die in het verleden hebben plaatsgevonden, moesten kennelijk plaatsvinden...?
Aan genocide? Ja, daar heb ik wel een soort van waardeoordeel over, als ik eerlijk ben...
Daar dacht men in WO-II helemaal niet anders over. Maar: afspraken houden nu eenmaal niet altijd misdaden tegen. Naar aanleiding van een aantal grove aanvallen op burgerdoelen (van beide kanten) zijn er na WO-II wel weer verdere verdragen gekomen op dat gebied. En met een zeker nut: oorlogen zijn, de laatste eeuw, stapje bij beetje 'beheersbaarder' geworden, door internationale verbanden, maar ook door afspraken en verdragen.
Een conflict op de schaal van WO-I of WO-II is op dit moment erg onwaarschijnlijk. Dat is zeker te dele te danken aan het feit dat we, als wereld, gepraat hebben over hoe we kunnen voorkomen dat elke oorlog zich meteen ontvouwt tot een wereldoorlog.
Die ontwikkeling vind ik veel boeiender dan een normatieve discussie over wanneer je wel of niet mag ingrijpen. Ik zie het als stappen naar een nieuwe wereld. Of het is een evolutionair door spoor en dan loopt het niet goed af voor ons. Wat denk jij?[/quote]
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:13
Int, ik denk dat jij en ik twee verschillende discussies aan het voeren zijn... Jouw discussie is evolutionair/spiritueel van aard. Mijn discussie eerder politiek/praktisch: wat moeten we doen als - pakweg - een Karadzic of Mladic zijn spirituele kompas in de afvalcontainer smijt en op weg gaat naar Srebrenica om 7500 moslimmannen systematisch door het hoofd te schieten?
Wat dan? Wat moeten we dan?
Wat dan? Wat moeten we dan?
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:21
Geen idee wat we moeten doen als die plaatsvindt. Ik ben niet zo van de moeten. Als hij in China plaats vindt (hee, wacht even, vindt daar niet iets plaats?) weet ik vrij zeker dat we niet ingrijpen. Als het in Belgie zou gebeuren wel. Aan Rusland branden we onze vingers liever niet, maar een staatje in Afrika durven we dan weer wel aan. Als de VS ineens besluit de indianen alsnog helemaal uit te roeien durf ik te wedden dat we aan de kant blijven staan toekijken. Er zijn geen algemene regels over wat te doen bij genocide, maar in de praktijk pakken we landen aan waar tegen we iets durven te ondernemen en laten we andere landen buiten schot. Hoe nobel van ons
Tuurlijk, over genocides heb ik een waardeoordeel, met ons huidige referentiekader vind ik die verschrikkelijk en zou ik er iets tegen willen doen. Maar hoe zouden wij er in de 15e eeuw over hebben gedacht? Waarschijnlijk net als die mensen toen?
Enneh, de regels in WOII, een atoombom op een grote stad gooien komt niet echt overeen met zo weinig mogelijk burgerslachtoffers willen maken.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:27
Ik denk dat geweld pas sinds de vorige eeuw zo'n massieve schaal heeft aangenomen. Vroeger was 't een heldendaad om naar 't front te gaan en stierven vooral soldaten, vaak in man tot man gevechten. Nu sterven vooral burgers, vinden er etnische zuiveringen plaats en sterven hele steden tegelijk met één druk op de knop. Dat maakt 't hele fenomeen natuurlijk behoorlijk anders!
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:34
Er zijn vaker volken uitgeroeid met vrij beperkte middelen. En de uitroeiing van de indianen vond grotendeels plaats door middel van biologische oorlogvoering. De europeanen wisten niet precies hoe het werkte, maar ze snapten wel degelijk dat die Indianen dood gingen door ziektes die zij overbrachten en dat deze ze vervolgens bewust.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:38
:
Geen idee wat we moeten doen als die plaatsvindt. Ik ben niet zo van de moeten. Als hij in China plaats vindt (hee, wacht even, vindt daar niet iets plaats?) weet ik vrij zeker dat we niet ingrijpen. Als het in Belgie zou gebeuren wel. Aan Rusland branden we onze vingers liever niet, maar een staatje in Afrika durven we dan weer wel aan. Als de VS ineens besluit de indianen alsnog helemaal uit te roeien durf ik te wedden dat we aan de kant blijven staan toekijken. Er zijn geen algemene regels over wat te doen bij genocide, maar in de praktijk pakken we landen aan waar tegen we iets durven te ondernemen en laten we andere landen buiten schot. Hoe nobel van ons
Die problematiek (wanneer wel? wanneer niet? tegen wie wel? tegen wie niet?) en de hypocrisie die daar ontegenzeglijk bij komt kijken, erken ik volledig. Absoluut waar en gruwelijk om je dat te realiseren. We hoeben niet de illusie te hebben dat er een eerlijke, consequente 'meetlat' bestaat waar we misstanden langs leggen.
Neemt niet weg dat het goed is om, als internationale gemeenschap/VN, tussen de Hutu's en de Tutsi's in te gaan staan, om een tragedie te voorkomen. Als je daar, als wereld, de macht voor hebt, moet je het doen, vind ik.
Nee, maar dat is iets anders dan zeggen dat dat toen mócht. Over het bombaderen van burgerdoelen bestonden ook toen afspraken, die een paar keer op gruwelijke wijze met voeten getreden zijn.
De atoombom was nieuw. Over de inzet van atoomwapens waren nog geen verdragen of conventies. Met rampzalig gevolg.
De 'regels' voor het maken van burgerslachtoffers zijn na WO-II weer ingrijpend aangepast. Dat is, zoals zo vaak, de tragiek van regels: ze komen achter de feiten aan. Maar ze kunnen (voor een volgende keer) wel (een beetje) helpen - en dat is al heel wat.
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:49
vrijdag 15 augustus 2008 om 12:56
Ja. Om moedeloos van te worden. Maar moedeloosheid mag niet tot passiviteit leiden, vind ik.
Graag. Ik ben graag bereid daar constructief over na te denken.
Maar tot het zover is, hebben we wel regels nodig en zal er hier en daar daadkrachtig ingegrepen moeten worden.
Jij hebt een spirituele, new age-achtige kijk op dit soort zaken, geloof ik. Dat bedoel ik niet denigrerend. Echt niet: ik respecteer dat. Ik ben pragmatischer ingesteld. Ik geloof niet in een zelfregulerende wereld zonder afspraken. Ik geloof niet dat het mogelijk is, en ik geloof daarom ook niet dat het wenselijk is. Zolang er misstanden zijn, zul je ertegen op moeten treden.
Nou ja - let's agree to disagree, wat dat betreft.
vrijdag 15 augustus 2008 om 13:27
Hee, wat hadden we nou net afgesproken over interpreteren en zo. Nou ben je mij een biertje schuldig. Op zijn minst.
Als je in evolutie gelooft, ben je niet automatische een new-ager. En als je het ontstaan van breed gedragen new-age normen en waarden als een fase in de evolutie probeert te zien, ben je ook niet automatisch een new-ager. Waarom is het zo nodig om mij in een hokje te plaatsen? En probeer eens mee te denken over de vraag of het in de huidige tijd geweldloosheid meer overlevingskansen biedt. Het is tenslotte nog altijd zo dat mensen die zelf geweld toepassen of gewapend rond lopen meer kans hebben om door geweld om het leven te komen dan mensen die dat niet doen. In onze cultuur, tenminste.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 13:46
Weet ik. Ik geloof ook in evolutie. Natúúrlijk geloof ik daarin, want evolutie bestáát. We evolueren, dat valt niet te ontkennen. We weten alleen niet waarheen, en ik geloof niet dat we ons als mensheid naar geweldloosheid bewegen. Maar ik geloof wel in evolutie, ja. Zoals ik ook geloof dat de zon vanavond weer onder zal gaan, en morgen weer op.
Ik geloof - in de praktijk - niet in geweldloosheid. Ik zou willen dat het anders kon zijn, maar ik geloof in de aanwezigheid van imperialistische, militante, gewelddadige elementen - en zie geweld (of: dreigen met geweld) als de enige accute oplossing daartegen. Ik denk niet dat een Mladic of Hitler zich op een andere wijze tot de orde laat roepen. Helaas.
Correct. Hoewel... niet altijd. De meeste van de zes miljoen joden die door Hitler zijn vergast, stonden niet gewelddadig in het leven. En de 7000 mannen van Srbrenica ook niet. Geweldlozen kunnen ook gewoon slachtoffer worden van een misdaad - en ik vind dus dat de internationale gemeenschap dat moet voorkomen als het mogelijk is (en dat was in Srebrenica beslist het geval).
Maar goed: ik wil het graag even bij het heden houden. Hoe gaan we om met accute situaties? Hoe treden we daar politiek/militair gezien tegen op? Wanneer is welke reactie geoorloofd?
Even niet over de evolutie nu. Hoe dachten we vroeger, hoe denken we in de toekomst -- allemaal erg interessant, maar ik wil het even over nú hebben. Als zich nú een humanitaire crisissituatie voordoet, in welke gevallen is dan geweld geoorloofd? Dáár gaat dit topic over. Dát is de vraag die ik stel.
We moeten de lange en de korte termijn even scheiden, denk ik.
Wat de lange termijn betreft, werk ik graag mee aan het plaveien van de weg naar geweldloosheid en vrede. Ontwapeningsbesprekingen, internationale verdragen - whatever. Alles wat nodig is. Ik ga niet zitten wachten wat de evolutie ons brengt, want ik geloof niet dat die een einde aan alle oorlogen gaat maken. Politiek is de weg, maar langs politieke weg aan de vrede werken? Graag! 't Is alles wat we kunnen doen.
Maar: er is ook een korte termijn. Wat is nú geoorloofd tegen situaties die zich nú voordoen?
vrijdag 15 augustus 2008 om 14:28
Ik heb het ook over het nu. In onze huidige cultuur is geweld onacceptabel. Wel, tegen gewone burgers, iig. En grappig genoeg komen juist gewelddadige mensen in onze cultuur verhoudingsgewijs vaak om het leven door geweld. Niks toekomst, gewoon nu, hoe het hier is. Jouw voorbeelden voldoen juist niet aan die voorwaarde van hier en nu. WOII was toen, Srebrencia is daar, in onze cultuur vergroot je je overlevingskansen als je niet aan geweld doet.
En geweld met geweld bestrijden, hmmm, denk je dat dat gaat lukken? Laten we gewelddadig ingrijpen omdat ze daar gewelddadig zijn? De wereld is niet zo eenvoudig dat er louter daders en slachtoffers zijn. Waarmee ik niet wil zeggen dat we nooit in mogen grijpen, om je interpretatie maar even voor te zijn. Maar wanneer wel en niet, daar kan je geen regels voor bedenken. Wel, overigens, een paar niet-regels zijn wel te bedenken. Je mag bijvoorbeeld niet ingrijpen als het andere land te sterk of machtig is, zoveel is duidelijk. Arm Tibet.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
vrijdag 15 augustus 2008 om 14:41
Dat is de inzet van de VN - en ik steun dat wel, ja. De afschrikwekkende werking van militair ingrijpen door de internationale gemeenschap kan een pressiemiddel zijn. Hópelijk kan het bij dreigen blijven. Maar als dat niet helpt, zal er ook iets tegenover moeten staan. In Srebrenica bleek dat helaas niet zo te zijn, maar het zou wel moeten.
Ik ben pro-VN en het opstellen van een pakket regels waar landen zich aan te houden hebben (want anders...).
Oké, dames en heren: we gaan maar eens terug naar de oorsprong. De vraag was: in welke situaties is gewelddadig ingrijpen geoorloofd?
Voor de mening van Int: zie hierboven. Interessant.
Voor de mening van Lad: zie hieronder. Ook interessant.
Verder nog iemand?
zaterdag 16 augustus 2008 om 10:02
Vind ik een slap argument. Natuurlijk is het waar, maar dat is voor mij geen reden om te geloven dat de vorm van geweld en de vorm van oorlog niet drastisch veranderd zou zijn de afgelopen eeuw. Er bestaan lijstjes met slachtoffers van gewapende conflicten en oorlogen die teruggaan tot Djengis Khan, en hoewel er inderdaad op bepaalde momenten bepaalde volkeren uitgeroeid zijn of er op een andere manier burgerslachtoffers zijn gevallen, is 't toch niet te ontkennen dat 't aantal burgers veel meer is geworden in absolute aantallen, dat het aantal burgers tegenover het aantal soldaten in relatieve aantallen veel hoger is geworden, en dat de doelen veranderd zijn. Oorlogen duurden meestal ook niet zo lang (en ja hierop zijn ook enige uitzonderingen te bedenken).
Daardoor denk ik dat men anders over geweld (in oorlog) is gaan denken. Het is natuurlijk wat anders wanneer je ten strijde trekt voor volk en vaderland en 'met blote handen' de vijand van zich af te slaan, dan wanneer je vanaf een grote afstand een clusterbommetje mikt op civiele doeleinden of die de helft van de tijd 'per ongeluk' raakt.
zaterdag 16 augustus 2008 om 10:20
Lad jij noemt 't voorbeeld van Castro in Cuba, dat pik ik er even uit. Een revolutie gooit een dictator eruit en vervolgens wordt hij zelf dictator, dat klopt natuurlijk. Het is een totalitair regime waarbij je niet weet wie er allemaal informant is. Er vallen echter héél weinig slachtoffers (het is niet zoals stalin zullen we maar zeggen). Ik denk dat wanneer je alle geëxecuteerden opzoekt je op een klein aantal uitkomt, etnische zuivering etc. bestaat niet en random mensen ombrengen zoals in de Sovjet Unie ook niet. En de 'gewone man' hoeft niet te vrezen dat zijn huis kapot wordt gebombardeerd, dat zijn vrouw verkracht is als hij thuis komt of zijn vader vermoord is (en de politieke dissident hoeft hier ook niet voor te vrezen denk ik). Begrijp mij goed, ik ben 't helemaal eens met Elie Wiesel, zolang er één mens nog niet mag zeggen wat hij denkt, stelt onze vrijheid niets voor. En wij als EU moeten dan ook zeker pressie uit oefenen, dissidenten steunen, etc. etc. Maar gewelddadig ingrijpen vind ik echt niet naar verhouding. Je kan op je vingers natellen dat dat meer slachtoffers maakt (in de allerbreedste zin van 't woord) dan het regime nu doet. Ik denk niet dat de bevolking daarop zit te wachten, jij wel? En als de bevolking daar niet op zit te wachten, waarom zou je het dan doen, wie doe je dan een plezier? Staat er een nieuw bestuur klaar, en zo ja, wie keurt die dan goed (de VS??)? Kan die tenminste het levensniveau van nu garanderen?
De VS heeft dit kunstje heel vaak geflikt in Latijns Amerika, zij 't een beetje verkleed als interne coup, en het heeft toch wel veel dood en verderf gezaaid, ik ben er niet een al te grote fan van. Ik kan behalve Duitsland (dat voor ingrijpen al een democratie was en voor wie dictatuur kwam na democratie) geen voorbeeld bedenken waar democratie is opgelegd na militair ingrijpen.
Ik noem nu het voorbeeld van Cuba omdat dat toevallig een geval is dat ik redelijk goed ken, maar ik neem aan dat er wel meer zulke landen zijn.
Overigens ben ik benieuwd of je ook van plan was militair in te grijpen in andere dictaturen als Vietnam? En landen die alleen in naam democratisch zijn? Dan hoef je niet alleen te denken aan heel jonge democratieën in Afrika, maar je kan ook denken aan Japan of Singapore waar maar één partij aan de macht is / komt.
De VS heeft dit kunstje heel vaak geflikt in Latijns Amerika, zij 't een beetje verkleed als interne coup, en het heeft toch wel veel dood en verderf gezaaid, ik ben er niet een al te grote fan van. Ik kan behalve Duitsland (dat voor ingrijpen al een democratie was en voor wie dictatuur kwam na democratie) geen voorbeeld bedenken waar democratie is opgelegd na militair ingrijpen.
Ik noem nu het voorbeeld van Cuba omdat dat toevallig een geval is dat ik redelijk goed ken, maar ik neem aan dat er wel meer zulke landen zijn.
Overigens ben ik benieuwd of je ook van plan was militair in te grijpen in andere dictaturen als Vietnam? En landen die alleen in naam democratisch zijn? Dan hoef je niet alleen te denken aan heel jonge democratieën in Afrika, maar je kan ook denken aan Japan of Singapore waar maar één partij aan de macht is / komt.
zaterdag 16 augustus 2008 om 11:22
Hoe denk je dan dat men anders is gaan denken? Zijn burgerslachtoffers meer of minder erg? In de tijd voor onze jaartelling was het de normaalste zaak van de wereld om hele volken te onderwerpen door ze massaal naar een ander land te verhuizen en te gebruiken als slaven of ze gewoon te laten creperen. In de Middeleeuwen werd veel gebruik gemaakt van huurlingen. Als (extra) betaling mochten zij een veroverde stad plunderen en de bevolking gebruiken zoals ze wilden. Was heel normaal. Eeuwen later keek niemand op van de zeer efficient uitgevoerde uitroeiing van de Indianen. En recent vond een slachting plaats in Rwanda waar ondanks al onze prachtige moderne oorlogsmiddelen vooral gebruik werd gemaakt kapmessen.
Ondertussen worden de VS constant op de vingers gekeken of ze niet teveel burgerslachtoffers maken en doen ze hun best vooral militairen te raken. In de Eerste Golfoorlog is de verhouding gesneuvelde militairen tov burgers ongekend hoog.
Ik weet dat ik nu selectief uit de geschiedenis put. Maar dat doe jij ook. En het werpt een heel ander licht.
Volgens mij is er gewoon weinig veranderd. Ok, we hebben nu veel efficientere middelen om mensen uit te roeien, maar die technologische ontwikkeling wordt ook gebruikt om het percentage burgerslachtoffers te verminderen.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
